Μικρά μεγάλα Άγια

[staboz]

«Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἀνθρώπου, ἄν ὁ Θεὸς εἶναι ὅπως μᾶς Τὸν φανέρωσε ὁ Χριστὸς, τότε ἁρμόζει σὲ Αὐτὸν κάθε δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνηση σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ ὅμως τοῦ Θεοῦ Πατρὸς, ἄν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅπως ἦταν ὁ Χριστὸς, τότε ὁ Πατέρας τὸν δέχεται ὡς ἰσότιμο· τοῦ δίνει τὸν θρόνο «ἐν δεξιᾷ Αὐτοῦ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. α´ 21)
π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ

[font size=4]Ποιὸς τὸ πιστεύει αὐτὸ σήμερα;[/fonts]

[Iaspis]

«Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἀνθρώπου, ἄν ὁ Θεὸς εἶναι ὅπως μᾶς Τὸν φανέρωσε ὁ Χριστὸς, τότε ἁρμόζει σὲ Αὐτὸν κάθε δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνηση σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ ὅμως τοῦ Θεοῦ Πατρὸς, ἄν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅπως ἦταν ὁ Χριστὸς, τότε ὁ Πατέρας τὸν δέχεται ὡς ἰσότιμο· τοῦ δίνει τὸν θρόνο «ἐν δεξιᾷ Αὐτοῦ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. α´ 21)
π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ

[font size=4]Ποιὸς τὸ πιστεύει αὐτὸ σήμερα;[/fonts]

Οἱ ἄνθρωποι τὶς περισσότερες φορὲς στεκόμαστε στὸ γράμμα τοῦ λόγου, ἀπαξιώνοντας τὸν ἴδιο τὸν λόγο. Μᾶλλον ἀπαξιώνοντας τὸν ἐαυτὸ μας ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Λόγου! Εἶναι ἡ αὐτοπεποίθηση, μία πανάρχαια ἀσθένια!

[Iaspis]

Εἶναι μεγάλη πλάνη νὰ νομίζεις ὅτι μὲ τὴν προσπάθειὰ σου μπορεῖς νὰ ἀλλάξεις ἕναν ἄνθρωπο. Ποτέ. Μὲ τῆν ζωὴ σου, μπορεῖ. Μὲ τὴν προσπάθεια, τὴν ὁμιλία, τὴν ἀντίθεση καὶ μὲ ὅλα αὐτὰ, ποτὲ, ἣ πάρα πολὺ σπάνια. Ἡ ἀλλαγὴ, θὰ γίνει ὅταν ἔρθει ἡ Ὥρα τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν ἐσὺ ἀλλάξεις τὸν ἐαυτὸ σου καὶ γίνεις τὸ ζωντανὸ παράδειγμα αὐτοῦ ποὺ θέλεις ν῾ἀλλάξεις, τὸ ἰδεῶδες του, καὶ σὲ δεῖ εὐτυχισμένη, τότε θ῾ ἀλλάξει.Ὅταν προσεύχεται κανεὶς γιὰ ἕναν ἄνθρωπο, αὐτὸ εἶναι ἐντάξει. Ἀλλὰ ὅταν προσπαθεῖ νὰ τὸν ἀλλάξει, ὄχι. Αὐτὸ εἶναι μόνο στὸ Χέρι τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς ἔχει τὸ Πρόγραμμὰ Του γιὰ τὴν ζωὴ τοῦ καθενὸς μας. Γιὰ ὅλους. Ἐμεῖς εἴμεθα ἐλεύθεροι. Δὲν ξέρουμε ὅμως ὅτι Ἐκεῖνος ξέρει τὶ θὰ κάνουμε. Ἐκεῖνος τὰ ξέρει ὅλα. Ξέρει τὴν πορεία μας μέχρι τὴν τελευταία στιγμὴ τῆς ζωῆς μας. Ἐμεῖς, δὲν τὴν ξέρουμε. Κι ἂν προσπαθήσουμε τὸν ἐαυτὸ μας νὰ ἑνώνουμε μὲ τὸν Θεὸ, τότε δὲν θὰ ἔχουμε ἀνάγκη νὰ κάνουμε τίποτε. Γιατὶ αὐτομάτως θὰ γινόμαστε παράδειγμα σ῾ αὐτούς ποὺ θὰ θέλαμε νὰ δοῦμε στὸ Δρόμο Του.
Ἂν θέλουμε λοιπὸν νὰ βοηθήσουμε τοὺς ἄλλους, σκοπὸς τῆς ζωῆς μας πρέπει νὰ εἶναι νὰ πλησιάζουμε ὅσο μποροῦμε στὸ Πρότυπο, δηλαδὴ στὸν Κύριο.


Γερόντισα Γαβριηλία

[Iaspis]

[font size=4]Αμαρτία και ψυχή[/fonts]

[font size=3]Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς[/fonts]

Κάθε αμαρτία φέρνει στην ψυχή από ένα μικρό θάνατο· ενώ με την μετάνοια ο άνθρωπος διώχνει την αμαρτία από μέσα του, διώχνει τον θάνατο, ανα­σταίνει την ψυχή του εκ νεκρών. Η μετάνοια δεν είναι μόνο δεύτερη βάπτιση, αλλά και πρώτη ανά­σταση. Ανάσταση της ψυχής εκ νεκρών. Η μετά­νοια καταστρέφει τον τάφο της ψυχής, εξαφανίζει τον πνευματικό θάνατο, εισάγοντας τον άνθρωπο στην αιώνια ζωή. Οποιεσδήποτε αμαρτίες κι αν έχει ο άνθρωπος, εάν μετανοήσει, «ηγέρθη εκ νεκρών»: «νεκρός ην και ανέζησε, και απολωλώς ην και ευρέθη»(Λουκ. ιε\', 24.32). Έτσι, «αμαρτία μη προς θάνατον» είναι κάθε μετανοημένη αμαρτία, ακόμα και αν πραγματοποιήθηκε «επτάκις της ημέρας», εφόσον αυτός που την διέπραξε είπε «επτάκις της ημέρας» «μετανοώ» (Λουκ. ιζ\', 3-4). Ενώ «αμαρτία προς θάνατον» είναι κάθε αμετα­νόητη αμαρτία, δηλαδή κάθε αμαρτία κατά την οποία και στην οποία παραμένει ο άνθρωπος συνειδητά, εκούσια και επίμονα. Τέτοια αμαρτία προκαλεί το θάνατο της ψυχής. Και ο θάνατος της ψυχής δεν είναι άλλο παρά ο χωρισμός της ψυχής από τον Θεό, η στέρηση του Θεού και των χαρι­σματικών δωρεών και δυνάμεών Του από την ψυχή. Ο άγιος Θεολόγος ευαγγελίζεται: «Εάν τις ίδη τον αδελφόν αυτού αμαρτάνοντα αμαρτίαν μη προς θάνατον, αιτήσει και δώσει αυτώ ζωήν, τοις αμαρτάνουσι μη προς θάνατον. Έστιν αμαρτία προς θάνατον· ου περί εκείνης λέγω ίνα ερωτήση».



Πηγή: http://agiabarbarapatras.blogspot.com/2012/02/blog-post_6045.html