1
Ζωγραφική - Αγιογραφία / Απ: Ερλωτηση προς τους Γιαννιώτες και όλα τα μέλη του φόρουμ
« Τελευταίο μήνυμα από staboz στις 06 Απριλίου, 2020, 04:30:07 μμ »Πραγματικά το επίτευγμα του αγιογράφου στο Αρχιμανδρειό είναι απίστευτο. Μπόρεσε με πρωτότυπο και μοναδικό τρόπο να εκφράσει με την εικονογραφία αυτό που αποτελεί την ουσία του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Ότι δηλαδή η κίνηση - κίνηση υπέρτατης αγάπης - γίνεται από τον Κύριο και Θεό μας, και όχι από μάς. Αυτός λοιπόν είναι που ποθεί να κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα Του. Αυτός σκύβει, σπεύδει, κυριολεκτικά δεν μπορεί να συγκρατηθεί, προκειμένου να μας προσφέρει τον Εαυτό του και να ενωθεί μαζί μας αιώνια.
Και εμείς μένουμε όρθιοι, ακίνητοι. Είναι τόσο λίγη και μικρή η αγάπη μας μπροστά στην άπειρη δική Του. Και μιλάμε για των Αποστόλων την αγάπη!
Όσο για μάς τους άλλους, τί να πεί κανείς! Αλλού βρίσκεται η καρδιά μας. Άλλα επιθυμεί. Σε άλλα προσφέρεται.
Βλέποντας κανείς αυτό το έργο δεν μπορεί παρά να θυμηθεί τα λόγια του Χριστού κατα τον Μυστικό Δείπνο: \"Επιθυμία επεθύμησα τούτο το πάσχα φαγείν μεθ᾿ ημών πρό τού με παθείν\"! Επιθυμία δυνατή, μεγάλη, φλογίζει την καρδιά του Δημιουργού να ενωθεί με τα πλάσματά Του!
Επιθυμία επεθύμησα!
«"Αυτός ημών ηράσθη πρώτος. Ημών εχθρών και πολεμίων υπαρχόντων. Και ουκ ηράσθη μόνον, αλλά και ενεπαίχθη και εμαστίχθη και εραπίσθη και εν νεκροίς ελογίσθη και δια πάντων τούτων τον περί ημάς αυτού παρέστησεν έρωτα\" (Ιερού Φωτίου... Το παραθέτω από μνήμης).
Αυτός μας ερωτεύτηκε πρώτος!
Τί φοβερός λόγος!
Να τί πέτυχε να εκφράσει με σχήματα και χρώματα ο αγιογράφος του Αρχιμανδρειού.
Εμένα αυτή η εικόνα με συνεκλόνισε. και κάθε φορά που ήμουν μέσα στο ιερό του Αρχιμανδρειού δεν χόρταινα να την κοιτάζω με έκσταση, θαυμασμό και πόνο. Έκσταση και θαυμασμό για την αγάπη του Θεού.
Και πόνο αφόρητο για τη δική μου αδιαφορία, ψυχρότητα και αναισθησία.
Άς είναι αναπαυμένη η μακαρία ψυχή του άγνωστου αγιογράφου, και άς απολαμβάνει αιώνια την αγάπη του Δημιουργού μας, που τόσο παραστατικά ζωγράφισε προς χάρη μας!
Στ.
Ἱεροῦ Φωτίου... Αὐτὸς ἡμῶν ἠράσθη πρῶτος...
«Αὐτὸς ἡμῶν ἠράσθη πρῶτος. καὶ τότε τίνων; ἐχθρῶν καὶ πολεμίων ὑπαρχόντων. εἶδες ὑπερβολήν, εἶδες πόσον τὸ χρέος. πρόσθες καὶ τὸ ἔτι μεῖζον• οὐκ ἠράσθη μόνον ἀλλὰ καὶ ἠτιμάσθη ὑπὲρ ἡμῶν καὶ ἐρραπίσθη καὶ ἐσταυρώθη καὶ ἐν νεκροῖς ἐλογίσθη. διὰ τούτων ἁπάντων τὸν περὶ ἡμᾶς αὐτοῦ παρέστησεν ἔρωτα. ὦ ἔρωτος ἀγγέλους καταπλήξαντος, ἀνθρώπους εἰς οὐρανοὺς ἀνυψώσαντος, καὶ δαιμόνων τυραννίδα καταργήσαντος. τίς ἐραστὴν τοιοῦτον οὐ φιλεῖ; μᾶλλον δὲ τίς τί πράξας ἄξιον τοῦ τηλικούτου ἔρωτος ἐπιτελέσει, ἢ κἂν βραχὺ γοῦν τοῦ χρέους ἀποτίσει; κἂν γὰρ μυριάκις ἀποθάνοι, οὐ μέγα εἰσήνεγκεν• ὑπὲρ γὰρ εὐεργέτου, ὑπὲρ ἐραστοῦ, ἀλλ᾽ οὐχ ὑπὲρ ἐχθρῶν καὶ πολεμίων ὡς ἐκεῖνος ἔπαθεν, καὶ ἡμῶν ἕκαστος πάσχει».
Αὐτὸς μᾶς ἐρωτεύτηκε πρῶτος. Καὶ μάλιστα τότε, ποὺ τί εἴμαστε; Ἐχθροὶ καὶ πολέμιοι. Εἶδες πόσο ὑπερβολικὴ εἶναι ἡ ἀγάπη Του; Εἶδες πόσο εἶναι τὸ χρέος μας; Πρόσθεσε καὶ τὸ ἀκόμη μεγαλύτερο· δὲν μᾶς ἐρωτεύθηκε μόνον ἀλλὰ καὶ ἀτιμάσθηκε γιὰ μᾶς καὶ χαστουκίστηκε καὶ σταυρώθηκε καὶ πέθανε. Μὲ ὅλα αὐτὰ φανέρωσε τὸν ἔρωτά Του γιὰ μᾶς. Ὦ, ἔρωτας ποὺ κατέπληξε τοὺς ἀγγέλους, ἀνύψωσε τοὺς ἀνθρώπους στὸν οὐρανό, , κατάργησε τὴ τυραννικὴ ἐξουσία τῶν δαιμόνων. Ποιὸς δὲν ἀγαπάει ἕναν τέτοιο ἐραστή; Ἢ μᾶλλον ποιὸς μπορεῖ νὰ κάνει κάτι ἀντάξιο τοῦ τόσο μεγάλου ἔρωτος, ἢ ἔστω καὶ ἐλάχιστο ἀπὸ τὸ χρέος νὰ πληρώσει; Ἀκόμα κι ἂν μύριες φορὲς πεθάνει, τίποτε μεγάλο δὲν προσέφερε. Διότι πάσχει καὶ ὁ καθένας μας γιὰ τὸν εὐργέτη, γιὰ τὸν ἐραστή, ὄχι γιὰ ἐχθροὺς καὶ πολεμίους ὅπως Ἐκεῖνος ἔπαθε.
(Σχόλια στὴν πρὸς Ρωμαίους 493.34 - 494.5)