Ένα από ωραιότερα τραγούδια τού Μ.Χατζιδάκι, σέ στίχους Ν. Γκάτσου, σέ μιά πανέμορφη παιδική ερμηνεία!

Τέλειο! :clap2:

Το τραγούδι το ξέραμε. Υπέροχο. Νίκος Γκάτσος και Χατζηδάκις!!!! Τι να πει κανείς! Αλλά και η μικρή??? Απίστευτη! Με φοβερό τονισμό!!!

Νά καί οι ωραίοι στίχοι

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα,της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορέι να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ενας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ\' αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ\' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ\' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ\' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ\' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ\' ένα μήνα σ\' ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...

Quote from: staboz...δεν μπορώ να καταλάβω τον ενθουσιασμό σας για το τραγούδι του Χατζηδάκι \"κεμάλ\".
Μπορεί να έχω πρόβλημα κατανοήσεως.
Βοηθείστε με!
Τί σας άρεσε; Το νόημα; Ότι δηλαδή ο κόσμος αλλάζει μόνο με φωτιά και μαχαίρι; Μήπως το καταλαβαίνω λάθος; Ρωτάω ειλικρινά!
Σας άρεσε η εκτέλεση από το κοριτσάκι, που πραγματικά τραγουδάει πολύ καλά; Εμένα και αυτή με απογοήτευσε ιδίως στο τέλος, όπου οι κινήσεις και τα λόγια του γίνονται τόσο επιτηδευμένα, ώστε σου προξενούν εμετό. Φυσικά κάποιοι το δίδαξαν να φερθεί έτσι. Αλλά αυτό ελάχιστα αλλάζει τα πράγματα.

Για το τραγούδι: Πολλές φορές εξαιτίας και μόνο της πανέμορφης μελωδίας θεωρώ ωραίο το τραγούδι (χωρίς να καταργήσω τελείως το ήθος των στίχων ως κριτήριο). Αντίθετα συμβαίνει να μην μπορώ να ακούσω ωραίους στίχους με αδιάφορη μελωδία. Αυτό με κάνει να γκρινιάζω και για τα χριστιανικά τραγούδια - Ξένια, εντάξει υπάρχουν και μερικά ωραία ;) -
Αυτή είναι η μυστική μαγική δύναμη της Μουσικής. Μιλάει κατευθείαν στην ψυχή (προκαλεί ανάταση, παρασύρει, αλλοιώνει...). Μεγάλο θέμα, μάλλον, αυτό, από την αρχαιότητα.
Για χάρη της μουσικής ανεχόμαστε στίχους με περιεχόμενο που δεν εγκρίνουμε ή ιδιαίτερα σκληρό όπως το περίφημο \"θα κάνω μάνες δίχως γυιούς, γυναίκες δίχως άνδρες, θα κάνω και μωρά παιδιά να κλαιν δίχως μανάδες!!!\"

Τώρα για την εκτέλεση: Το κορίτσι είχε μια θεατρικότητα, άλλωστε ηθοποιό προσπάθησαν να το κάνουν το καημένο.  Και λέω καημένο, γιατί αυτό συνέπεια έχει να χάσει από την παιδική αφέλεια. Τουλάχιστον δεν θέλησαν να δείχνει γυναίκα κάτι που και αφύσικο και αηδιαστικό θα ήταν για την ηλικία του.
Καλά ίσως έχω δει πολύ πολύ πολύ χειρότερα, για πραγματική αηδία, από παιδιά-θαύματα ηθοποιούς και μάλιστα θυμάμαι ένα καημένο από το Τέξας, που το έδειχναν στις ειδήσεις μετά από την δολοφονία του και την κακοποίησή του από κάποιον διεστραμένο.  Αφού οι γονείς του θεωρούσαν τιμή τους να βλέπουν το μικρό παιδάκι σαν γυναίκα-σταρ του χόλιγουντ, τα εισπράξανε. Τί φταίνε τα παιδιά;

Κρίμα για την επιμονή. Αλλά φυσικά καθένας έχει δικαίωμα να έχει τη δική του εκτίμηση γαι όλα.
Προσωπικά αφού έπαθα πολλά δίνοντας βαρύτητα στη γνώμη των \"ειδικών\", αποφάσισα να ακούω τα πάντα με σκεπτικισμό και να εμπιστεύομαι περισσότερο το αυτί μου.
Το τραγούδι αυτό δεν έχει βέβαια καμμιά τόσο μεγάλη και μαγευτική μουσικότητα. Μουσικώς θα έλεγα ότι είναι μάλλον μονότονο.
Τα άλλα τα έχω γράψει εδώ: http://sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=12330#p12330
Όσο για το \"Πότε θα κάνει ξαστεριά\", δεν νομίζω ότι η μουσική του είναι τόσο ξεχωριστή. Αυτό που το επέβαλε κυρίως είναι οι πρώτοι στίχοι του, που την περίοδο της Δικτατορίας είχαν νόημα επαναστατικό πολύ δυνατό. Έτσι έγινε πασίγνωστο και επιβλήθηκε, κυρίως μετά την εξέγερση της Νομικής.
Τους άλλους ωμούς στίχους στη συνέχεια ελάχιστοι τους γνωρίζουν και κανένας σχεδόν δεν τους τραγουδάει.

Πολύ ωραίο τραγούδι,εγώ το πρωτάκουσα από το Μάριο Φραγκούλη και μου \'χε κάνει τότε εντύπωση...