Παγανιστές κατά Καινής Διαθήκης...

[Ἰωάννης]

[font size=3]Ιησούς: Ένας μεγάλος ανθέλληνας  (To παρακάτω άρθρο ανήκει σε νεοπαγανιστή με το όνομα Ίων Δημόφιλος)

  Ας εξετάσουμε τώρα τι γνώμη είχε ο Ιησούς για τους αυθεντικούς Έλληνες. Ο Ματθαίος (ιε΄22-28) και o Μάρκος (ζ΄25-30) περιγράφουν μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Πρόκειται για την θεραπεία της κόρης μιας γυναίκας πού παρουσιάζεται ως κανονική Ελληνί­δα, όχι Εβραία που μιλούσε Ελληνικά, καθότι γίνεται σαφής διάκριση: Είναι «Ελληνίδα Συροφοινίκισσα στο γένος» («κατά Μάρκο» ζ΄ 26).
 
Εδώ θέλει αρκετή προσοχή γιατί μόνο το πρωτότυπο κείμενο μιλάει για Ελληνίδα. Αν διαβάζετε το κείμενο στη νεοελληνική απόδοση των Χριστιανών μεταφραστών, κατά κανόνα μεταφράζουν το «Ελληνίδα» σε «ειδωλολάτρις» οπότε ο ανυποψίαστος αναγνώστης προσπερνάει το κείμενο χωρίς να αντιληφθεί την πραγματική σημασία του.

Η γυναίκα αυτή λοιπόν έπεσε στα πόδια του Ιησού παρακαλώντας τον να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη της, καθότι ο Ιησούς εμφανίζεται κατ\' εξοχή ως θεραπευτής. Ξέρετε όμως ποια ήταν η αντίδρασή του; «Κι εκείνος δεν της αποκρίθηκε ούτε μία λέξη. Και τότε οι μαθητές τον πλησίασαν και του είπαν διώξε την γιατί φωνάζει από πίσω μας. Κι εκείνος τους αποκρίθηκε: 'Δεν είμαι σταλμένος παρά μόνο για τα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ. Δεν είναι σωστό να παίρνεις το ψωμί από τα παιδιά και να το δίνεις στα σκυλιά'». (Η λέξη είναι «κυνάρια», δηλαδή μικρά σκυλιά) («κατά Ματθαίον» ιε΄26 και «κατά Μάρκο» ζ΄27-28). «Ναι, Κύριε» του απάντησε τότε ή γυναίκα, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχου­λα πού πέφτουν κάτω από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε μόνον ικανοποιήθηκε αυτός και «θεραπεύτηκε η κόρη της από την ώρα εκείνη».

Η συμπεριφορά του «Υιού του Θεού» στο περιστατικό αυτό, δεν εγείρει καμμία αμφιβολία, είναι σαφέστατη: Θεωρεί τους Έλληνες σκυλιά που δεν αξίζει να τρώνε ούτε τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους, των Εβραίων!

 Πέραν αυτού όμως, μια τέτοια συμπεριφορά γεννά κι ορισμένα επί πλέον ερωτήματα. Ή πρώτη αντίδρασή του, όπως είδαμε, ήταν να αρνηθεί την θεραπεία. Οι αρχαίοι Έλληνες ιατροί, άλλα και οι σύγχρονοι, ορκίζονται τον περίφημο «Όρκο του Ιπποκράτη» στον όποιο συνομολογούν πως θα ασκήσουν την τέχνη τους σε κάθε έναν που θα τους το ζητήσει, είτε αυτός είναι άνδρας, γυναίκα, ελεύθερος η δούλος. Σε κανένα σημείο του Όρκου δεν υπάρχει περιορισμός της άσκησης του επαγ­γέλματός τους επειδή ο ασθενής είναι αλλόφυλος ή αλλόθρησκος. Ο Ιπποκράτης ούτε καν το σκέφτεται να κάνει τέτοιου είδους διακρίσεις. Ο Ιησούς όχι μόνο το σκέφτεται αλλά και το εφαρμόζει. Η θεραπευτική δεινότητα του Ιησού ήταν τελικά ένα καρβέλι ψωμί, δηλαδή περιορισμένο σε ποσότητα και όταν παρείχε μερικά ψίχουλα σε κάποιον αλλόφυλο αυτό σήμαινε ότι τα στερούσε από τα «χαμένα πρόβατα του Ισραήλ»; Γνωρίζει περιορισμούς η Χριστιανική Θεία Χάρις;

  Στις «Πράξεις» επίσης (κα΄28-29) διαβάζουμε ακόμα ένα απίστευτο απόσπασμα για τους Έλληνες: «Μέχρι και Έλληνες έβαλε μέσα στο ιερό και μόλυνε τον άγιο τούτο τόπο».

 

     Η σκληρότητα αυτή του Ιησού δεν είναι μοναδική στην «Καινή Διαθήκη», αντιθέτως μάλιστα. Την ίδια σκληρότητα συναντούμε στην με σκαιό τρόπο αποπομπή της μητέρας του και των αδελφών του όταν πήγαν να τον δουν στην Γαλιλαία που δίδασκε («κατά Ματθαίο» ιβ΄46-50, «κατά Μάρκο» γ΄31-35 , «κατά Λουκά» η΄19-20). Στο «κατά Ιωάννη» β΄4, όταν του μιλάει η μητέρα του, την μία από τις δύο φορές που μιλάνε στο Ευαγγέλιο, ο Ιησούς της λέει εν ψυχρώ: «Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σ' εμένα και σ' εσένα, γυναίκα;».

Στις «Πράξεις» επίσης (κα΄ 28-29) διαβάζουμε ακόμα ένα απίστευτο απόσπασμα για τους Έλληνες: «Μέχρι και Έλληνες έβαλε μέσα στο ιερό και μόλυνε τον άγιο τούτο τόπο».

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Α. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΥΝΑΙΚΑ.

Ο Ιησούς και η Συροφοινίκισσα
 
Ο Ιησούς Χριστός, ο μόνος αναμάρτητος που πάτησε σε αυτή τη γη, ο πιο γλυκύς και αυτοθυσιαστικός άνθρωπος όλων των εποχών, ο πιο σοφός και αγαπητός, είναι για τους Νεοειδωλολάτρες αγκάθι στο μάτι τους! Δεν μπορούν να ανεχθούν το ότι ο Θεός των Χριστιανών δεν μοιάζει στους μισάνθρωπους και αιμοσταγείς δαίμονες που λατρεύουν αυτοί. Έτσι διαστρέφουν τα Ευαγγέλια, για να τον παρουσιάσουν \"κακό\". Μια τέτοια διαστροφή θα δούμε και σε αυτό το άρθρο, δείχνοντας για μια φορά ακόμα το δαιμονοκίνητο, αβυσσαλέο και σκοτεινό μίσος των Νεοειδωλολατρών, για οτιδήποτε αγνό και δίκαιο.

Το εδάφιο που θα εξετάσουμε στο άρθρο αυτό, είναι το εξής:

\"25 ακούσασα γαρ γυνή περί αυτού, ης είχε το θυγάτριον αυτής πνεύμα ακάθαρτον, ελθούσα προσέπεσε προς τους πόδας αυτού· 26 η δε γυνή ην Ελληνίς, Συροφοινίκισσα τω γένει· και ηρώτα αυτόν ίνα το δαιμόνιον εκβάλη εκ της θυγατρός αυτής. 27 ο δε Ιησούς είπεν αυτη· άφες πρώτον χορτασθήναι τα τέκνα· ου γαρ εστι καλόν λαβείν τον άρτον των τέκνων και τοις κυναρίοις βαλείν. 28 η δε απεκρίθη και λέγει αυτω· ναί, Κύριε· και τα κυνάρια υποκάτω της τραπέζης εσθίουσιν από των ψιχίων των παιδίων. 29 και είπεν αυτη· δια τούτον τον λόγον ύπαγε· εξελήλυθε το δαιμόνιον εκ της θυγατρός σου. 30 και απελθούσα εις τον οίκον αυτής εύρε το παιδίον βεβλημένον επί την κλίνην και το δαιμόνιον εξεληλυθός.\" (Μάρκος 7/ζ΄).

Το πρώτο που βρίσκουν για να κατηγορήσουν στο χωρίο αυτό, είναι το ότι ο Χριστός είπε: \"δεν είναι καλό να ρίχνουμε το φαγητό των παιδιών στα σκυλάκια\". Αυτό το εκλαμβάνουν ως \"προσβολή\" και ως \"ρατσισμό\". Μάλιστα χρησιμοποιούν άλλη λέξη, και αντί για \"σκυλάκια\" που είπε ο Χριστός, λένε ότι την είπε: \"σκύλα\". Μπορεί ο καθένας να καταλάβει τη σκοπιμότητα της διαστρέβλωσης αυτής. Στη σημερινή εποχή, το να πει κάποιος μια γυναίκα \"σκύλα\", είναι μια μεγάλη προσβολή. Γι\' αυτό διαστρέφουν τα λόγια του Χριστού, για να προκαταλάβουν με δολιότητα τον αναγνώστη.

Όμως η λέξη: \"σκυλάκι\", είναι σε κάθε εποχή, μια λέξη αγαπητή, γιατί το \"σκυλάκι\" μιας οικογένειας είναι ό,τι πιο αγαπητό έχει, μετά από τα παιδιά της! Και στην πραγματικότητα, ο Θεός τους Εβραίους τους είχε ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙ, γι' αυτό τους λέει παιδιά του, ενώ οι Έλληνες υιοθετήθηκαν μετά την αμαρτία του Εβραϊκού λαού, λίγα χρόνια μετά την ανάσταση του Χριστού. Τότε, και οι Εθνικοί υιοθετήθηκαν, και έγιναν και αυτοί \"τέκνα Θεού\" όπως κάποτε οι Εβραίοι, οι οποίοι όμως, λίγο πριν από την υιοθεσία των εθνικών, ήδη είχαν χάσει την υιοθεσία, γιατί δεν δέχθηκαν και σταύρωσαν τον Χριστό. Φυσικά αυτό οι εχθροί του Χριστού το αποκρύπτουν, όπως αποκρύπτουν και το εξής εδάφιο, το οποίο ισχύει μετά την υιοθεσία των Εθνικών:

\"27 όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. 28 ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ΄Ελλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις εστε εν Χριστω Ιησού. 29 ει δε υμείς Χριστού, άρα του Αβραάμ σπέρμα εστέ και κατ\' επαγγελίαν κληρονόμοι\" (Γαλάτας 3/γ΄).

Μετά την υιοθεσία των Εθνικών, δεν υπάρχει πλέον διαφορά Ιουδαίου και Έλληνος. Αλλά όσοι βαπτισθούν στο όνομα του Χριστού, είναι πνευματικά τέκνα τού Αβραάμ, και ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ της ουράνιας βασιλείας. Τότε όμως που τα έλεγε αυτά ο Χριστός, ακόμα δεν είχε γίνει η υιοθεσία. Και οι Εβραίοι έλεγαν τους εθνικούς \"σκυλιά\".

Ο Χριστός όμως, χρησιμοποιεί τη χαϊδευτική λέξη: \"σκυλάκια\", για να δείξει αφ\' ενός στη γυναίκα ότι παρά το ότι ως εθνική οι Εβραίοι τη θεωρούσαν σκύλο, στα μάτια του Θεού ήταν ό,τι αγαπητότερο υπήρχε μετά από τα τέκνα Του. Με τον τρόπο αυτό, η προαίρεση της γυναίκας θα γινόταν φανερή. Αν ήταν καλής πάστας άνθρωπος, θα απαντούσε με ταπεινότητα, και θα κατανοούσε το χαϊδευτικό υπονοούμενο του Χριστού. Αν ήταν κακοπροαίρετη και υπερήφανη σαν τους Νεοπαγανιστές, θα παρεξηγούσε τα λόγια του και θα θύμωνε, όπως κάνουν αυτοί. Όμως η γυναίκα απάντησε με σοφία, ταπεινότητα και καλοσύνη, λέγοντας: \"Ναι, Κύριε! Όμως και τα σκυλάκια χαίρονται να τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των παιδιών!\" Αυτός ο λόγος σοφίας και ταπείνωσης, προκάλεσε το θαυμασμό του Χριστού, και της είπε: \"Για το λόγο αυτό που είπες, πήγαινε! Το δαιμόνιο βγήκε από την κόρη σου!\".

Δείτε τι μεγάλη διαφορά είχε η σοφή αυτή γυναίκα, με τους ανόητους κατηγόρους του Χριστού! Που όχι μόνο δεν διδάσκονται από το παράδειγμά της, αλλά προσπαθούν να διαστρέψουν την αφήγηση! Δείτε τι σαφές κριτήριο κακοπιστίας και καλοπιστίας ήταν τα λόγια τού Χριστού για τα σκυλάκια! Ένα εργαλείο που κάνει να εκδηλωθεί η καλοσύνη ή η κακία μιας ανθρώπινης καρδιάς! Ένα αψευδές εργαλείο δοκιμής της προαίρεσης του ανθρώπου!

Όμως οι ψευδοκατήγοροι τού Χριστού, επίμονα μας ρωτούν:

\"Μα τι χρειαζόταν ο Χριστός τη δοκιμασία της γυναίκας; Δεν ήξερε ως Θεός την προαίρεση της καρδιάς της; Γιατί έπρεπε λοιπόν να τη δοκιμάσει;\"

Όμως δεν σημαίνει αυτό η δοκιμασία. Δοκιμασία σημαίνει να δοθεί στον άνθρωπο η ευκαιρία να αποδείξει πρώτα - πρώτα στον εαυτό του την πίστη του. Η πράξη είναι και για τον ίδιο επιβεβαίωση  της πίστης του. Είναι μύηση στη ζωή του Θεού, με την έμπρακτη συμμετοχή του σε έργα πίστης, και όχι σε λόγια μόνο. Ο Χριστός μπορούσε να ξέρει τι θα έκανε η γυναίκα αυτή. Όμως ήθελε να την οδηγήσει στην έμπρακτη απόδειξη της πίστης της.

Και δεύτερον, η Θεϊκή του φύση ήξερε ότι αυτά όλα θα καταγραφούν. Το παράδειγμα αυτής της γυναίκας, καταγράφτηκε ως λαμπρό και τιμητικό παράδειγμα για όλη την ανθρωπότητα, για να τιμάται η γυναίκα αυτή για πάντα από όλους τους Χριστιανούς, για την ταπεινότητά της, και για την πίστη της.

ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΝΤΡΟΠΙΑΖΕΙ η γυναίκα αυτή, όλους αυτούς τους θρασείς και κακοήθεις ειδωλολάτρες, που αντί να παραδειγματισθούν με την πίστη της, προσπαθούν να βρουν ψευδείς κατηγορίες κατά του αναμάρτητου Θεού μας του Ιησού Χριστού. Με την ιστορία αυτή, ο Χριστός κάνει τους κακοπροαίρετους συκοφάντες να γίνουν φανεροί, να ξεσκεπαστούν και να εκτεθεί η κακή τους προαίρεση.

Λένε οι ειδωλολάτρες: «Ήθελε απλά να την ταπεινώσει γιατί  ήταν ένας κοινός ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ και ΑΝΘΕΛΛΗΝ Εβραίος και αυτή ήταν Ελληνίδα».

Πρώτα όμως να πούμε ότι το κείμενο λέει ότι η γυναίκα αυτή ήταν «Ελληνίς Συροφοινίκισσα τω γένει». Και αυτό σημαίνει, ότι ήταν ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗ, ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΣΣΑ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ. Ήταν ΣΤΟ ΓΕΝΟΣ ΣΥΡΟΦΟΙΝΙΚΙΣΣΑ. Τα λόγια είναι σαφέστατα. Όμως οι αγράμματοι Νεοειδωλολάτρες, θέλουν να τη βγάλουν σώνει και καλά Ελληνίδα, για να παρουσιάσουν τον Χριστό ανθέλληνα, για να φανατίσουν τους αμαθείς εθνικιστές, και να τους φανατίσουν κατά των Ελλήνων. Δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά μεταξύ Συροφοινίκισσας και Ελληνίδας!!!

Δεύτερον, για να δείξουμε την κακοήθεια την τελευταίας αυτής φράσης, ότι δήθεν ο Χριστός ήθελε να την ταπεινώσει, θα συνεχίσουμε εδώ για να δείξουμε τι έγινε στη συνέχεια της ιστορίας, που ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ οι ψεύτες δωδεκαθεϊστές. Και θα το δείξουμε από άλλος ευαγγελιστή, τον οποίο φυσικά απέφυγαν, επειδή δεν τους σύμφερε:

Ματθαίος 15/ιε΄ 27,28: «Η δε ειπεν: \"Ναι Κύριε και γαρ τα κυνάρια εσθίει από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης των κυρίων αυτών\". Τότε αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτή: \"Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις! Γενηθήτω σοι ως θέλεις\" Και ιάθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης».

Βλέπετε τη συνέχεια που αποκρύπτουν οι ψευδοκατήγοροι ειδωλολάτρες; Η ίδια η γυναίκα δεν παρεξηγήθηκε, δείχνοντας το ήθος της. Και ο Χριστός τη θαύμασε, και ΘΕΡΑΠΕΥΣΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ διώχνοντας τους δαίμονες. Είναι αυτό κακό; Είναι αυτό δείγμα ρατσισμού, το να διώξεις τους δαίμονες από ένα άρρωστο κορίτσι;

Ίσως γι\' αυτό οι ειδωλολάτρες διέστρεψαν αυτή την ιστορία. Επειδή ο Χριστός έδιωξε από την κόρη της γυναίκας αυτούς που λατρεύουν: Τους δαίμονες!
 
Β. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΚΡΗΤΙΚΩΝ
Οι Κρητικοί, ο Παύλος και ο Επιμενίδης
 
Όταν οι Νεοπαγανιστές κατηγορούν τον Παύλο, ότι δήθεν έβρισε τους Κρητικούς, αυτό που αποφεύγουν να πουν, (ή το αγνοούν), είναι ότι ο Παύλος επανέλαβε τα λόγια ΔΙΚΟΥ ΤΟΥΣ ιερέα!!!

Το χωρίο της επιστολής του Αποστόλου Παύλου προς τον Τίτο, στο πρώτο κεφάλαιο, έχει ως εξής:

12. Είπε τις εξ αυτών ίδιος αυτών προφήτης: \"Κρήτες αεί ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί\". 13. Η μαρτυρία αύτη εστίν αληθής. Δι\' ην αιτίαν έλεγχε αυτούς αποτόμως, ίνα υγιαίνωσιν εν τη πίστει, 14. μη προσέχοντες Ιουδαϊκοίς μύθοις και εντολαίς ανθρώπων αποστρεφομένων την αλήθειαν.

Τα παραπάνω σημαίνουν τα εξής σε ελεύθερη απόδοση:

12. Είπε κάποιος απ\' αυτούς, δικός τους προφήτης: \"Οι Κρητικοί πάντα ψεύτες, κακά θηρία, στομάχια που θέλουν να τρώνε πολύ χωρίς να εργάζονται. 13. Η μαρτυρία αυτού του προφήτη είναι αληθινή. Για το λόγο αυτό, να τους ελέγχεις απότομα, ώστε να κρατούν την υγεία τους στην πίστη, 14. και να μην προσέχουν Ιουδαϊκούς μύθους και εντολές ανθρώπων που γυρίζουν την πλάτη στην αλήθεια.

Ας δούμε τώρα τα πλαίσια στα οποία το γράφει αυτό ο Παύλος:

Τα λέει αυτά στον Τίτο, επίσκοπο Κρήτης. Εκεί ενωρίς άκμασε η Χριστιανική Εκκλησία, γιατί υπήρχε Ιουδαϊκή κοινότητα. Και όπως είναι γνωστό, οι Χριστιανοί χρησιμοποιούσαν τις Εβραϊκές συναγωγές ως γέφυρα για να διαδώσουν το Ευαγγέλιο. Το ότι μιλάει για ανθρώπους που είχαν σχέση με την Ιουδαϊκή κοινότητα, το βλέπουμε στο εδάφιο 14 εδώ, (αλλά φαίνεται ακόμα καθαρότερα στο εδάφιο 10). Δεν μιλάει εκεί για Ελληνικούς μύθους, αλλά για Ιουδαϊκούς μύθους, και \"εντολές ανθρώπων\", προφανώς αναφερόμενος στη μανία των Εβραίων με Ταλμουδικές ανθρωποποίητες παραδόσεις κανόνων για το κάθε τι.

Αν διαβάσουμε τα προηγούμενα που γράφει στον Τίτο, θα δούμε ότι ο Τίτος αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα, εξ\' αιτίας της κακής διαγωγής των μελών της τοπικής Χριστιανικής Εκκλησίας, που προφανώς σε μεγάλο μέρος προήρχοντο από τον Ιουδαϊσμό κατά το εδάφιο 14. Άρα, το παράπονο τού Παύλου, στρέφεται κυρίως σε μέλη της Χριστιανικής Εκκλησίας, γι\' αυτό λέει και στον Τίτο να τους ελέγχει απότομα, γιατί ήταν \"παχύδερμα\", και δεν καταλάβαιναν με το καλό.

Ο Παύλος δικαιολογεί αυτή την παρότρυνσή του προς τον Τίτο, για \"απότομο έλεγχό\" τους, με ένα ρητό, που είχε πει ένας απ\' αυτούς, δηλαδή ένας Κρητικός. Το ρητό αυτό είναι: \"Κρήτες αεί ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί\". Ο Παύλος, γνώστης της Ελληνικής παιδείας, παραθέτει εδώ από τον Επιμενίδη. Ο Επιμενίδης ήταν ιερέας και προφήτης στην Κνωσσό, γύρω στον 6ο αιώνα π.Χ., και είχε πει αυτό το ρητό στο σύγγραμμά του περί Χρησμών. Σήμερα αυτό το σύγγραμμα έχει χαθεί, όμως αργότερα ο Καλλίμαχος χρησιμοποίησε τμήμα του στον ύμνο του προς τον Δία.

Χρησιμοποιεί λοιπόν ο Παύλος εδώ ένα ρητό, με το οποίο συμφωνεί και ο ίδιος, ώστε να μην πουν οι Κρητικοί ότι τους κατηγορεί αυτός. Τους δείχνει τις κακές συνήθειες του τόπου τους, από την αρχαιότητα, κάτι που προφανώς είχε επιδράσει και στην Εβραϊκή συναγωγή, και στην Χριστιανική Εκκλησία. Και κάτι που επεβίωσε εν μέρει ως τις ημέρες μας. Αναφέρομαι στο: \"θηρία κακά\". Γιατί παρά την παρουσία της Εκκλησίας της αγάπης, του Χριστιανισμού στην Κρήτη, για 2000 χρόνια, ακόμα υπάρχουν εκεί ΒΕΝΤΕΤΕΣ.

Φυσικά ο Παύλος αναφέρεται στην πλειονότητα, και όχι σε όλους τους Κρήτες. Διαφορετικά δεν θα έλεγε στον Τίτο να επιλέξει πρεσβυτέρους με τα καλά χαρακτηριστικά που αναφέρει (εδάφια 7-9). Ο Παύλους μιλούσε για τα κακά χαρακτηριστικά του τόπου, τα οποία είχαν τόσο οι άπιστοι, όσο και οι πιστοί, και ταλαιπωρούσαν τον Τίτο, που δεν μπορούσε να τους βάλει σε τάξη.
Αν λοιπόν κάποιος θέλει να κατηγορήσει τον Παύλο για την παροιμία αυτή, ας κατηγορήσει πρώτο τον Επιμενίδη, και φυσικά και όσους αρχαίους ενέπνευσαν τον Επιμενίδη να πει αυτή την παροιμία.
 Γ. \"ἔτι τε καὶ Ἕλληνας εἰσήγαγεν εἰς τὸ ἱερὸν καὶ κεκοίνωκε τὸν ἅγιον τόπον τοῦτον.\"
....απίστευτο απόσπασμα .... «Μέχρι και Έλληνες έβαλε μέσα στο ιερό και μόλυνε τον άγιο τούτο τόπο». ...

Το εδάφιο (Πράξεις Αποστόλων, Κεφ. Κα΄ «28 κράζοντες· Ἄνδρες Ἰσραηλῖται, βοηθεῖτε· οὗτός ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ κατὰ τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ νόμου καὶ τοῦ τόπου τούτου πάντας πανταχοῦ διδάσκων· ἔτι τε καὶ Ἕλληνας εἰσήγαγεν εἰς τὸ ἱερὸν καὶ κεκοίνωκε τὸν ἅγιον τόπον τοῦτον· 29 ἦσαν γὰρ ἑωρακότες Τρόφιμον τὸν Ἐφέσιον ἐν τῇ πόλει σὺν αὐτῷ, ὃν ἐνόμιζον ὅτι εἰς τὸ ἱερὸν εἰσήγαγεν ὁ Παῦλος.»)

Εδώ το άρθρο του Ίων Δημόφιλου ξεπερνά τον εαυτό του ραγδαία και με ορμή μαινόμενου καταστρέφει την λογική του, ανατρέποντας τα πάντα όσα έχει πει και τινάζει στον αέρα όλα τα επιχειρήματα του, κατεδαφίζοντας κάτω μόνο του το ψεύτικο αμμώδες οικοδόμημά:

Στην ενότητα για την προσκύνηση το Πάσχα ο Ίων Δημόφιλος υποστηρίζει πως δεν είναι δυνατόν Έλληνες το γένος να πήγαιναν στην εορτή των Ιουδαίων (Εβραίων). («Οι Έλληνες όμως τού 33 μ.Χ. γνώριζαν το Πάσχα; Ασφαλώς όχι! Ήταν Έλληνες λοιπόν εκείνοι που ζήτησαν να δουν τον Ιησού; Όχι βέβαια! Εβραίοι ήταν κι αυτοί»). Άραγε πως δέχεται ότι πήγαν με τον Παύλο στην συναγωγή οι υπερήφανοι Έλληνες κατά το γένος;

Στην ενότητα για τα Ευαγγέλια αναφέρει πως οι Έλληνες μήτε στην συναγωγή πήγαιναν αλλά μήτε και ήταν ποτέ δυνατόν να διδάξει κανείς τον νόμο στους Έλληνες το γένος («Ως γνωστό, δεν συναντά κανείς Έλληνες στη συναγωγή. Είναι καταφανές πώς πρόκειται για Εβραίους, που έχασαν τη γλώσσα τους και μιλούσαν Ελληνικά») και («Ο Νόμος δεν διδάσκεται στους Έλληνες το γένος»).

Άραγε μπορεί ο Ίων Δημόφιλος να εξηγήσει στους εξαπατημένους αναγνώστες του τι συμβαίνει εδώ; Ήταν τελικά Έλληνες ή δεν ήσαν; Μπαίνουν οι Έλληνες στην Συναγωγή ή δεν μπαίνουν; Διδάσκεται ο νόμος στους Έλληνες το γένος ή όχι; Ή μήπως και εδώ πρόκειται για Εβραίους που έχασαν την γλώσσα τους; Ο γράφων θα έλεγε πως μάλλον κάποιος άλλος έχασε τα λογικά του...

Ασφαλώς εδώ πρόκειται τόσο για Έλληνες το γένος όσο και για Έλληνες το θρήσκευμα, πράγμα που σημαίνει πως η κατήχηση του Παύλου αφορούσε τους πάντες, σύμφωνα με το (Κατά Μάρκον Κεφ. Ιγ΄«10 καὶ εἰς πάντα τὰ ἔθνη δεῖ πρῶτον κηρυχθῆναι τὸ εὐαγγέλιον.») και δηλαδή και τους Έλληνες το γένος όσο και το θρήσκευμα, εις αντιδιαστολή με τις ψεύτικες και ρατσιστικές μέχρι συμπλέγματος ιδέες του άρθρου του Ίων Δημόφιλου. Η απαγόρευση εισόδου προς το Ιερό ίσχυε σύμφωνα με τις απαγορεύσεις εις τον ναό του Σολομώντα («ΜΗΘΕΝΑ ΑΛΛΟΓΕΝΗ ΕΙΣΠΟΡΕΥΕΣΘΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΤΡΥΦΡΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΟΛΟΥ ΩΣ Δ' ΑΝ ΛΗΦΘΗ ΕΑΥΤΩ, ΑΙΤΙΟΣ ΕΣΤΑΙ ΔΙΑ ΤΟ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ ΘΑΝΑΤΟΝ»), όπου Ρωμαίοι και Έλληνες ή οιοσδήποτε άλλου γένους εκτός Ιουδαίων δεν μπορούσε να ξεπεράσει το τείχος που ξεχώριζε τον κυρίως ναό από την αυλή των Εθνών. Και ήσαν λοιπόν αυτοί οι Έλληνες τόσο ξένοι προς το γένος (βλ. «ΑΛΛΟΓΕΝΗ») όσο και το θρήσκευμα, διότι αν θρησκεύονταν Ιουδαϊκά δεν θα υπήρχε πρόβλημα γι' αυτούς να εισέλθουν στο ιερό ακόμη και αν ήσαν έτερου γένους. Βέβαια θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί οι Ιουδαίοι να απαγορεύουν την είσοδο στους αλλογενείς και να θεωρούν μόλυνση την παρουσία αλλόθρησκων ή άλλου γένους; Διότι τέτοια ήσαν τα έθιμα της εποχής, Και στην Ελλάδα δεν μπορούσε κανείς να μυηθεί στην Ελευσίνα, ακόμη και αν ήταν Έλληνας το γένος! Στα πρώτα χρόνια έπρεπε να ανήκει αποκλειστικά στις οικογένειες του Ιερατείου. Και στα Μυστήρια αυτά, αν κανείς αποκάλυπτε τι είδε, θανατώνονταν από την πολιτεία. Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες για τους δαυλούχους. [/fonts]