Δούλοι σε δύο αφεντικά;

[staboz]

Κάτι δεν πάει καλά με αρκετούς από μας τους λεγόμενους Χριστιανούς.
Ίσως το παρακάτω κείμενο μάς βοηθήσει να το συνειδητοποιήσουμε αυτό και να αλλάξουμε πορεία και τρόπο ζωής.


                                                  ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ
Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὰ ἔθνη καὶ τοὺς λαοὺς τῆς γῆς· ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸν πολιτισμό τους· ἀνεξάρτητα καὶ ἀπὸ τὴ θρησκεία τους... ὑπάρχει ἕνας θεὸς ποὺ προσκυνεῖται καὶ λατρεύεται σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ἀναρίθμητοι ναοὶ ἔχουν ἀνεγερθεῖ καὶ λειτουργοῡν γιὰ τὴ λατρεία του, σὲ κάθε δὲ χώρα ὑπάρχει τουλάχιστον ἕνας μεγάλος μητροπολιτικὸς ναός, ὅπου ἡ λατρεία τοῦ θεοῦ αὐτοῦ προσφέρεται ἀδιάκοπα μὲ πάθος, μὲ ἀπίστευτη ἔνταση καὶ μεγάλες θυσίες.
Ὁ θεὸς αὐτὸς εἶναι τὸ χρῆμα. Ναοί του εἶναι οἱ Τράπεζες καὶ μητροπολιτικοὶ ναοὶ τὰ Χρηματιστήρια.
Εἶναι ἀδύνατο νὰ περιγραφοῦν οἱ ἀναρίθμητες λατρευτικὲς ἐκδηλώσεις τῶν ἀνθρώπων σὲ ὅλη τὴ γῆ γιὰ τὸν παγκόσμιο αὐτὸ θεό. Μέχρι θανάτου! Οὔτε κόποι, οὔτε κίνδυνοι, οὔτε ἀπειλὲς θανάτου ἀναχαιτίζουν τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴ μανία τῆς λάμψης τοῦ χρυσοῦ θεοῦ. Νύχτα καὶ μέρα, μέ ποικίλους τρόπους, μὲ ἐκπληκτικὲς ἐμπνεύσεις, μὲ παράτολμα σχέδια, μὲ ἀπάτες, μὲ ψεύδη, μὲ παράνομες συναλλαγές, μὲ φόνους, μὲ συκοφαντίες, μὲ πολέμους λατρεύεται ὁ θεὸς τῶν τυφλῶν καὶ κωφῶν μανιακῶν ὁπαδῶν του.
Τυφλῶν καὶ κωφῶν! Οὔτε διαβάζουν οὔτε νὰ ἀκούσουν θέλουν τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ. Λόγια ξάστερα, ἀπόλυτα: «Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ» (Ματθ. στ΄ 24). Δὲν θέλουν νὰ σηκώσουν τὰ μάτια τους πάνω ἀπὸ τὴ γῆ, νὰ δοῦν τοὺς ἀληθινοὺς θησαυρούς, αὐτοὺς ποὺ δὲν τοὺς τρώει ἡ σκουριὰ καὶ ὁ σκόρος, δὲν τοὺς ἁρπάζουν τὰ μακριὰ χέρια τῶν ληστῶν, καὶ κίνδυνος δὲν τοὺς ἀπειλεῖ κανένας. Τυφλοὶ καὶ κωφοὶ μανιασμένοι ὁπαδοὶ καὶ λάτρεις τοῦ χρήματος!
«Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ». Κάποιοι νομίζουν – μήπως... νομίζουμε; – ὅτι μποροῦν νὰ συνδυαστοῦν καὶ τὰ δύο. Καὶ ματαίως ἐπιδίδονται στὴ λατρεία τοῦ ψευτοθεοῦ.
Ἑνὸς θεοῦ μάλιστα ποὺ στὶς μέρες μας ἀργοπεθαίνει. Τὴν ὥρα ποὺ γράφονται αὐτὲς οἱ γραμμὲς βρίσκεται σὲ ἐξέλιξη πρωτοφανὴς οἰκονομικὴ κρίση. Τὰ χρηματιστήρια ὅλου τοῦ κόσμου καταρρέουν. Τραπεζικοὶ κολοσσοὶ ἐξαφανίζονται. Τὸ χρηματοπιστωτικὸ σύστημα ἀπειλεῖται μὲ χρεωκοπία. Πολλοὶ φοβοῦνται ἐπανάληψη τοῦ μεγάλου «κράχ», ὅπως ὀνομάζεται, τοῦ 1929· τότε ποὺ ἡ χρηματιστηριακὴ καταστροφὴ προκάλεσε χάος στὴν Ἀμερικὴ καὶ στὸν ὑπόλοιπο κόσμο.
Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν ἐξέλιξη ποὺ θὰ ἔχει ἡ κρίση αὐτή, τὸ βασικό της μήνυμα εἶναι ὅτι τὸ χρῆμα εἶναι θεὸς ἀναξιόπιστος. Θεὸς ποὺ προδίδει αὐτοὺς ποὺ τὸν λατρεύουν. Σήμερα τοὺς προσφέρεται ἀφειδῶς, αὔριο τοὺς ἐγκαταλείπει χαιρέκακα. Ἄλλωστε τώρα πιὰ φαίνεται πὼς βρίσκεται στὰ πρόθυρα τοῦ θανάτου. Αὐτοὶ ποὺ μελετοῦν τὸ θέμα λένε, ὅτι «οἱ ἠλεκτρονικοὶ ὑπολογιστὲς ἦσαν τὸ τελευταῖο καρφὶ στὸ φέρετρο τοῦ χρήματος». Τὸ χρῆμα μὲ τὴ γνωστὴ παραδοσιακὴ του μορφὴ θὰ ἐξαφανιστεῖ, θὰ ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ καθαρὸ ἠλεκτρονικὸ χρῆμα. Θὰ πεθάνει, γιὰ νὰ ἀναστηθεῖ μὲ ἄλλη μορφή. Σ' αὐτὴ τὴ νεκρανάσταση ἔχουν ἐναποθέσει τὶς ἐλπίδες τους οἱ μανιώδεις λάτρεις του. Καὶ δὲν καταλαβαίνουν ὅτι μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὁ ἄπιστος θεός τους θὰ τοὺς προδώσει ἀκόμη πιὸ φριχτά. Δὲν καταλαβαίνουν ὅτι οὐσιαστικὰ λατρεύουν ὡς θεό ἕνα ἄψυχο εἴδωλο.
«Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ»! Εἶναι ἀδύνατον νὰ λατρεύετε ταυτόχρονα τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ τὸν μωμωνᾶ, τὸ χρῆμα!
Ἄνθρωποι, ἐσεῖς ποὺ μανιωδῶς λατρεύετε τὸν ψευτοθεό, τἰ παθαίνετε; Ποῦ χάνετε τὸ δρόμο σας; Γιατί ἐλπίζετε «ἐπὶ πλούτου ἀδηλότητι» (Α΄ Τιμ. στ΄ 17); Γιατὶ δὲν ἐμπιστεύεστε τὰ πάντα στὸ Δημιουργό μας, σὲ Κεῖνον ὁ Ὁποῖος φροντίζει ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ ἐλάχιστα, ἀκόμη καὶ γιὰ λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας;  Μέχρι πότε θὰ στηρίζουμε τὴ ζωή μας στὸν ψεύτικο θεὸ ποὺ καταδυναστεύει τὴν ὕπαρξή μας ὅλη; Μέχρι πότε μέρα καὶ νύχτα θὰ προσφέρουμε τὸν χρόνο, τὸ ἐνδιαφέρον, τοὺς πόθους, τὴν ἴδια τὴν ψυχή μας θλιβερὴ θυσία στὸ βωμὸ αὐτοῦ τοῦ θλιβεροῦ ψευτοθεοῦ; Μέχρι πότε θὰ βασανιζόμαστε ἀπὸ τὸ ἄγχος, τὴν ἀγωνία, τὶς τυραννικὲς μέριμνες, τὸ ἀσταμάτητο κυνηγητὸ ποὺ μᾶς πεθαίνει πρὶν πεθάνουμε, μᾶς ἀρρωσταίνει χωρὶς νὰ ἔχουμε ἀρρωστήσει;
Πότε ἐπιτέλους θὰ ἀνοίξουν τὰ μάτια μας, θὰ ἀναπνεύσει ἡ ψυχή μας καὶ θὰ στραφεῖ ἡ ζωή μας ὅλη πρὸς Ἐκεῖνον μόνο;
Ἐκεῖνον! Τὸν ἀληθινὸ ἐν Τριάδι Θεό μας. Αὐτὸν ποὺ μᾶς ἔφερε ἀπὸ τὴν ἀνυπαρξία στὴν ὕπαρξη, μᾶς γνωρίζει πρὶν γεννηθοῦμε καὶ μᾶς παραλαμβάνει ὅταν πεθαίνουμε.
Αὐτὸν ποὺ εἶναι ἡ χαρὰ καὶ ἡ εὐτυχία· καὶ τὸ πλήρωμα ὅλων τῶν πόθων. Εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας!

[ρωμηός]

Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η περιγραφή αγγίζει λίγους και περιγράφει λίγους. Διότι οι περισσότεροι, ο λαός υποφέρει από φτώχεια. Αυτά τα βαρύγδουπα περί χρηματοπιστωτικής κρίσης και τα τοιαύτα δεν αγγίζουν το μέσο άνθρωπο. Ούτως ή άλλως αυτός βιώνει την κρίση και το κραχ στο πετσί του καθημερινώς και αυτά τα ακούει βερεσέ. Αυτές οι κατά συνθήκην κρίσεις είναι ένας άλλος τρόπος για να πλουτίσουν κάποιοι ακόμα περισσότερο. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, ισχύει και στη χρηματο-οικονομική ζούγκλα της εποχής μας. Αυτοί, όντως, και το θεό δεν υπολογίζουν και για τον μαμμωνά δουλεύουν.

Βεβαίως παντού η προαίρεση είναι που κάνει τη διαφορά. Διότι ο πλούτος και η φτώχεια δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Η προαίρεσή μας και το πως θα χρησιμοποιήσουμε είτε τον πλούτο είτε τη φτώχεια, μας κάνει φίλους Θεού ή φίλους του μαμμωνά.

Ο απλός λαός υποφέρει νομίζω από άλλο. Δεν γνωρίζει πως να μεταχειριστεί τη φτώχεια του ή πως να μεταχειριστεί τα όποια έσοδά του. Αυτός που έχει κάποια έσοδα θέλει να πάρει μια ιδέα της μεγάλης ζωής, να γλείψει και αυτός από χρυσό κουτάλι. Και έτσι και τίποτα δεν καταφέρνει ούτε του μένει και πάλι πέφτει στην παγίδα του μαμμωνά. Ο δε φτωχός, αυτός ο πράγματι ευλογημένος (και δεν το λέω σαρκαστικά) δεν το εκμεταλλεύεται για να μείνει ήσυχος και ξένος από τη φοβερή  χαβούζα και το σαματά (τα καπατζίγκανα του καταναλωτισμού της σήμερον). Έχει μπροστά του τη δυνατότητα να μείνει απερίσκεπτα ευτυχισμένος...

[Ξένια]

Τώρα μου θυμίσατε μια συζήτηση που είχα με έναν άνθρωπο ο οποίος φτωχός μεν, φιλοχρήματος δε, θεωρεί οτι χωρίς χρήματα δε μπορεί να γίνει τίποτα στον κόσμο. Τα πάντα μετριούνται με το χρήμα. Αν δεν έχεςι χρήμα δεν είσαι τίποτα. Όσον αφορά θέματα πίστεως δεν ήταν ποτέ αρνητικός, θα έλεγα πως είχε κάποιον στοιχειώδη φόβο θεού. Αλλά αυτή η αρρωστημένη θεώρηση του κόσμου που είχε, αυτή η αξία που έδινε στο χρήμα, εκδηλώθηκε κάποια στιγμή, πρς μεγάλη μου έκπληξη και στο πρόσωπο του Χριστού. Όταν άκουσα τη φράση που είπε, δεν σας κρύβω ότι εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ, από το πόσο πολύ εξηγούσε όλα τα ιστορικά γεγονότα από χρηματική σκοπιά. Μου απάντησε λοιπόν κάποια φορά που τον \"μάλωσα\" κάπως που ασχολείτο τόσο πολύ με τα χρήματα και μου λέει:
\"Βρε Ξένια, σήμερα αν δεν έχεις χρήματα δεν είσαι τίποτα. Νομίζεις ότι αν ο Χριστός ήταν πλούσιος θα Τον σταύρωναν??\"
Απίστευτη η φράση αυτή... Τα πάντα υπό το πρίσμα του χρήματος.. ακόμα και η πίστη.

[staboz]

Δεν νομίζω λίγους, Ρωμηέ. Ο ψευτο-θεός αυτός λατρεύεται εξίσου από πλούσιους και φτωχούς, ανεξάρτητα δηλαδή από το πόσα έχει κανείς.
Σωστά, Ξένια!
Πολύ σπουδαία η πληροφορία και η σκέψη σου.

[ρωμηός]

Μάλλον έχω πρόβλημα στο να διατυπώνω την σκέψη μου. Εννοούσα ότι όλες αυτές οι βαρύγδουπες αναλύσεις περί χρηματοπιστωτικής και δεν συμαζεύεται κρίσης, κι όλη αυτή η όψιμη αγωνία και το τρέμουλο, που συχνά επενδύεται με βαρειές εκφράσεις, όπως η παραπάνω (τις οποίες, ίσως, ανόητα αναμασάμε από τις ειδήσεις = γρανάζι άλλωστε της ίδιας μηχανής για την εξυπηρέτηση και λατρεία του μαμμωνά)  αφορούν λίγους και λέγονται στους πολλούς για να καλυφθούν ....άλλα!!!

Τέλος πάντων. Για το ότι ο Θεός ή ο μαμμωνάς - το χρήμα λατρεύεται εξίσου, αυτό το είπα ήδη. Να επαναληφθώ? \"Βεβαίως παντού η προαίρεση είναι που κάνει τη διαφορά. Διότι ο πλούτος και η φτώχεια δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Η προαίρεσή μας και το πως θα χρησιμοποιήσουμε είτε τον πλούτο είτε τη φτώχεια, μας κάνει φίλους Θεού ή φίλους του μαμμωνά\".

[Ξένια]

Έχω την απορία όμως, με ποιο τρόπο, πρακτικά θα μπορούσαμε να αποβάλλουμε το χρήμα από την μόνιμη μέριμνά μας??
Γιατί δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί, προσωπικά πολλές φορές ήθελα να κάνω κάποια πράγματα τα οποία χρειάζονταν χρήματα για να γίνουν. Και έβλεπα ότι τα χρήματα στάθηκαν εμπόδιο πολλές φορές στη ζωή μου... Και λες εκείνες τις ώρες.. Α...ναχα τώρα τόσα χρήματα... Πως λοιπόν θα αποδεσμεύσουμε τη σκέψη μας από αυτά, όταν πολλά πράγματα στη ζωή μας εξαρτώνται από την ύπαρξή τους??

[staboz]

Ναι, αυτό ακριβώς είναι το ζήτημα, Ξένια. Ακριβώς αυτό!
Και εγώ έχω πει συχνά αυτή τη φράση.
Ποιά είναι η λύση;
Νομίζω αυτή: «ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. στ΄ 33).

[Ξένια]

Αυτή ήταν η πρώτη φράση που σκέφτηκα και γω....!

[Ξένια]

Τώρα συγνώμη αλλά θα ξαναενοχλήσω γιατί και πάλι προβληματίστηκα. Αυτό το \"Ζητείτε\", έχει να κάνει καθαρά με την προσευχή??
Δηλαδή κάθε φορά που θα τα φέρνουμε δύσκολα βόλτα, θα πρέπει να παρακαλούμε τον Θεό να μας βρει μια λύση??
Ή έχει να κάνει με μια γενικότερη στάση ζωής, σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να ασχολούμαστε με όλα εκείνα τα πράγματα που μας φέρνουν πιο κοντά στη Βασιλεία του Θεού, αποβάλλοντας σιγά σιγά την έννοια του κέρδους??
Ή μήπως το \"ζητείτε\" αποτελεί συνδυασμό και των δύο??
Ή είναι κάτι άλλο??

[mistral]

Έχω την απορία όμως, με ποιο τρόπο, πρακτικά θα μπορούσαμε να αποβάλλουμε το χρήμα από την μόνιμη μέριμνά μας??

ου γάρ μη στερήσει Κύριος τα αγαθά τοις πορευομένοις εν ακακία
πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελλατωθήσονται παντός αγαθού
πάσαν την μέριμναν ημών επιρρίψαντες επ αυτόν ότι αυτώ μέλλει περί ημών
μηδέν μεριμνάτε αλλ εν παντί τη προσευχή και τη δεήσει μετ ευχαριστίας τα αιτήματα ημών γνωριζέσθω προς τον Θεόν

...και πολλές άλλες εντολές σχετικά με την μη μέριμνα περί των βιοτικών

[staboz]

Συνδυασμός και των δύο, νομίζω.