Η θεία Οικονομία

[Iaspis]

Μεταφορά από: http://sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=12314#p12314

Μεταφέρω εδώ τό θέμα πού έθεσε ο Αρτέμης, καί πού σχετίζεται μέ τούς  μυστικούς καί ανεξήγητους τρόπους, χρόνους καί τόπους, μέσα από τούς οποίους εμφανίζεται τό θείο θέλημα στήν ανθρώπινη ψυχή, καί τήν παρηγορεί , τήν στηρίζει, τήν καθοδηγεί, τήν επιπλήττει, τήν διορθώνει, καί τόσα άλλα, ανάλογα μέ τό πάνσοφο σχέδιο τής θείας οικονομίας, πού πρέπει νά αποτελεί τήν μόνιμη ζωντανή σπουδή στήν ζωή τού πιστού ανθρώπου. Αυτού πού θέλει καί ελπίζει νά βρεί θέση στήν Βασιλεία τού Θεού.

Σχετικά με τον μωρό ζήλο,άκουσα μια ομιλία η οποία αναφερόταν στα αποτελέσματα αυτής της μορφής του ζήλου στον προφήτη Ηλία..Μέχρι να συνειδητοποιήσει σε τι κατάσταση βρισκόταν,δεν μπορούσε να ησυχάσει,να επικοινωνήσει με τον Θεό,να κάνει προσευχή,αλλά διακατεχόταν από ένα πνεύμα εχθρότητας προς τους ειδωλολάτρες(τους οποίους προηγουμένως είχε κατατροπώσει με το να καταστρέψει ολοκληρωτικά τα θυσιαστήρια του Βάαλ με την προσευχή που έκανε) και μια μανία που τον είχε σαλέψει.Όταν ζήτησε από τον Θεό να του εμφανιστεί,αυτός του εμφανίστηκε όχι όπως τον περίμενε ο Ηλίας..ούτε με την βροντή,ούτε με τον άνεμο ούτε με οτιδήποτε προκαλεί τρόμο και δέος..αλλά εμφανίστηκε στον Ηλία σαν \'φωνή αύρας λεπτής\',θέλοντας να του(μας) δείξει ότι ο Θεός δεν είναι όπως θέλουμε εμείς να τον φανταζόμαστε(τρομερός και επιβλητικός και πομπώδης και εκδικητικός) αλλά εμφανίζεται στον καθένα με τέτοιο τρόπο που να τον αγγίζει στην καρδιά.

Ψάχνοντας βρήκα πώς τά γεγονότα, στά οποία αναφέρεται ο Αρτέμης, βρίσκονται στό ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Γ στό 18 καί 19 κεφ.

Στό 18 αναφέρεται η επί τό Καρμήλιον όρος θυσία, πού θά γινόταν μέ αποστολή φωτιάς, είτε τού Βάαλ (θεού τών ειδωλολατρών) γιά λογαριασμό τού οποίου θυσίαζαν 450 ψευδοπροφήτες, είτε τού Μόνου αληθινού Θεού, υπέρ τού οποίου θυσίαζε ο Ηλίας μαζί μέ 400 προφήτες, τούς λεγομένους τού άλσους· καί όλα αυτά παρουσία τών αντιπροσώπων τού ισραηλιτικού λαού, καί τού βασιλιά Αχαάβ, τού οποίου η γυναίκα Ιεζάβελ είχε καθιερώσει τήν λατρεία τού Βάαλ δορυφορούμενη από τούς 450 ψευδοπροφήτες, μέ αποτέλεσμα τήν μεγάλη ανομβρία.
Οι ψευδοπροφήτες προσπάθησαν πρώτοι, όμως δέν ήρθε καμμία φωτιά από τό ειδωλό τους τόν Βάαλ· «καὶ οὐκ ἦν φωνή καὶ οὐκ ἦν ἀκρόασις»...
Κατόπιν ο Ηλίας γεμίζοντας τό θυσιαστήριο μέ νερά (γιά νά κάμψη κάθε αμφισβήτηση), ανεβόησε πρός τόν ουρανόν καί είπε «Κύριε ὁ Θεός Ἀβραάμ καὶ Ἰσαάκ καὶ Ἰσραήλ, ἐπάκουσόν μου, Κύριε, ἐπάκουσόν μου σήμερον ἐν πυρί, καὶ γνώτωσαν πᾶς ὁ λαός οὗτος, ὅτι σὺ εἶ Κύριος ὁ Θεός Ἰσραήλ καὶ ἐγώ δοῦλος σου καὶ διά σὲ πεποίηκα τὰ ἔργα ταῦτα. Ἐπάκουσόν μου, Κύριε, ἐπάκουσόν μου ἐν πυρί, καὶ γνώτω ὁ λαός οὗτος, ὅτι σὺ εἶ Κύριος ὁ Θεός καὶ σὺ ἔστρεψας τὴν καρδίαν τοῦ λαοῦ τούτου ὀπίσω.» Καί ευθύς έπεσε φωτιά από τόν ουρανόν «καὶ κατέφαγε τὰ ὁλοκαυτώματα καὶ τὰς σχίδακας καὶ τὸ ὕδωρ τὸ ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ τοὺς λίθους καὶ τὸν χοῦν ἐξέλειξε τὸ πῦρ» δείχνοντας στόν λαό Του, μέσω τού Ηλία ποιόν Θεόν πρέπει νά λατρεύει.
Οι ψευδοπροφήτες εθανατώθησαν μέ διαταγή τού Ηλία.
Κατόπιν ο Ηλίας προσευχήθη στήν κορυφή τού όρους Καρμηλίου, γιά νά παύση η ανομβρία, όπως καί τελικά συνέβη.

Στό 19, η Ιεζάβελ μαθαίνοντας τά συμβάντα οργίσθη καί μύνησε στόν Ηλία «εἰ σὺ εἶ Ἠλιού καὶ ἐγώ Ἰεζάβελ, τάδε ποιήσαι μοι ὁ Θεός καὶ τάδε προσθείη, ὅτι ταύτην τὴν ὥραν αὔριον θήσομαι τὴν ψυχήν σου καθώς ψυχήν ἑνός ἐξ αὐτῶν». Δηλαδή απειλούσε νά τόν σκοτώσει (όπως εκείνος σκότωσε τούς ψευδοπροφήτες). Ο Ηλίας τότε εφοβήθει καί άρχισε νά πορεύεται στήν έρημο, γιά νά φύγει από τά μέρη τής δικαιοδοσίας τής βασίλισσας, καί οδεύοντας μέ τήν βοήθεια τού Θεού, παρότι ο ίδιος παρακάλεσε νά αποθάνη («ἱκανούσθω νῦν, λάβε δὴ τὴν ψυχήν μου ἀπ' ἐμοῦ, Κύριε, ὅτι οὐ κρείσσων ἐγώ εἰμί ὑπέρ τοὺς πατέρας μου.»), έφθασε στό όρος Χωρήβ, καί εισήλθε σέ μία σπηλιά. Τότε τόν ρώτησε ο Κύριος «τὶ σὺ ἐνταῦθα, Ἠλίού;». Καί ο Προφήτης απελπισμένος απάντησε «ζηλῶν ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ παντοκράτορι, ὅτι ἐγκατέλειπόν σε οἱ υἱοί Ἰσραήλ˙ τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν καὶ τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν ἐν ῥομφαίᾳ, καὶ ὑπολέλειμμαι ἐγώ μονώτατος, καὶ ζητοῦσι τὴν ψυχήν μου λαβεῖν αὐτήν».
Τότε είπε ο Κύριος στόν Ηλία νά βγεί τήν επόμενη μέρα έξω από τήν σπηλιά  καί νά σταθεί ενώπιον Αυτού·
«ἰδού παρελεύσεται Κύριος, καὶ ἰδού πνεῦμα μέγα κραταιόν διαλύον ὄρη καὶ συντρίβον πέτρας ἐνώπιον Κυρίου, οὐκ ἐν τῷ πνεύματι Κύριος˙ καὶ μετά τὸ πνεῦμα συσσεισμός, οὐκ ἐν τῷ συσσεισμῷ Κύριος˙ καὶ μετά τὸν συσσεισμόν πῦρ, οὐκ ἐν τῷ πυρί Κύριος˙ καὶ μετά τὸ πῦρ φωνή αὔρας λέπτης, κἀκεῖ Κύριος».
Ο Ηλίας τότε σκέπασε τό πρόσωπό του μέ τήν μηλωτή του από δέος πρός τόν Κύριον. Καί ο Θεός τόν ρώτησε, καί πάλι, γιατί ευρίσκεται εκεί. Ο Ηλίας απάντησε όπως καί τήν πρώτη φορά («ζηλῶν ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ παντοκράτορι, ὅτι ἐγκατέλειπόν σε οἱ υἱοί Ἰσραήλ˙ τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν καὶ τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν ἐν ῥομφαίᾳ, καὶ ὑπολέλειμμαι ἐγώ μονώτατος, καὶ ζητοῦσι τὴν ψυχήν μου λαβεῖν αὐτήν»). Τότε ο Θεός, εξαλείφοντας τόν πόνο του, τού αποκαλύπτει τό σχέδιο τής θείας οικονομίας Του δείχνοντας του πώς δέν είναι μόνος καί ανυπεράσπιστος· καί τού λέγει: «ἀνάστρεφε εἰς τὴν ὁδόν σου καὶ ἥξεις εἰς τὴν ὁδὸν ἐρήμου Δαμασκοῦ καὶ ἥξεις καὶ χρίσεις τὸν ᾿Αζαὴλ εἰς βασιλέα τῆς Συρίας· καὶ τὸν ᾿Ιοὺ υἱὸν Ναμεσσὶ χρίσεις εἰς βασιλέα ἐπὶ ᾿Ισραήλ· καὶ τὸν ῾Ελισαιὲ υἱὸν Σαφὰτ χρίσεις εἰς προφήτην ἀντὶ σοῦ. καὶ ἔσται τὸν σῳζόμενον ἐκ ρομφαίας ᾿Αζαήλ, θανατώσει ᾿Ιού, καὶ τὸν σῳζόμενον ἐκ ρομφαίας ᾿Ιοὺ θανατώσει ῾Ελισαιέ. καὶ καταλείψεις ἐν ᾿Ισραὴλ ἑπτὰ χιλιάδας ἀνδρῶν, πάντα γόνατα, ἃ οὐκ ὤκλασαν γόνυ τῷ Βάαλ, καὶ πᾶν στόμα, ὃ οὐ προσεκύνησεν αὐτῷ.»
Ο Προφήτης υπακούων είς τό θέλημα τού Θεού επορεύθη καί συνάντησε τόν Ελισαιέ τού Σαφάτ, πού ο Θεός είχε οικονομήσει γιά διάδοχο τού Ηλία.
Τόν συνάντησε νά οργώνει, καί χωρίς νά τού μιλήσει έριξε επάνω του τήν μηλωτή του καί έτσι τόν έχρισε Προφήτη. Καί εκείνος αποχαιρέτησε τούς γονείς του, εθυσίασε τά βόδια μέ τά οποία όργωνε, καί ακολούθησε τόν Ηλία. Τό γεγονός τής χρίσεως τού Ελισαιέ δείχνει πώς αυτός ήτο προετοιμασμένος,  μέ τρόπο, σέ χρόνο καί τόπο, πού υπαγορεύει η πάνσοφος θεία οικονομία, νά αποδεχθεί αβίαστα, χωρίς λόγια, παρά μόνο μέ μία συμβολική πράξη τό θέλημα τού Θεού.

Τά γεγονότα αποδεικνύουν περίτρανα, πώς τό θέλημα τού Θεού είναι ο απλούστερος, καί ο πιό αβίαστος καί φυσικός δρόμος γιά τόν κάθε άνθρωπο. Μόνο πού υπάρχει μία σημαντική  λεπτομέρεια πού πολλές φορές δυσκολεύει τήν ανθρώπινη φύση, καί οδηγεί τήν ανθρώπινη πορεία πρός τήν περιπλάνηση. Καί αυτή η λεπτομέρεια είναι η θνητότητα τού ανθρώπου, πού δημιούργησε μία φύση καταδικασμένη νά υπάρχει σέ τοπικά καί χρονικά περιθώρια, καί δυστυχώς όχι πάντα μέ τόν ίδιο τρόπο. Γι αυτό η αδιάλειπτη σπουδή τού θείου θελήματος, η τήρηση τών εντολών τού Θεού, καί η διαρκής επικοινωνία μέ τόν επουράνιο Πατέρα, μέσω τής προσευχής, μάς απαλλάσουν από τήν θνητότητα πού μάς περιχαρακώνει σέ  τόπους, χρόνους καί τρόπους...


Τό θέμα έχει πολλές πτυχές, καί χρειάζεται καί θεολογική γνώση, τήν οποία δέν έχω, γιά μία πιό λεπτομερή ανάλυση τών εν λόγω χωρίων τής Παλαιάς διαθήκης. Ας ελπίσουμε στά φώτα άλλων αδελφών...