Γυναικί δε διδάσκειν ουκ επιτρέπω

[mistral]

Τιμόθεον Α\'. Κεφ.2 : 9-12
Ὡσαύτως καὶ γυναῖκας ἐν καταστολῇ κοσμίῳ, μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς, μὴ ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ, ἀλλ\' ὃ πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι\' ἔργων ἀγαθῶν. Γυνὴ ἐν ἡσυχίᾳ μανθανέτω ἐν πάσῃ ὑποταγῇ·  γυναικὶ δὲ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπω, οὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρός, ἀλλ\' εἶναι ἐν ἡσυχίᾳ.

Ειλικρινά περιμένω την γνώμη και την τοποθέτηση όλων σας επί των ανωτέρω.
Εννοείται και των γυναικών.
Παρακαλώ όμως η τοποθέτηση να είναι επί των ανωτέρω και όχι επί άλλων χωρίων

Γυναικί δε διδάσκειν ουκ επιτρέπω λέει ο Απόστολος.
Μια γυναίκα λοιπόν που διδάσκει ή κηρύσσει (πνευματικά θέματα) αμαρτάνει;
Αν δεν αμαρτάνει τότε είναι λάθος ο Λόγος του Αποστόλου;
Ή μήπως δεν έχει ισχύ σήμερα ότι γράφτηκε \"τότε\";
Μήπως σήμερα άλλαξαν τα πράγματα; Προόδευσε ο κόσμος;
Μήπως να αναιρέσουμε τον Λόγο επειδή αυτά γράφτηκαν πριν 2.000 χρόνια;
Και τότε πως ισχύει το \"Ιησούς Χριστός εχθές και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας\";

Πώς γίνεται μια γυναίκα να διδάσκει Θεολογία σε άρρενες και εν ταυτώ να μην παραβαίνει το προαναφερθέν;

Γυνὴ ἐν ἡσυχίᾳ μανθανέτω ἐν πάσῃ ὑποταγῇ·
Πως γίνεται μια γυναίκα να ψάλλει στην εκκλησία και εν ταυτώ \"εν ησυχία μανθανέτω εν πάση υποταγή\";

Ουδέ αυθεντείν ανδρός, αλλ\' είναι εν ησυχία.
Πόσες απ τις σημερινές χριστιανές - και αναφέρομαι σε εν επιγνώσει χριστιανές - τηρούν το ανωτέρω;
Υπάρχουν σήμερα χριστιανές που να μην προσπαθούν το ακριβώς αντίθετο απ το \"ουδέ αυθεντείν ανδρός\";

Θέτω ερωτήματα επειδή δεν γνωρίζω και και αναμένω τοποθετήσεις για να μάθω. Ευχαριστώ

[ρωμηός]

Θες να ανάψεις φωτιές... Γι\' αυτό σε πάω.... ;)

Έχω κάτι υπόψη μου από Χρυσόστομο. Θυμάμαι αρκετές φορές προς το τέλος των ομιλιών του που παρότρυνε άντρες και γυναίκες να λένε και να συζητάνε όσα λέχθηκαν στην εκκλησία και στο σπίτι τους. Και η γυναίκα να παραινεί τον άντρα και ο άντρας τη γυναίκα.

Προφανώς θέλει να ο Απόστολος να προλάβει καταστάσεις τύπου προοδευμένης Αγγλικανικής και προτεσταντικής θεολογίας και πρακτικής. Για τους ίδιους ίσως λόγους που μια γυναίκα δηλαδή δεν μπορεί να γίνει ιέρεια και να στέκεται στο μέσο της συνάξεως, για τον ίδιο λόγο δεν μπορεί και δεν πρέπει να διδάσκει.

Βεβαίως και δεν αναιρούμε το λόγο του Αποστόλου. Αλλά από την άλλη σήμερα οι γυναίκες διδάσκουν. Αλλά μήπως και οι γυναίκες δεν δίδασκαν και τα παλαιότερα χρόνια; Γυναίκες που ασπάζονταν (συνήθως αυτές πρώτες) τη αλήθεια του χριστιανισμού δεν γινόντουσαν διδάσκαλοι στους άντρες τους; Η ιεραποστολή είναι στη φύση της εκκλησίας άρα και στη φύση του καθένα μας που έχει αναγεννηθεί στην εκκλησία. Αλλά εντός της εκκλησίας, στην εκκλησία, εν τω μέσω, μπορεί να βρίσκεται μόνο ο άνδρας, ώστε να υπάρχει σεμνότητα και να αποφεύγονται δυσάρεστες καταστάσεις.

[Iaspis]

Δύσκολα τά πράγματα..μόνο ο Θεός ξέρει, πού δημιούργησε έναν άνθρωπο καί από τό πλευρό του τό αντιθετό του, νά τόν συντροφεύει. Καί αυτό τό αντίθετο  απατήθηκε (η δέ γυνή εν παραβάσει γέγονε), καί έπειτα παρέσυρε στήν απάτη καί τό αντιθετό της. Εκτός καί άν ο άνδρας μέ τήν γυναίκα δέν νοούνται αντίθετα.
Πάντως νομίζω πώς είναι αντίθετα, τά λεγόμενα δύο φύλλα, μόνο πού φαίνεται νά διαφοροποιείται η ροή τής αντίθεσης, μεταξύ παραδείσου καί βίου. Στόν μέν παράδεισο η αντίθεση φαίνεται νά προέρχεται από τήν ενότητα,μέσω τής οικοδόμησης τής Εύας από τήν πλευράν  τού Αδάμ (δημιουργία). Αντιθέτως  στόν βίο μετά τήν πτώση αλλάζει η ροή ώστε η ενότητα  νά προέρχεται από τήν αντίθεση (τεκνογονία). Επίσης η ενέργεια αυτής τής αντίθεσης στόν παράδεισο (βρῶσιν τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν), οδήγησε στόν βίο τής πληθώρας, καί τού αποχωρισμού, δηλαδή  θάνατο. Αναλόγως η ενέργεια αυτής τής αντίθεσης στόν βίο (ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν), οδηγεί στήν γέννηση τού ανθρώπου, καί τήν επιστροφή του στόν παράδεισο, δηλαδή αθανασία. Μία ακόμη αντίθεση, χαρακτηριστικό τών δύο αντιθέτων ροών  αντίθεσης, είναι ότι στόν μέν παράδεισο τό θήλυ εξέρχεται από τό πλευρό τού άρρενος, στόν δέ βίο αντιθέτως τό άρρεν εξέρχεται από τήν κοιλία τού θήλεως.
Τά ερώτηματα (γιά τά οποία δέν ξέρω νά απαντήσω) είναι:
-Ο Θεός Παντοκράτωρ καί Παντογνώστης εξήγαγε τήν αντίθεση από τήν ενότητα σκοπεύοντας κάπου ;
-Άν ναί, αυτό τό κάπου είναι ο βίος μας μέ όλα τά γνωστά χαρακτηριστικά του ;
-«Ο δὲ ὄφις ἦν φρονιμώτατος πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεός», μέ τόν γνωστό ρόλο πού έπαιξε, ενήργησε αυτοβούλως, ή κατόπιν Θείας εντολής;

Παρακαλώ τήν βοηθειά σας, καί ζητώ συγγνώμη (κυρίως από τόν mistral) άν ξέφυγα από τό θέμα πού τέθηκε. Θά προσπαθήσω φιλότιμα νά επανέλθω.

[arhaggelos]

Αλλά μήπως και οι γυναίκες δεν δίδασκαν και τα παλαιότερα χρόνια; Γυναίκες που ασπάζονταν (συνήθως αυτές πρώτες) τη αλήθεια του χριστιανισμού δεν γινόντουσαν διδάσκαλοι στους άντρες τους; Η ιεραποστολή είναι στη φύση της εκκλησίας άρα και στη φύση του καθένα μας που έχει αναγεννηθεί στην εκκλησία.

:bow: :bow: :bow: :bow: :bow:

Να μη Ξεχνάμε και Την Πρώτη, την Υπεραγία Θεοτόκο!!!

Εκτός καί άν ο άνδρας μέ τήν γυναίκα δέν νοούνται αντίθετα

κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει αντίθεση αλλά διαφοροποίηση
όπως ο πάγος και ο ατμός είναι νερό σε διαφορετική μορφή

Πάντως νομίζω πώς είναι αντίθετα, τά λεγόμενα δύο φύλλα, μόνο πού φαίνεται νά διαφοροποιείται η ροή τής αντίθεσης, μεταξύ παραδείσου καί βίου. Στόν μέν παράδεισο η αντίθεση φαίνεται νά προέρχεται από τήν ενότητα,μέσω τής οικοδόμησης τής Εύας από τήν πλευράν  τού Αδάμ (δημιουργία). Αντιθέτως  στόν βίο μετά τήν πτώση αλλάζει η ροή ώστε η ενότητα  νά προέρχεται από τήν αντίθεση (τεκνογονία)

και πάλι κατά τη γνώμη μου θεωρώ πως δεν είναι αντίθετα αλλά παράλληλα τα δυο φύλλα
Ο Θεός στον παράδεισο δημιουργεί τον Αδάμ από χώμα, και την εύα απο την πλευρά του Αδάμ...από χώμα δηλαδή
αλλά το οτι πήρε χώμα απο την πλευρά του Αδάμ δείχνει το στενό δεσμό που υπάρχει ανάμεσα στα δύο φύλλα.
Όσο για την μεταπτωτική κατάσταση....που ξέρουμε αν δεν υπήρχε η πτώση πως θα δημιουργούμασταν εμείς, τα παιδιά του Αδάμ και της Εύας; Αφού είχαν σώματα (προπτωτικά) θα μπορούσαν να τεκνογονήσουν με τη διαφορά οτι δεν θα υπήρχε στη μέση η \"διεστραμένη ηδονή\", αλλά η \"θεία χαρά\" της δημιουργίας.

-«Ο δὲ ὄφις ἦν φρονιμώτατος πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεός», μέ τόν γνωστό ρόλο πού έπαιξε, ενήργησε αυτοβούλως, ή κατόπιν Θείας εντολής;

εννοείται πως ενήργησε αυτοβούλως....απο το φθόνο που έτρεφε στον Θεό και κατ\' επέκταση στον άνθρωπο που ήταν εικόνα και ομοίωση Θεού

Υγ: Τι έχω να ακούσω απο τον κ. Σταύρο:judge :judge: :judge: :judge:

[Iaspis]

arhaggelos:
κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει αντίθεση αλλά διαφοροποίηση
όπως ο πάγος και ο ατμός είναι νερό σε διαφορετική μορφή

και πάλι κατά τη γνώμη μου θεωρώ πως δεν είναι αντίθετα αλλά παράλληλα τα δυο φύλλα

Αρχάγγελε σέ ευχαριστώ πολύ. Άν έχεις δίκιο (πού μακάρι νά έχεις !), καί μάλλον έχεις, εγώ πρέπει νά τά σκεφτώ όλα από τήν αρχή, διότι φαίνεται πώς ξεκινώ από λανθασμένη υπόθεση.
Καί νάταν μόνον υπόθεση...καλά θά ήταν ! Τί νά γίνει έχει ο Θεός...

[Iaspis]

arhaggelos:
κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει αντίθεση αλλά διαφοροποίηση
όπως ο πάγος και ο ατμός είναι νερό σε διαφορετική μορφή

Ο Θεός στον παράδεισο δημιουργεί τον Αδάμ από χώμα, και την εύα απο την πλευρά του Αδάμ...από χώμα δηλαδή
αλλά το οτι πήρε χώμα απο την πλευρά του Αδάμ δείχνει το στενό δεσμό που υπάρχει ανάμεσα στα δύο φύλλα.

Είμαι πολύ ευχαριστημένος πού, μετά τήν σύντομη καί μεστή παρέμβαση τού αρχαγγέλου, κατάλαβα γιά μένα πώς λανθασμένα θεωρούσα αντίθετα αυτά τά δύο  πού είναι όμοια, ενωμένα, καί πλασμένα από τό ίδιο χώμα, καί βρίσκονται μόνο προσωρινά σέ διαφορετική μορφή,  εξαιτίας αντιθέτων αιτίων, όπως η ψύξη καί η θερμότης, όπου η μέν παγώνει τό νερό, η δέ τό εξαερώνει.
Φυσικά όταν κάποιος μιλάει γιά αντιθέσεις (ψύξη-θερμότης), πρέπει νά ετοιμάζεται καί γιά ενότητες, καθώς τά πράγματα στόν βίο μας, ή αντιτίθενται (κατά κόρον) μέ υπερκινητικότητα, ή συμφωνούν (μέ τήν χάρη μόνο) σέ ακινησία καί μάς δημιουργούν τήν αίσθηση τού  Παραδείσου.

Iaspis:
στόν μέν παράδεισο τό θήλυ εξέρχεται από τό πλευρό τού άρρενος, στόν δέ βίο αντιθέτως τό άρρεν εξέρχεται από τήν κοιλία τού θήλεως.

Θά ήθελα νά σταθώ σέ αυτό πού παρέθεσα πιό πάνω, γιά νά επανέλθω στό θέμα πού έθεσε ο mistral.
Παρότι ο άνδρας καί η γυναίκα είναι ενότητα κυρίως κατά ενέργεια αρχαγγέλου καί χάριτος τού Αγίου Πνεύματος καί συλλήψεως  τής Θεοτόκου καί σαρκώσεως τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, νομίζω ότι η γυνή επιτελεί τό θέλημα τού Θεού στόν βίο μας πολύ πιό άμεσα από ότι ο άνδρας. Διότι εκείνη η ευλογημένη μάς γεννά μέ πόνους, μάς μεγαλώνει μέ κόπους, καί είναι η ΜΟΝΗ πού γνωρίζει τί θά πεί θυσία γιά τόν συνάνθρωπο καί μάλιστα χωρίς νά εξασκηθεί μέ νηστεία, αγρυπνία καί ελεημοσύνη. Κι όμως νηστεύει, αγρυπνεί, καί συνδράμει τά τέκνα της, πού είναι καί τέκνα τού Θεού, αβίαστα καί απόλυτα μέ τήν πλήρη αίσθηση τής ενότητας εν Κυρίω.

arhaggelos:
Να μη Ξεχνάμε και Την Πρώτη, την Υπεραγία Θεοτόκο!!!

Ακριβώς! Αυτήν θυμάται, νομίζω, καί ο Απόστολος Παύλος όταν νουθετεί τήν γυναίκα στό άνω χωρίο.

Ὡσαύτως καὶ γυναῖκας ἐν καταστολῇ κοσμίῳ, μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς, μὴ ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ, ἀλλ\' ὃ πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι\' ἔργων ἀγαθῶν.

Αυτήν τήν παρουσία δέν έχει η Θεοτόκος κατά τήν ώρα τής σταύρωσης τού Κυρίου ;

Γυνὴ ἐν ἡσυχίᾳ μανθανέτω ἐν πάσῃ ὑποταγῇ·  γυναικὶ δὲ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπω, οὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρός, ἀλλ\' εἶναι ἐν ἡσυχίᾳ.


Η κορύφωση τής υπακοής στό θέλημα τού Θεού είναι : η Μητέρα νά παρακολουθεί τήν σταύρωση τού Υιού, μέ πόνο ψυχής χωρίς αντιλογία, εν πάση υποταγή.
Στήν ζωή εν Χριστώ όλων τών ανθρώπων πού πιστεύουν, ο μέν άνδρας είναι υιός καί η ζωή του είναι ο σταυρός πού διδάσκει τό θέλημα τού Πατρός, η δέ γυνή είναι μήτηρ καί η ζωή της είναι η σύλληψη καί η υπακοή στό θέλημα τού Υιού.


Γιά νά ξεφύγω καί πάλι από τό θέμα ο πόθος τής γυναίκας γιά τεκνοποίηση καί μητρότητα είναι ευλογημένος από τόν Θεό, γιατί αυτό είναι τό μέσο μέ τό οποίο αργά μά σταθερά ξεπαγώνει ο άνθρωπος καί εξατμίζεται (ευχαριστώ αρχάγγελε) οδεύοντας γιά εκεί απ` όπου έπεσε μετά απ`τήν απάτη τού διαβόλου ο οποίος εξαπάτησε τήν Εύα (η δέ γυνή εν παραβάσει γέγονε), όμως παραπλανήθηκε από τήν μνηστεία τής Παρθένου, πού έγινε η γέφυρα για να έλθη στη γη ο Κύριος.

Λέγει ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου. (ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 12:36)


 

Iaspis

    -«Ο δὲ ὄφις ἦν φρονιμώτατος πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεός», μέ τόν γνωστό ρόλο πού έπαιξε, ενήργησε αυτοβούλως, ή κατόπιν Θείας εντολής;

arhaggelos:
εννοείται πως ενήργησε αυτοβούλως....απο το φθόνο που έτρεφε στον Θεό και κατ\' επέκταση στον άνθρωπο που ήταν εικόνα και ομοίωση Θεού

Φυσικά ο όφις δέν ενήργησε κατόπιν Θεïκής εντολής, όμως νομίζω πώς δέν λειτούργησε ούτε αυτοβούλως. Λειτούργησε υστεροβούλως...

[arhaggelos]

Φυσικά ο όφις δέν ενήργησε κατόπιν Θεïκής εντολής, όμως νομίζω πώς δέν λειτούργησε ούτε αυτοβούλως. Λειτούργησε υστεροβούλως...

Υστεροβούλως αλλά με δική του ελεύθερη θέληση...συνεπώς και αυτοβούλως σαν ελεύθερο ον που είναι

[Iaspis]

arhaggelos:
Υστεροβούλως αλλά με δική του ελεύθερη θέληση...συνεπώς και αυτοβούλως σαν ελεύθερο ον που είναι

Σαφέστατα αρχάγγελε καμία αντίρρηση γιά αυτό. Το υστεροβούλως πού έγραψα έχει περισσότερο χρονική χρειά, ή μάλλον ετεροχρονική.

[arhaggelos]

αααα
;)