Συνευωχία Ιδεών

Θεολογίας Πέρι => Πνευματικά θέματα & Κείμενα => Topic started by: Iaspis on 31 December, 2008, 11:53:33 PM

Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 31 December, 2008, 11:53:33 PM
Αυτή η νέα ενότητα εξυπηρετεί τήν παράθεση κειμένων θεολογικού περιεχομένου όπως: Χωρία από τίς Γραφές, παραγράφους από  Πατερικά κείμενα, εμπειρίες, διδασκαλίες αποφθέγματα Γερόντων καί  Αγίων τού Κυρίου μας, καί γενικώς κάθ\' ένα μικρό μεγαλείο, πού κάποιος από εμάς συνάντησε στήν θεολογική του μελέτη χθές τό βράδυ ή σήμερα τό πρωί, καί θέλει νά τό παραθέσει ευεργετώντας καί τόν συνάνθρωπό του πού θά τό διαβάσει καί εκείνος.
Άν κάτι γίνει αιτία γιά περαιτέρω συζήτηση, δεσμεύομαι ευχαρίστως νά τό μεταφέρω σέ μία καινούργια ενότητα, ούτως ώστε η παρούσα ενότητα νά διατηρήσει τόν χαρακτήρα τών αποσπασματικών Αγίων παραθέσεων, πού θά ελκύουν τόν κάθε καλοπροαίρετο αδελφό/η νά διαβάσει ή νά παραθέσει αυτό πού διάβασε, πράγμα πού βρίσκω πώς αποτελεί μία καλή συνήθεια γιά ένα φόρουμ θεολογικού χαρακτήρα.
Παρακαλώ πολύ σέ αυτό τό τόπικ νά διατηρήσουμε μία σαφή θεολογική κατεύθυνση, καί άς παραθέτουμε τά λογοτεχνικά ή άλλα κείμενα καί θέματα (πού επίσης μάς είναι πολύτιμα) σέ ανάλογες ενότητες πού υπάρχουν εν αφθονία στό φόρουμ.
Επίσης άν κάποιος (κυρίως οι εμπειρότεροι μελετητές) θέλει νά παραθέσει κάποιο πνευματικό κείμενο μεγαλυτέρας έκτασης, άς μήν τό βάλει εδώ, ούτως ώστε η παρούσα ενότητα νά μένει μέ μικρές παραθέσεις, εύκολο νά αναγιγνώσκονται σέ λίγο χρονικό διάστημα (λ.χ. σέ μία παύση εργασίας).
Η ιδέα στοχεύει νά μάς γίνει καλή καθημερινή συνήθεια (κυρίως στούς νεότερους ηλικιακά, καί τούς πιό άπειρους στά πνευματικά) η ανάγνωση καί εγγραφή Αγίων κειμένων τής Ορθόδόξου παραδόσεώς μας, πού ίσως μάς αποτραβήξουν έστω καί γιά λίγο από τήν ακηδία, τήν κενολογία, τήν άσκοπη συναναστροφή μέ πράγματα πού τελικώς μάς καταβάλουν καί μάς υποβαθμίζουν σάν ανθρώπους.

Τό λοιπόν
μικρά ώς πρός τό μέγεθος, μεγάλα ώς πρός τό νόημα, καί Άγια αφού υπάρχουν μέ τήν χάρη τού Αγίου Πνεύματος!
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 31 December, 2008, 11:54:48 PM
\'Εν τώ βίω τού Αγίου Αρσενίου:

«Πολλάκις μετενόησα, όταν ωμίλησα· ουδέποτε όμως, οσάκις εσιώπησα»
                                      Μέγας Αρσένιος
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 31 December, 2008, 11:56:34 PM
Κλίμαξ:

«Ο Θεός είναι, γιά όσους θέλουν, η ζωή καί η σωτηρία τους· όλων, καί τών πιστών καί τών απίστων, καί τών δικαίων καί τών αδίκων, καί τών ευσεβών καί τών ασεβών, καί τών απαθών καί τών εμπαθών, καί τών μοναχών καί τών κοσμικών, καί τών σοφών καί τών αγραμμάτων, καί τών υγιών καί τών ασθενών, καί τών νέων καί τών ηλικιωμένων.
Είναι κάτι παρόμοιο μέ τήν ακτινοβολία τού φωτός, μέ τήν θέα τού ηλίου καί μέ τήν εναλλαγή τών εποχών (τά οποία προσφέρονται εξ ίσου σέ όλους τούς ανθρώπους). Καί δέν μπορεί νά είναι διαφορετικά, διότι «οὐ γάρ ἐστι προσωποληψία παρὰ τῷ Θεῷ.» (Ρωμ. β\' 11) »
                                           Αγίου Ιωάννου τού Σιναΐτου
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 31 December, 2008, 11:57:45 PM
Γεροντικό:

«Ο αββάς Αλώνιος είπε ότι, αν θέλει ο άνθρωπος, μπορεί από το πρωί ώς το βράδυ να φτάσει σε θεία μέτρα.»
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 31 December, 2008, 11:58:28 PM
«πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.» (Ρωμ. η\' 38-39)


«πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιχθήσεται.» (Λουκ. ια\' 10)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 January, 2009, 12:00:09 AM
Τού Αββά Κασσιανού:

«Εάν θέλης νά γίνης μετριόφρων καί συνετός καί νά μή υποδουλωθής είς τό πάθος τής υπερηφανείας, πάντοτε νά ερευνάς τά βάθη τών όντων, διά νά μαθαίνης αυτά πού δέν γνωρίζεις· τοιουτοτρόπως θά ανακαλύψης πάρα πολλά, από όσα μέχρι τώρα αγνοούσες, θά θαυμάσης τήν αμάθειάν σου καί τήν αφέλειάν σου καί, ώς είναι φυσικόν, θά ταπεινώσης τό φρόνημά σου.
Αφού δέ πραγματικώς καταλάβης τόν εαυτόν σου, πόσα αγνοείς καί είς πόσα υστερείς, ασφαλώς τότε πολλά καί σπουδαία αξιοθαύμαστα πράγματα θά γνωρίσης.
Μή λησμονής, ότι τό νά νομίζης ότι τά γνωρίζεις όλα, δέν σέ αφήνει ποτέ νά προκόψης είς τήν γνώσιν»
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 January, 2009, 12:00:48 AM
«Οὐχ ὅτι ἱκανοί ἐσμεν ἀφ᾿ ἑαυτῶν λογίσασθαί τι» (Β\' Κορινθ. γ\', 5)

«ΕΑΝ μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων.» (Ψαλμ. ρκς\', 1)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 January, 2009, 12:01:49 AM
Τού Αγίου Μαξίμου:

«Εκείνος, ο οποίος αλλάσσει ψυχικάς καταστάσεις, αναλόγως τών πρός αυτόν διαθέσεων τών ανθρώπων, δέν έχει αποκτήσει ακόμη τήν τελείαν αγάπην· ούτω άλλον μέν αγαπά, άλλον μισεί· ή τό ίδιον πρόσωπον άλλοτε μέν αγαπά καί άλλοτε μισεί, εξ αιτίας τών πρός αυτόν διαθέσεων τών συνανθρώπων του.
Αυτός, πού πραγματικώς αγαπά τόν Θεόν, ούτε λυπεί, ούτε αισθάνεται λύπην, όταν ενοχληθή από άλλους ανθρώπους, εξ αφορμής προσκαίρων ζητημάτων· από μία μόνον σωτηριώδη λύπην λυπείται καί στενοχωρείται· από αυτήν, η οποία ελύπησε τόν μακάριον Απόστολον Παύλον καί εξ αιτίας τής οποίας ο Απόστολος Παύλος ελύπησε τούς Κορινθίους.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 January, 2009, 12:03:45 AM
«Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ. ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί μου, ὑπὸ τῶν Χλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσι.
 λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἐγὼ δὲ ᾿Απολλώ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ.
 μεμέρισται ὁ Χριστός; μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν; ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε;» (Α\' Κορινθ. α\', 10-14)

«ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω.» (Α\' Κορινθ. α\',  31)

«Γέγονα ἄφρων καυχώμενος!» (Β\' Κορινθ. ιβ\', 11)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 January, 2009, 12:04:24 AM
«Μη αναγκάσης τήν προαίρεσιν, αλλ\' επ\' ελπίδι σπείρον. και γάρ, ο Κύριος ημών ούκ ηνάγκασε τινά, αλλ\' ευηγγελίσατο· και ει τις ήθελεν ήκουσεν»

Αγιος Βαρσανούφιος
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 January, 2009, 12:05:57 AM
Αγίου Ιωάννου τού Δαμασκηνού:

Γνωρίζουμε και ομολογούμε ότι ο Θεός είναι χωρίς αρχή και τέλος, αιώνιος, παντοτινός, αδημιούργητος, αμετάβλητος, αναλλοίωτος, απλός, ασύνθετος, ασώματος, αόρατος, αψηλάφητος, απερίγραπτος, άπειρος, απεριόριστος, ακατάληπτος, αχώρητος στο νου, αγαθός, δίκαιος, παντοδύναμος, δημιουργός όλων των κτισμάτων, παντοκράτορας, παντεπόπτης, προνοητής όλων, εξουσιαστής και κριτής.

Γνωρίζουμε επίσης και ομολογούμε ότι ο Θεός είναι ένας, δηλαδή μία ουσία· αποκαλύπτεται και υπάρχει σε τρεις υποστάσεις, εννοώ του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Και ακόμη ότι ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα είναι σε όλα ένα, εκτός από την αγεννησία, τη γέννηση και την εκπόρευση.

Γνωρίζουμε ακόμη και ομολογούμε ότι ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού και Θεός ο ίδιος, από τη μεγάλη του ευσπλαγχνία και για τη δική μας σωτηρία, με την καλή θέληση του Πατέρα του και τη συνεργία του Αγίου Πνεύματος, συνελήφθη ασπόρως και γεννήθηκε από την αγία Παρθένο και Θεοτόκο Μαρία με την επέλευση του Αγίου Πνεύματος· έγινε απ'αυτήν τέλειος άνθρωπος.

Γνωρίζουμε επίσης ότι ο ίδιος είναι συγχρόνως και τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος· έχει δύο φύσεις, τη θεία και την ανθρώπινη· υπάρχει σε δύο φύσεις που έχουν νου, θέληση, ενέργεια και αυτεξούσιο· και για να το πω μ' ένα λόγο, είναι με δύο φύσεις, τη θεία και την ανθρώπινη, που είναι τέλειες όσον αφορά τα γνωρίσματα που αρμόζουν στην καθεμία και αποτελούν μία σύνθετη υπόσταση. Διότι η Αγία Γραφή και όλη η χορεία των Αγίων μαρτυρεί ότι και πείνασε και δίψασε και κουράστηκε και σταυρώθηκε και δοκίμασε το θάνατο και την ταφή, αλλά αναστήθηκε την τρίτη ημέρα και αναλήφθηκε στους ουρανούς, απ' όπου ήλθε πάλι σε μας και θα μας έλθει αργότερα.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 January, 2009, 12:06:45 AM
«ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα.  ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν.  οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι, ὧν οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν·  εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν.  ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ· καὶ αὐτὸς ὡς νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ παστοῦ αὐτοῦ, ἀγαλλιάσεται ὡς γίγας δραμεῖν ὁδὸν αὐτοῦ.  ἀπ᾿ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ἡ ἔξοδος αὐτοῦ, καὶ τὸ κατάντημα αὐτοῦ ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἀποκρυβήσεται τῆς θέρμης αὐτοῦ.  ὁ νόμος τοῦ Κυρίου ἄμωμος, ἐπιστρέφων ψυχάς· ἡ μαρτυρία Κυρίου πιστή, σοφίζουσα νήπια.  τὰ δικαιώματα Κυρίου εὐθέα, εὐφραίνοντα καρδίαν· ἡ ἐντολὴ Κυρίου τηλαυγής, φωτίζουσα ὀφθαλμούς·  ὁ φόβος Κυρίου ἁγνός, διαμένων εἰς αἰῶνα αἰῶνος· τὰ κρίματα Κυρίου ἀληθινά, δεδικαιωμένα ἐπὶ τὸ αὐτό,  ἐπιθυμητὰ ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον πολὺν καὶ γλυκύτερα ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον.» (Ψαλμ. 18, 2-12)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 January, 2009, 12:07:30 AM
Κλίμαξ:

«Άς φοβηθούμε τόν Κύριον όπως τά θηρία. Διότι εγνώρισα ανθρώπους πού επήγαιναν νά κλέψουν, καί τόν Θεόν δέν τόν εφοβήθηκαν· μόλις όμως άκουσαν στό μέρος εκείνο τά γαυγίσματα τών σκύλων αμέσως ωπισθοχώρησαν. Έτσι αυτό πού δέν επέτυχε ο φόβος τού Θεού, τό κατώρθωσε ο φόβος τών θηρίων!
Άς αγαπήσωμεν τόν Κύριον, όπως αγαπούμε καί σεβόμεθα τούς φίλους μας. Είδα πολλές φορές ανθρώπους πού ελύπησαν τόν Θεόν καί δέν ανησύχησαν καθόλου γι\' αυτό. Όταν όμως συνέβη νά πικράνουν αγαπητά τους πρόσωπα, έστω καί σέ  κάτι μικρό, έκαναν τό πάν, εχρησιμοποίησαν κάθε τέχνασμα, εσκέφθηκαν κάθε τρόπο, υπεβλήθησαν σέ κάθε θλίψι, ωμολόγησαν τό σφάλμα τους, καί παρακάλεσαν είτε αυτοπροσώπως είτε μέ φίλους είτε μέ δώρα, προκειμένου νά αποκαταστήσουν τήν πρώτη αγάπη τους.»
                            Αγίου Ιωάννου τού Σιναΐτου
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 January, 2009, 12:08:04 AM
«διώκω δὲ εἰ καὶ καταλάβω, ἐφ\' ᾧ καὶ κατελήφθην ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ ᾿Ιησοῦ.»(Φιλιπ. γ\' 12)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 January, 2009, 12:08:40 AM
«Η ψυχή είναι κτιστή ουσία, ζώσα, νοερή που μεταδίδει από μόνη της στα όργανα και τις αισθήσεις του σώματος δύναμη ζωής και αντίληψη των αισθητών, έως εκεί που φτάνει η συνεκτική φύση τους».

               Του  Αγίου Γρηγορίου Νύσσης
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 January, 2009, 12:10:19 AM
Τού Αγίου Μαξίμου:

«Ο νούς, όταν ενωθή μέ τόν Θεόν καί διέρχεται όλον τόν χρόνον πλησίον Του διά τής προσευχής καί τής αγάπης, γίνεται σοφός καί αγαθός, καί δυνατός καί φιλάνθρωπος καί ελεήμων καί μακρόθυμος, καί, διά νά συντομεύσω, αποκτά όλα σχεδόν τά θεία ιδιώματα. Όταν όμως αναχωρήσει από τόν Θεόν καί αρχίσει νά ασχολήται μέ τά υλικά καί εφήμερα πράγματα, τότε ή εξομοιούται πρός τά κτήνη, διά τής φιληδονίας, ή γίνεται ώς τό θηρίον, μαχόμενος μέ τούς ανθρώπους.
Όταν ίδης, ότι ο νούς σου ενασχολείται μέ ευχαρίστησιν είς τά υλικά πράγματα καί ενδιατρίβει είς υλικούς καί φιλοκόσμους λογισμούς, τότε θά πρέπει νά αντιληφθής, ότι ο εαυτός σου τήν ύλην αγαπά περισσότερον παρά τόν Θεόν. Διότι ο Κύριος είπεν· «ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.» (Ματθ. στ\', 21)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 January, 2009, 12:11:00 AM
Αγίου Ιωάννου τού Δαμασκηνού:


Όλα τα όντα είναι ή κτιστά ή άκτιστα. Εάν βέβαια είναι κτιστά, σίγουρα είναι και μεταβλητά. Διότι, εκείνα τα οποία άρχισαν την ύπαρξή τους με τη μεταβολή, αυτά σίγουρα θα υπόκεινται στη μεταβολή ή με φυσική φθορά ή με θεληματική αλλοίωση. Εάν όμως είναι άκτιστα, σύμφωνα με λογική ακολουθία, θα είναι οπωσδήποτε και αμετάβλητα. Διότι αυτά που έχουν το είναι αντίθετο, αντίθετο  έχουν και τον τρόπο υπάρξεως, δηλαδή τις ιδιότητες. Ποιός, λοιπόν, δεν θα συμφωνήσει ότι όλα τα όντα, όσα υποπίπτουν στις αισθήσεις μας, ακόμη και οι άγγελοι, μεταβάλλονται και αλλοιώνονται και με ποικίλους τρόπους κινούνται;

Διότι τα νοητά όντα –εννοώ τους αγγέλους, τις ψυχές και τους δαίμονες-
κινούνται προαιρετικά είτε στην πρόοδο του καλού είτε στην απομάκρυνση απ' αυτό, η οποία άλλοτε αυξάνει κι άλλοτε ελαττώνεται. Τα υπόλοιπα όμως όντα μεταβάλλονται με τη γέννηση, τη φθορά, την αύξηση και τη μείωση, με τη μεταβολή στην ποιότητα και την κίνηση στο χώρο. Όντας λοιπόν μεταβλητά, είναι σίγουρα και κτιστά. Και εφόσον είναι κτιστά, είναι βέβαιο ότι από κάποιον δημιουργήθηκαν. Πρέπει όμως ο δημιουργός να είναι άκτιστος· εάν κι εκείνος δημιουργήθηκε, από κάποιον δημιουργήθηκε, έως ότου φθάσουμε σε κάποιο ον άκτιστο. Όντας λοιπόν άκτιστος ο δημιουργός, οπωσδήποτε είναι και αμετάβλητος. Αυτό το άκτιστο ον τί άλλο θα είναι παρά ο Θεός;
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 January, 2009, 12:11:43 AM
Αγίου Κοσμά τού Αιτωλού:

«Ἐγώ, ἀδελφοί μου, δὲν εἶμαι ἱκανός, ὄχι νὰ σᾶς μιλήσω, ἀλλὰ οὔτε νὰ προσκυνήσω τὰ ποδάρια σας, γιατί βλέπω ὅτι εἶστε βαπτισμένοι καὶ μυρωμένοι. Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ βρίσκεται τὸ γένος μας σ᾿ αὐτὴν τὴν ἀνάγκη, γι᾿ αὐτὸ εἶπα νὰ κατέβω κάτω καὶ νὰ πῶ μερικὰ λόγια· ὅ,τι ξέρω».

»Κοιτάξτε, δὲν ἔχω τίποτε δικό μου· ἕνα ράσο ἔχω κι αὐτὸ τὸ ἔχω γιὰ σᾶς· ὅλα ὅ,τι ἔχω εἶναι γιὰ σᾶς. Κι ἔχω ἕνα σκαμνί, στὸ ὁποῖο πατῶ ἐπάνω· καὶ τὸ σκαμνὶ αὐτό, ἄλλοι τὸ λένε θρόνο, ἄλλοι τὸ λένε σκαμνί. Νὰ σᾶς πῶ τί εἶναι; Δὲν εἶναι οὔτε σκαμνί, οὔτε θρόνος, ἀλλὰ εἶναι ὁ τάφος μου· καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὸν τὸν τάφο μιλάει ὁ νεκρὸς ἐαυτός μου. Κι ἂν ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ σᾶς πῶ τίποτε, μὲ σῴζει αὐτός, ποὺ μπορεῖ νὰ διδάξῃ ὅλη τὴν οἰκουμένη, τοὺς ἀρχιερεῖς, τοὺς βασιλεῖς καὶ ὅλο τὸν κόσμο».
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 January, 2009, 12:12:29 AM
Εν τώ βίω τού Αγίου Αρσενίου:

«Ένας μοναχός, ονομαζόμενος Μάρκος, περιβόητος διά τήν αρετήν του, αντελήφθη τήν πρός μόνωσιν τάσιν τού Μεγάλου Αρσενίου καί τήν συστηματικήν αποφυγήν τής μετά τών άλλων ανθρώπων συναναστροφής. Μίαν ημέραν λοιπόν πλησιάζει τόν Μέγαν Αρσένιον καί τόν ερωτά:
-Διατί μάς αποφεύγεις; Από τήν συναναστροφήν σου μέ ημάς σύ δέν διατρέχεις κανέναν κινδυνον νά ζημιωθής ψυχικώς· απεναντίας, δύνασαι πάρα πολύ νά μάς ωφελήσεις.
Είς τήν ερώτησιν αυτήν απάντησεν ο Μέγας Αρσένιος μετά ταπεινοφροσύνης καί σεμνότητος.
-Ο Θεός γνωρίζει πόσον σάς αγαπώ· κυριολεκτικώς έχω κρεμασθή από τήν αγάπην σας. Κάποιαν όμως ζημίαν θά υποστώ, διότι μού είναι αδύνατον νά μοιράσω τόν εαυτόν μου μεταξύ τού Θεού καί τών ανθρώπων. Άλλωστε είναι ευκολώτερον νά αρέσω είς τόν Θεόν, παρά είς τούς ανθρώπους. Καί τούτο διότι αί χιλιάδες καί αί μυριάδες  τών Αγίων Αγγέλων ένα σκοπόν έχουν καί ένα θέλημα, τό νά υμνούν τόν Θεόν, καί νά εκτελούν τά προστάγματά του. Οί άνθρωποι όμως ουδέποτε συμφωνούν ώς πρός τούς σκοπούς καί τάς επιδιώξεις των· δέν γνωρίζουν τί γυρεύουν. Δι αυτό, όπως είπον καί προηγουμένως, είναι πολύ δυσκολώτερον νά ευχαριστήσης τούς ταλαιπώρους ανθρώπους, παρά τόν πανάγαθον Θεόν»
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 January, 2009, 12:13:17 AM
Αγίου Ιωάννου τού Δαμασκηνού:

Αυτός λοιπόν ο ένας και μοναδικός Θεός δεν είναι άλογος. Εφόσον έχει Λόγο, δεν θα είναι χωρίς υπόσταση, ούτε θα έχει αρχή και τέλος η ύπαρξή του. Διότι, δεν υπήρχε χρόνος, που να μην υπήρχε ο Θεός Λόγος. (Ο Θεός) έχει πάντοτε το Λόγο του, γεννημένο απ' Αυτόν· δεν είναι ανυπόστατος και σκορπισμένος στον αέρα όπως ο δικός μας λόγος, αλλά είναι ενυπόστατος, ζωντανός, τέλειος. Δεν προχωρεί έξω απ' Αυτόν, αλλά είναι πάντοτε ενωμένος μαζί του. Διότι, πού θα είναι, αν βγει έξω απ' Αυτόν;
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: mistral on 01 January, 2009, 10:40:00 PM
ἐγὼ καὶ ὁ πατὴρ ἕν ἐσμεν.  Κατά Ιωάννην 10 : 30
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 02 January, 2009, 02:53:53 AM
Τού Αββά Ησαΐου:

Ο θέλων νά εύρη πνευματικήν ανάπαυσιν καί νά μήν κυριευθή υπό εχθρότητος πρός ουδένα, θά πρέπει νά απομακρυνθή τελείως διά κάθε περίπτωσιν από τούς ανθρώπους· ούτω θά πρέπει νά αποφεύγη, νά κατηγορήση ή νά δικαιώση συνάνθρωπόν του, νά επαινέση ή νά μακαρίση, ή νά διαφημίση τάς αρετάς τού πλησίον, ή νά τόν λυπήση είς κανέν μικρόν ζήτημα ή νά προσέξη τά ελαττώματά του. Δέν θά πρέπει νά αφήσει νά κεντήση τήν καρδίαν του ουδεμία έννοια ή υπόνοια έχθρας, ούτε νά κάμη επίδειξιν τών γνώσεών του είς αυτόν πού αγνοεί, ή νά επιβάλη τό θέλημά του είς τόν απερίσκεπτον. Τότε θά δυνηθή νά γνωρίση καλά τόν εαυτόν του καί θά αντιληφθή ασφαλώς τί τόν βλάπτει καί ούτω θά απολαύση τήν επιδιωκομένην ανάπαυσιν.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 02 January, 2009, 02:54:42 AM
«μὴ πλανᾶσθε· φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί.» (Α\' Κορινθ. ιε\' 33)

«δι\' ὃν τὰ πάντα ἐζημιώθην, καὶ ἡγοῦμαι σκύβαλα εἶναι, ἵνα Χριστὸν κερδήσω.» (Φιλιπ. γ\' 8)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Ξένια on 02 January, 2009, 05:55:15 PM
Γέροντας Παΐσιος

Όσο απομακρύνονται οι άνθρωποι από την φυσική ζωή, την απλή, και προχωρούν στην πολυτέλεια, αυξάνουν και το ανθρώπινο άγχος. Και όσο προχωρεί η κοσμική ευγένεια, τόσο χάνεται και η απλότητα, η χαρά και το φυσικό ανθρώπινο χαμόγελο.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Ξένια on 02 January, 2009, 05:57:30 PM
Γέροντας Παΐσιος

Ανώτερη αγάπη έχει ο άνθρωπος που σηκώνει ταπεινά το σφάλμα του συνανθρώπου του,
παρά εκείνος που σηκώνει τον βαρύ τουρβά του συνοδοιπόρου του.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Ξένια on 02 January, 2009, 05:59:54 PM
Γέροντας Παΐσιος

Μετά την νηστεία το ψωμί είναι γλυκό. Μετά την αγρυπνία ο ύπνος είναι γλυκός.
Και μετά την κούραση και η σκληρή πέτρα μας ξεκουράζει καλύτερα και από την πολυθρόνα.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Ξένια on 03 January, 2009, 09:22:28 PM
Γέροντας Παΐσιος

Μην ξεχνάς σε κάθε δουλειά να παίρνεις το Χριστό μαζί σου.

Να κάνεις κάπου - κάπου διακοπή στη δουλειά σου για να λες την ευχή.

Όταν έχουμε μέριμνα δεν μπορούμε να καταλάβουμε την αγάπη του Θεού (όπως το παιδί όταν παίζει δεν αισθάνεται το χάδι του πατέρα.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 04 January, 2009, 03:33:15 AM
Τού Αγίου Ισαάκ

Πόσην πνευματικήν ηδονήν προσφέρει είς τήν ψυχήν η συναναστροφή μέ τούς πνευματικούς μας αδελφούς, εάν μαζί μέ αυτήν διατηρήσωμεν καί τήν νοεράν συναναστροφήν μέ τόν Θεόν! Καλόν λοιπόν είναι νά φροντίζωμεν διά τούς αδελφούς, όσον αρμόζει· πρέπει δηλαδή νά προσέχωμεν πάρα πολύ, μή τυχόν εκπέσωμεν από τήν μυστικήν εργασίαν τής ψυχής καί τήν συνεχή νοεράν συνομιλίαν αυτής μετά τού Θεού, μέ τήν πρόφασιν τής πρός τόν πλησίον αγάπης· Διά νά μή συμβή η θανάσιμος αυτή έκπτωσις, πρέπει νά επικοινωνώμεν, μετά διακρίσεως, πρός τούς αδελφούς καί νά ομιλώμεν ελάχιστα, τόν δέ περισσότερον χρόνον νά τόν διαθέτωμεν είς τήν μετά τού Θεού συναναστροφήν καί συνομιλίαν. Διότι εκείνος, όστις υπερμέτρως συνομιλεί μέ τούς αδελφούς, εξασθενίζει τήν συνομιλίαν του μέ τόν Θεόν, επειδή ο νούς μας δέν αντέχει νά συνομιλή πρός δύο συγχρόνως, δηλαδή νά ομιλή, τήν ίδιαν στιγμήν, καί μέ τόν Θεόν καί μέ τούς ανθρώπους.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Αρτέμης on 04 January, 2009, 11:49:50 AM
Quote from: IaspisΠόσην πνευματικήν ηδονήν προσφέρει είς τήν ψυχήν η συναναστροφή μέ τούς πνευματικούς μας αδελφούς, εάν μαζί μέ αυτήν διατηρήσωμεν καί τήν νοεράν συναναστροφήν μέ τόν Θεόν! Καλόν λοιπόν είναι νά φροντίζωμεν διά τούς αδελφούς, όσον αρμόζει· πρέπει δηλαδή νά προσέχωμεν πάρα πολύ, μή τυχόν εκπέσωμεν από τήν μυστικήν εργασίαν τής ψυχής καί τήν συνεχή νοεράν συνομιλίαν αυτής μετά τού Θεού, μέ τήν πρόφασιν τής πρός τόν πλησίον αγάπης· Διά νά μή συμβή η θανάσιμος αυτή έκπτωσις, πρέπει νά επικοινωνώμεν, μετά διακρίσεως, πρός τούς αδελφούς καί νά ομιλώμεν ελάχιστα, τόν δέ περισσότερον χρόνον νά τόν διαθέτωμεν είς τήν μετά τού Θεού συναναστροφήν καί συνομιλίαν. Διότι εκείνος, όστις υπερμέτρως συνομιλεί μέ τούς αδελφούς, εξασθενίζει τήν συνομιλίαν του μέ τόν Θεόν, επειδή ο νούς μας δέν αντέχει νά συνομιλή πρός δύο συγχρόνως, δηλαδή νά ομιλή, τήν ίδιαν στιγμήν, καί μέ τόν Θεόν καί μέ τούς ανθρώπους.
Πολύ ωραία αυτά που παραθέτεις Iaspis,όμως πιστεύω πως αφορούν κυρίως μοναχούς..Για μας που συναναστρεφόμαστε με τόσο κόσμο κάθε μέρα,είναι αδύνατο..Άσε που αν κλεινόμαστε.και δεν μιλάμε με τους γύρω μας πως θα τους δείξουμε(όσο μπορούμε) τον Χριστό?
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 04 January, 2009, 06:25:46 PM
Quote from: Αρτέμηςπως θα τους δείξουμε(όσο μπορούμε) τον Χριστό?
http://sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?id=1564
Γέροντας Παΐσιος

«Όσο μπορείτε στις δουλειές σας καρδιά να μη δίνετε. Χέρια, μυαλό να δίνετε. Καρδιά να μη δίνετε σε χαμένα, σε άχρηστα πράγματα. Γιατί μετά πώς θα σκιρτήσει η καρδιά για το Χριστό; Όταν η καρδιά είναι στο Χριστό τότε αγιάζονται και οι δουλειές, υπάρχει και η εσωτερική ψυχική ξεκούραση συνέχεια και νιώθει κανείς την πραγματική χαρά. Να αξιοποιείτε την καρδιά σας, να μην τη σπαταλάτε.» (Γέροντος Παϊσίου Λόγοι Α΄ σ.191)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Αρτέμης on 04 January, 2009, 08:13:07 PM
Βασικά με το όσο μπορούμε που ανέφερα εννοούσα ότι δεν είμαστε εμείς οι αυθεντίες έτσι ώστε να \'δασκαλέψουμε\' και να πούμε στους άλλους περί Θεού.Βέβαια με τις πράξεις μας και την στάση μας τους δείχνουμε μια κατεύθυνση..
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 05 January, 2009, 02:37:21 AM
Τού Αγίου Ισαάκ

Είναι πολύ καλλίτερον διά σέ νά ευρίσκεσαι είς ειρήνην μέ τήν ψυχήν σου καί νά απολαμβάνης τήν ομόνοιαν καί τήν αρμονίαν τού σώματος, τής ψυχής καί τού πνεύματος, παρά, μέ τήν διδασκαλίαν σου, νά ειρηνεύεις όσους φιλονεικούν.

                                                        [font size=4]-->[/fonts]
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 05 January, 2009, 02:40:14 AM
«μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται.» (Ματθ. ε\', 9)

                                                             [font size=4]  -->[/fonts]
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 05 January, 2009, 02:54:01 AM
Τού Αγίου Ισαάκ

»Δέν εφρόντισαν διά τήν υγείαν τής ψυχής των, αλλ\' ερρίφθησαν είς τήν θάλασσαν τού κόσμου διά νά θεραπεύσουν ψυχάς άλλων, ενώ ήσαν ακόμη οί ίδιοι άρωστοι καί εχάθησαν, διότι δέν είχον είς τάς ψυχάς των ισχυράν τήν ελπίδα είς τόν Θεόν»
»Αί αισθήσεις των ήσαν ακόμη ασθενείς καί ευπρόσβλητοι καί ώς εκ τούτου δέν είχον τήν δύναμιν νά αντιμετωπίσουν τήν φλόγα όσων συνηθίζουν νά εξαγριώνουν τά δυσχαλιναγώγητα πάθη, αλλ\' ούτε καί νά αντέξουν είς τούς πειρασμούς, πού διεγείρουν τά πάθη.»
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Ξένια on 05 January, 2009, 02:02:47 PM
Από ημερολόγιο

\"Ο άθεος είναι ένα παιδί που προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του πως... δεν έχει πατέρα.\"
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 06 January, 2009, 11:15:58 PM
ἰδοὺ ἐντέταλμαί σοι· ἴσχυε καὶ ἀνδρίζου, μὴ δειλιάσῃς, μηδὲ φοβηθῇς, ὅτι μετὰ σοῦ Κύριος ὁ Θεός σου εἰς πάντα, οὗ ἐὰν πορεύῃ.

ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΥΗ (1, 9)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 08 January, 2009, 03:15:02 AM
«ἡ γὰρ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ πνεύματος, τὸ δὲ πνεῦμα κατὰ τῆς σαρκός·» (Γαλ. ε\', 17)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 08 January, 2009, 03:16:10 AM
Τού Αββά Ησαΐου:

Άς μή λησμονώμεν, ότι είς τήν οδόν διά τήν πραγματοποίησιν τών αρετών υπάρχουν πτώσεις, υπάρχει καί ανόρθωσις, εφ\' όσον είναι πόλεμος τής ψυχής εναντίον τού κακού καί προσπάθεια αλλαγής ζωής· είς τόν αγώνα αυτόν τής ψυχής, διά τήν αρετήν, είναι ενδεχόμενον ο άνθρωπος νά ζημιωθεί, ή νά κερδίση· είς τήν προσπάθειαν αυτήν υπάρχει η επιθυμία τής τελειότητος καί η χαρά διά τόν διεξαγόμενον αγώνα· υπάρχει κόπος, υπάρχει καί ανάπαυσις· υπάρχει σκληραγωγία, υπάρχει καί προκοπή, διότι είναι μία οδοιπορία μέχρις ότου φθάση κανείς είς τόν τελικόν προορισμόν καί νά σταματήση πάσαν προσπάθειαν καί πάντα αγώνα.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 10 January, 2009, 01:00:26 AM
Αββάς Λογγίνος (Γεροντικό):

Δώσε αίμα καί πάρε πνεύμα· δηλαδή αγωνίσου μέ όλας σου τάς δυνάμεις, διά νά γίνης άνθρωπος πνευματικός»
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 10 January, 2009, 01:02:11 AM
«οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰμὴ εἷς ὁ Θεός.» (Μάρκ. ι\', 18)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 10 January, 2009, 07:33:54 PM
Αγιος Γρηγόριος επίσκοπος Νύσσης

Των φιλαρέτων ανθρώπων που προαιρούνται να ζουν σύμφωνα με τον θείο Λόγο (πρβλ. Ιωάν. 1, 1) ο βίος τους έχει κανονισθεί με νόμους αγαθούς και προστάγματα, στα οποία φαίνεται καθαρά η γνώμη του νομοθέτη, που αποτείνεται γενικώς σε δύο σκοπούς: ο ένας μεν που απαγορεύει αυτά που δεν πρέπει να γίνονται, ο άλλος δε που επιβάλλει την ενέργεια των καλών. Διότι δεν είναι δυνατό διαφορετικά να κατορθωθεί βίος με καλή πολιτεία και φρόνιμος, παρά μόνον αν αποφύγει με όλη του την δύναμη την κακία και επιδιώξει την αρετή, όπως ο υιός την μητέρα του.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 10 January, 2009, 07:34:43 PM
Αγιος Γρηγόριος επίσκοπος Νύσσης

 Ή, λοιπόν, δεν γνωρίζεις ότι η ανάγκη δανείου είναι ευπρόσωπη αίτηση  ελεημοσύνης;
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 10 January, 2009, 07:36:49 PM
Αγιος Γρηγόριος επίσκοπος Νύσσης

Διότι εμφανίζονται πάντοτε τα μικρά κοντά στα μεγάλα: η σελήνη, που λάμπει όταν φωτίζει ο ήλιος΄ και όταν το μυριόφορτο (δηλ. πλοίο που φέρει φορτίο άνω των 10 χιλ. μέτρων) πλοίο πλέει και σπρώχνεται με την σφοδρότητα των ανέμων, επακολουθεί η μικρή βαρκούλα, που διαβαίνει τα ίδια βάθη΄ και ενώ πάλιν αγωνίζονται οι άνδρες με τους αθλητικούς νόμους, μετέχουν στον αγώνα στο ίδιο μέρος και τα παιδιά. Αυτή λοιπόν ας είναι η αίτηση της συγγνώμης.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 10 January, 2009, 07:38:07 PM
Αγιος Γρηγόριος επίσκοπος Νύσσης

»Διότι, εάν νομίζουν οι αντιρρησίες ότι δεν υπάρχει πουθενά η ψυχή, εφόσον δεν έχει την ίδια φύση με τα στοιχεία, πρέπει αυτοί πρώτα πρώτα να δεχτούν ότι και η ζωή του σώματος είναι άψυχη. Διότι το σώμα δεν είναι τίποτε άλλο παρά σύνθεση στοιχείων. Ας μη λένε, λοιπόν, ότι η ψυχή υπάρχει μέσα στα στοιχεία και ότι από μόνη της δίνει τη ζωή στο σύνθετο σώμα· διότι εάν, όπως νομίζουν, δεν είναι δυνατό μετά (τη διάλυση) να υπάρχει η ψυχή, εφόσον υπάρχουν μόνο τα στοιχεία, τότε οι ίδιοι αποδεικνύουν ότι η ζωή μας είναι νεκρή.»
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 12 January, 2009, 02:50:23 AM
«τί προσευξώμεθα, καθὸ δεῖ, οὐκ οἴδαμεν, ἀλλ᾿ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις» (Ρωμ. 8. 26)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 14 January, 2009, 06:18:40 PM
«χείμαρροι ἀνομίας ἐξετάραξάν με» (Ψαλμ. ιζ\', 5)

«Ο ΘΕΟΣ ἡμῶν καταφυγὴ καὶ δύναμις, βοηθὸς ἐν θλίψεσι ταῖς εὑρούσαις ἡμᾶς σφόδρα. διὰ τοῦτο οὐ φοβηθησόμεθα ἐν τῷ ταράσσεσθαι τὴν γῆν» (Ψαλμ. με\', 2-3)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 16 January, 2009, 12:18:05 AM
Γεροντικό

Ένας αδελφός είπε είς ένα Γέροντα:
-Πάτερ μου, κανέναν πόλεμον δέν βλέπω είς τήν καρδίαν μου.
Καί ο Γέρων απήντησε στοχαστικώτατα:
-Σύ ομοιάζεις μέ φρούριον, πού έχει τέσσαρας πύλας, όλας ανοικτάς· όποιος λοιπόν θέλει εισέρχεται καί εξέρχεται είς τήν ψυχήν σου, χωρίς δυσκολίαν. Σύ αυτό δέν τό καταλαβαίνεις. Εάν όμως τοποθετήσης είς τάς εισόδους τής ψυχής σου θύραν, πού νά κλείνη ασφαλώς καί δέν επιτρέψης είς τούς πονηρούς λογισμούς νά εισέλθουν είς αυτήν, τότε θά ιδής ότι αυτοί οί πονηροί λογισμοί θά σταθούν έξω τής θύρας καί θά σέ πολεμούν.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 16 January, 2009, 12:19:24 AM
Γεροντικό
 
Ένας Μοναχός ηρώτησε τόν Αββάν Σισώην:
-Διατί, Πάτερ μου, δέν αναχωρούσιν από επάνω μου τά πάθη;
Ο Αββάς Σισώης απήντησε:
-Πώς νά αναχωρήσουν, εφ\' όσον ευρίσκονται μέσα είς τήν καρδίαν σου αί αποσκευαί των; Δώσε τους οπίσω τήν προκαταβολήν, τήν οποίαν σού έδωσαν, καί τότε ασφαλώς θά αναχωρήσουν.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 16 January, 2009, 12:20:36 AM
Γεροντικό

Ο Αββάς Ησαΐας παρεκάλεσε τόν Αββάν Ποιμένα νά τόν πληροφορήση περί τών ρυπαρών λογισμών.
Καί ο Αββάς Ποιμήν τού απήντησε:
-Μή ανησυχής διά τούς ρυπαρούς λογισμούς· βάλε κατά νούν ένα κοφίνι γεμάτον από ρούχα βρεγμένα. Εάν αφήσωμεν επί πολύν χρόνον τά ρούχα μέσα είς αυτό τό κοφίνι, ασφαλώς θά σαπίσουν· τοιουτοτρόπως θά συμβή καί μέ τούς λογισμούς ημών· εάν δέν τούς μετατρέψωμεν είς συγκεκριμένας πράξεις, θά εξαφανισθώσι μόνοι των σύν τώ χρόνω.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 17 January, 2009, 01:01:13 AM
Μέγας Ἀντώνιος - Παραινέσεις, περὶ Ἤθους καὶ Χρηστῆς Πολιτείας

Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΘΕΟΣΕΒΕΙΑΣ

Οἱ ἄνθρωποι καταχρηστικὰ λέγονται λογικοί. Δὲν εἶναι λογικοὶ ὅσοι ἔμαθαν ἁπλῶς τὰ λόγια καὶ τὰ βιβλία τῶν ἀρχαίων σοφῶν, ἀλλ᾿ ὅσοι ἔχουν τὴ λογικὴ ψυχὴ καὶ μποροῦν νὰ διακρίνουν ποιὸ εἶναι τὸ καλὸ καὶ ποιὸ τὸ κακὸ καὶ ἀποφεύγουν τὰ πονηρὰ καὶ βλαβερὰ στὴν ψυχή, τὰ δὲ ἀγαθὰ καὶ ψυχωφελῆ, τὰ ἀποκτοῦν πρόθυμα μὲ τὴ μελέτη καὶ τὰ ἐφαρμόζουν μὲ πολλὴ εὐχαριστία πρὸς τὸν Θεό. Αὐτοὶ μόνοι πρέπει νὰ λέγονται ἀληθινὰ λογικοὶ ἄνθρωποι.


                                                 [font size=4]      --->[/fonts]
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 17 January, 2009, 01:02:58 AM
Μέγας Ἀντώνιος - Παραινέσεις, περὶ Ἤθους καὶ Χρηστῆς Πολιτείας

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ἄνθρωπος λέγεται ἢ ὁ λογικὸς ἢ ἐκεῖνος ποὺ ἀνέχεται (δέχεται) νὰ διορθωθεῖ. Ὁ ἀδιόρθωτος καλεῖται ἀπάνθρωπος, διότι αὐτὸ (ἡ ἀδιορθωσιά) εἶναι χαρακτηριστικὸ τῶν ἀπάνθρωπων. Κάτι τέτοιους καλὸν εἶναι νὰ τοὺς ἀποφεύγομε. Γιατὶ αὐτοὶ ποὺ συζοῦν μὲ τὴν κακία, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ καταταγοῦν ποτὲ μεταξὺ τῶν ἀθανάτων (πνευματικῶν ἀνθρώπων - ἡ κακία εἶναι ὑλική, θνητὴ κατάσταση).

                                                         [font size=4]--->[/fonts]
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 17 January, 2009, 01:05:46 AM
Μέγας Ἀντώνιος - Παραινέσεις, περὶ Ἤθους καὶ Χρηστῆς Πολιτείας

ΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΝΟΗΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Ὁ ἄνθρωπος, κατὰ τὸ λογικὸ μέρος, συνδέεται μέ  τὴν ἀνείπωτη (τὴν ἀνέκφραστη) καὶ θεία δύναμη καὶ κατὰ τὸ σωματικὸ συγγενεύει πρὸς τὰ ζῷα. Κάτι λίγοι ὅμως, ὅσοι εἶναι τέλειοι ἄνθρωποι καὶ λογικοί, ἐπιδιώκουν σοβαρὰ νἄχουν καὶ τὴν γνώμη καὶ τὴν (παραπάνω) συγγένεια πρὸς τὸν Θεὸ καὶ Σωτήρα. Κι αὐτὸ τὸ δείχνουν μὲ τὰ ἔργα καὶ τὴν ἐνάρετη πολιτεία (τους).

Ἀλλὰ οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, οἱ ψυχικὰ ἀνόητοι, ἀφοῦ ἐγκατέλειψαν ἐκείνη τὴ θεϊκὴ καὶ ἀθάνατη υἱοθεσία, ρέπουν πιὰ πρὸς τὴ νεκρὴ καὶ κακότυχη καὶ ὀλιγοχρόνια συγγένεια τοῦ σώματος (τὴ σωματικὴ συγγένεια πρὸς τὰ ζῷα) φρονώντας τὰ σαρκικά, σὰν τὰ ἄλογα ζῷα, ἀνάβοντας ἀπὸ τὶς ἡδονὲς κι ἔτσι χωρίζουν τοὺς ἑαυτούς των ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ σύρουν τὴν ψυχὴ ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, κάτω στὸ βάραθρο, μὲ αἰτία τὰ (κατώτερα) θελήματά της.

                                                                [font size=4] --->[/fonts]
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 17 January, 2009, 01:06:44 AM
Μέγας Ἀντώνιος - Παραινέσεις, περὶ Ἤθους καὶ Χρηστῆς Πολιτείας


 Ο ΝΟΥΣ ΠΑΝΤΕΠΟΠΤΗΣ

Ὁ νοῦς βλέπει τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ τὰ οὐράνια πράγματα. Τίποτε δὲν τὸν σκοτίζει, παρὰ μόνον ἡ ἁμαρτία. Στὸν καθαρὸ νοῦ τίποτε δὲν εἶναι ἀκατάληπτο, καθὼς καὶ στὸ λόγο τίποτε δὲν εἶναι ἀνείπωτο.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 17 January, 2009, 01:07:54 AM
Aπολυτίκιο του Αγίου Αντωνίου
Τον ζηλωτήν Ηλίαν τοις τρόποις μιμούμενος, τω Βαπτιστή ευθείαις ταις τρίβοις επόμενος, Πάτερ Αντώνιε, της ερήμου γέγονας οικιστής, και την οικουμένην εστήριξας ευχαίς σου. Διό πρέσβευε Χριστώ τω Θεω, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Κοντάκιο του Αγίου Αντωνίου
Τους βιωτικούς, θορύβους απωσάμενος, ησυχαστικώς τον βίον εξετέλεσας, τον Βαπτιστήν μιμούμενος, κατά πάντα τρόπον οσιώτατε. Συν αυτώ ουν σε γεραίρομεν, Αντώνιε Πάτερ, των Πατέρων κρηπίς.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 18 January, 2009, 01:06:42 AM
ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ



Και όσα οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται, επειδή τα θεωρούν αδιανόητα, Αυτός αποδείχνει ότι αυτά είναι κατορθωτά. Όσα ακόμη οι άνθρωποι τα χλευάζουν ως απρεπή, Αυτός αυτά τα καθιστά ευπρεπή με την καλωσύνη του. Όσα οι άνθρωποι με τις εξυπνάδες τους τα κοροϊδεύουν ως ανθρώπινα, Αυτός αυτά με τη δύναμή του τα παρουσιάζει θεϊκά. Από τη μια, διαλύει την φαντασμαγορία των ειδώλων με την ανθρώπινη ταπείνωση του εαυτού του πάνω στο σταυρό· κι από την άλλη, μεταστρέφει μυστικά αυτούς που χλεύαζαν και απιστούσαν· τους κάνει να προσκυνούν τη θεότητα και τη δύναμή του.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 18 January, 2009, 01:28:00 AM
ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ


«μ' Αυτόν που ο Θεός Πατέρας έφτιαξε τον κόσμο, μ' Αυτόν καταστρώνει τώρα και το σχέδιο της σωτηρίας του (του κόσμου). »

»Ο Θεός λοιπόν είναι αγαθός ή καλύτερα η πηγή της αγαθωσύνης· στον αγαθό μάλιστα δεν δημιουργείται φθόνος για τίποτε. Γι' αυτό το λόγο, χωρίς να φθονεί την ύπαρξη κανενός, δημιούργησε τα πάντα από το μηδέν (ανυπαρξία) με το δικό του Λόγο, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Περισσότερο απ' όλα τα δημιουργήματα ο Θεός ελέησε το ανθρώπινο γένος· επειδή είδε ότι δεν μπορεί να μένει για πάντα σύμφωνα με τις ικανότητες που πλάστηκε, χάρισε στους ανθρώπους περισσότερα χαρίσματα. Τους έπλασε όχι με απλό τρόπο, όπως τα άλογα ζώα, αλλά ν' αποτελούν δική Του εικόνα· τους μετέδωσε τη δύναμη του δικού του Λόγου. Έτσι, να έχουν πάνω τους σαν σκιές εκτυπώματα του Λόγου και να γίνουν λογικοί·»
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 18 January, 2009, 01:39:02 AM
ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ


Διότι, αν η φύση τους ήταν τέτοια ώστε να μην υπάρχουν κάποτε, και τους κάλεσε στην ύπαρξη η ενέργεια και αγάπη του Λόγου, ήταν επόμενο ότι, όταν οι άνθρωποι αρνήθηκαν το Θεό, να καταντήσουν στην κατάσταση των μη όντων (ανυπαρξία)· διότι τα κακά είναι μη όντα (ανύπαρκτα), ενώ όντα (υπαρκτά) είναι τα καλά, εφόσον προέρχονται από τον όντα (υπάρχοντα) Θεό. Έτσι, έχασαν τη δυνατότητα να υπάρχουν αιώνια. Αυτό σημαίνει ότι, όταν διαλύονται, μένουν στο θάνατο και τη φθορά.

Από τη φύση του λοιπόν ο άνθρωπος είναι θνητός, επειδή προήλθε από την ανυπαρξία. Θα μπορούσε βέβαια, λόγω της ομοιότητάς του με τον όντα Θεό, αν έμενε πιστός στη σχέση μαζί του, να καταργούσε αυτή τη φθορά της φύσεώς του και να γινόταν άφθαρτος. Το λέει και η Σοφία (Σολομώντα): «Η τήρηση των εντολών φέρνει την αφθαρσία». Όντας λοιπόν άφθαρτος ο άνθρωπος, θα ζούσε όπως ο Θεός· κι αυτό το λέει η Αγία Γραφή: «Εγώ είπα ότι μπορείτε να γίνετε όλοι θεοί και παιδιά του ύψιστου Θεού· αλλά σεις πεθαίνετε ως φθαρτοί άνθρωποι και πέφτετε όπως πέφτουν από την εξουσία οι άρχοντες».
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 20 January, 2009, 01:30:23 AM
«τὰ γὰρ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικά, ἀλλὰ δυνατὰ τῷ Θεῷ πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων· λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, καὶ αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ» (Β\' Κορ. ι, 4-5)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 21 January, 2009, 02:10:02 AM
Τού Αγίου Μαξίμου

Λεγόμεθα, ότι είμεθα σώμα Χριστού, σύμφωνα μέ τό Αποστολικόν· «῾Υμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους.» (Α\' Κορ. ιβ\', 27), όχι διότι στερούμεθα τά σώματά μας, καί διά τής στερήσεως αυτής διαμορφούται εκείνο τό σώμα, αλλ\' ούτα πάλιν εννοούμεν, ότι τό Δεσποτικόν Σώμα μεταβαίνει υποστατικώς, κατά τήν ουσίαν, είς ημάς, ή ότι τεμαχίζεται είς μικρά μέλη καί ούτω διανέμεται είς τούς ευσεβείς· αλλ\' εννοούμεν, ότι δυνάμεθα καί ημείς νά αποσείσωμεν τήν φθοράν τής αμαρτίας από τόν εαυτόν μας, όπως η ομοία μέ τήν ανθρωπίνην Σαρξ τού Κυρίου.
Όπως δηλαδή ακριβώς ο Χριστός νοείται, ότι είναι αναμάρτητος, ώς άνθρωπος κατά φύσιν, είς τήν σάρκα καί τήν ψυχήν, τοιουτοτρόπως καί ημείς, οί οποίοι έχομεν πιστεύσει είς Αυτόν, καί κάτ\' ελευθέραν θέλησιν ενεδύθημεν Αυτόν, δυνάμεθα, μέ τήν δύναμίν Του καί τήν Χάριν Του, νά είμεθα χωρίς αμαρτίας, δηλαδή νά μή αμαρτάνωμεν.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 21 January, 2009, 02:37:50 AM
Τού Αγίου Μαξίμου

Όταν ο νούς κατορθώνει νά επιτύχη τήν καλλιέργειαν τής πρακτικής αρετής, τότε προκόπτει είς τήν φρόνησιν· όταν δέ πάλιν επιτυγχάνη τήν καλλιέργειαν τής θεωρητικής αρετής, τότε προκόπτει είς τήν γνώσιν. Καί η μέν φρόνησις φέρει τόν αγωνιζόμενον είς τήν πνευματικήν κατάστασιν νά διακρίνει μεταξύ αρετής καί κακίας· η δέ γνώσις εισάγει τόν μέτοχον αυτής είς τούς βαθυτέρους λόγους τών ασωμάτων καί τών σωμάτων (αΰλων καί υλικών όντων). Αμέσως δέ, έν συνεχεία αξιούται καί τής Θεολογικής χάριτος, αφού διαπεράση, διά τών πτερών τής αγάπης, όλα τά προηγούμενα στάδια (τής φρονήσεως καί τής γνώσεως) καί, ευρεθείς πλησίον τού Θεού, εξετάση μετά προσοχής, διά τού πνεύματος, όσον είναι δυνατόν είς τόν ανθρώπινον νούν, τά κατά Θεόν, ώστε νά συλλάβη τήν έννοιαν Αυτού.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 21 January, 2009, 02:53:54 AM
Τού Αγίου Μαξίμου

Όταν πρόκειται νά ασχοληθής μέ τήν Θεολογίαν, μή αναζητήσης τά κατά τόν Θεόν υποστατικά στοιχεία· διότι δέν είναι δυνατόν ο ανθρώπινος νούς ή άλλη τις πνευματική δύναμις, μετά τόν Θεόν, νά ανεύρη τά υποστατικά αυτά στοιχεία. Αλλά, όσον είναι δυνατόν, νά εξετάζης μετά προσοχής τάς περί τόν Θεόν ιδιότητας, ώς π.χ. τήν αïδιότητα τού Θεού, τό άπειρον Αυτού, τό απερίγραπτον Αυτού, τήν αγαθότητά Του, τήν σοφίαν, τήν δύναμιν (δημιουργικήν, προνοητικήν καί κριτικήν τών όντων). Διότι αυτός θά είναι μέγας Θεολόγος μεταξύ τών ανθρώπων, πού θά κατορθώση, έστω καί είς μικρόν βαθμόν, νά εξιχνιάση τάς ιδιότητας αυτάς, καί κατά τήν πρός τήν ουσίαν τού Θεού σχέσιν των, αλλά καί κατά τήν μεταξύ των. Οί λόγοι, πού αναφέρονται είς τήν ουσίαν τού Θεού, δηλαδή τά υποστατικά στοιχεία τής Θείας Αυτού υπάρξεως, είναι αδύνατον νά γνωσθούν υπό πάσης γεννητής φύσεως.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 23 January, 2009, 01:04:46 AM
«πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρὸς τοῦ βασιλέως ἔσωθεν» (Ψαλμ. μδ\' 14)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: staboz on 23 January, 2009, 10:24:01 AM
Quote from: IaspisΤού Αγίου Μαξίμου

Όταν πρόκειται νά ασχοληθής μέ τήν Θεολογίαν, μή αναζητήσης τά κατά τόν Θεόν υποστατικά στοιχεία· διότι δέν είναι δυνατόν ο ανθρώπινος νούς ή άλλη τις πνευματική δύναμις, μετά τόν Θεόν, νά ανεύρη τά υποστατικά αυτά στοιχεία. Αλλά, όσον είναι δυνατόν, νά εξετάζης μετά προσοχής τάς περί τόν Θεόν ιδιότητας, ώς π.χ. τήν αïδιότητα τού Θεού, τό άπειρον Αυτού, τό απερίγραπτον Αυτού, τήν αγαθότητά Του, τήν σοφίαν, τήν δύναμιν (δημιουργικήν, προνοητικήν καί κριτικήν τών όντων). Διότι αυτός θά είναι μέγας Θεολόγος μεταξύ τών ανθρώπων, πού θά κατορθώση, έστω καί είς μικρόν βαθμόν, νά εξιχνιάση τάς ιδιότητας αυτάς, καί κατά τήν πρός τήν ουσίαν τού Θεού σχέσιν των, αλλά καί κατά τήν μεταξύ των. Οί λόγοι, πού αναφέρονται είς τήν ουσίαν τού Θεού, δηλαδή τά υποστατικά στοιχεία τής Θείας Αυτού υπάρξεως, είναι αδύνατον νά γνωσθούν υπό πάσης γεννητής φύσεως.
Γενικώς έχεις κάνει πολύ σπουδαία δουλειά, Δημήτριε!
Το συγκεκριμένο απόσπασμα είναι είναι το κζ΄ της β΄εκατοντάδας των περί αγάπης κεφαλαίων. Η μετάφραση κάπου το αδικεί.
Αντιγράφω το κείμενο:
\"Θεολογεῖν μέλλων, μὴ τοὺς κατ᾿ αὐτὸν ζητήσῃς λόγους (οὐ μὴ γὰρ εὕρῃ ἀνθρώπινος νοῦς· ἀλλ᾿ οὐδὲ ἄλλου τινὸς τῶν μετὰ θεόν), ἀλλὰ τοὺς περὶ αὐτόν, ὡς οἶον τε, διασκόπει. Οἷον τοὺς περὶ ἀϊδιότητος, ἀπειρίας τε καὶ ἀοριστίας, ἀγαθότητός τε καὶ σοφίας καὶ δυνάμεως, δημιουργικῆς τε καὶ προνοητικῆς καὶ κριτικῆς τῶν ὄντων. Οὗτος γὰρ ἐν ἀνθρώποις μέγας θεολόγος, ὁ τούτων τοὺς λόγους κἂν ποσῶς ἐξευρίσκων\".

Λόγοι αφορώντες τον Θεό δεν είναι τα υποστατικά στοιχεία ούτε απλώς οι ιδιότητες.
Εγώ θα ερμήνευα πολύ πρόχειρα: Μην επιδιώξεις να κατανοήσεις τη βαθύτερη έννοια της ύπαρξής Του, της ουσίας Του. Αλλά να εξετάζεις προσεκτικά τις σχετικές με τον Θεό και γύρω από Αυτόν βαθιές έννοιες...

ΥΓ. Βάζε και καμμιά παραπομπή! Μου έβγαλες την ψυχή ώς ότου να το βρω. Δεν τα έχει δυστυχώς αυτά τα κεφάλαια και το TLG και έψαχνα στο σκοτάδι...
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 25 January, 2009, 11:23:49 PM
Απολυτίκιο, Ήχος α΄.

«Ὁ ποιμενικός αὐλός τῆς θεολογίας σου,
τάς τῶν ρητόρων ἐνίκησε σάλπιγγας•
ὡς γάρ τά βάθη τοῦ Πνεύματος ἐκζητήσαντι,
καί τα κάλλη τοῦ φθέγματος προσετέθη σοι.
Ἀλλά πρεύσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ,
Πάτερ Γρηγόριε, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν»
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 25 January, 2009, 11:44:22 PM
Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Από: Λόγος περὶ ἡσυχίας καὶ ὑπομονῆς

Φυλάττου δὲ ὅπως μηδέν ποτε λαλήσῃς ὃ μὴ προεσκέψω καὶ προενόησας· μηδὲ προχείρως καὶ μεταξὺ τῶν τοῦ ἑτέρου λόγων ὑπόβαλλε τοὺς σαυτοῦ· δεῖ γὰρ ἀνὰ μέρος ἀκούειν τε καὶ διαλέγεσθαι χρόνῳ μερίζοντα λόγον καὶ σιωπήν· μάνθανε δὲ ἀσμένως καὶ ἀφθόνως δίδασκε, μηδὲ ὑπὸ φθόνου ποτὲ σοφίαν ἀποκρύπτου πρὸς τοὺς ἑτέρους, μηδὲ μαθήσεως ἀφίστασο δι᾿ αἰδῶ. Ὕπεικε πρεσβυτέροις ἴσα πατράσι, τίμα θεράποντας θεοῦ· τοῖς δὲ νεωτέροις σαυτοῦ κάταρχε σοφίας καὶ ἀρετῆς. Μηδὲ ἐριστικὸς ἔσο πρὸς τοὺς φίλους μηδὲ χλευαστὴς κατ᾿ αὐτῶν καὶ γελωτοποιός, ψεῦδός τε καὶ δόλον καὶ ὕβριν ἰσχυρῶς παραιτοῦ· σὺν εὐφημίᾳ δὲ φέρε καὶ τὸν ὑπερήφανον καὶ ὑβριστὴν πράως τε καὶ μεγαλοψύχως.


Πηγή:http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/paterikon/grhgorios_8eologos_peri_hsyxias_kai_ypomonhs.htm
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 25 January, 2009, 11:48:46 PM
Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Περὶ μουσικῆς καὶ χοροῦ

Ἀναλάβωμεν ὕμνους ἀντὶ τυμπάνων, ψαλμῳδίαν ἀντὶ τῶν αἰσχρῶν λυγισμάτων τε καὶ ᾀσμάτων, κρότον εὐχαριστήριον ἀντὶ κρότων θεατρικῶν, καὶ χειρῶν πρᾶξιν εὔηχον, σύννοιαν ἀντὶ γέλωτος, ἀντὶ μέθης ἔμφρονα λόγον, ἀντὶ θρύψεως σεμνοπρέπειαν. Εἰ καὶ ὀρχήσασθαι δεῖ σε, ὡς πανηγυριστὴν καὶ φιλέορτον, ὄρχησαι μὲν, ἀλλὰ μὴ τὴν Ἡρωδιάδος ὄρχησιν τῆς ἀσχήμονος, ἧς ἔργον Βαπτιστοῦ θάνατος· ἀλλὰ τὴν Δαβὶδ ἐπὶ τῇ καταπαύσει τῆς κιβωτοῦ, ἣν ἡγοῦμαι τῆς εὐκινήτου καὶ πολυστρόφου κατὰ Θεὸν πορείας εἶναι μυστήριον. Πρῶτον μὲν δὴ τοῦτο καὶ μέγιστον τῆς ἐμῆς παραινέσεως.


Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ Gregorius Nazianzenus Theol. : Contra Julianum imperatorem 2 (orat. 5) : Volume 35, page 709, line 34
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 27 January, 2009, 01:04:01 PM
«Τοις αγαπώσι τον Θεόν, πάντα συνεργεί εις αγαθόν» ((Ρωμ. 8, 28).
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 27 January, 2009, 01:06:59 PM
Αποσπάσματα από:

Ο ΠΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ
Για Την Υπομονή
και πόσο είναι το κέρδος από τις θλίψεις

Ιωάννου Χρυσοστόμου (P.G. 51, 165)
Ομιλία στο Αποστολικό ρητό:
«Τοις αγαπώσι τον Θεόν, πάντα συνεργεί εις αγαθόν»

»Οταν λοιπόν υπάρχει νους προσεκτικός, νους που αγρυπνεί και προσεύχεται, τότε είναι ακμαίο και το όλο φρόνημα του ανθρώπου. Τότε και η ψυχή ελευθερώνεται, κατά κάποιο τρόπο, από τα σωματικά δεσμά και πετάει προς τον Ποθούμενο. Τότε αυτή εγκαταλείπει όλα τα γήινα νοήματα και όλα τα ορατά κάλλη αυτού του κόσμου και ανυψώνεται προς Εκείνον. Ελκεται ο νους προς τον Θεό, με ασυγκράτητο πόθο καρδιάς.»
[font size=4]---->[/fonts]
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 27 January, 2009, 01:09:39 PM
Ιωάννου Χρυσοστόμου

«Κι εμείς λοιπόν, αν έχουμε πίστη και υπομονή και αν είμαστε πάντα σε πνευματική εγρήγορση, όχι μονάχα τον καλό καιρό, αλλά κι όταν μας βρίσκουν βάσανα, πειρασμοί και θλίψεις, μπορούμε να αποκομίσουμε απ\' όλα αυτά, πνευματικό κέρδος. Και μάλιστα, πολύ περισσότερο κέρδος, απ\' ό,τι θα αποκτούσαμε αν βρισκόμασταν σε άνεση και ευημερία.
Γιατί η άνεση και η καλοπέραση μας κάνει, συνήθως, πιο αδιάφορους στα πνευματικά θέματα. Η θλίψη όμως και οι πειρασμοί, μας κρατούν σε εγρήγορση και μας καθιστούν άξιους της βοήθειας της Χάρης του Θεού. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν λόγω της πίστης και της ελπίδας μας στον Θεό, υπομένουμε τα πάντα με πολλή καρτερία.
Ας μη λυπόμαστε λοιπόν, κι ας μην τα χάνουμε όταν μας βρίσκουν βάσανα, πειρασμοί και θλίψεις. Αντίθετα, τότε περισσότερο να χαιρόμαστε. Γιατί αυτό, όπως προείπαμε, γίνεται αφορμή για την πνευματική προκοπή μας. Γι\' αυτό και ο Απόστολος μας λέει ξεκάθαρα: \"Σ' εκείνους που αγαπούν τον Θεό, όλα συνεργούν για το καλό τους\".»
[font size=4]---->[/fonts]
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 27 January, 2009, 01:11:58 PM
Ιωάννου Χρυσοστόμου

»Πολύ σπουδαίο είναι, αγαπητοί μου, το να είμαστε πάντα πιστοί, υπομονετικοί και με πνευματική εγρήγορση. Να μην αμελούμε, αλλά να επιδιώκουμε το πνευματικό κέρδος. Να αξιοποιούμε το καθετί κι έτσι να είμαστε \"καλοί έμποροι του πνεύματος\". Αν έτσι κάνουμε, θα κατανοήσουμε κι εμείς έμπρακτα, εκείνο το, \"σ\' εκείνους που αγαπούν τον Θεό, όλα συντελούν για το καλό τους\".
Αυτό το λόγο του Αποστόλου, σας παρακαλώ, να τον έχετε πάντα χαραγμένο μέσα σας. Ποτέ να μη λυπηθείτε και να μην αποκάμετε. Ποτέ να μη λυγίσετε, όταν σας βρίσκουν θλίψεις, κακοτυχίες, αρρώστιες ή ό,τι άλλο λυπηρό και επώδυνο. Αντίθετα, να φέρνετε στο νου σας τα λόγια της Αγίας Γραφής και τα παραδείγματα της ζωής των Αγίων.
Να αντιστεκόσαστε με ανδρεία σε κάθε πειρασμό, με τη σκέψη ότι, όταν είμαστε προσεκτικοί, υπομονετικοί και συγχωρητικοί, θα μπορούμε ν' αποκομίζουμε απ\' όλα τα συμβάντα πολύ πνευματικό κέρδος. Πολύ περισσότερη μάλιστα ωφέλεια θα αποκτήσουμε από τους πειρασμούς, παρά από τις ανέσεις και από την καλοπέραση.»
[font size=4]---->[/fonts]
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 27 January, 2009, 01:14:55 PM
Ιωάννου Χρυσοστόμου

»Ποτέ λοιπόν κι εμείς, να μην αδημονούμε, εφόσον τώρα γνωρίζουμε, πόσο κέρδος φέρνει στον άνθρωπο η υπομονή. Επίσης να μην αντιπαθούμε, αλλά να συγχωρούμε, εκείνους που μας προκάλεσαν τη θλίψη και τον πειρασμό. Γιατί, κι αν ακόμα αυτοί μας επιβουλεύονται και μας προκαλούν τον πειρασμό και τη θλίψη, σκόπιμα και με τη θέλησή τους, όμως αυτό, σε τελευταία ανάλυση, το επιτρέπει ο Κύριος των πάντων.
Παραχωρεί ο Θεός να πέσουμε στον πειρασμό και τη θλίψη, γιατί αποσκοπεί στην πνευματική μας ωφέλεια. Για να μπορεί δηλαδή να μας χαρίσει στο τέλος, πλουσιοπάροχα, το μισθό της υπομονής.
Η υπομονή και η ευχαριστία, που λειτουργείται στην ψυχή τον καιρό των θλίψεων, την ευεργετεί πολύ και τη λυτρώνει από τις δικές της αμαρτίες.
Γιατί, αν τον Απόστολο Παύλο, τον θησαυρό και δάσκαλο της οικουμένης, ανεχόταν ο Κύριος να τον βλέπει να πέφτει καθημερινά σε τόσες θλίψεις και πειρασμούς — όχι βέβαια από περιφρόνηση στον αθλητή του πνεύματος, αλλά τον άφηνε στα βάσανα, για να του αυξήσει και τα στεφάνια— τί θα μπορούσαμε να πούμε εμείς; Εμείς, που τις περισσότερες φορές πέφτουμε στους πειρασμούς και στις θλίψεις, όχι από φθόνο του Πονηρού, αλλά εξαιτίας της δικής μας αμαρτίας; Με την λίγη λοιπόν τιμωρία μας εδώ, θα αξιωθούμε να δεχθούμε τη φιλανθρωπία του Θεού και να βρεθούμε, τη φοβερή εκείνη Ημέρα της Κρίσεως, μέτοχοι της μερίδας των σωσμένων.
Αυτά λοιπόν, να σκεπτόμαστε πάντα, αγαπητοί μου. Να αντιστεκόμαστε με γενναιότητα σε καθετί λυπηρό και επώδυνο. Ωστε να μπορέσουμε να γλυτώσουμε από τις αμαρτίες μας και να αξιωθούμε της φιλανθρωπίας του Θεού. Να αξιωθούμε δηλαδή, να απολαύσουμε τον μισθό της υπομονής μας.
Κι αυτό σημαίνει: Να αξιωθούμε να γίνουμε μέτοχοι των αιωνίων αγαθών, με τη Χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον Οποίο, μαζί με τον Πατέρα και το Αγιο Πνεύμα, πρέπει η δόξα, η δύναμη και η τιμή, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.»

Πηγή : http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=986
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 28 January, 2009, 02:12:44 AM
Τού Αγίου Εφραίμ τού Σύρου

Πανούργον καί πολύμορφον είναι τό ακάθαρτον τούτο πνεύμα τής υπερηφανείας· όθεν καί αγωνίζεται νά υποδουλώσει τούς πάντας, καί είς έκαστον στήνει ιδιαιτέραν παγίδα· τόν σοφόν ζητεί νά παγιδεύση διά τής σοφίας· τόν ισχυρόν, διά τής ισχύος· τόν πλούσιον, διά τού πλούτου· τόν εύμορφον, διά τού κάλλους· τόν εύγλωττον, διά τής ευγλωττίας· τόν καλλίφωνον, διά τής καλλιφωνίας· τόν επιτήδειον τεχνίτην, διά τής επιτηδειότητος· τόν εύστροφον, διά τής ευστροφίας. Ομοίως δέν παύει από τού νά πειράζη καί τούς καταγινομένους είς τά πνευματικά· τόν μέν αποτακτικόν τού κόσμου, διά τής αποταγής· τόν δέ εγκρατή, διά τής εγκρατείας· τόν ήσυχον, διά τής ησυχίας· τόν ακτήμονα, διά τής ακτημοσύνης· τόν πολυμαθή, διά τής πολυμαθείας· τόν ευλαβή, διά τής ευλαβείας· τόν έμπειρον σοφίας, διά τής γνώσεως καί εμπειρίας· η δέ γνώσις είναι συνεζευγμένη τωόντι μετά τής ταπεινοφροσύνης. Τοιουτοτρόπως λοιπόν ζητεί νά ενσπείρη τά εαυτού ζιζάνια τό ακάθαρτον τούτο πνεύμα.  Διά ταύτα καί ο Κύριος, επειδή γιγνώσκει τό δεινόν τούτο πάθος, έδωκεν είς υμάς τήν ταπεινοφροσύνην, ώς τρόπαιον κατ\' αυτού, ειπών· «Όταν ποιήσητε πάντα τά διατεταγμένα είς υμάς, λέγετα,  ότι είμεθα αχρείοι δούλοι».



Εφραίμ τού  Σύρου Ασκητικά, σελ. 62 (εκδόσεις Β. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 28 January, 2009, 02:18:44 AM
Τού Αγίου Εφραίμ τού Σύρου

Αρχή τής καρποφορίας, είναι τό άνθος· καί αρχή τής ταπεινοφροσύνης η υποταγή εν Κυρίω.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 28 January, 2009, 12:39:02 PM
Ανθολόγιον Ασκητικών λόγων, τού Αγίου Ισαάκ τού Σύρου εδώ:
http://sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=12281#p12281
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 30 January, 2009, 05:24:04 PM
Των Τριών Ιεραρχών
Απολυτίκιο. Ήχος α\'.

Τους τρεις μεγίστους φωστήρας της Τρισηλίου Θεότητος, τους την οικουμένην ακτίσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας, τους την κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τον Μέγαν και τον Θεολόγον Γρηγόριον συν τω κλειστώ Ιωάννη τω την γλώτταν χρυσορρήμονι, πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν, αυτοί γαρ τη Τριάδι υπέρ ημών αεί πρεσβεύσουσι.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 31 January, 2009, 04:26:30 PM
Περί της βλάβης του μωρού ζήλου του νομιζομένου ως θείου

Ο ζηλωτής άνθρωπος ουδέποτε φθάνει εις την ειρήνην της διανοίας αυτού· και όστις είναι ξένος της ειρήνης, αυτός είναι ξένος και της χαράς· διότι εάν ως λέγουσιν, η ειρήνη είναι η τελεία υγεία της διανοίας, ο δε ζήλος υπάρχει ενάντιος της ειρήνης, έπεται λοιπόν, όστις έχει μωρόν ζήλον, αυτός ασθενεί μεγάλην ψυχικήν ασθένειαν.

Ω άνθρωπε, συ νομίζων, ότι δια ζήλου σου θεραπεύεις τα ξένα σφάλματα, αποδιώκεις την υγείαν της ψυχής σου· εάν δε αληθώς επιθυμής να θεραπεύσης τους ασθενείς κατά την ψυχήν γνώριζε καλώς, ότι οι ασθενείς και άρρωστοι κατά την ψυχήν, χρειάζονται μάλλον συμπαθειας παρά επιπλήξεως· και πάλιν, όταν συ δεν έχης συμπάθειαν προς τους άλλους, προξενείς εις εαυτόν μεγάλην ψυχικήν βλάβην.

Οι άνθρωποι δεν κρίνουσι τον ζήλον από τα είδη της σοφίας αλλ' από τα αρρωστήματα της ψυχής, όπερ υπάρχει αποτέλεσμα μικρού νοός και πολλής ανοησίας. Η αρχή της σοφίας του Θεού είναι η επιείκεια και η πραότης ήτις υποφέρει τας ασθενείας των ανθρώπων, και είναι κατόρθωμα γενναίας και μεγάλης ψυχής διότι λέγει ο απόστολος Παύλος, υμείς οι δυνατοί βαστάσατε τα ασθενήματα των αδυνάτων, και διορθώσατε τον πταίοντα εν πνεύματι πραότητος·  εκ των καρπών του πνεύματος λαμβάνει ο απόστολος την ειρήνην και την υπομονήν.

Όταν η καρδία λυπήται δια τας ασθενείας και αδυναμίας του σώματος ένεκα των οποίων δεν δύναται το σώμα να πράξη τα έργα της αρετής, αναπληροί δια ταύτης της λύπης τον τόπον όλων των σωματικών έργων· αι σωματικαί εργασίαι άνευ της λύπης της διανοίας εισίν ως άψυχον σώμα. Όστι έχει μεν την καρδίαν περίλυπον, υπάρχει όμως ασθενής κατά τας σωματικάς αισθήσεις, ομοιάζει με άρρωστον, ο οποίος, κινούμενος υπό του σωματικού πόνου, δέχεται εις το στόμα και τρώγει πάσαν βλαβεράν τροφήν. Όστις έχει μεν την καρδίαν περίλυπον, υπάρχει όμως ασθενής κατά τας σωματικάς αισθήσεις, ομοιάζει με άνθρωπον, όστις, έχων μονογενή υιόν, θυσιάζει αυτόν δια των ιδίων αυτού χειρών ολίγον κατ' ολίγον.

Η λύπη της καρδίας είναι τιμία προσφορά εις τον Θεόν, και όστις υποφέρει αυτήν ως πρέπει, ομοιάζει με άνθρωπον ο οποίος φέρει αγιότητα εις τα ίδια αυτού μέλη· καί όστις πολυλογεί είτε διά καλά πράγματα, είτε διά κακά, υπάρχει ανάξιος ταύτης της χάριτος της αγιότητος.

Από τον ΝΗ' Λόγον του Αββά Ισαάκ του Σύρου
Εκδόσεις Β. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ σελ. 290-291
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 03 February, 2009, 12:32:23 AM
«Λέγε μας λοιπόν καί σύ, παράλυτε καί έκλυτε, ποιός είναι ο κακός γονεύς σού; Ποιά είναι τά τέκνα σου; Ποιοί είναι αυτοί πού σέ πολεμούν; Καί ποιός ο  φονευτής σου;»
Αυτός δέ αναγκαζόμενος θά μάς αποκρινόταν:
«Εγώ σέ αυτούς πού ασκούν πραγματικά τήν ζωή τής υπακοής, «ούκ έχω πού τήν κεφαλήν κλίναι». Σέ όσους έχω τόπο, τούς ευρίσκω στήν ησυχία καί συζώ μαζί τους. Οί ιδικές μου μητέρες είναι πολλές καί διάφορες: Άλλοτε η ψυχική αναισθησία, άλλοτε η λησμοσύνη τών άνω, καί μερικές φορές η υπερβολική κόπωσις (είτε ψυχική είτε σωματική). Τά ιδικά μου τέκνα είναι: Οί μετακινήσεις από τόν ένα τόπο στόν άλλο πού γίνονται μαζί μου, η παρακοή στόν πνευματικό πατέρα, η λησμοσύνη τής Κρίσεως, καί μερικές φορές η εγκατάλειψις τής μοναχικής ζωής. Ιδικοί μου αντίπαλοι, από τούς οποίους τώρα έχω δεθή, είναι η ψαλμωδία καί τό εργόχειρο. Εχθρική σ\' εμένα είναι καί η σκέψις τού θανάτου, αλλά εκείνη πού μέ θανατώνει τελείως είναι η προσευχή, ενωμένη μέ τήν βεβαία ελπίδα τών μελλόντων αγαθών. »

Αγίου Ιωάννου τού Σιναΐτου
Από τόν λόγο Περί ακηδίας
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Αρτέμης on 03 February, 2009, 01:24:36 AM
Σχετικά με τον μωρό ζήλο,άκουσα μια ομιλία η οποία αναφερόταν στα αποτελέσματα αυτής της μορφής του ζήλου στον προφήτη Ηλία..Μέχρι να συνειδητοποιήσει σε τι κατάσταση βρισκόταν,δεν μπορούσε να ησυχάσει,να επικοινωνήσει με τον Θεό,να κάνει προσευχή,αλλά διακατεχόταν από ένα πνεύμα εχθρότητας προς τους ειδωλολάτρες(τους οποίους προηγουμένως είχε κατατροπώσει με το να καταστρέψει ολοκληρωτικά τα θυσιαστήρια του Βάαλ με την προσευχή που έκανε) και μια μανία που τον είχε σαλέψει.Όταν ζήτησε από τον Θεό να του εμφανιστεί,αυτός του εμφανίστηκε όχι όπως τον περίμενε ο Ηλίας..ούτε με την βροντή,ούτε με τον άνεμο ούτε με οτιδήποτε προκαλεί τρόμο και δέος..αλλά εμφανίστηκε στον Ηλία σαν \'φωνή αύρας λεπτής\',θέλοντας να του(μας) δείξει ότι ο Θεός δεν είναι όπως θέλουμε εμείς να τον φανταζόμαστε(τρομερός και επιβλητικός και πομπώδης και εκδικητικός) αλλά εμφανίζεται στον καθένα με τέτοιο τρόπο που να τον αγγίζει στην καρδιά
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 03 February, 2009, 01:29:16 AM
Quote from: ΑρτέμηςΣχετικά με τον μωρό ζήλο,άκουσα μια ομιλία η οποία αναφερόταν στα αποτελέσματα αυτής της μορφής του ζήλου στον προφήτη Ηλία..Μέχρι να συνειδητοποιήσει σε τι κατάσταση βρισκόταν,δεν μπορούσε να ησυχάσει,να επικοινωνήσει με τον Θεό,να κάνει προσευχή,αλλά διακατεχόταν από ένα πνεύμα εχθρότητας προς τους ειδωλολάτρες(τους οποίους προηγουμένως είχε κατατροπώσει με το να καταστρέψει ολοκληρωτικά τα θυσιαστήρια του Βάαλ με την προσευχή που έκανε) και μια μανία που τον είχε σαλέψει.Όταν ζήτησε από τον Θεό να του εμφανιστεί,αυτός του εμφανίστηκε όχι όπως τον περίμενε ο Ηλίας..ούτε με την βροντή,ούτε με τον άνεμο ούτε με οτιδήποτε προκαλεί τρόμο και δέος..αλλά εμφανίστηκε στον Ηλία σαν \'φωνή αύρας λεπτής\',θέλοντας να του(μας) δείξει ότι ο Θεός δεν είναι όπως θέλουμε εμείς να τον φανταζόμαστε(τρομερός και επιβλητικός και πομπώδης και εκδικητικός) αλλά εμφανίζεται στον καθένα με τέτοιο τρόπο που να τον αγγίζει στην καρδιά
Μακάρι νά αξιωθούμε αγαπητέ Αρτέμη!
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 06 February, 2009, 12:37:21 AM
Τού Αγίου Μαξίμου

Έργον των εντολών, ψιλά ποιείν τα τών πραγμάτων νοήματα· αναγνώσεως δέ καί θεωρίας, άüλον τόν νούν απεργάζεσθαι, εκ δέ τούτου συμβαίνει τό απερισπάστως προσεύχεσθαι.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 06 February, 2009, 12:56:01 AM
Τού Αγίου Μαξίμου

Ούκ αρκεί η πρακτική μέθοδος πρός τό τελείως τών παθών ελευθερωθήναι, ειμή καί διάφοροι αυτόν διαδέχονται πνευματικαί θεωρίαι· η μέν γάρ ακρασίας καί μίσους τόν νούν ελευθεροί, αι δέ καί λήθης καί αγνοίας αυτόν απαλλάττουσι, καί ούτως δυνήσεται ως δεί προσεύξασθαι.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: staboz on 06 February, 2009, 01:20:01 AM
Quote from: ΑρτέμηςΣχετικά με τον μωρό ζήλο,άκουσα μια ομιλία η οποία αναφερόταν στα αποτελέσματα αυτής της μορφής του ζήλου στον προφήτη Ηλία..Μέχρι να συνειδητοποιήσει σε τι κατάσταση βρισκόταν,δεν μπορούσε να ησυχάσει,να επικοινωνήσει με τον Θεό,να κάνει προσευχή,αλλά διακατεχόταν από ένα πνεύμα εχθρότητας προς τους ειδωλολάτρες(τους οποίους προηγουμένως είχε κατατροπώσει με το να καταστρέψει ολοκληρωτικά τα θυσιαστήρια του Βάαλ με την προσευχή που έκανε) και μια μανία που τον είχε σαλέψει.Όταν ζήτησε από τον Θεό να του εμφανιστεί,αυτός του εμφανίστηκε όχι όπως τον περίμενε ο Ηλίας..ούτε με την βροντή,ούτε με τον άνεμο ούτε με οτιδήποτε προκαλεί τρόμο και δέος..αλλά εμφανίστηκε στον Ηλία σαν \'φωνή αύρας λεπτής\',θέλοντας να του(μας) δείξει ότι ο Θεός δεν είναι όπως θέλουμε εμείς να τον φανταζόμαστε(τρομερός και επιβλητικός και πομπώδης και εκδικητικός) αλλά εμφανίζεται στον καθένα με τέτοιο τρόπο που να τον αγγίζει στην καρδιά
Πρόσεχε τα λόγια σου, Αρτεμάκο!
Μιλάς για τον προφήτη Ηλία που με την προσευχή του είχε κλείσει τον ουρανό για τρία χρόνια και μισό, ώστε να μη βρέχει και στη συνέχεια κατέβασε με την προσευχή του φωτιά από τον ουρανό... και λες ότι δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με τον Θεό, δεν μπορούσε να κάνει προσευχή (δεν είμαστε καλά...) και ότι είχε μανία που τον είχε σαλέψει!
Αν αυτά τα είπε ο ομιλητής που λες ότι άκουσες, κρίμα!
Όποιος κι αν είναι, μάλλον έχει σαλέψει για τα καλά.
Όσο για το θέμα της εμφανίσεως του Θεού με τη μορφή αύρας λεπτής, αυτό ήταν πράγματι μια νέα αλήθεια για τον μεγάλο προφήτη και όλους μας.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Αρτέμης on 06 February, 2009, 01:17:57 PM
Ίσως να το μετέφερα και εγώ λάθος κ.Σταύρο,και να έγραψα παραπάνω πράγματα που ήταν λάθος.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: staboz on 07 February, 2009, 12:12:31 AM
Αρτέμη, άκουσα την ομιλία που μου έστειλες με eMail. Μιλάει ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος, κορυφαία διάνοια!
Και βέβαια δεν τα μετέφερες με ακρίβεια αυτά που είπε. Όμως ακόμα και αυτά τα πολύ πιο ήπια που διατυπώνει ο π. Νικόλαος δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Γενικότερα όλοι αυτοί που είναι μεγάλες διάνοιες, είναι λίγο επικίνδυνοι, διότι λένε δικά τους πράγματα και κάνουν πολλά λάθη. Αλλά, λόγω των ικανοτήτων τους, είναι πολύ δύσκολο να παρακολουθήσεις το βάθος της σκέψης τους και να τους κρίνεις.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 07 February, 2009, 01:26:36 AM
Τό θέμα τό έχω μεταφέρει εδώ:
http://sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=12329#p12329

Μαζί μέ μία (τό καταδύναμη) περιγραφή τών δύο κεφαλαίων από τό ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Γ, όπου αναφέρονται τά γεγονότα τής παράθεσης τού Αρτέμη.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 07 February, 2009, 01:28:58 AM
Εν τώ Γεροντικώ

Κάποτε είς τό Σινά ησκήτευεν ένας Γέρων Ασκητής· μίαν ημέραν λοιπόν, καθώς εξήρχετο από εκεί, τόν συνάντησεν ένας αδελφός καί μέ αναστεναγμόν τού είπε:
-Πάτερ μου, στεναχωρούμεθα εξ αιτίας τής ανομβρίας.
-Διατί-ερωτά ο Γέρων-δέν προσεύχεσθε καί δέν παρακαλείτε τόν Θεόν νά βρέξη;
-Καί προσευχόμεθα-απάντησεν ο αδελφός-καί λιτανείας κάμνομεν, αλλά δέν βρέχει.
-Ασφαλώς-λέγει πάλιν ο Γέρων-δέν θά προσεύχεσθε εντατικώς καί από τά βάθη τής ψυχής σας· θέλεις δέ νά τό διαπιστώσεις καί σύ; Ας προσευχηθώμεν μαζί.
Τότε ο Γέρων Ασκητής ύψωσε τάς χείρας του πρός τόν ουρανόν καί ήρχισε νά προσεύχεται. Αμέσως ήρχισε νά βρέχη!
Μόλις είδεν αυτό τό θαύμα ο αδελφός εφοβήθη καί έπεσε νά προσκυνήση τόν Ασκητήν· πλήν ο Γέρων ανεχώρησεν αμέσως από εκείνον τόν τόπον.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 07 February, 2009, 01:30:25 AM
Εν τώ Γεροντικώ

Κάποτε μερικοί αδελφοί επεσκέφθησαν τόν Αββάν Αντώνιον καί τόν παρακάλεσαν νά τούς εξηγήση ένα χωρίον τού Λευïτικού.
Ο Γέρων τότε, χωρίς νά ειπή τίποτε, εβγήκε από τό κελλί καί μετέβη είς τήν έρημον. Ο Αββάς Αμμωνάς, ο οποίος ήτο παρών, γνωρίζων τήν συνήθειαν τού Αγίου Αντωνίου (νά προσεύχεται κατά μόνας), τόν παρακολούθησε κρυφά, χωρίς νά τό αντιληφθή ο Άγιος.
Κατάπληκτος τότε διεπίστωσε τά εξής:
Ο Άγιος Αντώνιος, αφού επροχώρησεν ολίγον είς τήν έρημον, εστάθη είς προσευχήν καί έκραξε μετά πεποιθήσεως είς τόν Θεόν· «Θεέ μου, στείλε μου τόν Μωυσήν, νά μέ διδάξη τήν σημασίαν τού χωρίου αυτού».
Αμέσως δέ ηκούσθη φωνή εξ ουρανού συνομιλούσα μέ τόν Μέγαν Αντώνιον. Ο Αββάς Αμμωνάς μετά ταύτα εβεβαίωνεν, ότι τήν μέν εξ ουρανού φωνήν ήκουσε, τί όμως τού είπε δέν αντελήφθη.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 07 February, 2009, 01:31:59 AM
«Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω· εὐθυμεῖ τις; ψαλλέτω.» (Ιακ. ε\' 13)

«ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐπεκαλεσάμην τὸν Κύριον καὶ πρὸς τὸν Θεόν μου ἐκέκραξα» (Ψαλμ. ιζ\' 7)

«σὺ δὲ ὅταν προσεύχῃ, εἴσελθε εἰς τὸν ταμιεῖόν σου, καὶ κλείσας τὴν θύραν σου πρόσευξαι τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ.
Προσευχόμενοι δὲ μὴ βαττολογήσητε ὥσπερ οἱ ἐθνικοί· δοκοῦσι γὰρ ὅτι ἐν τῇ πολυλογίᾳ αὐτῶν εἰσακουσθήσονται.» (Ματθ. ς\' 6-7)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 10 February, 2009, 02:28:33 AM
ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ
ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ

Πανταχοῦ γὰρ τοῦ Λόγου ἑαυτὸν ἁπλώσαντος, καὶ ἄνω καὶ κάτω καὶ εἰς τὸ βάθος καὶ εἰς τὸ πλάτος· ἄνω μὲν εἰς τὴν κτίσιν, κάτω δὲ εἰς τὴν ἐνανθρώπησιν, εἰς βάθος δὲ εἰς τὸν ᾅδην, εἰς πλάτος δὲ εἰς τὸν κόσμον· τὰ πάντα τῆς περὶ Θεοῦ γνώσεως πεπλήρωται.


Μετάφραση

Ο Λόγος παντού πρόσφερε τον εαυτό του· και πάνω και κάτω, και στο βάθος και το πλάτος. Πάνω είναι με τη δημιουργία, κάτω είναι με την ενανθρώπηση, στο βάθος είναι στον άδη και στο πλάτος είναι σ' όλο τον κόσμο· διότι όλα είναι γεμάτα από τη γνώση του Θεού.

--->
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 10 February, 2009, 02:34:20 AM
ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ
ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ


Οὐ γὰρ δὴ περικεκλεισμένος ἦν ἐν τῷ σώματι· οὐδὲ ἐν σώματι μὲν ἦν, ἀλλαχόσε δὲ οὐκ ἦν. Οὐδὲ ἐκεῖνο μὲν ἐκίνει, τὰ ὅλα δὲ τῆς τούτου ἐνεργείας καὶ προνοίας κεκένωτο· ἀλλὰ τὸ παραδοξότατον, Λόγος ὤν, οὐ συνείχετο μὲν ὑπό τινος· συνεῖχε δὲ τὰ πάντα μᾶλλον αὐτός· καὶ ὥσπερ ἐν πάσῃ τῇ κτίσει ὤν, ἐκτὸς μέν ἐστι τοῦ παντὸς κατ᾿ οὐσίαν, ἐν πᾶσι δέ ἐστι ταῖς ἑαυτοῦ δυνάμεσι, τὰ πάντα διακοσμῶν, καὶ εἰς πάντα ἐν πᾶσι τὴν ἑαυτοῦ πρόνοιαν ἐφαπλῶν, καὶ ἕκαστον καὶ πάντα ὁμοῦ ζωοποιῶν, περιέχων τὰ ὅλα καὶ μὴ περιεχόμενος, ἀλλ᾿ ἐν μόνῳ τῷ ἑαυτοῦ Πατρὶ ὅλος ὢν κατὰ πάντα· Οὕτως καὶ ἐν τῷ ἀνθρωπίνῳ σώματι ὤν, καὶ αὐτὸς αὐτὸ ζωοποιῶν, εἰκότως ἐζωοποίει καὶ τὰ ὅλα καὶ ἐν τοῖς πᾶσιν ἐγίνετο, καὶ ἔξω τῶν ὅλων ἦν. Καὶ ἀπὸ τοῦ σώματος δὲ διὰ τῶν ἔργων γνωριζόμενος, οὐκ ἀφανὴς ἦν καὶ ἀπὸ τῆς τῶν ὅλων ἐνεργείας.

Μετάφραση

Δεν ήταν βέβαια κλεισμένος μέσα στο σώμα· ούτε πάλι ήταν μόνο μέσα στο σώμα και δεν ήταν σε άλλα μέρη· ούτε κινούσε μόνο το σώμα, ενώ τα υπόλοιπα στερούνταν την ενέργεια και πρόνοιά του. Το πιο παράδοξο, όντας Λόγος, δεν συγκρατούνταν από κάτι, αλλά όλα αυτός τα συγκρατούσε. Και όπως, ενώ βρίσκεται σ' όλη την κτίση, ουσιαστικά βρίσκεται έξω από κάθε τι, σε όλα σκορπίζει την ενέργειά του διακοσμώντας τα και σ' όλα απλώνει τη δική του πρόνοια· ζωοποιεί το καθένα και όλα μαζί· τα περιέχει όλα και σε κανένα δεν περιέχεται· μόνο μέσα στον Πατέρα του βρίσκεται όλος και σε όλα. Έτσι λοιπόν, και είναι μέσα στο ανθρώπινο σώμα και αυτός είναι που του δίνει ζωή· κατά συνέπεια δίνει ζωή σε όλα. Ήταν μέσα σ' όλα αλλά και έξω απ' όλα. Και ενώ γινόταν γνωστός από τα έργα του σώματος, γίνόταν γνωστός και από την ενέργειά του σε όλη τη δημιουργία.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 10 February, 2009, 02:36:27 AM
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ
Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 72. Περὶ φθορᾶς καὶ διαφθορᾶς  

Τὸ τῆς φθορᾶς ὄνομα δύο σημαίνει. Σημαίνει γὰρ τὰ ἀνθρώπινα ταῦτα πάθη· πεῖναν, δίψαν, κόπον, τὴν τῶν ἥλων διάτρησιν, θάνατον, ἤτοι χωρισμὸν τῆς ψυχῆς ἐκ τοῦ σώματος καὶ τὰ τοιαῦτα. Κατὰ τοῦτο τὸ σημαινόμενον φθαρτὸν τὸ τοῦ Κυρίου σῶμά φαμεν· πάντα γὰρ ταῦτα ἑκουσίως ἀνέλαβε. Σημαίνει δὲ ἡ φθορὰ καὶ τὴν τελείαν τοῦ σώματος εἰς τά, ἐξ ὧν συνετέθη, στοιχεῖα διάλυσιν καὶ ἀφανισμόν· ἥτις μᾶλλον ὑπὸ πολλῶν διαφθορὰ λέγεταί τε καὶ ὀνομάζεται. Ταύτης πεῖραν τὸ τοῦ Κυρίου σῶμα οὐκ ἔσχεν, ὥς φησιν ὁ προφήτης Δαυίδ· \"῞Οτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν\".

Μετάφραση

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 72. Για τη φθορά και τη διαφθορά.

 Η λέξη φθορά έχει δύο σημασίες. Σημαίνει πρώτα τα ανθρώπινα πάθη· δηλαδή την πείνα, τη δίψα, τον κόπο, το τρύπημα από τα καρφιά, το θάνατο, το χωρισμό δηλαδή της ψυχής από το σώμα και τα παρόμοια.
Σύμφωνα μ' αυτή την σημασία λέμε φθαρτό το σώμα του Κυρίου· διότι όλα αυτά τα ανέλαβε με τη θέλησή του. Φθορά επίσης σημαίνει και την τέλεια διάλυση και εξαφάνιση του σώματος στα στοιχεία από τα οποία συντίθεται· πολλοί αυτήν την ονομάζουν διαφθορά. Το σώμα του Κυρίου αυτή τη διαφθορά δεν την γεύθηκε, όπως λέει ο προφήτης Δαβίδ: «Δεν θ' αφήσεις την ψυχή μου στον άδη, ούτε θα επιτρέψεις ο όσιός σου να γνωρίσει τη διαφθορά».

--->
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 10 February, 2009, 02:41:25 AM
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ
Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 74. Περὶ τῶν μετὰ τὴν ἀνάστασιν

Μετὰ δὲ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν πάντα μὲν τὰ πάθη ἀπέθετο, φθορὰν λέγω, πεῖνάν τε καὶ δίψαν, ὕπνον καὶ κάματον καὶ τὰ τοιαῦτα. Εἰ γὰρ καὶ ἐγεύσατο βρώσεως μετὰ τὴν ἀνάστασιν, ἀλλ᾿ οὐ νόμῳ φύσεως –οὐ γὰρ ἐπείνασεν–, οἰκονομίας δὲ τρόπῳ τὸ ἀληθὲς πιστούμενος τῆς ἀναστάσεως, ὡς αὐτή ἐστιν ἡ σὰρξ ἡ παθοῦσα καὶ ἀναστᾶσα· οὐδὲν δὲ τῶν τῆς φύσεως μερῶν ἀπέθετο, οὐ σῶμα, οὐ ψυχήν, ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν λογικήν τε καὶ νοεράν, θελητικήν τε καὶ ἐνεργητικὴν κέκτηται, καὶ οὕτως ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρός καθέζεται, θέλων θεϊκῶς τε καὶ ἀνθρωπίνως τὴν ἡμῶν σωτηρίαν καὶ ἐνεργῶν, θεϊκῶς μὲν τὴν τῶν ὅλων πρόνοιάν τε καὶ συντήρησιν καὶ κυβέρνησιν, ἀνθρωπίνως δὲ μεμνημένος τῶν ἐπὶ γῆς διατριβῶν, ὁρῶν τε καὶ γινώσκων, ὡς ὑπὸ πάσης προσκυνεῖται τῆς λογικῆς κτίσεως. Γινώσκει γὰρ ἡ ἁγία αὐτοῦ ψυχή, ὅτι τε καθ᾿ ὑπόστασιν ἥνωται τῷ Θεῷ Λόγῳ, καὶ συμπροσκυνεῖται ὡς Θεοῦ ψυχὴ καὶ οὐχ ὡς ἁπλῶς ψυχή. Καὶ τὸ ἀναβῆναι δὲ ἐκ γῆς εἰς οὐρανοὺς καὶ τὸ καταβῆναι πάλιν ἐνέργειαί εἰσι περιγραφομένου σώματος· \"Οὕτως γὰρ πάλιν ἐλεύσεται\", φησί, \"πρὸς ὑμᾶς, ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν\".

 

Μετάφραση

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 74. Για τα μετά την ανάσταση.  

Μετά την ανάστασή του από τους νεκρούς άφησε κατά μέρος όλα τα πάθη, εννοώ τη φθορά, την πείνα, τη δίψα, τον ύπνο, την κούραση και τα παρόμοια. Διότι, αν και δοκίμασε τροφή μετά την ανάσταση, δεν τη δοκίμασε σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους –αφού δεν πεινούσε–, αλλά επειδή ήθελε να βεβαιώσει την αλήθεια της αναστάσεως με τον τρόπο της οικονομίας του, ότι δηλαδή η ίδια η σάρκα του είναι που έπαθε και αναστήθηκε· δεν άφησε κατά μέρος κανένα από τα μέρη της φύσεώς του, ούτε το σώμα ούτε την ψυχή, αλλά έχει και το σώμα και την ψυχή λογική και νοερή, με θέληση και ενέργεια· και έτσι κάθεται στα δεξιά του Πατέρα του, θέλοντας με θεϊκό και ανθρώπινο τρόπο τη σωτηρία μας και ενεργώντας με θεϊκό τρόπο την πρόνοια, τη συντήρηση και κυβέρνηση όλων· θυμάται με ανθρώπινο τρόπο τη διαμονή του πάνω στη γη, ενώ βλέπει και γνωρίζει ότι όλη η λογική κτίση τον προσκυνά. Διότι η αγία του ψυχή γνωρίζει ότι έχει ενωθεί υποστατικά με το Θεό Λόγο και ότι προσκυνείται μαζί του ως ψυχή του Θεού και όχι ως απλή ψυχή. Και η ανάβαση από τη γη στον ουρανό και η κατάβαση του πάλι είναι ενέργειες του περιορισμένου σώματος. Λέει (ο άγγελος) «έτσι πάλι θα έλθει προς εσάς, με τον τρόπο που τον είδατε να ανεβαίνει στον ουρανό».

--->
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 10 February, 2009, 02:44:10 AM
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ
Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως

Εἰ δὲ οἱ ἐρωτῶντες αἰνίττοιντο, ὅτι ὁ γεννηθεὶς ἐκ τῆς Ἁγίας Θεοτόκου δύο φύσεις ἐστί, φαμέν· ναί, δύο φύσεις ἐστί· \"Θεὸς γάρ ἐστιν ὁ αὐτὸς καὶ ἄνθρωπος\". ῾Ομοίως καὶ περὶ τῆς σταυρώσεως, ἀναστάσεώς τε καὶ ἀναλήψεως· οὐ φύσεως γάρ ταῦτά ἐστιν, ἀλλ᾿ ὑποστάσεως. ῎Επαθεν οὖν ὁ  Χριστὸς ὁ ἐν δύο φύσεσιν ὢν τῇ παθητῇ φύσει ἐσταυρώθη τε· σαρκὶ γὰρ ἐπὶ σταυροῦ ἐκρέματο καὶ οὐ θεότητι. ᾿Επεὶ ἄν εἴπωσιν ἡμῖν ἐρωτῶσιν· Δύο φύσεις ἀπέθανον; Οὐχί, ἐροῦμεν. Οὐκοῦν οὐδὲ δύο φύσεις
ἐσταυρώθησαν, ἀλλ᾿ ἐγεννήθη ὁ Χριστὸς, ἤτοι ὁ Θεὸς Λόγος ἐνανθρωπήσας, ἐγεννήθη σαρκί, ἐσταυρώθη σαρκί, ἔπαθε σαρκί, ἀπέθανε σαρκί, ἀπαθοῦς μεινάσης αὐτοῦ τῆς θεότητος.  
 

Μετάφραση

Εάν αυτοί που ρωτούν υπαινίσσονταν ότι αυτός που γεννήθηκε από την αγία Θεοτόκο είναι δύο φύσεις, θ' απαντήσουμε· ναι, είναι δύο φύσεις: «διότι ο ίδιος είναι και Θεός και άνθρωπος». Το ίδιο και για τη σταύρωση, την ανάσταση και την ανάληψη· δεν είναι αυτά χαρακτηριστικά της φύσεως, αλλά της υποστάσεως. Ο Χριστός, λοιπόν, ενώ είναι με δύο φύσεις, έπαθε με τη παθητή φύση και σταυρώθηκε· διότι κρεμάσθηκε στο σταυρό με τη σάρκα και όχι με τη θεότητα. Επειδή θα πουν σε μας, που τους ρωτάμε: Δύο φύσεις πέθαναν; Όχι, θ' απαντήσουμε. Δεν σταυρώθηκαν, λοιπόν, ούτε δύο φύσεις, αλλά γεννήθηκε ο Χριστός, δηλαδή ο Λόγος του Θεού, που πήρε σάρκα· γεννήθηκε με τη σάρκα, σταυρώθηκε με τη σάρκα, έπαθε με τη σάρκα, πέθανε με τη σάρκα, ενώ η θεότητά του έμεινε απαθής.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 12 February, 2009, 02:49:38 AM
Τού  Αγίου Μαξίμου

Τήν Αγίαν όλην Γραφην, σαρκί διαιρείσθαι λέγομεν, καθάπερ τινά ούσαν πνευματικόν· ο γάρ τό ρητόν τής Γραφής ειπών είναι σάρκα, τόν δέ ταύτης νούν πνεύμα, ήτοι ψυχήν, τής αληθείας ούχ αμαρτήσεται, σοφός δέ προδήλως, ο τό μέν φθειρόμενον αφείς, όλος δέ τού αφθάρτου γενόμενος.


Μετάφραση

Έχομεν τήν γνώμην, ότι ολόκληρος η Αγία Γραφή διακρίνεται είς σάρκα καί είς πνεύμα· αυτός λοιπόν, πού θά είπη, ότι αί λέξεις τής Αγίας Γραφής είναι η σάρκα, τό δέ νόημα τών λέξεων αυτών είναι τό πνεύμα, η ψυχή δηλαδή τής Αγίας Γραφής, θά έχη διατυπώση μετά βεβαιότητος τήν αλήθειαν. Χωρίς δέ ουδεμίαν αντίρρησιν σοφός είναι εκείνος, πού παραβλέπει τό φαινόμενον, δηλαδή τήν λέξιν καί τό ξηρόν γράμμα, καί στρέφει ολόκληρον τήν προσοχήν του είς τό άφθαρτον στοιχείον τής Αγίας Γραφής, δηλαδή τό πνεύμα.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 13 February, 2009, 02:08:47 AM
Τού Αγίου Ησαΐου

Άν προσεύχεσαι είς τόν Θεόν, διά νά πάρη από επάνω σου κάποιον πόλεμον, πού σέ ενοχλεί, καί δέν εισακούεσαι, μή λιποψυχήσης, διότι ο Θεός γνωρίζει καλύτερα από σέ τό συμφέρον τής ψυχής σου. Μή είπης λοιπόν πρός τόν Θεόν: πάρε Θεέ μου, από εμέ αυτό ή δός μου εκείνο, αλλά ώς εξής νά προσεύχεσαι:

«Δέσποτα Ιησού Χριστέ, βοήθει μοι, καί μή εάσης με αμαρτήσαι, ότι πεπλανημένος ειμί, καί μή εάσης με απολέσθαι έν ταίς αμαρτίαις μου· οικτείρησόν με τό πλάσμα σου, μή υπερίδης με ότι ασθενής είμι, μή εγκαταλίπης με ότι πρός σέ κατέφυγον, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι, ενώπιόν σού είσι πάντες  οί θλίβοντές με, καί ούκ έστι μοι καταφυγή, ειμή πρός σέ, Κύριε. Κύριε σώσόν με ένεκεν τών οικτιρμών σου, αισχυνθήτωσαν πάντες οί επανιστάμενοι επ\' εμέ, οί ζητούντες τήν ψυχήν μου τού εξολοθρεύσαι αυτήν, ότι σύ, Κύριε, δυνατός εί έν πάσι, καί διά Σού έστιν η δόξα τώ Θεώ καί Πατρί καί Πνεύματι τώ Αγίω είς τούς αιώνας. Αμήν»
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 14 February, 2009, 06:42:19 PM
Τού Αββά Ισαάκ

Ερώτησις: Ποίος είναι αυτός, πού έχει φωτισθή είς τάς σκέψεις του καί τούς σκοπούς του;

Απόκρισις: Εκείνος πού ανεκάλυψε τήν πικρίαν, η οποία κρύπτεται είς τήν γλυκύτητα τού κόσμου καί ημπόδισε τό στόμα του ώστε νά μή πίη από τό ποτήρι αυτό· εκείνος πού πάντοτε φροντίζει διά τήν σωτηρίαν τής ψυχής του καί δέν σταματά τόν δρόμον τής ασκήσεως καί τής αρετής μέχρις ότου φύγη από τόν κόσμον αυτόν, αυτός-τέλος- πού κλείει τάς θύρας τών αισθήσεών του, διά νά μή εισέλθει ποτέ, δί αυτών, ο πόθος τού παρόντος βίου καί κλέψη τούς θησαυρούς του.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 14 February, 2009, 06:44:05 PM
Αγίου Γρηγορίου τού Θεολόγου

«Τό θείον σιγή βιούται»
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Αρτέμης on 16 February, 2009, 05:38:43 PM
Μεγάλη κουβέντα αυτή..Γι\'αυτό μάλλον οι περισσότεροι μοναχοί είναι λιγομίλητοι και κάπως απόμακροι
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Αρτέμης on 16 February, 2009, 05:42:09 PM
Όταν είσαι κάπου μόνος χωρίς τον παραμικρό θόρυβο και ιδίως σε σκοτεινό χώρο,τότε είναι που κάνεις την αυτοκριτική σου,καταλαβαίνεις την μικρότητα σου,την ανάγκη για μετάνοια,ξεγυμνώνεσαι και τελικά νοιώθεις τον Θεό πιο κοντά..
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: staboz on 16 February, 2009, 10:28:19 PM
Quote from: IaspisΑγίου Γρηγορίου τού Θεολόγου

«Τό θείον σιγή βιούται»
Σωστό ως έννοια, αλλά πού λέει κάτι τέτοιο ο άγιος Γρηγόριος;
Δεν το έχω συναντήσει ποτέ έτσι διατυπωμένο. Σίγουρα ο άγιος με άλλες διατυπώσεις έχει μιλήσει γι\'αυτό.
Καλό θα ήταν να είχαμε παραπομπή.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 17 February, 2009, 01:06:45 AM
Quote from: staboz
Quote from: IaspisΑγίου Γρηγορίου τού Θεολόγου

«Τό θείον σιγή βιούται»
Σωστό ως έννοια, αλλά πού λέει κάτι τέτοιο ο άγιος Γρηγόριος;
Δεν το έχω συναντήσει ποτέ έτσι διατυπωμένο. Σίγουρα ο άγιος με άλλες διατυπώσεις έχει μιλήσει γι\'αυτό.
Καλό θα ήταν να είχαμε παραπομπή.
Δύσκολα μού βάζεται κ. Σταύρο. Δέν είμαι ακόμα τόσο συστηματοποιημένος μελετητής θεολογικών κειμένων.Τό εν λόγω απόφθεγμα τό συνάντησα σάν σχόλιο (πάντως σέ εισαγωγικά) σέ κείμενο τού Αγίου Διαδόχου, πού βρίσκεται στόν 4ο τόμο τού Ευεργετινού στήν σελίδα 324 (εκδ. 7η Μοναχός ΗΛΙΑΣ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΣ).

Υπόθεση ΙΗ\': Ότι δεί τόν πιστόν απέχεσθαι όλως τής ψευδωνύμου γνώσεως καί τού αιρετικοίς ομιλείν, καί τίς η κατά Θεόν σοφία, καί ότι τισί καί η ιδιωτεία συμβάλλεται.


Μεταφέρθηκε εδώ: http://sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=12454#p12454
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 20 February, 2009, 12:51:57 AM
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ
Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως

Πιστεύουμε σ' ένα Πατέρα, τη δημιουργική αρχή και αιτία όλων, ο οποίος δεν γεννήθηκε από κάποιον, αλλά είναι ο μόνος χωρίς αρχική αιτία και αγέννητος· που είναι δημιουργός όλων, αλλά κατά φύσιν Πατέρας μόνον του μονογενή Υιού του, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, ο οποίος και εκπορεύει το Πανάγιο Πνεύμα. Πιστεύουμε και σ' ένα Υιό, μονογενή υιό του Θεού (Πατέρα), τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, που γεννήθηκε από τον Πατέρα πριν απ' όλους τους αιώνες, φως (ο Υιός) από το φως (του Πατέρα), αληθινός Θεός από αληθινό Θεό, που γεννήθηκε και δεν δημιουργήθηκε, ομοούσιος με τον Πατέρα, και ο οποίος δημιούργησε τα πάντα. Λέγοντας \"προ πάντων των αιώνων\" δείχνουμε ότι η γέννησή του είναι άχρονη και άναρχη. Διότι ο Υιός του Θεού δεν προήλθε από την ανυπαρξία στην ύπαρξη, καθώς είναι η ακτινοβολία της θείας δόξης, ο τύπος της υποστάσεως του Πατέρα, η ζωντανή σοφία και δύναμη, ο ενυπόστατος λόγος, η τέλεια και ζωντανή εικόνα της ουσίας του αόρατου Θεού· ήταν πάντοτε με τον Πατέρα στους κόλπους του και γεννήθηκε απ' Αυτόν προαιωνίως και χωρίς αρχή. Δεν υπήρχε χρόνος που ο Πατέρας ήταν χωρίς τον Υιό, αλλά ο Πατέρας και ο Υιός, που γεννήθηκε απ' Αυτόν, υπήρχαν συγχρόνως· διότι χωρίς Υιό, δεν καλείται Πατέρας. Εάν δεν είχε Υιό, δεν θα ήταν Πατέρας· κι αν απόκτησε κατόπιν Υιό, έγινε Πατέρας μετά τη γέννηση, χωρίς να είναι πριν απ' αυτήν· και μεταβλήθηκε από το να μην είναι Πατέρας στην κατάσταση να γίνει Πατέρας, το οποίο είναι χειρότερο από κάθε βλασφημία. Διότι είναι αδύνατο να πούμε για τον Πατέρα ότι δεν έχει τη φυσική γονιμότητα· και η γονιμότητα έχει την ιδιότητα να γεννά όμοιο απόγονο από την ίδια φύση.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 20 February, 2009, 12:56:38 AM
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ
Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως


Πιστεύουμε, επίσης, και στο ένα Άγιο Πνεύμα, το Κύριο και ζωοποιό, το οποίο εκπορεύεται από τον Πατέρα και αναπαύεται στον Υιό· το προσκυνάμε και το δοξάζουμε μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό  επειδή είναι ομοούσιο και συναιώνιο. Είναι το Πνεύμα του Θεού, το ευθές, που εξουσιάζει το νου, πηγή ζωής και αγιασμού, που συνυπάρχει και το επικαλούμαστε μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό· που είναι άκτιστο, πλήρες, δημιουργικό, κυριαρχικό, πανδημιουργικό, παντοδύναμο και απειροδύναμο· που κυριαρχεί σ' όλη την κτίση χωρίς να διευθύνεται από κανένα, γεμίζει χωρίς να το γεμίζουν, μετέχουν σ' αυτό και δεν μετέχει το ίδιο, αγιάζει και δεν αγιάζεται, και παρηγορεί διότι δέχεται τις παρακλήσεις όλων· είναι σ' όλα όμοιο με τον Πατέρα και τον Υιό, εκπορεύεται από τον Πατέρα, μεταδίδεται μέσω του Υιού και το δέχεται όλη η κτίση. Μ' αυτό δημιουργείται και λαμβάνουν ουσία τα σύμπαντα, τα αγιάζει και τα συγκρατεί· είναι ενυπόστατο, έχει δηλαδή δική του υπόσταση, αχώριστο και συνδεδεμένο με τον Πατέρα και τον Υιό· τα έχει όλα, όσα έχει και ο Πατέρας και ο Υιός, εκτός από την ιδιότητα του αγέννητου και του γεννητού.  Διότι ο Πατέρας είναι αναίτιος και αγέννητος, επειδή δεν προήλθε από κανέναν· έχει την ύπαρξη από τον εαυτό του και, ό,τι έχει, δεν το έχει από άλλον· αυτός μάλιστα είναι η αρχή και η αιτία της φυσικής υπάρξεως όλων των όντων. Ο Υιός πάλι προέρχεται με γέννηση από τον Πατέρα· και το Άγιο Πνεύμα πάλι από τον Πατέρα, όχι όμως με γέννηση αλλά με εκπόρευση. Ήδη μάθαμε ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ γεννήσεως και εκπορεύσεως· ποιός όμως είναι ακριβώς ο τρόπος της διαφοράς, δεν το ξέρουμε καθόλου. Το ίδιο δεν γνωρίζουμε τί είδους είναι η γέννηση του Υιού από τον Πατέρα και τί η εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 22 February, 2009, 01:27:35 AM
[font size=4]ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ [/fonts]
ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ
ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ
ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ



43. Διατί οὖν, ἐὰν λέγωσιν, οὐχὶ δι᾿ ἄλλων μερῶν καλλιόνων τῆς κτίσεως ἐφάνη, καὶ καλλίονι ὀργάνῳ οἷον ἡλίῳ ἢ σελήνῃ ἢ ἄστροις ἢ πυρὶ ἢ αἰθέρι οὐ κέχρηται, ἀλλὰ ἀνθρώπῳ μόνῳ, γινωσκέτωσαν ὅτι οὐκ ἐπιδείξασθαι ἦλθεν ὁ Κύριος, ἀλλὰ θεραπεῦσαι καὶ διδάξαι τοὺς πάσχοντας.Ἐπιδεικνυμένου μὲν γὰρ ἦν μόνον ἐπιφανῆναι καὶ καταπλῆξαι τοὺς ὁρῶντας· θεραπεύοντος δὲ καὶ διδάσκοντός ἐστι, μὴ ἁπλῶς ἐπιδημῆσαι, ἀλλ᾿ ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τῶν δεομένων γενέσθαι, καὶ ὡς οἱ χρῄζοντες φέρουσιν ἐπιφανῆναι, ἵνα μὴ τῷ ὑπερβάλλοντι τὴν χρείαν τῶν πασχόντων αὐτοὺς τοὺς δεομένους ταράξῃ, καὶ ἀνωφελὴς τούτοις ἡ ἐπιφάνεια τοῦ θείου γένηται. Οὐδὲν τοίνυν τῶν ἐν τῇ κτίσει πεπλανημένον ἦν εἰς τὰς περὶ Θεοῦ ἐννοίας, εἰ μὴ μόνος ὁ ἄνθρωπος. Ἀμέλει, οὐχ ἥλιος, οὐ σελήνη, οὐκ οὐρανός, οὐ τὰ ἄστρα, οὐχ ὕδωρ, οὐκ αἰθὴρ παρήλλαξαν τὴν τάξιν, ἀλλ᾿ εἰδότες τὸν ἑαυτῶν δημιουργὸν καὶ βασιλέα Λόγον μένουσιν ὡς γεγόνασιν· ἄνθρωποι δὲ μόνοι ἀποστραφέντες τὸ καλόν, λοιπὸν τὰ οὐκ ὄντα ἀντὶ τῆς ἀληθείας ἐπλάσαντο, καὶ τὴν εἰς Θεὸν τιμὴν καὶ τὴν περὶ αὐτοῦ γνῶσιν δαίμοσι καὶ ἀνθρώποις ἐν λίθοις ἀνατεθείκασιν. Ὅθεν εἰκότως, ἐπειδὴ παριδεῖν τὸ τηλικοῦτον οὐκ ἄξιον ἦν τῆς τοῦ Θεοῦ ἀγαθότητος, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ ὅλῳ αὐτὸν διέποντα καὶ ἡγεμονεύοντα οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν γνῶναι οἱ ἄνθρωποι, μέρος τοῦ ὅλου λαμβάνει ἑαυτῷ ὄργανον τὸ ἀνθρώπινον  σῶμα, καὶ ἐπιβαίνει τούτῳ, ἵν᾿ ἐπειδὴ ἐν τῷ ὅλῳ αὐτὸν οὐκ ἠδυνήθησαν γνῶναι, κἂν ἐν τῷ μέρει μὴ ἀγνοήσωσιν αὐτόν· καὶ ἐπειδὴ ἀναβλέψαι οὐκ ἠδυνήθησαν εἰς τὴν ἀόρατον αὐτοῦ δύναμιν, κἂν ἐκ τῶν ὁμοίων λογίσασθαι καὶ θεωρῆσαι δυνηθῶσιν αὐτόν. Ἄνθρωποι γὰρ ὄντες, διὰ τοῦ καταλλήλου σώματος καὶ τῶν δι᾿ αὐτοῦ θείων ἔργων, ταχύτερον καὶ ἐγγύτερον τὸν τούτου Πατέρα γινώσκειν δυνήσονται, συγκρίνοντες ὡς οὐκ ἀνθρώπινα, ἀλλὰ Θεοῦ ἔργα ἐστί, τὰ ὑπ᾿ αὐτοῦ γινόμενα. Καὶ ἐὰν ἄτοπον ἦν κατ᾿ αὐτοὺς διὰ τῶν τοῦ σώματος ἔργων τὸν Λόγον γνωρίζεσθαι, πάλιν ἄτοπον ἂν εἴη ἐκ τῶν ἔργων τοῦ παντὸς γινώσκεσθαι τοῦτον. Ὥσπερ γὰρ ἐν τῇ κτίσει ὤν, οὐδέν τι τῆς κτίσεως μεταλαμβάνει, ἀλλὰ μᾶλλον τὰ πάντα τῆς αὐτοῦ δυνάμεως μεταλαμβάνει, οὕτως καὶ τῷ σώματι ὀργάνῳ χρώμενος, οὐδενὸς τῶν τοῦ σώματος μετεῖχεν, ἀλλὰ μᾶλλον αὐτὸς ἡγίαζε καὶ τὸ σῶμα.
Εἰ γὰρ δὴ καὶ ὁ παρὰ τοῖς Ἕλλησι θαυμαζόμενος Πλάτων φησὶν ὅτι ὁρῶν τὸν κόσμον ὁ γεννήσας αὐτὸν χειμαζόμενον καὶ κινδυνεύοντα εἰς τὸν τῆς ἀνομοιότητος δύνειν τόπον, καθίσας ἐπὶ τοὺς οἴακας τῆς Ψυχῆς βοηθεῖ, καὶ πάντα τὰ πταίσματα διορθοῦται· τί ἄπιστον λέγεται παρ᾿ ἡμῖν, εἰ πλανωμένης τῆς ἀνθρωπότητος ἐκάθισεν ὁ Λόγος ἐπὶ ταύτην, καὶ ἄνθρωπος ἐπεφάνη, ἵνα χειμαζομένην αὐτὴν περισώσῃ διὰ τῆς κυβερνήσεως αὐτοῦ καὶ ἀγαθότητος;


Μετάφραση

Εάν πάλι λένε, γιατί δεν φανερώθηκε (ο Λόγος) μέσω άλλων δημιουργημάτων της κτίσεως που είναι πιο ωραία, και μέσω ωραιότερου οργάνου όπως είναι ο ήλιος, η σελήνη, τα άστρα, η φωτιά, ο αιθέρας και όχι μόνο μέσω του ανθρώπου,ας μάθουν ότι ο Κύριος δεν ήλθε για επίδειξη, αλλά για να θεραπεύσει και διδάξει τους ασθενείς. Διότι αυτός που επιδεικνύεται φαντάζει απλά και εντυπωσιάζει τους θεατές· ενώ, χαρακτηριστικό του ιατρού και δασκάλου είναι, όχι απλά να παρουσιαστεί, αλλά και να ωφελήσει αυτούς που τον χρειάζονται· να εμφανιστεί σύμφωνα με τις δυνάμεις αυτών που τον έχουν ανάγκη, ώστε να μην τους ταράξει με μέσα υπερβολικά που ξεπερνούν τις ανάγκες των ασθενών· και αποβεί έτσι η ενανθρώπηση του Θεού ανώφελη γι' αυτούς. Διότι κανένα κτίσμα δεν είχε πλανεμένη αντίληψη για το Θεό, παρά μόνον ο άνθρωπος. Αναμφίβολα, ούτε ο ήλιος ούτε η σελήνη ούτε ο ουρανός ούτε τα άστρα ούτε τα νερά ούτε ο αιθέρας διάστρεψαν την τάξη της δημιουργίας. Αλλά, αναγνωρίζουν το Δημιουργό τους και Λόγο που τους κυβερνά και μένουν όπως δημιουργήθηκαν. Μόνον οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από το καλό και έβαλαν στη θέση της αλήθειας αυτά που δεν υπάρχουν· απέδωσαν την τιμή και τη γνώση που ανήκει στο Θεό σε δαίμονες και πέτρινα αγάλματα ανθρώπων. Γι' αυτό, επειδή δεν ήταν αντάξιο της καλωσύνης του Θεού να παραβλέψει αυτό το τόσο μεγάλο γεγονός (της διαστροφής των ανθρώπων) και επειδή δεν μπόρεσαν οι άνθρωποι να γνωρίσουν Αυτόν που ρυθμίζει και κυβερνά τα σύμπαντα, λαμβάνει ως όργανο ένα μέρος του όλου, το ανθρώπινο σώμα· σαρκώνεται στο σώμα, ώστε, αφού δεν μπόρεσαν να τον αναγνωρίσουν στο σύνολο, τουλάχιστον να μην τον αγνοήσουν στο μέρος· και επειδή δεν μπόρεσαν να δουν την αόρατη δύναμή του, να μπορέσουν τουλάχιστον από το όμοιο να σκεφτούν και δουν αυτόν. Διότι, επειδή είναι άνθρωποι, με το κατάλληλο σώμα και με τα θεία έργα του, πιο γρήγορα και από κοντά θα μπορέσουν να γνωρίσουν τον Πατέρα του· θα συγκρίνουν και θα διαπιστώσουν ότι αυτά που κάνει αυτός είναι έργα του Θεού και όχι ανθρώπινα. Κι αν ήταν άτοπο γι' αυτούς να γνωρίσουν το Λόγο με τα έργα του σώματός του, πάλι άτοπο θα ήταν να γίνει γνωστός από τα έργα του σύμπαντος. Διότι, όπως με το να είναι μέσα στην κτίση, δεν παίρνει τίποτε από την κτίση, αλλά, αντίθετα, όλα δέχονται τη δική του δύναμη, έτσι, χρησιμοποιώντας και το σώμα σαν όργανο, δεν παίρνει τίποτε από το σώμα, αλλά μάλλον αυτός αγιάζει και το σώμα. Διότι, εάν ακόμη και ο Πλάτων, που όλοι οι Έλληνες τον θαυμάζουν, λέει ότι αυτός που δημιούργησε τον κόσμο βλέποντάς τον να ταλαιπωρείται και να κινδυνεύει να χαθεί στην αφάνεια, κάθισε στο πηδάλιο της ψυχής και τη βοηθεί και διορθώνει όλα τα σφάλματά της. Ποιό είναι, λοιπόν, το παράδοξο που λέμε εμείς, εάν ο Λόγος ήλθε στην πλανεμένη ανθρωπότητα και έγινε άνθρωπος, για να την σώσει από τα δεινοπαθήματα με την εξουσία και την καλωσύνη του;
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 26 February, 2009, 10:22:11 AM
Τού Αββά Μάρκου

Ο πονηρός λογισμός δι\' εκείνους, οι οποίοι τόν εκμηδενίζουν καί τόν αχρηστεύουν μέσα είς τήν διάνοιά των, είναι σημείον πρός Θεόν αγάπης καί όχι αμαρτίας. Διότι η απλή επίθεσις τού λογισμού δέν είναι αμαρτία, αλλά μόνον η συγκατάθεσις τής διανοίας ημών μέ τόν επιτεθέντα λογισμόν. Εάν δέ πράγματι καί ειλικρινώς δέν αγαπώμεν τόν λογισμόν, πού προσέβαλε τήν ψυχήν μας, τότε διατί απασχολούμεθα επί πολύν χρόνον μέ τόν λογισμόν αυτόν;
Είναι αδύνατον εκείνο πού μέ όλην ημών τήν καρδίαν μισούμεν, νά παρατείνη είς τήν καρδίαν ημών τήν παρουσίαν του· η παράτασις αυτή θά οφείλεται είς εκουσίαν προσωπικήν ημών διάθεσιν νά διαπράττωμεν τό κακόν.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 26 February, 2009, 10:23:33 AM
Τού Αββά Μάρκου

Καί τούτο ακόμη πρέπει νά γνωρίζωμεν, ότι τήν παράβασιν τού Αδάμ, αυτήν καθ\' εαυτήν, δέν τήν εκληρονομήσαμεν καί ημείς· τούτο δέ διότι καί ο ίδιος ο Αδάμ περιέπεσεν είς παράβασιν, ουχί εξ ανάγκης, αλλ\' εξ ελευθέρας καί αβιάστου θελήσεως· τόν θάνατον όμως, όστις προήλθεν εκ τής παραβάσεως, καί ο οποίος, κατ\' ουσίαν, είναι αιωνία αποξένωσις τού ανθρώπου από τόν Θεόν, αναγκαστικώς τόν εκληρονομήσαμεν, επειδή καί τόν Αδάμ αναγκαστικώς τόν ηχμαλώτισεν ο θάνατος. Εφ\' όσον λοιπόν απέθανεν ο πρώτος άνθρωπος, απεξενώθη δηλαδή αιωνίως από τόν Θεόν, ούτε καί ημείς ήτο δυνατόν νά ζησωμεν εν Θεώ· «αλλ\' εβασίλευσεν ο θάνατος.......καί επί τούς μή αμαρτήσαντας επί τώ ομοιώματι τής παραβάσεως τού Αδάμ» (Ρωμ.ε\' 14). Διά τούτο ήλθεν ο Κύριος, διά νά μάς δώση νέαν ζωήν διά τού λουτρού τής αναγεννήσεως, δηλαδή τού Αγίου Βαπτίσματος, καί νά μάς συμφιλιώση μέ τόν Θεόν, όπερ καί έπραξεν.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 March, 2009, 02:32:29 AM
Τού Αββά Μάρκου

Η προσβολή λοιπόν τού σατανά είναι μία απλή καί σύντομος εμφάνισις είς τήν διάνοιαν ημών ενός πονηρού πράγματος· καί αυτή όμως η απλή καί φευγαλέα εμφάνισις, η προσβολή, προσεγγίζει είς τόν νούν ημών, μόνον εξ αιτίας τής ολιγοπιστίας ημών.
Καί ιδού πώς δημιουργούνται αί ευνοïκαί συνθήκαι διά τήν ενέργειαν τής καθ\' ημών προσβολής τού σατανά. Ως γνωστόν, έχομεν λάβει εντολήν παρά τού Σωτήρος Χριστού νά μήν μεριμνώμεν καθόλου, αλλ\' αγρύπνως νά περιφρουρώμεν τήν καρδίαν ημών καί νά αναζητώμεν τήν εντός ημών υπάρχουσαν Βασιλείαν τών ουρανών. \'Οταν όμως ο νούς ημών απομακρυνθή από τήν επιτήρησιν τής καρδίας καί τήν αναζήτησιν τής Βασιλείας τού Θεού, διά τήν οποίαν ανέφερα προηγουμένως, αμέσως δίδεται τόπος είς τόν διάβολον διά τήν προσβολήν καί ο νούς ημών γίνεται δεκτικός τής πονηράς σκέψεως, τήν οποίαν υποβάλλει ο διάβολος. Αλλ\' ούτε ακόμη καί τότε ο διάβολος δύναται κατ\' εξουσίαν νά κινήση τούς λογισμούς ημών· αλλοίμονον εν τοιάυτη περιπτώσει είς ημάς, διότι δέν θά μάς ελυπείτο, αλλά θά μάς εξηνάγκαζε νά έχωμεν πάντοτε κατά νούν όλας τάς κακάς σκέψεις καί εννοίας καί δέν θά μάς επέτρεπε νά εννοήσωμεν τίποτε τό αγαθόν.
Η μόνη εξουσία, τήν οποίαν έχει, ευρίσκεται είς τό νά υποδεικνύη, απλώς καί υπό τό πρόσχημα αθώας αφελείας, είς τόν νούν ημών τά πονηρά πράγματα, διά νά δοκιμάζη πειράζων τήν εσωτερικήν ημών διάθεσιν πού ρέπει· πρός τήν ιδικήν του υποβολήν ή πρός τήν εντολήν τού Κυρίου, επειδή αί δύο αυταί καταστάσεις αντιμάχονται πάντοτε μεταξύ των.
Δι\' αυτόν τόν λόγον καί ημείς αμέσως ανακινούνεν τούς λογισμούς ημών καί τάς σκέψεις πρός τό αντικείμενον πού μάς υπέδειξεν ο διάβολος, εφ\' όσον βεβαίως αναφέρεται είς πράγματα, πού αγαπώμεν, οπόταν μετ\' εμπεθείας πλέον σχετιζόμεθα καί επικοινωνούμεν, κατά διάνοιαν, μέ τό υποδειχθέν πράγμα· εφ\' όσον πάλιν τό υπό τού διαβόλου υποδεικνυόμενον αναφέρεται είς πράγματα, πού μισούμεν, τότε ουδ\' επί στιγμήν ανεχόμεθα τήν υπόδειξιν, αλλά μάλιστα καί αυτήν ακόμη τήν προσβολήν μισούμεν· εάν δέ η προσβολή εξακολουθη νά παραμένη είς τήν διάνοιαν ημών, παρά τήν αποστροφήν μας, διότι είναι δυνατόν νά συμβή τούτο, τότε αυτό θά οφείλεται ουχί είς τήν τελευταίαν ψυχικήν ημών διάθεσιν, αλλ\' η τοιαύτη προσβολή θά έχη οχυρωθή είς παλαιάν κατοχήν τής ψυχής υπό παρομοίου λογισμού.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 03 March, 2009, 02:28:26 AM
«Εάν ημείς σιωπήσωμεν, οι λίθοι κεκράξονται» (Λουκ. 19, 40)

«Λόγος σαθρός εκ του στόματος υμών μή εκπορευέσθω» (Εφεσ.δ', 29).
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 08 March, 2009, 01:00:48 AM
«Οἴδαμεν γὰρ ὅτι ὁ νόμος πνευματικός ἐστιν· ἐγὼ δὲ σαρκικός εἰμι, πεπραμένος ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν. ὃ γὰρ κατεργάζομαι οὐ γινώσκω· οὐ γὰρ ὃ θέλω τοῦτο πράσσω, ἀλλ᾿ ὃ μισῶ τοῦτο ποιῶ.  εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ, σύμφημι τῷ νόμῳ ὅτι καλός.  νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτό, ἀλλ᾿ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία.  οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοί, τοῦτ᾿ ἔστιν ἐν τῇ σαρκί μου, ἀγαθόν· τὸ γὰρ θέλειν παράκειταί μοι, τὸ δὲ κατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὐχ εὑρίσκω· οὐ γὰρ ὃ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ᾿ ὃ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω.  εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω ἐγὼ τοῦτο ποιῶ, οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτό, ἀλλ᾿ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία.  εὑρίσκω ἄρα τὸν νόμον τῷ θέλοντι ἐμοὶ ποιεῖν τὸ καλόν, ὅτι ἐμοὶ τὸ κακὸν παράκειται·  συνήδομαι γὰρ τῷ νόμῳ τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον, βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου.  Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος!  τίς με ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου; εὐχαριστῷ τῷ Θεῷ διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν. ἄρα οὖν αὐτὸς ἐγὼ τῷ μὲν νοῒ δουλεύω νόμῳ Θεοῦ, τῇ δὲ σαρκὶ νόμῳ ἁμαρτίας.» (Ρωμ.ζ\' 14-25)


«πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρὸς τοῦ βασιλέως ἔσωθεν» (Ψαλμ. μδ\' 14)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 09 March, 2009, 01:12:53 AM
Άγιος Ιωάννης  Δαμασκηνός


Quote«Πάλαι μὲν ὁ θεὸς ὁ ἀσώματός τε καὶ ἀσχημάτιστος οὐδαμῶς εἰκονίζετο͵ νῦν δὲ σαρκὶ ὀφθέντος θεοῦ καὶ τοῖς ἀνθρώποις συναναστραφέντος εἰκονίζω θεοῦ τὸ ὁρώμενον. Οὐ προσκυνῶ τῇ ὕλῃ͵ προσκυνῶ δὲ τὸν τῆς ὕλης δημιουργόν͵ τὸν ὕλην δι΄ ἐμὲ γενόμενον καὶ ἐν ὕλῃ κατοικῆσαι καταδεξάμενον καὶ δι΄ ὕλης τὴν σωτηρίαν μου ἐργασάμενον͵ καὶ σέβων οὐ παύσομαι τὴν ὕλην͵ δι΄ ἧς ἡ σωτηρία μου εἴργασται» (1).
Quote«ὅταν ὁρατὸς σαρκὶ ὁ ἀόρατος γένηται͵ τότε εἰκονίσεις τὸ τοῦ ὁραθέντος ὁμοίωμα· ὅτε ὁ ἄποσος καὶ ἀπήλικος καὶ ἀμεγέθης ὑπεροχῇ τῆς ἑαυτοῦ φύσεως ὁ ἐν μορφῇ θεοῦ ὑπάρχων μορφὴν δούλου λαβὼν ταύτῃ συσταλῇ πρὸς ποσότητά τε καὶ πηλικότητα καὶ χαρακτῆρα περίθηται σώματος͵ τότε ἐν πίναξι χάραττέ τε καὶ ἀνατίθει πρὸς θεωρίαν τὸν ὁραθῆναι καταδεξάμενον. Χάραττε τούτου τὴν ἄφατον συγκατάβασιν͵ τὴν ἐκ παρθένου γέννησιν͵ τὴν ἐν Ἰορδάνῃ βάπτισιν͵ τὴν ἐν Θαβὼρ μεταμόρφωσιν͵ τὰ πάθη τὰ τῆς ἀπαθείας πρόξενα͵ τὰ θαύματα͵ τὰ τῆς θείας αὐτοῦ φύσεως καὶ ἐνεργείας σύμβολα δι΄ ἐνεργείας σαρκὸς ἀποτελούμενα͵ τοῦ σωτῆρος τὴν σωτήριον ταφήν͵ τὴν ἀνάστασιν͵ τὴν εἰς οὐρανοὺς ἄνοδον. Πάντα γράφε καὶ λόγῳ καὶ χρώμασιν ἔν τε βίβλοις καὶ πίναξιν» (2).
1) Πρώτος περί εικόνων λόγος, παρ. 6, P.G. XCIV, col.1245.
2)Περί εικόνων λόγος ΙΙΙ, παρ. 8, P.G. XCIV, cοl. 1328-1329.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 09 March, 2009, 01:14:04 AM
Μέγας Βασίλειος

«ἡ τῆς εἰκόνος τιμὴ ἐπὶ τὸ πρωτότυπον διαβαίνει»
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Ξένια on 09 March, 2009, 01:44:31 PM
Δημήτρη, πολύ ωραίοι οι Πατέρες, αλλά μήπως γίνεται να βάζεις και λίιιιιιιγο νεοελληνικά αν βρίσκεις κάτι καλό??
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Ξένια on 09 March, 2009, 01:45:00 PM
Πάντως το τελευταίο σου ήταν πολύ ωραίο!!!
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 09 March, 2009, 10:22:08 PM
Quote from: XeniaΔημήτρη, πολύ ωραίοι οι Πατέρες, αλλά μήπως γίνεται να βάζεις και λίιιιιιιγο νεοελληνικά αν βρίσκεις κάτι καλό??
Ξένια όταν βρίσκω μετάφραση τήν βάζω (άν καί δέν είναι θέμα μετάφρασης, αλλά ερμηνείας). Σέ ορισμένες περιπτώσεις  τό αυθεντικό νόημα τού πρωτοτύπου, μόνον νά τό πλησιάσει μπορεί, ακόμη καί η καλύτερη ερμηνεία.
Άν πάντως διαβάζεις αργά, φράση-φράση (βλέπε κόμματα καί συνδέσμους), ίσως δείς ότι καταλαβαίνεις περισσότερα.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: planaria on 09 March, 2009, 10:37:13 PM
Quote from: IaspisΆν πάντως διαβάζεις αργά, φράση-φράση (βλέπε κόμματα καί συνδέσμους), ίσως δείς ότι καταλαβαίνεις περισσότερα.
Πάντως κ εγώ θα συμφωνήσω με την Ξένια. Έστω τουλάχιστον να μας γράφεις στα νεοελληνικά μια μικρή περίληψη ή ένα δυό σημαντικά σημεία του όλου κειμένου.
Με αυτόν τον τρόπο νομίζω θα κάνεις πολλους περισσότερους να καθίσουν κ να διαβάσουν τα κείμενα που πολύ ωραία ανεβάζεις...
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: staboz on 09 March, 2009, 11:08:29 PM
Δημητράκη... έχουν δίκαιο!
Κατέβα λίγο παρακάτω!
Λιγότερα και καταληπτότερα...
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 10 March, 2009, 01:10:14 AM
Εγώ έχω καί μία καλύτερη ιδέα. Γιατί δέν ανεβάζετε καί εσείς ότι έχετε διαβάσει τελευταία (φυσικά δέν εννοώ τόν κ. Σταύρο, πού είναι γνώστης),  από τούς Αγίους μας καί τίς Άγιες Γραφές τους, ώστε νά κάνουμε έναν Άγιο «διάλογο». Κι εγώ αυτό κάνω, καί τό κάνω γιατί ανεβάζοντάς τα στό φόρουμ τά διαβάζω προσεκτικά πολλές φορές, καί τίς περισσότερες φορές τά αντιγράφω από κάποιο βιβλίο λέξη-λέξη (καί μάλιστα μέ τό ένα δάκτυλο τού χεριού). Απόλαυση!
Αλέξανδρε γιά νά ερμηνεύσω ή νά γράψω περίληψη τών λόγων τών Αγίων Πατέρων, καί πολύ περισσότερο τής Αγίας Γραφής....δύσκολο γιά μένα. Αναρωτιέμαι καί εγώ γιά τά υψηλά νοήματα, πώς νά τά εξηγήσω;

Νομίζω πώς ο κάθε ένας μπορεί νά αντιγράψει κάτι πού τού ομιλεί μέσα του, γιατί αυτό κάνουν οι λόγοι τών Αγίων μας. Μάς ομιλούν γιά ζητήματα πού αναρωτιώμαστε, πού μάς αφορούν πραγματικά.
Άν δέν έχετε βιβλία τό φόρουμ είναι γεμάτο συνδέσμους, πού έχουν λόγους γιά κάθε περίσταση. Άσε πού υπάρχει καί η ιστοσελίδα τού ρωμηού (στήν οποία ανήκει τό φόρουμ) καί είναι γεμάτη από πνευματικά κείμενα...

Περιμένουμε φίλοι μου, περιμένουμε!
Καί τά κείμενα....καί τόν ρωμηό (τόν κάθε ρωμηό εννοώ)...
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Ιωάννα on 10 March, 2009, 06:24:14 PM
\"Καὶ καθὼς εἰς τοὺς ἀσθενεῖς δὲν φθάνει σύντομον καὶ ἑνὸς εἴδους φαγητὸν νὰ τοὺς δίνουν, ἀλλὰ εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐτοιμάσουν πολλῶν εἰδῶν φαγητά, ἐὰν τὸ ἕνα ὁ ἀσθενὴς δὲν θελήσῃ, τὸ ἕτερον νὰ θελήσῃ, ἐὰν καὶ ἐκεῖνο δὲν θέλῃ, τὸ ἄλλο θέλει τὸ δεχθῇ, ἅν καὶ τοῦτο ἀποδιώξῃ, θέλει λάβει τὸ ἕτερον καὶ ἀπὸ τὴν πολλὴν ἀνορεξίαν τὴν δυσκολίαν τῆς γεύσεως θέλομεν κινήσει, καὶ ἐκ τῶν πολλῶν εἰδῶν τῆς τραπέζης τὸ δυσάρεστον τῆς γνώμης θέλει θεραπευθῇ. οὕτω γίνεται καὶ ἐπὶ τῆς πνευματικῆς ἑστιάσεως καὶ πρέπει νὰ κάμνωμεν, ὅταν εἴμεθα ἀσθενεῖς εἰς τὴν ψυχήν, ἵνα ἐκ τῶν πολλῶν ἀναγνωσμάτων καὶ παραδειγμάτων τῶν Ἁγίων Γραφῶν εὔκολα νὰ γίνεται ἡ ἰατρεία τῶν ψυχικῶν μας ἀσθενειών.\"
[align=right]Ἰ. Χρυσοστόμου λόγος εἰκοστός, Περὶ διδαχῆς ἀκαταλήπτου[/align]
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Ξένια on 10 March, 2009, 06:31:25 PM
Ο \"άθεος\" δεν είναι εχθρός. Είναι ένας ιεραποστολικός αγρός.
Μην τον λιθοβολείς. Καλλιέργησέ τον.

 Όταν δεν μπορείς να ενεργήσεις όπως θέλεις,
ενέργησε όπως μπορείς.

 Ο αληθινός χριστιανός δεν είναι απλός ειρηνόφιλος αλλά και ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΣ.......


Στην προσπάθειά σου να ανέβεις, καμιά φορά, επιτυχία είναι το να καταφέρεις να μην πέσεις!
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 10 March, 2009, 08:06:59 PM
QuoteΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (πρὸς Εὐτρόπιον B´)

Ἡ Ἀνάγνωσις τῶν θείων Γραφῶν

[h]Ἡδὺς μὲν λειμὼν καὶ παρὰδεισος, πολὺ δὲ ἡδύτερον τῶν θείων Γραφῶν ἡ ἀνάγνωσις.[/h]
Εὐχάριστο εἶναι τὸ λιβάδι καὶ ὁ κῆπος, ἀλλὰ πολὺ πιὸ εὐχάριστη εἶναι ἡ ἀνάγνωση τῶν θείων Γραφῶν.

[h]Ἐκεῖ μὲν γάρ ἐστιν ἄνθη μαραινόμενα, ἐνταῦθα δὲ νοήματα ἀκμάζοντα·[/h]
Γιατί ἐκεῖ ὑπάρχουν ἄνθη ποὺ μαραίνονται, ἐνῷ ἐδῶ νοήματα ποὺ πάντοτε εἶναι ἀκμαῖα.

[h]ἐκεῖ ζέφυρος πνέων, ἐνταῦθα δὲ Πνεύματος αὔρα·[/h]
Ἐκεῖ φυσάει ζέφυρος, ἐνῷ ἐδῶ ἡ αὔρα τοῦ (Ἁγίου) Πνεύματος.

[h]ἐκεῖ ἄκανθαι αἱ τειχίζουσαι, ἐνταῦθα δὲ πρόνοια Θεοῦ ἡ ἀσφαλιζομένη· [/h]
Ἐκεῖ (ὑπάρχουν) τὰ ἀγκάθια ποὺ περιτειχίζουν, ἐνῷ ἐδῶ ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ποὺ ἀσφαλίζει.

[h]... ἐκεῖ τέρψις ἀπὸ τῆς ὄψεως, ἐνταῦθα δὲ ὠφέλεια ἀπὸ τῆς ἀναγνώσεως. [/h]
... Ἐκεῖ (ὑπάρχει) τέρψη ἀπὸ τὴν ἐμφάνιση, ἐνῷ ἐδῶ ὠφέλεια ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση.

[h]Ὁ παράδεισος ἐν ἑνὶ χωρίῳ, αἱ δὲ Γραφαὶ πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης·[/h]
Ὁ κῆπος (βρίσκεται) σὲ ἕνα τόπο, ἐνῷ οἱ Γραφὲς σὲ ὅλα τὰ μέρη τῆς οἰκουμένης.

[h]ὁ παράδεισος δουλεύει καιρῶν ἀνάγκαις, αἱ δὲ Γραφαὶ καὶ ἐν χειμῶνι καὶ ἐν θέρει κομῶσι τοῖς φύλλοις, βρίθουσι τοῖς καρποῖς. [/h]
Ὁ κῆπος ὑποτάσσεται στὶς ἀνάγκες τῶν καιρῶν, ἐνῷ οἱ Γραφὲς καὶ μέσα στὸ χειμῶνα καὶ μέσα στὸ καλοκαῖρι ἔχουν πολλὰ φύλλα καὶ εἶναι γεμάτες καρπούς.

[h]Προσέχωμεν τοίνυν τῇ τῶν Γραφῶν ἀναγνώσει·[/h]
Ἂς προσέχουμε λοιπὸν στὴν ἀνάγνωση τῶν Γραφῶν,

[h]ἐὰν γὰρ τῇ Γραφῇ προσέχῃς, ἐκβάλλει σου τὴν ἀθυμίαν, φυτεύει σου τὴν ἡδονὴν, ἀναιρεῖ τὴν κακίαν, ριζοῖ τὴν ἀρετήν, οὐκ ἀφίησιν ἐν θορύβῳ πραγμάτων τὰ τῶν κλυδωνιζομένων πάσχειν. [/h]
γιατί ἐὰν προσέχεις στὴν Γραφὴ σοῦ ἐκβάλλει τὴν λύπη, σοῦ φυτεύει τὴν εὐχαρίστηση, ἀναιρεῖ τὴν κακία, ριζώνει τὴν ἀρετή, δὲν ἀφήνει μέσα στὴν ἀναταραχὴ τῶν πραγμάτων νὰ παθαίνεις ὅπως οἱ ναυτικοὶ στὴν τρικυμία.

[h]Ἡ θάλασσα μαίνεται, σὺ δὲ μετὰ γαλήνης πλέεις·[/h]
Ἡ θάλασσα μαίνεται, ἀλλὰ ἐσὺ πλέεις μὲ γαλήνη,

[h]ἔχεις γὰρ κυβερνήτην τῶν Γραφῶν τὴν ἀνάγνωσιν τοῦτο γὰρ τὸ σχοινίον οὐ διαρρήγνυσι τῶν πραγμάτων ὁ πειρασμός.[/h]
διότι ἔχεις κυβερνήτη τὴν ἀνάγνωση τῶν Γραφῶν, ἐπειδὴ αὐτὸ τὸ σκοινὶ δὲν τὸ σπάζει ἡ δοκιμασία τῶν περιστάσεων.
Πηγή: http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/paterikon/iwannhs_xrysostomos_anagnwsis_8eiwn_grafwn.htm
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 12 March, 2009, 12:52:47 AM
Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος - Στὸν κάθε πλησίον ὑπάρχει ὁ Χριστός

Ὅλοι οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ ὀφείλουμε νὰ σκεπτόμαστε ὅτι στὸν κάθε ἄλλο πιστὸ ὑπάρχει ὁ Χριστὸς καὶ πρέπει νὰ ἔχουμε τόσην ἀγάπη πρὸς αὐτόν, ὥστε νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ θυσιάσουμε πρὸς χάρη του τὴν ψυχή μας. Δὲν ἔχουμε δὲ δικαίωμα νὰ ὀνομάζουμε ἢ νὰ θεωροῦμε κάποιον κακό, ἀλλὰ πρέπει νὰ τοὺς βλέπουμε ὅλους σὰν καλούς. Ἂν δεῖς κάποιον νὰ ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὰ πάθη, μὴ μισήσεις τὸν ἀδελφό, μὰ τὰ πάθη ποὺ τὸν πολεμοῦν, κι ἂν τὸν δεῖς νὰ τυραννιέται ἀπὸ κακὲς ἐπιθυμίες, πιὸ πολὺ νὰ τὸν σπαχνισθεῖς, μὴ τυχὸν καὶ σὺ πειρασθεῖς, ἀφοῦ εἶσαι τρεπτὸς καὶ εὐάλωτος στὴν εὐπερίστατη ἁμαρτία.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 12 March, 2009, 12:56:22 AM
του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

... εκπορευθέν το Πνεύμα,
το Πανάγιον, εκ του Πατρός αφράστως
και απεστάλη δι' Υιού τοις ανθρώποις·
ου τοις απίστοις ουδέ τοις φιλοσόφοις,
ου τοις ρήτορσιν ουδέ τοις φιλοδόξοις,
ου τοις μαθούσι συγγραφάς των Ελλήνων,
ου τοις τας γραφάς αγοούσι τας έσω,
ου τοις εξασκήσασι σκηνικόν βίον,
ου τοις λαλούσι τορνευτώς και πλουσίως,
ου τοις λαχούσι μεγάλων ονομάτων,
ου τοις τυχούσι φιλείσθαι παρ' ενδόξων ...
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 12 March, 2009, 12:57:55 AM
του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

Πώς και πυρ υπάρχεις βλύζον,
πώς και ύδωρ είς δροσίζον,
πώς και καίεις και γλυκαίνεις,
πώς φθοράν εξαφανίζεις;

Πώς θεούς ποιείς ανθρώπους,
πώς το σκότος φως εργάζη,
πώς ανάγεις εκ του άδου,
πώς θνητούς εξαφθαρτίζεις;

Πώς προς φως το σκότος έλκεις,
πώς την νύκτα περιδράσση,
πώς καρδίαν περιλάμπεις,
πώς με όλον μεταβάλλεις;

Πώς ενούσαι τοις ανθρώποις,
πώς υιούς Θεού εργάζη,
πώς εκκαίεις σου τω πόθω,
πώς τιτρώσκεις άνευ ξίφους;
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 12 March, 2009, 07:01:47 PM
του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

Ἄν
ΑΝ ΕΝΩΘΕΙΣ μὲ τὸ Φῶς
τὰ πάντα αὐτὸ θὰ σοῦ διδάσκει
τὰ πάντα θὰ σοῦ φανερώσει
ὅσα χρειάζεσαι νὰ μάθεις
καλὰ θὰ στὰ ὑποδείξει.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 15 March, 2009, 01:27:04 AM
[font size=4]Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς[/fonts]

Ο Θεός είναι πνεύμα και αυταγαθότης και αρετή και αυτού κατ΄ εικόνα και ομοίωση είναι το δικό μας πνεύμα. Για να ανανεωθεί και φιλιωθεί οποιοσδήποτε με το Θεό κατά το πνεύμα, πρέπει να καταργηθεί η αμαρτία. Τούτο είναι ο Σταυρός του Κυρίου.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 15 March, 2009, 01:36:28 AM
[font size=4]Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς[/fonts]

Επειδή δεν είναι δυνατό να φύγουν τελείως από μας τα πονηρά πάθη και ο κόσμος της αμαρτίας και να μη ενεργούν σε μας συλλογιστικά , εάν δεν φθάσουμε στη θεωρία του Θεού, γι΄ αυτό μυστήριο του Θεού είναι και η θεωρία του είδους αυτού που σταυρώνει για το κόσμο εκείνους που την αξιώθηκαν.


«όποιος δεν παίρνει το σταυρό του για να με ακολουθήσει, δεν είναι άξιός μου», και «όποιος θέλει να έλθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθήσει».

Η εντολή διατάσσει να αρνείται κανείς το σώμα και να σηκώνει το σταυρό του. Το έχουν το σώμα οι ζώντες κατά Θεό, αλλά δεν είναι πολύ προσδεδεμένοι σε αυτό, το χρησιμοποιούν ως συνεργό στα αναγκαία, αν δε το καλέσει ο καιρός είναι έτοιμοι να το προδώσουν και αυτό, όπως και κτήματα και ότι άλλα μέσα χρειασθούν. Τέτοιος είναι ο λόγος του Σταυρού, ως τέτοιος δε, όχι μόνο στους προφήτες πριν συντελεσθεί, αλλά και τώρα μετά τη τέλεσή του, είναι μυστήριο μέγα και πραγματικά θείο. Πως; Διότι φαινομενικά μεν παρουσιάζεται να προξενεί ατίμωση στον εαυτό του αυτός που εξευτελίζει τον εαυτό του και τον ταπεινώνει σε όλα, και πόνο και οδύνη, αυτός που αποφεύγει τις σωματικές ηδονές, αυτός που δίνει τα υπάρχοντα καθίσταται αίτιος πτωχείας στον εαυτό του. Δια της δυνάμεως του Θεού όμως αυτή η πτωχεία και η οδύνη και ατιμία, γεννά δόξα αιώνια και ηδονή ανέκφραστη και ανεξάντλητο πλούτο, τόσο στο παρόντα όσο και στο μέλλοντα εκείνο κόσμο.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 18 March, 2009, 11:51:23 PM
Κατά Ιωάννην (12, 20-27)

 ῏Ησαν δέ τινες ῞Ελληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν ᾿Ιησοῦν ἰδεῖν.  ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ ᾿Ανδρέᾳ, καὶ πάλιν ᾿Ανδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ ᾿Ιησοῦ·  ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει.  ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν. ἐὰν ἐμοὶ διακονῇ τις, ἐμοὶ ἀκολουθείτω, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγώ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται· καὶ ἐάν τις ἐμοὶ διακονῇ, τιμήσει αὐτὸν ὁ πατήρ.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 20 March, 2009, 10:01:48 PM
[font size=4]Τού Αγίου Μαξίμου[/fonts]

Επί πλέον ο ίδιος Λόγος τού Θεού λέγεται φώς καί ζωή καί ανάστασις καί αλήθεια*. Καί φώς μέν λέγεται καί διότι λαμπρύνει τάς ψυχάς, καί διότι αποδιώκει τό σκότος τής αγνοίας, καί διότι φωτίζει τόν νούν, διά νά κατανοή τά απόρρητα καί εμφανίζει είς τήν ψυχήν υπεργήινα καί υπέρ αίσθησιν μυστήρια, τά οποία θεώνται, διά τών οφθαλμών τής ψυχής, μόνον οι καθαροί· λέγεται ζωή ο Λόγος τού Θεού, διότι παρέχει είς τάς ψυχάς, πού αγαπούν τόν Κύριον, τήν ευχέρειαν νά κινούνται είς τήν περιοχήν τών θείων νοημάτων. Λέγεται, επίσης, ανάστασις, διότι ανυψώνει τόν νούν από τήν νεκράν προσπάθειαν τών υλικών επιδιώξεων καί τόν διαφυλάσσει καθαρόν από τήν πολύμορφον φθοράν καί νεκρότητα.
Τέλος ο Λόγος τού Θεού, λέγεται αλήθεια, διότι προσφέρει ως δώρον είς τούς αξίους σταθεράν καί αμετάτρεπτον τήν συνήθειαν τών αγαθών, κατά τό διάστημα πού η ψυχή μεταβαίνει ανοδικώς από δυνάμεως είς δύναμιν καί από δόξης είς δόξαν, πράγμα πού φανερώνει τήν από αρετής είς αρετήν μεγαλυτέραν προκοπήν, καί τήν από γνώσεως είς γνώσιν υψηλοτέραν ανάβασιν. Κατά τά στάδια τής ανοδικής αυτής πορείας η ψυχή μεταλλάσει συνεχώς παροικίαν, συμφώνως πρός τό γραφικόν λόγιον· «πολλά παρώκησεν η ψυχή μου» (Ψαλμ. ριθ, 6)


* «ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ιωάν. η\', 12)
«ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ιωάν. ιδ\', 6)
«ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή» (Ιωάν. ιά\', 25)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 25 March, 2009, 02:33:55 AM
[font size=4]Τού Αγίου Ησαΐου[/fonts]


Τρείς είναι αί αρεταί, τάς οποίας, εάν ο νούς βεβαιωθή ότι κατέχει, πιστεύει πλέον, ότι έφθασεν είς κατάστασιν αθανασίας· πρώτη είναι η διάκρισις, η ικανότης δηλαδή νά διακρίνη τό κάθε πράγμα άν είναι καλόν ή κακόν· δευτέρα είναι η πρόβλεψις, τό νά προβλέπη δηλαδή τήν εξέλιξιν πάντων τών ζητημάτων, πού τόν απασχολούν, πρίν νά συμβούν, καί τρίτη, τό νά μή προέρχεται είς συμφωνίας μετά ξένων προσώπων, τά οποία δέν γνωρίζει.

---->
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 25 March, 2009, 03:16:15 AM
[font size=4]Τού Αγίου Ησαΐου[/fonts]


Επίσης τρείς άλλαι αρεταί επιχορηγούν πάντοτε τόν νούν μέ πλούσιον φώς· εξ αυτών τών αρετών πρώτη είναι τό νά μή γνωρίζωμεν πονηρίαν ανθρώπου, δευτέρα τό νά ευεργετώμεν αυτούς πού μάς κάμνουν κακόν καί τρίτη τό νά υπομένωμεν αγογγύστως τάς διαφόρους συμφοράς.

Αί τρείς αυταί αρεταί γεννούν άλλας τρείς μεγαλυτέρας από αυτάς· δηλάδη τό νά μή γνωρίζωμεν πονηρίαν ανθρώπου γεννά τήν αγάπην πρός τόν πλησίον· τό νά ευεργετώμεν αυτούς πού μάς κάμνουν κακόν, μάς βοηθεί νά αποκτήσωμεν τήν ειρήνην, καί τό νά υπομένωμεν αγογγύστως τάς συμφοράς εξασφαλίζει είς τήν ψυχήν μας τήν πραότητα. Είς αυτάς τάς τρείς αρετάς αναπαύεται τό πνεύμα τού Θεού.

--->
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 25 March, 2009, 03:31:33 AM
[font size=4]Τού Αγίου Ησαΐου[/fonts]

Είναι ακόμη καί άλλαι τέσσαρες αρεταί πού εξαγνίζουν τήν ψυχήν· η σιωπή, η εφαρμογή είς τήν ζωήν μας τών εντολών, η στενοχωρία τού βίου καί η ταπεινοφροσύνη.

Υπάρχουν καί τέσσαρες άλλαι αρεταί, τάς οποίας ο νούς πάντοτε χρειάζεται καί υπό τών οποίων προφυλάσσεται· είναι δέ αυταί αί εξής: πρώτη: τό νά προσπίπτη είς τόν Θεόν καί νά εύχεται συνεχώς καί χωρίς διακοπήν· δευτέρα: τό νά ρίπτη τόν εαυτόν του ο άνθρωπος ενώπιον τού Θεού αυτοταπεινούμενος· τρίτη: τό νά μή έχη τήν φιλοπερίεργον φροντίδα ουδενός ανθρώπου, ώστε νά τόν κατακρίνη· καί τέταρτη: τό νά κωφεύση πρός τά ομιλούντα είς αυτόν πάθη, δηλαδή πρός τούς εμπαθείς λογισμούς. Θά δυνηθώμεν δέ νά εφαρμόσωμεν όλα αυτά, εφ\' όσον προσπαθήσωμεν νά μή λησμονήσωμεν τάς πρός ημάς ευεργεσίας τού Θεού καί τάς πρός Αυτόν υποχρεώσεις ημών.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 27 March, 2009, 12:00:49 AM
[font size=4]Τού Αγίου Ησαΐου[/fonts]

Από τέσσαρα πράγματα, στρεφόμενα εναντίον τού πλησίον, σκοτίζεται η ψυχή· από τό μίσος, τήν εξουθένωσιν, τόν γογγυσμόν καί τόν φθόνον. Από τά εξής δέ τέσσαρα πάθη καθίσταται έρημος η ψυχή· όταν ο Μοναχός περιέρχεται από τόπου είς τόπον· όταν αγαπήση τήν πολυμέριμνον ενασχόλησιν· όταν ποθήση τήν ύλην· καί  όταν κυριευθή υπό τής φιλαργυρίας.

Όποιος λοιπόν θέλει νά γίνει Μαθητής τού Ιησού φεύγει από τά πάθη· διότι, εάν δέν κατορθώση νά αποκόψη αυτά, δέν είναι δυνατόν νά καταστή οικητήριον τού Θεού, ούτε νά αισθανθή τήν γλυκύτητα τής Θεότητας Αυτού. Ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς είπεν· «Εάν ο οφθαλμός σου τά βλέπη όλα χωρίς πονηρίαν, τότε καί όλον σου τό σώμα θά είναι φωτεινόν· εάν, αντιθέτως, ο οφθαλμός σου είναι πονηρός, καί όλον σου τό σώμα θά είναι σκοτεινόν» (Ματθ. ς\' 22-23)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 28 March, 2009, 01:53:40 AM
[font size=4]Τού Αγίου Ησαΐου[/fonts]

Άς αποδυθώμεν λοιπόν, μέ όλην τήν δύναμιν τής ψυχής μας, είς δακρύβρεκτον επίπονον προσπάθειαν καί άς αγωνιζώμεθα σιγά-σιγά έως ότου αποβάλωμεν τάς συνηθείας τού παλαιού ανθρώπου τής αμαρτίας· άς αποφεύγωμεν κάθε πράγμα, πού μάς οδηγεί είς τήν απώλειαν, έως ότου έλθη είς ημάς η αγάπη τού Θεού καί πάρη από επάνω μας τήν εικόνα τού χοïκού ανθρώπου, εγκαταστήση δέ είς τάς καρδίας μας τήν Αγίαν Αυτού εικόνα, όπως λέγει καί ο Απόστολος· «όπως εφορέσαμεν (εξ αιτίας τής πτώσεως)τήν εικόνα τού χοïκού, θά φορέσωμεν καί τήν εικόνα τού επουρανίου» (Α\' Κορ. ιε\' 49).
Επειδή δηλαδή εγνώριζεν ο Απόστολος, ότι δέν δύναται νά υπάρξη άνθρωπος χωρίς αμαρτίαν, από τότε πού έγινεν η παράβασις τού Αδάμ, καί ότι , πάλιν, είναι δυνατόν νά επαναφέρη τόν άνθρωπον η μετάνοια είς μίαν νέαν κατάστασιν αναμαρτησίας, δι\' αυτό είπεν, ότι πρέπει νά εγκαταλείψωμεν τά έργα τού πρώτου Αδάμ, πού παρήκουσε τήν εντολήν, καί νά εφαρμόσωμεν τήν πράξιν, πού συνιστά ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός· αυτή δέ η πράξις είναι η εκτέλεσις τών αγίων Αυτού εντολών.
Ούτος ο γλυκύς Ιησούς ευσπλαγχνίσθη τόν άνθρωπον καί εσήκωσεν επί τών ώμων Του τό βάρος τής δουλείας τού ανθρώπου, έως ότου τόν έφερε μέσα είς μυστικόν Παράδεισον, επιχορηγήσας είς αυτόν όλας τάς αγίας Του αρετάς καί τού έδωσε νά φάγη από τό ξύλον τής ζωής, πού είναι η σωματική καί ψυχική αγνεία.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 28 March, 2009, 02:03:43 AM
[font size=4]Τού Αγίου Ησαΐου[/fonts]


Μάθετε δέ επακριβώς καί κατά βάθος τούτο από τόν ήλιον πού μάς φωτίζει· ένα μικρό συννεφάκι, πού τρέχει κάτω από τόν ήλιον, σκεπάζει τήν ανταύγειάν του καί μετριάζει τήν θερμότητά του. Αυτάς όμως τάς λεπτομερείας (τών ψυχικών μεταπτώσεων) δέν τάς αντιλαμβάνονται όλοι, παρά μόνον όσοι έχουν γνώσιν· διότι η αμέλεια καί η κατά τού πλησίον κατηγορία, ταράσσουν τήν διάνοιαν καί δέν τήν αφήνουν νά θεωρή τό φώς τού Θεού.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 29 March, 2009, 12:29:06 AM
[font size=4]Αγίου Ιωάννου τού Σιναΐτου[/fonts]


Η ελάττωσις του κακού γεννά την αποχή από το κακό. Η αποχή από το κακό είναι η αρχή της μετανοίας. Η αρχή της μετανοίας είναι η αρχή της σωτηρίας. Η αρχή της σωτηρίας είναι η καλή πρόθεσις. Η καλή πρόθεσις γεννά τους κόπους. Αρχή των κόπων είναι οι αρετές. Η αρχή των αρετών είναι το άνθος (της πνευματικής ζωής). Το άνθος της αρετής είναι η αρχή της (πνευματικής) εργασίας. Η (πνευματική) εργασία είναι τέκνο της αρετής∙ και αυτής τέκνο η συνέχισις και η συχνότης της εργασίας. Καρπός και τέκνο της συνεχούς και επιμελούς εργασίας είναι η έξις, (η μόνιμη δηλαδή συνήθεια). Και τέκνο της έξεως είναι η π ο ί ω σ ι ς, (να γίνη δηλαδή η αρετή ένα με την ψυχή, φυσική κατάστασίς της).

Η π ο ί ω σ ι ς στο καλό γεννά τον φόβο (του Θεού). Ο φόβος γεννά την τήρησι των εντολών – είτε των επουρανίων είτε των επιγείων. Η τήρησις των εντολών είναι απόδειξις της αγάπης (προς τον Θεόν). Αρχή της αγάπης είναι το πλήθος της ταπεινώσεως. Το πλήθος δε της ταπεινώσεως είναι θυγατέρα της απαθείας. Και η απόκτησις της απαθείας είναι η πληρότης της αγάπης, δηλαδή η πλήρης κατοίκησις του Θεού σε όσους έγιναν με την απάθεια «καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματθ. ε΄ 8).

Αυτώ η δόξα είς τους αιώνας. Αμήν.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 30 March, 2009, 02:08:04 AM
[font size=4]Κλίμαξ, Αγ. Ιωάννου Σιναΐτου[/fonts]

[font size=2]Αποσπάσματα[/fonts]

[font size=4]1ο[/fonts]

28. Ας αγαπήσωμε τον Κύριον, όπως αγαπούμε και σεβόμεθα τους φίλους μας. Είδα πολλές φορές ανθρώπους πού ελύπησαν τον Θεόν και δεν ανησύχησαν καθόλου γι΄αυτό. Όταν όμως συνέβη να πικράνουν αγαπητά τους πρόσωπα, έστω και σε κάτι μικρό, έκαναν το πάν, εχρησιμοποίησαν κάθε τέχνασμα, εσκέφθηκαν κάθε τρόπο, υπεβλήθησαν σε κάθε θλίψι, ωμολόγησαν το σφάλμα τους, και παρεκάλεσαν είτε αυτοπροσώπως είτε με φίλους είτε με δώρα, προκειμένου να αποκαταστήσουν την πρώτη αγάπη τους.


39. Ας τρέξωμε με χαρά και με φόβο στον καλόν αγώνα, χωρίς να φοβούμεθα τους εχθρούς μας. Διότι αυτοί παρατηρούν την όψι της ψυχής μας, έστω και αν εμείς δεν τους βλέπωμε. Και όταν ιδούν την όψι της ψυχής μας αλλαγμένη από τον φόβο, τότε επιτίθενται δριμύτερα εναντίον μας, επειδή αντελήφθηκαν οι δόλιοι ότι φοβηθήκαμε. Γι΄αυτό λοιπόν ας τους επιτεθούμε με ανδρεία. Διότι κανείς δεν θέλει να πολεμή εναντίον εκείνου που μάχεται με ζήλο.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 30 March, 2009, 02:13:12 AM
[font size=3]2ο[/fonts]

1.ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ αγάπησε πραγματικά τον Κύριον και επεζήτησε αληθινά να κερδήση την μέλλουσα βασιλεία, εκείνος πού απέκτησε πραγματικό πόνο για τα αμαρτήματά του και ζωντανή ενθύμησι της κολάσεως και της αιωνίου κρίσεως, εκείνος που ξύπνησε αληθινά μέσα του τον φόβο του θανάτου του, δεν θα αγαπήση πλέον ούτε θα ενδιαφερθή ούτε θα μεριμνήση καθόλου για χρήματα ή για κτήματα ή για τους γονείς του ή για επίγειο δόξα ή για φίλους ή για αδελφούς ή για τίποτε το γήϊνο. Αλλά αφού αποτινάξη από επάνω του και μισήση κάθε επαφή και κάθε φροντίδα για όλα αυτά, επί πλέον δε και πρίν απ΄όλα αφού μισήση και την ίδια την σάρκα του, ακολουθεί τον Χριστόν γυμνός και αμέριμνος και ακούραστος, ατενίζοντας πάντοτε στον ουρανό και αναμένοντας την έξ ύψους βοήθεια, καθώς το είπε ένας Άγιος: «Εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου» (Ψαλμ. ξβ΄9).

Και καθώς το είπε πάλι ο αείμνηστος εκείνος Προφήτης: «Εγώ δε ούκ εκοπίασα κατακολουθών σοι και ημέραν ή ανάπαυσιν ανθρώπου ούκ επεθύμησα, Κύριε» (Ιερεμ. ιζ΄16).
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 30 March, 2009, 02:18:14 AM
[font size=3]3ο[/fonts]

1. ΞΕΝΙΤΕΙΑ είναι η οριστική εγκατάλειψις όλων εκείνων που υπάρχουν στην πατρίδα μας και πού μας εμποδίζουν να επιτύχωμε τον ευσεβή σκοπό της ζωής μας. Η ξενιτεία είναι απαρρησίαστος συμπεριφορά, κρυμμένη σοφία, σύνεσις πού δεν φανερώνεται, ζωή μυστική, σκοπός που δεν βλέπεται, λογισμός αφανής, όρεξις της ευτελείας, επιθυμία της στενοχωρίας, αιτία του θείου πόθου, πλήθος του θείου έρωτος, άρνησις της κενοδοξίας, βυθός της σιωπής.

3. Επειδή «πάς προφήτης άτιμος έν τη πατρίδι αυτού», όπως είπε ο Κύριος (Ματθ. ιγ΄57), ας εξετάσωμε μήπως η ξενιτεία γίνη σ΄εμάς αιτία κενοδοξίας. Ξ ε ν ι τ ε ί α είναι ο χωρισμός από όλα για να μείνη ο νους αχώριστος από τον Θεόν. Ξ ε ν ι τ ε ύ ω ν είναι ο εραστής και εργάτης του αδιακόπου πένθους. Ξ έ ν ο ς είναι αυτός που φεύγει κάθε σχέσι είτε με τους ιδικούς του είτε με τους ξένους.

10. Απόφευγε σαν μάστιγα τους τόπους των πτώσεων. Διότι όταν δεν υπάρχη εμπρός μας ένα οπωρικό, δεν ερεθίζεται και τόσο η όρεξίς μας.

17. Ξένος πραγματικά είναι εκείνος πού σαν να ευρίσκεται ανάμεσα σε ξενόγλωσσους ανθρώπους ησυχάζει και σιωπά έχοντας πλήρη συναίσθησι του τι κάνει.

24. Όταν σε περικυκλώσουν σαν μέλισσες, ή μάλλον σαν σφήκες, οι συγγενείς σου, θρηνούντες για σένα, προσήλωσε τότε αμέσως το βλέμμα της ψυχής σου στον θάνατο και στις αμαρτωλές πράξεις σου, ώστε με τον ένα πόνο να κατορθώσης να αποδιώξης τον άλλον.

30. Όταν οι δαίμονες ή και οι άνθρωποι μας επαινούν σαν για μεγάλο κατόρθωμα για την ξενιτεία μας, τότε εμείς ας συλλογισθούμε Εκείνον που εξενίτευσε για μας και ήλθε από τον ουρανό στην γη, και με την σκέψι αυτή θα διαπιστώσωμε ότι εμείς είς τον αιώνα του αιώνος δεν θα κατορθώσωμε να ξεχρεώσωμε μία τέτοια ξενιτεία.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 30 March, 2009, 02:38:37 AM
[font size=3]4ο[/fonts]

4. Υπακοή σημαίνει ενταφιασμός της ιδικής μας θελήσεως και ανάστασις της ταπεινώσεως. Δεν αντιλέγει ο νεκρός ούτε ξεχωρίζει τα καλά από εκείνα πού του φαίνονται ως πονηρά. Διότι ο Γέροντάς του, πού του εθανάτωσε με τρόπο θεάρεστο την ψυχή, αυτός θα δώση λόγο για όλα. Υπακοή σημαίνει να αποθέσωμε την ιδική μας διάκρισι στην πλούσια διάκρισι του Γέροντος.

27. Ίδιον των αγγέλων είναι το να μη πέφτουν, ίσως διότι και δεν μπορούν (πλέον) να πέσουν, όπως λέγουν ωρισμένοι. Των ανθρώπων είναι ίδιον να πέφτουν, αλλά και να σηκώνονται πάλι όταν πέσουν. Μόνο στους δαίμονας συμβαίνει, αφού μια φορά έπεσαν, να μην υπάρχη πλέον περίπτωσις να σηκωθούν.

38. Όποιος αποκρούει τον έλεγχο, είτε δίκαιο είτε άδικο, αυτός αρνήθηκε την σωτηρία του. Ενώ εκείνος πού τον δέχεται, είτε με δυσκολία είτε χωρίς δυσκολία, αυτός γρήγορα θα επιτύχη την άφεσι των πταισμάτων του.

42. Αυτός που δεν υποχωρεί στα λόγια, είναι φανερό πώς δεν υποχωρεί και στα έργα. Διότι «ο έν ολίγω άπιστος, και έν πολλώ άπιστος έστι» (Λουκ. ις΄ 10) και ανένδοτος και μάταια κοπιάζει και από την ευλογημένη υποταγή τίποτε δεν κερδίζει, παρά μόνο ενοχή.

56. Ξεγύμνωσε, ξεγύμνωσε το τραύμα σου στον ιατρό. Μη εντραπής, αλλά λέγε: «Ιδικό μου, πάτερ, είναι το τραύμα, ιδική μου η πληγή! Η ιδική μου ραθυμία το προξένησε και όχι κάτι άλλο. Κανείς άλλος δεν είναι αίτιος της αμαρτίας μου, ούτε άνθρωπος ούτε διάβολος ούτε σώμα ούτε άλλο τίποτε, παρά μόνο η αμέλειά μου». Την ώρα πού εξομολογείσαι να είσαι και στην συμπεριφορά και στην όψι και στον λογισμό σκυφτός σαν κατάδικος, και αν μπορής βρέχε με δάκρυα τα πόδια του πνευματικού ιατρού και δικαστού σαν να είναι του Χριστού.

57. Εάν όλα εξαρτώνται από την συνήθεια, τότε οπωσδήποτε και τα καλά. Και η καλή συνήθεια έχει περισσότερη δύναμι, διότι δέχεται την ισχυρή συμπαράσταση του Θεού. Δεν θα κοπιάσης, υιέ μου, πολλά έτη για να αντικρύσης μέσα σου την μακαρία ανάπαυσι, εάν από την αρχή παραδώσης ολόψυχα τον εαυτό σου στις ατιμίες.

65. Από την υπακοή γεννάται η ταπείνωσις. Από την ταπείνωσι η απάθεια, αφού, όπως λέγει και ο Ψαλμωδός, «έν τη ταπεινώσει ημών εμνήσθη ημών ο Κύρος και ελυτρώσατο ημάς έκ των εχθρών ημών» (Ψαλμ. ρλε΄ 23-24). Συνεπώς τίποτε δεν εμποδίζει να ειπούμε ότι από την υπακοή γεννάται η απάθεια, η οποία απάθεια προξενεί την τελεία ταπείνωσι. Όπως από τον Μωϋσή αρχίζει ο Νόμος, έτσι από την ταπείνωσι αρχίζει να δημιουργήται η απάθεια. Και όπως η Θεοτόκος Μαρία, η θυγατέρα της συναγωγής, ετελειοποίησε την συναγωγή, έτσι και η απάθεια, η θυγατέρα της ταπεινώσεως, ετελειοποίησε την ταπείνωσι.

71. Η συνείδησίς σου ας είναι ο καθρέπτης της υπακοής σου, και αυτό είναι αρκετό.

85. Μην ασκής την «άλογον σιωπήν» και δημιουργής έτσι ταραχή και πικρία στους άλλους. Ούτε να είσαι νωθρός στους τρόπους και στο βάδισμά σου, την στιγμή πού σε προστάζουν να δείξης προθυμία και ενεργητικότητα. Διότι έτσι καταντάς χειρότερος από τους μανιακούς και τους ταραχοποιούς.

105. Από την υπακοή γεννάται η ταπείνωσις, όπως άλλωστε το είπαμε προηγουμένως. Από την ταπείνωσι γεννάται η διάκρισις. Περί αυτού ομιλεί πολύ έξοχα και βαθυστόχαστα και ο μέγας Κασσιανός στον λόγο του «περί διακρίσεως». Από την διάκρισι γεννάται η δ ι ό ρ α σ ι ς και από αυτήν η π ρ ό ο ρ α σ ι ς.

130. Όπως τα δένδρα πού σείονται από τους ανέμους ρίχνουν βαθειές ρίζες, έτσι και όσοι ζούν σε υπακοή αποκτούν δυνατές και ακλόνητες ψυχές.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 31 March, 2009, 02:45:33 AM
[font size=3]5o[/fonts]

2. Μετάνοια σημαίνει ανανέωσις του βαπτίσματος. Μετάνοια σημαίνει συμφωνία με τον Θεόν για νέα ζωή. Μετανοών σημαίνει αγοραστής της ταπεινώσεως. Μετάνοια σημαίνει μόνιμος αποκλεισμός κάθε σωματικής παρηγορίας. Μετάνοια σημαίνει σκέψις αυτοκατακρίσεως, αμεριμνησία για όλα τα άλλα και μέριμνα για την σωτηρία του εαυτού μας. Μετάνοια σημαίνει θυγατέρα της ελπίδος και αποκήρυξις της απελπισίας. Μετανοών σημαίνει κατάδικος απηλλαγμένος από αισχύνη.


6. Είδα ψυχές πού έρρεπαν με μανία στους σαρκικούς έρωτες. Αυτές λοιπόν αφού έλαβαν αφορμή μετανοίας από την γεύσι του αμαρτωλού έρωτος, μετέστρεψαν αυτόν τον έρωτα σε έρωτα προς τον Κύριον. Έτσι ξεπέρασαν αμέσως κάθε αίσθημα φόβου και εκεντρίσθηκαν στην άπληστη αγάπη του Θεού. Γι΄αυτό και ο Κύριος στην αγνή εκείνη πόρνη (Λουκ. ζ΄ 37-48) δεν είπε ότι εφοβήθηκε, αλλά «ότι ηγάπησε πολύ» και κατώρθωσε εύκολα να αποκρούση τον ένα έρωτα με τον άλλον.


21. Όταν η συνείδησις παύση να μας ελέγχη για αμαρτίες, ας προσέξωμε μήπως αυτό δεν οφείλεται στην καθαρότητα, αλλά στην κόπωσι και άμβλυνσι αυτής, της συνειδήσεως, εξ αιτίας πλήθους αμαρτιών.


22. Απόδειξις ότι έσβησε το χρέος των αμαρτιών μας είναι το να θεωρούμε πάντοτε χρεώστη τον εαυτό μας.


27. Πρόσεχε! Πρόσεχε καλά! Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να επιστρέψωμε από τον ίδιο δρόμο πού επλανηθήκαμε, αλλά από άλλον συντομώτερο, (από τον δρόμο δηλαδή της ταπεινώσεως).
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 31 March, 2009, 02:47:57 AM
[font size=3]6o[/fonts]

5. Όπως ο άρτος είναι αναγκαιότερος από κάθε άλλη τροφή, έτσι και η σκέψις του θανάτου από κάθε άλλη πνευματική εργασία.

8. Αληθής απόδειξις εκείνων πού με όλη τους την καρδιά συναισθάνονται και ενθυμούνται τον θάνατο είναι η θεληματική απροσπάθεια προς κάθε κτίσμα και η τελεία απάρνησις του ιδίου θελήματος.

Εκείνος πού καθημερινά περιμένει τον θάνατο είναι οπωσδήποτε δόκιμος και σπουδαίος αγωνιστής. Ενώ εκείνος πού τον επιθυμεί κάθε ώρα είναι άγιος.

16. Οι Πατέρες ορίζουν ότι η τελεία αγάπη είναι «άπτωτος», (διότι μας προστατεύει από κάθε πτώσι). Παρόμοια και εγώ ορίζω ότι η τελεία συναίσθησις του θανάτου είναι «άφοβος», (διότι μας απαλλάσσει από κάθε άλλο φόβο).

26. Δεν είναι δυνατόν, είπε κάποιος, δεν είναι δυνατόν να περάσουμε με ευλάβεια την σημερινή ημέρα, εάν δεν την λογαριάσωμε σαν την τελευταία της ζωής μας. Και είναι αξιοθαύμαστο, ότι κάτι παρόμοιο εξέφρασαν και οι Έλληνες φιλόσοφοι, οι οποίοι εχαρακτήρισαν την φιλοσοφία «μελέτη θανάτου».
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 31 March, 2009, 02:52:42 AM
[font size=3]7o[/fonts]

2. Ας το χαρακτηρίσωμε και έτσι: Πένθος είναι ένα χρυσό καρφί της ψυχής. Το καρφί αυτό απογυμνώθηκε από κάθε γήϊνη προσήλωσι και σχέσι, και καρφώθηκε από την ευλογημένη λύπη (στην πόρτα) της καρδιάς για να την φρουρή.

8. Ανώτερη από το βάπτισμα αποδεικνύεται η μετά το βάπτισμα πηγή των δακρύων (της μετανοίας), αν και είναι κάπως τολμηρό αυτό που λέγω. Διότι εκείνο μας καθαρίζει από τα προηγούμενά μας κακά, ενώ τούτο, το βάπτισμα των δακρύων, από τα μετέπειτα. Και το πρώτο, εφ΄όσον το ελάβαμε όλοι στην νηπιακή ηλικία, το εμολύναμε. Ενώ με το δεύτερο καθαρίζομε πάλι και το πρώτο. Και εάν η φιλανθρωπία του Θεού δεν το είχε χαρίσει αυτό στους ανθρώπους, οι σωζόμενοι θα ήταν πράγματι σπάνιοι και δυσεύρετοι.

21. Η κατάκλισίς σου στο κρεββάτι, ας σου είναι προτύπωσις της κατακλίσεώς σου στον τάφο, και τότε θα κοιμηθής λιγώτερο. Και αυτή η απόλαυσις του φαγητού στην τράπεζα, ας σου υπενθυμίζη το θλιβερό εκείνο φαγητό πού θα κάνουν τα σκουλήκια το σώμα σου, και τότε λιγώτερο θα φάγης. Και όταν πίνης νερό, να μή λησμονής την δίψα στην φλόγα της κολάσεως, οπότε θα περιορίσης οπωσδήποτε την φυσική σου επιθυμία.

26. Σε όσους πενθούν δεν αρμόζει να θεολογούν, διότι η θεολογία συνήθως διασκορπίζει το πένθος τους. Επειδή εκείνος πού θεολογεί είναι σαν να κάθεται σε διδασκαλικό θρόνο, ενώ εκείνος πού πενθεί «επί κοπρίας και σάκκου». Και αυτό νομίζω ότι εννοούσε ο Δαβίδ, ο οποίος, αν και σοφός και διδάσκαλος, όταν θρηνούσε για τις αμαρτίες του, απαντούσε σ΄εκείνους πού τον παρακαλούσαν να ψάλη: «Πώς άσομαι την ωδήν Κυρίου επί γής αλλοτρίας; δηλαδή στην γη της εμπαθείας;» (πρβλ. Ψαλμ. ρλστ΄ 4).

33. Γέννημα της νοθευμένης κατανύξεως είναι η οίησις, ενώ της επαινετής η παράκλησις. Όπως η φωτιά καίει και εξαφανίζει την «καλαμιά», έτσι και το αγνό δάκρυ εξαφανίζει κάθε εξωτερική και εσωτερική ακαθαρσία.

45. Ο Θεός, αγαπητοί μου, δεν έχει ανάγκη από δάκρυα ούτε επιθυμεί να πενθή ο άνθρωπος από την οδύνη της καρδιάς του, αλλά μάλλον να τον βλέπη να αγάλλεται και να ευθυμή εσωτερικά από την αγάπη του προς Αυτόν.

53. Η άβυσσος του πένθους αντικρύζει την (έκ μέρους του Θεού) παράκλησι. Και η καθαρότης της καρδίας δέχεται την (θεία) έλλαμψι. Έ λ λ α μ ψ ι ς σημαίνει απερίγραπτη ενέργεια, η οποία κατανοείται χωρίς να κατανοήται και βλέπεται χωρίς να βλέπεται. Π α ρ ά κ λ η σ ι ς σημαίνει ανάψυξις της ψυχής ενός πονεμένου ανθρώπου, ο οποίος σαν νήπιο την ώρα αυτή και κλαυθμυρίζει μέσα του και φωνάζει χαρούμενα. Α ν τ ί λ η ψ ι ς σημαίνει ανανέωσις της ψυχής πού κατέπεσε από την λύπη, με θαυμαστή μεταβολή των δακρύων του πόνου σε δάκρυα ανώδυνα.

72. Ένας λόγος πολλές φορές υπήρξε ικανός να διασκορπίση το πένθος. Είναι δε αξιοθαύμαστο, εάν ένας λόγος μπόρεσε να το συγκεντρώση πάλι.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 April, 2009, 01:58:15 AM
[font size=3]8o[/fonts]

1. ΟΠΩΣ ΤΟ νερό, πού χύνεται λίγο-λίγο στην φωτιά, την σβήνει τελείως, έτσι και το δάκρυ του αληθινού πένθους σβήνει όλη την φλόγα του θυμού και της εξημμένης οργής.

4. Η αρχή της αοργησίας είναι να σιωπούν τα χείλη, ενώ η καρδιά ευρίσκεται σε ταραχή. Το μέσον είναι να σιωπούν οι λογισμοί, ενώ η ψυχή ευρίσκεται σε ολίγη ταραχή. Και το τέλος, να επικρατή στην θάλασσα της ψυχής μόνιμη και σταθερά γαλήνη, όσο και αν φυσούν οι ακάθαρτοι άνεμοι.

15. Εάν το όριο της πιο τελείας πραότητος είναι, ενώ ευρίσκεται εμπρός σου αυτός πού σε παροξύνει, να τον αντιμετωπίζης με εσωτερική γαλήνη και αγάπη, τότε οπωσδήποτε το έσχατο όριο του θυμού είναι, ενώ απουσιάζει αυτός πού σε ελύπησε, να κάνης ότι συγκρούεσαι μαζί του με διάφορα λόγια και κινήματα θηριώδη.

23. Εάν θέλης ή μάλλον νομίζης ότι πρέπει να αφαιρέσης το κάρφος από τον οφθαλμό του άλλου, πρόσεξε μήπως αντί ιατρικής σμίλης χρησιμοποιήσης κανένα δοκάρι, οπότε θα ανοίξης ή θα καταστρέψης εντελώς τον οφθαλμό. Δοκάρι είναι ο βαρύς λόγος και οι απρεπείς εξωτερικοί τρόποι. Ενώ το άλλο, (η ιατρική σμίλη), είναι η με επιείκεια διδασκαλία και ο με μακροθυμία και καλωσύνη έλεγχος. Ο Απόστολος λέγει «έλεγξον, επιτίμησον, παρακάλεσον» (Β΄ Τιμ. δ΄ 2), όχι όμως και «τύψον» (κτύπα). Εάν όμως σπανίως χρειασθή και αυτό, άς γίνη, όχι όμως από σένα.

29. ...Είδα τρεις μοναχούς πού εξυβρίσθηκαν συγχρόνως. Ο πρώτος απ΄αυτούς δαγκώθηκε και ταράχθηκε, αλλά δεν ωμίλησε. Ο δεύτερος χάρηκε για τον εαυτό του, αλλά λυπήθηκε για τον υβριστή. Και ο τρίτος αφού αναλογίσθηκε την ψυχική βλάβη του υβριστού έχυσε θερμά δάκρυα. Έτσι έχεις εμπρός σου τον εργάτη του φόβου, τον μισθωτό και τον εργάτη της αγάπης.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 April, 2009, 02:00:34 AM
[font size=3]9o[/fonts]

2. Μνησικακία σημαίνει κατάληξις του θυμού, φύλαξ των αμαρτημάτων, μίσος της δικαιοσύνης, απώλεια των αρετών, δηλητήριο της ψυχής, σαράκι του νου, εντροπή της προσευχής, εκκοπή της δεήσεως, αποξένωσις της αγάπης, καρφί εμπηγμένο στην ψυχή, αίσθησις δυσάρεστη πού αγαπάται μέσα στην γλυκύτητα της πικρίας της, συνεχής αμαρτία, ανύστακτη παρανομία, διαρκής κακία. Και τούτο το σκοτεινό και δύσμορφο πάθος, η μνησικακία δηλαδή, ανήκει στα πάθη πού γεννώνται από άλλα πάθη και όχι σε αυτά πού γεννούν. Γι΄αυτό δεν σκοπεύομε να ομιλήσωμε πολύ περί αυτής.

7. Η μνησικακία ευρίσκεται μακρυά από την φυσική και αυθόρμητη και στερεωμένη αγάπη.
Σ΄ αυτήν όμως την αγάπη πλησιάζει εύκολα η πορνεία, και βλέπεις στο περιστέρι να εισχωρή ανεπαίσθητα η ψείρα.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 April, 2009, 02:02:45 AM
[font size=3]10o[/fonts]


2. Υπάρχουν κόρες που διαπράττουν αίσχη, χωρίς να κοκκινίζουν. Υπάρχουν και άλλες οι οποίες φαίνονται ντροπαλές, και όμως διαπράττουν, κρυφά, χειρότερα αίσχη από τις προηγούμενες. Κάτι παρόμοιο παρατηρούμε και στα πάθη της ατιμίας. Τέτοιες κόρες είναι η υποκρισία, η πονηρία, η λύπη, η μνησικακία, η εσωτερική καταλαλιά της καρδιάς. Άλλη εντύπωσι δημιουργούν εξωτερικά και άλλος είναι ο στόχος τους.

4. Επί πλέον άς μη λησμονής και τούτο, και έτσι οπωσδήποτε θα συνέλθης και θα παύσης να κρίνης αυτόν πού έσφαλε: Ο Ιούδας ανήκε στην χορεία των μαθητών, ενώ ο ληστής στην χορεία των φονέων. Και είναι άξιο θαυμασμού πώς μέσα σε μία στιγμή ο ένας επήρε την θέσι του άλλου!

12. Περιεργάσθηκα καλά την κατάστασι του πένθους και δεν ευρήκα σ΄ αυτήν ίχνος καταλαλιάς ή κατακρίσεως.

13. Οι δαίμονες μας σπρώχνουν πιεστικά ή στο να αμαρτήσωμε ή, αν δεν αμαρτήσωμε, στο να κατακρίνωμε όσους αμάρτησαν, ώστε με το δεύτερο να μολύνουν οι κακούργοι το πρώτο.

18. Μη κατακρίνης και όταν ακόμη βλέπης κάτι με τους ίδιους τους οφθαλμούς σου, διότι και αυτοί πολλές φορές εξαπατώνται.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 April, 2009, 02:05:49 AM
[font size=3]11o[/fonts]

2. Η πολυλογία είναι η καθέδρα της κενοδοξίας. Καθισμένη επάνω της η κενοδοξία προβάλλει και διαφημίζει τον εαυτόν της. Η πολυλογία είναι σημάδι αγνωσίας, θύρα της καταλαλιάς, οδηγός στα ευτράπελα, πρόξενος της ψευδολογίας, σκορπισμός της κατανύξεως. Είναι αυτή που δημιουργεί και πού προκαλεί την ακηδία. Είναι πρόδρομος του ύπνου, διασκορπισμός της «συννοίας», αφανισμός της φυλακής του νοός, απόψυξις της πνευματικής θερμότητος, αμαύρωσις της προσευχής.

3. Η σιωπή που ασκείται με επίγνωσι και διάκρισι είναι μητέρα της προσευχής, επιστροφή από την αιχμαλωσία, διαφύλαξις του θείου πυρός, επιστάτης των λογισμών, σκοπός που παρατηρεί τους εχθρούς, δέσμευσις του πένθους, φίλη των δακρύων, καλλιεργητής της μνήμης του θανάτου, ζωγράφος της αιωνίου κολάσεως, επίμονος εξεταστής της Κρίσεως, πρόξενος πνευματικής ανησυχίας και λύπης, εχθρός της παρρησίας, σύζυγος της ησυχίας, αντίπαλος της αγάπης να κάνη τον διδάσκαλο, αύξησις της πνευματικής γνώσεως, δημιουργός θείων θεωρημάτων, μυστική πνευματική πρόοδος, κρυφή πνευματική ανάβασις.

4. Όποιος εγνώρισε τα παραπτώματά του, εχαλιναγώγησε την γλώσσα του, ενώ ο πολύλογος δεν εγνώρισε ακόμη καθώς πρέπει τον εαυτόν του. Ο φίλος της σιωπής προσεγγίζει τον Θεόν και συνομιλώντας μυστικά μαζί Του φωτίζεται από Αυτόν. Η σιωπή του Ιησού εδημιούργησε στον Πιλάτο σεβασμό. Και η ηρεμία και η σιωπή ενός (ταπεινού) ανδρός καταργεί την κενόδοξη καυχησιολογία ενός άλλου.

10. Πολύ ολίγοι μπορούν να κρατήσουν το νερό χωρίς κάποιο φράγμα και κάποιο βοηθητικό μέσο. Ολιγώτεροι όμως είναι εκείνοι πού μπορούν να δαμάσουν ένα απύλωτο στόμα.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 April, 2009, 02:09:25 AM
[font size=3]12o[/fonts]

1. ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΙΔΗΡΟ και την πέτρα (διά της προσκρούσεως) γεννάται η φωτιά, και από την πολυλογία και τα ευτράπελα το ψεύδος. Το ψεύδος είναι εξαφάνισις της αγάπης∙ και η επιορκία άρνησις του Θεού.

5. Η υποκρισία είναι πολλές φορές μητέρα και αιτία του ψεύδους. Τίποτε άλλο, λέγουν μερικοί, δεν είναι η υποκρισία, παρά μελέτη και δημιουργός του ψεύδους πού έχει μαζί της συμπεπλεγμένο τον ένοχο και άξιο τιμωρίας όρκο. Αυτός πού απέκτησε τον φόβο του Κυρίου, αποξενώθηκε από το ψεύδος, διότι έχει μέσα του ως αδέκαστο δικαστή την συνείδησί του.

8. Όταν καθαρισθούμε τελείως από το πάθος του ψεύδους, τότε, σε μία εξαιρετική περίστασι, άς το χρησιμοποιήσωμε, αλλά και πάλι με φόβο. Το νήπιο δεν γνωρίζει το ψεύδος. Ομοίως και η ψυχή πού δεν έχει πονηρία. Εκείνος πού ευφράνθηκε από τον οίνο (και εμέθυσε), θα ομολογήση ακουσίως κάθε αλήθεια. Και εκείνος πού εμέθυσε από την κατάνυξι, δεν θα μπορέση να ψευσθή.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 18 April, 2009, 12:49:05 AM
ΑΠΟ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ

ΕΥΧΗ Ζ'  
... ή μάλλον Συμεών του Νέου  
Εκ των θείων ερωτήσεων της αγίας Μεταλήψεως

Από ρυπαρών χειλέων,/από βδελυράς καρδίας,  
από ακαθάρτου γλώσσης,/εκ ψυχής ερρυπωμένης,  
δέξαι δέησιν, Χριστέ μου./και μη παρωσάμενός μου,  
μη τους λόγους, μη τους τρόπους,/μηδέ την αναισχυντίαν,  
δός μοι παρρησίαν λέγειν ά βεβούλευμαι, χριστέ μου./μάλλον δε και δίδαξόν με,  
τι με δεί ποιείν και λέγειν./'Ημαρτον υπέρ την πόρνην,  
ή μαθούσα που κατάγεις,/μύρον εξωνησαμένη  
ήλθε τολμηρώς αλείψαι/σου τους πόδας του Χριστού μου,  
του Δεσπότου και Θεού μου./Ως εκείνην ουκ απώσω  
προσελθούσαν εκ καρδίας,/Μηδ' εμέ βδελύξη, Λόγε.  
σους δε πάρασχέ μοι πόδας/και κρατήσαι, και φιλήσαι,  
και τω ρείθρω των δακρύων,/ως πολυτιμήτω μύρω,  
τούτους τολμηρώς αλείψαι./Πλύνον με τοις δάκρυσί μου,  
κάθαρον αυτοίς με λόγε./'Αφες και τα πταίσματά μου  
και συγγνώμην πάρασχέ μοι./Οίδας των κακών το πλήθος,  
οίδας και τα τραύματά μου,/και τους μώλωπας οράν μου,  
αλλά και την πίστιν οίδας,/και την προθυμίαν βλέπεις,  
και τους στεναγμούς ακούεις,/Ου λανθάνει σε Θεέ μου,  
ποιητά μου, λυτρωτά μου,/ουδέ σταλαγμός δακρύων,  
ουδέ σταλαγμού τι μέρος./Το μεν ακατέργαστόν μου,  
έγνωσαν οι οφθαλμοί σου./επί το βιβλίον δε σου  
και τα μήπω πεπραγμένα/γεγραμμένα σοι τυγχάνει.  
'Ιδε την ταπείνωσίν μου,/ίδε μου τον κόπον, όσος,  
και τας αμαρτίας πάσας/άφες μοι, Θεέ των όλων,  
ίνα καθαρά καρδία,/περιτρόμω διανοία  
και ψυχή συντετριμμένη,/και των άχραντων σου μετάσχω  
και πανάγνων Μυστηρίων,/οις ζωούται και θεούται  
πας ο τρώγων σε και πίνων/εξ ειλικρινούς καρδίας.  
Πας ο τρώγων μου την Σάρκα,/πίνων δε μου και το Αίμα,  
εν εμοί μεν ούτος μένει,/εν αυτώ δ' εγώ τυγχάνω.  
Αληθής ο λόγος πάντως/του Δεσπότου και Θεού μου.  
Των γαρ θείων ο μετέχων/και θεοποιών χαρίτων,  
ούμενουν, ουκ έστι μόνος,/αλλά μετά σου, Χριστέ μου,  
του φωτός του τρισηλίου,/του φωτίζοντος τον κόσμον.  
'Ινα γουν μη μόνος μένω,/δίχα δου του Ζωοδότου,  
της πνοής μου, της ζωής μου,/του αγαλλιάματός μου,  
της του κόσμου σωτηρίας,/δια τούτο σοι προσήλθον,  
ως οράς μετά δακρύων/και ψυχής συντετριμμένης,  
λύτρον των εμών πταισμάτων/ικετεύων του λαβείν με,  
και των σων ζωοπαρόχων/και αμέμπτων Μυστηρίων  
μετασχείν ακατακρίτως,/ίνα μείνης, καθώς είπας,  
μετ' εμού του τρισαθλίου./ίνα μη, χωρίς ευρών με  
της σης χάριτος, ο πλάνος,/αφαρπάση με δολίως,  
και πλανήσας απαγάγη/των θεοποιών σου λόγων.  
Δια τούτο σοι προσπίπτω,/και θερμώς αναβοώ σοι.  
Ως τον 'Ασωτων εδέξω,/και την Πόρνην προσελθούσαν,  
Ούτω δέξαι με τον πόρνον/και τον άσωτον, Οικτίρμον,  
εν ψυχή συντετριμμένη/νυν με προερχόμενόν σοι.  
Οίδα, Σώτερ, 'οτι άλλος,/ως εγώ, ουκ έπταισέ σοι  
ουδέ έπραξε τας πράξεις,/άς εγώ κατειργασάμην.  
Αλλά τούτο πάλιν οίδα,/ως ου μέγεθος πταισμάτων,  
ουχ αμαρτημάτων πλήθος,/υπερβαίνει του Θεού μου  
την πολλήν μακροθυμίαν,/και φιλανθρωπίαν άκραν.  
αλλ' ελαίω συμπαθείας,/τους θερμώς μετανοούντας,  
και καθαίρεις και λαμπρύνεις/και φωτός ποιείς μετόχους,  
κοινωνούς θεότητός σου/εργαζόμενος αφθόνως.  
και, το ξένον και Αγγέλοις/και ανθρώπων διανοίας,  
ομιλείς αυτοίς πολλάκις/ώσπερ φίλοις σου γνησίοις.  
Ταύτα τολμηρόν ποιεί με,/ταύτα με πτεροί, Χριστέ μου.  
και θαρρών ταις σαις πλουσίαις/προς ημάς ευεργεσίαις,  
χαίρων τε και τρέμων άμα,/του πυρός μεταλαμβάνω,  
χόρτος ων, και, ξένον θαύμα!/δροσιζόμενος αφράστως,  
ωσπερούν η βάτος πάλαι,/η αφλέκτως καιομένη.  
Τοίνυν, ευχαρίστω γνώμη,/ευχαρίστω δε καρδία,  
ευχαρίστοις μέλεσί μου/της ψυχής και της σαρκός μου,  
προσκυνώ και μεγαλύνω/και δοξάζω σε, Θεέ μου,  
ως ευλογημένα όντα/νυν τε και εις τους αιώνας.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: staboz on 18 April, 2009, 11:42:12 AM
QuoteΤο μεν ακατέργαστόν μου,  
έγνωσαν οι οφθαλμοί σου./επί το βιβλίον δε σου  
και τα μήπω πεπραγμένα/γεγραμμένα σοι τυγχάνει.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ...
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 19 April, 2009, 03:57:17 AM
Quote from: staboz
QuoteΤο μεν ακατέργαστόν μου,  
έγνωσαν οι οφθαλμοί σου./επί το βιβλίον δε σου  
και τα μήπω πεπραγμένα/γεγραμμένα σοι τυγχάνει.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ...
Νομίζω είναι σάν νά λέει στό Θεό: Γνωρίζεις σάν Παντογνώστης πού είσαι ( έγνωσαν οι οφθαλμοί σου), τήν ειλικρινή συντριβή μου καί τά δάκρυα, πού είναι η προαίρεσή μου  (Το μεν ακατέργαστόν μου) γιά νά ακολουθήσω τόν δρόμο Σου (και τα μήπω πεπραγμένα/γεγραμμένα σοι τυγχάνει)!
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: staboz on 19 April, 2009, 06:21:40 PM
Το ρώτησα, επειδή στις κυκλοφορούσες μεταφράσεις αποδίδεται λανθασμένα.
Είναι παρμένο από τον 138ο Ψαλμό (στ. 16):
«τὸ ἀκατέργαστόν μου εἶδον οἱ ὀφθαλμοί σου, καὶ ἐπὶ τὸ βιβλίον σου πάντες γραφήσονται».
Η σωστή ερμηνεία της προσευχής του αγίου είναι:
Τα μάτια Σου με γνωρίζουν από τότε που ήμουν ακατέργαστο έμβρυο
και εκείνα που δεν έχω κάνει ακόμη, για Σένα είναι γραμμένα.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: mistral on 23 April, 2009, 08:17:42 PM
Quote from: IaspisΕν τώ βίω τού Αγίου Αρσενίου:

«Ένας μοναχός, ονομαζόμενος Μάρκος, περιβόητος διά τήν αρετήν του, αντελήφθη τήν πρός μόνωσιν τάσιν τού Μεγάλου Αρσενίου καί τήν συστηματικήν αποφυγήν τής μετά τών άλλων ανθρώπων συναναστροφής. Μίαν ημέραν λοιπόν πλησιάζει τόν Μέγαν Αρσένιον καί τόν ερωτά:
-Διατί μάς αποφεύγεις; Από τήν συναναστροφήν σου μέ ημάς σύ δέν διατρέχεις κανέναν κινδυνον νά ζημιωθής ψυχικώς· απεναντίας, δύνασαι πάρα πολύ νά μάς ωφελήσεις.
Είς τήν ερώτησιν αυτήν απάντησεν ο Μέγας Αρσένιος μετά ταπεινοφροσύνης καί σεμνότητος.
-Ο Θεός γνωρίζει πόσον σάς αγαπώ· κυριολεκτικώς έχω κρεμασθή από τήν αγάπην σας. Κάποιαν όμως ζημίαν θά υποστώ, διότι μού είναι αδύνατον νά μοιράσω τόν εαυτόν μου μεταξύ τού Θεού καί τών ανθρώπων. Άλλωστε είναι ευκολώτερον νά αρέσω είς τόν Θεόν, παρά είς τούς ανθρώπους. Καί τούτο διότι αί χιλιάδες καί αί μυριάδες  τών Αγίων Αγγέλων ένα σκοπόν έχουν καί ένα θέλημα, τό νά υμνούν τόν Θεόν, καί νά εκτελούν τά προστάγματά του. Οί άνθρωποι όμως ουδέποτε συμφωνούν ώς πρός τούς σκοπούς καί τάς επιδιώξεις των· δέν γνωρίζουν τί γυρεύουν. Δι αυτό, όπως είπον καί προηγουμένως, είναι πολύ δυσκολώτερον νά ευχαριστήσης τούς ταλαιπώρους ανθρώπους, παρά τόν πανάγαθον Θεόν»
Άλλωστε είναι ευκολώτερον νά αρέσω είς τόν Θεόν, παρά είς τούς ανθρώπους. Καί τούτο διότι αί χιλιάδες καί αί μυριάδες  τών Αγίων Αγγέλων ένα σκοπόν έχουν καί ένα θέλημα, τό νά υμνούν τόν Θεόν, καί νά εκτελούν τά προστάγματά του. Οί άνθρωποι όμως ουδέποτε συμφωνούν ώς πρός τούς σκοπούς καί τάς επιδιώξεις των· δέν γνωρίζουν τί γυρεύουν. Δι αυτό, όπως είπον καί προηγουμένως, [font size=3]είναι πολύ δυσκολώτερον νά ευχαριστήσης τούς ταλαιπώρους ανθρώπους, παρά τόν πανάγαθον Θεόν[/fonts]


Επειδή μου άρεσε το ξανάφερα στην επιφάνεια.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: mistral on 23 April, 2009, 08:59:38 PM
Quote from: IaspisΤού Αγίου Ισαάκ

»Δέν εφρόντισαν διά τήν υγείαν τής ψυχής των, αλλ\' ερρίφθησαν είς τήν θάλασσαν τού κόσμου διά νά θεραπεύσουν ψυχάς άλλων, ενώ ήσαν ακόμη οί ίδιοι άρωστοι καί εχάθησαν, διότι δέν είχον είς τάς ψυχάς των ισχυράν τήν ελπίδα είς τόν Θεόν»
»Αί αισθήσεις των ήσαν ακόμη ασθενείς καί ευπρόσβλητοι καί ώς εκ τούτου δέν είχον τήν δύναμιν νά αντιμετωπίσουν τήν φλόγα όσων συνηθίζουν νά εξαγριώνουν τά δυσχαλιναγώγητα πάθη, αλλ\' ούτε καί νά αντέξουν είς τούς πειρασμούς, πού διεγείρουν τά πάθη.»
Aυτά καλό θα είναι να τα διαβάζουν μετά μεγάλης προσοχής όσοι έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να σώσουν τον οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο.
Και να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στα γραφόμενα.
Εμένα μάλλον δεν με αφορούν ούτε στο ελάχιστο μιάς και
ούτε τον εαυτό μου δεν δύναμαι αφ\' εαυτού μου να σώσω.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 28 April, 2009, 12:47:24 AM
Μόνο ένας ταπεινός ασχολείται με τον εαυτό του. Ο υπερήφανος με τους άλλους. (Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς)


Τα δάκρυα καθαρίζουν το ειδεχθές της ψυχής. (Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 29 April, 2009, 01:07:59 AM
[font size=4]Αποφθέγματα
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ:[/fonts]


----------

Για ν' απαντήσει ο Θεός στο αίτημα μας και να μας δώσει ότι του ζητάμε, πρέπει πρώτα απ' όλα να έχουμε ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, τήν οποία εμείς ΔΕΝ ΈΧΟΥΜΕ.

'ΟΛΟΙ ΜΑΣ, ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ, ΈΧΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΕΓΩΙΣΜΟ και

 ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΥΠΟΔΕΙΞΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ.

'ΟΛΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, ΕΙΜΕΘΑ ΟΛΟΙ ΣΟΦΟΙ.

'ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕΥΕΙ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ, ΜΙΚΡΟ ΘΕΜΑ, ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΥΓΑΣ.

----------

Ο Θεός επιτρέπει τούς πειρασμούς

«Γιά νά μάς ξεσκονίζουν καί νά εξαγνίζεται έτσι η ψυχή μας μέ τίς θλίψεις καί τά κλάματα καί νά αναγκαζόμαστε νά καταφεύγουμε στό Θεο γιά τή Σωτηρία μας».

----------

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ, ΟΤΑΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗ, ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΝΟΝΙΑ.

----------

Η Χάρη Τού Θεού δέν υπάρχει στούς σημερινούς ανθρώπους, γιατί πετάνε καί τήν λίγη πού είχανε.

ΚΙ  ΟΤΑΝ ΦΥΓΕΙ Η ΧΑΡΗ,

ΟΡΜΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ....

----------

'Οτι δέν γίνεται ανθρωπίνως νά τό αναθέτουμε στο Θεό. Είναι Εγωιστικό νά επιμένουμε.

----------

'Οταν διορθώσω εγώ τόν εαυτό μου, διορθώνεται ένα κομμάτι τής Εκκλησίας, οπότε μπορούμε να συνεννοηθούμε. 'Ενα είναι το 'Αγιο Πνεύμα. Τώρα οι άνθρωποι κάνουν πολλά πνεύματα. Δεν μπορώ να καταλάβω.

----------

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

----------

Τέτοιους Χριστιανούς, έλεγε ο Γέρων Παΐσιος, θέλει ο Θεός,

ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΛΟΓΙΣΜΟ, ΟΠΩΣ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ Η ΜΕΛΙΣΣΑ ΤΗΝ ΑΚΑΘΑΡΣΙΑ.

----------

«'Αν λάβη υπ' όψιν του κανείς τί πνευματική ακαθαρσία έχει μέσα του, δεν θα καθήση τόσο σχολαστικά να βγάλη καί τόν παραμικρό λεκέ από τα ρούχα του, γιατί αυτά είναι χίλιες φορές καθαρότερα από τήν ψυχή του... Αυτό πού χρειάζεται, είναι νά στρέψη όλη τή φροντίδα του στήν πνευματική καθαρότητα, στην εσωτερική ομορφιά καί όχι στήν εξωτερική».

----------

Όσο μπορεί κανείς, νά κάνη ένα-δύο πράγματα ΜΟΝΟ, νά τά τελειώνη σωστά καί νά έχη τό μυαλό του καθαρό καί ξεκούραστο καί μετά νά αρχίζη κάτι άλλο. Γιατί, άμα ο νούς του σκορπίση, τί πνευματικά θα κάνη μετά; Πώς να θυμηθή τον Χριστό;

----------

Η εργασία πού γίνεται γρήγορα, μέ νευρικότητα δέν είναι αγιασμένη.

----------

'ΟΛΗ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΜΑΖΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΤΩΡΑ ΜΟΝΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ.

----------

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ. Τότε αναπαύεται καί ο Θεός στόν άνθρωπο καί ο άνθρωπος παύει νά είναι άνθρωπος, θεώνεται.

----------

Από την στιγμή όμως πού θά καταλάβη κανείς ότι δέν έχει σωστή κρίση και πή, «έχω κρίση κοσμική. Η κρίση μου δέν έχει θείο φωτισμό καί θά κάνω λάθος, γι αυτό δέν πρέπει νά τήν χρησιμοποιώ», Τότε ο Θεος θά τόν φωτιση, θά γίνη διακριτικός καί θά διακρίνη ποιό είναι τό σωστό.

----------

Η πνευματική εργασία στόν εαυτό μας είναι αθόρυβη εργασία στόν πλησίον, γιατί μιλάει τό παράδειγμα, καί τότε ΜΙΜΟΥΝΤΑΙ οι άνθρωποι τό καλό πού βλέπουν καί διορθώνονται.

----------

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΣ ΕΝΑΣ ΠΟΝΟΣ...

Πονάει δηλαδή γιά καταστάσεις, γιά ανθρώπους, αλλά ανταμείβεται γι' αυτόν τόν πόνο μέ θεία παρηγοριά.

Νοιώθει πόνο, αλλά νοιώθει μέσα του τή θεία παρηγοριά, γιατί κάνει ρίψεις μέ ευλογίες ο Θεός από τόν Παράδεισο στήν ψυχή καί αγάλλεται ο άνθρωπος από τήν θεϊκή αγάπη.

Αυτή είναι η χαρά, η πνευματική χαρά, πού δέν εκφράζεται καί πλημμυρίζει την καρδιά.

----------

Εγώ, ως αρχάριος, όταν διάβαζα κάτι, τό αντέγραφα, γιά νά μήν τό ξεχάσω, καί προσπαθούσα νά τό εφαρμόσω.

----------

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η ΑΝΑΠΑΥΣΗ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ.

----------

Θα πεθάνουμε πού θά πεθάνουμε, τουλάχιστον νά πεθάνουμε σωστά!

----------

ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΗΝ ΘΕΪΚΗ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΗ

καί υπέφερε τόν πολύ πόνο στό ευαίσθητο Σώμα Του από τήν πολλή αγάπη πρός τό πλάσμα Του. Αυτήν τήν αγάπη τού Χριστού πρός τόν άνθρωπο εάν αισθανθή κανείς, τότε μόνο θά είναι καί εσωτερικά πραγματικά άνθρωπος.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 30 April, 2009, 11:53:03 PM
«῞Οσοι γὰρ Πνεύματι Θεοῦ ἄγονται, οὗτοί εἰσιν υἱοὶ Θεοῦ.  οὐ γὰρ ἐλάβετε Πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον, ἀλλ᾿ ἐλάβετε Πνεῦμα υἱοθεσίας, ἐν ᾧ κράζομεν· ἀββᾶ ὁ πατήρ.  αὐτὸ τὸ Πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμὲν τέκνα Θεοῦ. εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ, εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν.» (Ρωμ. 8, 14-18)



»τὸ γὰρ τί προσευξόμεθα καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἀλλ᾿ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις·  ὁ δὲ ἐρευνῶν τὰς καρδίας οἶδε τί τὸ φρόνημα τοῦ Πνεύματος, ὅτι κατὰ Θεὸν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων.  Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν· ὅτι οὓς προέγνω, καὶ προώρισε συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς·» (Ρωμ. 8, 26-30)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 12 May, 2009, 12:13:40 PM
[font size=3]Άγιος Ειρηναίος επίσκοπος Λουγδούνου.[/fonts]


«Η αμαρτία  η οποία προήλθεν εκ του ξύλου, εξηλείφθη δια του ξύλου της υπακοής, επί του οποίου εσταυρώθη ο Υιός του ανθρώπου, υπακούων εις τον Θεόν, καταργήσας ούτω την γνώσιν του κακού συνετέλεσεν, ώστε να ανθίση εις τας ψυχάς των ανθρώπων η γνώσις του καλού. Επειδή δε το κακόν συνίσταται εις την ανυπακοήν κατά του Θεού, το καλόν συνίστα εις την υπακοήν. . . Ώστε δια της μέχρι θανάτου, και δη θανάτου Σταυρού, υπακοής του εξιλέωσε την αρχαίαν διά του ξύλου προκληθείσαν ανυπακοήν. . . Ήτο δίκαιον και αναγκαίον αυτός, ο οποίος κατέστη ορατός, να οδηγήση όλα τα ορατά πράγματα εις την εις την συμμετοχήν του Σταυρού Του και ούτως υπό την ορατήν Του μορφήν η επίδρασίς Του εγένετο αισθητή εις όλα τα ορατά πράγματα» ( Ειρην. Επίδ. Αποστ. Κηρύματος 34).


«Και την εικόνα έδειξεν αληθώς, αυτός τούτο γενόμενος όπερ ήν εικών αυτού, και την ομοίωσιν βεβαίως κατέστησε, συνεξομοιώσας τον άνθρωπον τω αοράτω Πατρί» (Ειρην. C.H.IV,16,2).
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: mistral on 20 May, 2009, 01:18:36 AM
Είναι πολύ δυσκολώτερον νά ευχαριστήσης τούς ταλαιπώρους ανθρώπους,
παρά τόν πανάγαθον Θεόν!!!

Πώ πώ ρε φίλε! κορυφή!
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 22 May, 2009, 12:51:53 AM
«λέγει οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· παιδία, μή τι προσφάγιον ἔχετε; ἀπεκρίθησαν αὐτῷ· οὔ.  ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· βάλετε εἰς τὰ δεξιὰ μέρη τοῦ πλοίου τὸ δίκτυον, καὶ εὑρήσετε. ἔβαλον οὖν, καὶ οὐκέτι αὐτὸ ἑλκύσαι ἴσχυσαν ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἰχθύων.» (Ιωάνν. 21, 5-6)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: mistral on 22 May, 2009, 03:27:53 PM
«λέγει οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· παιδία, μή τι προσφάγιον ἔχετε; ἀπεκρίθησαν αὐτῷ· οὔ.  ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· βάλετε εἰς τὰ δεξιὰ μέρη τοῦ πλοίου τὸ δίκτυον, καὶ εὑρήσετε. ἔβαλον οὖν, καὶ οὐκέτι αὐτὸ ἑλκύσαι ἴσχυσαν ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἰχθύων.» (Ιωάνν. 21, 5-6)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: mistral on 22 May, 2009, 03:35:00 PM
7 λέγει οὖν ὁ μαθητὴς ἐκεῖνος, ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς, τῷ Πέτρῳ· Ὁ Κύριός ἐστι. Σίμων οὖν Πέτρος ἀκούσας ὅτι ὁ Κύριός ἐστι, τὸν ἐπενδύτην διεζώσατο· ἦν γὰρ γυμνός· καὶ ἔβαλεν ἑαυτὸν εἰς τὴν θάλασσαν· 8 οἱ δὲ ἄλλοι μαθηταὶ τῷ πλοιαρίῳ ἦλθον· οὐ γὰρ ἦσαν μακρὰν ἀπὸ τῆς γῆς, ἀλλ\' ὡς ἀπὸ πηχῶν διακοσίων· σύροντες τὸ δίκτυον τῶν ἰχθύων.

H συνέχεια του προηγούμενου
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 22 May, 2009, 04:48:29 PM
«σύροντες τὸ δίκτυον τῶν ἰχθύων. 9 ὡς οὖν ἀπέβησαν εἰς τὴν γῆν, βλέπουσιν ἀνθρακιὰν κειμένην καὶ ὀψάριον ἐπικείμενον καὶ ἄρτον. 10 λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐνέγκατε ἀπὸ τῶν ὀψαρίων ὧν ἐπιάσατε νῦν.»
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 22 May, 2009, 04:49:33 PM
«ἀνέβη Σίμων Πέτρος καὶ εἵλκυσε τὸ δίκτυον ἐπὶ τῆς γῆς, μεστὸν ἰχθύων μεγάλων ἑκατὸν πεντήκοντα τριῶν· καὶ τοσούτων ὄντων οὐκ ἐσχίσθη τὸ δίκτυον. 12 λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· δεῦτε ἀριστήσατε. οὐδεὶς δὲ ἐτόλμα τῶν μαθητῶν ἐξετάσαι αὐτὸν σὺ τίς εἶ, εἰδότες ὅτι ὁ Κύριός ἐστιν. 13 ἔρχεται οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ λαμβάνει τὸν ἄρτον καὶ δίδωσιν αὐτοῖς καὶ τὸ ὀψάριον ὁμοίως.»
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 24 May, 2009, 01:53:06 AM
Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ Θεὸς πάσης παρακλήσεως,  ὁ παρακαλῶν ἡμᾶς ἐν πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν, εἰς τὸ δύνασθαι ἡμᾶς παρακαλεῖν τοὺς ἐν πάσῃ θλίψει διὰ τῆς παρακλήσεως ἧς παρακαλούμεθα αὐτοὶ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ· ὅτι καθὼς περισσσεύει τὰ παθήματα τοῦ Χριστοῦ εἰς ἡμᾶς, οὕτω διὰ Χριστοῦ περισσεύει καὶ ἡ παράκλησις ἡμῶν.  εἴτε δὲ θλιβόμεθα, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας τῆς ἐνεργουμένης ἐν ὑπομονῇ τῶν αὐτῶν παθημάτων ὧν καὶ ἡμεῖς πάσχομεν, καὶ ἡ ἐλπὶς ἡμῶν βεβαία ὑπὲρ ὑμῶν· εἴτε παρακαλούμεθα, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας,  εἰδότες ὅτι ὥσπερ κοινωνοί ἐστε τῶν παθημάτων, οὕτω καὶ τῆς παρακλήσεως. (Κορινθ. Β, 1,3-8)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 25 May, 2009, 01:39:41 AM
«Ούτος, φησί, βαπτίσει υμάς εν Πνεύματι Αγίω και πυρί· τω φωτιστικώ δηλονότι και κολαστικώ, κατ' αξίαν εκάστου της εαυτού διαθέσεως κομιζομένου το κατάλληλον». (Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 31 May, 2009, 01:27:51 AM
[font size=2]Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου Ἀόρατος πόλεμος,[/fonts]

[font size=2]Κεφ.Δ΄«Πῶς μπορεῖ νὰ γνωρίση κάποιος ἐάν ἐργάζεται
μὲ τὴν ἔλλειψι ἐμπιστοσύνης στὸν ἑαυτό του καὶ μὲ τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἐλπίδα στὸν Θεὸ\"

Ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων Συνοδίας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγ.Ὄρος
[/fonts]

    Πολλὲς φορές, νομίζουν μερικοὶ αὐθάδεις ὅτι δὲν ἔχουν κανένα θάρρος στὸν ἑαυτό τους καὶ ὅτι ὅλη τους τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν πεποίθησι, τὴν ἔχουν στὸν Θεό• ὅμως δὲν εἶναι ἔτσι· καὶ γι\' αὐτὸ βεβαιώνονται ἀπὸ τὸ ἀποτέλεσμα ποὺ ἔρχεται σὲ αὐτοὺς ἀπὸ τὸν ξεπεσμό τους, ὅταν συμβῆ. Γιατί ἂν ἴσως αὐτοὶ λυποῦνται ἀπὸ τὸν ξεπεσμό τους καί, κατὰ κάποιο τρόπο, ἀπελπίζωνται καὶ νομίζουν ὅτι μποροῦν στὸ ἑξῆς νὰ κάνουν τὸ καλό, αὐτὸ εἶναι σίγουρο σημεῖο, ὅτι καὶ πρὶν ἀπό τὴν πτῶσι τους πίστευαν στὸν ἑαυτό τους καὶ ὄχι στὸν Θεό. Καὶ ἐάν ἡ λύπη τους καὶ ἡ ἀπελπισία τοὺς εἶναι μεγάλη, εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι πολὺ πίστευαν στὸν ἑαυτό τους καὶ λίγο στὸ Θεό• γιατί, ὅποιος δὲν ἐμπιστεύεται πολὺ στὸν ἑαυτό του καὶ ἐλπίζει πολὺ στὸν Θεό, ὅταν ξεπέση, δὲν ἀπορεῖ τόσο πολύ, οὔτε λυπᾶται ὑπερβολικά, ἐφ\' ὅσον γνωρίζει, ὅτι αὐτὸ τοῦ συμβαίνει, γιὰ τὴν ἀδυναμία τοῦ ἐαυτοῦ του καὶ γιὰ τὴν μικρὴ ἐλπίδα ποὺ ἒχει στὸν Θεό! Μάλιστα, τότε, ἀπιστεῖ περισσότερο στὸν ἑαυτό του καὶ μὲ περισσότερη ταπείνωσι ἐλπίζει στὸ Θεό• καὶ μισώντας περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο τὰ ἄτακτα πάθη του, ποὺ εἶναι ἡ αἰτία τοῦ ξεπεσμοῦ του, μὲ ἕνα μεγάλο πόνο, ἥσυχο καὶ εἰρηνικό, γιὰ τὴ λύπη τοῦ Θεοῦ, ἀποκτᾶ τὴν ἀπιστία στὸν ἑαυτό του καὶ καταδιώκει τοὺς ἐχθρούς του μέχρι θανάτου μὲ μεγαλύτερη γενναιότητα καὶ ἀποφασιστικότητα.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 31 May, 2009, 01:57:37 AM
[font size=2]Αγίου Νικοδήμου Αόρατος πόλεμος     

Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου «Ὁ ἀόρατος πόλεμος» ἀπόδοση στή νεοελληνική, ἔκδοση Συνοδίας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη  Ἅγιον Ὄρος.

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β\'.
    «Δέν πρέπει νά ἐμπιστευόμαστε, οὔτε νά δίνουμε θάρρος ποτέ στόν ἑαυτό μας»
[/fonts]
Τό νά μήν ἐμπιστεύεσαι στόν ἑαυτό σου , ἀγαπητέ μου ἀδελφέ, εἶναι τόσο ἀναγκαῖο σέ αὐτόν τόν πόλεμο, πού χωρίς αὐτό, νά εἶσαι βέβαιος ὅτι, ὄχι μόνον δέν θά μπόρεσης νά πετύχης τή νίκη, πού επιθυμεῖς ἀλλ\' οὔτε κάν\' νά ἀντισταθῆς στό παραμικρό• καί αὐτό ἄς τυπωθῆ καλά στόν νοῦ σου.
      Γιατί, ἐμεῖς, πράγματι, ὄντας φυσικά διεφθαρμένοι ἀπό την φύσι μας, ἀπό τον καιρό τῆς παραβάσεως τοῦ Ἀδάμ, ἔχουμε σέ μεγάλη ὑπόληψι τον ἑαυτό μας, ἡ ὁποία φύσις, ἄν καί δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά μόνον ἕνα ψέμα, ἐμεῖς ὅμως, νομίζουμε, μέ μία ἀπατηλή ἐντύπωσι, ὅτι εἴμαστε κάποιοι. Αὐτό εἶναι ἕνα ἐλάττωμα, πού πολύ δύσκολα ἀναγνωρίζεται καί πού δέν ἀρέσει καθόλου στό Θεό, ὁ ὁποῖος θέλει νά ἔχουμε ἐμεῖς μία γνῶσι, χωρίς δόλο, γι\' αὐτή τήν βεβαιώτατη ἀλήθεια.
Δηλαδή νά ξέρουμε, ὅτι κάθε χάρις καί ἀρετή πού ἔχουμε, προέρχεται ἀπό αὐτόν μόνο, πού εἶναι ἡ πηγή κάθε ἀγαθοῦ καί ὅτι ἀπό ἐμᾶς δέν μπορεῖ νά προέλθη κανένα καλό, οὔτε κανένας καλός λογισμός, πού νά ἀρέση σ\' αὐτόν. Αὐτή ἡ ἀναγκαιότατη ἀλήθεια (δηλαδή, τό νά μήν πιστεύουμε στόν ἑαυτό μας) εἶναι ἔργο τοῦ θεικοῦ του χεριοῦ, πού συνηθίζει νά τό δίνη στούς ἀγαπημένους του φίλους, πότε μέ ἐμπνεύσεις καί φωτισμούς, πότε μέ σκληρά μαστιγώματα καί θλίψεις, πότε μέ βίαιους καί σχεδόν ἀνίκητους πειρασμούς καί πότε μέ ἀλλά μέσα, πού ἐμεῖς δέν καταλαβαίνουμε· μέ ὅλα αὐτά, θέλει νά γίνεται καί ἀπό ἐμᾶς ἐκεῖνο, πού μᾶς ἀνήκει καί πού μποροῦμε νά τό κάνουμε. Γι\' αὐτό λοιπόν, ἀδελφέ μου, σοῦ σημειώνω ἐδῶ τέσσερεις τρόπους, μέ τούς ὁποίους μπορεῖς, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νά πετύχης αὐτή τήν ἀμφιβολία τοῦ ἑαυτοῦ σου, δηλαδή, τό νά μήν ἐμπιστεύεσαι ποτέ στόν ἑαυτό σου.
     Ὁ α\' τρόπος εἶναι τό νά γνωρίσης τήν μηδαμινότητά σου καί τό νά σκεφθῆς, ὅτι ἀπό μόνος σου δέν μπορεῖς νά κάνης κανένα καλό, μέ τό  ὁποῖο θά γίνης ἄξιος τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
     Ὁ β\' τρόπος τό νά ζητᾶς γι\' αὐτό πολλές φορές τήν βοήθεια ἀπό τόν Θεό μέ θερμές καί ταπεινές δεήσεις, ἐπειδή αὐτό εἶναι χάρισμα δικό Του! Καί, ἄν θέλης νά τό πάρης, πρέπει πρῶτα νά βλέπης τόν ἑαυτό σου ὄχι μόνον γυμνό ἀπό αὐτή τή γνῶσι τοῦ ἑαυτοῦ σου, ἀλλά καί ἐντελῶς ἀδύνατο νά την ἀποκτήσης! Ἔπειτα, νά μιλᾶς μέ οἰκειότητα πολλές φορές μπροστά στή μεγαλειότητα τοῦ Θεοῦ· καί πιστεύω σταθερά ἐξ αἰτίας τοῦ πελάγους τῆς εὐσπλαγχνίας του, θά σοῦ τήν δώση, ὅταν αὐτός θελήση. Μήν ἀμφιβάλης καθόλου ὅτι θά τήν ἀπόλαυσης.
      Ὁ γ\' τρόπος εἶναι τό νά συνηθίσης νά φοβᾶσαι πάντα τόν ἑαυτό σου• νά φοβᾶσαι τούς ἀναρίθμητους ἐχθρούς, στούς ὁποίους, δέν εἶσαι δυνατός νά φέρης οὔτε τήν παραμικρή ἀντίστασι! Νά φοβᾶσαι τήν πολύ δυνατή τους συνήθεια στό νά πολεμοῦν• τίς πανουργίες τους, τά στρατηγήματά τους, τίς μεταμορφώσεις τους σέ ἀγγέλους φωτός· τά ἀναρίθμητα τεχνάσματα καί παγίδες, πού θά σοῦ στήνουν κρυφά στόν ἴδιο τό δρόμο τῆς ἀρετῆς.
     Ὁ δ\' τρόπος εἶναι, ὅταν πέσης σέ κανένα παράπτωμα, νά βλέπης καθαρά τήν ἀπόλυτη ἀδυναμία σου• ἐπειδή, γι\' αὐτό τό σκοπό, παραχώρησε ὁ Θεός νά πέσης, γιά νά μάθης καλλίτερα την ἀσθένειά σου καί ἔτσι, νά μάθης, ὄχι μόνο νά περιφρονῆς ἐσύ ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό σου σάν ἕνα τίποτα, ἀλλά καί νά θέλης νά σέ καταφρονοῦν καί οἱ ἄλλοι σάν τέτοιου εἴδους ἀσθενῆ. Γιατί χωρίς αὐτή τήν θέλησι, δέν εἶναι δυνατό νά γίνη αὐτή ἡ ἐνάρετη δυσπιστία τοῦ ἑαυτοῦ σου, ἡ ὁποία ἔχει τό θεμέλιό της στήν ἀληθινή ταπείνωσι καί στήν προλεγόμενη ἔμπρακτη γνῶσι τῆς δοκιμῆς.
Ὁπότε, καθένας βλέπει πόσο ἀπαραίτητο εἶναι σ\' ἐκεῖνον πού θέλει νά ἑνωθῆ μέ τό οὐράνιο φῶς, τό νά γνωρίση τόν ἑαυτό του. Αὐτή τήν γνῶσι συνηθίζει νά τήν δίνη ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ στούς ὑπερήφανους καί προληπτικούς, μέσα ἀπό τίς πτώσεις, ἀφίνοντάς τους δηλαδή μέ δίκαιο τρόπο νά πέφτουν σέ κανένα παράπτωμα (ἀπό τό ὁποῖο νομίζουν πώς μποροῦν νά φυλαχθοῦν) γιά νά γνωρίσουν την ἀδυναμία τους καί νά μήν ἐμπιστεύωνται πλέον στόν ἑαυτό τους καθόλου.
     Ἀλλά αὐτό τό μέσο, τό τόσο ἄθλιο καί ἀναγκαστικό, δέν συνηθίζει νά τό μεταχειρίζεται πάντοτε ὁ Θεός, παρά ὅταν τά ἀλλά μέσα, τά πιό ἐλεύθερα, ὅπως εἴπαμε, δέν προξενοῦν στόν ἄνθρωπο αὐτή τήν ἐπίγνωσι τοῦ ἑαυτοῦ του• τότε παραχωρεῖ νά πέση ὁ ἄνθρωπος σέ σφάλματα τόσο μεγαλύτερα ἤ μικρότερα, ὅσο εἶναι μεγαλύτερη ἤ μικρότερη καί ἡ ὑπερηφάνεια καί ἡ μεγάλη ἰδέα, πού ἔχει κάποιος γιά τον ἑαυτό του. Ὥστε, ἐκεῖ, πού δέν ὑπάρχει καμμία τέτοια ἰδέα, ὅπως στήν περίπτωσι τῆς Παρθένου Μαρίας, ἐκεῖ, φυσικά, δέν συμβαίνει καμμία πτῶσις. Λοιπόν, ὅταν ἐσύ πέσης, τρέξε ἀμέσως μέ τόν λογισμό στή ταπεινή γνῶσι τοῦ ἑαυτοῦ σου καί μέ ἐπίμονη προσευχή ζήτησε ἀπό τόν Θεό νά σοῦ δώση τό ἀληθινό φῶς, γιά νά γνωρίσης τήν μηδαμινότητά σου καί νά μήν δείχνης καθόλου ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό σου, ἐάν θέλης νά μήν πέσης πάλι καί μάλιστα σέ μεγαλύτερη βλάβη καί φθορά!»
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 07 June, 2009, 12:16:12 AM
ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ


QuoteΛοιπόν, ἐσὺ ἀδελφέ, ποὺ ἐπιθυμεῖς νὰ φθάσης στὸ ὕψος  τῆς τελειότητας, ἐπειδὴ καὶ εἶναι ἀνάγκη νὰ κάνῃς μία ἀκατάπαυστη πάλη μὲ τὸν ἑαυτό σου, γιὰ νὰ νικήσῃς γενναῖα καὶ νὰ ἐξουδετερώσῃς ὅλα τὰ θελήματα μεγάλα καὶ μικρά, ἀναγκαστικά, πρέπει νὰ ἑτοιμασθῇς μὲ κάθε προθυμία τῆς ψυχῆς σου σὲ αὐτὸ τὸν πόλεμο (γιατί, τὸ στεφάνι δὲν δίνεται σὲ ἄλλο, παρὰ μόνο στὸν γενναῖο πολεμιστή)· ὁ ὁποῖος πόλεμος, καθὼς εἶναι δυσκολώτερος ἀπὸ κάθε ἄλλο πόλεμο (γιατὶ πολεμώντας ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ μας, πολεμούμαστε ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν ἑαυτό μας), ἔτσι καὶ ἡ νίκη ποὺ πετυχαίνουε σὲ αὐτόν, θὰ εἶναι ἐνδοξότερη ἀπὸ κάθε ἄλλη, καὶ περισσότερο εὐπρόσδεκτη στὸν Θεό. Γιατὶ ἂν θελήσῃς νὰ θανατώσῃς τὰ ἄτακτα πάθη σου, καὶ τὶς ἐπιθυμίες καὶ θελήματά σου, θὰ ἀρέσῃς στὸν Θεὸ περισσότερο, καὶ θὰ τὸν ὑπηρετῆς καλύτερα, παρὰ νὰ μαστιγώνεσαι μέχρι νὰ βγάλης αἷμα, καὶ νὰ νηστεύῃς περισσότερο ἀπὸ τοὺς παλιοὺς ἐρημῖτες, καὶ παρὰ νὰ ἐπέστρεφες στὸ καλὸ χιλιάδες ψυχές, ὄντας ἐσὺ κυριευμένος ἀπὸ τὰ πάθη..
QuoteὍλη μας ἡ ζωὴ εἶναι ἕνας παντοτινὸς πόλεμος πάνω στὴ γῆ καὶ πρέπει νὰ πολεμοῦμε πάντοτε μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς,Ὅμως ἡ κύρια κι ἡ πιὸ σπουδαία ἡμέρα τοῦ πολέμου εἶναι κατὰ τὴν τελευταία ὥρα τοῦ θανάτου. Διότι ὅποιος πέσῃ κατὰ τὴν ὥρα ἐκείνη δὲν μπορεῖ πλέον νὰ σηκωθῆ. Καὶ γι᾿ αὐτὸ μὴ θαυμάσης. Γιατὶ ἂν ὁ ἐχθρὸς τόλμησε νὰ πάῃ στὸν ἀναμάρτητο Κύριό μας στὸ τέλος τῆς ζωῆς του, ἴσως γιὰ νὰ βρῇ καὶ σὲ αὐτὸν κάποιο σφάλμα, ὅπως τὸ εἶπε μόνος ὁ Κύριος, «ἔρχεται ὁ ἄρχοντας τοῦ κόσμου, ἂν καὶ δὲν ἔχει πάνω μου καμμία ἐξουσία» (Ἰω. 14,30), πολὺ περισσότερο τολμᾷ νὰ ἔρχεται στὸ τέλος τῆς ζωῆς μας ἐναντίον μας ποὺ εἴμαστε ἁμαρτωλοί.

Γι᾿ αὐτὸ ἐκεῖνο ποὺ πρέπει νὰ κάνῃς γιὰ νὰ βρεθῇς τότε καλὰ ἑτοιμασμένος, εἶναι τὸ νὰ πολεμῆς μὲ ἀνδρεία αὐτὸ τὸν καιρὸ τῆς ζωῆς ποὺ σοῦ δόθηκε: γιατὶ ἐκεῖνος ποὺ πολεμεῖ καλὰ στὴ ζωὴ αὐτὴ μὲ τὴν καλὴ συνήθεια ποὺ ἔχει ἀποκτήσει, εὔκολα κερδίζει τὴν νίκη κατὰ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου. Ἀκόμη νὰ σκέπτεσαι πολλὲς φορὲς τὸν θάνατο μὲ προσοχή. Γιατὶ ὅταν ἔλθη θὰ φοβηθῇς λιγότερο καὶ ὁ νοῦς σου θὰ εἶναι ἐλεύθερος καὶ πρόθυμος γιὰ τὸν πόλεμο.
Πηγή:
http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/paterikon/nikodhmos_agioreiths_invisible_war.htm
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 18 June, 2009, 03:16:57 AM
ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ


QuoteἩ αἰτία ποὺ δὲν διακρίνουμε ὀρθὰ ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα ποὺ εἴπαμε καὶ ἄλλα πολλά, εἶναι γιατὶ δὲν τὰ σκεφτόμαστε στὸ βάθος τους ποιὰ εἶναι, ἀλλὰ πιάνουμε τὴν ἀγάπη ἢ τὸ μῖσος σὲ αὐτά, ἀμέσως ἀπὸ μόνη τὴν ἐξωτερική τους μελέτη καὶ ἐμφάνισι. Ἔτσι ὅταν, ἡ ἀγάπη τους ἢ τὸ μῖσος προλαβάνουν καὶ σκοτίζουν τὸ νοῦ μας καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ διακρίνῃ σωστά, ὅπως εἶναι στὴν ἀλήθεια. Λοιπόν, ἐσὺ ἀδελφέ μου, ἐὰν θέλῃς νὰ μὴν βρῇ τόπον ἡ πλάνη αὐτὴ στὸ νοῦ σου, πρόσεχε καλά· καὶ ὅταν, ἢ βλέπῃς μὲ τὰ μάτια ἢ μελετᾷς μὲ τὸ νοῦ κανένα πρᾶγμα, κράτα ὅσο μπορεῖς τὴν θέλησί σου καὶ μὴ τὴν ἀφήσῃς νὰ τὸ ἀγαπήσῃ ἢ νὰ τὸ μισήσῃ, ἀλλὰ παρατήρησέ το μὲ τὸ νοῦ μοναχά.
Quote...Ἂν ὅμως ἡ θέλησις πρόλαβε νὰ τὸ ἀγαπήσῃ ἢ νὰ τὸ μισήσῃ, δὲν μπορεῖ πλέον ὁ νοῦς νὰ τὸ γνωρίσῃ καλά, καθὼς πρέπει· διότι ἐκείνη ἡ διάθεσις, ἢ καλύτερα νὰ πῶ, ἐκεῖνο τὸ πάθος ποὺ μπῆκε στὸ μέσο, σὰν τεῖχος, ζαλίζει τὸ νοῦ τόσο, ποὺ νομίζει τὸ πρᾶγμα ἄλλο ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ εἶναι στὴν ἀλήθεια καὶ τὸ περνᾷ ὡς τέτοιο στὴν ἐπιθυμία, ἡ ὁποία ὅσο πηγαίνει μπροστὰ καὶ περισσότερο ἀγαπᾷ ἢ μισεῖ τὸ πρᾶγμα ἐκεῖνο, τόσο καὶ ὁ νοῦς σκοτίζεται περισσότερο καὶ ἔτσι σκοτισμένος, κάνει πάλι νὰ φαίνεται στὴν ἐπιθυμία τὸ πρᾶγμα ἐκεῖνο περισσότερο ὅσο ποτὲ ἀγαπητὸ ἢ μισητό. Ἔτσι ὅταν δὲν τηρῆται ὁ παραπάνω κανόνας ποὺ εἶπα, (ὁ ὁποῖος εἶναι πολὺ ἀναγκαῖος σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν ἐκγύμνασι), δηλαδή, τὸ νὰ κρατᾷς τὴν ἐπιθυμία σου ἀπὸ τὴν ἀγάπη ἢ τὸ μῖσος τοῦ πράγματος, αὐτὲς οἱ δυὸ δυνάμεις τῆς ψυχῆς, ὁ νοῦς δηλαδὴ καὶ ἡ θέλησις, προχωροῦν πάντα κακῶς, σὰν σὲ κύκλο, ἀπὸ τὸ σκοτάδι σὲ βαθύτερο σκοτάδι καὶ ἀπὸ τὸ σφάλμα σὲ μεγαλύτερο σφάλμα.
QuoteΛοιπόν, φυλάξου, ἀγαπητέ, μὲ κάθε εἴδους προσοχή, ἀπὸ τὴν ἐμπαθῆ ἀγάπη ἢ τὸ μῖσος τοῦ κάθε πράγματος, τὸ ὁποῖο δὲν ἔφθασες νὰ ἐρευνήσῃς καλὰ πρότερα μὲ τὸ φῶς τοῦ νοῦ καὶ τοῦ ὀρθοῦ λόγου, μὲ τὸ φῶς τῶν θείων Γραφῶν, μὲ τὸ φῶς τῆς χάριτος καὶ τῆς προσευχῆς καὶ μὲ τὴν κρίση τοῦ πνευματικοῦ σου πατρὸς γιὰ νὰ μὴν κάνῃς λάθος καὶ νὰ ὑπολογίζῃς τὸ ἀληθινὰ καλὸ γιὰ κακὸ καὶ τὸ ἀληθινὰ κακὸ γιὰ καλό. Καθὼς αὐτὸ συμβαίνει νὰ γίνεται, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, σὲ κάποια ἔργα, τὰ ὁποῖα φαίνονται μὲν καθ᾿ ἑαυτὰ πὼς εἶναι καλὰ καὶ ἅγια, γιὰ μερικὲς ὅμως περιστάσεις· δηλαδὴ γίνονται ἢ παράκαιρα ἢ σὲ σχετικὸ τόπο ἢ μὲ ἀνάλογο μέτρο, προξενοῦν ὅμως μεγάλη βλάβη σὲ ἐκείνους ποὺ τὰ ἐπιχειροῦν, καθὼς γνωρίζουμε πολλοὺς ποὺ κινδύνευσαν σὲ παρόμοια ἐπαινετὰ καὶ ἁγιώτατα ἔργα.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: ntina on 27 June, 2009, 07:43:14 PM
\"Αρετής απούσης άπαντα περιττά\". Ιω. Χρυσόστομος

\"Η αρετή της νεότητας είναι εφόδιο για τα γηρατειά\". Μ. Βασίλειος

\"Το ωραίο δεν είναι πάντοτε καλό, το καλό όμως είναι πάντοτε ωραίο\".

\"Αν δεν συγχωρείς τα ελαττώματα του φίλου σου, προδίδεις τα δικά σου\". Αγ. Εφραίμ ο Σύρος

\"Ο άνθρωπος μισεί τον αμαρτωλό, αγαπά την αμαρτία. Ο Θεός μισεί την αμαρτία, αγαπά τον αμαρτωλό\".

\"Πολλές φορές μετανόησα επειδή μίλησα, αλλά ποτέ επειδή σιώπησα\".

\"Ο Θεός θέλει να του ζητάμε συνεχώς, γιατί επιθυμεί να μας χαρίζει\".

\"Όποιος προσπαθεί να φανεί \"κάποιος\" διαβεβαιώνει τον άλλο πως είναι ασήμαντος\".

\"Αναγνώρισες την αμαρτία σου; Αμάρτησες κατά το μισό. Αποπειράθηκες να την δικαιολογήσεις; Την διπλασίασες!\".
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 22 August, 2009, 02:58:13 AM
ΣΥ οὖν, τέκνον μου, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, 2 καὶ ἃ ἤκουσας παρ\' ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι. 3 σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. 4 οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ. 5 ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. 6 τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν. 7 νόει ἃ λέγω·

(Τιμ. Β\' 2, 1-8)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 05 October, 2009, 01:36:08 AM
[font size=3]Γέροντας Σιλουανός[/fonts]

«Κι εγώ όταν ήμουν στον κόσμο, σκεφτόμουν πως να ήταν η ευτυχία επί της γης: Είμαι υγιής, κομψός, πλούσιος, ο κόσμος με αγαπά ? κι είχα αυτήν την κενοδοξία. Όταν όμως εγνώρισα με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο, άρχισα πια να θεωρώ όλη τη δόξα του κόσμου σαν καπνό, που τον διασκορπίζει ο άνεμος».
...
«Από τότε η ψυχή μου ελκύεται προς Αυτόν και τίποτε πια δεν με ευφραίνει στη γη, αλλά μοναδική μου αγαλλίαση είναι ο Θεός. Αυτό είναι ο Θεός. Αυτός είναι η χαρά μου, Αυτός η δύναμή μου, Αυτός η σοφία μου, Αυτός ο πλούτος μου».


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


ἔτι μικρὸν χρόνον τὸ φῶς μεθ\' ὑμῶν ἐστι· περιπατεῖτε ἕως τὸ φῶς ἔχετε, ἵνα μὴ σκοτία ὑμᾶς καταλάβῃ· καὶ ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ οὐκ οἶδε ποῦ ὑπάγει. 36 ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς, ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε. (Ιωανν. 12, 35-36)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Ξένια on 29 November, 2009, 10:13:49 PM
Ένα κοριτσάκι πήγαινε τη γίδα τους στα χωράφια για να τη βοσκίσει. Ο πατέρας της, της είπε να προσέχει μη πάθει τίποτα η γίδα γιατί θα την κρεμάσει! Και δυστυχώς κάποια φορά η γίδα μπερδεύτηκε με το σκοινί και ψόφισε.  Τότε το κοριτσάκι στενοχωρήθηκε πολύ και αμέσως θυμήθηκε ότι θα την μάλωνε ο πατέρας της και πάνω στην απελπισία της κρεμάσθηκε με το ίδιο το σκοινί.
Ο παπάς της εκκλησίας αρνήθηκε να της κάνει τη κηδεία γιατί ως γνωστόν δεν επιτρέπεται σε περίπτωση αυτοκτονίας. Όλοι τότε είχανε να λένε με τη πράξη του Ιερέα και στο χωριό και στα ΜΜΕ, γιατί το κοριτσάκι ήταν μικρό και ευαίσθητο.
Ρώτησαν και τον Γέροντα Παϊσιο να πει τη γνώμη του:
<<Καλά έκανε ο παπάς και δεν το διάβασε, καλά έκανε και ο Θεός και πήρε το κοριτσάκι στο Παράδεισο!>>

Απόσπασμα από το: Collectanea του Ζήσιμου Λορεντζάτου
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Ιωάννα on 11 January, 2010, 05:12:33 PM
[font size=3]Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ[/fonts]

Ἡ ὁδὸς τοῦ χριστιανοῦ σὲ γενικὲς γραμμὲς εἶναι τέτοιας λογῆς.
Στὴν ἀρχὴ ὁ ἄνθρωπος προσελκύεται ἀπὸ τὸ Θεό μὲ τὴ δωρεὰ τῆς χάρης, κι ὅταν ἔχει πιὰ προσελκυσθεῖ, τότε ἀρχίζει μακρᾶ...
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 11 January, 2010, 09:51:23 PM
Ευλογία, δύναμη, χαρά καί Αγάπη
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 25 January, 2010, 10:03:24 PM
ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

QuoteΓι᾿ αὐτό, μεγάλη δοκιμασία καὶ κόπο, καὶ μάλιστα στὴν ἀρχή, δοκιμάζουν ἐκεῖνοι, ποὺ συνήθισαν στὸ κακό, ὅταν ἀποφασίσουν νὰ ἀλλάξουν τὴν κοσμικὴ καὶ σαρκική τους ζωὴ καὶ νὰ παραδοθοῦν στὴν ἀγάπη καὶ ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ, τὶς ἀντιθέσεις ποὺ δέχεται ἡ λογικὴ θέλησί τους, ἀπὸ τὴν θέλησι τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπὸ τὴν θέλησι τῆς αἰσθήσεως, οἱ ὁποῖες μένουν ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο καὶ τὴν πολεμοῦν, εἶναι τόσο δυνατές, ποὺ μὲ μεγάλη δοκιμασία τὶς αἰσθάνονται, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο δὲν συβαίνει σὲ ἐκείνους, ποὺ συνήθισαν ἤδη, ἢ στὶς ἀρετὲς ἢ στὶς κακίες καὶ ποὺ ἀναπαύονται νὰ ζοῦν ἢ σὲ ἐκεῖνες ἢ σὲ αὐτές.
QuoteἩ καλύτερη ὅμως καὶ πιὸ ἀποτελεσματικὴ θεραπεία τους νὰ μὴ κινοῦνται ξαφνικὰ τὰ πάθη, εἶναι, τὸ νὰ ἀπομακρυνθοῦν οἱ αἰτίες ἀπὸ τὶς ὁποῖες προέρχεται αὐτὴ ἡ κίνησις. Αὐτὲς γενικὰ εἶναι δυό· ἡ ἀγάπη καὶ τὸ μῖσος. Ὁπότε, ἐὰν ἐσὺ ἀγαπητέ, ἔφθασες νὰ ἔχῃς ἐμπαθῆ ἀγάπη σὲ κανένα πρόσωπο, ἢ σὲ ἄλλο κανένα μικρὸ πρᾶγμα, ἢ μεγάλο καὶ ἀμέσως μόλις ἰδῇς νὰ σοῦ τὸ ἁρπάξουν ἢ τὸ πειράξουν, ταράζεσαι ξαφνικὰ καὶ σκανδαλίζεται ἀπὸ τὴν συμπάθεια ἡ καρδιά σου, πρέπει νὰ πολεμᾷς, νὰ βγάλης ἀπὸ τὴν καρδιά σου τὴν κακὴ ἐκείνη ἀγάπη ποὺ ἔχεις σὲ αὐτό, γιατί, ὅσο αὐτὴ εἶναι μεγαλύτερη ἢ μικρότερη, τόσο μεγαλύτερη ἢ μικρότερη εἶναι καὶ ἡ ξαφνικὴ κίνησις τοῦ πάθους.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 03 March, 2010, 02:06:48 AM
QuoteΕάν αναγνωρίσουμε ότι οντολογικά όλη η ανθρώπινη φύση είναι ένα τότε  χάρη σ' αυτή την ενότητα της φύσεως, θα στραφούμε να αγαπήσουμε τον πλησίον  μας σαν τμήμα της υπάρξεως μας.
ΑΡΧΙΜ. ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 20 April, 2010, 03:24:52 AM
[font size=3]Ἰωσήφ  Βρυέννιος. Εἰς τὴν Ἁγίαν καὶ ζωαρχικὴν Τριάδα[/fonts]

Θεός ἐστι τὸ αὐτοκαλόν, πρὸς ὃ πάντα ἀποβλέπει (πρὸς τὸν Ὁποῖον τὰ πάντα ἀποτείνονται), οὖ πάντα ἐφίεται (τὸ ὁποῖον τὰ πάντα ἐπιθυμοῦν), ἡ ἄτρεπτος φύσις, τὸ δεσποτικὸν ἀξίωμα· ἡ ἀένναος βρύσις, ἡ ἄφθονος χάρις, ὁ ἀδαπάνητος θησαυρός, τοῦ ἐλέους ὁ κρατήρ, τῶν οἰκτιρμῶν ἡ ἄβυσσος, τὸ τῆς φιλανθρωπίας ἀνεξάντλητον πέλαγος. Θεὸς τί μέν ἐστιν οὐκ ἴσμεν (δὲν γνωρίζομεν), τί δὲ οὔκ ἐστιν, ἴσμεν· ἴσμεν γὰρ ὅτι οὔτε σῶμα, οὔτε πνεῦμα ληπτόν, οὔτε χρῶμα, οὔτε σχῆμα, οὔτε τι τῶν ὄντων, οὔτε τι τῶν μὴ ὄντων ἐστί· τί δὲ τὴν φύσιν, ἢ τὴν οὐσίαν ἐστὶν οὐκ ἴσμεν. Θεὸς ὅτι μέν ἐστι, πειστέον, τί δὲ τὴν οὐσίαν οὐκ ἐρευνητέον (Ὅτι μὲν ὑπάρχει Θεὸς πρέπει νὰ πεισθῶμεν, ὡς πρὸς δὲ τὴν οὐσίαν τί εἶναι δὲν πρέπει νὰ ἐρευνῶμεν). Ὅσον γὰρ ὁ τῶν ἀνθρώπων ἀποτείνεται νοῦς, τοσοῦτον μᾶλλον τὸ τῆς γνώσεως ἄγνωστον ὁρᾶ (διότι ὅσον ὁ νοῦς τῶν ἀνθρώπων προσπαθεῖ καὶ ἐπιδιώκει τὴν γνῶσιν τοῦ Θεοῦ - τί εἶναι Θεός-, τοσοῦτον μᾶλλον συναντᾶ τὸ ἀδύνατον). Καὶ εἴτι δ᾿ ἂν μεγαλοπρεπὲς ἀγωνίζοιτο λέγειν, τῆς ἀληθείας ἔλαττόν ἐστι τὸ λαλούμενον· τίς γὰρ νοήσει τὸν ἀπερινόητον; τίς ἐκφωνήσει τὸν ἀνεκφώνητον; τίς ἑρμηνεύσει τὸν ἀνερμήνευτον; πῶς ὁ παρ᾿ αὐτοῦ ψυχωθεὶς πηλὸς καὶ τῆς ἰδίας ψυχῆς ἀγνοῶν τὴν οὐσίαν, τὸν ἐμπνεύσαντα ταύτην καταλάβοι Θεόν;

Ὁ Θεὸς (ἀλλὰ μὴ θορυβηθῇς), καὶ ὁρίζεται, καὶ διαιρεῖται καὶ ἀόριστος πάλιν μένει καὶ ἀδιαίρετος· τὸ μὲν κατὰ τὴν οὐσίαν, τὸ δεύτερον· τὸ δὲ κατὰ τὰς ὑποστάσεις καὶ ἐνεργείας, τὸ πρότερον· ὅθεν τοῖς θεολόγοις, ποτὲ μὲν ἐκεῖνο, ποτὲ δὲ τοῦτο κηρύττεται, λεγόντων ἀμερὲς τὸ θεῖον, ὅτι καὶ ἄποσον. Ἄπόσον δέ, ὅτι καὶ ἄποιον· ἄποιον δέ, ὅτι καὶ ἁπλοῦν· ἁπλοῦν δέ, ὅτι καὶ ἀδιάστατον· ἀδιάστατον δέ, ὅτι καὶ ἄπειρον· ἄπειρον δέ, ὅτι καὶ ἀκίνητον· ἀκίνητον δέ, ὅτι καὶ ἄναρχον· ἄναρχον δέ, ὅτι καὶ ἀγέννητον· ἀγέννητον δέ, ὅτι ἓν καὶ μονώτατον· ἓν δὲ καὶ μονώτατον, ὅτι κατ᾿ οὐσίαν παντελῶς ἄσχετον, καὶ διὰ τοῦτο παντάπασιν ἄῤῥητόν τε καὶ ἄγνωστον, καὶ μόνον ἀληθῆ γνῶσιν ἔχον, τὸ μὴ γινώσκεσθαι· ἀληθέστερον γὰρ ἐννοεῖται, ἢ λέγεται· καὶ ἀληθέστερόν ἐστιν, ἢ νοεῖται.


Πηγή:http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/explanatory/iwshf_bryennios_logos_eis_thn_agian_triada.htm
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 12 June, 2010, 11:54:16 AM
Ἕνας εὐλαβὴς κληρικὸς ὡδήγησε στὸν ὅσιο Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ κάποιο καθηγητὴ θεολογικοῦ σεμιναρίου. Ὁ καθηγητὴς αὐτὸς δὲν πήγαινε τόσο γιὰ νὰ ἀκούσει τὸν λόγο τοῦ στάρετς, ὅσο γιὰ νὰ πάρη τὴν εὐλογία του προκειμένου νὰ ἀκολουθήσει τὴ μοναχικὴ ζωή. Ὁ ὅσιος τὸν εὐλόγισε κατὰ τὴν ἱερατικὴ συνήθεια, ἀλλὰ σχετικὰ μὲ τὸν μοναχισμὸ δὲν τοῦ εἶπε τίποτε καὶ ἄρχισε νὰ συνομιλῆ μὲ τὸν ἱερέα. Ὁ καθηγητὴς ὄρθιος δίπλα του παρακολουθοῦσε τὴ συζήτηση. Ὁ ἱερεὺς προσπάθησε πολλὲς φορὲς νὰ στρέψη τὸν λόγο στὸ θέμα, γιὰ τὸ ὁποῖο εἶχε ἔρθει ὁ μορφωμένος φίλος του. Ὁ ὅσιος ὅμως ἀδιαφοροῦσε γι᾽ αὐτὸ, καὶ μόνο κάποια στιγμὴ παρετήρησε:
-Μήπως χρειάζεται νὰ μάθη κάτι ἀκόμη;
-Ὁ φίλος μου, ἐξήγησε τότε ὁ ἱερεὺς, γνωρίζει τὴν ὀρθόδοξη πίστη, εἶναι καθηγητὴς σεμιναρίου καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ λύση μερικὲς ἀπορίες του γιὰ τὸν μοναχισμὸ.
-Κι ἐγὼ γνωρίζω, συμπλήρωσε ὁ ὅσιος ὅτι εἶναι ἐπιτήδειος στὸ νὰ συνθέτη κηρύγματα. Τὸ νὰ διδάσκης τοὺς ἄλλους εἶναι τόσο εὔκολο, ὅσο τὸ νὰ ρίχνης πέτρες ἀπὸ ἕνα καμπαναριό. Τὸ νὰ ἐφαρμόζης ὅμως ὅσα διδάσκεις, αὐτὸ εἶναι σὰν νὰ ἀνεβάζης τὶς πέτρες ἐκεῖ πάνω. Τόσο διαφέρει ἡ διδασκαλία ἀπὸ τὴν ἐφαρμογή.


Πηγὴ:
Ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ (ἐκδ. Ἱερὰ μονὴ Παρακλήτου) σ. 167-168
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 18 June, 2010, 03:11:37 AM
[font size=3]Ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ[/fonts]

QuoteἩ ὁδὸς τοῦ Κυρίου εἶναι γιὰ ὅλους ἡ ἲδια. Ὁ ἐχθρὸς, ὅπου κι ἂν εἶσαι, θὰ εἶναι κοντὰ σου. Ὅποιος μεταλαμβάνει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, ὅπου κι ἄν βρίσκεται, θὰ σωθῆ. Ὅποιος δὲν μεταλαμβάνει, δὲν νομιζω ὅτι θὰ σωθῆ. Νὰ εἰρηνεύεις. Νὰ μὴν κρατᾶς κακία σὲ κανέναν.
QuoteΣὲ κατηγοροῦν; Μὴν κατηγορῆς. Σὲ διώκουν; Ὑπόμενε. Σὲ κακολογοῦν; Νὰ ἐπαινῆς. Καταδίκαζε ἐσὺ τὸν ἑαυτὸ σου, γιὰ νὰ μὴν σὲ καταδικάση ὁ Θεός. Νὰ πειθαρχῆς στὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. Ποτὲ νὰ μὴν  ψεύδεσαι. Νὰ διακρίνης μέσα σου τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακὸ. Μακάριος ὁ ἂνθρωπος ποὺ τὸ γνωρίζει αὐτὸ. Ἀγάπησε τὸν πλησίον σου.Ὁ πλησίον εἶναι σῶμα σου, μέλος σου.
QuoteΕρώτηση: -Ἡ ἀγάπη μας πρὸς τὸν πλησίον μᾶς ἐπιτρέπει νὰ κάνουμε ἒργα ποὺ δὲν συμφωνοῦν μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ;
Ἀπάντηση:- Ἐξ αἰτίας μιᾶς τέτοιας ἀγάπης, εἶπε ὁ στάρετς, χάθηκαν πολλοί. Ἂν κανεὶς δὲν κάνει τὸ καλὸ ὅπως πρέπει, ἁμαρτάνει. Ὀφείλουμε ὅλους νὰ τοὺς ἀγαπᾶμε. Πάνω ὅμως ἀπ᾽ ὅλους τὸν Θεό.
Προσεύχομαι γιὰ ὅλους καθημερινῶς. Νὰ καλλιεργῆς τὴν εἰρήνη τῆς ψυχῆς, ὥστε νὰ μὴν πικραίνης κανέναν οὒτε νὰ πικραίνεσαι ἀπὸ κανέναν. Τότε  ὁ Θεὸς θὰ σοῦ δώση δάκρυα μετανοίας. Σὲ κατηγοροῦν; Μὴν κατηγορῆς....
QuoteἩ βασιλεία τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι βρῶσις καὶ πόσις, ἀλλὰ ἀλήθεια εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν Πνεύματι Ἁγίω. Μόνο δὲν πρέπει κανεὶς νὰ ἐπιθυμῆ τίποτε μάταιο, καὶ ὅλα γιὰ τὸν Θεὸ εἶναι καλά. Καὶ ἡ παρθενία εἶναι ἒνδοξη, καὶ οἱ νηστεῖες χρειάζονται γιὰ τὴν ὑπερνίκησι τῶν ψυχικῶν καὶ σωματικῶν παθῶν. Καὶ ὁ γάμος ὅμως εἶναι εὐλογημένος ἀπὸ τὸν Θεό: « Καὶ ηὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς λέγων· αὐξάνεσθαι καὶ πληθύνεσθε». Μόνο ὁ ἐχθρός τὰ συγχέει ὅλα.
Quote-Μπορῶ νὰ ἐλπίζω, πάτερ, ὅτι θὰ σᾶς ξαναδῶ; ρώτησε ἡ μοναχή.
-Ἐκεῖ θὰ ἰδωθοῦμε, εἶπε ὁ ὅσιος δείχνοντας τὸν οὐρανό. Ἐκεῖ εἶναι καλύτερα, καλύτερα, καλύτερα!
Πηγὴ:
Ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ (ἐκδ. Ἱερὰ μονὴ Παρακλήτου)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: planaria on 19 June, 2010, 08:21:16 PM
Ευχαριστούμε Δημήτρη. Επιτέλους. Συνέχισε έτσι. Μικρά-Περιεκτικά-Διδακτικά
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 30 June, 2010, 03:20:09 AM
[font size=3]Ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ [/fonts]

QuoteὉ Θεὸς εἶναι φωτιὰ ποὺ θερμαίνει καὶ φλογίζει τὴν καρδιά. Ἂν νοιώσουμε λοιπὸν στὴν καρδιὰ μας ψυχρότητα, ἂς ἐπικαλεσθοῦμε τὸν Κύριο γιὰ νὰ ἒρθη καὶ νὰ μᾶς θερμάνη ἐμπνέοντὰς μας ἀγάπη πρὸς Αὐτὸν καὶ πρὸς τὸν πλησίον. Οἱ πατέρες ἒλεγαν: Ἀναζήτησε τὸν Κύριο, ἀλλὰ μὴν ἐρευνᾶς περίεργα ποῦ βρίσκεται. Ὅπου βρίσκεται ὁ Θεὸς, ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει κακό. Ὅσα προέρχονται ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι εἰρηνικὰ καὶ ὠφέλιμα καὶ ὁδηγοῦν τὸν ἂνθρωπο στὴν αὐτομεμψία καὶ τὴν ταπείνωσι.
QuoteἩ πίστις, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τοῦ ὁσίου Ἀντιόχου, εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς ἑνώσεως μας μὲ τὸν Θεό. Ὁ ἀληθινὰ πιστὸς εἶναι μία πέτρα λαξευμένη ἀπὸ τὴ χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιὰ τὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀναγείρεται μὲ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ τὴ χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
QuoteὍποιος ἀπέκτησε τὴν τελεία ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ, ζῆ σ᾽ αὐτὴ τὴν ζωὴ σὰν νὰ μὴν ὑπάρχη. Εἶναι ξένος γιὰ τὰ γήϊνα καὶ περιμένει ἀνυπόμονα τὰ αἰώνια.Ἒχει ἀλλοιωθῆ ὁλόκληρος ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν δεσμεύεται ἀπὸ καμμία ἂλλη ἀγάπη. Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν ἑαυτὸ του, δὲν μπορεῖ νὰ ἀγαπᾶ τὸν Θεό. Ὅποιος χάριν τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ δὲν ἀγαπᾶ τὸν ἑαυτὸ του, ἐκεῖνος ἀγαπᾶ τὸν Θεό. Αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾶ πραγματικὰ τὸν Θεὸ θεωρεῖ τὸν ἑαυτὸ του ξένο  καὶ πάροικο στὴ γῆ αὐτή. Καὶ τοῦτο, γιατὶ προσπαθῶντας νὰ ἑνώση νοῦ καὶ καρδιὰ μὲ τὸν Θεὸ ἀφοσιώνεται μόνο σ᾽ Αύτόν.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 02 July, 2010, 01:18:24 AM
[font size=3]Ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ[/fonts]

QuoteὍποιος βαδίζει στὸν δρόμο τῆς πνευματικῆς ἐγρηγόρσεως , δὲν πρέπει νὰ δίνει προσοχὴ στὶς κοσμικὲς συζητήσεις, γιατὶ μποροῦν νὰ γεμίσουν τὸν νοῦ μὲ ἀργοὺς καὶ ματαίους λογισμοὺς καὶ ἐνθυμήσεις. Ὅποιος βαδίζει στὸν δρόμο αὐτὸ, δὲν πρέπει ν᾽ ἀσχολῆται μὲ τὰ ἒργα τῶν ἂλλων οὒτε νὰ σκέπτεται καὶ νὰ συζητῆ γι᾽ αὐτὰ, σύμφωνα μὲ τὸ ψαλμικό: «Ὅπως ἂν μὴ λαλήσῃ τὸ στόμα μου τὰ ἒργα τῶν ἀνθρώπων» (Ψαλμ. ιστ´ 4). Ἀντιθέτως πρέπει νὰ δέεται στὸν Κύριο: «Ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισὸν με καὶ ἀπὸ ἀλλοτρίων φεῖσαι τοῦ δούλου σου» (Ψαλμ. ιη᾽ 13-14).
Γιὰ νὰ  διατηρήσης τὴ νῆψι πρέπει νὰ ἀπομονωθῆς στὸν ἑαυτὸ σου, σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου: «Μηδένα κατὰ τὴν ὁδὸν ἀσπάσησθε» (Λουκ. ι´4). Χωρὶς δηλαδὴ ἀνάγκη νὰ μὴ μιλᾶς, ἐκτὸς ἂν σὲ ἀκολουθῆ κάποιος γιὰ νὰ ἀκούση κάτι ὠφέλιμο.
QuoteὨφελεῖ τὴν ψυχὴ ἡ μελέτη τῆς ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας, πῶς δηλαδὴ ἒλαβε ἀρχὴ καὶ παραμένει μέχρι σήμερα, καὶ πόσα ὑπέμεινε σὲ κάθε ἐποχὴ. Ἡ μελέτη ὅμως αὐτὴ δὲν πρέπει νὰ συνοδεύεται ἀπὸ τὴ φιλοδοξία νὰ ἐπιδεικνύης στοὺς ἄλλους τὶς γνώσεις σου. Σκοπὸ ἒχει νὰ στηρίζη καὶ νὰ παρηγορῆ τὸν λογισμὸ σου, καὶ ὅταν σοῦ τεθῆ κάποια ἐρώτησις νὰ εἶσαι «ἕτοιμος πρὸς ἀπολογίαν»
QuoteΤίποτε δὲν συντελεῖ τόσο στὴν ἀπόκτησι τῆς ἐσωτερικῆς εἰρήνης, ὅσο ἡ σιωπὴ καὶ τὸ νὰ συζητᾶς ὅσο μπορεῖς περισσότερο μὲ τὸν ἑαυτὸ σουκαὶ λιγώτερο μὲ τοὺς ἄλλους. Γνώρισμα τῆς πνευματικῆς ζωῆς εἶναι ἡ ἐσωστρέφεια καὶ ἡ μυστικὴ καρδιακὴ ἐργασία.
QuoteΝὰ προσπαθῆς μὲ κάθε τρόπο νὰ διατηρῆς τὴν εἰρήνη τῆς ψυχῆς καὶ νὰ μὴν ταράζεσαι ἀπὸ τὶς προσβολὲς τῶν ἄλλων. Θὰ τὸ πετύχης, ἄν συγκρατρῆσαι μὲ κάθε τρόπο ἀπὸ τὴν ὀργὴ καὶ περιφρουρῆς μὲ τὴ νῆψι τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ ἀπὸ ἀπρεπῆ σκιρτήματα. Τὶς προσβολὲς τῶν ἀλλων ἄς τὶς δεχώμαθα ἀτάραχα, σὰν νὰ μὴν ἀπευθύνωνται σ᾽ ἐμᾶς. Μία τέτοια συμπεριφορὰ μπορεῖ νὰ φέρη στῆν ψυχὴ μας τὴν ἠρεμία καὶ νὰ τὴν κάνη κατοικητήριο τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ.
...Ἂν μᾶς εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴν ταραχθοῦμε, πρέπει τοὐλάχιστον νὰ συγκρατοῦμε τὴ γλῶσσα μας, καθώς λέει ὁ ψαλμωδός: «Ἐταράχθην καὶ οὐκ ἐλάλησα» (Ψαλμ. οστ´5)
QuoteἊν θέλης νὰ διατηρήσης τὴν ψυχικὴ εἰρήνη, νὰ ἀποφεύγης μὲ κάθε τρόπο νὰ κρίνης τοὺς ἂλλους. Ἥ συγκαταβατικότης πρὸς τὸν ἀδελφὸ καὶ ἡ σιωπὴ περιφρουροῦν τὴν εἰρήνη τῆς ψυχῆς. Ὅταν ὁ ἂνθρωπος βρίσκεται σ᾽ αὐτὴν τὴν κατάστασι, δέχεται θεῖες ἀποκαλύψεις. Γιὰ νὰ μὴν πέφτης στὴν κατάκρισι, πρόσεχε νὰ μὴν δέχεσαι τίποτε κακὸ γιὰ κανένα καὶ νὰ εἶσαι γιὰ ὅλους νεκρὸς.
QuoteἩ τελεία ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ ἑνώνει τοὺς ἀγαπῶντας μὲ τὸν Θεὸ καὶ μεταξὺ τους ἀμοιβαίως. Ὁ νοῦς ἐκείνου, ποὺ ἀπέκτησε τὴν ἀγάπη, δὲν λογίζεται τίποτε ποὺ δὲν συμφωνεῖ μαζὶ της.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 04 July, 2010, 12:51:34 AM
[font size=3]Ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ[/fonts]

QuoteἩ πολυλογία εἶναι ἀκετὴ γιὰ νὰ διασπάση τὴν ψυχικὴ εἰρήνη ἑνὸς πνευματικοῦ ἀνθρώπου. Τὸ λυπηρότερο ἀπ᾽ ὅλα εἶναι ὅτι ἡ πολυλογία μπορεῖ νὰ σβήση τὴ φωτιὰ, ποὺ ἦρθε ὁ Κύριος νὰ ἀνάψη στὴ γῆ τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς. « Τίποτε δὲν σβήνει τόσο τὴ φωτιὰ ποὺ ἀνάβει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα στὴν καρδιὰ τοῦ μοναχοῦ γιὰ τὸν ἁγιασμὸ τῆς ψυχῆς, γράφει ὁ ὅσιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος, ὅσο  ἡ συναναστροφὴ, ἡ πολυλογία καὶ ἡ συζήτησις, ἐκτὸς ἂν γίνεται μὲ πνευματικοὺς ἀδελφοὺς καὶ ἒχη σὰν περιεχόμενο τὴ γνῶσι τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν προσέγγισὶ μας σ᾽ Αὐτόν.»
QuoteὍταν ὁ ἂνθρωπος δέχεται κάτι θεϊκὸ, ἡ καρδιὰ ἀγάλλεται. Ὅταν δέχεται κάτι διαβολικὸ, ἡ καρδιὰ ταράζεται. Ὅταν δεχθῆ ἡ καρδιὰ τοῦ χριστιανοῦ κάτι ἀπὸ τὸν Θεὸ, δὲν ζητᾶ ἐξωτερικὴ διαβεβαίωσι ὅτι αὐτὸ προέρχεται ἀπὸ τὸν Κύριο. Πείθεται ἀπ᾽ αὐτὴ τὴν ἴδια τὴν ἐνέργεια ὅτι ἒλαβε κάτι οὐράνιο. Καὶ τοῦτο γιατὶ αἰσθάνεται τοὺς καρποὺς τοῦ Πνεύματος: «ἀγάπη, χαρὰ, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, ἀγαθωσύνη, πίστι, πραότητα, ἐγκράτεια» (Γαλ. ε´ 22-23).
Κι ἂν ἀκὸμη ὁ διάβολος μετασχηματίζεται σὲ ἂγγελο φωτὸς ἢ παρουσιάζει λογισμοὺς ποὺ φαίνονται ἀγαθοὶ, ἡ καρδιὰ ὅμως θὰ νοιώθη κάτι ἀκαθόριστο, ταραχὴ λογισμῶν καὶ σύγχυσι συναισθημάτων.
QuoteΤὸ σῶμα εἶναι δοῦλος τῆς ψυχῆς. Ἡ ψυχὴ εἶναι βασίλισσα. Συχνὰ ἐπιτρέπει ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ νᾶ κατατρέχεται τὸ σῶμα  ἀπὸ ἀσθένειες. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἀποδυναμώνονται τὰ πάθη καὶ ὁ ἂνθρωπος συνέρχεται. Μερικὲς φορὲς ὅμως ἡ ἲδια ἡ ἀσθένεια τοῦ σώματος προέρχεται ἀπὸ τὰ πάθη. Κατὰ τὸν μέγα Βασίλειο ἂν ἀπομακρύνουμε τὴν ἀμαρτία, θὰ λείψουν  καὶ οἱ ἀσθένειες: «Ἀπὸ ποῦ προέρχονται οἱ ἀσθένειες; Ἀπὸ ποῦ οἱ σωματικὲς βλάβες; Ὁ Κύριος ἒπλασε τὸ σῶμα, ἀλλὰ ὂχι τὴν ἀσθένεια. Τὴν ψυχὴ, ἀλλὰ ὂχι τὴν ἁμαρτία. Τὶ εἶναι πιὸ ὠφέλιμο  καὶ πιὸ ἀναγκαῖο ἀπ᾽ ὅλα; Ἡ  ἕνωσις μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἡ κοινωνία μαζὶ Του διὰ τῆς ἀγάπης. Ἂν χάσουμε αὐτὴ τὴν ἀγάπη, ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ κοντὰ Του κι ἒτσι πέφτουμε σὲ ποικίλες ἀσθένειες».
QuoteὍταν κάποιος σὲ ταπεινώνη ἢ σὲ ἀδικῆ, προσπάθησε μὲ  κάθε τρόπο νὰ τὸν συγχωρήσης, σύμφωνα μὲ τὸ εὐαγγελικὸ: «Ἀπὸ τοῦ αἲροντος τὰ σὰ μὴ ἀπαίτει» (Λουκ στ´30). Ὅταν οἱ ἂλλοι μᾶς ὑβρίζουν, πρέπει νὰ θεωροῦμε τὸν ἑαυτὸ μας ἀνάξιο γιὰ ἒπαινο, γιατὶ ἂν ἢμασταν ἂξιοι θὰ μᾶς ἐπαινοῦσαν. Ὀφείλουμε νὰ ταπεινώνουμε τὸν ἑαυτὸ μας πάντοτε καὶ μπροστὰ σὲ ὁλους, καθὼς διδάσκει ὁ ὅσιος Ἰσαὰκ  ὁ Σύρος: «Ταπεινώσου καὶ θὰ δῆς τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ μέσα σου». Ἂς ἀγαπήσουμε λοιπὸν τὴν ταπείνωσι, καὶ θὰ δοῦμε τὴ θεϊκὴ δόξα. Ὅπου ἀναβλύζει ἡ ταπείνωσις, ἐκεῖ πλημμυρίζει ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ. Ὅπου δὲν ὑπάρχει φῶς, ὅλα εἶναι σκοτεινὰ. Ὅταν ὁ ἂνθρωπος δὲν ἒχη ταπείνωσι, δὲν ὑπάρχει τίποτε μέσα του. Ἐπικρατεῖ ἕνα σκοτάδι.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 14 August, 2010, 12:47:15 AM
[font size=3]Βαπτίσθηκα τὶς πρῶτες ἡμέρες ποὺ ἦρθα στὸν κόσμο. Σύμφωνα μὲ τὴν τάξη τῆς Ἐκκλησίας μας, κατὰ τὸ μυστήριο αὐτὸ ὅλα τὰ μέλη τοῦ σώματὸς μουδέχθηκαν τῆν σφραγίδα τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δὲν εἶναι ἄραγε αὐτὴ ἡ «Σφραγίδα» ποὺ μὲ διέσωσε ἀπὸ τὶς παραπλανήσεις μου σὲ ἀλλότριες ὁδούς; Δὲν εἶναι μήπως αὐτὴ ἡ αἰτία τῶν πολλῶν «θαυμαστῶν συμπτώσεων» τῶν βιωμάτων μου μὲ τὸ πνεῦμα τῆς εὐαγγελικῆς Ἀποκαλύψεως;[/fonts]

[font size=2]Ἀρχιμανδρίτου ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ
ΕΚΔ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΕΣΣΕΞ ΑΓΓΛΙΑΣ
Τετάρτη ἔκδοσις[/fonts]
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 05 September, 2010, 01:55:57 AM
Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι σκοτάδι ἀπαίσιο, ὁ ἀντίποδας τῆς Θείας Ἀγαθοσύνης. Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἡ ἀρχὴ τοῦ κακοῦ, ἡ ρίζα κάθε τραγωδίας, ὁ σπορέας τοῦ μίσους, ὁ ἀφανιστὴς τῆς εἰρήνης, ἀντικείμενη στὴν τάξη ποὺ θέσπισε ὁ Θεός. Σὲ αὐτὴ βρίσκεται ἡ οὐσία τοῦ ἃδη.
Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἐκεῖνο τὸ «σκότος τὸ ἐξώτερον», στὸ ὁποῖο διαμένοντας ὁ ἂνθρωπος ἀποχωρίζεται ἀπὸ τὸν Θεὸ τῆς ἁγάπης.«Οἰ ἄνθρωποι ....ἠγάπησαν τὸ σκότος (Ἰωάνν. γ᾽ 19). Ἡ σωτηρία ἀπὸ τὸν ἅδη αὐτὸ εἶναι δυνατὴ μόνο μὲ τὴ μετάνοια.
Ἡ μετάνοια εἶναι ἀνεκτίμητο δῶρο πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα. Ἡ μετάνοια εἶναι Θεῖο θαῦμα γιὰ τὴν ἀποκατάστασὴ μας μετὰ τὴν πτώση. Ἡ μετάνοια εἶναι  ἒκχυση Θείας ἐμπνεύσεως πάνω μας μὲ τὴν δύναμη τῆς ὁποίας ἀνεβαίνουμε πρὸς τὸν Θεὸ, τὸν Πατέρα μας, γιὰ νὰ ζήσουμε αἰώνια στὸ φῶς τῆς ἀγάπης Του. Μὲ τὴ μετάνοια συντελεῖται ἡ θέωσὴ μας. Αὐτὸ εἶναι γεγονὸς μὲ ἀσύληπτο μεγαλεῖο. Ἡ δωρεὰ αὐτὴ ἒγινε δυνατὴ μὲ τὴν προσευχῆ τοῦ Χριστοῦ στὴ Γεσθημανῆ, μὲ τὸν θάνατὸ Του στὸν Γολγοθᾶ, καὶ τὴν Ἀνάστασή Του.


π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 10 September, 2010, 10:26:45 AM
Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἡ σκοτεινὴ ἐκείνη ἂβυσσος στὴν ὁποία βυθίστηκε ὁ ἂνθρωπος μὲ τὴν πτώση.  Ἀφοῦ ὑπέκυψε σ᾽ αὐτὴν ἐκούσια, ἒγινε πνευματικὰ τυφλὸς καὶ ἀνίκανος νὰ διακρίνει τὴν παρουσία της στὶς κινήσεις τῆς καρδιᾶς καὶ τοῦ νοῦ. Μόνο τὸ ἂκτιστο Φῶς ποὺ συγκαταβαίνει σὲ μᾶς μὲ τὴν πίστη στὴ θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς δίνει τὴν δυνατότητα νὰ διακρίνουμε τὴ μεταφυσικὴ οὐσία τῆς ὑπερηφάνειας. Ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος φωτίζει τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, κι αὐτὸς ἀνακαλύπτει μέσα του τὴν παρουσία ἑνὸς κακοήθους ὂγκου, ποὺ ἐπιφέρει θάνατο. Ὅσοι ἒλαβαν πείρα τῆς θείας ἀγάπης, εἶναι φυσικὸ νὰ ἀποστρέφονται τὴ χαρακτηριστικὴ δηλητηριώδη ὀσμὴ μὲ τὴν ὁποία εἶναι ἐμποτισμένο τὸ πάθος τῆς ὑπερηφάνειας. Αὐτὴ ἀποσπᾶ τὸν ἂνθρωπο ἀπὸ τὀν Θεὸ καὶ τὸν κάνει νὰ ἀπομονωθεῖ στὸν ἐαυτὸ του. Ὁ ὑπερήφανος- ἀκόμη καὶ ὁ πιὸ προικισμένος διανοητικὰ- θὰ παραμείνη πάντοτε ἒξω ἀπὸ τὴ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἀγκαλιάζει τὰ πάντα. Στὸν παράδεισο ὁ ἂνθρωπος, μεθυσμένος ἀπὸ τὴν θανατηφόρα ἡδονὴ τῆς ἑωσφορικῆς αὐτοθεώσεως, ἒγινε παράφρων καὶ δέσμιος τοῦ ἅδη. Στραμμένος στὸν ἑαυτὸ του ὡς πρὸς κέντρο, ἀργὰ ὴ γρήγορα θὰ συναντήσει τὸ καταθλιπτικὸ κενὸ, ἀπὸ τὸ ὁποῖο μᾶς κάλεσε ὁ Δημιουργὸς στὴν ζωή. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος στραφεῖ πρὸς τὰ ἒξω ἀναζητώντας κάποιο ἀντιστάθμισμα στὸν κόσμο ποὺ τὸν περιβάλλει,  ὑπόκειται σὲ κάθε εἲδους διαστροφὴ, καὶ μπορεῖ νὰ ἀποβεῖ ἱκανὸς γιὰ ὁποιοδήποτε ἒγκλημα.
Ἀναρίθμητες εἶναι οἱ μορφὲς μὲ τὶς ὁποῖες ἐμφανίζεται ἡ ὑπερηφάνεια, ἀλλὰ ὅλες ἀλλοιώνουν τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στὸν ἂνθρωπο.Ἒξω ἀπὸ τὸν Χριστὸ, χωρίς τὸν Χριστὸ, δὲν ὑπάρχει λύση στὴν τραγωδία τῆς ἐπίγειας ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητος. Ἡ γήινη ἀτμόσφαιρα ἀποπνέει ὀσμὴ αἳματος. Ὁ κόσμος ὃλος τρέφεται καθημερινὰ μὲ εἰδήσεις γιὰ φόνους ἤ βασανισμοὺς αὐτῶν ποὺ νικήθηκαν σὲ ἀδελφοκτόνες συγκρούσεις. Τὰ μαῦρα σύνεφα τοῦ μίσους κρύβουν ἀπὸ τὰ μάτια μας τὸ Οὐράνιο Φῶς. Οἱ ἂνθρωποι μόνοι τους δημιουργοῦν τὴν κόλασσή τους. Χωρὶς τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἀλλαγὴ μας μὲ τὴν μετάνοια, δὲν θὰ ἒρθει ἡ ἀπολύτρωση τοῦ κόσμου· «ἀπολύτρωση» ἀπὸ τὴ φοβερότερη ἀπὸ ὃλες τὶς κατάρες, τὸν πόλεμο. Γιὰ τὸν ταπεινὸ φορέα τῆς ἀγάπης εἶναι προτιμότερο νὰ φονευθεῖ  παρὰ νὰ φονεύσει.


π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 16 September, 2010, 01:16:17 AM
Τὸ πνεῦμα μας διακατέχεται ἀπὸ θαυμασμὸ εὐγνωμοσύνης ὅταν μᾶς ἀποκαλύπτεται τὸ Ἅγιο Μυστήριο ποὺ ξεπερνᾶ κάθε κτιστὸ νοῦ: ὁ Ζωντανὸς Θεὸς, στὸν Ὁποῖο μποροῦμε νὰ ἀπευθύνουμε τὸ «Σύ». Τὸ μεγαλεῖο Του μᾶς προκαλεῖ δέος. Ἡ ταπείνωσὴ Του μᾶς καταπλήσσει. Σὲ ὁποιοδήποτε σημεῖο κι ἂν μᾶς ὑψώνει ἡ ἀσυγκράτητη ὁρμὴ ὅλου τοῦ εἶναι μας πρὸς Αὐτὸν, αἰσθανόμαστε χαρὰ κατὰ τὴν πορεία τῆς ἀναβάσεως, συγχρόνως ὅμως ὁ Ἲδιος γίνεται ὁλοένα καὶ πιὸ ἀπρόσιτος. Συχνὰ ἀποκάμνουμε. Ἀπόγνωση μᾶς κυριεύει. Βλέπουμε τὸν ἑαυτὸ μας ἕτοιμο νὰ καταρρεύσει, καὶ ξαφνικὰ Αὐτὸς, τελείως ἀπροσδόκητα, εἶναι μαζὶ μας καὶ μᾶς ἀγκαλιάζει μὲ ἀγάπη.Ὁ Θεὸς εἶναι ἐκπληκτικὰ παράδοξος. Ἡ ψυχὴ θὰ ἢθελε νὰ τὸν ρωτήσει: «Ποῦ ἢσουν λοιπὸν Ἐσὺ, ὅταν τόσο πολὺ δοκιμαζόμουν;». Ἐπειδὴ ὅμως Τὸν βλέπει νὰ εἶναι μαζἰ της, δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ ἐκφράσει τὸ ἐρώτημα. Τὸ νόημα τῆς ἐγκαταλείψεως ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι νὰ ἀποδείξη ὅτι εἲμαστε ἀκόμη ἀνώριμοι· ὅτι δὲν διανύσαμε ἀκόμη τὴν ὁδὸ μέχρι τέλους· ὅτι πρέπει νὰ περάσουμε ἀπὸ ἀγώνα μεγαλύτερης κένωσης, νὰ πιοῦμε μέχρι τέλους τὸ ποτήριο, τὸ ὁποῖο Ἑκεῖνος ἢπιε. Κι ἒτσι, μέσα ἀπὸ εὐλαβῆ φόβο καὶ μὲ τὸ φῶς τῆς ἐνισχυμένης ἐλπίδας, ταπεινώνεται ἡ ψυχὴ, καὶ ἡ χαρὰ τῆς καρδιᾶς γίνεται βαθύτερη γιατὶ αὐξάνει ἡ γνώση τῶν ὁδῶν τοῦ Θεοῦ, τοῦ Σωτήρα μας.

π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 23 September, 2010, 12:53:06 AM
Ὁ νοῦς ποὺ ρέπει στὴ φαντασία εἶναι ἀκατάλληλος γιὰ τὴ θεολογία. Ὁ μακάριος Γέροντας Σιλουανὸς, γνωρίζοντας τὴ ζημιὰ ἀπὸ τὴν παραμονὴ στὴ σφαίρα τῆς φαντασίας, ἀγωνιζόταν νὰ παρίσταται  ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μὲ καθαρὸ νοῦ. Ἡ κατάσταση αὐτὴ τοῦ πνεύματος δίδεται στὸν ἂνθρωπο ὅταν αὐτὸς βρίσκεται σὲ ἒσχατη ἒνταση μετανοίας, ποὺ δόθηκε στὸν κόσμο ἀπὸ τὸν ἀναστᾶντα Χριστό. Δὲν εἶναι δυνατὸ οὒτε νὰ ἐξηγήσουμε τὴν κατάσταση αὐτὴ τοῦ πνεύματὸς μας, οὒτε νὰ καταστήσουμε κάποιον κοινωνὸ αὐτῆς περιγράφοντὰς την. Σὲ πολλοὺς θὰ φαινόταν αὐτὸ ἀπίστευτο. Πράγματι, «παρ᾽ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατον ἐστὶ, παρὰ δὲ τῷ Θεῷ πάντα δυνατὰ ἐστιν» (Ματθ. ιθ´26). Ἡ προσευχὴ μὲ καθαρὸ νοῦ εἶναι φαινόμενο σπάνιο. Ἡ προσέγγιση σὲ αὐτὴ συντελεῖται κυρίως μὲ βαθειὰ θλίψη τοῦ πνεύματὸς μας, ποὺ συνειδητοποιεῖ τὸν χωρισμὸ ἀπὸ τὸν Θεὸ ὡς στέρηση ποὺ δὲν ἀναπληρώνεται μὲ τίποτε. Ἡ λύπη αὐτὴ μοιάζει μὲ ἀγωνία· ἡ ὀδύνη ποὺ προκαλεῖ εἶναι ὀξύτερη ἀπὸ μάχαιρα. Ἂν δὲν συνοδευόταν ἀπὸ μετάνοια, τότε ὑποθέτω, θὰ μποροῦσε νὰ λάβει ὀλέθριο χαρακτήρα καὶ νὰ ὀδηγήσει ἲσως καὶ στὸν θάνατο. Μὲ τὴν προσευχὴ ὅμως ἀποβαίνει θαυμαστὸ δῶρο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.  Ἡ μαρτυρικὴ αὐτὴ πάλη διεγείρει στὴν ψυχὴ τὴν κεκρυμμένη ἐνέργεια τῆς προσευχῆς ποὺ στὸ ἑξῆς ἀναβλύζει πύρινη ἡμέρα καὶ νύχτα. Καὶ τότε ἐντελὼς ἀπροσδόκητα, ἡ προσευχὴ φθάνει στὴν καθαρότητα. Τότε ὁ ἂνθρωπος ζεῖ αὐθεντικὰ στὴ φωτοφόρο πραγματικότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Παρίσταται καὶ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνώπιον τοῦ ἐαυτοῦ του μὲ πλήρη διαφάνεια τῆς ὑπάρξεὼς του. Μὲ τέτοιου εἲδους προσευχὴ θεραπεύεται τὸ πνεῦμα μας ἀπὸ τὴ γοητεία τῶν «φαντασμάτων τῆς ἀλήθειας», ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ἓλξεων ποὺ δύσκολα διακρίνονται στὸ σκοτάδι τῆς ἀγνοίας.

π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 29 September, 2010, 01:55:48 AM
Στὶς κινήσεις ποὺ ἡ λογικὴ μᾶς δικαιώνει δὲν μποροῦμε νὰ δοῦμε «ἁμαρτία». Ἡ ἀληθινὴ θέα τῆς ἁμαρτίας ἀνήκει στὸ πνευματικὸ ἐκεῖνο ἐπίπεδο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἐκπέσαμε μὲ τὴν πτώση μας. Ἡ ἁμαρτία συνειδητοποιεῖται κατὰ τὸ μέτρο τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν πίστη στὸ Προσωπικὸ Ἀπόλυτο, τὸν Ποιητὴ καὶ Πατέρα μας.


π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 30 September, 2010, 12:48:44 AM
«Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν».
Ὁ Κύριος δὲν ἒκανε καμία ἁμαρτία, καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ μετάνοια. Ἀλλὰ,  ἐπειδὴ πῆρε ἐπάνω Του τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου, κατέβηκε στὸν ἅδη τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον καὶ μάλιστα μέχρι τὸ ἒσχατο βάθος, δηλαδὴ μέχρι τὶς ὁριακὲς διαστάσεις τῆς δεύτερης ἐντολῆς. Ἐλάχιστοι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους θὰ γνωρίσουν τὸν ἅδη αὐτὸ, γιατὶ εἶναι μικρὴ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον ποὺ ἒχουμε μέσα μας, δηλαδὴ πρὸς κάθε συν-άνθρωπο, πρὸς ὅλο τὸ ἀπ᾽αἰῶνος πλῆθος τῶν ἀνθρώπων. Ἡ Θεία Ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ κενώνεται ἀκριβὼς στὴ διακονία ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος, ἀπὸ τὸν Ἁδὰμ μέχρι καὶ τὸν ἒσχατο ποὺ πρόκειται νὰ γεννηθεῖ ἀπὸ γυναἰκα. Θυσίασε τὴν ψυχὴ Του γιὰ φίλους καὶ ἐχθρούς. Ἂν ἐννοἠσουμε τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς δεύτερης ἐντολῆς, τότε θὰ ὁμολογήσουμε ὅτι δὲν ἒχουμε ἀκόμη  βάλει ἀρχὴ μετανοίας· κι ἂν μᾶς δινόταν νὰ τὴν ζήσουμε στὸ δυνατὸ γιὰ μᾶς πλήρωμα, τότε θὰ γνωρίζαμε τὸν Ἕνα «ἐν Τρισίν Ὑποστάσεσι» Θεὸ καὶ τὴν ἀθανασία μας.

π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 08 October, 2010, 01:41:21 AM
Τοῦτον τὸν τρόπον διατήρησον πάντοτε, τὸ νὰ γλυκοχαιρετᾷς καὶ νὰ τιμᾷς πάντας, καὶ μὴ παρακινήσης τινὰ εἰς θυμὸν, ἢ φθονήσης, ἢ ἀποστραφῆς, μήτε δι᾽ αὐτοῦ τὴν πίστην μήτε διὰ τὰ κακὰ αὐτοῦ ἒργα· ἀλλὰ προφυλάττου, καὶ μὴ ἐλέγξης τινὰ, μήτε νὰ μεμφθῆς διὰ κανέν πρᾶγμα· καθότι ἒχομεν πάντες εἰς τοὺς οὐρανοὺς κριτὴν, ὅστις δὲν ἀποβλέπει εἰς πρόσωπα.

Ἀγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 09 October, 2010, 01:53:01 AM
Γιὰ νὰ ζήσουμε μὲ τὸν ὀφειλόμενο τρόπο, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ γνωρίζουμε ὅτι ἒχουμε προορισθεῖ «πρὸ καταβολῆς κόσμου» γιὰ τὸ πλήρωμα τῆς τελειότητος. Τὸ νὰ ὑποβαθμίσουμε τὴν πρωταρχικὴ ἰδέα τοῦ Θεοῦ γιὰ μᾶς ἀποτελεῖ ὀχι μόνο σφάλμα, ἀλλὰ καὶ πραγματικὰ μεγάλη ἁμαρτία. Οἱ ἂνθρωποι, μὴ διακρίνοντας μέσα τους- πολὺ περισσότερο μάλιστα στὸν ἀδελφὸ- τὴν αἰώνια ἀξία τους, γίνονται θηριώδεις στὶς ἀμοιβαῖες σχέσεις τους καὶ μποροῦν ἀδίστακτα νὰ ἀλληλοσκοτώνονται. Τὶ παράδοξο κράμα εἶναι ὁ ἂνθρωπος! Ἀπὸ τὴ μία πλευρὰ προκαλεῖ ἐνθουσιασμὸ καὶ θαυμασμὸ, κι ἀπὸ τὴν ἂλλη πικρὴ ἀπορία γιὰ τὴ σκληρότητα καὶ τὴν ἀγριότητὰ του. Ἡ ψυχὴ παραδίδεται στὴν προσευχὴ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, ἀλλὰ ἡ προσευχὴ αὐτἠ  ποτὲ δὲν φθάνει τὸν τελικὸ σκοπὸ της, γιατὶ ἀκριβώς κανεὶς καὶ τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ στερήσει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν ἐλευθερία νὰ κλίνουν πρὸς τὸ κακὸ, νὰ προτιμοῦν τὸ σκοτάδι ἀπὸ τὸ φῶς.

π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 29 October, 2010, 11:07:11 AM
«Πνεῦμα ὁ Θεὸςκαὶ τοὺς προσκυνοῦντας Αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν» (Ἰω´νν. δ´ 24). Οἱ λόγοι τοῦ Χριστοῦ, «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ », ἐπιδέχονται διπλὴ ἐρμηνεία: Τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, «Ὅ παρὰ τοῦ Πατρὸς ἐκπορεύεται» (Ἰωάνν. ιε´26), καὶ τὸ πνεῦμα καὶ ἡ ἀλήθεια ποὺ χαρακτηρίζει τὸν μετανοοῦντα ἂνθρωπο. Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο κατέρχεται στὸν ἂνθρωπο κι αὐτὸς, ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν ἐνέργεια τῆς Θεἰας  Ἀληθείας, γίνεται καὶ ὁ ἲδιος ἀληθινός.
 Ἡ ὑπαρξιακὴ ἕνωσὴ μας μὲ τὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης προϋποθέτει τὴ συμφωνία δύο θελήσεων: Τῆς Θείας καὶ τῆς ἀνθρώπινης. Ἡ ἕνωση αὐτὴ καθεαυτὴ τελεῖται στὴν κατάσταση τῆς ἀγάπης. Ὁ Θεὸς- τὸ Προσωπικὸ Πνεῦμα, καὶ ὁ ἂνθρωπος- πρόσωπο γίνονται ἕνα στὴν αἰώνια πράξη τῆς Θείας ζωῆς. Ἒτσι γνωρίζουμε τὸν Θεό.
Τελικὸς σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ἀσκήσεως εἶναι ἡ ἀπόκτηση αὐτῆς τῆς ἀγάπης.Ἡ ἐπίτευξὴ της συνδέεται μὲ δρὸμο μακρὺ καὶ σκληρό. Εἶναι δυνατὸ νὰ γευθεῖ κανεὶς τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ μὲ μεγάλη δύναμη, σὲ μερικὲς μόνο στιγμὲς, κατὰ τὴν Ἃνωθεν δωρεὰ, ὅταν ἡ ψυχὴ σὲ παραφορὰ μετανοίας γιὰ τὶς ἁμαρτίες της γίνεται δεκτικὴ τοῦ Θείου Φωτὸς ποὺ κατέρχεται πάνω της.Ὡστόσο, οἱ πρῶτες αὐτὲς ἐπισκέψεις δὲν εἶναι ἀκόμη ἡ εἰς τοὺς αἰῶνας ἀποκτημένη κατάσταση τῶν σωζομένων. Εἶναι μόνο ὁ «ἂδικος μαμωνᾶς» ποὺ μπορεῖ νὰ ἀφαιρεθεῖ ἐξαιτίαςτῆς ἀπιστίας. Νὰ διαφυλάξει κανεὶς αὐτὴ τὴ χάρη καὶ νὰ παραμείνη πιστὸς σὲ ὅ,τι αὐτὴ τὸν δίδαξε, εἶναι ἀδύνατο χωρὶς βαθὺ κλάμα γιὰ χρόνια. Οἱ Πατέρες μας δὲν θὰ συμφωνοῦσαν μὲ ὅποιον θὰ σκεφτόταν διαφορετικά. Κι ἐμεῖς  ἀγωνιζόμαστε νὰ παραμείνουμε μὲσα στὴν παράδοση τῆς ἁγίας  ζωῆς ποὺ κληρονομήσαμε ἀπὸ αὐτοὺς.


π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 01 November, 2010, 12:43:14 AM
Μόνο ἡ ἁγία ἀγάπη, καὶ τίποτε ἄλλο, μπορεῖ νὰ κάνει τὴν καρδιὰ τοῦ χριστιανοῦ ν᾽ ἀναβλύζει δάκρυα. Ἡ γραφὴ λέει ὅτι ὁ Ἰησοῦς, «ἀγαπήσας τοὺς ἰδίους τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ, εἰς τέλος ἠγάπησεν αὐτοὺς» (Ἰωάν. ιγ´ 1). Καὶ μόνο μὲ τὸ «εἰς τέλος» ἐξηγεῖται ὁ αἱματηρὸς ἱδρώτας Του κατὰ τὴν προσευχὴ στὴ Γεσθημανῆ. Ὅπου δὲν ὑπάρχει ἀγάπη, ἐκεῖ δὲν ὑπάρχουν δάκρυα, ἔστω κι ἂν ὁ ἀσκητικὸς ἀγώνας παίρνει ἀκραία μορφή: ἐντατικὸ διαλογισμὸ, παρατεταμένη νηστεία, αὐστηρὲς συνθῆκες ζωῆς σὲ ἀπομόνωση ἀπὸ τὸν ὑπόλοιπο κόσμο. Πολλὰ παρόμοια παραδείγματα συναντοῦμε καὶ στὴ χριστιανικὴ Δύση καὶ στὴ μὴ χριστιανικὴ Ἀνατολή.

π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Ἰωάννης on 08 November, 2010, 02:44:01 AM
[font face=Times New Romanl][font size=4]Αόρατος πόλεμος Γέροντας Εφραίμ (Αριζόνα)[/fonts][/fontf]

                                                       
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 11 November, 2010, 11:47:53 PM
Εἶναι ἀδύνατο νὰ ζήσει κανεὶς χριστιανικά. Χριστιανικὰ μπορεῖ κανεὶς μόνο νὰ πεθάνει, μὲ θάνατο ὅμως κατὰ τὴ γήινη μορφὴ τῆς ὑπάρξεὼς μας. Ὡστόσο, καὶ αὐτὸς ὁ θάνατος δὲν εἶναι οὔτε εὔκολος, οὔτε ἁπλός: Εἶναι ἡ «στενὴ πύλη», ἡ «τεθλιμμένη ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωὴν», τὴν ὁποία ὅμως «ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες» (Ματθ. ζ´13-14)


π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 05 December, 2010, 01:56:49 AM
Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Ὅταν ἐρευνήσεις καλῶς τὸ ἔργον τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ, θέλεις  εὕρει, ὅτι αὐτὴ ἡ μετάνοια εἶναι καὶ ἥ πνευματκὴ γνῶσις, τὴν ὅποίαν εἴπομεν, ὅτι εἰς τὸ ἅγιον βάπτισμα λαμβάνομεν ὡς ἀρραβῶνα, καὶ διὰ τῆς μετανοίας δεχόμεθα αὐτὴν  δῶρον χαρίσματος, καὶ τὸ χάρισμα, τὸ ὅποῖον εἴπομεν, ὅτι λαμβάνομε διὰ τῆς μετανοίας, εἶναι αὐτὴ ἡ πνευματικὴ γνῶσις, ἡ διὰ τῆς ἐνεργείας τοῦ φόβου γινομένη δόσις. Ἡ πνευματικὴ γνῶσις εἶναι ἡ αἴσθησις τῶν κρυπτῶν θείων μυστηρίων, ἡ ὁποία, ὅταν τις αἰσθανθεῖ αὐτὰ τὰ ἀόρατα καὶ κατὰ πολὺ ὑπερβάλλοντα πράγματα, λαμβάνει τὸ ὄνομα τῆς πνευματικῆς γνώσεως, καὶ γεννᾶται διὰ τῆς αἰσθήσεως αὐτῆς ἄλλη πίστις, ὄχι ἐναντία τῆς πρώτης, ἀλλὰ βεβαιοῦσα τὴν πίστιν ἐκείνην, καὶ ὀνομάζουσιν αὐτὴν πίστιν τῆς θεωρίας. Ἕως ἐδῶ ἐνεργεῖ ἡ ἀκουή· ἤδη δὲ ἄρχεται ἡ θεωρία, ἥτις ὑπάρχει ἀσφαλεστέρα τῆς ἀκουῆς.
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 06 June, 2011, 02:11:24 AM
[font size=4]Γερόντισα Γαβριηλία[/fonts]
 
 
Από το βιβλίο της μοναχής Γαβριηλίας \"Γερόντισσα Γαβριηλία: Η Ασκητική της Αγάπης\" 
 

1. Κάθε τόπος μπορεί να γίνει τόπος Ανάστασης. Φτάνει να ζείς την Ταπείνωση τού Χριστού.
 
2. Να κοιμάσαι. Φτάνει να είσαι σέ εγρήγορση.
 
3. Υπάρχουν άνθρωποι που αγρυπνούν για μερικούς, και υπάρχουν άνθρωποι που αγρυπνούν για όλους.
 
4. Όχι μιά γνώση που μαθαίνεις, αλλά μιά γνώση που παθαίνεις. Αυτή είναι η Ορθόδοξη Πνευματικότητα.
 
5. Μη θέλεις τα πολλά, τα παραδίπλα σου, ή τα πέρα μακρυά. Αντίθετα φρόντισε αυτό το λίγο που έχεις να το Αγιάσεις.
 
6. Μία είναι η Μόρφωση: το να μάθουμε πώς  να αγαπάμε τον  Θεό.
 
7. Δεν υπάρχει τίποτε πιο φθηνό  από το χρήμα.
 
8. Καλύτερα η Κόλαση εδώ, παρά στον Άλλο Κόσμο.
 
9. Δεν είναι αυτό που λέμε, αλλά αυτό που ζούμε. Δεν είναι αυτό που κάνουμε, αλλά αυτό που είμαστε.
 
10.  Φόρεσα το Ράσο, και δέν μιλώ πια αν δεν με ρωτήσουν. Το Ράσο μιλά.
 
11.  Άν έχεις αγάπη για όλο τόν κόσμο, όλος ο κόσμος είναι όμορφος.
 
12.  Κάποιος είπε ότι Χριστιανός είναι αυτός που εξαγνίζει την αγάπη και αγιάζει την εργασία .
 
15. Ο σκοπός είναι ακόμα κι όταν στο κεφάλι έχουμε τόν... Παράσιτο, στην καρδιά μας να έχουμε τόν Παράκλητο.
 
16.  Γινόμαστε το αντικατόπτρισμα του Ουρανού με το Γενηθήτω το Θέλημά Σου ως εν Ουρανώ και επί της Γης.
 
17. Όποιος αγαπά δεν το νοιώθει. Όπως δέν νοιώθει ότι αναπνέει.
 
18. Όταν είναι ανοιχτές οι πόρτες του Ουρανού, είναι ανοιχτές και στη Γη.
 
19. Όταν δεν περισπάται ο νους στα κοσμικά και είναι ενωμένος με τον Θεό, τότε και η καλημέρα που θα πούμε, είναι σαν να δίνει ευλογία.
 
20. Το όχι και κάθε άρνηση καταστρέφει την ενέργειά μας.
 
21. Δεν πρέπει να υπάρχουμε μπροστά στο κατ\' εικόνα και ομοίωσιν του Άλλου.
 
22. Στη ζωή μας, στην αρχή έχουμε ανάγκη από την παρουσία κάποιου άλλου προσώπου αγαπητού ή φιλικού. Όσο προχωρούμε, ο Ένας, ο Θεός, μάς γεμίζει με την Αγάπη και την Χαρά Του τόσο ώστε Κανένας να μην χρειάζεται πιά. Όλα αυτά τα κάνει στην αρχή η ψυχή γιατί ακόμα δεν ξέρει Ποιον αγαπά και θαρρεί πως είναι εκείνος ο άνθρωπος...
 
23. Ο Θεός πολλές φορές δεν θέλει την πράξη, αλλά την διάθεση. Του αρκεί να σε δει πρόθυμο να κάνεις την Εντολή Του.
 
24. Ο Ιησούς Χριστός έδωσε την χρυσή τομή: και μόνος και μαζί με τους άλλους.
 
25. Ο Θεός όταν μας έκανε, μάς έδωσε την Ζωή και μας εμφύσησε το Πνεύμα Του. Αυτό το Πνεύμα είναι η Αγάπη. Όταν μάς εγκαταλείψει η αγάπη, τότε γινόμαστε πτώματα. Είμαστε νεκροί πιά.
 
26. Ο Χριστιανός πρέπει να σέβεται το Μυστήριο της Υπάρξεως στον Καθένα και στο Κάθε τι. 
 
27.  Για να φτάσεις στο δεν υπάρχω, αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς κι έτσι ταυτίζεσαι απόλυτα με τόν Άλλο, τον εκάστοτε Άλλο, και τότε στο τέλος της ημέρας αναρωτιέσαι: Θέλω τίποτε; Όχι. Επιθυμώ τίποτε; Όχι. Μου λείπει τίποτε; Όχι... Αυτό είναι!
 
28. Ο πνευματικά προχωρημένος άνθρωπος είναι αυτός που έφτασε να μην έχει «υπόσταση» και που έχει κατανοήσει βαθύτατα ότι ό,τι του συμβαίνει είναι είτε Θέλημα του Θεού, είτε Παραχώρηση του Θεού.
 
29. Μόνο όταν σταματήσει ο άνθρωπος τα διαβάσματα τα εκτός Ευαγγελίου, αρχίζει η πραγματική εσωτερική του πρόοδος. Τότε μόνο, ενωμένος με τόν Θεό διά της Ευχής, μπορεί να ακούσει το Θείο Θέλημα.
 
30. Να μην θέλεις ποτέ τίποτε, παρά μόνο το Θέλημά Του και να δέχεσαι με αγάπη τα κακά που σού έρχονται.
 
31. Μη συσχετίσεις ποτέ τον άνθρωπο με τον κακό τρόπο που σου φέρεται. Νά βλέπεις μέσα στην καρδιά του τον Χριστό.
 
32. Ποτέ να μην λές «γιατί  περνώ αυτό»; Ή όταν βλέπεις τόν άλλο με τη γάγγραινα, τον καρκίνο ή την τύφλωση, να μην λές «γιατί το περνά αυτό»; Αλλά να παρακαλείς τον Θεό να σου χαρίσει το όραμα της άλλης όχθης... Τότε θα βλέπεις όπως οι Άγγελοι τα  γινόμενα εδώ όπως πραγματικά είναι: ΟΛΑ στο σχέδιο τού Θεού. ΟΛΑ.
 
33. Κάποιος σοφός είπε. Άν είναι να ζεις για τον εαυτό σου, καλύτερα να μην γεννιέσαι.
 
36. Η Αχίλλειος πτέρνα των ανθρώπων βρίσκεται στις πολλές κουβέντες και στις συζητήσεις.
 
37. Το να είσαι ταπεινός ισοδυναμεί με το να μη θέλεις ποτέ να έχεις τύψεις συνειδήσεως.
 
38. Όταν  έχεις λογισμό κατάκρισης, να παρακαλάς τόν Θεό να σού τον πάρει εκείνη την ώρα για να μπορέσεις να αγαπήσεις αυτό το πρόσωπο όπως το αγαπά Εκείνος. Τότε, ο Θεός θα σε βοηθήσει και θα δεις τα  δικά σου παραπτώματα. Άν ο Χριστός  ήταν ορατός, θα μπορούσες να έχεις κατάκριση;
 
39. Άν κάποιος δεν σου αρέσει, σκέψου ότι στο πρόσωπό του βλέπεις τον Χριστό. Τότε,  δεν  θα τολμήσεις  ούτε να  σκεφτείς να πεις λόγο κατάκρισης.
 
40. Πρέπει να αγαπάμε τους ανθρώπους και να τους  αγκαλιάζουμε όπως μας τους φέρνει ο Θεός. Έτσι ορίζει ο Ίδιος ο Κύριος και η Ορθόδοξη Παράδοση.
 
41. Κανένας δεν πρέπει να γίνεται δούλος ανθρώπου. Είμαστε δούλοι μονάχα του Θεού. Ηγοράσθητε γαρ τιμής, λέει ο Απόστολος. H δουλοπρέπεια δεν πρέπει να υπάρχει. 
 
42. Αυτά που λέμε μένουν στην Αιωνιότητα.
 
43. Μόνο όταν τελειοποιηθείς στην Αγάπη μπορείς να φτάσεις στην Απάθεια.
 
44. Αντιξοότητες έχουν μόνον όσοι δεν κάνουν κάτι με πραγματική αγάπη.
 
45. Η κρίση είναι φυσικό να έρχεται στον άνθρωπο. Η κατάκριση και η επίκριση, γίνονται από κακία. Η Διάκριση είναι δώρο Θεού και πρέπει να προσευχόμαστε για να την δεχτούμε. Είναι απαραίτητη για την προστασία μας και την πρόοδο μας.
 
46. Η ζωή της Εκκλησίας βρίσκεται πέρα από κάθε ηθική πειθαρχία ή θρησκευτικά καθήκοντα. Είναι υπέρβαση της Ηθικότητας στην Πνευματικότητα.
 
47. Ο αναποφάσιστος άνθρωπος δεν συμμετέχει στην ζωή.
 
48. Ο Θεός, όταν πρέπει, στέλνει κάποιον κοντά μας. Όλοι είμαστε συνοδοιπόροι.
 
49. Η γλώσσα του Θεού είναι η σιωπή.
 
50. Όποιος ζει στο Παρελθόν, είναι σαν τον πεθαμένο. Όποιος ζει στο Μέλλον με την φαντασία του, είναι αφελής, γιατί το Μέλλον είναι μόνον του Θεού. Η Χαρά του Χριστού βρίσκεται μόνο στο Παρόν. Στο  Αιώνιο Παρόν του Θεού.
 
51. Προορισμός μας είναι να λατρεύουμε τον Θεό και ν\' αγαπάμε τους συνανθρώπους μας.
 
52. Η ευτυχία και η γαλήνη είναι στην εκτέλεση των Εντολών Του.
 
53. Η σπουδαιότερη Φιλανθρωπία είναι να μιλάς καλά για τους ανθρώπους.

54. Και να θέλω, δεν μπορώ να στεναχωρηθώ. Όταν στεναχωριόμαστε, είναι σαν να λέμε στον Θεό: «Δεν συμφωνώ. Δεν τα κάνεις καλά».  Ύστερα, είναι και αχαριστία...
 
55. Η ομιλία μπρος  και μέσα στην Ομορφιά είναι περιττή. Ταράζει την αρμονία.
 
56. Με την επίκληση του Ονόματος του Χριστού σφυροκοπάμε το Εγώ μας. 
 
57. Το Καντήλι της ψυχής μας είναι που πρέπει να είναι πάντα  αναμμένο. Ακοίμητο.
 
58. Δίνοντας χαρά στους άλλους, εσύ την νοιώθεις πρώτα.
 
59. Καλύτερα να κάνεις Προσευχή με το στόμα παρά να μην κάνεις καθόλου.
 
60. Ο Θεός να παρεμβάλλεται μεταξύ εσού και του σκοπού σου. Όχι ο σκοπός σου μεταξύ εσού και του Θεού.
 
61. Η επιθανάτια αγωνία είναι η προσπάθεια που κάνει η ψυχή να ελευθερωθεί και να τρέξει να απαντήσει τον Κύριο.
 
62. Η αλληλογραφία είναι ο μόνος τρόπος που συνδυάζει μοναξιά και συντροφιά.
 
63. Θαύμα είναι η κανονική πορεία των πραγμάτων, όπως την θέλει ο Θεός. Αυτό που λέμε Θαύμα, για τον Θεό είναι το φυσικό.
 
65. Αν κάτι ανάποδο μας συμβεί, να μη ρωτήσουμε ποίος φταίει. Γιατί μόνο εμείς φταίμε. Στην προσευχή μας, αν το ζητήσουμε, θα ανακαλύψουμε τον λόγο. Ή δεν αγαπήσαμε όσο έπρεπε, ή παραβήκαμε κάποιαν άλλην Εντολή, ή λάθος χειρισμό κάναμε, ή προηγηθήκαμε εκεί που δεν έπρεπε, ή βασιστήκαμε εκεί που δεν έπρεπε.
 
66. Όταν χάσουμε κάτι, να λέμε: «Απάλλαξε με έτσι Κύριε κι από κάθε κακή σκέψη που κάνω για τον Πλησίον μου».
 
67. Η μέριμνα είναι γι\' αυτούς που δεν έχουν Πίστη.
 
68. Η αγάπη είναι μόνο πάνω στον Σταυρό.
 
69. Δυσκολεύουν οι σχέσεις  όταν το Εγώ στέκεται πάνω από το Εσύ.
 
70. Ο Θεός όπως αγαπάει εσένα, έτσι αγαπά και τους εχθρούς σου.
 
71. Θέλεις να προσευχηθείς; Ετοιμάσου να απαντήσεις μυστικά τον Κύριο.
 
72. Μερικοί άνθρωποι γίνονται δοχεία της Δυνάμεως του Σκότους κατά Παραχώρηση Θεού για ατομική μας δοκιμασία και πρόοδο.
 
73. Δεν πρέπει να ταράζεσαι, γιατί η ταραχή απομακρύνει κάθε Βοήθεια.
 
74. Αν κατορθώσει κανείς να συζή με τον κόσμο, όπως το λάδι και το νερό στο καντήλι που δεν ανακατεύονται, τότε είναι εν Θεώ. Εν τω κόσμω αλλ΄ ουκ εκ του κόσμου.
 
75. Όλοι είμαστε δοχεία. Πότε του Φωτός και πότε του Σκότους.
 
76. Την ώρα της κρίσεως και του προβλήματος, μην ανοίξεις το στόμα σου. Μην πεις τίποτε γιατί θα το μετανιώσεις χίλιες φορές. Πες το στους Αγγέλους να το πάνε στα Πόδια του Κυρίου και ζήτησέ Του Άγγελον Ειρήνης για να ειρηνεύσεις.
 
77. Οι άνθρωποι καμμιά φορά μας ζητούν οδηγίες ή συμβουλές για να κρυφτούν πίσω τους. Μετά θα «φταίς» εσύ... Αλλά είναι πολύ πιθανό να μην τα εφαρμόσουν, οπότε είναι κόπος χαμένος.
 
78. Όταν το εγώ σπάσει και γίνει εσύ, κι όταν και το εσύ σπάσει και γίνουν και τα δυό μαζυ Εκείνος, τότε όλοι  μας γινόμαστε δικοί Του.
 
79. Αν ποτέ νοιώσεις φόβο, κλείσε τ\' αυτιά και λέγε την Ευχή.
 
80. Μόνο όταν σχολάμε δίνουμε την ευκαιρία στους Αγγέλους να κάνουν κάτι.
 
81. Κάνε εσύ αυτό που πρέπει να κάνεις, κι ο Θεός θα κάνει κι Εκείνος αυτό που πρέπει να κάνει.
 
82. Όταν για κάτι νοιώθεις ένα ξεσήκωμα, μία λαχτάρα, ένα «αχ», τότε, μετά από ένα χρονικό διάστημα που ο Θεός καθορίζει θα γίνει.
 
83. Εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε ν΄ απαλλαγούμε από κανένα μας ελάττωμα. Εκείνος μας τα βγάζει·  ένα-ένα.
 
84. Πρέπει κάθε μέρα να Του ζητάμε να μας σπάσει το Θέλημα και να το κάνει Δικό Του για να γίνουμε όπως Εκείνος θέλει.
 
85. Δεν πρέπει να παραδοθούμε στο Θέλημά Του. Αυτό το κάνουν οι στρατιώτες. Εμείς τα Παιδιά Του, πρέπει να Του το προσφέρωμε το θέλημά μας μαζύ με όλον τον εαυτό μας. Στο χάλι του. και να Του πούμε: «Σου προσφέρω όλα μου τα στραβά και τα ατελή. Κάνε τα ίσια».
 
86. Η Χάρις του Θεού έρχεται όταν σηκώσουμε το χέρι μας. Αυτό, είναι η Πίστη που έλκει την Χάρη του Θεού. Γιατί ο Θεός είναι έτοιμος να δώσει την Χάρη Του, αλλά πού είναι το χέρι; Ο Θεός «βρέχει» την Χάρη Του, κι εμείς ή φοράμε καπέλλο ή κρατάμε ομπρέλα...
 
87. Αν βρεθεί ξένος που θα κατακρίνει την Ελλάδα ή την Ορθοδοξία, δεν θα ταυτίζεις τα λεγόμενα με τον άνθρωπο, αλλά και δεν θα του αναφέρεις ποτέ τα χαρμόσυνα, όπως είναι η ανεύρεσις τιμίων Λειψάνων ή άλλα θαυμαστά που συμβαίνουν εδώ.
 
88. Δεν πρέπει να συζητάς για απόντες.
 
89. Ζούμε στην Ματαιότητα και νομίζουμε ότι κάπου ζούμε. Κακόμοιροι άνθρωποι...

90. Αχ Κύριε! Συγχώρεσέ μας που καμμιά φορά περπατάμε καμαρωτά σαν τα πετειναράκια με το λοφίο τους που νομίζουν ότι κάποια είναι.
 
91. Κακόμοιροι άνθρωποι! Εκλαμβάνουμε το φθαρτό για Αθάνατο και το Αθάνατο για ανύπαρκτο.
 
92. Το κακόμοιρο το κρεμμύδι! κι αυτό την προσφορά του δίνει το κατά δύναμιν...
 
93. Τι ωραίο που είναι το Μυστήριο του Αύριο!
 
94. Ο Άνθρωπος μία φορά παίρνει το μάθημά του. Άμα δεν το πάρει την πρώτη, θα πει ότι κάτι τρέχει στο υποσυνείδητό του που τον εμποδίζει.
 
95. Ο Κύριος είπε: όποιος θέλει κάτι, πιστεύοντας θα το λάβει. Φθάνει να είναι σύμφωνο το αίτημα με τις Εντολές του Θεού,  δηλαδή με την Αγάπη.
 
96. Μη στερείς τους άλλους από  τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι, από τον Άρτο της Ζωής που σου προσφέρει Ολόκληρο ο Κύριος.   Όλοι πεινούν και διψούν για Αγάπη, σαν τον Λάζαρο που τρεφόταν από τα ψιχία που πέφταν από το τραπέζι του Πλουσίου.
 
97. Δεν έχουμε δικαίωμα να μη λάμπουμε εξ αντανακλάσεως το Φως του Κυρίου. Δεν πρέπει να είναι τίποτα υπό το μόδιον...
 
98. Όλα έχουν δύο όψεις, σαν δίκοπο μαχαίρι. Εκείνο που σήμερα δημιουργεί, αύριο καταστρέφει. Ο νοών νοείτω.
 
99.  Σ\' ένα καράβι, μπορεί μερικοί ναύτες να σκοτώνονται και να τρώγονται. Το καράβι όμως πάει το ταξείδι του και φτάνει στον προορισμό του. Έτσι και η Εκκλησία. Γιατί στο τιμόνι είναι ο Χριστός.
 
100. Αν ήξερες ότι δεν είσαι Εδώ, θα ήσουν Εκεί.
                                          
101. Για να γίνει το θαύμα αρκεί να αγαπάμε. Ούτε η προσευχή, ούτε το καμποσχοίνι έχουν τέτοια δύναμη.
 
102.  Η πείρα μου με δίδαξε ότι κανένας δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν, παρ΄ όλη τη θέληση και την αγάπη, η βοήθεια έρχεται μόνον όταν έρθει η Ώρα του Θεού, από τον   Έναν.  
 
105. Είμαστε χρήσιμοι μόνο  όταν δεν υπάρχουμε για τον εαυτό μας. Και το αντίθετο.
 
106. Δεν πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις για τους άλλους. Να  το αφήνουμε στους Αγγέλους, κι αυτοί βρίσκουν πάντα την καλύτερη λύση.
 
108.  Σαν τον Σίμωνα τον Κυρηναίο πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι να τρέξουμε εις βοήθειαν του συνανθρώπου.


http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/monasticism/gabriel.htm
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 28 June, 2011, 08:24:32 AM
«Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἀνθρώπου, ἄν ὁ Θεὸς εἶναι ὅπως μᾶς Τὸν φανέρωσε ὁ Χριστὸς, τότε ἁρμόζει σὲ Αὐτὸν κάθε δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνηση σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ ὅμως τοῦ Θεοῦ Πατρὸς, ἄν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅπως ἦταν ὁ Χριστὸς, τότε ὁ Πατέρας τὸν δέχεται ὡς ἰσότιμο· τοῦ δίνει τὸν θρόνο «ἐν δεξιᾷ Αὐτοῦ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. α´ 21)

π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: staboz on 28 June, 2011, 11:59:18 PM
Quote from: Iaspis«Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἀνθρώπου, ἄν ὁ Θεὸς εἶναι ὅπως μᾶς Τὸν φανέρωσε ὁ Χριστὸς, τότε ἁρμόζει σὲ Αὐτὸν κάθε δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνηση σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ ὅμως τοῦ Θεοῦ Πατρὸς, ἄν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅπως ἦταν ὁ Χριστὸς, τότε ὁ Πατέρας τὸν δέχεται ὡς ἰσότιμο· τοῦ δίνει τὸν θρόνο «ἐν δεξιᾷ Αὐτοῦ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. α´ 21)
π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ
[font size=4]Ποιὸς τὸ πιστεύει αὐτὸ σήμερα;[/fonts]
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 29 June, 2011, 11:49:34 PM
Quote from: staboz
Quote from: Iaspis«Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἀνθρώπου, ἄν ὁ Θεὸς εἶναι ὅπως μᾶς Τὸν φανέρωσε ὁ Χριστὸς, τότε ἁρμόζει σὲ Αὐτὸν κάθε δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνηση σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ ὅμως τοῦ Θεοῦ Πατρὸς, ἄν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅπως ἦταν ὁ Χριστὸς, τότε ὁ Πατέρας τὸν δέχεται ὡς ἰσότιμο· τοῦ δίνει τὸν θρόνο «ἐν δεξιᾷ Αὐτοῦ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. α´ 21)
π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ
[font size=4]Ποιὸς τὸ πιστεύει αὐτὸ σήμερα;[/fonts]
Οἱ ἄνθρωποι τὶς περισσότερες φορὲς στεκόμαστε στὸ γράμμα τοῦ λόγου, ἀπαξιώνοντας τὸν ἴδιο τὸν λόγο. Μᾶλλον ἀπαξιώνοντας τὸν ἐαυτὸ μας ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Λόγου! Εἶναι ἡ αὐτοπεποίθηση, μία πανάρχαια ἀσθένια!
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 29 August, 2011, 01:28:20 AM
Εἶναι μεγάλη πλάνη νὰ νομίζεις ὅτι μὲ τὴν προσπάθειὰ σου μπορεῖς νὰ ἀλλάξεις ἕναν ἄνθρωπο. Ποτέ. Μὲ τῆν ζωὴ σου, μπορεῖ. Μὲ τὴν προσπάθεια, τὴν ὁμιλία, τὴν ἀντίθεση καὶ μὲ ὅλα αὐτὰ, ποτὲ, ἣ πάρα πολὺ σπάνια. Ἡ ἀλλαγὴ, θὰ γίνει ὅταν ἔρθει ἡ Ὥρα τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν ἐσὺ ἀλλάξεις τὸν ἐαυτὸ σου καὶ γίνεις τὸ ζωντανὸ παράδειγμα αὐτοῦ ποὺ θέλεις ν῾ἀλλάξεις, τὸ ἰδεῶδες του, καὶ σὲ δεῖ εὐτυχισμένη, τότε θ῾ ἀλλάξει.Ὅταν προσεύχεται κανεὶς γιὰ ἕναν ἄνθρωπο, αὐτὸ εἶναι ἐντάξει. Ἀλλὰ ὅταν προσπαθεῖ νὰ τὸν ἀλλάξει, ὄχι. Αὐτὸ εἶναι μόνο στὸ Χέρι τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς ἔχει τὸ Πρόγραμμὰ Του γιὰ τὴν ζωὴ τοῦ καθενὸς μας. Γιὰ ὅλους. Ἐμεῖς εἴμεθα ἐλεύθεροι. Δὲν ξέρουμε ὅμως ὅτι Ἐκεῖνος ξέρει τὶ θὰ κάνουμε. Ἐκεῖνος τὰ ξέρει ὅλα. Ξέρει τὴν πορεία μας μέχρι τὴν τελευταία στιγμὴ τῆς ζωῆς μας. Ἐμεῖς, δὲν τὴν ξέρουμε. Κι ἂν προσπαθήσουμε τὸν ἐαυτὸ μας νὰ ἑνώνουμε μὲ τὸν Θεὸ, τότε δὲν θὰ ἔχουμε ἀνάγκη νὰ κάνουμε τίποτε. Γιατὶ αὐτομάτως θὰ γινόμαστε παράδειγμα σ῾ αὐτούς ποὺ θὰ θέλαμε νὰ δοῦμε στὸ Δρόμο Του.
Ἂν θέλουμε λοιπὸν νὰ βοηθήσουμε τοὺς ἄλλους, σκοπὸς τῆς ζωῆς μας πρέπει νὰ εἶναι νὰ πλησιάζουμε ὅσο μποροῦμε στὸ Πρότυπο, δηλαδὴ στὸν Κύριο.


Γερόντισα Γαβριηλία
Title: Μικρά μεγάλα Άγια
Post by: Iaspis on 03 March, 2012, 11:19:25 PM
[font size=4]Αμαρτία και ψυχή[/fonts]

[font size=3]Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς[/fonts]

Κάθε αμαρτία φέρνει στην ψυχή από ένα μικρό θάνατο· ενώ με την μετάνοια ο άνθρωπος διώχνει την αμαρτία από μέσα του, διώχνει τον θάνατο, ανα­σταίνει την ψυχή του εκ νεκρών. Η μετάνοια δεν είναι μόνο δεύτερη βάπτιση, αλλά και πρώτη ανά­σταση. Ανάσταση της ψυχής εκ νεκρών. Η μετά­νοια καταστρέφει τον τάφο της ψυχής, εξαφανίζει τον πνευματικό θάνατο, εισάγοντας τον άνθρωπο στην αιώνια ζωή. Οποιεσδήποτε αμαρτίες κι αν έχει ο άνθρωπος, εάν μετανοήσει, «ηγέρθη εκ νεκρών»: «νεκρός ην και ανέζησε, και απολωλώς ην και ευρέθη»(Λουκ. ιε\', 24.32). Έτσι, «αμαρτία μη προς θάνατον» είναι κάθε μετανοημένη αμαρτία, ακόμα και αν πραγματοποιήθηκε «επτάκις της ημέρας», εφόσον αυτός που την διέπραξε είπε «επτάκις της ημέρας» «μετανοώ» (Λουκ. ιζ\', 3-4). Ενώ «αμαρτία προς θάνατον» είναι κάθε αμετα­νόητη αμαρτία, δηλαδή κάθε αμαρτία κατά την οποία και στην οποία παραμένει ο άνθρωπος συνειδητά, εκούσια και επίμονα. Τέτοια αμαρτία προκαλεί το θάνατο της ψυχής. Και ο θάνατος της ψυχής δεν είναι άλλο παρά ο χωρισμός της ψυχής από τον Θεό, η στέρηση του Θεού και των χαρι­σματικών δωρεών και δυνάμεών Του από την ψυχή. Ο άγιος Θεολόγος ευαγγελίζεται: «Εάν τις ίδη τον αδελφόν αυτού αμαρτάνοντα αμαρτίαν μη προς θάνατον, αιτήσει και δώσει αυτώ ζωήν, τοις αμαρτάνουσι μη προς θάνατον. Έστιν αμαρτία προς θάνατον· ου περί εκείνης λέγω ίνα ερωτήση».



Πηγή: http://agiabarbarapatras.blogspot.com/2012/02/blog-post_6045.html