Το ευαγγέλιο της Κυριακής

[ρωμηός]

Κυριακή 25 Νοεμβρίου

Λουκά ιη' 18-27

\"ουδείς αγαθός, ειμή εις, ο Θεός\"

Τω καιρώ εκείνω, άνθρωπός τις προσήλθε τω Ιησού, πειράζων αυτόν, και λέγων, Διδάσκαλε αγαθέ, τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; Είπε δε αυτώ ο Ιησούς, Τί με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός, ειμή εις, ο Θεός. Τας εντολάς οίδας, μη μοιχεύσεις, μη φονεύσεις, μη κλέψης, μη ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου. Ο δε είπε, Ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου. Άκουσας δε αυτά ο Ιησούς, είπεν αυτώ, Έτι εν σοι λείπει, πάντα όσα έχεις πωλήσον, και διάδος πτωχοίς, και έξης θυσαυρόν εν ουρανώ, και δεύρω, ακολούθει μοι. Ο δε ακούσας ταύτα, περίλυπος εγένετο, ην γάρ πλούσιος σφόδρα. Ίδων δε αυτόν ο Ιησούς πρίλυπον γενόμενον, είπε, πως δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες, εισελεύσονται εις την βασιλείαν του Θεού! Ευκολώτερο γάρ έστι κάμηλον διά τρυμαλιάς ραφίδος εισέλθειν ή πλούσιον εις την βασιλείαν του Θεού εισάλθειν. Είπον δε οι ακούσαντες, και τις δύναται σωθήναι, Ο δε είπε, τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεό έστιν.


Απόδοση στην Νεοελληνική

Εκείνο τον καιρό, κάποιος άνθρωπος πλησίασε τον Ιησού με τον σκοπό να τον πειράξει και του είπε : \"Διδάσκαλε, αγαθέ, τί να κάνω για να κληρονομήσω ζωή αιώνια;\". Ο Ιησούς είπε: \"Γιατί με ονομάζεις αγαθόν; Κανείς δεν είναι αγαθός παρά μόνο ο Θεός. Τις ξέρεις τις εντολές, Μην μοιχεύσεις, να μην φονεύσεις, να μη κλέψεις, να μη ψευδομαρτυρήσεις, να τιμάς τον πατέρα σου και την μητέρα σου\". Εκείνος δε είπε, \"όλα αυτά τα εφύλαξα από την νεανική μου ηλικία\". Όταν άκουσε αυτό ο Ιησούς, του είπε : \"Ένα ακόμη σού λείπει, πώλησε όλα όσα έχεις και μοίρασε τα εις τους πτωχούς και θα έχεις θησαυρό στους ουρανούς και έλα, ακολούθησέ με\". Αλλά αυτός όταν το άκουσε, λυπήθηκε πολύ, διότι ήτανε πολύ πλούσιος. Όταν ο Ιησούς τον είδε τόσο λυπημένο, είπε : \"Πόσον δύσκολο είναι για εκείνους που έχουν τα χρήματα να μπουν στην βασιλεία του Θεού. Είναι ευκολότερο να περάσει μία καμήλα από την τρύπα μιας βελόνας παρά να μπει ένας πλούσιος στην βασιλεία του Θεού\". Εκείνοι που το άκουσαν είπαν: \"Τότε ποιός μπορεί να σωθεί;\". Αυτός δε είπε : \"Εκείνα που είναι αδύνατα εις τους ανθρώπους είναι δυνατά εις τον Θεό\".

Πηγή: Άθως - Εν χριστώ κοινότητα

[ρωμηός]

Σκέφτηκα να τοποθετούμε εδώ το ευαγγέλιο της Κυριακής και ει δυνατόν να το σχολιάζουμε. Για σήμερα πήρα το κείμενο και τη μετάφραση από ένα άλλο site. Από την επόμενη φορά θα το ανεβάζω από την έκδοση του Σωτήρος (μετάφραση: π. Τρεμπέλας).

Μου έκανε εντύπωση καταρχήν το \"πειράζων αυτόν\"! Αναφέρει δηλαδή ο ευαγγελιστής ότι ο άνθρωπος αυτός ήρθε με διάθεση να \"πειράξει" τον Κύριο και όχι να ωφεληθεί ουσιαστικά. Το καταλαβαίνουμε επίσης αυτό κι από την απάντηση του Χριστού, σχολιάζοντας το \"Τί με λέγεις αγαθόν\". Ως καρδιογνώστης ο Κύριος μας αντιλήφθηκε ότι ο άνθρωπος αυτός δεν προσήλθε προς τον Χριστό με την πίστη ότι είναι ο Κύριος! Γι\' αυτό κι άλλωστε έγινε περίλυπος όταν Του είπε να πωλήσει τα υπάρχοντά του και να τα δώσει στους φτωχούς. Αν πίστευε πραγματικά ότι ο Χριστός ήταν ο Υιός του Θεού, ο Μεσσίας και Λυτρωτής, θα έκανε τα πάντα προκειμένου να είναι μαζί του.

Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ναι μεν αναφέρει τη διάθεση με την οποία Τον προσέγγισε (\"πειράζων αυτόν\") αλλ\' από την άλλη τον βλέπουμε να έχει τηρήσει όλες σχεδόν τις εντολές. Δηλαδή, έχει κάνει τόσα πράγματα σύμφωνα με το Νόμο, έχει τηρήσει τόσες εντολές ο κακόμοιρος, έχει προσπαθήσει πολύ! Είναι επομένως ένας άνθρωπος που έχει κοπιάσει κι αυτός ο κόπος του πάει τελείως στράφι. Κι η αλήθεια είναι ότι με κάνει να τον βλέπω με κάποια συμπάθεια. Αυτό που θέλω να πω εδώ είναι ότι ορισμένες φορές και μεις ακόμη υποβαλλόμεθα σε κοπιώδεις νηστείες, προσευχές, αγρυπνίες και παρόλα αυτά, αν μας λείπει κάτι, μπορεί όλα αυτά να πάνε στράφι. Υπάρχει τίποτε πιο αξιολύπητο τότε από έναν τέτοιον άνθρωπο? Και εδώ παίζει επίσης σπουδαίο ρόλο και η προαίρεση. Βλέπω δηλαδή ότι «ταύτα πάντα» όσα εκείνος ο άνθρωπος διεφύλαξε από τη νεότητά του είχαν ιδιοτελή κριτήρια. Και μεις σήμερα μπορούμε να νηστεύουμε και να κάνουμε εδαφιαίες μετάνοιες. Δεν είναι εκείνα που θα μας σώσουν. Ούτε μπορούμε σε αυτά να στηρίζουμε τη σωτηρία μας. Αν δεν κατανοήσουμε ότι η σωτηρία μας είναι δώρο Θεού και ό,τι κι αν κάνουμε «άχρειο δούλο» πρέπει να προσαγορεύουμε τον εαυτό μας, τότε ίσως δεν είμαστε και πολύ μακρυά κι από τον άνθρωπο αυτό.

Πέραν τούτου, βλέπω και κάτι άλλο. Ότι δηλαδή δεν αρκεί να αποφεύγεις τη διάπραξη της αμαρτίας. Αυτό από μόνο του δεν λέει και πολλά. Πρέπει να εργάζεσαι και τις αρετές.

Επίσης, κάτι ακόμα. Και τις αρετές να εργάζεσαι, αν αφήσεις μια, τότε ίσως χάσεις και ολόκληρο το θησαυρό. Διότι τότε αποδεικνύεται η προαίρεσή μας.  

Κάποιες σκόρπιες σκέψεις έκανα, όπως μου ήρθαν στο μυαλό εχτές στο ευαγγελικό ανάγνωσμα. Πάντως πόσο σπουδαίο πράγμα είναι η ελεημοσύνη!!! Είχε δίκαιο ο Χρυσόστομος που αφιέρωνε τόσα πολλά σε αυτήν!!!!

[βίκυ]

\"Σκέφτηκα να τοποθετούμε εδώ το ευαγγέλιο της Κυριακής και ει δυνατόν να το σχολιάζουμε.\"
ΕΠΕΙΔΗ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΑΥΤΗ Η ΣΚΕΨΗ, ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ....

[staboz]

Τελικά η Βίκυ τείνει να αναδειχθεί σε ερευνήτρια που ξαναφέρνει στην επιφάνεια ξεχασμένα θέμαατα.
Είχα σκεφτεί και εγώ να γράψω κάτι εδώ, αλλά εν τω μεταξύ το λησμόνησα. Όπως λησμόνησε, φαίνεται, και ο Ρωμηός να το συνεχίσει.

Εν πάση περιπτώσει, έστω και αργά σημειώνω κάποιες σκέψεις μου:
Καλό θα ήταν, Ρωμηέ, πριν γράψεις οτιδήποτε να είχες κοιτάξει άν όχι το Υπόμνημα, τουλάχιστον τη σύντομη ερμηνεία του Τρεμπέλα.
Διότι το \"πειράζων αυτόν\" εδώ έχει μπεί κατά λάθος. Δηλαδή στο κανονικό κείμενο της Καινής Διαθήκης δεν υπάρχει αυτή η φράση. Στο κείμενο όμως των λειτουργικών Ευαγγελίων, των βιβλίων τουτέστιν από τα οποία αναγινώσκονται οι περικοπές των Ευαγγελίων στους ναούς, υπάρχει. Και υπάρχει, διότι έγινε σύγχυση με την άλλη περίπτωση, του νομικού δηλαδή που ρώτησε τον Κύριο ποιά είναι η μεγαλύτερη εντολή του Νόμου του Θεού. Αυτός ρώτησε πειρακτικά και ό Κύριος είπε στη συνέχεια την παραβολή του καλού Σαμαρείτη (Λουκ. ι΄ 25-37).

Εδώ λοιπόν, παρόλο που έτσι ακούγεται στους ναούς, οι θεολόγοι γνωρίζουν ότι είναι λάθος και δεν ομιλούν πάνω σ᾿ αυτό.
Επομένως όλο το σκεπτικό των συλλογισμών σου καταρρέει.

Ο νέος αυτός είχε καλή διάθεση. Αυτό φαίνεται και από την εξής φράση που προσθέτει ο Ευαγγελιστής Μάρκος: \"ὁ δὲ  Ἰησοῦς ἐμβλέψας αὐτῷ ἠγάπησεν αὐτὸν\" ( Μαρκ. ι΄ 21).

\"Διδάσκαλε αγαθέ, τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; Είπε δε αυτώ ο Ιησούς, Τί με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός, ειμή εις, ο Θεός\".

Γιατί ο Κύριος αρνείται την προσφώνηση \"Διδάσκαλε αγαθέ\", αφού ο ίδιος ήταν Θεός;
Αυτό είναι το σημαντικό ερώτημα.
Αλλά δεν έχω χρόνο.
Άν το θυμηθώ ίσως απαντήσω κάποια άλλη φορά.
Ανοίξαμε πολλά θέματα. Εγώ είμαι ασφυκτικά πιεσμένος αυτόν τον καιρό. Χθες (Δευτέρα) βράδυ έμεινα μέχρι αργά για να ετοιμάσω το ερώτημα με την εικόνα του Αρχιμανδρειού, με αποτέλεσμα να με παρατηρήσει αυστηρά ο Μάριος, οπότε τώρα άλλα περιθώρια δεν υπάρχουν επί του παρόντος.
                                    Στ.

[ρωμηός]

Όπως λησμόνησε, φαίνεται, και ο Ρωμηός να το συνεχίσει.

Δεν το λησμόνησα καθόλου. Εχθές έφερα μαζί μου από το σπίτι τη Καινή Διαθήκη με μετάφραση του Τρεμπέλα, ώστε να τοποθετώ το ευαγγέλιο όπως είναι εκεί και όχι όπως το βρήκα την άλλη φορά μέσω ίντερνετ. Επειδή όμως έβρεχε και παρκαρα πολύ μακρυά, δεν μπόρεσα να το φέρω στο Καμπέρειο. Όπως καταλαβαίνετε το πρόβλημά μου (εκτός από χρόνιο εγκεφαλικό) είναι κυρίως \"λειτουργικό\" μιας και δεν έχω την πολυτέλεια να έχω ίντερνετ στο σπίτι. Και σε καμμία περίπτωση επειδή το ξέχασα!

Καλό θα ήταν, Ρωμηέ, πριν γράψεις οτιδήποτε να είχες κοιτάξει άν όχι το Υπόμνημα, τουλάχιστον τη σύντομη ερμηνεία του Τρεμπέλα.

Το είπα άλλωστε προηγουμένως, αν κάνετε το κόπο να το διαβάσετε...

Για σήμερα πήρα το κείμενο και τη μετάφραση από ένα άλλο site. Από την επόμενη φορά θα το ανεβάζω από την έκδοση του Σωτήρος (μετάφραση: π. Τρεμπέλας).

[βίκυ]

\"Τελικά η Βίκυ τείνει να αναδειχθεί σε ερευνήτρια που ξαναφέρνει στην επιφάνεια ξεχασμένα θέμαατα\"
ΤΟ ΠΑΙΡΝΩ ΩΣ ΚΟΠΛΙΜΕΝΤΟ Ε? :D
ΓΕΝΙΚΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΑΦΗΝΩ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ Η΄ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΝΑ ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ....

[ρωμηός]

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου
Λουκά ιη' 35-43

Η θεραπεία του τυφλού της Ιεριχώ

Εγένετο δε εν τω εγγίζειν αυτόν εις Ιεριχώ τυφλός τις εκάθητο παρά την οδόν προσαιτών· ακούσας δε όχλου διαπορευομένου επυνθάνετο τι είη ταύτα. Απήγγειλαν δε αυτώ ότι Ιησούς ο Ναζωραίος παρέρχεται. Και εβόησε λέγων· Ιησού υιέ Δαυίδ, ελέησόν με· και οι προάγοντες επετίμων αυτώ ίνα σιωπήση· αυτός δε πολλώ μάλλον έκραζεν· υιέ Δαυίδ, ελέησόν με. Σταθείς δε ο Ιησούς εκέλευσεν αυτόν αχθήναι προς αυτόν. Εγγίσαντος δε αυτού επηρώτησεν αυτόν λέγων· τί σοι θέλεις ποιήσω; ο δε είπε· Κύριε, ίνα αναβλέψω. Και ο Ιησούς είπεν αυτώ· ανάβλεψον· η πίστις σου σέσωκέ σε. Και παραχρήμα ανέβλεψε, και ηκολούθει αυτώ δοξάζων τον Θεόν· και πάς ο λαός ιδών έδωκεν αίνον τω Θεώ.

Μετάφραση: Όταν δε επλησίαζεν ο Κύριος στην Ιεριχώ, συνέβει κάποιος τυφλός να κάθεται κοντά στο δρόμο και να ζητιανεύει. Όταν δε άκουσε το θόρυβο του λαού που περνούσε, ρώτησε, σαν τι να ήτανε αυτά που άκουγε. Του ανήγγειλαν λοιπόν ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίους περνούσε από εκεί. Και τότε αυτός έβαλε φωνή δυνατή και έλεγε: Ιησού ένδοξε απόγονε του Δαβίδ, τον οποίον προανήγγειλαν και προεκήρυξαν οι προφήτες, ελέησέ με. Και αυτοί, που επροπορεύοντο, τον επέπλητταν και τον ανάγκαζαν να σιωπήσει, νομίζοντας ότι με τις φωνές του θα ενοχλούνταν ο Ιησούς. Αυτός όμως φώναζε πολύ περισσότερο: Απόγονε του Δαβίδ, ελέησέ με. Διέκοψε δε την πορεία του ο Ιησούς και διέταξε να τον φέρουν πλησίον του. Όταν δε αυτός πλησίασε, τον ρώτησε ο Κύριος και του είπε: Τι θέλεις να σου κάμω; Ο δε τυφλός είπε: Κύριε, θέλω να αποκτήσω πάλι το φως μου και να ξαναδώ. Και ο Ιησούς του είπε: Ανάβλεψε. Η πίστη που έχεις, ότι είμαι απόγονος του Δαβίδ και ότι έχω τη δύναμη να σου δώσω την υγεία των ματιών σου, σε έσωσε από την αθεράπευτη τύφλωσή σου. Και την ίδια στιγμή απέκτησε πάλι το φως του και ακολουθούσε τον Ιησού, δοξάζοντας τον Θεό, που τον εθεράπευσε δια μέσου του Ιησού. Κι όλο το πλήθος του λαού, όταν είδε το θαύμα, δοξολόγησε και ύμνησε το Θεό.

Υγ. Η μετάφραση όπως είχα υποσχεθεί, από τον καθηγητή Παναγιώτη Τρεμπέλα, με μερικές τροποποιήσεις προς τη Δημοτική!)

[βίκυ]

Με συγχωρέιτε για το τόλμημα, αλλά έχω πάλι ερωτήσεις κ σχόλια  :)
Σχετικά με τη στάση του τυφλού: Λέει 2 φορές \"ελέησέ με\" και αδιαφορεί τόσο για τη γνώμη των άλλων που του λένε να σιωπήσει, ώστε να φωνάζει πολύ περισσότερο από ό,τι πριν την παρατήρηση... Επίσης, όταν ο Χριστός τον ρωτά τί θέλει να του κάνει λέει \"Κύριε, ίνα αναβλέψω\" κάτι μάλλον φυσικό+ανθρώπινο , σωστά?
Σχετικά με τη στάση του Χριστού: Δεν πλησίασε Εκείνος τον τυφλό, αλλά διέταξε να τον φέρουν κοντά Του.Μετά τον ρώτησε \"Τι θέλεις να σου κάμω;\"Παρόλο που όπως είπα θα θεωρούνταν αυτονόητη η απάντηση, την κάνει.Γιατί όμως? Επίσης, δεν είπε \"αφέωνταί σου οι αμαρτίες\" Προφανώς επειδή δεν Του το ζήτησε ο τυφλός, σωστά?

[βίκυ]

ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ: ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΦΙΚΤΟ,ΠΑΥΛΟ, ΝΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΠΡΙΝ  ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΟΥ ΤΟ ΑΚΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ?

[βίκυ]

οι ερωτησεις μου δεν ήταν ρητορικές....Αν κανείς έχει το χρόνο και τη διάθεση, παρακαλώ να μου απαντήσει... Ευχαριστώ

[ρωμηός]

Σχετικά με τις ερωτήσεις σου, Βίκυ, δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ακριβώς ρωτάς. Πάντως όπως και νά \'χει, θα προσπαθήσω από τούδε και εις το εξής:
1) Να τοποθετώ το ευαγγέλιο της Κυριακής που μας έρχεται, ώστε να το διαβάζουμε πριν τον Κυριακάτικο Εκκλησιασμό μας και
2) Να έχω μαζί μου (από Δευτέρα όμως) τον αντίστοιχο ερμηνευτικό λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και να μεταφέρω αποσπάσματα που θα αφορούν την ευαγγελική περικοπή!

Τώρα, αν καμιά φορά αργώ, να με συγχωρείτε αλλά συμβαίνουν και απρόοπτα!!!

[ρωμηός]

Το ευαγγέλιο της Κυριακής 9 Δεκεμβρίου 2007

(Λουκά ιγ΄ 10-17)

Ην δε διδάσκων εν μια των συναγωγών εν τοις σάββασι. και ιδού γυνή ην πνεύμα έχουσα ασθενείας έτη δέκα και οκτώ, και ην συγκύπτουσα και μη δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές. ιδών δε αυτήν ο Ιησούς προσεφώνησε και είπεν αυτή· γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου· και επέθηκεν αυτή τας χείρας· και παραχρήμα ανωρθώθη και εδόξαζε τον Θεόν. αποκριθείς δε ο αρχισυνάγωγος, αγανακτών ότι τω σαββάτω εθεράπευσεν ο Ιησούς, έλεγε τω όχλω· εξ ημέραι εισίν εν αις δει εργάζεσθαι· εν ταύταις ουν ερχόμενοι θεραπεύεσθε, και μη τη ημέρα του σαββάτου. απεκρίθη ουν αυτώ ο Κύριος και είπεν· υποκριτά, έκαστος υμών τω σαββάτω ου λύει τον βουν αυτού ή τον όνον από της φάτνης και απαγαγών ποτίζει; ταύτην δε, θυγατέρα Αβραάμ ούσαν, ην έδησεν ο σατανάς ιδού δέκα και οκτώ έτη, ουκ έδει λυθήναι από του δεσμού τούτου τη ημέρα του σαββάτου; και ταύτα λέγοντος αυτού κατησχύνοντο πάντες οι αντικείμενοι αυτώ, και πας ο όχλος έχαιρεν επί πάσι τοις ενδόξοις τοις γινομένοις υπ΄ αυτού.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Κάποιο Σάββατο δίδασκε ο Ιησούς σε μια συναγωγή. Εκεί βρισκόταν και μια γυναίκα, δεκαοχτώ χρόνια άρρωστη από δαιμονικό πνεύμα. Ήταν κυρτωμένη και δεν μπορούσε καθόλου να ισιώσει το σώμα της. Όταν την είδε ο Ιησούς, τη φώναξε και της είπε: «Γυναίκα, απαλλάσσεσαι από την αρρώστια σου». Έβαλε πάνω της τα χέρια του κι αμέσως εκείνη ορθώθηκε και δόξαζε το Θεό. Ο αρχισυνάγωγος όμως, αγανακτισμένος που ο Ιησούς έκανε τη θεραπεία το Σάββατο, γύρισε στο πλήθος και είπε: «Υπάρχουν έξι μέρες που επιτρέπεται να εργάζεται κανείς· μέσα σ΄ αυτές, λοιπόν, να έρχεστε και να θεραπεύεστε, και όχι το Σάββατο». Ο Κύριος του απάντησε: «Υποκριτή! Ο καθένας σας δε λύνει το βόδι του ή το γαϊδούρι του από το παχνί το Σάββατο και πάει να το ποτίσει; Κι αυτή, που είναι απόγονος του Αβραάμ, και ο σατανάς την είχε δεμένη δεκαοχτώ χρόνια, δεν έπρεπε να λυθεί απ΄ αυτά τα δεσμά το Σάββατο;» Με τα λόγια του αυτά ντροπιάζονταν όλοι οι αντίπαλοί του κι ο κόσμος χαιρόταν για όλα τα θαυμαστά που έκανε ο Ιησούς.

Πηγή: Ι. Μητρόπολη Σάμου, Ικαρίας και Κορσεών

[ρωμηός]

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2007

(Λουκά ιδ΄ 16-24)

ο δε είπεν αυτώ· ανθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς· και απέστειλε τον δούλον αυτού τη ώρα του δείπνου ειπείν τοις κεκλημένοις· έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμα εστί πάντα και ήρξαντο από μιας παραιτείσθαι πάντες. ο πρώτος είπεν αυτώ· αγρόν ηγόρασα, και έχω ανάγκην εξελθείν και ιδείν αυτόν· ερωτώ σε, έχε με παρητημένον. και έτερος είπε· ζεύγη βοών ηγόρασα πέντε, και πορεύομαι δοκιμάσαι αυτά· ερωτώ σε, έχε με παρητημένον. και έτερος είπε· γυναίκα έγημα, και δια τούτο ου δύναμαι ελθείν. και παραγενόμενος ο δούλος εκείνος απήγγειλε τω κυρίω αυτού ταύτα. τότε οργισθείς ο οικοδεσπότης είπε τω δούλω αυτού· έξελθε ταχέως εις τας πλατείας και ρύμας της πόλεως, και τους πτωχούς και αναπήρους και χωλούς και τυφλούς εισάγαγε ώδε. και είπεν ο δούλος· κύριε, γέγονεν ως επέταξας, και έτι τόπος εστί. και είπεν ο κύριος προς τον δούλον· έξελθε εις τας οδούς και φραγμούς και ανάγκασον εισελθείν, ίνα γεμισθή ο οίκος μου. λέγω γαρ υμίν ότι ουδείς των ανδρών εκείνων των κεκλημένων γεύσεταί μου του δείπνου.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Κι ο Ιησούς του είπε: «Κάποιος άνθρωπος ετοίμασε ένα μεγάλο δείπνο και κάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε το δούλο του να πει στους καλεσμένους: ελάτε, όλα είναι πια έτοιμα. Τότε άρχισαν ο ένας μετά τον άλλο να βρίσκουν δικαιολογίες: Ο πρώτος του είπε: έχω αγοράσει ένα χωράφι και πρέπει να πάω να το δω· σε παρακαλώ, θεώρησέ με δικαιολογημένον. Άλλος του είπε: έχω αγοράσει πέντε ζευγάρια βόδια και πάω να τα δοκιμάσω· σε παρακαλώ, δικαιολόγησέ με. Κι ένας άλλος του είπε: είμαι νιόπαντρος και γι΄ αυτό δεν μπορώ να έρθω. Γύρισε ο δούλος εκείνος και τα είπε αυτά στον κύριό του. Τότε ο οικοδεσπότης οργισμένος είπε στο δούλο του: πήγαινε γρήγορα στις πλατείες και στους δρόμους της πόλης και φέρε μέσα τους φτωχούς, τους ανάπηρους, τους κουτσούς και τους τυφλούς. Όταν γύρισε ο δούλος του είπε: κύριε, αυτό που πρόσταξες έγινε και υπάρχει ακόμη χώρος. Είπε πάλι ο κύριος στο δούλο: πήγαινε έξω από την πόλη στους δρόμους και στα μονοπάτια κι ανάγκασέ τους να έρθουν, για να γεμίσει το σπίτι μου· γιατί σας βεβαιώνω πως κανένας από κείνους που κάλεσα δε θα γευτεί το δείπνο μου».

Πηγή: Ι. Μητρόπολη Σάμου, Ικαρίας και Κορσεών

[βίκυ]

ΚΑΤ\'ΑΡΧΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ! ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΑΦΙΕΡΩΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΒΑΖΕΙΣ ....
ΠΑΜΕ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΣΧΟΛΙΑ:
1.ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ: Για ποιό λόγο ο Χριστός ρώτησε τον τυφλό\"Τι θέλεις να σου κάμω;\"δεν ήταν αυτονόητο ότι ων τυφλός θα ήθελε να δεί???Και γιατί  δεν είπε \"αφέωνταί σου οι αμαρτίες\" ?επειδή δεν Του το ζήτησε ο τυφλός? ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΓΙΝΟΜΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ..
2.ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑ: 18 χρόνια!!! Και τη βρίσκει ο Χριστός στη συναγωγή! Αν δεν κάνω λάθος στην κατανόηση, ήταν εκεί, δηλαδή παρόλο του προβλήματός της πήγαινε για 18 χρόνια στο ναό....Και η αντίδρασή της μετά το θαύμα? \"εδόξαζε τον Θεόν\" ! ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΥΝΗΘΩΣ ΞΕΧΝΑΜΕ...
3. κ.STABOZ : ΕΚΚΡΕΜΕΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ  \"Γιατί ο Κύριος αρνείται την προσφώνηση \"Διδάσκαλε αγαθέ\", αφού ο ίδιος ήταν Θεός;\"

[staboz]

1.ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ: Για ποιό λόγο ο Χριστός ρώτησε τον τυφλό\"Τι θέλεις να σου κάμω;\"δεν ήταν αυτονόητο ότι ων τυφλός θα ήθελε να δεί???Και γιατί  δεν είπε \"αφέωνταί σου οι αμαρτίες\" ?επειδή δεν Του το ζήτησε ο τυφλός? ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΓΙΝΟΜΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ..
2.ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑ: 18 χρόνια!!! Και τη βρίσκει ο Χριστός στη συναγωγή! Αν δεν κάνω λάθος στην κατανόηση, ήταν εκεί, δηλαδή παρόλο του προβλήματός της πήγαινε για 18 χρόνια στο ναό....Και η αντίδρασή της μετά το θαύμα? \"εδόξαζε τον Θεόν\" ! ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΥΝΗΘΩΣ ΞΕΧΝΑΜΕ...
3. κ.STABOZ : ΕΚΚΡΕΜΕΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ  \"Γιατί ο Κύριος αρνείται την προσφώνηση \"Διδάσκαλε αγαθέ\", αφού ο ίδιος ήταν Θεός;\"

1. α) Δεν ήταν αυτονόητο. Ο τυφλός ήταν ζητιάνος: \"εκάθητο παρά την οδόν προσαιτών\". Μπορεί να θεωρούσαν κάποιοι ότι ζητούσε ελεημοσύνη. Ο Κύριος βέβαια γνώριζε τί ζητούσε, έπρεπε όμως αυτό να γίνει αντιληπτό και από τους άλλους.
β) Ο Κύριος δεν έδινε πάντοτε άφεση αμαρτιών Έδωσε στον παραλυτικό, διότι η παραλυσία του είχε προέλθει από έκλυτη και απρόσεκτη ζωή, αυτό δε το γεγονός του δημιουργούσε εσωτερικά δισταγμό για το άν ήταν άξιος να ζητήσει θεραπεία. Ο Κύριος διείδε τους φόβους του αλλά και τη μετάνοιά του και πριν του δώσει τη θεραπεία, για να τουδώσει θάρρος του είπε: \"θάρσει, τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου\". Έλυσε πρώτα το μείζον πρόβλημα, την ψυχική παραλυσία, την αιτία του κακού και της σωματικής παραλυσίας. Γι᾿ αυτό και μετά τη θεραπεία του συνέστησε: \"μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον σοί τι γένηται\". Ο τυφλός δεν είχε τέτοιο πρόβλημα.

2. Όντως θαυμαστή γυναίκα. Η αναπηρία της δεν την έκανε ούτε να ντρέπεται ούτε να αμελεί να πηγαίνει στη Συναγωγή. Αυτήν μάλιστα ο Κύριος τη θεράπευσε χωρίς να το ζητήσει η ίδια. Ουσιαστικά επιβράβευσε τον ζήλο της να μετέχει στη λατρεία του Θεού και την ακρόαση του λόγου Του. Η ευγένεια της ψυχής της όντως φαίνεται και από το δοξολογικό ξεχείλισμα μετά τη θεραπεία της. Και μάλιστα συνεχές. Διότι δεν λέγει \"εδόξασε\" (εκείνη τη φορά) αλλά \"εδόξαζε\" συνεχώς! (Επιπροσθέτως: οι Συναγωγές δεν ήσαν ναοί, αλλά χώροι μελέτης της Γραφής και υποτυπώδους λατρείας του Θεού. Οι Εβραίοι μόνον έναν Ναό είχαν, αυτόν των Ιεροσολύμων).

3. Αυτό ήταν ερώτηση πρωτίστως προς εσάς:

\"Διδάσκαλε αγαθέ, τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; Είπε δε αυτώ ο Ιησούς, Τί με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός, ειμή εις, ο Θεός\".

Γιατί ο Κύριος αρνείται την προσφώνηση \"Διδάσκαλε αγαθέ\", αφού ο ίδιος ήταν Θεός;
Αυτό είναι το σημαντικό ερώτημα

Το αφήνω λίγο ακόμη ως πρόκληση προς όλους. Αυτό είναι ένα επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι λεγόμενοι Μάρτυρες του Ιεχωβά (Χιλιαστές) για να πούν ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός.
Ιδού λοιπόν, τί θα τους απαντούσατε; Αυτό σε συνδυασμό με το ερώτημα του Αρχοντάρη για την αντιμετώπιση των αιρετικών, νομίζω αξίζει να μας απασχολήσει όλους ουσιαστικότερα. (Το ερώτημα εδώ: http://www.punbb-hosting.com/forums/romios/viewtopic.php?id=810).

[staboz]

.                                                          Το Ευαγγελιο Της Κυριακής
                                                                      (Ματθαίου α΄ 1-25)

Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού Δαυΐδ υιού Αβραάμ. Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ δε εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιούδαν και τους αδελφούς αυτού, Ιούδας δε εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά εκ της Θάμαρ, Φαρές δε εγέννησε τον Εσρώμ, Εσρώμ δε εγέννησε τον Αράμ, Αράμ δε εγέννησε τον Αμιναδάβ, Αμιναδάβ δε εγέννησε τον Ναασών, Ναασών δε εγέννησε τον Σαλμών, Σαλμών δε εγέννησε τον Βοόζ εκ της Ραχάβ, Βοόζ δε εγέννησε τον Ωβήδ εκ της Ρούθ, Ωβήδ δε εγέννησε τον Ιεσσαί, Ιεσσαί δε εγέννησε τον Δαυΐδ τον βασιλέα. Δαυΐδ δε ο βασιλεύς εγέννησε τον Σολομώντα εκ της του Ουρίου, Σολομών δε εγέννησε τον Ροβοάμ, Ροβαάμ δε εγέννησε τον Αβιά, Αβιά δε εγέννησε τον Ασά, Ασά δε εγέννησε τον Ιωσαφάτ, Ιωσαφάτ δε εγέννησε τον Ιωράμ, Ιωράμ δε εγέννησε τον Οζίαν, Οζίας δε εγέννησε τον Ιωάθαμ, Ιωάθαμ δε εγέννησε τον Άχαζ, Άχαζ δε εγέννησε τον Εζεκίαν, Εζεκίας δε εγέννησε τον Μανασσή, Μανασσής δε εγέννησε τον Αμών, Αμών δε εγέννησε τον Ιωσίαν, Ιωσίας δε εγέννησε τον Ιεχονίαν και τους αδελφούς αυτού επί της μετοικεσίας Βαβυλώνος. Μετά δε την μετοικεσίαν Βαβυλώνος Ιεχονίας εγέννησε τον Σαλαθιήλ, Σαλαθιήλ δε εγέννησε τον Ζοροβάβελ, Ζοροβάβελ δε εγέννησε τον Αβιούδ, Αβιούδ δε εγέννησε τον Ελιακείμ, Ελιακείμ δε εγέννησε τον Αζώρ, Αζώρ δε εγέννησε τον Σαδώκ, Σαδώκ δε εγέννησε τον Αχείμ, Αχείμ δε εγέννησε τον Ελιούδ, Ελιούδ δε εγέννησε τον Ελεάζαρ, Ελεάζαρ δε εγέννησε τον Ματθάν, Ματθάν δε εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός. Πάσαι ουν αι γενεαί από Αβραάμ έως Δαυΐδ γενεαί δεκατέσσαρες, και από Δαυίδ έως της μετοικεσίας Βαβυλώνος γενεαί δεκατέσσαρες, και από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως του Χριστού γενεαί δεκατέσσαρες. Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ην. Μνηστευθείσης γαρ της μητρός αυτού Μαρίας τω Ιωσήφ, πριν η συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου. Ιωσήφ δε ο ανήρ αυτής, δίκαιος ων και μη θέλων αυτήν παραδειγματίσαι, εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν. Ταύτα δε αυτού ενθυμηθέντος ιδού άγγελος Κυρίου κατ΄ όναρ εφάνη αυτώ λέγων· Ιωσήφ υιός Δαυΐδ, μη φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκα σου· το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματος εστίν Αγίου· τέξεται δε υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν· αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών. Τούτο δε όλον γέγονεν ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου δια του προφήτου λέγοντος· ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν, και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο εστί μεθερμηνευόμενον μεθ΄ ημών ο Θεός. Διεγερθείς δε ο Ιωσήφ από του ύπνου εποίησεν ως προσέταξεν αυτώ ο άγγελος Κυρίου και παρέλαβε την γυναίκα αυτού, και ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ου έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν.


                                                               Μεταφραση

Γενεαλογικός κατάλογος του Ιησού Χριστού απογόνου του Δαβίδ, ο οποίος ήταν απόγονος του Αβραάμ. Ο Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, ο Ισαάκ εγέννησε τον Ιακώβ, ο Ιακώβ εγέννησε τον Ιούδα και τους αδερφούς του. Ο Ιούδας εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά με τη Θάμαρ. Ο Φαρές εγέννησε τον Εσρώμ και ο Εσρώμ τον Αράμ. Ο Αράμ εγέννησε τον Αμιναδάβ, ο Αμιναδάβ τον Ναασών και ο Ναασών τον Σαλμών. Ο Σαλμών εγέννησε τον Βοόζ με τη Ραχάβ, ο Βοόζ εγέννησε τον Ωβήδ με τη Ρουθ· ο Ωβήδ εγέννησε τον Ιεσσαί κι ο Ιεσσαί γέννησε τον Δαβίδ το βασιλιά. Ο βασιλιάς Δαβίδ εγέννησε τον Σολομώντα με τη γυναίκα του Ουρία· ο Σολομών εγέννησε τον Ροβοάμ, ο Ροβοάμ τον Αβιά, ο Αβιά τον Ασά· ο Ασά εγέννησε τον Ιωσαφάτ, ο Ιωσαφάτ τον Ιωράμ, ο Ιωράμ τον Οζία· ο Οζίας εγέννησε τον Ιωάθαν, ο Ιωάθαμ τον Άχαζ, ο Άχαζ τον Εζεκία· ο Εζεκίας εγέννησε τον Μανασσή, ο Μανασσής τον Αμών, ο Αμών τον Ιωσία· ο Ιωσίας εγέννησε τον Ιεχονία και τους αδερφούς του την εποχή της αιχμαλωσίας στη Βαβυλώνα. Μετά την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, ο Ιεχονίας εγέννησε τον Σαλαθιήλ και ο Σαλαθιήλ το Ζοροβάβελ· ο Ζοροβάβελ εγέννησε τον Αβιούδ, ο Αβιούδ τον Ελιακίμ, ο Ελιακίμ τον Αζώρ· ο Αζώρ εγέννησε τον Σαδώκ, ο Σαδώκ τον Αχίμ και ο Αχίμ τον Ελιούδ· ο Ελιούδ εγέννησε τον Ελεάζαρ, ο Ελεάζαρ τον Ματθάν, ο Ματθάν τον Ιακώβ, και ο Ιακώβ εγέννησε τον Ιωσήφ τον άντρα της Μαρίας. Από τη Μαρία γεννήθηκε ο Ιησούς, ο λεγόμενος Χριστός. Από τον Αβραάμ ως τον Δαβίδ μεσολαβούν δεκατέσσερις γενιές· το ίδιο κι από τον Δαβίδ ως την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, καθώς κι από την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα ως το Χριστό. Η γέννηση του Ιησού Χριστού έγινε ως εξής: Η μητέρα του, η Μαρία, αρραβωνιάστηκε με τον Ιωσήφ. Προτού όμως συνευρεθούν, έμεινε έγκυος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Ο μνηστήρας της ο Ιωσήφ, επειδή ήταν ευσεβής και δεν ήθελε να τη διαπομπεύσει, αποφάσισε να διαλύσει τον αρραβώνα, χωρίς την επίσημη διαδικασία. Όταν όμως κατέληξε σ΄ αυτή τη σκέψη, του εμφανίστηκε στον ύπνο του ένας άγγελος σταλμένος από το Θεό και του είπε: «Ιωσήφ, απόγονε του Δαβίδ, μη διστάσεις να πάρεις στο σπίτι σου τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου, γιατί το παιδί που περιμένει προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Θα γεννήσει γιο, και θα του δώσεις το όνομα Ιησούς, γιατί αυτός θα σώσει το λαό του από τις αμαρτίες τους». Με όλα αυτά που έγιναν, εκπληρώθηκε ο λόγος του Κυρίου, που είχε πει ο προφήτης: Να, η παρθένος θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει γιο, και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ, που σημαίνει, ο Θεός είναι μαζί μας. Όταν ξύπνησε ο Ιωσήφ, έκανε όπως τον πρόσταξε ο άγγελος του Κυρίου και πήρε στο σπίτι του τη Μαρία τη γυναίκα του. Και δεν είχε συζυγικές σχέσεις μαζί της· ωσότου γέννησε το γιό της τον πρωτότοκο και του έδωσε το όνομα Ιησούς.

Πηγή: Ι. Μητρόπολη Σάμου, Ικαρίας και Κορσεών

[staboz]

Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού...

Το συγκλονιστικότερο ευαγγελικό ανάγνωσμα του εκκλησιαστικού έτους!

Για πολλούς πληκτικό και μονότονο... Μια ατέλειωτη σειρά ονομάτων:
Αβραάμ εγένησε τον Ισαάκ, Ισαάκ δε εγένησε...

Αλλά τί σειρά! Τί συναρπαστικό περιεχόμενο! Βαθύ, πλούσιο, εκπληκτικό!

Ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, αλλά και η Θάμαρ και η αμαρτωλή Ραάβ. Ο ευσεβής Δαβίδ, αλλά και ο ασεβής Άχαζ και ο Μανασσής.
Δίκαιοι και άδικοι, ασεβείς και ευσεβείς, άγιοι και αμαρτωλοί διαδέχονται ο ένας τον άλλον, έως ότου εμφανίζεται το εκλεκτότερο άνθος των αιώνων, η Παρθένος Μαρία, μέσα στα πανάγια σπλάχνα της οποίας σαρκώθηκε ο Θεός!
Ο Θεός που έγινε όμοιός μας σε όλα εκτός της αμαρτίας. Μας καταδέχτηκε όπως είμαστε. Δεν εδημιούργησε μια σειρά αγίων προγόνων, προκειμένου να γίνει άνθρωπος. Διότι δεν ήρθε για να αποφύγει τις ντροπές μας, αλλά για να τις φορτωθεί ο Ίδιος και να μας αγιάσει.

Τόσα ονόματα, τόσες γενιές, χρόνια, αιώνες! Άνθρωποι άγνωστοι και γνωστοί, ασήμαντοι και επιφανείς, δίκαιοι, άγιοι και ευσεβείς, πλούσιοι και φτωχοί, χωρικοί και βασιλείς διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, χωρίς οι πιο πολλοί να ξέρουν πού πρόκειται αυτή η γενιά τους να καταλήξει, ποιός πρόκειται στο τέλος απ᾿ τη γενιά τους να γεννηθεί! Πώς θα ζούσαν άραγε, άν γνώριζαν ότι απόγονός τους θα ήταν ο ίδιος ο Θεός;

Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, Ιούδας, Φαρές \"εκ της Θάμαρ\", Βοόζ \"εκ της Ραχάβ\", Ωβήδ \"εκ της Ρουθ\", Δαβίδ ο βασιλιάς, Σολωμών \"εκ της του Ουρίου\", Σαλαθιήλ και Ζοροβάβελ κατά τη Βαβυλώνια αιχμαλωσία... Τί γεγονότα θαυμαστά μες στις σελίδες της Γραφής! Άγνωστα, δυστυχώς! Γι᾿ αυτό και ο κατάλογος φαίνεται πληκτικός. Αυτός που αποτελεί έκρηξη αγάπης και προνοίας του Θεού. Που είναι η ιστορία μας, η ιστορία της σωτηρίας μας, η ιστορία του καθενός μας, όλων των λυτρωμένων! Που άν έλειπε, θα είμαστε ακόμα στο σκοτάδι, σκοτεινοί και μείς, χωρίς ελπίδα στη ζωή!

Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού...

Γενεαλογείται Εκείνος, ο αγενεαλόγητος, και εγγράφεται στους γενεαλογικούς καταλόγους του Καίσαρος Αυγούστου, για να εγγράψει εμάς στον κατάλογο των αθανάτων της αιωνίου Βασιλείας Του.
Άς είναι δοξασμένος στους αιώνες των αιώνων!
                               Στ.

[βίκυ]

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ, ΟΜΟΛΟΓΩ ΟΤΙ Κ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟ ΘΕΩΡΟΥΣΑ \"ΜΟΝΟΤΟΝΟ\". ΑΥΤΟ ΩΣ ΦΕΤΟΣ, ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ Κ ΑΚΟΥΣΑ ΕΝΑ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΝΑ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΓΕΝΕΑΛ.ΔΕΝΔΡΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ... ΕΠΕΙΔΗ Η ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ  ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ Κ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΤΑ ΟΣΑ ΑΚΟΥΣΑ...

  ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΩ ΤΟ \"ΡΟΛΟ\"ΜΟΥ, ΕΚΚΡΕΜΕΙ  ΑΚΟΜΑ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ  \"Γιατί ο Κύριος αρνείται την προσφώνηση \"Διδάσκαλε αγαθέ\", αφού ο ίδιος ήταν Θεός? \"

[staboz]

΄                                             Το Ευαγγελιο Της Κυριακής του Ασώτου: 24 Φεβρουαρίου 2008
                                                                                (Λουκά ιε΄ 11-32)

Είπε δε· άνθρωπος τις είχε δύο υιούς, και είπεν ο νεώτερος αυτών τω πατρί· πάτερ, δος μοι το επιβάλλον μέρος της ουσίας, και διείλεν αυτοίς τον βίον. και μετ΄ ου πολλάς ημέρας συναγαγών άπαντα ο νεώτερος υιός απεδήμησεν εις χώραν μακράν, και εκεί διεσκόρπισε την ουσίαν αυτού ζων ασώτως. δαπανήσαντος δε αυτού πάντα εγένετο λιμός ισχυρός κατά την χώραν εκείνην, και αυτός ήρξατο υστερείσθαι. και πορευθείς εκολλήθη ενί των πολιτών της χώρας εκείνης, και έπεμψεν αυτόν εις τους αγρούς αυτού βόσκειν χοίρους. και επεθύμει γεμίσαι την κοιλίαν αυτού από των κερατίων ων ήσθιον οι χοίροι, και ουδείς εδίδου αυτώ. εις εαυτόν δε ελθών είπε· πόσοι μίσθιοι του πατρός μου περισσεύουσιν άρτων, εγώ δε λιμώ απόλλυμαι! αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου και ερώ αυτώ· πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου· ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου· ποίησόν με ως ένα των μισθίων σου. και αναστάς ήλθε προς τον πατέρα αυτού. έτι δε αυτού μακράν απέχοντος είδεν αυτόν ο πατήρ αυτού και εσπλαγχνίσθη, και δραμών επέπεσεν επί τον τράχηλον αυτού και κατεφίλησεν αυτόν. είπε δε αυτώ ο υιός· πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου, και ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου. είπε δε ο πατήρ προς τους δούλους αυτού· εξενέγκατε την στολήν την πρώτην και ενδύσατε αυτόν, και δότε δακτύλιον εις την χείρα αυτού και υποδήματα εις τους πόδας, και ενέγκαντες τον μόσχον τον σιτευτόν θύσατε, και φαγόντες ευφρανθώμεν, ότι ούτος ο υιός μου νεκρός ην και ανέζησε, και απολωλώς ην και ευρέθη, και ήρξαντο ευφραίνεσθαι. Ην δε ο υιός αυτού ο πρεσβύτερος εν αγρώ· και ως ερχόμενος ήγγισε τη οικία, ήκουσε συμφωνίας και χορών, και προσκαλεσάμενος ένα των παίδων επυνθάνετο τι είη ταύτα. ο δε είπεν αυτώ ότι ο αδελφός σου ήκει και έθυσεν ο πατήρ σου τον μόσχον τον σιτευτόν, ότι υγιαίνοντα αυτόν απέλαβεν, ωργίσθη δε και ουκ ήθελεν εισελθείν. ο ουν πατήρ αυτού εξελθών παρεκάλει αυτόν. ο δε αποκριθείς είπε τω πατρί· ιδού τοσαύτα έτη δουλεύω σοι και ουδέποτε εντολήν σου παρήλθον, και εμοί ουδέποτε έδωκας έριφον ίνα μετά των φίλων μου ευφρανθώ· ότε δε ο υιός σου ούτος ο καταφαγών σου τον βίον μετά πορνών, ήλθεν, έθυσας αυτώ τον μόσχον τον σιτευτόν. ο δε είπεν αυτώ· τέκνον, συ πάντοτε μετ΄ εμού ει, και πάντα τα εμά σα εστίν· ευφρανθήναι δε και χαρήναι έδει, ότι ο αδελφός σου ούτος νεκρός ην και ανέζησε, και απολωλώς ην και ευρέθη.


                                                                               Μεταφραση

Τους είπε επίσης ο Ιησούς: «Κάποιος άνθρωπος είχε δύο γιους. Ο μικρότερος απ΄ αυτούς είπε στον πατέρα του: «πατέρα, δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου αναλογεί»· κι εκείνος τους μοίρασε την περιουσία. Ύστερα από λίγες μέρες ο μικρότερος γιός τα μάζεψε όλα και έφυγε σε χώρα μακρινή. Εκεί σκόρπισε την περιουσία του κάνοντας άσωτη ζωή. Όταν τα ξόδεψε όλα, έτυχε να πέσει μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη, και άρχισε κι αυτός να στερείται. Πήγε λοιπόν κι έγινε εργάτης σε έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, ο οποίος τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους. Έφτασε στο σημείο να θέλει να χορτάσει με τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, αλλά κανένας δεν του έδινε. Τελικά συνήλθε και είπε: «πόσοι εργάτες του πατέρα μου έχουν περίσσιο ψωμί, κι εγώ εδώ πεθαίνω της πείνας! Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω: πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ΄ εσένα· δεν είμαι άξιος πια να λέγομαι γιος σου· κάνε με σαν έναν από τους εργάτες σου.» Σηκώθηκε, λοιπόν, και ξεκίνησε να πάει στον πατέρα του. Ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του, τον σπλαχνίστηκε, έτρεξε, τον αγκάλιασε σφιχτά και τον καταφιλούσε. Τότε ο γιος του, του είπε: «πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ΄ εσένα και δεν αξίζω να λέγομαι παιδί σου». Ο πατέρας όμως γύρισε στους δούλους του και τους διέταξε: «βγάλτε γρήγορα την καλύτερη στολή και ντύστε τον· φορέστε του δαχτυλίδι στο χέρι και δώστε του υποδήματα. Φέρτε το σιτευτό μοσχάρι και σφάξτε το να φάμε και να ευφρανθούμε, γιατί αυτός ο γιος μου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε». Έτσι άρχισαν να ευφραίνονται. Ο μεγαλύτερος γιος του βρισκόταν στο χωράφι· και καθώς ερχόταν και πλησίαζε στο σπίτι, άκουσε μουσικές και χορούς. Φώναξε, λοιπόν, έναν από τους υπηρέτες και ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει. Εκείνος του είπε: «γύρισε ο αδελφός σου, κι ο πατέρας σου έσφαξε το σιτευτό μοσχάρι, γιατί του ήρθε πίσω γερός». Αυτός τότε θύμωσε και δεν ήθελε να μπει μέσα. Ο πατέρας του βγήκε και τον παρακαλούσε, εκείνος όμως του αποκρίθηκε: «εγώ τόσα χρόνια σού δουλεύω, και ποτέ δεν παράκουσα καμιά εντολή σου· κι όμως σ΄ εμένα δεν έδωσε ποτέ ένα κατσίκι για να ευφρανθώ με τους φίλους μου. Όταν όμως ήρθε αυτός ο γιος σου, που κατασπατάλησε την περιουσία σου με πόρνες, έσφαξες για χάρη του το σιτευτό μοσχάρι». Κι ο πατέρας του, του απάντησε: «παιδί μου, εσύ είσαι πάντοτε μαζί μου κι ό,τι είναι δικό μου είναι και δικό σου. Έπρεπε όμως να ευφρανθούμε και να χαρούμε, γιατί ο αδελφός σου αυτός ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε».

Πηγή: Ι. Μητρόπολη Σάμου, Ικαρίας και Κορσεών

[staboz]

΄                                                            Η  ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ εἶναι ἡ ἱστορία ὅλου τοῦ κόσμου, ἡ ἱστορία τοῦ κάθε ἀνθρώπου. ῾Ο ἄσωτος μέσα στή μέθη τῆς ἐλευθερίας του ἐπαναστατεῖ καί ζητάει νά φύγει μακριά ἀπό τήν πατρική οἰκία, μακριά ἀπό τόν πατέρα του, τόν Θεό.
῾Ο Θεός ὅμως δέν τόν ἐμποδίζει;
῎Οχι! Δέν τόν ἐμποδίζει. Μὲ μιὰ ἰλιγγιώδη ἄνεση ἐλευθερίας τόν ἀφήνει νά πάρει τόν δρόμο του. Τοῦ δίνει μάλιστα καί τό μερίδιο τῆς περιουσίας πού θά κληρονομοῦσε, δηλαδή τοῦ προσφέρει ὅλα τά ἀναγκαῖα γιά τή ζωή, τήν ἴδια τή ζωή του, τήν ὑγεία του, τίς ἱκανότητες, τά ποικίλα χαρίσματά του.
Καί ἐκεῖνος πορεύεται «εἰς χώραν μακράν», παραδίδεται στίς ἡδονές καί τίς ἀπολαύσεις τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου, ἀναζητῶντας τή χαρά καί τήν εὐτυχία μακριά ἀπό τόν Δημιουργό του. Καί ἐκεῖ βέβαια κάποτε ὅλα τελειώνουν. ῾Η πεινασμένη του ψυχή δέν μπορεῖ νά χορτάσει. Τίποτε δέν μπορεῖ νά τήν ἱκανοποιήσει. Πεινάει. Δυστυχεῖ. ῾Υποφέρει. ᾿Αναγκάζεται πλέον νά βόσκει χοίρους. Νά μένει δηλαδή ὑποδουλωμένος στά φρικτά, τά βρώμικα καί ἀκάθαρτα πάθη του.
Αὐτός εἶναι ὁ ἄσωτος. Δυστυχισμένος μέσα στό ὅραμα τῆς εὐτυχίας του. ῾Υποδουλωμένος μέσα στήν κίνηση τῆς ἐλευθερίας του. ῎Εχει χρήματα, ἀποκτᾷ κτήματα, βρίσκει ἡδονές καί ἀπολαύσεις, ἀλλά δέν ἔχει χαρά ἀληθινή, δέν γνωρίζει τήν εὐτυχία. Κινεῖται ὅπου θέλει, ζεῖ ὅπως θέλει, κάνει ὅ,τι θέλει, ἀλλά δέν εἶναι ἐλεύθερος. Εἶναι σκλάβος. Εἶναι δοῦλος. Δοῦλος τῶν παθῶν του, τῶν ἀδυναμιῶν του, πού προσπαθεῖ μέ κάθε τρόπο νά ἱκανοποιήσει. Δοῦλος στό ποτό, στίς σαρκικότητες, στό χρῆμα, στή δόξα, στά ναρκωτικά, στούς ἐγωϊσμούς καί τά πείσματά του. Δοῦλος! Βοσκός χοίρων! ῾Υπηρέτης ὅλων τῶν ἀθλιοτήτων του. Δυστυχισμένος!

ΕΩΣ ΟΤΟΥ ΕΛΘΕΙ ἡ ὥρα τῆς χάριτος καί τῆς μεγάλης ἀλλαγῆς. ῞Εως ὅτου ἔλθει «εἰς ἑαυτόν», συνέλθει ἀπό τή μέθη τῆς ἀποστασίας του, καί μέσα στήν ἀπέραντη δυστυχία του πάρει τήν ἀπόφαση τῆς ἐπιστροφῆς· «ἀναστάς πορεύσομαι πρός τόν πατέρα μου»!
«Πρός τόν πατέρα μου»! Τί συγκλονιστική φράση! Δέν ἐπιστρέφει ἁπλῶς στό σπίτι του, δέν ἐπιζητεῖ κάτι ἀπό τήν πατρική περιουσία, ἀλλά ἀναζητεῖ τόν πατέρα του. Αὐτός κυρίως τοῦ λείπει. Αὐτός. ῾Ο Πατέρας!

ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ σωστά, γνήσια, εἰλικρινά. Μέ τήν ἀπόφαση νά μή δικαιολογήσει τά λάθη του, νά ὁμολογήσει τήν ἐνοχή του, νά ζητήσει νά μείνει στό σπίτι ὡς μισθωτός ὑπηρέτης, ὄχι ὡς υἱός. Καί τό ἐρώτημα φυσικά τόν βασανίζει· πῶς ἆραγε θά τόν δεχθεῖ ὁ Πατέρας;

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ! ῾Η μεγάλη ἔκπληξη αὐτῆς τῆς τραγωδίας. ῾Ο Πατέρας τῆς μεγάλης ἀγάπης. ῾Ο Πατέρας τῆς ὑπομονῆς, τῆς ἐλπίδος, τῆς προσδοκίας. «῎Ετι αὐτοῦ μακράν ἀπέχοντος» τόν βλέπει, τόν ἀναγνωρίζει, τόν εὐσπλαγχνίζεται, τρέχει κοντά του, τόν ἐναγκαλίζεται - «καί κατεφίλησεν αὐτόν»!
῎Ω! Αὐτή τήν ἀπερίγραπτη τρυφερότητα τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄσωτο ἄνθρωπο, ποιός μπορεῖ νά τήν κατανοήσει! ᾿Ανοίγει τήν ἀγκάλη Του, ξεχύνει τήν ἄπειρη ἀγάπη Του· «ἐξενέγκατε τήν στολήν τήν πρώτην», φέρτε τήν ὡραιότερη στολή, δῶστε του βασιλικό δακτυλίδι, φορέστε του ὑποδήματα. «Καί ἐνέγκαντες τόν μόσχον τόν σιτευτόν θύσατε, καί φαγόντες εὐφρανθῶμεν». Σφάξτε τό καλύτερό μας μοσχάρι, γιά νά φᾶμε καί νά εὐφρανθοῦμε, διότι αὐτός ὁ υἱός μου ἦταν νεκρός καί ξανάζησε, ἦταν χαμένος καί βρέθηκε.
«Καί ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι». ῎Αρχισαν νά χαίρωνται, νά εὐφραίνωνται.
Μία χαρά αἰώνια, μία εὐτυχία παντοτινή, ἕνα πανηγύρι πού δέν πρόκειται νά τελειώσει ποτέ. ῞Ενα πανηγύρι γιά ὅλο τό σπίτι.

ΕΚΤΟΣ ΕΝΟΣ! Τοῦ μεγάλου ἀδελφοῦ. Τοῦ ἀνθρώπου πού νομίζει πὼς ὁ ἴδιος δέν εἶναι ἄσωτος, δέν εἶναι ἁμαρτωλός, εἶναι καλός· «τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καί οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον». ῾Ενός ἀνθρώπου πεινασμένου, πού ζητεῖ «ἔριφον» - ἕνα κατσίκι - γιά νά χαρεῖ μέ τούς φίλους του.
῞Ενα κατσίκι! Εἶναι λοιπόν καί αὐτός πεινασμένος. Εἶναι δυστυχής. Θέλει καί αὐτός νά χαρεῖ μακριά ἀπό τόν Πατέρα του, μέ τούς φίλους του. Εἶναι... Τί εἶναι;
῎Ασωτος εἶναι καί αὐτός. ῎Ασωτος. Μόνον πού δέν τό καταλαβαίνει. Νομίζει ὅτι εἶναι κοντά στόν Πατέρα, ἐνῷ οὐσιαστικά βρίσκεται μακριά Του!
                                                                                         ***
                                                     Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΟΟΥΝΤΩΝ ΑΣΩΤΩΝ
῾Η ᾿Εκκλησία εἶναι τό ἐπίγειο σπίτι τοῦ Θεοῦ, τό σπίτι - καταφύγιο τῶν ἀσώτων. Τῶν μετανοημένων παιδιῶν τοῦ Θεοῦ, πού ἐπιστρέφουν συντετριμμένα κοντά Του καί ζητοῦν ἔλεος, τήν τελευταία θέση. Οἱ αὐτοδικαιούμενοι, οἱ θεωροῦντες ἑαυτούς δικαίους, δέν τῆς ἀνήκουν. Μέσα στό σπίτι τοῦ Πατέρα βρίσκουν τελικά θέση μόνον οἱ ἐπιστρέφοντες ἄσωτοι. Οἱ μετανοοῦντες ἁμαρτωλοί. Αὐτοί πού γίνονται ἡ χαρά τῶν ᾿Αγγέλων. Αὐτό πού πρέπει νά γίνουμε ὅλοι μας!

[staboz]

΄                                       Το Ευαγγέλιο Της Κυριακής της Κρίσεως: 2 Μαρτίου 2008
                                                                      (Ματθαίου κε΄ 31-46)

Όταν δε έλθη ο υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ΄ αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και αφοριεί αυτούς απ΄ αλλήλων ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τα πρόβατα από των ερίφων, και στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δε ερίφια εξ ευωνύμων. τότε ερεί ο βασιλεύς τοις εκ δεξιών αυτού· δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου. επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με. τότε αποκριθήσονται αυτώ οι δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν, ή διψώντα και εποτίσαμεν; πότε δε σε είδομεν ξένον και συνηγάγομεν, ή γυμνόν και περιεβάλομεν; πότε δε σε είδομεν ασθενή ή εν φυλακή, και ήλθομεν προς σε; και αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς· αμήν λέγω υμίν, εφ΄ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε. τότε ερεί και τοις εξ ευωνύμων· πορεύεσθε απ΄ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού. επείνασα γαρ, και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και ουκ εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και ου συνηγάγετέ με, γυμνός, και ου περιεβάλετέ με, ασθενής και εν φυλακή, και ουκ επεσκέψασθέ με. τότε αποκριθήσονται αυτώ και αυτοί λέγοντες· κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα ή διψώντα ή ξένον ή γυμνόν ή ασθενή ή εν φυλακή, και ου διηκονήσαμέν σοι; τότε αποκριθήσεται αυτοίς λέγων· αμήν λέγω υμίν, εφ΄ όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε. και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.


                                                                       Μετάφραση
«Όταν θα έρθει ο Υιός του Ανθρώπου με όλη του τη μεγαλοπρέπεια και θα τον συνοδεύουν όλοι οι άγιοι άγγελοι, θα καθίσει στο βασιλικό θρόνο του. Τότε θα συναχθούν μπροστά του όλα τα έθνη, και θα τους ξεχωρίσει όπως ξεχωρίζει ο βοσκός τα πρόβατα από τα κατσίκια. Τα πρόβατα θα τα τοποθετήσει στα δεξιά του και τα κατσίκια στ΄ αριστερά του. Θα πει τότε ο βασιλιάς σ΄ αυτούς που βρίσκονται δεξιά του: «ελάτε, οι ευλογημένοι απ΄ τον Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία που σας έχει ετοιμαστεί απ΄ την αρχή του κόσμου. Γιατί, πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ΄ επισκεφθήκατε, φυλακισμένος κι ήρθατε να με δείτε». Τότε θα του απαντήσουν οι άνθρωποι του Θεού: «Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σου δώσαμε να πιείς; Πότε σε είδαμε ξένον και σε περιμαζέψαμε ή γυμνόν και σε ντύσαμε; Πότε σε είδαμε άρρωστον ή φυλακισμένον κι ήλθαμε να σε επισκεφθούμε;» Τότε θα τους απαντήσει ο βασιλιάς: «σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους αδερφούς μου, τα κάνατε για μένα». Ύστερα θα πει και σ΄ αυτούς που βρίσκονται αριστερά του: «φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι· πηγαίνετε στην αιώνια φωτιά, που έχει ετοιμαστεί για το διάβολο και τους δικούς του. Γιατί, πείνασα και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με περιμαζέψατε, γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και φυλακισμένος και δεν ήρθατε να με δείτε». Τότε θα του απαντήσουν κι αυτοί: «Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένον ή διψασμένον ή ξένον ή γυμνόν ή άρρωστον ή φυλακισμένον και δε σε υπηρετήσαμε;» Και θα τους απαντήσει: «σας βεβαιώνω πως αφού δεν τα κάνατε αυτά για έναν από αυτούς τους άσημους αδερφούς μου, δεν τα κάνατε ούτε για μένα». Αυτοί λοιπόν θα πάνε στην αιώνια τιμωρία, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή».

Πηγή: Ι. Μητρόπολη Σάμου, Ικαρίας και Κορσεών

[staboz]

Κυριακή της Κρίσεως! Μνήμη της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου! Ημέρα που εμπνέει φόβο στις ψυχές.
Θα έρθει ο Κύριος! Θα έρθει, όχι αφανώς, όπως στην πρώτη Του Παρουσία, αλλά με όλη τη θεϊκή Του δόξα, ως υπέρτατος Κριτής, για να κρίνει όλο τον κόσμο.
Κάθε μέρα που περνάει μας φέρνει πιο κοντά στη Δευτέρα Του Παρουσία. Στην ημέρα εκείνη που θα συγκλονιστεί όλο το Σύμπαν, θα αναστηθούν οι νεκροί και θα σταθούμε όλοι μπροστά στο φοβερό βήμα του Κριτού για να κριθούμε για όλα τα έργα μας, τις σκέψεις, τις επιθυμίες, τα πάντα. Όλα αυτά που κρύψαμε από τα μάτια των ανθρώπων εκείνη την ώρα θα φανερωθούν.
Έπειτα θα ακολουθλησει ο φρικτός χωρισμός: Παράδεισος-Κόλαση! Αιώνια!
Ποιός λοιπόν θα μπορέσει να σταθεί χωρίς φόβο ενώπιον του Κυρίου;

Πόσο ανόητοι είμαστε οι άνθρωποι, ασχολούμενοι μανιωδώς με τα μάταια του κόσμου τούτου και αδιαφορώντας για το αιώνιο μέλλον μας!

Ας συνέλθουμε κάποτε και ας ζητήσουμε το έλεος του Κυρίου!
                                  Στ.

[staboz]

΄                                                     Το Ευαγγέλιο Της Κυριακής της Τυροφάγου 9 Μαρτίου 2008
                                                                                           (Ματθαίου στ΄ 14-21)

Εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος· εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών. Όταν δε νηστεύητε, μη γίνεσθε ώσπερ οι υποκριταί σκυθρωποί· αφανίζουσι γαρ τα πρόσωπα αυτών όπως φανώσι τοις ανθρώποις νηστεύοντες· αμήν λέγω υμίνότι απέχουσι τον μισθόν αυτών. συ δε νηστεύων άλειψαί σου την κεφαλήν και το πρόσωπόν σου νίψαι, όπως μη φανής τοις ανθρώποις νηστεύων, αλλά τω πατρί σου τω εν τω κρυπτώ, και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανερώ. Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γής, όπου σης και βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι· θησαυρίζετε δε υμίν θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σης ούτε βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται ου διορύσσουσιν ουδέ κλέπτουσιν· όπου γαρ εστίν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών.


                                                                                           Μετάφραση

«Γιατί, αν συγχωρήσετε τους ανθρώπους για τα παραπτώματά τους, θα σας συγχωρήσει κι εσάς ο ουράνιος Πατέρας σας. Αν όμως δε συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ούτε κι ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα δικά σας παραπτώματα». «Όταν νηστεύετε, να μην γίνεστε σκυθρωποί, όπως οι υποκριτές, που παραμορφώνουν την όψη τους για να δείξουν στους ανθρώπους πως νηστεύουν. Σας βεβαιώνω πως έτσι έχουν κιόλας λάβει την ανταμοιβή τους. Εσύ, αντίθετα, όταν νηστεύεις, περιποιήσου τα μαλλιά σου και νίψε το πρόσωπό σου, για να μη φανεί στους ανθρώπους η νηστεία σου, αλλά στον Πατέρα σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις· και ο Πατέρας σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις, θα σου το ανταποδώσει φανερά». «Μη μαζεύετε θησαυρούς πάνω στη γη, όπου τους αφανίζει ο σκόρος και η σκουριά, κι όπου οι κλέφτες κάνουν διαρρήξεις και τους κλέβουν. Αντίθετα, να μαζεύετε θησαυρούς στον ουρανό, όπου δεν τους αφανίζουν ούτε ο σκόρος ούτε η σκουριά, κι όπου οι κλέφτες δεν κάνουν διαρρήξεις και δεν τους κλέβουν. Γιατί όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί θα είναι και η καρδιά σας».

[βίκυ]

κε ΣΤΑΜΠΟΖ, \"Γιατί ο Κύριος αρνείται την προσφώνηση \"Διδάσκαλε αγαθέ\", αφού ο ίδιος ήταν Θεός? \"

[staboz]

Η απάντηση στο ερώτημα που είχαμε θέσει εδώ: //www.punbb-hosting.com/forums/romios/viewtopic.php?pid=4447#p4447

Ο Κύριος δεν αρνείται την προσφώνηση. Η φράση  είναι μια προειδοποίηση προς τον νέο, και το νόημά της είναι το εξής:
Πρόσεξε! με αποκάλεσες αγαθό. Αυτό σημαίνει ότι με αναγνωρίζεις ως Θεό, διότι αγαθός είναι μόνο ο Θεός. Αφού λοιπόν με αναγνωρίζεις ως Θεό, πρόσεξε πώς θα δεχτείς αυτά που θα σου πώ! Μην τα απορίψεις! Δεν είναι λόγια ανθρώπου αλλά του Θεού!
                                Στ.