Ημερίδα - Αφιέρωμα στον Παναγιώτη Τρεμπέλα

[ρωμηός]

ΗΜΕΡΙΔΑ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Η διοργάνωση γίνεται από την αδελφότητα Θεολόγων \"ο Σωτήρ\", την Κυριακή 18 Νοεμβρίου. Δείτε την πρόσκληση:







Αξίζει να πάτε και να το παρακολουθήσετε όσοι βρίσκεστε εν Αθήναις. Πολύ θα ήθελε να πάει και ο πατέρας μου (τον είχε καθηγητή στο Πανεπιστήμιο) αλλά για λόγους υγείας αδυνατεί. Επομένως θα παρακαλέσουμε όποιος πάει τελικά να μας μεταφέρει εντυπώσεις και σχόλια.

[staboz]

Μείωσα το μέγεθος των φωτογραφιών, διότι ήταν πολύ μεγάλο.

[staboz]

Ενημερωτικό Σχόλιο που θα δημοσιευθεί στο περιοδικό \"Ο Σωτήρ\":

 ΜΝΗΜΗ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ
30 χρόνια συμπληρώθηκαν ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη, τὴν 18η Νοεμβρίου τοῦ 1977, ποὺ ὁ Κύριος κάλεσε κοντά του σὲ ἡλικία βεθέος γήρατος  μιὰ γιγαντιαία μορφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῶν θεολογικῶν μας γραμμάτων, τὸν καθηγητὴ Παναγιώτη Τρεμπέλα, ἱδρυτικὸ μέλος τῆς Ἀδελφότητός μας, στῦλο καὶ ψυχὴ τῆς διακονίας της μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας.
Ἡ ἐπέτειος αὐτὴ στάθηκε ἀφορμὴ νὰ τιμηθῇ ἡ μνήμη του τὴν Κυριακὴ 18 Νοεμβρίου. Τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς μαζὶ μὲ τὴν Θεία Λειτουργία στὸ παρεκκλήσιο τοῦ Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικοῦ Συλλόγου «Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ» ἔγινε καὶ μνημόσυνο ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς του, στὸ ὁποῖο προέστη ὁ θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Καρπασίας τῆς Κύπρου κ. Χριστοφόρος, ὁ ὁποῖος καὶ ὡμίλησε μὲ πολὺ θερμὸ καὶ μεστὸ θεολογικὸ λόγο γιὰ τὸν ἀείμνηστο Διδάσκαλο.
Τὸ ἀπόγευμα τῆς ἰδίας ἡμέρας καὶ στὸν ἴδιο χῶρο ἔλαβε χώραν ἑσπερίδα ἀφιερωμένη στὴ μορφή, τὸ ἔργο καὶ τὴ θεολογικὴ προσφορὰ τοῦ ἀειμνήστου καθηγητοῦ. 15 Μητροπολῖται καὶ Ἐπίσκοποι, ἀρκετοὶ ἱερεῖς καὶ μοναχοί, καθηγηταὶ πανεπιστημίου καὶ ἕνα σύνολο ἄνω τῶν 800 ἀκροατῶν συμμετεῖχε στὴν πολὺ σημαντικὴ αὐτὴ εὐκαιρία.
Στὴν ἀρχὴ τῆς ἐκδηλώσεως ὁ καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν π. Νικόλαος Ἰωαννίδης, ἐκπρόσωπος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Χριστοδούλου, ἀνέγνωσε τὸ μήνυμα πού, παρὰ τὴν δοκιμασίαν τῆς ὑγείας του, εἶχε τὴν καλωσύνη νὰ ἀποστείλῃ ὁ Μακαριώτατος.
Ἀκολούθησαν 6 ἐπὶ μέρους εἰσηγήσεις:
1. «Ὁ Παναγιώτης Τρεμπέλας ὡς δογματικὸς θεολόγος», τὴν ὁποία ἀνέπτυξε ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κυρηνείας τῆς Κύπρου κ. Παῦλος
2. «Ὁ Παναγιώτης Τρεμπέλας ὡς καθηγητὴς Κατηχητικῆς - Ὁμιλητικῆς»,  ποὺ ἀνεπτύχθη ὑπὸ τοῦ κ. Εὐαγγέλου Θεοδώρου, ὁμοτίμου Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
3. «Ὁ Παναγιώτης Τρεμπέλας ὡς πατερικὸς θεολόγος», ὑπὸ τοῦ κ. Μάρκου Ὀρφανοῦ, ὁμοτίμου Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
4. «Ὁ Παναγιώτης Τρεμπέλας ὡς λειτουργιολόγος καὶ ἡ προσφορά του στὴν ὀρθόδοξη ὑμνογραφία», ὑπὸ τοῦ Αἰδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Κωνσταντίνου Παπαδοπούλου, Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
5. «Ὁ Παναγιώτης Τρεμπέλας ὡς  ἀπολογητής», ὑπὸ τοῦ κ. Ἀποστόλου Νικολαΐδου, Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
6. «Ὁ Παναγιώτης Τρεμπέλας ὡς ἑρμηνευτὴς τῆς Ἁγίας Γραφῆς», ὑπὸ τοῦ κ. Νικολάου Βασιλειάδη, Θεολόγου - Συγγραφέως.
Τὴν ἐκδήλωσι πλαισίωσε πολυμελὴς χορὸς ἱεροψαλτῶν, ποὺ ἔψαλε ὡραίους βυζαντινοὺς ὕμνους καὶ ἔκλεισε μὲ σχετικὴ ὁμιλία του ὁ Πανοσιολογιώτατος Προϊστάμενος τῆς Ἀδελφότητός μας π. Ἀστέριος Χατζηνικολάου.
Εἰς ὅλους τοὺς παρευρεθέντες ἐδόθησαν στὸ τέλος δύο βιβλία. Ἕνα μὲ τὸν τίτλο «Εὐλαβὲς ἀφιέρωμα εἰς Παναγιώτην Ν. Τρεμπέλαν», προσφορὰ τῆς Ἑταιρείας τῶν Φίλων τοῦ Λαοῦ, τὴν ἔκδοσι τοῦ ὁποίου ἐπιμελήθηκε μὲ ξεχωριστὴ φροντίδα ὁ καθηγητὴς κ. Νικόλαος Μπρατσιώτης καὶ τὸ δεύτερο μὲ τὸν τίτλο «Ὁ Παναγιώτης Τρεμπέλας ἐπὶ τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως καὶ τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων», ποὺ ἐξέδωσε ἡ Ἀδελφότης μας καὶ περιέχει ὁμολογιακὸ κείμενο τοῦ ἀειμνήστου Καθηγητοῦ περὶ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τὸ ὁποῖο συνέταξε κατὰ παράκλησιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸ ἔτος 1971.
Τριάντα χρόνια μετὰ ἡ μνήμη τοῦ κορυφαίου Καθηγητοῦ παραμένει ὁλοζώντανη, ἡ θεολογικὴ συνεισφορά του μοναδικὴ καὶ ἡ ὁσιακὴ ζωή του καθοδηγητική.
Ἀπεκλήθη «λιοντάρι τῆς Ὀρθοδοξίας» καὶ κατ\' εξοχὴν «πατερικὸς θεολόγος».Ἴσως ὅμως περισσότερο ἀπὸ ὅλα τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀνδρὸς τὸ φανερώνει τὸ τελευταῖο συγκλονιστικὸ χειρόγραφο κείμενό του ποὺ τὸ ἔγραψε ὀλίγον πρὸ τοῦ θανάτου του. Ἰδοὺ αὐτό:


1. Ἡ ἐπισημοτέρα ὥρα τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι ἡ ὥρα τοῦ Βαπτίσματος (καθ\' ἣν γίνεται υἱοθεσία ὑπὸ τοῦ Θεοῦ).
2. Ἡ ἱερωτέρα στιγμὴ τῆς ζωῆς του εἶναι ἡ τῆς Θείας Κοινωνίας.
3. Ἡ εὐτυχεστέρα ὥρα τοῦ πιστοῦ ἀγωνιστοῦ εἶναι ἡ τοῦ θανάτου, καθ\' ἣν ἀπολαμβάνει τὴν μακαρίαν αἰωνιότητα ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.
                   Π. Τρεμπέλας

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ μπόρεσε νὰ γράψῃ αὐτὰ τὰ λόγια κατὰ τὴν ἀναχώρησί του ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, εἶναι φανερὸ ὅτι ὑπῆρξε ὄντως μέγας! Καὶ εἶναι καὶ θὰ εἶναι φωτεινὸ παράδειγμα γιὰ τὶς νεώτερες γενιὲς τῶν θεολόγων. Καὶ ὄχι μόνον τῶν θεολόγων ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν - ὅλων μας!
Εὐγνώμονες ὁλοψύχως εὐχόμεθα: Ἂς εἶναι ἡ μνήμη τοῦ μεγάλου ὁμολογητοῦ αἰωνία μέσα στὸ ἄδυτο φῶς τῆς ὑπερφώτου Τριάδος. Ἀμήν!

[ρωμηός]

Ευχαριστούμε πολύ για το ενημερωτικό σχόλιο!!!

Ἡ εὐτυχεστέρα ὥρα τοῦ πιστοῦ ἀγωνιστοῦ εἶναι ἡ τοῦ θανάτου, καθ\' ἣν ἀπολαμβάνει τὴν μακαρίαν αἰωνιότητα ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ

Ιδιαίτερα αυτό είναι πολύ επίκαιρο!!!


Είναι δυνατόν να έχουμε κάποια από τις εισηγήσεις ή τα δύο βιβλία???

[ρωμηός]

Μεταφέρω από το Ενημερωτικό Δελτίο της Εκκλησίας της Ελλάδος \"Πρόναο\", το σχετικό σχόλιο για την ημερίδα - αφιέρωμα στον Παναγιώτη Τρεμπέλα:





Πληροφοριακό δελτίο. Κυκλοφορεί κάθε Τρίτη και Παρασκευή, δωρεάν.
Προσοχή: οι απόψεις και ειδήσεις που δημοσιεύονται εδώ δεν απηχούν οπωσδήποτε τις απόψεις της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Έκδοση της Επικοινωνιακής και Μορφωτικής Υπηρεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος      Συντάκτης: Ε.Α.Ο.

Τεύχος 242, 23 Νοεμβρίου 2007

ΘΕΤΙΚΟΣ ΣΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΕΜΠΕΛΑΣ

Μία σπουδαία Ημερίδα, στη μνήμη του αείμνηστου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και κορυφαίου ερμηνευτή των Γραφών Παναγιώτη Τρεμπέλα πραγματοποίησε στην Αθήνα η Αδελφότητα Θεολόγων «Ο Σωτήρ» (18/11/2007)
Στους συμμετέχοντες πατρικό μήνυμα απέστειλε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος, στο οποίο περιγράφει, σε συντομία, την προσωπικότητα και το Θεολογικό έργο του αειμνήστου Καθηγητή, επισημαίνει δε και την τόλμη με την οποία αντιμετώπιζε ευαίσθητα Θεολογικά ζητήματα, όπως η προσέγγιση με τους ετεροδόξους. Συγκεκριμένα σημείωσε: «Παράλληλα με την αρίστην γνώσιν της Δογματικής της Ορθοδόξου Εκκλησίας και την βιωματικήν Ορθόδοξον Πνευματικότητά του, ο αείμνηστος καθηγητής Παν. Τρεμπέλας ήτο εκ των πρώτων λαϊκών στελεχών της Εκκλησίας της Ελλάδος, τα οποία συνέλαβαν την ιδέα του ανοίγματος της Εκκλησίας μας προς τούς ετεροδόξους, όχι διά να υποστώμεν κάποιον συγκρητισμόν ή να αποδεχθώμεν \"τους κλάδους\" εις την Εκκλησίαν, αλλά εν ταπεινώσει και μετά παρρησίας να καταθέσωμεν την Αλήθειαν, την οποίαν κατέχομεν. Έτσι συμμετέσχε του Συνεδρίου του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών, το 1954 εις το Έβανστον και δεν εδίστασεν να σχολιάσει θετικώς το υπό της Β` Βατικανής Συνόδου καταρτισθέν και ψηφισθέν διάταγμα περί της ιεραποστολής και διακονίας εις το αποστολικόν έργον των λαϊκών (Παν. Τρεμπέλα \"Οι λαϊκοί εν τη Εκκλησίᾳ\"- \"Το Βασίλειον ιεράτευμα\", Εκδ. Αδελφ. Θεολόγων \"Ο ΣΩΤΗΡ`, Δεκ. 1976, σελ. 309). Παρακολουθών με άμεσον τρόπον τας πνευματικάς και κοινωνικάς εξελίξεις της Εσπερίας Έδωκε πολλάς μάχας με τον αθεϊσμόν, τον υλισμόν και τον τεκτονισμόν και υπερήσπισε μετ\' επιτυχίας τας εθνικάς και θρησκευτικάς μας παραδόσεις.»

[staboz]

Επειδή δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ τώρα με αυτό το θέμα, παραθέτω απόσπασμα παλαιότερου σχετικού άρθρου μου στο περιοδικό \"Ο ΣΩΤΗΡ\" (τεύχος 1927/18.2.2007) με τον τίτλο \"Η ΘΥΕΛΛΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ\":

...\"Τὸ θέμα εἶναι μεγάλο καὶ δὲν ἐξαντλεῖται σ' αὐτὰ ποὺ γράψαμε. Θὰ τὸ κλείσουμε ὅμως σ' αὐτὸ τὸ σημεῖο μὲ ἐπισημάνσεις τοῦ μεγάλου προμάχου τῆς Ὀρθοδοξίας ἀειμνήστου καθηγητοῦ Παναγιώτου Τρεμπέλα, τὸν ὁποῖο πρὸ ἐτῶν κάποιοι θέλησαν νὰ τὸν παρουσιάσουν οὔτε λίγο οὔτε πολὺ ὡς ὁπαδὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ καθηγητὴς Τρεμπέλας εἶχε μετάσχει σὲ κάποιους ἀπ' αὐτοὺς τοὺς διαλόγους ὡς ἐκπρόσωπος διαφόρων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, κυρίως τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, καὶ εἶχε δώσει τὴ μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας ἀσυμβίβαστη. Ἡ πεῖρα του δὲ ἀπ' αὐτὴν τὴν συμμετοχὴ τὸν ὡδήγησε στὰ κρυστάλλινα συμπεράσματα ποὺ μὲ ἔγγραφό του ἀπηύθυνε πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸ ἔτος 1971 καὶ τὸ ὁποῖο ἔχει δημοσιευθῆ καὶ κυκλοφορεῖ ἀπὸ τῆς ἐκδόσεις τῆς Ἀδελφότητός μας μὲ τὸν τίτλο: «Ἐπὶ τῆς Οἰκουμενικῆς κινήσεως καὶ τῶν θεολογικῶν Διαλόγων ἡμιεπίσημα ἔγγραφα».
 Γράφει λοιπὸν σ' αὐτὸ ὁ ἁείμνηστος καθηγητής: «Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ἡ ὑπὸ τοὺς σημερινοὺς ὅρους συμμετοχή μας εἰς τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι ὅλως ἀπαράδεκτος». Καὶ τί θὰ πρέπει νὰ γίνῃ; Ἂν δὲν ἀλλάξουν τὰ πράγματα, «ἐνδείκνυται νὰ ἀποχωρήσωμεν».
Στὴ συνέχεια πρότεινε ὡς θέμα κατεπεῖγον τὴ φροντίδα γιὰ τὴ δημιουργία μιᾶς γενιᾶς ἱκανῶν θεολόγων οἱ ὁποῖοι νὰ εἶναι σὲ θέσι νὰ διεξαγάγουν τοὺς διαλόγους μὲ τοὺς ἑτεροδόξους. Κάτι βεβαίως ποὺ δυστυχῶς δὲν ἔγινε ποτέ. Καὶ σήμερα ἀπὸ πλευρᾶς θεολογικοῦ δυναμικοῦ εἴμαστε σὲ πολὺ χειρότερη κατάστασι ἀπ' αὐτὴν ποὺ ἐπικρατοῦσε τὸ 1971, ποὺ ἔκανε αὐτὴν τὴν πρότασι ὁ καθηγητὴς Τρεμπέλας.
Ἄλλο σημεῖο τῶν προτάσεων τοῦ ἀειμνήστου καθηγητοῦ ἦταν τὸ «νὰ δηλωθῇ ρητῶς καὶ ἄνευ περιστροφῶν» ὅτι τὸ σχίσμα μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν παραμένει. «Τὸ νὰ κηρύτετται ὅτι τὸ σχίσμα ἤρθη (ἐννοεῖ μὲ τὴν ἄρσι τῶν ἀναθεμάτων ἀπὸ τοὺς Ἀθηναγόρα καὶ Παῦλο ΣΤ΄) καὶ δὲν ἐπακολουθεῖ εὐθὺς καὶ ἡ παροχὴ τοῦ Κοινοῦ Ποτηρίου ἀποτελεῖ προφανῆ ἀντίφασιν καὶ ἐξώφθαλμον ἐμπαιγμόν».
Ὡς πρὸς δὲ τοὺς Διαλόγους ἡ θέσι του εἶναι ἀπόλυτη: «Θὰ ἀνασταλῶσι πάντες οἱ Διάλογοι», τονίζει! Καί «θὰ δηλωθῇ» στοὺς ἑτεροδόξους «ὑπὸ ποίους ὅρους... εἶναι δυνατὸν νὰ διεξαχθῇ εἰς τὸ μέλλον Διάλογος.
Αὐτὴ ἡ φωνὴ τοῦ γίγαντος προμάχου τῆς Ὀρθοδοξίας ἂς ἀκουσθῆ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ καὶ σήμερα μέσα στὴν οἰκουμενιστικὴ θύελλα: Νὰ ἀνασταλοῦν ὅλοι οἱ διάλογοι καὶ νὰ ἀποχωρήσουμε ἀμέσως ἀπὸ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν...\"

                              Στ.


ΥΓ. Αυτοί, για τους οποίους λέω ότι επεχείρησαν προ ετών να παρουσιάσουν τον Τρεμπέλα ως οπαδό του Οικουμενισμού, δεν είναι άλλοι από αυτούς που το επαναλαμβάνουν τώρα... (Ο νοών νοείτω)!

[ρωμηός]

ΥΓ. Αυτοί, για τους οποίους λέω ότι επεχείρησαν προ ετών να παρουσιάσουν τον Τρεμπέλα ως οπαδό του Οικουμενισμού, δεν είναι άλλοι από αυτούς που το επαναλαμβάνουν τώρα... (Ο νοών νοείτω)!

Προφανώς εννοείτε την Εκκλησία της Ελλάδος; Γιατί εμείς δεν \"νοούμε\" και πολλά!!!

Πάντως είναι πολύ ενδιαφέρον κι αυτό το θέμα!

Ερωτήσεις:

1ον. Την εποχή που ξεκίνησε ο Διάλογος αυτός και συμμετείχε και ο αείμνηστος Καθηγητής, οι όροι τότε του διαλόγου ήταν διαφορετικοί από ότι είναι σήμερον;

2ον. Λέτε: \"θέλησαν νὰ τὸν παρουσιάσουν οὔτε λίγο οὔτε πολὺ ὡς ὁπαδὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ\". Πως τον παρουσίασαν; Δηλαδή;

3ον. Λέτε: \"ἡ θέσι του εἶναι ἀπόλυτη: «Θὰ ἀνασταλῶσι πάντες οἱ Διάλογοι», τονίζει! Καί «θὰ δηλωθῇ» στοὺς ἑτεροδόξους «ὑπὸ ποίους ὅρους... εἶναι δυνατὸν νὰ διεξαχθῇ εἰς τὸ μέλλον Διάλογος.\" Ποιοί είναι αυτοί οι όροι; Ποιοί πρέπει να είναι;

4ον. Πως έγινε ένας θεολόγος της Εκκλησίας της Ελλάδος να εκπροσωπεί το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων;

5ον. Η άρση των αναθεμάτων:
α) είναι μια υπόθεση που αφορά μόνο τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως;
β) η άρση αυτή έγινε αποδεκτή κι από τις υπόλοιπες εκκλησίες;;;
γ) γιατί η Εκκλησία από την εποχή του σχίσματος διατήρησε αυτή την ερμαφρόδιτη κατάσταση και δεν διετύπωσε ποτέ συνοδικώς ότι ο Παπισμός είναι αίρεση κι όχι απλώς σχίσμα; (εκτός κι αν έχει γίνει αυτό και δεν το ξέρω αλλά τότε τι νόημα θα είχε η άρση των αναθεματισμών αυτών!)

[staboz]

Δεν είσαι καλά. Ξέρεις πόσες ώρες χρειάζονται για να απαντήσω σε όλα αυτά;
Για την ώρα τίποτε. Το κρατάω στα υπόψιν για αργότερα.
                Στ.

[βίκυ]

\" Το κρατάω στα υπόψιν για αργότερα.\" Μην ανησυχείτε, δεν θα ξεχαστεί... Θα το θυμηθουμε εστω κ αν περασει καιρός  :D

[ρωμηός]

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΕΜΠΕΛΑΣ
30 χρονιά από την κοίμησιν του

Από τον Ορθόδοξο Τύπο

Η Αδελφότης Θεολόγων «Ο Σωτήρ» σε συνεργασία με τον τομέα Επιστημόνων του Συλλόγου Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ο Μέγας Βασίλειος», με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 30 χρόνων από την κοίμησι του Παναγιώτου Ν. Τρεμπέλα, επιτίμου καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών, διωργάνωσε ημερίδα την Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2007 στο παρεκκλήσιο του Συλλόγου (Μαυρομιχάλη 32).

Το πρωί της ίδιας μέρας ετελέσθη η Θεία Λειτουργία, κατά την οποία κήρυξε τον θείο λόγο ο θεολόγος της Αδελφότητος - συγγραφέας και ερμηνευτής βιβλίων της Π. Διαθήκης κ. Γεώργιος Ψαλτάκης. Ανέπτυξε το στίχο της προς Εφεσίους επιστολής (Δ\' 7): «Ενι δε εκάστω ημών εδόθη η Χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού». Μετά τη Θ. Λειτουργία ετελέσθη το μνημόσυνο του αειμνήστου Παναγιώτου Τρεμπέλα, στο οποίο προέστη ο Θεοφιλέστατος επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστόφορος. Συμπροσευχήθηκαν με το πλήθος των πιστών και αρκετοί Καθηγητές του Πανεπιστημίου.

Το απόγευμα ακολούθησε το πρόγραμμα της «ημερίδας» στις 5.30 μ.μ. Αντί άλλων χαιρετισμών, ανεγνώσθη του Μακαριωτάτου αρχιεπισκόπου κ. Χριστοδούλου ο χαιρετισμός απ' τον εκπρόσωπο του π. Νικόλαο Ιωαννίδη και ακολούθησε το πρόγραμμα με πρώτη εισήγηση: «Ο Παναγιώτης Τρεμπέλας ως δογματικός θεολόγος» απ' τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Κυρήνειας κ. Παύλο. Δεύτερη εισήγηση: «Ο Παν. Τρεμπέλας ως Καθηγητής Κατηχητικής - Ομιλητικής» απ' τον κ. Ευ. Θεοδώρου, ομ. καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών. Στο ενδιάμεσο των εισηγήσεων εψάλησαν εκκλησιαστικοί ύμνοι από μεγάλη βυζαντινή χορωδία με χοράρχη τον κ. Αποστολο Τσολάκη, και συνεχίστηκαν οι εισηγήσεις με τρίτη: «Ο Παναγιώτης Τρεμπέλας ως λειτουργιολόγος και η προσφορά του στην ορθόδοξη υμνογραφία» από τον Πρωτοπρ. π. Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο, Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών. Η τετάρτη εισήγηση είχε ως θέμα: «Ο Παναγιώτης Τρεμπέλας ως απολογητής», από τον κ. Απόστολο Νικολαΐδη, Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, και η πέμπτη εισήγηση έγινε από τον κ. Νικόλαο Βασιλειάδη, θεολόγο - συγγραφέα, και με θέμα: «Ο Παναγιώτης Τρεμπέλας ως ερμηνευτής». Την ημερίδα έκλεισε ο Προϊστάμενος της Αδελφότητος Αρχιμανδρίτης π. Αστέριος Χατζηνικολάου, ο όποιος και ευχήθηκε την πλήρη ανάρρωσι και υγείαν στον Μακαριώτατο.

Την ημερίδα παρακολούθησαν, εκτός των εκατοντάδων λαϊκών, Μητροπολίτες, επίσκοποι και περί τους 60 ιερείς. Σ' όλους κατά την έξοδο δόθηκαν ως δώρο δύο βιβλία: Το ένα, «Ο Παναγιώτης Τρεμπέλας επί της Οικουμενικής κινήσεως και των Θεολογικών διαλόγων», έκδοση της αδελφότητος Θεολόγων «Ο Σωτήρ» και το άλλο, πολυσέλιδο, «Ευλαβές αφιέρωμα εις Παναγιώτην Τρεμπέλαν» (10/23 Οκτωβρίου 1886 - 18 Νοεμβρίου 1977), έκδοση «Εταιρείας Φίλων του Λαού». Και τα δύο βιβλία με αρκετές αναμνηστικές φωτογραφίες της ζωής και του έργου του.

Η ημερίδα υπήρξε μια αληθινή μυσταγωγία. Είναι πολύ δύσκολο να μεταφερθούν στο χαρτί τα όσα έχουν λεχθεί Μόνο κάποιοι στοχασμοί και κάποιες κρίσεις να σημειωθούν:
«Ο Παναγιώτης Τρεμπέλας υπήρξε ο γίγαντας της θεολογίας» «Ο Παναγιώτης Τρεμπέλας υπήρξε ό,τι για τους Ρώσους ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκι και για τους Σέρβους ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς». «Ο Παναγιώτης Τρεμπέλας υπήρξε νεοπατερική μορφή» (Ευ. Θεοδώρου)
Το τελευταίο γραπτό του κείμενο λίγο πριν την κοίμησί του, ήταν το εξής: 1. «Η επισημότερα ώρα του Χριστιανού είναι η ώρα του Βαπτίσματος (καθ\' ην γίνεται η υιοθεσία υπό του Θεού). 2. Η ιερότερα στιγμή της ζωής του είναι η της Θείας Ευχαριστίας, και 3. Η ευτυχεστέρα ώρα του πιστού αγωνιστού είναι η του θανάτου, καθ\' ην απολαμβάνει την μακαρίαν αιωνιότητα εν Χριστώ Ιησού».

Στον Καθηγητή κ. Ευάγγελο Θεοδώρου, που τον επισκέφθηκε λίγο πριν κοιμηθεί, του είπε: «Μη στενοχωριέστε, ο Χριστός θα νικήσει»!
«Μνήμη δικαίου μετ' εγκωμίων».

Αιώνιο παράδειγμα για όλους μας και για την εποχή μας: «Ο Χριστός θα νικήσει».

Μ.Ε.Μ.

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 30 Νοεμβρίου 2007

[ρωμηός]

ΟΙ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ Ο ΤΡΕΜΠΕΛΑΣ

Πρωτοσέλιδο σχόλιο του Ορθοδόξου Τύπου

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Αθηνών, παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία αντιμετωπίζει, δεν παύει να προπαγανδίζη τον διάλογον με τους Παπικούς. Άλλωστε ήτο ο Πρώτος Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος ωργάνωσε την επίσκεψιν του Πάπα εις την Ελλάδα και την διοργάνωσιν του συνεδρίου του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών (Αιρέσεων), δια πρώτην φοράν εις την Ελλάδα. Ο Αρχιεπίσκοπος με αφορμήν την ημερίδα, την οποίαν ωργάνωσεν ενταύθα η Αδελφότης Θεολόγων «Ο Σωτήρ» (18 Νοεμβρίου) προς τιμήν του αειμνήστου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και κορυφαίου ερμηνευτού των Γραφών Παναγιώτου Ν. Τρεμπέλα, απέστειλεν εν μήνυμα. Συμφώνως με όσα κατεχωρίσθησαν εις την ιστοσελίδα της Εκκλησίας κατά την 22αν Νοεμβρίου:

«Στους συμμετέχοντες πατρικό μήνυμα απέστειλε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος, στο οποίο περιγράφει, σε συντομία, την προσωπικότητα και το Θεολογικό έργο του αειμνήστου Καθηγητή, επισημαίνει δε και την τόλμη με την οποία αντιμετώπιζε ευαίσθητα Θεολογικά ζητήματα, όπως η προσέγγιση με τους ετεροδόξους. Συγκεκριμένα σημείωσε: \"Παράλληλα με την αρίστην γνώσιν της Δογματικής της Ορθοδόξου Εκκλησίας και την βιωματικήν Ορθόδοξον Πνευματικότητα του, ο αείμνηστος καθηγητής Παν. Τρεμπέλας ήτο εκ των πρώτων λαϊκών στελεχών της Εκκλησίας της Ελλάδος, τα οποία συνέλαβαν την ιδέα του ανοίγματος της Εκκλησίας μας προς τους ετεροδόξους, όχι δια να υποστώμεν κάποιον συγκρητισμόν ή να αποδεχθώμεν «τους κλάδους» εις την Εκκλησίαν, αλλά εν ταπεινώσει και μετά παρρησίας να καταθέσωμεν την Αλήθειαν, την οποίαν κατέχομεν. Έτσι συμμετέσχε του Συνεδρίου του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών, το 1954 εις το Έβανστον και δεν εδίστασε να σχολιάση θετικώς το υπό της Β\' Βατικανής Συνόδου καταρτισθέν και ψηφισθέν διάταγμα περί της Ιεραποστολής και διακονίας εις το αποστολικόν έργον των λαϊκών (Παν. Τρεμπέλα «Οι λαϊκοί εν τη Εκκλησία» - Το Βασίλειον ιεράτευμα», Εκδ. Αδελφότητας Θεολόγων «Ο Σωτήρ», Δεκ. 1976, σελ. 309). Παρακολουθών με άμεσον τρόπον τας πνευματικάς και κοινωνικάς εξελίξεις της Εσπερίας έδωκε πολλάς μάχας με τον αθεϊσμόν, τον υλισμόν και τον τεκτονισμόν και υπερήσπισε μετ' επιτυχίας τας εθνικάς και θρησκευτικάς μας παραδόσεις...».

Ο Αρχιεπίσκοπος έδωσε την εικόνα, την οποίαν ήθελε δια τον αείμνηστον κοθηγητήν. Διότι δι' αυτής της εικόνος δικαιολογεί τα ανοίγματα του προς τον Παπισμόν και τον Οικουμενισμόν. Υπάρχει, όμως, και η άλλη εικών του μακαριστού καθηγητού Παν. Τρεμπέλα, η εντόνως αντιοικουμενιστική. Εις το βιβλίον του επί της Οικουμενικής Κινήσεως και των Θεολογικών Διαλόγων ημιεπίσημα έγγραφα, σελίς 12, (εκδοθέν το 1972) χαρακτηρίζει την Οικουμενικήν Κίνησιν «σοβαρώτατον κίνδυνον δια την Ορθοδοξίαν». Απαντών δε εις σχετικήν ερώτησιν, υποβληθείσαν υπό της Ιεράς Συνόδου της Εποχής, περί της Οικουμενικής Κινήσεως, γράφει ότι εγένοντο «λάθη, καθώς και πλείσται ουσιώδεις παραλείψεις και ασύγγνωστοι προχειρότητες, λόγω των οποίων η μεν λεγομένη Οικουμενική Κίνησις, κατέστη, εύχομαι ουχί ανεπανορθώτως, σοβαρώτατος κίνδυνος δια την Ορθοδοξίαν, αι δε διορθόδοξοι κινήσεις κινδυνεύουν να αποβούν τούτ\' αυτό υπονομευτικάι δι' αυτήν».

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 30 Νοε 2007

[staboz]

ΥΓ. Αυτοί, για τους οποίους λέω ότι επεχείρησαν προ ετών να παρουσιάσουν τον Τρεμπέλα ως οπαδό του Οικουμενισμού, δεν είναι άλλοι από αυτούς που το επαναλαμβάνουν τώρα... (Ο νοών νοείτω)!

Προφανώς εννοείτε την Εκκλησία της Ελλάδος; Γιατί εμείς δεν \"νοούμε\" και πολλά!!!

Πάντως είναι πολύ ενδιαφέρον κι αυτό το θέμα!

Ερωτήσεις:

1ον. Την εποχή που ξεκίνησε ο Διάλογος αυτός και συμμετείχε και ο αείμνηστος Καθηγητής, οι όροι τότε του διαλόγου ήταν διαφορετικοί από ότι είναι σήμερον;

2ον. Λέτε: \"θέλησαν νὰ τὸν παρουσιάσουν οὔτε λίγο οὔτε πολὺ ὡς ὁπαδὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ\". Πως τον παρουσίασαν; Δηλαδή;

3ον. Λέτε: \"ἡ θέσι του εἶναι ἀπόλυτη: «Θὰ ἀνασταλῶσι πάντες οἱ Διάλογοι», τονίζει! Καί «θὰ δηλωθῇ» στοὺς ἑτεροδόξους «ὑπὸ ποίους ὅρους... εἶναι δυνατὸν νὰ διεξαχθῇ εἰς τὸ μέλλον Διάλογος.\" Ποιοί είναι αυτοί οι όροι; Ποιοί πρέπει να είναι;

4ον. Πως έγινε ένας θεολόγος της Εκκλησίας της Ελλάδος να εκπροσωπεί το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων;

5ον. Η άρση των αναθεμάτων:
α) είναι μια υπόθεση που αφορά μόνο τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως;
β) η άρση αυτή έγινε αποδεκτή κι από τις υπόλοιπες εκκλησίες;;;
γ) γιατί η Εκκλησία από την εποχή του σχίσματος διατήρησε αυτή την ερμαφρόδιτη κατάσταση και δεν διετύπωσε ποτέ συνοδικώς ότι ο Παπισμός είναι αίρεση κι όχι απλώς σχίσμα; (εκτός κι αν έχει γίνει αυτό και δεν το ξέρω αλλά τότε τι νόημα θα είχε η άρση των αναθεματισμών αυτών!)

Προφανώς χρωστάμε κάποια σχόλια εδώ πέρα.
Θα σημειώσω ελάχιστα πράγματα, όσα μπορώ να γνωρίζω, χωρίς να ψάξω τώρα επιμελέστερα.

1. Σίγουρα οι συνθήκες παλαιότερα ήσαν διαφορετικές. Πρωτίστως διότι μετείχαν κορυφαίες προσωπικότητες της Ορθόδοξης θεολογίας:
Μύρων Χρυσόστομος, Φλωρόφσκυ, Λόσκυ, Σμέμαν, Ευδοκίμωφ, Στανιλοάε, Καρμίρης και άλλοι. Επίσης στο ξεκίνημα των Διαλόγων υπήρχε μια ευφορία και μια ελπίδα για το καλύτερο. Το κλίμα ήταν σοβαρότερο και οι διαθέσεις ειλικρινέστερες.
Συν τω χρόνω άρχισε να εξατμίζεται ο αρχικός ενθουσιασμός, να αναδεικνύονται τα σοβαρά προβλήματα και να διεισδύουν άλλες επιδιώξεις. Το χάσμα με την πάροδο του χρόνου πήρε να αυξάνει ραγδαία, λόγω της επίσης ραγδαίας εκκοσμίκευσης του δυτικού Χριστιανισμού.
Παράδοξες ιδέες άρχισαν να διατυπώνονται, με κυριώτερες αυτές της Θεωρίας των Κλάδων (branch theory), της Περιεκτικότητος (comprehensives), των Αδελφών Εκκλησιών και της Διακοινωνίας (Intercommunio).

[staboz]

Είχα απαντήσει σε όλα αλλά, όταν πήγα να καταχωρήσω το κείμενο, κόλλησε η Ιστοσελίδα και χάθηκαν.
Τώρα θα προσθέτω σταδιακά τα σχόλια στις υπόλοιπες ερωτήσεις.

2. Με απαντητική επιστολή της Συνόδου σε επικριτικό σχόλιο του περιοδικού \"Ο ΣΩΤΗΡ\" για το Συνέδριο του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών στην Αττική το έτος 2005.
Η επιστολή υπάρχει εδώ: http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/epistoles/symvoulio_ekklision.html

[staboz]

3.

3ον. Λέτε: \"ἡ θέσι του εἶναι ἀπόλυτη: «Θὰ ἀνασταλῶσι πάντες οἱ Διάλογοι», τονίζει! Καί «θὰ δηλωθῇ» στοὺς ἑτεροδόξους «ὑπὸ ποίους ὅρους... εἶναι δυνατὸν νὰ διεξαχθῇ εἰς τὸ μέλλον Διάλογος.\" Ποιοί είναι αυτοί οι όροι; Ποιοί πρέπει να είναι;

Οἱ όροι είναι διαφορετικοί για κάθε ετερόδοξη ομάδα με την οποία διεξάγεται διάλογος. Ο Τρεμπέλας υποδεικνύει για μεν τους Αντιχαλκηδόνιους απαράβατο όρο την αναγνώριση των Οικουμενικών Συνόδων, για δε τους Αγγλικανούς τους όρους που είχε θέσει η Πανορθόδοξος Επιτροπή του Βελιγραδίου το 1965.

[staboz]

4.

4ον. Πως έγινε ένας θεολόγος της Εκκλησίας της Ελλάδος να εκπροσωπεί το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων;

Κάθε Πατριαρχείο και Αυτοκέφαλη Εκκλησία έχει πλήρη ελευθερία στο να επιλέγει τους εκπροσώπους στους διάφορους διαλόγους από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.

[staboz]

5.

5ον. Η άρση των αναθεμάτων:
α) είναι μια υπόθεση που αφορά μόνο τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως;
β) η άρση αυτή έγινε αποδεκτή κι από τις υπόλοιπες εκκλησίες;;;
γ) γιατί η Εκκλησία από την εποχή του σχίσματος διατήρησε αυτή την ερμαφρόδιτη κατάσταση και δεν διετύπωσε ποτέ συνοδικώς ότι ο Παπισμός είναι αίρεση κι όχι απλώς σχίσμα; (εκτός κι αν έχει γίνει αυτό και δεν το ξέρω αλλά τότε τι νόημα θα είχε η άρση των αναθεματισμών αυτών!)

α) Η άρση των αναθεμάτων αφορά όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και είναι υπόθεση Γενικής Πανορθοδόξου Συνόδου. Ασφαλώς το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει καιριότερο λόγο, δεδομένου ότι το ανάθεμα των Παπικών εκσφενδονίστηκε κατά της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.

β) Επισήμως δεν γνωρίζω να έχει αναγνωρίσει άλλη Εκκλησία την άρση των αναθεμάτων.

γ) Πολλές Σύνοδοι καταδίκασαν ως αίρεση τον Παπισμό. Δεν έκοψαν όμως τελείως το σχοινί της επιστροφής επιβάλλοντας ποινές, λόγω του μεγάλου κύρους και της εξαιρετικής θέσεως που είχε η Εκκλησία της Ρώμης στην Εκκλησία, και με την ελπίδα ότι έτσι θα διευκόλυναν την επιστροφή της στην Ορθοδοξία.
                              Στ.

[ρωμηός]

Είναι πολύ ενδιαφέροντα πράγματι όλα αυτά. Βέβαια έχω κι άλλες απορίες. Ίσως όταν έχετε χρόνο να τα πούμε.

π.χ. Ισχύει δηλαδή ή όχι το ανάθεμα για την Καθολική Εκκλησία?
τι συνέπειες έχει η άρση του αναθέματος για την Καθολική Εκκλησία?

κι άλλα πολλά....αλλά εν καιρώ...

[staboz]

Είναι πολύ ενδιαφέροντα πράγματι όλα αυτά. Βέβαια έχω κι άλλες απορίες. Ίσως όταν έχετε χρόνο να τα πούμε.

π.χ. Ισχύει δηλαδή ή όχι το ανάθεμα για την Καθολική Εκκλησία?
τι συνέπειες έχει η άρση του αναθέματος για την Καθολική Εκκλησία?

Πολύ σημαντικά τα ερωτήματα.

Ο Τρεμπέλας το έθεσε πρώτος και έντονα αυτό το ζήτημα. Απαντώντας σε έγγραφο της Συνόδου με το οποίο ζητούσε τη γνώμη του στο θέμα των διαλόγων και του οικουμενισμού, έγραψε μεταξύ των άλλων και τα εξής:

\"Θα δηλωθεί ρητώς και άνευ περιστροφών, ότι παρ᾿ όσα διά την προσέγγισιν των δύο Εκκλησιών Ορθοδόξου και Ρωμαιοκαθολικής και αν εγένοντο, το σχίσμα, εφ᾿ όσον η άρσις αυτού διά συνόδου γενικωτέρας δεν απεφασίσθη και εφ᾿ όσον η κοινή του χριστιανικού λαού συνείδησις δεν συμμαρτυρεί, παραμένει. Το να κηρύττεται ότι το σχίσμα ήρθη και δεν επακολουθεί ευθύς και η παροχή του Κοινού Ποτηρίου αποτελεί προφανή αντίφασιν και εξόφθαλμον εμπαιγμόν. Επί δογματικών δε ζητημάτων, οίον και το προκείμενον, μεταξύ Ιεραρχών δέον να υπάρχει ομοφωνία. Ιεράρχης τολμών να διακηρύττη ότι έχει διάφορον των λοιπών Ιεραρχών γνώμην είναι καθαιρετέος κατά την απαρχής πράξιν της Εκκλησίας\" (\"Επί της Οικουμενικής κινήσεως και των θεολογικών διαλόγων ημιεπίσημα έγγραφα\", σελ. 46).

Νομίζω αυτό το κείμενο απαντάει και στα δύο ερωτήματα.