Διαδοχολογίες!!! Και τρόπος διοικήσεως της Εκκλησίας

[ρωμηός]

Ετοιμάζεται και ο Σύρου Δωρόθεος

Της ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ

Με κινούμενη άμμο μοιάζει πλέον η Ιεραρχία, αφού στο χορό των υποψηφίων διαδόχων του Χριστόδουλου προστίθενται συνεχώς νέα ονόματα.

Ο Σύρου Δωρόθεος ζυγίζει τους συσχετισμούς πριν δηλώσει «παρών» στη μάχη της διαδοχής.
Μετά τους μητροπολίτες Θηβών Ιερώνυμο, Σπάρτης Ιγνάτιο, Δημητριάδος Ιγνάτιο, Θεσσαλονίκης Ανθιμο, που κρατάει ακόμη κλειστά τα χαρτιά του, πολλοί ιεράρχες εκτιμούν πως θα παίξει στην κούρσα της διαδοχής ακόμη ένας: ο Σύρου Δωρόθεος, ο οποίος φαίνεται ότι δεν έχει πει ακόμη την τελευταία του λέξη.

*Φιλοδοξεί να κερδίσει ψήφους τόσο από τη νεότερη γενιά ιεραρχών όσο και από την παλαιότερη ενώ διαθέτει ερείσματα και σε οικονομικά κέντρα. Οταν έρθει η κατάλληλη ώρα, θα εκδηλωθεί, με στόχο να παίξει σημαντικό ρόλο στη διαδοχή ή να γίνει υπολογίσιμος παράγοντας της επόμενης ημέρας.

*Ενώ ο Δωρόθεος ακόμη σιωπά, ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος έκανε δυναμική εμφάνιση στον Πειραιά, την ημέρα εορτής του Αγίου Σπυρίδωνα. Ο ιεράρχης, εν μέσω επτά αρχιερέων, προεξήρχε των εκδηλώσεων, ενώ το πλήθος τον χειροκροτούσε.

Ο νυν μητροπολίτης Πειραιά, Σεραφείμ, μιλώντας στον Αγιο Σπυρίδωνα, επέλεξε, αντί άλλου κηρύγματος, να ψάλει το εγκώμιο του Ιγνατίου, χαρακτηρίζοντάς τον «κόσμημα, σοφό ιεράρχη και εργάτη προς όφελος της Εκκλησίας», ξεσηκώνοντας τον ενθουσιασμό των πιστών που ήταν στο ναό.

*Κάτι που δεν αρέσει σε ορισμένους, κυρίως της παλαιάς φρουράς της Ιεραρχίας, που δεν θα ήθελαν να ξαναδούν την αδελφότητα «Χρυσοπηγή» να αναδεικνύει έναν ακόμη εκλεκτό στο θρόνο των Αθηνών. Η άλλοτε κραταιά αδελφότητα δείχνει, ωστόσο, αμήχανη και διαιρεμένη. Ενα από τα ισχυρότερα μέλη της, ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος, εκφράζει την προτίμησή του στον Σπάρτης Ευστάθιο, αν και πολλοί ιεράρχες προβλέπουν ότι τελικά και αυτός θα τοποθετηθεί στο στρατόπεδο του Ιγνατίου.

*Ο έτερος της «Χρυσοπηγής», ο Σάμου Ευσέβιος, φέρεται στο πλευρό του Σπάρτης, αρνούμενος να δεχθεί ως υποψήφιο τον Ιγνάτιο, παρά το γεγονός ότι ο πρώην ισχυρός μητροπολίτης Πειραιά Καλλίνικος πήγε στη Σάμο, προσπαθώντας, χωρίς αποτέλεσμα, να τον μεταπείσει.

*Στο περιβάλλον του αρχιεπισκόπου το τοπίο δείχνει να ξεκαθαρίζει. Οι νεότεροι λαϊκοί συνεργάτες του , δηλαδή ο διευθυντής της ΜΚΟ «Αλληλεγγύη» Δ. Φουρλεμάδης, και ο Δ. Αλφιέρης έχουν τοποθετηθεί στο πλευρό του Ιγνατίου, ενώ ο επικοινωνιολόγος Σ. Τζούμας αν και δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά του, το πιθανότερο είναι να συμπαραταχθεί με τους προηγούμενους.

Στο στρατόπεδο του Σπάρτης φέρεται να βρίσκονται ήδη ο πρωτοσύγκελος Θ. Συνοδινός και ο διευθυντής των οικονομικών υπηρεσιών της Εκκλησίας Κ. Πυλαρινός, που διατηρεί στενές σχέσεις με την οικογένεια Μητσοτάκη.

*Ισχυρός παράγοντας των εξελίξεων και διεκδικητής του θρόνου παραμένει ο Θηβών Ιερώνυμος. Συγκεντρώνει γύρω του παλαιούς ιεράρχες, έχει τη στήριξη του Φαναρίου και τώρα και όσους δεν επιθυμούν μια νέα «επέλαση» κάποιου της «Χρυσοπηγής». Στις αρχικές ταλαντεύσεις του είχε την προτροπή του Ιωαννίνων Θεόκλητου, που του είπε «θα προχωρήσουμε με σένα».

*Πάντως όπως διαμορφώνεται το τοπίο στην Ιεραρχία, διάχυτη είναι η τάση να διασπαστούν τα στρατόπεδα και να αποδυναμωθούν οι ισχυρές υποψηφιότητες. Σ\' αυτό το κλίμα η δημόσια παρέμβαση του μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιερόθεου, που είναι η πρώτη επίσημη τοποθέτηση ιεράρχη (το άρθρο του δημοσιεύεται στην διπλανή στήλη) έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα. Εμμέσως επικρίνει τις «ομαδοποιήσεις» και τις κοσμικές προσεγγίσεις μιας εκλογής που έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνης στα πολιτικά κόμματα.


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ  ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/12/2007

[ρωμηός]

Η «ομαδοποίηση» στην Ιεραρχία

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ

Ο Ναυπάκτου Ιερόθεος κατακρίνει τους διαχωρισμούς μεταξύ παλαιάς και νεότερης Ιεραρχίας και ανάμεσα σε «χριστοδουλικούς» και άλλους.
Κατά καιρούς, με αφορμή διάφορα γεγονότα, καί ιδίως τελευταία, γίνονται αναλύσεις των τάσεων που επικρατούν στην Ιεραρχία, και μεταξύ των άλλων οι Ιεράρχες χωρίζονται σε ομάδες, στις οποίες δίνονται διάφοροι χαρακτηρισμοί, ανάλογα με τις απόψεις αυτών που τις χαρακτηρίζουν.

*Χωρίς να αμφισβητώ την ύπαρξη διαφόρων τάσεων μέσα στην Ιεραρχία, που είναι φυσικό, εν τούτοις θεωρώ ότι γίνονται διάφορες παρερμηνείες του γεγονότος αυτού που αλλοιώνουν την πραγματικότητα. Οι Ιεράρχες είναι ελεύθερα πρόσωπα, που σκέπτονται αντικειμενικά και κατά βάση εκκλησιολογικά.

Μόνον που υπάρχουν επί μέρους αποχρώσεις αυτής της εκκλησιολογίας, αφού άλλωστε μέσα στην Εκκλησία η ζωή μας δεν είναι μαζοποιημένη, αλλά διακρίνεται από ποικίλες πνευματικές διαβαθμίσεις, ανάλογα με την προσωπική πείρα του καθενός.

Αυτό το βλέπουμε και όταν μελετήσουμε τον βίο και τα έργα των Πατέρων της Εκκλησίας.

1 «Ομάδες» Ιεραρχών: Οι κατά καιρούς αναλύσεις χωρίζουν τους Ιεράρχες σε διάφορες ομάδες-κατηγορίες.

*Ενας χωρισμός γίνεται με βάση την ηλικία τους. Ετσι, χωρίζονται στην λεγομένη «Πρεσβυτέρα» και την λεγομένη «Νεωτέρα» Ιεραρχία. Μέσα από αυτήν την προοπτική επιζητούνται διάφορα δικαιώματα και ιδιαίτερα προνόμια από κάθε «ομάδα».

 
Ο όρος «Πρεσβυτέρα Ιεραρχία» πρώτη φορά, απ\' ό,τι γνωρίζω, εισήχθη επισήμως στο εκκλησιαστικό λεξιλόγιο το έτος 1974 και με αυτόν εννοούσαν τους Ιεράρχες που είχαν εκλεγεί προ δικτατορικά (προ του Ιερωνύμου) και διακρίνονταν από εκείνους που εξελέγησαν κατά την περίοδο της δικτατορίας (επί Ιερωνύμου) και η λεγομένη «Πρεσβυτέρα Ιεραρχία» είχε λόγο για την εκλογή νέου Αρχιεπισκόπου, ενώ οι άλλοι αποκλείστηκαν.

*Οι χαρακτηρισμοί αυτοί, με τις συγκυρίες της εποχής εκείνης, δεν μπορούν να μεταφερθούν στην σημερινή εποχή.

Κάτι τέτοιο θα ήταν εκκλησιαστικό ατόπημα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον είναι απορριπτέος σήμερα ο όρος «Πρεσβυτέρα Ιεραρχία», η οποία, κατά μερικούς, παραγκωνίζεται ή, κατ\' άλλους, θέλει να αποκτήση υπερεξουσίες μέσα στην Εκκλησία.

*Κατά τους ιερούς Κανόνας, οι Ιεράρχες που συγκροτούν την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας είναι ίσοι μεταξύ τους, ο δε εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος είναι πρώτος μεταξύ ίσων. Δεν είναι δυνατόν να επικρατήση αυτή η αντιεκκλησιαστική ορολογία, με αφορμή άλλοτε την περιφρόνηση των πρεσβυτέρων Ιεραρχών και άλλοτε την υποτίμηση των νεωτέρων Ιεραρχών. Τέτοιες εμπαθείς διαιρέσεις είναι απαράδεκτες εκκλησιολογικά.

*Ενας άλλος χωρισμός είναι μεταξύ των λεγομένων «Ιερωνυμικών», «Σεραφειμικών» και «Χριστοδουλικών», χωρισμός που αφορμάται από τον χρόνο που εξελέγησαν οι συγκεκριμένοι Ιεράρχες και ανέλαβαν διαποίμανση στις Μητροπόλεις τους.

Καίτοι υφίσταται μια τέτοια πραγματικότητα, εν τούτοις και αυτός ο χωρισμός είναι εντελώς εξωτερικός, εσφαλμένος και δεν μπορεί να ανταποκριθή στο εσωτερικό εκκλησιαστικό φρόνημα των Ιεραρχών.

*Ούτε, βέβαια, μπορεί να ισχύση η διάκριση μεταξύ των λεγομένων «Οργανωσιακών» και «Εκκλησιαστικών», από τον χρόνο εκλογής κάθε Ιεράρχου ή από τις λεγόμενες «καταβολές» του. Το μέτρο αξιολόγησης κάθε Ιεράρχου και γενικά κάθε προσώπου εξαρτάται από την θεολογία και την εκκλησιολογία που τον διακρίνει και που τον έχει διαμορφώσει. Το εκκλησιαστικό φρόνημα καθενός συνδέεται με το κατά πόσον συντονίζεται στην διδασκαλία των Αποστόλων και των Πατέρων της Εκκλησίας, τόσο στην σκέψη όσο και στο βίωμα, τόσο στην θεολογία όσο και στην προσωπική του ζωή.

*Τελευταία γίνεται και μια άλλη διάκριση με βάση έναν κοινωνικο-γεωγραφικό «ρατσισμό» με ονόματα περιφερειών της Χώρας.

Αλλά στην Εκκλησία, που υπερβαίνονται τέτοιες «ρατσιστικές» διακρίσεις δεν μπορεί να ισχύουν τέτοιοι χωρισμοί.

Θεωρώ ότι τέτοιοι χωρισμοί είναι προσβλητικοί για τους Ιεράρχες της Εκκλησίας μας.

2 Η Σύνοδος των Επισκόπων: Η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού και κοινωνία θεώσεως κατά την βιβλικοπατερική παράδοση. Μέλη της Εκκλησίας είναι οι «βεβαπτισμένοι» και οι «βεβαιόπιστοι», Κληρικοί και λαϊκοί, ηλικιωμένοι και νέοι, άνδρες και γυναίκες, έγγαμοι και μοναχοί. Κατά τον βαθμό μεθέξεως στο Σώμα του Χριστού, υπάρχουν πνευματικές διαβαθμίσεις στην Εκκλησία.

*Οπότε, η Ιεραρχία της Εκκλησίας δεν είναι ένα ιδιαίτερο «σώμα», το «σώμα των Επισκόπων», ωσάν να υπάρχη ένα ιδιαίτερο σώμα μέσα στο Σώμα της Εκκλησίας, ένα «κράτος εν κράτει».

Ούτε οι Επίσκοποι είναι το Σώμα της Εκκλησίας ή η Εκκλησία, αφού δεν ταυτίζεται απόλυτα η Εκκλησία με την Σύνοδο των Επισκόπων.

Οι Επίσκοποι όταν συνέρχωνται σε Σύνοδο για να ασχοληθούν με θέματα διοικητικά και να επιλύσουν θέματα ποιμαντικά που απασχολούν τις κατά τόπους Μητροπόλεις δεν αποτελούν ένα «Σώμα», αλλά την Σύνοδο των Ιεραρχών, που πρέπει να συντονίζεται στην θεολογία της Εκκλησίας και να εκφράζη το Σώμα της Εκκλησίας, όχι απλώς τον λαό, αλλά την όλη παράδοση του Σώματος της Εκκλησίας, όπως διατυπώνεται στα κείμενα των Τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων και τα κείμενα των θεουμένων Πατέρων.

*Είναι, λοιπόν, αδόκιμος εκκλησιαστικά ο όρος «το σώμα της Ιεραρχίας», γιατί τότε οδηγούμαστε και στην αποδοχή άλλων όρων, όπως «το σώμα των Πρεσβυτέρων», «το σώμα των μοναχών», «το σώμα των λαϊκών», «το σώμα των θεολόγων» κ.ο.κ.

Οταν οι Επίσκοποι συνέρχωνται σε Σύνοδο, εκφράζουν το Συνοδικό πολίτευμα της Εκκλησίας, το οποίο είναι Ιεραρχικό. Δηλαδή, η συνοδικότητα συνδέεται αναπόσπαστα με την ιεραρχικότητα.

3 «Κεφάλαιον επί τοις λεγομένοις»: Δεν είναι δυνατόν να χωρίζονται οι Αρχιερείς σε διάφορες ομάδες με κοσμικά κριτήρια, ηλικίας, χρόνου εκλογής, εδαφικής καταγωγής, αλλά και ούτε να αυτοχαρακτηρίζονται στην πράξη οι ίδιοι οι Αρχιερείς με διάφορα ονόματα (Πρεσβυτέρα και Νεωτέρα Ιεραρχία ή Ιερωνυμικοί, Σεραφειμικοί, Χριστοδουλικοί η Πελοποννήσιοι, Ρουμελιώτες, Θεσσαλοί, Ηπειρώτες, Μακεδόνες, Θρακιώτες, Νηστιώτες) και να επιδιώκουν να έχουν τον πρώτο λόγο σε συγκεκριμένες αποφάσεις και να καθορίζουν σημαντικά θέματα της εκκλησιαστικής ζωής. Μια τέτοια νοοτροπία συνιστά ένα εκκοσμικευμένο ήθος.

*Δεν πρέπει να υπάρχη σύγκρουση μεταξύ τάξεων και ηλικιών μέσα στην Ιεραρχία.

Μια τέτοια σύγκρουση γίνεται μεταξύ εφήβων και ωρίμων, πράγμα το οποίο δεν μπορεί να αποδώση κανείς στους Ιεράρχες.

*Ετσι, λοιπόν, απαιτείται σεβασμός σε όλους τους Ιεράρχες, οιασδήποτε ηλικίας και χρόνου αναδείξεώς τους στον επισκοπικό βαθμό. Ο διαχωρισμός των Ιεραρχών σε «ομάδες και ομαδόπουλα» δεν εκφράζει το ήθος των Επισκόπων στο σύνολό τους και δεν συνιστά εκκλησιαστικό φρόνημα, αφού τα μέλη της Ιεραρχίας αισθάνονται την αδελφότητα και την ισότητα μεταξύ τους.

*Επί πλέον, απαιτείται σεβασμός στην παράδοση της Εκκλησίας, πως το δόγμα μετατρέπεται σε ήθος ζωής, πως η θεωρητική διδασκαλία της Εκκλησίας γίνεται προσωπικό βίωμα και πως η Εκκλησία θα εξασκήση το έργο της που κινείται σε άλλο επίπεδο από την κρατική εξουσία και δεν συνδέεται με την ιδεολογία, την εκκοσμίκευση και την κοσμοφοβία.

*Αυτό αναμένει ο λαός του Θεού και όχι μηχανισμούς εξουσίας που γίνονται εν ονόματι της «Πρεσβυτέρας και Νεωτέρας Ιεραρχίας» ή τους λεγομένους διαφόρους πόλους μέσα στον χώρο της Εκκλησίας.




ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 16/12/2007

[ρωμηός]

μητροπολίτης Πειραιά Σεραφείμ


«Οχι αρχιεπίσκοπο με αυταρχική νοοτροπία»


συνέντευξη στην ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ


«Στην Εκκλησία υπάρχουν ομαδοποιήσεις», παραδέχεται ευθέως ο μητροπολίτης Πειραιά Σεραφείμ σε συνέντευξή του στην «Κ.Ε.», στην οποία αφήνει ευθείες αιχμές κατά Χριστόδουλου για αυταρχική νοοτροπία.



ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

*Αναφέρεται, επίσης, στα κριτήρια επιλογής του νέου αρχιεπισκόπου, ενώ μιλάει και για το ρόλο που θα διαδραματίσουν στην εκλογή οι 31 μητροπολίτες που εξελέγησαν επί των ημερών Χριστοδούλου. Το όνομά του, άλλωστε, ακούσθηκε ως υποψήφιου για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο, κάτι που ο ίδιος απορρίπτει μετά βδελυγμίας.

* Υπάρχουν σήμερα ομάδες μέσα στην Ιεραρχία;

- Πάντοτε, σ\' ένα σώμα, σ\' έναν κοινωνικό ιστό, υπάρχουν ομαδοποιήσεις. Υπάρχουν συμπάθειες, αντιπάθειες. Η Εκκλησία είναι μεν θεοΐδρυτος οργανισμός αλλά αποτελείται από ανθρώπους και όχι αγγέλους. Ούτε είναι εξαγιασμένοι όλοι όσοι ανήκουν στην Εκκλησία. Αγωνίζονται γι\' αυτό. Το αν είναι θεμιτό ή όχι, είναι δύσκολο να απαντήσεις. Είναι μέσα στα πλαίσια του κοινού βίου των ανθρώπων. Βέβαια, το ιδεώδες θα ήταν να εφαρμόζεται αυτό που προβλέπει η Γραφή και ισχύει σήμερα στην Εκκλησία της Σερβίας: Η κληρωτίδα. Δηλαδή όλοι οι υποψήφιοι ή οι επιθυμούντες ή οι προτεινόμενοι μπαίνουν σε μια κληρωτίδα, όπως έγινε και στους Αποστολικούς χρόνους, όταν εκκενώθηκε η θέση του Ιούδα. Αυτό είναι το απόλυτα σωστό. Ομως ούτε οι κανόνες το προβλέπουν ούτε η απόλυτη πράξη το έχει καθιερώσει.

* Ποια πρέπει να είναι τα κριτήρια επιλογής νέου αρχιεπισκόπου; Η ηλικία;

- Δεν πιστεύω ότι η ηλικία είναι θετικός ή αρνητικός παράγοντας. Πιστεύω στο πρόσωπο. Και θα μιλήσω μεταφυσικά. Αν δηλαδή ο άνθρωπος είναι κεχαριτωμένος απ\' το Θεό. Αν δηλαδή έχει σχέση με το δημιουργό του. Δεν αισθάνεται ότι αυτό που κάνει είναι δικό του. Δηλαδή πρέπει να έχει συνείδηση διαχειριστή, ό,τι του έχει αναθέσει ο δημιουργός, ο Κύριος της Εκκλησίας, ο δεσπότης και οικοδεσπότης. Επίσης, δεν πρέπει να έχει συνείδηση ηγέτη, δηλαδή κυρίαρχου. Διότι μόλις αποκτήσει αυτή τη συνείδηση αρχίζουν τα μύρια προβλήματα. Παύει να είναι ταπεινός, υψώνει την καθέδρα του πάνω από τους άλλους, όπως έγινε προσφάτως.

* Εννοείτε τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο;

- Δεν θέλω να ψέξω τον άνθρωπο, αλλά τη νοοτροπία. Από μία ισότιμη θέση μεταξύ αδελφών, έγινε προεδρείο. Το τρίτο κριτήριο είναι ότι πρέπει να έχει συνείδηση διακόνου, γιατί το Ευαγγέλιο είναι ανατροπή της εξουσίας, της βίας, της επιβολής και προβάλλει το διάκονο, τον άνθρωπο που γίνεται υπάκουος μέχρι θανάτου για τους άλλους. Κι εδώ είναι το μεγαλείο της ελευθερίας, που δεν είναι ασυδοσία αλλά γεγονός πολυσήμαντο: Να προσφέρεις τον εαυτό σου στους άλλους . Και τότε είσαι πραγματικά ελεύθερος. Αν όλ\' αυτά δεν είναι κριτήριο επιλογής των εκκλησιαστικών πραγμάτων και της εκπροσώπησης της Εκκλησίας, τότε αλίμονό μας, ποιο θα είναι το κριτήριο; Να μιλάει ξένες γλώσσες;

* Θα είστε υποψήφιος;

- Το απορρίπτω μετά βδελυγμίας, δεν θεωρώ άξιο τον εαυτό μου. Το μόνο που μ\' ενδιαφέρει ενώπιον του Θεού είναι να μην σκανδαλίσω τους αδελφούς μου, διότι στον κόσμο αυτό δεν μπορώ να γίνω ούτε καθηγητής, ούτε πατέρας... Είμαι μόνον ταπεινός αδελφός όλων και προσπαθώ να διακονήσω τους αδελφούς μου, τους ανθρώπους. Συνεπώς, αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή είναι μια ατελής προσπάθεια για την έκφραση της αγάπης μου προς το Θεό και τους αδελφούς μου. Δεν βλέπω το θρόνο του αρχιεπισκόπου ως βήμα προσωπικών επιδιώξεων, προβολών, υστεροφημίας οτιδήποτε σχετικό με κοσμική αντίληψη, αλλά μόνο ως μία βαθιά ευθύνη απέναντι στο Θεό και τους άλλους.

* Εχουν ειπωθεί πολλά για τη σχέση σας με τον πρωθυπουργό. Πιστεύετε ότι οι πολιτικοί παίζουν ρόλο στην επιλογή αρχιεπισκόπου;

- Με τον πρωθυπουργό υπήρξα συμφοιτητής το 1974 όπως και πολλοί άλλοι της γενιάς του 1956. Εχω καλή επικοινωνία, καλή σχέση, αλλά από κει και πέρα τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Ούτε θεωρώ ως κριτήριο μιας εκκλησιαστικής ευθύνης, μια πολιτική φιλία. Το θεωρώ απαράδεκτο. Εκτιμώ προσωπικά τον πρωθυπουργό. Είναι σοβαρός, εξαίρετος άνθρωπος, οικογενειάρχης αξιοπρεπής και πολύ φιλότιμος πολιτικός άνδρας. Οσο για τους πολιτικούς, δεν πιστεύω ότι παίζουν ρόλο στην εκλογή, γιατί οι ιεράρχες έχουν συνείδηση και κρίση. Οι ίδιοι επιλέγουν κατά την κρίση τους ποιον πρέπει να ακολουθήσουν.

* Εχουν γραφεί πολλά για τους 31 αρχιερείς που εξέλεξε ο αρχιεπίσκοπος, πιστεύετε ότι θα παίξουν ρυθμιστικό ρόλο στην εκλογή;

- Είναι αξιόλογος αριθμός ψηφοφόρων, αλλά δεν πιστεύω ότι είναι ομοιογενής. Δεν έχουν δηλαδή τα αυτά κριτήρια, αντιλήψεις, προτιμήσεις ή σχέσεις...




ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 23/12/2007

[staboz]

Μπράβο, Ρωμηέ!
Τίποτε άλλο δεν σε άγγιξε αυτές τις μέρες των Χριστουγέννων, παρά μόνο η εκκλησιαστική διαδοχολογία;
Ούτε κάν ευχές Χριστουγεννιάτικες δεν έδωσες στα μέλη του Φόρουμ σου.

Αλλά τί λέω τώρα;
Εμείς είμαστε παλαιομοδίτες.
Εμείς δεν γνωρίζουμε από νέα, Ρωμαίϊκη, superπαραδοσιακή, αγαπητική, διαπροσωπική, αυθεντική, ζουράρεια, εκστασιακή ερωθεολογία.
Άει... ζουράρ
                       Στ.

[Βασιλείου Μάριος]

Αλλά τί λέω τώρα;
Εμείς είμαστε παλαιομοδίτες.
Εμείς δεν γνωρίζουμε από νέα, Ρωμαίϊκη, superπαραδοσιακή, αγαπητική, διαπροσωπική, αυθεντική, ζουράρεια, εκστασιακή ερωθεολογία.

:mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua:

Άει... ζουράρ

:bow: :bow: :bow: :bow: :bow: :bow: :bow: :bow: :bow:

[ρωμηός]

Μπράβο, Ρωμηέ!
Τίποτε άλλο δεν σε άγγιξε αυτές τις μέρες των Χριστουγέννων, παρά μόνο η εκκλησιαστική διαδοχολογία;
Ούτε κάν ευχές Χριστουγεννιάτικες δεν έδωσες στα μέλη του Φόρουμ σου.

Αλλά τί λέω τώρα;
Εμείς είμαστε παλαιομοδίτες.
Εμείς δεν γνωρίζουμε από νέα, Ρωμαίϊκη, superπαραδοσιακή, αγαπητική, διαπροσωπική, αυθεντική, ζουράρεια, εκστασιακή ερωθεολογία.
Άει... ζουράρ
                       Στ.

Δεν πρόκαμα ακόμα κ. Σταύρο... έχω κάτι ερψθεολογικές δουλίτσες ακόμα και το μόνο που πρόλαβα να κάνω χτες ήταν να διαβάσω καμιά εφημερίδα...!!!!

Υγ. Σύντομα όλοι θα πληροφορηθείτε και το \"ΔΩΡΟ\" του κ. Σταύρου προς το Φόρουμ!!! (πρέπει να αρχίσω διανομές...)

[staboz]

Σύντροφε, δεν σε καταλαβαίνω.
Ήταν τόσο δύσκολο, αντί να καθήσεις να βάζεις τις διαδοχολογίες, να πας στις Καλημέρες-καλησπέρες-ευχές και να πείς δυό λόγια Χριστουγεννιάτικα; Μια απλή ευχή, αδελφέ! Χριστούγεννα πέρασαν. Τί στο άει... ζουράρ θεολόγος είσαι;
Ο άλλος κάθησε και στόλισε Χριστουγεννιάτικα όλο το Φόρουμ, τόσο χρόνο θα σου έπαιρνε να του πείς ένα ευχαριστώ για τον κόπο του, την έμπνευση και την καλλιτεχνική του ευαισθησία;
Άει...
                   Στ.

[Βασιλείου Μάριος]

Ο άλλος κάθησε και στόλισε Χριστουγεννιάτικα όλο το Φόρουμ, τόσο χρόνο θα σου έπαιρνε να του πείς ένα ευχαριστώ για τον κόπο του, την έμπνευση και την καλλιτεχνική του ευαισθησία;

Εγώ είμαι αυτος? Μου τα είπε από κοντά! Βαριέται να τα γράψει! Είναι και παππούς, έφαγε και πολλά χριστουγεννιάτικα εδέσματα...

Άει...

Πές τα χρυσόστομε

:bow: :bow: :bow: :bow: :bow:

[staboz]

Χρήσιμο για τον Ρωμηό:
http://www.punbb-hosting.com/forums/romios/viewtopic.php?id=850

[Βασιλείου Μάριος]

Χρήσιμο για τον Ρωμηό:
http://www.punbb-hosting.com/forums/romios/viewtopic.php?id=850

:mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua: :mua:


:bow: :bow: :bow: Α Π Α Ι Χ Τ Ο Σ :bow: :bow: :bow:

[ρωμηός]

Μάριε καμάρι μου, γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος!!!! Κάτσε να επιστρέψει δριμύτερος ο Στάμποζ από τα τρογιανο-καλικατζαράκια και τα λέμε!!! Να δεις πως θα σου κοπεί το γέλιο!!!

Χρήσιμο για τον Ρωμηό

Το χρήσιμο που πάει??? Εννοείτε πως μου προτείνετε να αυτοκτονήσω??? :rip:

[Βασιλείου Μάριος]

Παππού δεν νομίζω να γελάσετε τελευταίος! :rip:

[ρωμηός]

Ένα αξιόλογo αρθράκι ψάρεψα σήμερα από την Ελευθεροτυπία!!! Μπορεί να μην ταυτίζεται απόλυτα με τον τίτλο του θέματός μας αλλά εντάσσεται κάπως ευρύτερα στην προβληματική του. Διαβάστε το, αξίζει:

Ποιος δεν έρχεται στο φως;

Του ΘΑΝΑΣΗ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ*


«Η Εκκλησία της Ελλάδος εδώ και δεκαετίες πρωτοπορεί πασιφανώς και στους τομείς του εκδημοκρατισμού και του κοινωνικού ελέγχου». Πόθεν η φράση; Από το φυλλάδιο με τίτλο «Προς το Λαό» που εκδίδεται εν ονόματι της Ιεράς Συνόδου, και δη από το τεύχος που εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2005. Την εποχή, δηλαδή, που η Ιεραρχία πάσχιζε να αντιμετωπίσει τον ορυμαγδό των σκανδάλων, αν τυχόν θυμόμαστε...


Μα, γιατί να θυμόμαστε; Αν η μνήμη δεν είναι απλώς αναπόληση, αλλά -όλως αντιθέτως- παγοθραυστικό προς το αύριο, τότε αφορά μια διαδικασία στοχασμού και βασανισμού. Ομως ούτε για στοχασμό ούτε για βασανισμό απομένει χώρος, όποτε κυριαρχεί το θέαμα, ο μεσσιανισμός ή η καμαρίλα. Ενα από τα οδυνηρότερα χαρακτηριστικά βαθιάς κρίσης είναι η λεηλασία του λόγου. Το να εκφέρεται, δηλαδή, ένας λόγος που ακούγεται όντως σημαντικός, μα εκφέρεται κυνικά, σε ιλιγγιώδη αντίφαση προς την πραγματικότητα που υπηρετεί ο ρήτορας. Τι κοστίζει, λοιπόν, να δηλώνεις δημοκράτης, και μάλιστα πρωτοπόρος;

Στο παρά πέντε εκλογής αρχιεπισκόπου, έχουμε μιαν Ιεραρχία που προδήλως τής είναι αδιανόητο αυτό που θα μπορούσε να είναι απλώς το αυτονόητο: να συνάξει τα μέλη της (παπάδες και λαϊκούς) για να συζητήσουν. Γιατί άραγε όποτε η Σύνοδος διοργανώνει λαοσυνάξεις, τις διοργανώνει κατά αυτών που νοεί ως εξωτερικούς εχθρούς (νόμος Τρίτση, Σκοπιανό, ταυτότητες) κι όχι για να αναστοχαστεί τη δική της εσωτερική λειτουργία και συγκρότηση; Μια Ιεραρχία που διεκδικεί για το λόγο της θέση στο δημόσιο χώρο (και καλά κάνει· αλίμονο στην πολιτεία που δεν καλωσορίζει τα πάντα στο δημόσιο φόρουμ), γιατί άραγε βρίσκεται σε αδυναμία να διακονήσει στα σπλάχνα της συζήτηση των ζητημάτων που χαίνουν; Γιατί άραγε ζητήματα, όπως η αδράνεια περί τη Μητρόπολη Αττικής, η περίσσεια εθνικισμού, η χλιδή, η μετάλλαξη των εκκλησιαστικών διακονημάτων σε αξιώματα (βλέπε, για παράδειγμα, την ιδιότητα του αρχιμανδρίτη που εγκαταβιοί σε αστικό διαμέρισμα και του τιτουλάριου επισκόπου δίχως επισκοπή) μοιάζει αδύνατο να αποτελούν ατζέντα του εκκλησιαστικού σώματος;

Να πω ότι υπάρχουν εξαιρέσεις; Φυσικά και υπάρχουν. Μα ενδεικτικό της κρίσης είναι ακριβώς το να αποτελεί έκπληξη αυτό που οφείλει να είναι κανόνας. Τι είναι, τέλος πάντων, αυτό που καθηλώνει στο περιθώριο τις θεολογικές φωνές και τις εκκλησιαστικές παρουσίες, οι οποίες εδώ και πολλούς καιρούς θέτουν αυτά τα ζητήματα επί τάπητος, άλλοτε σαν τους κακούς κι άλλοτε σαν τους γραφικούς του χωριού; Για παράδειγμα, το ζήτημα του τρόπου ανάδειξης των ποιμένων τίθεται ασταμάτητα. Γιατί, άραγε, το σώμα της Ιεραρχίας δεν ανταποκρίθηκε στις προτάσεις έστω που υποβλήθηκαν (από τουλάχιστον έναν ιεράρχη και αρκετές ομάδες πιστών) κατά το διάστημα μετά τα σκάνδαλα; Εχει, λόγου χάριν, προταθεί ενοριακά εκλεκτορικά σώματα να συμμετέχουν ευθέως στην εκλογή ή να προκρίνουν δύο-τρεις υποψήφιους ώστε στη συνέχεια να τεθεί ανάμεσά τους κλήρος. Γιατί να είναι ανεπιθύμητες ζυμώσεις που συνδυάζουν στοχασμό, συζήτηση, ευθύνη, λογοδοσία και διάθεση για αποφυγή συναλλαγών, δημαγωγίας, εξαγοράς εκλεκτόρων κ.λπ.; Δύσκολα πράγματα; Φυσικά! Τίποτα ποτέ δεν είναι αυτόματο ή πανάκεια. Αλλά αν τυχόν θέλεις να είσαι ζωντανός παράγοντας της ανθρώπινης ιστορίας, οφείλεις να κοπιάσεις και να θεολογήσεις -αν βέβαια οι χριστιανοί όντως νοούμε το θεολογικό λόγο ως πράξη ευθύνης κι όχι ως την τέχνη να φλυαρείς για να πεις τίποτα. Και η μεγαλύτερη τραγωδία είναι να μην υποψιάζεται κάποιος ότι το Αγιο Πνεύμα μπορεί απλούστατα να διαφωνεί με τις επιλογές του! Ο ναρκισσισμός αυτός αλλοιώνει βαθύτατα το ορθόδοξο ήθος, δηλαδή το ήθος της μετάνοιας σε κάθε επίπεδο (συμπεριλαμβανομένων και ιερέων που οργανώνουν λόχους πνευματικοπαιδιών, συχνά μάλιστα με αντιεπισκοπικές κορόνες!). Σε ποια μετάνοια, και προς τι, μπορεί να προχωρήσει όποιος χώνει τον Θεό στο τσεπάκι του;

Τις συντεταγμένες μιας ζωντανής εκκλησιαστικής οντότητας τις αποτελούν η συνοδικότητα και η αναμέτρηση. Δηλαδή όχι απλώς η συνάθροιση (συνάθροιση αποτελεί και μια ποδοσφαιρική κερκίδα), ούτε καν από μόνο του το λαϊκό έρεισμα (δεν υπάρχει είδωλο χωρίς φαν κλαμπ). Συνοδικότητα και αναμέτρηση σημαίνει, κάθε μέλος της Εκκλησίας να έχει τον τόπο του και τη φωνή του στο Σώμα, οι δε θεολογικές οπτικές να εκτίθενται στο φως και να κονταροχτυπιούνται. Αυτό είναι κάτι ολότελα διαφορετικό τόσο από τα τηλεοπτικά παράθυρα (που κατασυκοφαντούν κάθε έννοια πάλης με τα προβλήματα), όσο και από τα μυστικοσυμβούλια (που διαστρέφουν κάθε έννοια συμμετοχής). «Κάθε άνθρωπος που πράττει έργα φαύλα», λέει το ευαγγέλιο, «μισεί το φως και δεν έρχεται στο φως, γιατί φοβάται μήπως φανούν τα έργα του και κριθούν» (Ιω. 3:20). Ομως, το φως που καλωσορίζει τη συνοδικότητα και χαίρεται την αναμέτρηση, έχει χαώδη διαφορά από τη λογική κάθε μεσσία: είτε εκείνου που μετατρέπει την Εκκλησία σε Βουκεφάλα του για να καθυποτάξει την Ιστορία, είτε εκείνου που τη μαραζώνει για να την καταντήσει λαγούμι καθαρών. Είναι, κοντολογίς, εκείνο το φως που κάνει ευδιάκριτα τα πρόσωπα των συνδαιτυμόνων· όχι εκείνο που βολεύει τον μισθοφόρο και στραβώνει τον λιγωμένο οπαδό.

* Ο Θανάσης Ν. Παπαθανασίου είναι δρ Θεολογίας και αρχισυντάκτης του περιοδικού «Σύναξη»

Πηγή: Ελευθεροτυπία

[ρωμηός]

Ο Ιερώνυμος είναι ο νέος Αρχιεπισκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος. Η εκλογή έγινε στη δεύτερη ψηφοφορία, ενώ στην πρώτη ο Ιερώνυμος είχε συγκεντρώσει 33 ψήφους έναντι 26 για τον μητροπολίτη Σπάρτης Ευστάθιο.

Λίγο μετά τις 11.30 το πρωί έγινε γνωστό ότι η πρώτη ψηφοφορία απέβη άκαρπη με τον μητροπολίτη Θηβών Ιερώνυμο να προηγείται με 33 ψήφους έναντι 26 για τον μητροπολίτη Σπάρτης.


Πηγή: in.gr

[ρωμηός]

Από το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών ειδήσεων \"Ρομφαία\" σας ενημερώνω ότι ο Ιερώνυμος εκλέχτηκε κατά τη δεύτερη ψηφοφορία, συγκεντρώνοντας 43 ψήφους!!! Το in.gr κάνει λόγο για 45 ψήφους και για τον Σπάρτης αναφέρει ότι έλαβε 27!

[Μαρκήσιος de Karampa]

Νέος Αρχιεπίσκοπος λοιπόν...
Ιερώνυμος...
Υποψήφιος και στην προηγούμενη εκλογή το 1998...
Τότε παρακολουθώντας ως 12χρονο παιδί τις διεργασίες (και μετά από 2 χρόνια τις \"φασαρίες\" για τις ταυτότητες) είχα την εντύπωση ότι είναι από τους αντιπαθητικούς ιεράρχες... (να λέμε την αλήθεια, τον Ζακύνθου δεν τον περνάει...)
Θα τον κρίνουμε και αυτόν συν τω χρόνω...
Δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε καλή φώτιση και μακροημέρευση!

[staboz]

Είναι εξαίρετος Ιεράρχης!

[Ξένια]

Σήμερα όλη η Λιβαδειά γιορτάζει...οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα εδώ...!!! Ο Μητροπολίτης μας, Θηβών και Λεβαδείας Ιερώνυμος έγινε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος... :clap:

[ρωμηός]

Εγώ δεν θα χαιρόμουν και τόσο αν ο ποιμένας μου προτιμούσε να πάει σε άλλη επισκοπή!!! Αλλά έτσι έχουν οι καταστάσεις σήμερα. Και φαίνεται ίσως σε όλους φυσιολογικό! Πλην όμως μη ξεχνάμε ότι ο επίσκοπος μιας πόλεως συνδέεται οργανικά με το ποίμνιό του και σε τέτοιο βαθμό, όπως ακριβώς ο άντρας με τη γυναίκα με τα δεσμά του γάμου! Αυτή η προοπτική βεβαίως έχει περάσει στην \"εκκλησιαστική λήθη\" και ίσως είναι ένα από τα σοβαρότερα δείγματα εκκοσμικεύσεως της Εκκλησίας!!!

[Μαρκήσιος de Karampa]

και ίσως είναι ένα από τα σοβαρότερα δείγματα εκκοσμικεύσεως της Εκκλησίας!!!

Επειδή σε μια πρόσφατη συζήτηση που έκανα ελέχθη αυτό περί \"παράβασης\" των κανόνων της Εκκλησίας, μπορείτε να μας (ξανα)διαφωτίσετε λέγοντάς μας ποιός είναι ο σωστός τρόπος εκλογής ενός Επισκόπου;

Σήμερα όλη η Λιβαδειά γιορτάζει...οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα εδώ...!!!

Γιορτάζετε που έφυγε;

Εγώ δεν θα χαιρόμουν και τόσο αν ο ποιμένας μου προτιμούσε να πάει σε άλλη επισκοπή

[Ξένια]

Αν ο πατέρας μου έπαιρνε προαγωγή στη δουλειά του θα χαιρόμουν φίλε Ρωμηέ...
Και τώρα χαίρομαι που ένας εξαίρετος ιεράρχης αναλαμβάνει τη διοίκηση της εκκλησίας...και πόσο μάλλον ο πατέρας μας.... Δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να λυπάμαι? Θα λυπόμουν αν έπεφτε η Εκκλησία στα χέρια κάποιου ο οποίος δεν την πονά πραγματικά... άρα είναι λογικό νομίζω να χαίρομαι... Εξάλλου από εκεί που είναι θα μπορεί να προσφέρει περισσότερα στη μητρόπολή μας... Αλλά ανεξάρτητα από αυτό μου κάνει εντύπωση που σας φάνηκε παράξενη η χαρά μου... Έγινα σαφής?

[ρωμηός]

Αν ο πατέρας μου έπαιρνε προαγωγή στη δουλειά του θα χαιρόμουν φίλε Ρωμηέ...
Και τώρα χαίρομαι που ένας εξαίρετος ιεράρχης αναλαμβάνει τη διοίκηση της εκκλησίας...και πόσο μάλλον ο πατέρας μας.... Δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να λυπάμαι? Θα λυπόμουν αν έπεφτε η Εκκλησία στα χέρια κάποιου ο οποίος δεν την πονά πραγματικά... άρα είναι λογικό νομίζω να χαίρομαι... Εξάλλου από εκεί που είναι θα μπορεί να προσφέρει περισσότερα στη μητρόπολή μας... Αλλά ανεξάρτητα από αυτό μου κάνει εντύπωση που σας φάνηκε παράξενη η χαρά μου... Έγινα σαφής?

Μη στεναχωρείσαι δεν ήθελα να σε προσβάλω. Απλά ορισμένα πράγματα τα έχουμε ξεχάσει. Ποιά είναι αυτά? Πρώτον: Αυτό δεν είναι προαγωγή!!! Από επίσκοπος σε επίσκοπος δεν είναι προαγωγή!!! Ο Αρχιεπίσκοπος δεν είναι κάτι άλλο από τον Επίσκοπο. Η μόνη διαφορά είναι ότι ο επίσκοπος της Πρωτευούσης τυγχάνει να είναι και Πρόεδρος της Συνόδου. Επομένως δεν είναι προαγωγή!!! Απλά αλλά επισκοπή!!! Φεύγει από την επισκοπή του και πηγαίνει σε μια άλλη επισκοπή. Δεν φεύγει από την επισκοπή του για να ηγηθεί της Εκκλησίας αόριστα. Φεύγει από την επισκοπή του για να ποιμάνει την επισκοπή Αθηνών. Δεύτερον δεν αναλαμβάνει τη διοίκηση της Εκκλησίας. Αναλαμβάνει την προεδρία της Συνόδου!!! Δεν είναι αρχηγός, δεν οδηγεί και δεν διοικεί. Διοικεί το σύνολο των Ιεραρχών και αυτός απλά προεδρεύει -συντονίζει. Ουδέν πέραν τούτου. Τρίτον δεν πέφτει η Εκκλησία στα χέρια του!!! Αλοίμονο!!! Μακριά μια τέτοια σκέψη. Αν ίσχυε αυτό θα έπρεπε να το επεκτείνουμε και σε κάθε επίσκοπο!!!


Αυτά και περισσότερα ίσως αύριο!!!

[Ξένια]

Καλά διαφωνώ απόλυτα με όσα λες... Δεν είναι απλά επίσκοπος αλλά αρχιεπίσκοπος...και όχι απλά Αθηνών αλλά πάσης Ελλάδος. Και βέβαια κρατά το τιμόνι της εκκλησίας αλλιώς δεν θα γινόταν τόσος ντόρος όλον αυτόν τον καιρό για μια θέση κάποιου ο οποίος απλά και μόνο \"προεδρεύει και συντονίζει\" όπως είπες στην ιερά σύνοδο. Τον όρο προαγωγή τον χρησιμοποίησα καταχραστικά και μεταφορικά, παρμένο από τον χώρο εργασίας για να δηλώσω ότι τώρα έχει αυξημένες υποχρεώσεις αλλά και θέση. Εγώ δεν είμαι θεολόγος αλλά με την απλή μου λογική έτσι ερμηνεύω τα πράγματα.

Δεν μπορώ να καταλάβω ΄που σκέφτομαι λάθος...

[Μαρκήσιος de Karampa]

Αν ο πατέρας μου έπαιρνε προαγωγή στη δουλειά του θα χαιρόμουν φίλε Ρωμηέ...

Παίρνω το μπαλάκι και γω και απαντώ...
Όσες φορές πήρε προαγωγή ο πατέρας μου χάρηκα γιατί έπαιρνε μεγαλύτερο μισθό...
Δε θα χαιρόμουν αν έβρισκε άλλη γυναίκα και διέλυε την οικογένειά μου...

Φαίνεται ότι μερικοί (σε ποίμνιο και κλήρο) αισθάνονται την διακονία ως προαγωγή... (= περισσότερη εξουσία + περισσότερα χρήματα)
Από κει και πέρα ο ρόλος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών είναι περισσότερο θεσμικός παρά ουσιαστικός...
Αναμένω την αυριανή μέρα για να μάθουμε ποιός πρέπει να είναι ο τρόπος εκλογής ενός Επισκόπου...

[Ξένια]

Καλά...ας καταργήσουμε τότε όλη την ιεραρχία και τις διαδικασίες που κάνει επειδή ο Μαρκήσιος βρίσκει λάθος τον τρόπο εκλογής αρχιεπισκόπου...
Πρέπει δηλαδή ο αρχιεπίσκοπος να προέρχεται από έναν άλλο χώρο, να είναι ο μπακάλης πχ του χωριού για να μην αναγκάζεται ο επίσκοπος να αφήνει τη μητρόπολή του για να υπηρετήσει όλη την εκκλησία...
Όσο για τον όρο προαγωγή εξήγησα πως τον είπα.