Καβγάδες

[Βασιλείου Μάριος]

Όταν κάποιοι καβγαδίζουν, σχεδόν πάντοτε είναι διότι έχουν διαφορετικές οπτικές γωνίες σε ένα συγκεκριμένο θέμα που τους απασχολεί, και δεν είναι πρόθυμοι να υποχωρήσουν ώστε να δουν το πρόβλημα όπως το βλέπει ο άλλος. Για ένα γονιό, η νυχτερινή έξοδος του παιδιού του σημαίνει ίσως κινδύνους και τίποτε άλλο, ενώ για τον ίδιο το νέο η έξοδός του σημαίνει ευχάριστο χρόνο με την παρέα, και μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Όταν λοιπόν αυτοί οι δύο συζητήσουν το θέμα των νυχτερινών εξόδων, δεν είναι αναπόφευκτο ότι θα καβγαδίσουν;

Όπου λοιπόν απουσιάζει η "κουλτούρα της καλής ακρόασης", εκεί και οι καβγάδες γίνονται εντονότεροι, μιας και ο καθένας μένει πεισματικά και ερμητικά κλεισμένος στη δική του άποψη, στη δική του προσέγγιση. Θεραπεία είναι να μάθουμε να ακούμε σωστά τους άλλους, να τους κατανοούμε, χωρίς να τους διακόπτουμε και χωρίς να διαστρεβλώνουμε αυτά που λένε. Αν διαφωνούμε, μπορούμε να μάθουμε να το δηλώνουμε με πολιτισμένο και ήρεμο τρόπο, χωρίς να φοβόμαστε αυτή τη διαφωνία. Για να μπορούμε όμως να διαφωνούμε πολιτισμένα, πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε τον άλλο ως ελεύθερο πρόσωπο, που έχει το δικαίωμα στις απόψεις και στις επιλογές του. Όταν ομολογήσουμε χωρίς ντροπή και φόβο τη διαφωνία μας, μπορούμε έπειτα να δούμε – και εμείς και ο άλλος - αν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να την υπερβούμε.

Με τους καβγάδες, τελικά, δε βγαίνει κανένας κερδισμένος. Αν προσπάθησες να έλθεις σε συνεννόηση με τον άλλο, μα και πάλι δεν τα καταφέρνετε να βρείτε κοινό έδαφος, είναι καλύτερα να σταματήσετε να "ξύνετε την πληγή": Άφησε το θέμα να ξεχαστεί, τουλάχιστον από τη δική σου πλευρά, και προσπάθησε να διατηρήσεις μια καλή σχέση με τον άλλο, στα πλαίσια που σας το επιτρέπει η διαφωνία σας. Ίσως με την πάροδο του χρόνου κάτι αλλάξει, σε σένα ή στον άλλο, ώστε ξανά να βρεθείτε να απολαμβάνετε την ομόνοια και τη μεταξύ σας ειρήνη.