Πρωινό ξύπνημα

[staboz]

Επειδή στην ενότητα της συζήτησης για το εικονίδιο που αρχικά τοποθέτησα αυτή τη φωτογραφία, σκεπάστηκε αμέσως από την ακατάσχετη παιχνιδιάρικη και ως επί το πλείστον ανούσια φλυαρία μας, στην οποία επιδοθήκαμε - και εγώ μαζί - με ιδιαίτερο ζήλο τελευταία μεταβάλλοντας την ωραία ατμόσφαιρα του Φόρουμ σε ατμόσφαιρα μπαχαλοφόρουμ και επειδή θεωρώ ότι κρύβει νόημα σημαντικό για όλους μας, την τοποθετώ και εδώ, με την ελπίδα ότι κάποιοι, έστω και λίγοι, μπορεί να την προσέξουν, δεδομένου ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν προσβληθεί από την πολύ βαρειά ασθένεια της εποχής: Να ξενυχτούν και να ξυπνούν αργά το πρωί, ή μάλλον το μεσημέρι.

Θα συνιστούσα μάλιστα να την βάλουν ως wallpaper στον υπολογιστή τους.

[Ξένια]

Θα μας πείτε τι συμβολίζει η φωτογραφία αυτή κύριε Σταύρο?

[arhaggelos]

δεδομένου ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν προσβληθεί από την πολύ βαρειά ασθένεια της εποχής: Να ξενυχτούν και να ξυπνούν αργά το πρωί, ή μάλλον το μεσημέρι.

Το περιγράψατε τέλεια! Είναι όντως ασθένεια, από την οποία Ταλαιπωρούμαι αρκετά χρόνια. Ξεκίνησε ασυναίσθητα (για πλάκα) και χωρίς να γνωρίζω που μπορεί να με οδηγήσει το συνέχιζα. Τελικά μου έγινε έξη και  μοιραία οδηγήθηκα στο θανάσιμο αμάρτημα της ακηδίας. Ευτυχώς ο καλός Θεός με ελέησε και έπιασα δουλειά! Με βοηθάει η εργασία αλλά θέλει πολύ αγώνα. Όταν έρχεται το Σαββατοκύριακο (που δεν είμαι υποχρεωμένος να ξυπνήσω) το καταλαβαίνω. Είναι αρρωστημένη κατάσταση΄...πολύ βαρύ φορτίο!!!
Κ. Σταύρο Θα μπορούσατε να με βοηθήσετε (δίνοντάς μου κάποια συμβουλή ή προτείνοντας μου κάποιο πνευματικό βιβλίο ή οποιοδήποτε είδος βοήθειας) ;;;

[staboz]

Προς Ξένια:
Δεν είναι μία φωτογραφία, πρόκειται για σύνθεση 6 διαφορετικών θεμάτων. Το βασικό της νόημα αρχικά είναι ότι σε έναν κόσμο αβεβαιότητας και μοναξιάς (αυτό εκφράζει το ομιχλώδες τοπίο) ο άνθρωπος ποτέ δεν είναι μόνος. Άγγελοι βρίσκονται δίπλα μας προστατεύοντάς μας και καθοδηγώντας μας. Το δεύτερο νόημα της δόθηκε από το ωραίο σύνθημα, το οποίο δεν θυμάμαι που το βρήκα: Δεν χρειάζεται να ξυπνάς το πρωί, αν δεν σκοπεύεις να αλλάξεις τον κόσμο!
Έφτιαξα μεγάλη κορνίζα για το θέμα, για να μπορώ να τακτοποιώ στο περιθώριο τα εικονίδιά μου της επιφάνειας εργασίας, όταν τη χρησιμοποιώ ως wallpaper.

Προς Αρχάγγελο:
Βασίλη, χαίρομαι για τη συνειδητοποίηση του προβλήματος. Αυτό είναι το πρώτο και μέγιστο βήμα για τη λύση του. Άλυτο γίνεται γι\' αυτούς που αδιαφορούν και γελούν ειρωνικά, όταν κανείς τους υποδείξει κάτι τέτοιο. Επεσήμανες πολύ σωστά την ευεργετική επίδραση της εργασίας. Είναι αυτό που έλεγαν οι παλιοί ότι το αγώγι ξυπνάει τον αγωγιάτη. Το πρόβλημα για το Σαββατοκύριακο φάνηκε και από την απάντησή σου· 2.47΄το πρωί! Φυσικά, αφού ήταν νύχτα Παρασκευής προς Σάββατο!

Το όλο θέμα το θεωρώ από τα πιο δύσκολα και μην αμφιβάλλεις ότι το έχω πρώτος και εγώ.
Δυστυχώς η εποχή μας με τον ηλεκτροφωτισμό και τα φοβερά μέσα επικοινωνίας το έχει κάνει μάστιγα.

Τί μπορεί να γίνει;
Θεωρώ άκρως σημαντικό να υπάρχει κίνητρο ισχυρό, για την έγερση το πρωί.
Για τις 5 μέρες της εβδομάδος άς ελπίσουμε ότι η εργασία σου θα σε βοηθήσει.
Για την Κυριακή δεν το συζητάω, το κίνητρο είναι ακόμη ισχυρότερο: Απόφαση αδιαπραγμάτευτη να βρίσκομαι στο ναό πριν βάλει Ευλογητός ο ιερεύς για τον Όρθρο. Αυτό είναι κάτι που το αποφασίζει κανείς μια για πάντα στη ζωή του. Μόνο εκτάκτως θα επιτρέψει στον εαυτό του καθυστέρηση, και ποτέ απουσία, εκτός πυρετού 42 και πάνω!
Το πρόβλημα επομένως περιορίζεται μόνο στο Σάββατο. Έ! Αυτό, πιστεύω, λόγω κεκτημένης ταχύτητας, θα δουλέψει από μόνο του. Αλλά κι άν δεν δουλέψει, εφ\' όσον η υπόλοιπη εβδομάδα πάει σωστά, θα ήμουν πρόθυμος να δεχτώ μια σαββατιάτικη χαλάρωση.

Το εξαίρετο βιβλίο \"Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΑΣΚΗΤΩΝ\" του Tito Colliander, εκδόσεων \"ΑΚΡΙΤΑΣ\", είναι, νομίζω, πολύ βοηθητικό. Επίσης το τελευταίο κεφάλαιο του \"ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ\" του π. Ευσεβίου Ματθοπούλου (εκδ. \"ΖΩΗ\"), με τον τίτλο \"Υπόδειξις ημερησίας πνευματικής πορείας\" είναι τέλειο.

Έχω και κάτι άλλο. Πιστεύω να το προσθέσω κάποια στιγμή.
                         Στ.

[quality]

Ευχαριστούμε πολύ για τη \"φωτογραφία\" και για τον προβληματισμό στον οποίο μας βάλατε...

[Βασιλείου Μάριος]

Πολύ ωραία η φωτογραφία! Ευχαριστούμε πολύ!

[βίκυ]

Σταμποζ, λέτε :\"Μόνο εκτάκτως θα επιτρέψει στον εαυτό του καθυστέρηση, και ποτέ απουσία, εκτός πυρετού 42 και πάνω\"
Σιγουρα αυτό είναι σωστό, αλλά ταυτόχρονα λίγο απόλυτο! Θα σας πώ πάλι αυτό που ανέφερα και στα περί του ξενυχτιού: Υπάρχουν άνθρωποι που ειναι αναγκασμένοι να δουλευουν Κυριακές-και για να προλάβω \"κήρυγμα\" περί εργασίας την Κυριακή σας αναφέρω πχ το Προσωπικό νοσοκομείων, οι αστυνόμοι, οι οδοκαθαριστές, το προσωπικό Μέσων Μαζικής Μεταφοράς κά-οπότε αυτοί απουσιάζουν από τον Κυριακάτικο Εκκλησιασμό πάρόλο που δεν έχουν πυρετό 42 κ πάνω.....

[staboz]

Προς Βίκυ:
Ποιός θα επικρίνει ποτέ ανθρώπους που εργάζονται, και μάλιστα σε κοινωφελείς εργασίες, για την απουσία τους από τον εκκλησιασμό; Άλλωστε η Εκκλησία μας αυτούς δεν τους θεωρεί απόντες, αφού προσεύχεται με ειδικά αιτήματα γι\' αυτούς: \"Υπέρ... των δι\' ευλόγους αιτίας απολειφθέντων\" ή \"Υπέρ των αδελφών ημών των εν διακονίαις όντων\". Αναφέρεται μάλιστα στα ασκητικά βιβλία ότι ένας άγιος και διορατικός διάκονος, όταν έβγαινε να θυμιατίσει τους αδελφούς, θυμιάτιζε και τα στασίδια των μοναχών που έλειπαν μεν από την ακολουθία, διότι ήσαν σε κάποιο διακόνημα, ο νους τους όμως ήταν στον ναό. Εγώ μάλιστα γνωρίζω και σήμερα πρόσωπα, τα οποία λόγω της εργασίας τους δεν μπορούσαν να είναι στη Θεία Λειτουργία, νοερώς όμως παρακολουθούσαν σαν να ήσαν παρόντες. Φυσικά αυτοί, άν έχουν πίστη, θα φροντίσουν να αναπληρώσουν συμμετέχοντας σε μια Θεία Λειτουργία της ημέρας που έχουν ελεύθερη. Στα περισσότερα μέρη όλο και κάποιος ναός ή κοντινό μοναστήρι βρίσκεται, που, ακόμη κι άν δεν είναι εορτή κάποιου αγίου, λειτουργεί τις καθημερινές.

Λοιπόν, μιλάμε όχι για τους εμποδιζόμενους \"δι\' ευλόγους αιτίας\", αλλά για τους πολλούς που, ενώ έχουμε ελεύθερη την Κυριακή, προτιμούμε τον ύπνο. Αυτό ήταν πιστεύω ολοφάνερο, γι\' αυτό και δεν απάντησα στην προηγούμενη παρατήρησή σου.
                                    Στ.

ΥΓ. Περιττό να σημειώσουμε ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στις διάφορες εργασίες. Νούν και συνείδηση έχουμε όλοι, καταλαβαίνουμε επομένως ποιές εργασίες είναι αυτές που δικαιολογούν απουσία από τον εκκλησιασμό.

[ρωμηός]

Θυμήθηκα τώρα μια \"ατάκα\" που έλεγε κάποιος Θεολόγος που είχε έρθει και είχε δουλέψει στα Γιάννενα για πολλά χρόνια (τώρα βρίσκετε στην Καλαμάτα)... Έλεγε λοιπόν: \"Ο άνθρωπος μπορεί κάποτε να πάψει να αμαρτάνει, να δικαιολογείται όμως ποτέ\"!!!

Αυτό είναι μια σκληρή αλήθεια, πρώτα πρώτα για τον εαυτό μου. Το πρωϊνό ξύπνημα (ίσως περισσότερο κι από το βραδυνό ξενύχτι) είναι απαραίτητο όντως αν θες να αλλάξεις τον κόσμο και πρώτα τον εαυτό σου. Μπορεί όντως να ακούγεται κάπως υπερβολικό, αλλά αμα σε βρει ο ήλιος στο κρεββάτι έχεις χάσει όχι μόνο σημαντικές ευκαιρίες για να αξιοποιήσεις τον χρόνο σου δημιουργικά αλλά και κάθε ίχνος ικμάδας και ζωντάνιας!

Αυτό μάλιστα συνδέεται περισσότερο και με την παρακολούθηση και συμμετοχή μας στη Θεία Λειτουργία. Ίσως πέρασε ασχολίαστη η μετ\' αυστηρότητας επισήμανση του κ. Σταμπόζ να είμαστε στην Εκκλησία όταν θα βάλει \"Ευλογητός\" για τον όρθρο ο ιερέας. Πιστεύω ότι ελάχιστοι το κάνουν αυτό. Δεν έχετε παρατηρήσει (εγώ προσωπικά το έχω βιώσει άπειρες φορές) ότι όταν σηκωνόμαστε για την Εκκλησία (μετά κόπων και βασάνων είναι η μαύρη αλήθεια) και καταφθάνουμε εκεί στην Είσοδο ή στο Πιστεύω ή ακόμα και στη Δοξολογία του Όρθρου, ότι πλέον τότε οι οφθαλμοί μας είναι εξαιρετικά κουρασμένη και με δυσκολία ανοίγουμε τα σωματικά μας μάτια; Κι όταν με δυσκολία ανοίγουμε τα μάτια του σώματος φαντασθείτε με πόση δυσκολία θα ανοίξουν τα μάτια της ψυχής και θα συνενωθούν μετά του ιερέως και του υπολοίπου σώματος οι προσευχές και οι ικεσίες μας? Διότι ακριβώς επειδή καταφθάνουμε τόσο αργά στην Εκκλησία και επειδή μόλις προ 5 λεπτών βρισκόμασταν κάτω από τα κλινοσκεπάσματά μας, είναι τα μάτια μας και η διάθεσή μας νυσταλέα...Και καταφθάνουμε τόσο αργά και τόσο νυσταλέα τη στιγμή που το μυστήριο αρχίζει να κορυφώνεται...και μοιάζουμε σαν κάποια άλογα του ιπποδρόμου που μπαίνουμε ενώ η κούρσα έχει αρχίσει και τα άλλα άλογα έχουν ήδη αναπτύξει ταχύτητα, εμείς τότε \"χωρίς καν ζέσταμα\" ξεκινάμε το \"βάδην\". Ποιός ποτέ θα ισχυριζόταν ότι αυτό το άλογο συμμετείχε όντως στον αγώνα?

[βίκυ]

Ρωμιέ, δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι που αναγκαστικά εργάζονται τις Κυριακές έχουν ανάγκη από δικαιολογία, ούτε κ από μένα να τους υπερασπιστώ!  όσον αφορά το παράδειγμα με τον ιππόδρομο, πολύ καλό!

κε Σταμποζ, οπότε συμφωνούμε....\"Αυτό ήταν πιστεύω ολοφάνερο\" Ίσως δεν ήταν τόσο ξεκάθαρο....

[ρωμηός]

Ρωμιέ, δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι που αναγκαστικά εργάζονται τις Κυριακές έχουν ανάγκη από δικαιολογία, ούτε κ από μένα να τους υπερασπιστώ!

Παρεξήγηση για τη δικαιολογία....δεν πήγαινε εκεί....για άλλο πράγμα το είπα...

[staboz]

Προς Ρωμηό:
Πολύ επιτυχημένες οι επισημάνσεις και το παράδειγμα. Βασικά τα περισσότερα από αυτά τα ζητήματα είναι θέματα κακής ιεράρχησης. Κάνουμε τα δευτερεύοντα πρωτεύοντα και τα πρωτεύοντα τα πάμε στην τελευταία θέση, νομίζοντας ότι θα μας δοθεί και δεύτερη ζωή να ζήσουμε για να κάνουμε σωστή αξιολόγηση και ανάλογα να αναστραφούμε.
                                      Στ.

[staboz]

Προς Αρχάγγελο:
Χρωστάω συμπλήρωση των σκέψεων που σημείωσα παραπάνω, όπως προανήγγειλα. Την συμπλήρωση την είχα κάνει ήδη σήμερα το πρωί, αλλά, όταν πήγα να την υποβάλω, το Φόρουμ βγήκε εκτός λειτουργίας και χάθηκε.

Έγραψα ήδη ότι χρειάζεται ένα ισχυρό κίνητρο για να ξυπνήσει κανείς το πρωί. Και ως τέτοιο σημείωσα ήδη την εργασία. Θα επιχειρήσω τώρα να περιγράψω και ένα πιο ισχυρό ακόμη. Είναι αυτό που παρακινεί τους μοναχούς να σηκώνονται νύχτα ακόμη και να ξαγρυπνούν μέχρι το πρωί. Δηλαδή ο πόθος, \"ο δριμύς και αφόρητος\", κατά τον Μέγα Βασίλειο, να συνομιλήσουν με Αυτόν που είναι η πρώτη και μεγάλη τους αγάπη. Με τον Θεό, τον Δημιουργό μας.

Μα εμείς δεν είμαστε μοναχοί!
Ούτε ο Δαβίδ ήταν μοναχός, μάλιστα ήταν και βασιλιάς με αμέτρητες φροντίδες, ευθύνες και πολέμους. Και όμως, δες πως ενεργούσε:
\"ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ὁ Θεός, ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ᾄσομαι καὶ ψαλῶ ἐν τῇ δόξῃ μου.  ἐξεγέρθητι, ἡ δόξα μου· ἐξεγέρθητι, ψαλτήριον καὶ κιθάρα· ἐξεγερθήσομαι ὄρθρου\" (Ψαλμ. 56, 8-9). Δηλαδή είναι έτοιμη η καρδιά μου, Θεέ μου, είναι έτοιμη η καρδιά μου για να σου μιλήσει. Θα σε υμνήσω και θα σου ψάλω ολόψυχα. Ξύπνα, ψυχή μου· ξύπνα άρπα (ψαλτήριο) και κιθάρα μου· θα ξυπνήσω πολύ πρωί για να υμνήσω τον Κύριο!

Δεύτερη ευκαιρία κανείς από μας δεν πρόκειται να έχει. Μια ζωή μας έδωσε ο Θεός, αυτήν που διερχόμαστε τώρα, για να δείξουμε την πιστότητά μας σ\' Αυτόν και να δώσουμε τον αγώνα μας. Θα είναι κρίμα και αδικία μόνο του εαυτού μας, άν αυτή τη μία και μοναδική ευκαιρία την κατασπαταλήσουμε σε ανούσια και ανάξια λόγου πράγματα του αιώνος τούτου του απατεώνος.

Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω!

                              Στ.

[staboz]

Προς Βίκυ:

κε Σταμποζ, οπότε συμφωνούμε....\"Αυτό ήταν πιστεύω ολοφάνερο\" Ίσως δεν ήταν τόσο ξεκάθαρο....

Μάλλον έχεις δίκαιο. Ήταν ολοφάνερο για μένα που έγραφα, αλλά όχι και τόσο γι\' αυτούς που θά διάβαζαν το κείμενό μου.

[ρωμηός]

Δεύτερη ευκαιρία κανείς από μας δεν πρόκειται να έχει. Μια ζωή μας έδωσε ο Θεός, αυτήν που διερχόμαστε τώρα, για να δείξουμε την πιστότητά μας σ\' Αυτόν και να δώσουμε τον αγώνα μας. Θα είναι κρίμα και αδικία μόνο του εαυτού μας, άν αυτή τη μία και μοναδική ευκαιρία την κατασπαταλήσουμε σε ανούσια και ανάξια λόγου πράγματα του αιώνος τούτου του απατεώνος.

Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω!

                              Στ.

Συνηγορεί και ο Χρυσόστομος λέγοντας: \"Εἶτα οὐκ ἐννοεῖς, εἰπέ μοι, τόν παρόντα βίον, πῶς βραχύς, πῶς ὀνείρασι προσέοικε καί ἄνθεσι μαραινομένοις καί σκιᾷ παρατρεχούσῃ; Τί βούλει τρυφήσασα νῦν ἐν ὀνείρατι, κολάζεσθαι ἐν ἀληθείᾳ τότε. Καίτοι γε οὐδέ τρυφή τό πράγμα ἐστί... Πλήν ἀλλ\' εἰ και τρυφή ἦν, τί σταγών ὕδατος μικρά πρός ἄπειρον πέλαγος;\" (Ι. Χρυσοστόμου, Περί του τας Κανονικάς μη συνοικείν ανδράσι, Ε.Π.Ε. τ.29, σελ.444)

Μετάφραση: Έπειτα, πες μου, δε σκέφτεσαι τη παρούσα ζωή, πόσο σύντομη είναι και πως μοιάζει με όνειρο και με άνθη που μαραίνονται και με σκιά που τρέχει δίπλα μας και μας διαφεύγει; Διατί θέλεις να κάνεις τώρα απολαυστική ζωή σαν σε όνειρο και να τιμωρείσαι τότε πραγματικά? Αν και βέβαια ούτε καν απόλαυση δεν είναι αυτό το πράγμα... Πλήν όμως, κι αν ακόμη ήταν απόλαυση, τι αξία έχει μια μικρή σταγόνα ύδατος μπροστά στο άπειρο πέλαγος;

[Iaspis]

Τό πρωïνό ξύπνημα συνάδει καί μέ τήν φύση, καί μέ τήν κοινωνική ζωή τού ανθρώπου. Τό πρωΐ ο νούς είναι καθαρότερος καί σέ εγρήγορση, καί οί  πρωïνές ώρες φαντάζουν μεγαλύτερες από τίς υπόλοιπες τής ημέρας καί τής νύχτας. Επίσης οί νυχτερινές ώρες είναι τού ύπνου, αφού η ξεκούραση ολίγων νυχτερινών ωρών, είναι αποτελεσματικώτερη από τίς διπλάσιες ημερήσιες. Ο άνθρωπος εργάζεται τό πρωΐ, καί τά παιδιά πάνε πρωΐ στό σχολείο, καί όλα συνηγορούν υπέρ μίας χρηστικής πρωïνής κοινωνικής καί φυσικής ζωής πού δέν γίνεται παρά νά αποτελεί δικαίως τό πρότυπο.
Γιατί καί πώς, άρχισαν στήν κοινωνική μας ζωή νά υπάρχουν βραδυνές εργασίες είναι ίσως ένα θέμα γιά συζήτηση. Όμως, θέλω νά τό προσπεράσω καί νά παρουσιάσω τά χαρακτηριστικά μιάς ζωής, όπου κάποιος εργάζεται γιά χρόνια τήν νύχτα. Καί αυτό συμβαίνει τόσα  χρόνια ούτως ώστε νά γίνει πιά συνήθεια (δεύτερη φύση), η βραδυνή εγρήγορση τού νού, ενώ τό πρωΐ αναπόφευκτα παίρνει τόν ρόλο τής «νυχτερινής» ξεκούρασης.
Φυσικά είναι δύσκολο, καθώς αντιτίθεται στόν φυσιολογικό ρυθμό τής ανθρώπινης φύσης, όμως εγώ εξ εμπειρίας τό βρίσκω καί πολύ διδακτικό γιά τήν ζωή μου (χωρίς νά σημαίνει πώς τό συνιστώ σέ κάποιον), κυρίως γιατί κατόθρωσα νά τό αλλάξω. Θά μπορούσα νά τό παρομιάσω μέ αναγκαία κακή συνήθεια, πού βιάζει τήν φύση μας, όπου όμως ο διάγων τοιουτοτρόπως, δέν ευθύνεται, ούτε αυτοκατακρίνεται, ούτε τόν κατακρίνει καί κάποιος άλλος, καί ίσως νά μήν θεωρείται αυτού τού είδους η κακή συνήθεια σάν αμαρτία. Ωστόσο δέν μπορεί νά πεί κανείς (λογικός) άνθρωπος, πώς η νυχτερινή (κοσμική-λαïκή) ζωή δέν είναι κακή συνήθεια.

Η κακή συνήθεια, τό δίχως άλλο μάς καταβάλλει σωματικά, καί ψυχικά. Επίσης, αφού έχει κάτι λανθάνον καί κακό στήν φύση της, μάς κάνει νά συχνάζουμε σέ «περιβάλλον» όπου αναπαράγεται  περαιτέρω  κακία πού μπορεί (άν κάποιος δέν αντιδράσει μέ τήν βοήθεια τού Θεού), νά συλλάβει καί νά υποδουλώση τόν άνθρωπο στά πάθη, καί στήν αμαρτία.

Πώς μπορεί κάποιος νά αντιπαρέλθει καί νά μεταστρέψει τήν καθημερινή του κακή συνήθεια;
Πρωτίστως μέ τήν βοήθεια τού Θεού, η οποία γιά νά έρθει είναι αναγκαία η συγκατάθεση τού πάσχοντος. Αυτή η συγκατάθεση, αρχίζει από τήν απλή διαπίστωση τού ότι πράγματι «διάγω κακώς», έστω καί άν δέν ευθύνομαι, έστω καί άν κανείς δέν μού τό καταλογίζει, έστω καί άν εξ αδυναμίας ή εκ τών πραγμάτων, δέν μπορώ νά κάνω αλιώς. Χωρίς αυτήν τήν διαπίστωση, πού πρέπει νά γίνει παραδοχή, δέν πάμε πουθενά...ή μάλλον πάμε στά χειρότερα.
Άν γίνει παραδοχή, τότε συλαμβάνεται συγκεκριμένα καί η κακή ενέργεια πού προέρχεται από τήν κακή συνήθεια. Η εικόνα τής κακότητος, ο καθρέφτης πού δείχνει τίς πληγές μας. Η πρόνοια καί η βοήθεια τού Θεού δέν είναι «από μηχανής», γιατί δέν προσβλέπει στό τέλος τής τραγωδίας μας, αλλά στήν θεραπεία τής εικόνας μας, καί τήν αρχή μίας νέας ζωής. Πάντα! Κάθε φορά δηλαδή, η διόρθωση τής εικόνας μας πρέπει νά είναι συνολική, νέα, από τήν αρχή ζωγραφισμένη, καί όχι διορθωμένη μέ μουντζούρες καί σβησίματα, πάνω στό παλαιό αρχέτυπο.
Εκεί έρχεται καί η βοήθεια τού Κυρίου, όταν ο άνθρωπος αποφασίσει νά τά δεί καί νά τά εξαιτάσει όλα από τήν αρχή. Όχι μόνο τό ένα πού πάσχει, αλλά όλα! Γιατί άν πάσχουμε κάπου, όλα μας συμπάσχουν.
Έτσι γίνεται θέληση, όχι η απλή διόρθωση τής κακής συνήθειας, αλλά η καταστροφή όλης τής εικόνας πού τήν περιέχει, καί η δημιουργία μίας νέας εικόνας απηλλαγμένης, μέ τήν βοήθεια τού Θεού, από αυτήν.

Τώρα άν πρόκειται γιά κακή συνήθεια πού έκανε «τήν μέρα νύχτα», καί «τήν νύχτα μέρα», χρειάζεται νά φτιάξει κάποιος, εκτός από τήν εικόνα, καί τόν καμβά καί τό τελάρο τής ζωγραφικής από τήν αρχή. Όμως όσο περισσότερο εργάζεται κάποιος  εν Κυρίω, τόσο καί περισσότερη βοήθεια, τού παρέχεται. Καί άν κάπως τά πράγματα μπούν σέ μία εν Χριστώ σειρά, τότε ίσως δέν πειράζει άν ο πιστός κάποτε αποκλίνει απαθώς από τήν λογική σειρά τών πραγμάτων, βρίσκοντας τήν ωφέλεια σέ κάποιο ξενύχτι, ενεκά μελέτης, προσευχής,  περισυλλογής καί ανάμνησης στήν ησυχία τής νύχτας, τής ευεργεσίας πού ήρθε από τό ατελείωτο έλεος καί τήν στοργή τού Θεού!