Ελληνοτουρκικές σχέσεις κατά τον Ηλία Βενέζη

[staboz]

ΗΛΙΑ ΒΕΝΕΖΗ: Πρέπει να τα σβήσετε όλα!
   

Είπαμε στους Τούρκους:

           - Δεν έχουμε πια να μοιράσουμε τίποτα. Ας γίνουμε φίλοι.

            Μας είπαν:

            - Πρέπει, πρώτα, να τα σβήσετε όλα. Έχετε μια κλεισμένη πόρτα στο Φανάρι. Τι τη θέλετε;

            Δεν άφηναν να κυκλοφορούν βιβλία ελληνικά που περιγράφανε την περιπέτεια του Ελληνισμού. Απαγορεύανε στους συγγραφείς τους να επισκεφθούνε στη Μικρασία τον τόπο που γεννήθηκαν. Η ιστορία που διδάσκανε στα σχολειά τους έλεγε ό,τι ήθελε. Θέλαν να σβήσουμε κι απ' τη δική μας ιστορία την αλήθεια και τα παθήματα μας.

            Τους είπαμε:

            - Επειδή ειλικρινά θέλουμε να συμφιλιωθούμε, αισθανόμαστε την ανάγκη να εξηγηθούμε μία για πάντα σ' αυτό το σημείο. Είμαστε ένας τόπος που η μοίρα του είναι να πληρώνει την κίνηση της ιστορίας με πόνο και αίμα. Απ' τους παλαιούς μας χρόνους έρχονται οι ενθυμήσεις, τα παραμύθια και τα δάκρυα. Οι μητέρες μας, για ν' αποκοιμίσουν τα παιδιά τους, δεν έχουν να τους λένε χαρούμενα παραμύθια για πουλιά και για δάση. Τους λένε για αραπάδες και για κουρσάρους, για σφαγές και για πείνα. Τα τραγούδια μας έχουν τον αυστηρό ρυθμό της πικρής μας μοίρας, και τα πουλιά και τα δέντρα μιλάνε στα τραγούδια μας για ν' αλαφρώσουν την καρδιά μας, μα και για να μας θυμίσουν. Όλα σ' εμάς εδώ υπάρχουν για να θυμίζουν. Είμαστε ένας λαός της μνήμης. Αυτό είναι η πηγή της λύπης και της περηφάνιας μας. Πηγή και εκείνης της άλλης δύναμης, που μας βοηθά να μη γονατίζουμε, να σηκωνόμαστε όρθιοι, όσο βίαιοι κι αν είναι οι ανέμοι, όσο άγρια κι αν είναι η θύελλα. Κάθε κομμάτι της γης που πατούμε, κάθε δέντρο, κάθε βουνό, κάθε πέτρα, κάθε κάβος – όλα έχουν να πουν για μεγαλείο και δάκρυα. Περνούν από μητέρα σε μητέρα, από πάππο προς πάππο, στους απλούς ανθρώπους της γης μας και της θάλασσάς μας – και αυτό είναι που τους δίνει την ίσια ματιά, τη λίγο θλιμμένη, τη γεμάτη αξιοπρέπεια και εγκαρτέρηση.

            Λοιπόν –λέμε στην ανατολική πλευρά του Αιγαίου- αν ζητάτε να σβήσουμε την ιστορία μας, το συναξάρι και το μαρτυρολόγιό μας – αυτό δεν το μπορούμε. Όμως ξέρουμε να κάνουμε κάτι άλλο τίμιο και βαθύ: μπορούμε να μη μνησικακούμε. Γι' αυτό, χωρίς να σβήσουμε την ιστορία μας, εμείς τη συναδελφοσύνη των λαών μας θα τη βοηθήσουμε έτσι: θα βάλουμε στο μερίδιό μας όλα όσα υποφέραμε, τόσους αιώνες μίσους, τη λύπη μας και τον ξεριζωμό μας. Και απ' την άλλη θα βάλουμε την αγάπη μας για την ειρήνη, τη συνείδηση της ανάγκης να μη βρεθούνε πια οι λαοί μας σε πόλεμο και εξολοθρεμούς

                                         
(ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΧΦΔ)

[ρωμηός]

Tous prolava mallon....
edo

Syggnomi gia ta greeklish, alla edo stin Poli ton Poleon -sto synedriako kentro Xilton tis konstantinoupoleos- den yparxoyn ellinikoi xaraktires ta pc....

[staboz]

Συγχαρητήρια, αν και λίγο στριμωγμένο μέσα στο υπόλοιπο κείμενο. Στ.
Υ.Γ. Και δεν έχεις και φωτογραφία του Βενέζη

[arhaggelos]

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΠΑΥΛΟ, ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ;;;ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ. ΗΘΕΛΑ ΝΑ\'ΞΕΡΑ ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΑΝΕΤΑ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ (ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ, ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΛΑΧΕΡΝΩΝ, ΣΤΟ ΜΠΑΛΟΥΚΛΙ, ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΧΟΛΗ...ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΘΥΜΗΘΩ!!!); ΜΑΛΛΟΝ ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΙΣ ΔΟΥΝ! ΚΟΙΤΑΞΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΛΑ, ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ, Η ΠΟΛΗ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΠΡΟΣΟΧΗ!


Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΠΕΡΑΣΕ,
 ΑΝΘΕΙ ΚΑΙ ΦΕΡΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ...