Τί εἶναι ἁμαρτία!

[Ξένια]

Aυτό το θέμα ταιριάζει στην ενότητα, θολολογίας περι, γιατί όπως είπες κι εσύ, αυτά που γράφεις είναι δικά σου συμπεράσματα από προσωπική μελέτη συγγραμμάτων. και δεν πιστεύω να θεωρείς πάντα και οπωσδήποτε επιφανειακή μια δημοσίευση 2 σειρών και οπωσδήποτε εμπεριστατωμένη μια δημοσίευση σελίδων και σελίδων.... Μόνος σου παραδέχτηκες άλλωστε ότι έλειπε ένα κομμάτι και θα το συμπλήρωνες...

[Iaspis]

Λάθος! Απαντώ εγώ! Μόνον όσοι είναι μετανοημένοι!

Ἀδελφὲ δὲν νομίζω ὅτι ὑπάρχουν «μετανοημένοι». Ὑπάρχει τὸ ἄφατο τῆς μετανοίας ἡ ὁποία ὀδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο ὅλο καὶ πιό βαθειὰ στὸ Μυστήριο τοῦ Θεοῦ, μὲ ἕναν τρόπο κατὰ τὸν ὁποῖο ὁ ἐν Χριστῷ ἀγωνιζόμενος συναισθάνεται ἐν συντριβὴ καρδίας τὸ μέγεθος, τὰ πλοκάμια καὶ τὶς θανάσιμες ἐπιπτώσεις τῆς ἀμαρτίας ὅλο καὶ περισσότερο καθὼς βαδίζει τὸν δρόμο τῆς μετανοίας. Ἡ συνείδηση ἐν μετανοία ἀνακαλλεῖ ὅλες τὶς στιγμές τοῦ ἀμαρτωλοῦ μας βίου καὶ συνειδητοποιεῖ τὴν προδοσία ἐνάντια στὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου ἡ Ὁποία μένει καρτερικὰ ἀμετακίνητη εἰς τὸν αἰώνα. Ἡ καρδία συντετριμένη καὶ τεταπεινωμένη δέχεται τὴν παρηγόρεια-χάρη καὶ συναισθάνεται πὼς ἡ μετάνοια καὶ κάθε ἄλλο χάρισμα τοῦ Κυρίου, δὲν εἶναι ἀφ᾽ ἐαυτοῦ! Ὁ ἀνθρωπος ἐν μετανοία δὲν ἀναγνωρίζει τὴν «ξένη» ἀμαρτία, μὰ μόνο τὴν δικὴ του, καὶ ἀγαπᾶ, ὅπως καὶ ἐκεῖνον τὸν ἀγαπᾶ ὁ Κύριος, καὶ ἔχει στοργὴ καὶ παρηγόρεια γιὰ τὸν συνάνθρωπο, ὅπως  καὶ αὐτὸς τὰ λαμβάνει χάρισμα ἀπὸ τὸν Κύριο. Ὁ ἄνθρωπος ἐν μετανοία εἶναι δοχεῖο χάριτος ἀδελφὲ καὶ γνωρίζει ὅτι μόνο ἡ ἀμαρτία εἶναι δικὴ του! Δὲν δύναται ἀδελφὲ ὁ ἄνθρωπος ἐν μετανοία νὰ ἀναζητᾶ τὰ «ξένα» λάθη καὶ τὶς παραλείψεις, γιατὶ τὸν συλλαμβάνει ἡ μετάνοια τοῦ Κυρίου μόνον ὅσο ταπεινώνεται ἀπέναντι σὲ κάθε ἄλλον ἄνθρωπο.  Καὶ ἔπειτα δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ  τὴν ἐπιζητᾶ γιὰ πάντα.

Δὲν ὑπάρχει ἀδελφὲ ἄνθρωπος μετανοημένος ποὺ νὰ ἀναζητᾶ καὶ νὰ συλλαμβάνει τὴν ἀμετανοησία τῶν ἄλλων. Οἱ Πατέρες μας μᾶς ἐλκύουν πρός τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ γνωρίζοντὰς μας τὰ ὀλέθρια ἀποτελέσματα τῆς ἀμαρτίας μας, καὶ τὴν Σωτηρία ποὺ ἐπέρχεται μὲ τὴν χάρη τοῦ Κυρίου. Δὲν σώζεται κανεὶς μὲ ξένα ἀγαθά!

Αντιλαμβάνεται λοιπόν κάποιος σε τι παιδαριώδη κατάσταση βρισκόμαστε σήμερα!

Ὄχι μόνον σήμερα ἀδελφὲ! Καὶ ἐχθὲς καὶ ἴσως καὶ αὔριο. Οἱ ἄνθρωποι σταυρώσαν τὸν Θεὸ, ἔφτιαξα καὶ φτιάχνουν εἴδωλα ἀφ᾽ ἐαυτοῦ, ἀκόμη καὶ «θεολογημένα». Προσκυνοῦν τὴν γνώμη τους καὶ αὐτοδικαιώνονται μὲ κάθε τρόπο, εἴτε νικοῦν τὸν κακὸ ἐαυτὸ τους, εἴτε χάνουν ἀπὸ αὐτὸν. Ἡ ὁδὸς τοῦ Κυρίου εἶναι κάτι τελείως διαφορετικὸ ἀπὸ ὅλα αὐτά! Εἶναι ὁδὸς μετανοίας ποὺ μᾶς καλεῖ ὁ Κύριος νὰ βαδίσουμε. ΟΔΟΣ ὄχι σημεῖο ποὺ συλλαμβάνεται ἀφ᾽ ἐαυτοῦ! Θέλει τὸ «πρόσεχε σὲαυτῷ»! Ὀμολογώντας τὴν ἀμαρτία μας  θεολογοῦμε, ὄχι τὴν «ξένη» ἀμαρτία. Τὴν δικὴ μας. Αὐτὸ ἔκαναν καὶ οἱ Πατέρες, καὶ ἔγινε ἡ ὀμολογία Τους, ὀμολογία τῆς πίστεως μας, γιατὶ ὁ Θεὸς μεταστρέφει τὸν θάνατο σὲ ζωὴ αἰώνιο!

Νομίζουμε ότι μετάνοια είναι μια ψυχολογική, νομική και ηθικιστική κατάσταση! Άν κάνουμε δηλαδή καμμία αμαρτία, έ θα πάμε στον \"πνευματικό\" θα την εξομολογηθούμε γιατί έχουμε το βάρος-ενοχές, θα μας φύγουν οι ενοχές, θα αισθανθούμε ανακούφιση και χαρά που τώρα είμαστε καθαροί ....... και με την άδεια του \"πνευματικού\" μας θα πάμε να κοινωνήσουμε του Σώματος και του Αίματος του Χριστού!

Δὲν νομίζουμε τίποτα τέτοιο. Ὁ Κύριος ἔχει τὸ σχέδιὸ του γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά. Δὲν εἶναι τόσο ἀπλά τὰ ζητήματα γιὰ κανέναν ἄνθρωπο. Ὅσο βαδίζει ὁ ἄνθρωπος τὴν ὀδὸ τοῦ Κυρίου, τόσο αἰσθάνεται καὶ βλέπει τὴν μηδαμηνότητὰ του ἐμπρὸς στὸ ἄφατο μέγεθος τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ἀς τὸ δοῦμε σὰν κάποιον ἀσθενὴ ποὺ κατανοεῖ καὶ αἰσθάνεται τὸ μέγεθος καὶ τὸ ἀνίατο τῆς ἀσθενίας του......ὅσο θεραπεύεται, καὶ ἀνίσταται χάριτι Κυρίου! Αὐτὸ εἶναι ἡ θεραπεία ποὺ γίνεται μέσα στὴν Ἐκκλησία ἔως τὴν μετὰ θάνατον Σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι σημαντικὸ καὶ ἀναγκαῖο νὰ μένουμε κοντὰ στὴν Ἐκκλησία, καὶ νὰ κοιτοῦμε, ὄχι δίπλα μας ἐμπρὸς μας  ἤ πίσω μας, ἀλλὰ ΜΕΣΑ μας! Ἔτσι ἀρχίζει ἡ μετάνοια ποὺ μᾶς ὀδηγεῖ στὴν ἐξομολόγηση, καὶ ἡ ἐξομολόγηση ποὺ μᾶς ὀδηγεῖ καὶ πάλι στὴν μετάνοια.

Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί συμβαίνουν όσα συμβαίνουν σήμερα και γιατί η Εκκλησία βρίσκεται σ\'αυτό το χάλι!

Αὐτὸ δὲν εἶναι σωστὸ νὰ διατυπώνεται ἔτσι! Ἡ Ἑκκλησία δὲν βρίσκεται σὲ χάλι. Δὲν βρίσκεται κἄν κάπου! Ὁ ἄνθρωπος ποὺ πέφτει βρίσκεται σὲ χάλι, καὶ ἡ Ἑκκλησία σηκώνει τὰ βάρη τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸν σώζει φέρνοντὰς τον σὲ μετάνοια.

Την θέσιν της θεραπευτικής αυτής μεθόδου έχει  καταλάβει ή ο θηλυπρεπής συναισθηματισμός-ευσεβισμός ή ο φιλοσοφικός και ψυχολογικός στοχασμός!

Ἡ θεραπεία τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος δὲν ἄπτεται μεθόδων γιατὶ συμβαίνει τελικὰ ὁπωσδήποτε μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ τὴν ὁποία ἐλκύει τὸ ταπεινὸ πνεύμα, καὶ ἡ ἀγάπη, ἡ συγχώρηση, ἡ στοργὴ καὶ ἡ κατανόηση τοῦ ἀδελφοῦ ποὺ πάσχει, ὅπως καὶ ἐμεῖς... Ἡ χάρη τοῦ Κυρίου εἰσέρχεται ἀπὸ ὅποια «πόρτα» θέλει μέσα στὸν ἄνθρωπο καὶ εἶναι ἡ Παρουσία της τὸ ἴδιο Σωτήρια, ἀνεξάρτητα ἐὰν εἰσήλθε ἀπὸ μεγαλόπρεπη πύλη, ἤ ἀπὸ κουρελοῦ στὸν τοίχο! Ἐμεῖς τὴν πόρτα τῆς δικὴς μας ἐξόδου -ποὺ εἶναι καὶ πόρτα είσόδου γιὰ τὴν Χάρη- πρέπει νὰ φροντίζουμε! Δηλαδὴ τὴν Ἐκκλησία!

\"Πᾶσα σχεδὸν ἁμαρτία διὰ ἡδονὴν γίνεται...\" μας τονίζει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής!

Επομένως ότι γίνεται με σκοπό την ηδονή είναι αμαρτία!

Μπορεί να ισχύει το πρώτο, αλλά δεν δικαιούμαστε να το αντιστρέψουμε

.

Συμφωνῶ μὲ τὴν Ξένια!
Ὁ ἀγώνας καὶ ἡ ἀναζήτηση τῆς πνευματικῆς ἡδονῆς δὲν εἶναι ἀμαρτία! Οἱ Πατέρες μίλησαν γιὰ τὴν καλή ἐκδοχὴ κάθε ἀνθρώπινης ἠδυπάθειας, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀναζητᾶ τὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου. Ὑπάρχουν Ἄγιοι κλέπτες τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, καὶ Ἄγιοι φονιάδες τῶν παθῶν καὶ τῆς ἀμαρτίας.

Όσον αφορά τους \"κοσμικούς\", ο γάμος δεν είναι τίποτε άλλο πάρά ένα \"έθιμο\", μία \"τυπική\" τελετουργία που διαφέρει βέβαια απ\'αυτήν του δημαρχείου διότι δεν υπάρχει αυτή η \"παραδοσιακή\" ατμόσφαιρα της Εκκλησίας, γι\'αυτό και την επιλέγουν! Ε, όπως και να το κάνουμε είναι και μία καλή ευκαιρία επείδειξης στους συγγενείς και φίλους!

Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ λέμε ἔτσι...

Από την άλλη, για τους \"ευσεβείς\", ο γάμος δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προφύλαξη από τις προγαμιαίες σχέσεις-πορνεία! Οπότε πρέπει γρήγορα-γρήγορα να τρέξουμε στον μάγο της φυλής (διάβαζε: ιερέα της ενορίας μας), να μας \"διαβάσει\" έτσι ώστε αναμαρτήτως το ίδιο βράδυ να επιδωθούμε αχαλίνοτα (ε, τόση τεστοστερόνη είχε συσσωρευθεί) στο ερωτικό σπόρ το οποίο τόσο μας ταλάνιζε μέχρι πρίν λίγες ώρες, και τώρα επιτέλους βρέ αδερφέ μπορούμε άφοβα να το χαρούμε χάριν του τελετουργικού!

...οὔτε καὶ ἔστι! Πηγαίνουμε στὴν Ἐκκλησία νὰ ἐνωθοῦμε ἐν Κυρίῳ, καὶ νὰ ἀναγεννηθοῦμε στὸν κόσμο ἐπιζητώντας τὴν Σωτηρία μας καὶ τὴν Σωτηρία τοῦ συνανθρώπου. Δὲν εἶναι οὔτε «ἔθιμο» οὔτε «τελετουργία» οὔτε ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ ἀνέφερες καὶ σὲ παρακαλῶ νὰ μὴν πιστεύεις ὅτι ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ πηγαίνει γιὰ αὐτοὺς τοὺς λόγους στὴν Ἑκκλησία νὰ παντρευτεῖ, διότι εἶναι λάθος νὰ τὸ πιστεύουμε ἔτσι! Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι στὸν αἰώνα, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν κάθε μας ξεχωριστὴ στιγμὴ, εἴμαστε ἀντιμέτωποι μὲ τὴν ἀπώλεια καὶ συμμέτωποι μὲ τὴν Σωτηρία, καὶ εἶναι ἀναγκαῖο νὰ προσέχουμε στὸν ἐαυτὸ μας (ὄχι στοὺς ἄλλους) καὶ νὰ συντασσόμεθα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου, ποὺ στέκει ἀδιαλείπτως δίπλα μας γιὰ νὰ μᾶς σώσει καὶ νὰ μᾶς γλιτώσει ἀπὸ τὴν ἀπώλεια! Κι ἄν κάπως φαίνεται τὸ ἀλλότριο πτωτικὸ πνεύμα στὰ λόγια ἤ στὶς πράξεις τοῦ ἀδελφοῦ, νὰ πιστεύομε ὅτι αὐτὸ δὲν εἶναι τὸ πρόσωπὸ του ἀλλὰ ἡ πτώση του, ποὺ χρήζει ἀδελφικῆς βοήθειας, διάκρισης  καὶ κατανόησης. Φράζουμε τὸ λοιπὸν τὸν δρόμο στὴν ἀμαρτία καὶ τὴν ἀνθρώπινη ἠδυπάθεια μὲ κάθε τρὸπο. Καὶ ἔχουμε δὺο βασικοὺς τρὸπους (ἕνας εἶναι τελικὰ!): Τὴν κατανόηση καὶ τὴν στοργὴ πρὸ τὸν πλησίον, καὶ τὴν βαθειὰ συναίσθηση τῆς δικῆς μας ἀσθένιας τὴν ὁποία ἐξομολογούμεθα ἐν μετανοία!

Το μέγα μυστήριον της Ανιδιοτελούς  Αγάπης κατήντησε μία ιερόσυλη νόμιμη Πορνεία! Γίνεται έκφραση του πιό αποκρουστικού αυτοδικαιωτικού εγωκεντρισμού και του πιό κτηνώδους ναρκισσισμού με κίνητρο την νόμιμη ερωτική ικανοποίηση!

Μὲ συγχωρής μὰ μόνον σὲ δαίμονες ἀδελφὲ μποροῦν νὰ συμβοῦν κάτι τέτοια. Ὄχι στοὺς ἀνθρώπους. Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ ἐκφραζόμεθα ἔτσι καὶ μάλιστα διὰ τοῦ γραπτοῦ λόγου!

Ο Θεός επομένως δεν λείπει ποτέ από την ζωή των ανθρώπων΄καθώς βρίσκεται εντός υμών! Αλλά οι άνθρωποι είναι εκείνοι που αρνούνται την παρουσία Του εντός αυτών. Ο Θεός δεν ζητά λοιπόν καμμία τυπική δήλωση απ\'τον άνθρωπο έτσι ώστε να βρίσκεται στη ζωή του, αλλά επιθυμεί την αναζωπύρωση της θεϊκής \"φλόγας\" η οποία εβρίσκεται εις την καρδίαν μας!

Αὐτὸ εἶναι ὡραῖο ποὺ γράφεις καὶ ἀποδεικνύει ὅτι πολλὲς φορὲς τὰ φαινόμενα (τὰ ὁποία τὰ «μαγειρεύει» ὁ πειρασμὸς)...ἀπατοῦν. Ἀς φροντίζουμε λοιπὸν μὲ θέρμη νὰ μὴν σβήνει ἡ«Θεϊκὴ φλόγα, ἡ ὁποία ἐβρίσκεται εἰς τὴν καρδία μας», καὶ ἡ ὁποία ἀναγνωρίζει τὴν ἴδια «Θεϊκὴ φλόγα» καὶ στὸν συνάνθρωπο!

Ο σκοπός λοιπόν της Εκκλησίας είναι να ποιεί τους ανθρώπους δια της ασκήσεως και των Μυστηρίων, χάριτι Χριστού, Ναούς του Αγίου Πνεύματος.

Ἔτσι εἶναι ἀδελφὲ μου. Δὲν χρειάζεται νὰ προσθέσουμε γνῶμες, χρειάζεται νὰ ἀφαιρέσουμε τὴν σκέψη ποὺ μᾶς ἐξουθενώνει.

Η περί προγαμιαίων σχέσεων (αλλά και του γάμου) διαδασκαλία της Εκκλησίας (σήμερα) είναι η χειροτέρα και η πιό αποκρουστική, ψυχοπαθολογική και ανέραστη διδασκαλία όλων των εποχών!!

Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ σὲ κατανοήσει κανεὶς ἀδελφὲ, μὲ τέτοιες διατυπώσεις. Σίγουρα κάτι ἄλλο θέλεις νὰ πεῖς καὶ ὄχι αὐτὸ ποὺ προκύπτει ἀπὸ αὐτὴν τὴν διατύπωση. Δὲν μπορεῖ κανένας ἄνθρωπος (ἰδίως αὐτὸς ποὺ δὲν σὲ γνωρίζει προσωπικὼς), νὰ μὴν δεῖ τουλάχιστον ἐκφραστικὴ ὑπερβολὴ σὲ ὀρισμένες διατυπώσεις σου. Εἶναι ἡ σκέψη   στὴν ὁποία παρεμβάλλεται ὁ πειρασμὸς καὶ μᾶς ἐξουθενώνει. Πρέπει νὰ τῆς φράζουμε τὸν δρόμο νομίζω!

Ο γάμος εδόθηκε από τον Χριστόν ως φάρμακο και αποφυγή της πορνείας (\"διὰ δὲ τὰς πορνείας\") και όχι να γίνεται αφορμή γι\'αυτήν.

Ὁ Γάμος ἐν Κυρίω δὲν συσχετίζεται μὲ τὴν πορνεία καθ᾽ οὐδένα τρόπο, οὔτε βέβαια καὶ «δόθηκε ως φάρμακο και αποφυγή της πορνείας»! Τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας μᾶς ὀδηγοῦν ὅλο καὶ περισσότερο στὸ Μυστήριο τοῦ Θεοῦ, καὶ διὰ αὐτῶν τῶν Μυστηρίων «θεραπεύεται» ὁ ἄνθρωπος πρωτίστως ἀπὸ τὸν θάνατο καὶ περνᾶ στὴν ἀφθαρσία, βαθαίνοντας στὸ Μυστήριο τοῦ Σωτήρα! Μέσα στὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου (ὅπως καὶ σὲ κανένα ἄλλο Μυστήριο) δὲν ὑπὰρχει οὔτε πορνεία, οὔτε καμμία ἄλλη ἀνθρώπινη ἠδυπάθεια. Νομίζω ὅτι εἶναι πιό ἀκριβὲς νὰ λέμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐδόθηκε στὰ Μυστήρια τοῦ Κυρίου, παρὰ ὅτι τὰ Μυστήρια ἐδόθηκαν στὸν ἄνθρωπο! Αὐτὸ βέβαια ἔγινε διὰ τῆς Σταυρικῆς θυσίας καὶ ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου, ὅπου ἡ ἀνθρώπινη φύση πέρασε μέσα ἀπὸ τὸν θάνατο καὶ ἀνεστήθη.

Χριστὸς Ἀνέστη!

ΥΓ:

 Ήλπιζα τουλάχιστον να γίνει κατανοητός ο σωματικός και πνευματικός μου κόπος. Που έχω περάσει ατελείωτες ώρες κλεισμένος στο γραφείο μου να μελετώ με σημειώσεις τόμους επί τόμων, προβληματιζόμενος για την αλήθεια μόνον και για τίποτε άλλο, βρισκόμενος σε διαρκή αμηχανία και αγωνία για το αν αντιλαμβάνομαι σωστά τα πράγματα. Έχοντας ξοδέψει αρκετά χρήματα στερούμενος από αλλού για να αγοράσω πατερικούς τόμους, επειδή απλώς δεν με ικανοποιεί τίποτε το επιφανειακό.

Ἐγὼ προσωπικὰ ἀδελφὲ Ἰωάννη ἐκτιμῶ καὶ τοὺς κόπους σου καὶ τὸ ὅτι ξοδεύεις χρήματα γιὰ  πνευματικὴ  ἀναζήτηση. Θὰ ἤθελα μόνο νὰ πῶ ὅτι ὁ Θεὸς εὐρίσκεται παντοῦ, τὸσο στὸ βάθος ὅσο καὶ στὴν ἐπιφάνεια. Ἐμεῖς εἴμαστε συχνὰ ἀπόντες, τόσο ἀπὸ τὸ βάθος, ὅσο καὶ ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια! Φυσικὰ κάθε ἀπουσία μας συσχετίζεται μὲ τὸ ὅτι ἰδιωτεύομε ἀπομακρυνόμενοι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία! Πρέπει νὰ ἀγωνιζόμεθα κάθε μοναδικὴ στιγμὴ, κατὰ τὴν σκέψη, τὴν  διάθεση καὶ τὴν πράξη, γιὰ νὰ ἀξιωνόμαστε τὴν Χάρη τῆς Ἐκκλησίας, καὶ εἶναι φυσικὰ πολὺ δύσκολο νὰ εἴμαστε παρόντες ἀδιαλλείπτως, καὶ δυστυχὼς εὔκολο νὰ ἰδιωτεύομε. Ἀς ἐπικαλούμεθα τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου πρωτίστως!