Η απομάκρυνση από τήν δυστυχία!

[Ιωάννα]

Εμβαθύνατε πολύ στο θέμα,δεν περίμενα τέτοια ανάλυση..Ευχαριστούμε

Εμείς  σε ευχαριστούμε, Αρτέμη! :flowers:

[Iaspis]

Εμβαθύνατε πολύ στο θέμα,δεν περίμενα τέτοια ανάλυση..Ευχαριστούμε

Εμείς  σε ευχαριστούμε, Αρτέμη! :flowers:

Συμφωνώ μέ τήν Ιωάννα!

[Iaspis]

Βλέπεις μόνο η γλώσα  μιλά για ακεραιότητα -και η καρδιά, βέβαια, αναπαύεται και την αναζητεί- αλλά τα έργα;;;  Εδώ είμαστε...!

Εδώ είμαστε ευτυχώς Ιωάννα! Αυτή η τελευταία σου φράση μού δημιουργεί τήν ανάγκη νά προτείνω ένα νέο θέμα γιά συζήτηση.

Θέλουμε έτσι να συμβιβάσουμε το ορθό με το χαλασμένο και χάνουμε το ακέραιο που είναι και το μοναδικό.

Εμένα αυτός ο λόγος μού φαίνεται πρακτικώτατος, διότι περιγράφει επακριβώς κάτι πού συμβαίνει κατά κόρον σέ όλους τούς ανθρώπους. Αυτός δέ ο άτοπος συμβιβασμός πού περιγράφεις δημιουργεί τήν καθημερινή υπερβολή μας, στήν πράξη καί στά λόγια.

Θέλω λοιπόν εν γένει νά θέσω τό θέμα τής σχέσεως (ή τών σχέσεων) μεταξύ θεωρίας καί πράξεως...
Γιά νά μήν συζητούμε όμως τά πάντα σέ ένα τόπικ, επιτρέψετέ μου νά μεταφέρω τήν συνέχεια εδώ:

http://sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=12177#p12177

[mistral]

Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν, ξεχωρίζω το ουσιαστικό, έλλειψη πραγματικού ενδιαφέροντος και αληθινής αγάπης.  Αν αγαπώ συμμετέχω στον πόνο του άλλου, έρχομαι στη θέση του, αφουγκράζομαι τις ανάγκες του, είμαι δίπλα του, δεν τον ξεχνώ, δεν εξαφανίζομαι στην καθημερινότητά μου.  Η αγάπη όμως είναι και ένα αγώνισμα.

Ιωάννα συμφωνώ μαζί σου
Έλλειψη «αληθινής αγάπης» ή έλλειψη «αγάπης Χριστού» ή απλά έλλειψη αγάπης.
Επειδή η αγάπη είναι μία και ότι άλλο έξω απ αυτήν δεν είναι αγάπη
Συνήθως οι άνθρωποι δείχνουν «αγάπη» μόνον αν αυτή εξυπηρετεί τους σκοπούς και τα συμφέροντά τους
Μόνο που αυτό δεν είναι αγάπη. Μπορεί να το πεί κάποιος όπως θέλει αλλά όχι αγάπη
Είναι ύβρις προς την αγάπη αυτής της μορφής η «αγάπη»

Θα συμφωνήσω και με το παρακάτω
(το γράφω εδώ επειδή το άλλο θέμα είναι «αποκλειστικά για γυναίκες»)

Αγάπη, αληθινή αγάπη είναι εκείνη που μπορεί να δεχθεί και την απόρριψη και να συνεχίσει να αγαπά.  Η αληθινή αγάπη σέβεται την ελευθερία.

Ακριβώς έτσι Ιωάννα. Ακριβώς έτσι! Σαν να τα γράφω εγώ :)
Η αληθινή αγάπη αγαπά αιώνια και σέβεται την ελευθερία.
Είτε την απορρίψουν, είτε την προσβάλλουν, είτε την δεχτούν η αγάπη μόνον αγαπά.
Δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά! Δεν διανοείται να σκεφτεί διαφορετικά!
Γιατί .. είναι αγάπη!

[mistral]

Σίγουρα μετράει και η πίστη μας γιατί χωρίς αυτήν δε μπορούμε να πλησιάσουμε κάποιον που αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα.Πώς θα τον παρηγορήσουμε;Πώς θα τον ανεβάσουμε ψυχικά;Θεωρώ ότι αν δεν πιστεύουμε και δε μεταφέρουμε στον άλλο την ελπίδα για το Θαύμα ή για την Επουράνιο Βασιλεία δε μπορούμε με άλλον τρόπο να τον βοηθήσουμε.

Θα του δώσουμε Χριστό! Έτσι θα βοηθήσουμε τον πάσχοντα
Άν έχουμε βέβαια εμείς δράμι Χριστό στην καρδιά μας..
Και το να του δώσουμε Χριστό με το να να του μιλήσουμε για τον Χριστό δεν είναι το ίδιο πράγμα
Όπως ακριβώς δεν είναι το ίδιο πράγμα να δώσουμε μια φρατζόλα ψωμί σε έναν πεινασμένο
με το να αρχίσουμε να του λέμε πως θα βρεί ψωμί, τι νόστιμο θα είναι όταν το φάει κλπ κλπ
Γιατί στην πρώτη περίπτωση του δίνουμε ψωμί κα χορταίνει την πείνα του
ενώ στην δεύτερη του κάνουμε την πείνα του χειρότερο μαρτύριο απ ότι ήδη είναι.

Αν τώρα δεν έχουμε Χριστό να δώσουμε.. τότε

«Θεέ μου..
Δεν έχω σοφία, δεν έχω γνώση και δεν γνωρίζω πως να βοηθήσω αυτόν τον άνθρωπο
Ότι και να πω θα είναι δημιουργήματα του μυαλού μου και μπορεί αντί να ωφελήσουν να βλάψουν την ψυχή του ανθρώπου. Ότι και να κάνω μπορεί να κάνω την ζωή του ανθρώπου δυσκολότερη απ ότι είναι παρά την καλή μου πρόθεση.
Εσύ όμως Κύριε, ο ετάζων καρδίας και νεφρούς των ανθρώπων, Εσύ που γνωρίζεις τι είναι καλό για την ψυχή αυτού αλλά και του κάθε άλλου ανθρώπου, Εσύ που και νεκρούς ανασταίνεις, και θαύματα κάνεις και τα πάντα προγνωρίζεις και τα πάντα εν σοφία εποίησας ξέρεις τι χρειάζεται η ψυχή του ανθρώπου.
Εγώ ως άνθρωπος βάζω την καλή μου πρόθεση να βοηθήσω, να συμπαρασταθώ, να φανώ χρήσιμος.
Αν Κύριε θέλεις να πείς κάτι στον άνθρωπο Εσύ θα ανοίξεις το στόμα μου και θα το πείς. Εγώ δεν ξέρω.
Αν Εσύ Κύριε θέλεις να κάνω κάτι για αυτόν τον άνθρωπο θα μου δώσεις την φώτιση να το κάνω.
Μόνον Εσύ Κύριε και όχι εγώ.  Εσύ βοηθάς τους ανθρώπους όχι εγώ.
Εγώ είμαι ανάξιος να βοηθήσω τον εαυτό μου πως να βοηθήσω και άλλους;
Με την δική σου δύναμη Κύριε όλα είναι δυνατά. Φώτισέ με..»

Και πάμε κοντά στον πάσχοντα .... και έχει ο Θεός.

Έτσι και εμείς απαλλασόμαστε απ την υπερηφάνεια ότι φανήκαμε και καλά χρήσιμοι
και την δόξα αναπέμπουμε στον Θεό επειδή Αυτός είναι ο μόνος που βοηθάει τον άνθρωπο

[ειρήνη]

Θα του δώσουμε Χριστό! Έτσι θα βοηθήσουμε τον πάσχοντα
Άν έχουμε βέβαια εμείς δράμι Χριστό στην καρδιά μας..
Και το να του δώσουμε Χριστό με το να να του μιλήσουμε για τον Χριστό δεν είναι το ίδιο πράγμα
Όπως ακριβώς δεν είναι το ίδιο πράγμα να δώσουμε μια φρατζόλα ψωμί σε έναν πεινασμένο
με το να αρχίσουμε να του λέμε πως θα βρεί ψωμί, τι νόστιμο θα είναι όταν το φάει κλπ κλπ
Γιατί στην πρώτη περίπτωση του δίνουμε ψωμί κα χορταίνει την πείνα του
ενώ στην δεύτερη του κάνουμε την πείνα του χειρότερο μαρτύριο απ ότι ήδη είναι.

Μπορείς να μου πεις mistral απλά και πρακτικά πώς θα δώσω Χριστό σε κάποιον χωρίς να του μιλήσω για το Χριστό;Πέραν της προσευχής φυσικά.Πώς θα του μεταφέρω την ελπίδα αν δεν ξέρει ότι Ελπίδα είναι μόνο ο Χριστός;Πώς θα πιστέψει στο Θαύμα αν δε γνωρίζει όσα θαύματα έχει κάνει ο Χριστός;Νομίζω ότι το παράδειγμα που έθεσες δεν ταιριάζει ιδιαίτερα.Απλώς θα με βοηθούσες αν μου έλεγες τι ακριβώς θα ανέφερες σε κάποιον άρρωστο,πονεμένο ή κάτι παρόμοιο.

[mistral]

Ευχαρίστως Ειρήνη να σου πώ την εμπειρία μου ως ασθενούς κατ\' αρχήν.
Νοσηλευόμουν πριν περίπου 10 χρόνια σε πολύ άσχημη κατάσταση στην Ευαγγελισμό
Οι πιθανότητες σχετικά με το εάν θα ενάκαμπτα ή όχι στην ζωή ήταν μοιρασμένες
Οι περισσότεροι περίμεναν πως θα κατέληγα εκείνη την φορά
Θυμάμαι λοιπόν ένα απόγευμα που δεν είχε επισκεπτήριο ήρθε ένας άνθρωπος
Κάθισε σε μια καρέκλα δίπλα μου και μου έπιασε με τα δυό του χέρια τα χέρια μου
Χαμογέλασε ήσυχα και εγώ ένοιωσα πολύ όμορφα. Δεν είπε ούτε μία λέξη.
Δεν ξέρω αν είχα κάν το κουράγιο να ακούσω μία λέξη ή αν θα καταλάβαινα κάτι
Ένοιωσα όμως μια μεγάλη γαλήνη στην ψυχή μου, έκλεισα τα μάτια, χαμογέλασα
Μετά από κάποια ώρα ξύπνησα και γνώριζα πως ήμουν καλά.
Απ το επόμενο πρωΐ η κατάστασή μου πήρε πορεία προς την ζωή..
Βέβαια πέρασε κάποιο δίμηνο μέχρι να επανέλθω.. αλλά δόξα τω Θεώ.

Αυτός ο άνθρωπος δεν μου είπε ούτε μία λέξη. Μου έδωσε Χριστό.

Έχω και μια δεύτερη παρόμοια εμπειρία δεν ήμουν όμως τόσο σοβαρά ασθενής
Απλά είχα μεγάλη σκοτούρα στο μυαλό μου και πολλά προβλήματα στην ζωή μου
Είχα επισκεφτεί έναν γέροντα στο Άγιον Όρος για αυτόν τον σκοπό.
Είχα πολλά στο μυαλό μου να πώ και να συζητήσω με τον γέροντα
Όταν έφτασα στο κελί είχε λίγο κόσμο και περίμενα απ\' έξω
Σε λίγο έφυγε ο κόσμος και ήμουν μόνος μου με τον γέροντα.
Με ρώτησε κάνα δυό πράγματα άσχετα με αυτά που με απασχολούσαν
Κατά περίεργο τρόπο όμως και ενώ είχα πολλά να ρωτήσω τα ξέχασα όλα.
Καθόμασταν εκεί ήσυχα, ωραία, δεν λέγαμε τίποτε και γινόμουν άλλος άνθρωπος
Πώς και γιατί ούτε με ενδιέφερε ούτε και το σκεφτόμουν εκείνη την ώρα
Μετά από κάποια ώρα σηκώθηκε ο γέροντας και μου είπε: «Καιρός να φεύγεις»
«Ευλογείτε» είπα και σηκώθηκα και έφυγα. Και προβλήματα δεν είχα.
Όλα είχαν χαθεί χωρίς να τα συζητήσω. Χωρίς ο γέροντας να μου πεί κάτι
Στην επιστροφή αναρωτιόμουν τι και πώς.

Μετά διάβασα για κάποιους αγίους που δεν μίλαγαν ποτέ.
Αρκούσε όμως σε κάποιον να μείνει κοντά τους για κάποια ώρα για να γίνει καλά
Ή να πάρει μια απάντηση στην καρδιά του για κάτι που τον απασχολούσε.
Αναφέρονται τέτοια περιστατικά στα πατερικά κείμενα της εκκλησίας.

Απλά ο άγιος έδινε λίγη απ την χάρη του Θεού που είχε και στον επισκέπτη.

Το παράδειγμά που έδωσα ταιριάζει απόλυτα.
Άλλο μιλάω για κάτι και άλλο δίνω κάτι άμεσα σε αυτόν που το έχει ανάγκη.

Εξ άλλου θα πρέπει να σκεφτεί κάποιος αν ο ασθενής έχει διάθεση να ακούσει κουβέντες
Ή αν θέλεις ακόμα ακόμα αν είναι σε κατάσταση σωματική ή διανοητική να ακούσει λόγια
Ή και η προδιάθεσή του απέναντι σε κηρύγματα και πνευματικά λόγια να είναι αρνητική
Όμως στην ανάπαυση της ψυχής - και του σώματος μερικές φορές - που φέρνει η χάρη του Θεού
κανένας δεν λέει ποτέ όχι. Όσο αρνητικά διακείμενος να είναι απέναντι στα πνευματικά.

Και άλλο το να μιλήσουμε για το θαύμα στον ασθενή και άλλο να ζήσει το θαύμα ο ασθενής
Γιατί αν του μιλήσουμε για θαύματα που δεν θα δεί τότε τι γνώμη θάχει για την πίστη;
Θα σκεφτεί φυσικά ότι «αυτά έγιναν ίσως - αν το πιστέψει - κάποτε αλλά σε μένα δεν έγιναν»
Άρα θα πάει ακόμα μακρύτερα απ την πίστη απ όσο μακρυά βρίσκεται ήδη.
Όμως αν το θαύμα το ζήσει και άθεος να είναι στον Χριστό θα πιστέψει.

«ούκ εν πειθοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις αλλ\' εν αποδείξει πνεύματος και δυνάμεως»

Γι αυτό οι άγιοι έκαναν πολύ προσευχή και έλεγαν ελάχιστες έως καθόλου κουβέντες
Και για να κυριολεκτώ ποτέ δεν πήγαιναν σε έναν άρρωστο να του κάνουν κήρυγμα
Και θυμίσου λίγο ότι ο Ιησούς ΔΕΝ μίλαγε για θαύματα στους πάσχοντες.
Τους έδινε αυτό που είχαν ανάγκη, δηλαδή τους έδινε το θαύμα!
Οι Απόστολοι και οι Άγιοι ακόμα και οι πρόσφατοι γέροντες έδιναν τα θαύματα!
Δεν ζάλιζαν το μυαλό των αρρώστων με λόγια και κηρύγματα αλλά
έδιναν στην ψυχή και στο άρρωστο σώμα αυτό που είχε ανάγκη.
Έδιναν το θαύμα! δεν μίλαγαν γι αυτό σε κάποιον που το είχε ανάγκη.
Γιατί ο πεινασμένος πεινάει ακόμα περισσότερο αν του μιλάς για ψωμί
χωρίς να του δίνεις να φάει. Του κάνεις την πείνα ακόμα χειρότερη.

Και νομίζω πως το να σου πώ εγώ πως να φερθείς σε κάποιον ασθενή ειλικρινά δεν γνωρίζω
Θα μπορούσα βέβαια να κάνω αναφορά σε ψυχολογικές και υποστηρικτικές πρακτικές που ξέρω
Όμως ειλικρινά δεν τις θεωρώ αποτελεσματικές και δεν λέω πράγματα που δεν πιστεύω

Στο προηγούμενο πόστ έγραψα μια προσευχή όπως εμένα μου ήρθε την ώρα που έγραφα
Αυτό που τελικά πιστεύω είναι πως αν έχουμε καλή πρόθεση και απλότητα ο Θεός βοηθάει
Νομίζω πως αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για εμάς που δεν είμαστε «γέροντας-Πορφύριος»
Πολύ προσευχή για τον πάσχοντα και να ζητάμε φώτιση να μας φωτίσει ο Θεός τι να πούμε και τι να κάνουμε.
Επειδή αν με το μυαλό μας προσπαθούμε να βοηθήσουμε ίσως να κάνουμε και κακό σε μια ψυχή

Αν εμείς δεν έχουμε βρεθεί ποτέ στην θέση αυτού που πάσχει πως να καταλάβουμε τι ζητάει;
Γιατί το θέμα δεν είναι τι θα πούμε εμείς αλλά το τί έχει ανάγκη η ψυχή του πάσχοντα.
Αν δεν μας φωτίσει ο Θεός να καταλάβουμε τις ανάγκες του ασθενή σφάλματα θα κάνουμε.
Και αντί για όφελος ζημιά θα προκαλέσουμε.  Κάποιες φορές το να μην πούμε τίποτε και
να μην κάνουμε τίποτε είναι ίσως ότι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε. Κάποιες φορές.

Γι αυτό επανέρχομαι: ο Θεός και όχι εμείς θα βοηθήσει τον πάσχοντα.
Εμείς ας είμαστε τα πόδια, τα χέρια ή το στόμα μέσα απ το οποίο ο Θεός θα βοηθήσει
Αν καλοπροαίρετα δηλαδή διαθέτουμε τον εαυτό μας στην υπηρεσία του συνανθρώπου
ο Θεός θα βρεί τον τρόπο να μας χρησιμοποιήσει για το καλό μιας ψυχής. Ο Θεός όχι εμείς.

Tώρα στο τι εγώ θα έλεγα σε έναν ασθενή; Ότι με φώτιζε ο Θεός!
Εκ προοιμίου δεν γνωρίζω τι θάλεγα σε έναν ασθενή γενικά.
Δεν πιστεύω πως υπάρχει κανόνας «αυτά λέμε σε έναν ασθενή»
Προσεύχομαι και ότι με φωτίσει ο Θεός αυτό λέω αυτό και κάνω.

Πριν λίγους μήνες θυμάμαι επισκέφτηκα έναν πρώην γείτονά μου στο Αλεξάνδρας
Πήγα μια ώρα που δεν είχε επισκεπτήριο, έχει ησυχία αυτές τις ώρες.
Είχε να με δεί πάνω από έξη χρόνια
Μόλις με είδε ..«Ο Θεός σέστειλε!» μου είπε
«Ναί ο Θεός με έστειλε» είπα εγώ

Κάτσαμε εκεί στον διάδρομο δίπλα δίπλα και άρχισε να μου μιλάει
Εγώ απλά άκουγα. Και έλεγα την ευχή από μέσα μου
Πού και που με ρώταγε: «Εσύ τι λές;», «Δεν έχω δίκηο;» κλπ
Του έλεγα την γνώμη μου όπως μου έρχονταν
Μετά από κάμποση ώρα μου λέει: «Μην σε ζαλίζω άλλο»
Σηκώθηκα να φύγω.. τον χαιρέτησα
«Να εξομολογηθείς και να κοινωνήσεις» του είπα
«Γιατί; μόνο όσοι πρόκειται να πεθάνουν κοινωνάνε» μου είπε
«Εγώ κοινωνάω 20 χρόνια και δεν πέθανα ακόμα, και ξέρεις ..» του είπα

Κατάλαβα πως πραγματικά χρειάζονταν την παρουσία μου
Και κατάλαβα πως ήθελε να μιλήσει για κάποια πράγματα
Και επίσης πως ότι είχε ανάγκη να πεί το είπε
Και ότι με φώτισε ο Θεός είπα
Δεν έμαθα ούτε ρώτησα αν εξομολογήθηκε ή κοινώνησε ακόμα
Έμαθα όμως πως ακόμα είναι στην ζωή..

Δεν έχω κάτι άλλο να γράψω για το θέμα Ειρήνη .. συγγνώμη έγραψα πάααρα πολλά.

[ειρήνη]

Σ\' ευχαριστώ πολύ mistral.Πολύ όμορφα όσα ανέφερες.Αλλά...
Καταρχήν δεν εννοούσα κανένα κήρυγμα και καμία ομιλία.Πραγματικά αυτά κουράζουν πολλές φορές ειδικά όταν η ψυχή δεν είναι έτοιμη να τα δεχτεί.Το να πεις σε κάποιον άρρωστο ότι υπάρχει Κάποιος που βλέπει τον πόνο σου,που συμπάσχει μαζί σου και σ\' αγαπάει όσο κανείς άλλος δε νομίζω ότι θα του πέσει βαρύ.Αυτό εννοώ να δώσει κάποιος ελπίδα.Κι όσο για το θαύμα,δεν είμαστε ούτε άγιοι ούτε γέροντες ώστε να μας δίνει ο Θεός τη χάρη να κάνουμε θαύματα.Δηλαδή δεν είναι κανένα θαύμα δεδομένο.

Και άλλο το να μιλήσουμε για το θαύμα στον ασθενή και άλλο να ζήσει το θαύμα ο ασθενής

Επειδή δεν ξέρουμε αν θα το ζήσει,είναι ωραίο νομίζω να του δώσουμε ελπίδα λέγοντάς του ότι υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις που σώθηκαν από θαύμα.Όλα αυτά όμως νομίζω είναι το δεύτερο βήμα.
Το πρώτο είναι αυτό που ανέφερες στο δικό σου περιστατικό.Συμφωνώ ότι δείχνοντας την αγάπη με τον πιο απλό τρόπο μπορείς να δώσεις δύναμη στον ασθενή.Εκεί όμως μεταδίδεις αγάπη.Δεν ξέρω αν συγχρόνως μεταδίδεις Χριστό.Ίσως αργότερα ο Θεός τον φωτίσει να τον γνωρίσει,ακόμα και δια μέσου ημών.
Αυτό που νομίζω κυρίως δεν κατάλαβες από όσα είπα είναι το εξής:δεν υποστηρίζω ούτε το κήρυγμα ούτε τα πολλά λόγια σε αυτές τις περιπτώσεις.Ίσως 2 κουβέντες αγάπης, που έχουν όμως μέσα του Χριστό, να είναι το φάρμακο.Κι αυτά φυσικά και δε θα είναι δικά μας.
Μακάρι ο Θεός να μας δώσει το χάρισμα να βοηθούμε τέτοιες ψυχές,γιατί δεν είμαστε άξιοι....

[Iaspis]

Σ\' ευχαριστώ πολύ mistral.Πολύ όμορφα όσα ανέφερες.Αλλά...
Καταρχήν δεν εννοούσα κανένα κήρυγμα και καμία ομιλία.Πραγματικά αυτά κουράζουν πολλές φορές ειδικά όταν η ψυχή δεν είναι έτοιμη να τα δεχτεί.Το να πεις σε κάποιον άρρωστο ότι υπάρχει Κάποιος που βλέπει τον πόνο σου,που συμπάσχει μαζί σου και σ\' αγαπάει όσο κανείς άλλος δε νομίζω ότι θα του πέσει βαρύ.Αυτό εννοώ να δώσει κάποιος ελπίδα.Κι όσο για το θαύμα,δεν είμαστε ούτε άγιοι ούτε γέροντες ώστε να μας δίνει ο Θεός τη χάρη να κάνουμε θαύματα.Δηλαδή δεν είναι κανένα θαύμα δεδομένο.

Και άλλο το να μιλήσουμε για το θαύμα στον ασθενή και άλλο να ζήσει το θαύμα ο ασθενής

Επειδή δεν ξέρουμε αν θα το ζήσει,είναι ωραίο νομίζω να του δώσουμε ελπίδα λέγοντάς του ότι υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις που σώθηκαν από θαύμα.Όλα αυτά όμως νομίζω είναι το δεύτερο βήμα.
Το πρώτο είναι αυτό που ανέφερες στο δικό σου περιστατικό.Συμφωνώ ότι δείχνοντας την αγάπη με τον πιο απλό τρόπο μπορείς να δώσεις δύναμη στον ασθενή.Εκεί όμως μεταδίδεις αγάπη.Δεν ξέρω αν συγχρόνως μεταδίδεις Χριστό.Ίσως αργότερα ο Θεός τον φωτίσει να τον γνωρίσει,ακόμα και δια μέσου ημών.
Αυτό που νομίζω κυρίως δεν κατάλαβες από όσα είπα είναι το εξής:δεν υποστηρίζω ούτε το κήρυγμα ούτε τα πολλά λόγια σε αυτές τις περιπτώσεις.Ίσως 2 κουβέντες αγάπης, που έχουν όμως μέσα του Χριστό, να είναι το φάρμακο.Κι αυτά φυσικά και δε θα είναι δικά μας.
Μακάρι ο Θεός να μας δώσει το χάρισμα να βοηθούμε τέτοιες ψυχές,γιατί δεν είμαστε άξιοι....

Αγαπητή Ειρήνη, θά ήθελα νά επιχειρήσω καί εγώ μία απάντηση στό πώς μπορεί κάποιος νά βοηθήσει τήν δυστυχία.
Καθώς ο mistral παρέθεσε μία προσωπική του εμπειρία, μού ήρθε στό νου μία εμπειρία συγγενικού μου προσώπου, πού είναι δεικτική τής βοήθειας πού μπορεί κάποιος νά παράσχει σέ έναν άρρωστο.

Ο συγγενής μου λοιπόν συνδεόταν μέ κάποιον άνθρωπο, επ\' ονόματι Μανόλη, στού οποίου τό μαγαζί ήταν κάποιο διάστημα μισθωτός. Καί οι δύο αυτοί άνθρωποι δέν ήταν προσκολλημένοι ούτε στόν Θεό, ούτε στήν Εκκλησία, χωρίς βέβαια αυτό νά σημαίνει πώς ήταν άθεοι ή εχθροί τής εκκλησίας. Ήταν τυπικά Ορθόδοξοι καί αδιάφοροι γιά τά μυστήρια..
Η δέ φιλία τους δέν ήταν αμιγής, αλλά βασιζόταν περισσότερο στήν επαγγελματική τους σχέση.

Κάποια στιγμή ο Μανόλης αρρώστησε από καρκίνο. Όμως άγνωστο πώς, έζησε μέ τόν καρκίνο 10 ολόκληρα χρόνια, κάνοντας διάφορες θεραπείες. Όλοι οι γνωστοί καί φίλοι θαύμαζαν, σκεφτόμενοι πώς ο γενναίος Μανόλης νίκησε τήν επάρατο νόσο...
Σ\' αυτά τά 10 χρόνια ο άτυχος Μανόλης καταστράφηκε οικονομικά, καί έφτασε από επιχειρηματίας νά γίνει μισθωτός. Όμως δέν χάθηκε μέ τόν συγγενή μου, γιατί συνέχισαν νά εργάζονται στούς ίδιους πάνω-κάτω χώρους. Τόν δέκατο χρόνο ο Μανόλης κύλησε άσχημα εξαιτίας τής αρρώστειας. Βγήκε ανήμπορος γιά εργασία, καταχρεομένος, μέ μικρή σύνταξη αναπηρείας. Όλοι οι συγγενείς, γνωστοί καί φίλοι  εξηφανίσθησαν. Άλλος γιατί δέν άντεχε, άλλος γιατί δέν μπορούσε, άλλος, άλλος, άλλος....
Ο συγγενής μου όμως παρέμεινε κοντά του καί τόν βοηθούσε, καί τού συμπαραστεκόταν πρακτικά. Μάλιστα πρός τό τέλος, όταν η κατάσταση έφτασε στό απροχώρητο, ο συγγενής βοήθησε ώστε ο Μανόλης νά δεχθεί οικονομική βοήθεια από νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου (κάποιο σύλλογο). Όταν πήγαν οι εκπρόσωποι τού συλλόγου στό νοσοκομείο, όπου ο Μανόλης νοσηλευόταν, γιά νά τούς παρουσιάσει τά προβλήματα πού αντιμετώπιζε, στό τέλος, γεμάτος δάκρυα, τούς είπε πώς άν δέν είχα καί αυτόν τόν άνθρωπο, τί θά γινόμουν....Ο δέ συγγενής μου, όπως μού διηγήθηκε, τά κλάματα τού Μανόλη τά είχε ρουτίνα γιά μήνες, καί προσπαθούσε νά τόν παρηγορεί, όχι μέ τόν Χριστό, αλλά μέ ότι ελαφρύ ανέπαυε τόν Μανόλη καί λειτουργούσε στήν μεταξύ τους σχέση...
Ο Μανόλης τού έλεγε συχνά καί θερμά, πώς τού χρωστάει χάρη, καί μακάρι κάποτε νά τού τήν ξεπληρώσει...

Όταν ο Μανόλης πέθανε ο συγγενής, καθώς μού είπε, πήγε μετά τήν κηδεία πάνω από τόν τάφο τού Μανόλη καί κλαίγοντας μπροστά του γιά πρώτη φορά τού είπε: «Κάνε μου καί εσύ αδελφέ μου Μανόλη μία χάρη από εκεί πού είσαι»! Καί από τότε ο συγγενής μου δέχθηκε τόν Χριστό, θερμά καί ανεξήγητα...

Άν λοιπόν αναρωτιέσαι Ειρήνη τί μπορεί νά κάνει κάποιος γιά τόν άρρωστο, εγώ σού λέω ακούοντας τόν συγγενή μου: Δώστου χρήματα άν έχει ανάγκη, κατέβαζέ του τά σκουπίδια στόν δρόμο, πλένε του τά ρούχα στό πλυντήριο, μαγείρευέ του καί κάνε του τά ψώνια, πλήρωνε τούς λογαριασμούς του, γίνε ο ταξιτζής του, βοήθα τον σέ ότι σού ζητήσει, κάνε του παρέα καί μίλα του γιά ότι τόν ευχαριστεί καί τόν αναπαύει.
Άν όμως όλα αυτά δέν σού περνάνε από τό χέρι (ή έστω κάποια), τουλάχιστον μήν τόν εγκαταλήψεις παντελώς, μήν φύγεις μακρυά του, διατήρησε μία επαφή έστω καί τηλεφωνική. Είναι κακός πειρασμός η απομάκρυνση από τήν δυστυχία, όπως είναι μεγάλη ευεργεσία τό νά τήν πλησιάζει κάποιος θεωρόντας την καί δική του...

Βλέπεις αγαπητή Ειρήνη δίνεις ή δέχεσαι Χριστό, τό ίδιο είναι!

[Ιωάννα]

Έχω και μια δεύτερη παρόμοια εμπειρία δεν ήμουν όμως τόσο σοβαρά ασθενής
Απλά είχα μεγάλη σκοτούρα στο μυαλό μου και πολλά προβλήματα στην ζωή μου
Είχα επισκεφτεί έναν γέροντα στο Άγιον Όρος για αυτόν τον σκοπό.
Είχα πολλά στο μυαλό μου να πώ και να συζητήσω με τον γέροντα
Όταν έφτασα στο κελί είχε λίγο κόσμο και περίμενα απ\' έξω
Σε λίγο έφυγε ο κόσμος και ήμουν μόνος μου με τον γέροντα.
Με ρώτησε κάνα δυό πράγματα άσχετα με αυτά που με απασχολούσαν
Κατά περίεργο τρόπο όμως και ενώ είχα πολλά να ρωτήσω τα ξέχασα όλα.
Καθόμασταν εκεί ήσυχα, ωραία, δεν λέγαμε τίποτε και γινόμουν άλλος άνθρωπος
Πώς και γιατί ούτε με ενδιέφερε ούτε και το σκεφτόμουν εκείνη την ώρα
Μετά από κάποια ώρα σηκώθηκε ο γέροντας και μου είπε: «Καιρός να φεύγεις»
«Ευλογείτε» είπα και σηκώθηκα και έφυγα. Και προβλήματα δεν είχα.
Όλα είχαν χαθεί χωρίς να τα συζητήσω. Χωρίς ο γέροντας να μου πεί κάτι
Στην επιστροφή αναρωτιόμουν τι και πώς.

Ωραίο, ελπίζω να κράτησε αυτή η ατμόσφαιρα, mistral!
Κάποτε μέσα στις δυσκολίες ένα απλό \"κλικ\" τα αλλάζει ό λ α.  Άραγε είναι στις δυνατότητές μας να το κρατήσουμε; κάποτε χρειάζεται να το χτίσουμε...

Δηλαδή εγώ καλά κάνω πάντα! :D
Και αν δεν κάνω καλά πάντα το παλέυω να κάνω καλά και μόνο καλά!
Τις περισσότερες φορές τα καταφέρνω μάλιστα! με την βοήθεια του Θεού πάντα

Αυτή η ερμηνεία του \"σήμερα, πάντα καλύτερα από χθες\" μου αρέσει πολύ!

[Ιωάννα]

Iaspis, συγκλονιστικό το γεγονός!!!
Νομίζω ένας θαυμάσιος επίλογος γι\' αυτό το topic!!!

[ειρήνη]

Πραγματικά πολύ συγκινητικό το περιστατικό αγαπητέ Iaspis!Σ\' ευχαριστώ γιατί με βοήθησες πραγματικά.Τελικά είναι κάποιες όχι τόσο \"μεγάλες\" κινήσεις που μπορούν να βοηθήσουν μια ψυχή.Και το πιο σημαντικό:από μια μικρή βοήθεια που θα προσφέρουμε σε κάποιο πρόσωπο να ωφεληθούμε και μεις όσο δεν το φανταζόμαστε.Τελικά,η αγάπη νομίζω λύνει όλα τα προβλήματα όταν είναι αληθινή.

[mistral]

Κάποτε μέσα στις δυσκολίες ένα απλό \"κλικ\" τα αλλάζει ό λ α.  Άραγε είναι στις δυνατότητές μας να το κρατήσουμε; κάποτε χρειάζεται να το χτίσουμε...

To πιο δύσκολο είναι να το κρατήσουμε, όχι το να το έχουμε.
Θάλεγα πως είναι αδύνατο να το κρατήσουμε
ακόμα και αν τόχουμε χτίσει «μόνοι μας».
Είναι σαν το δροσερό νερό που πίνουμε όταν είμαστε διψασμένοι
Το πίνουμε, ξεδιψάμε και ...αυτό ήταν!
Θα κρατήσει όσο κρατήσει το ξεδίψασμα
και άντε πάλι σε αναζήτηση «δροσερού νερού».
Έτσι είναι η ζωή μας η πνευματική μέχρι τέλους.

Εδίψησα όμως .. «και ουκ εποτίσατέ μοι»...

Καιρός να βγώ στην γύρα και πάλι σε αναζήτηση δροσερού νερού
Καλοκαίριασε βλέπεις και χωρίς δροσερό νερό δεν την παλεύω

[Iaspis]

κάποτε χρειάζεται να το χτίσουμε...

Αυτό είναι τό βασικό (καί τό μόνο νομίζω), διότι κτίζουμε τά κανάλια γιά νά περάσει τό «δροσερό νερό», καί τίς δεξαμενές γιά νά τό αποθηκεύσουμε γιά τό καλοκαίρι (ή καί τό κακοκαίρι ακόμα).
Ωραίο Ανδρέα τό παράδειγμα μέ τό νερό! Η δίψα αδιάβλητο πάθος καθώς είναι, συνειδητοποιείται περισσότερο από τούς ανθρώπους πού επέλεξαν νά ζούν σέ τόπο άνυδρο. Αυτοί λοιπόν οι ταλαίπωροι, λίγο πρίν νά κορακιάσουν, δηλαδή λίγο πρίν γίνουν γεύμα από τά κοράκια τής ερήμου τών παθών τους, παρακαλούν απεγνωσμένα νά ξεδιψάσουν μέ όποιο νερό τούς στείλει ο Θεός· δροσερό ή μή, δέν έχει καμμία σημασία εκείνη τήν στιγμή. Άν λοιπόν ευτυχίσουν λαμβάνοντας χάριν τό ποτήριον πού σώζει τήν ψυχή τού ανθρώπου από τόν θάνατο, αλλάζουν τόπο διαμονής, καί πάνε νά μείνουν κοντά σέ Εκείνον πού εδίψασε....καί δέν εποτίσθει, τόν Χορηγό τού ποτηρίου. Ποιού ποτηρίου;

«παρελθέτω ἀπ' ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ' ὡς σύ.»(Ματθ. 26, 39)

Τής Σταύρωσης πάντων τών παθών, καί τής Ανάστασης τού Υιού τού Ανθρώπου!

Άς μένουμε αντί νά φεύγουμε αδελφοί, γιατί αυτό είναι η αναζήτηση: Νά μένει κάποιος συνεπής μέχρι νά τόν βρεί αυτό πού ούτως ή άλλως, δέν κάνει άλλο απ\' τό νά μάς αναζητεί....
Νομίζω πώς τό νερό δέ μπορεί ο άνθρωπος νά τό αναζητήσει αμιγώς! Τό μόνο πού μπορεί νά κάνει είναι νά κτίζει τά κανάλια καί τίς δεξαμενές γιά νά τό λάβει χάρη από Εκείνον πού ρέει ακατάπαυστα καί μέ ορμή πρός κάθε  κατεύθυνση! Κανάλι στο ρεύμα λοιπόν, καί δεξαμενή στό κανάλι, μά προπαντώς....μακρυά από τήν επάρατο έρημο πού ευθύνεται γιά κάθε δίψα.

 Διότι η δίψα είναι η έλλειψη τού νερού, όμως τό νά ξεδιψούμε δέν είναι ούτε πλεόνασμα νερού, μά ούτε καί αναζήτηση νερού.....
Καί ενώ τά πάθη είναι διαβλητά καί αδιάβλητα, οι αρετές είναι πάντοτε αδιαβλητές καί δέν μάς ανήκουν ούτε καί μπορούμε νά τίς αναζητήσουμε! Μόνο μπορούμε νά τίς λάβουμε σάν Χάρη!

Αυτήν πρέπει νά αναζητούμε μένοντας «μέσα» καί κτίζοντας κανάλια καί δεξαμενές!

[mistral]

Δός μοι πιεῖν.

Έχεις;

[Iaspis]

Δός μοι πιεῖν.

Έχεις;

Άλλος δέν έχει κι όμως δίνει, καί άλλος έχει μά δέν μπορεί νά δώσει!
Άλλος θέλει μά δέν λαμβάνει, κι άλλος δέν θέλει κι όμως λαμβάνει!

Αυτά Ανδρέα ο Κύριος τά οικονομεί!