Otan eklapse o Nitse.... apo Irvin.D.Yallom

[geof1]

Osoi exoun orexh gia diaforetikh kai anthrwpinh gnwsh as diavasoun auto to vivlio

[Βασιλείου Μάριος]

\"Όταν έκλαψε ο Νίτσε\". Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάλομ



Ένα απόσπασμα-διάλογος μεταξύ του Νίτσε και του καθηγητή Μπρόιερ από το βιβλίο:\"Οταν έκλαψε ο Νίτσε\" του Ίρβιν Γιάλομ

\"Δεν διδάσκω Γιόζεφ, ότι ο άνθρωπος οφείλει ν\'αντέχει το θάνατο ή να \"συμβιβάζεται\" μαζί του. Ακολουθώντας αυτή την κατεύθυνση προδίδεις τη ζωή σου! Το μάθημα που σου διδάσκω είναι: Να πεθαίνεις τη σωστή στιγμή!\"

\"Να πεθαίνεις τη σωστή στιγμή!\" Η φράση αυτή προκάλεσε ένα σοκ στο Μπρόιερ.Η ευχάριστη απογευματινή βόλτα είχε αποκτήσει θανάσιμη σοβαρότητα.
\"Να πεθαίνεις την κατάλληλη στιγμή; Τι εννοείς? Σε παρακαλώ, Φρήντριχ, δεν το αντέχω, σ\' το \'χω πει πολλές φορές, να μου λες κάτι τόσο σημαντικό με τόσο αινιγματικό τρόπο. Γιατί το κάνεις αυτό;\"

\"Θέτεις δυο ερωτήματα. Σε ποιό από τα δυο να απαντήσω;\"

\"Σήμερα, πες μου για το να πεθαίνει κανείς τη σωστή στιγμή\"

\"Ζήσε όταν ζεις! Ο θάνατος χάνει τη φρίκη του αν κάποιος πεθάνει έχοντας εξαντλήσει τη ζωή του! Αν ο άνθρωπος δε ζει στη σωστή στιγμή, τότε δεν μπορεί ποτέ να πεθάνει τη σωστή στιγμή\"

\"Και τι σημαίνει αυτό;\" ξαναρώτησε ο Μπρόιερ, νιώθοντας ακόμη πιο μπερδεμένος.

\"Ρώτησε τον εαυτό σου, Γιόζεφ: έχεις εξαντλήσει τη ζωή σου;\"

\"Απαντάς στην ερώτηση με ερώτηση.Φρήντριχ!\"

\"Κάνεις ερωτήσεις που γνωρίζεις την απάντησή τους\" αντέκρουσε ο Νίτσε.

\"Αν γνώριζα την απάντηση, γιατί να ρωτήσω;\"

\"Για ν\'αποφύγεις να μάθεις τη δική σου απάντηση!\"

................................................................

\"Γιόζεφ, προσπάθησε να καθαρίσεις το μυαλό σου.Φαντάσου το ακόλουθο διανοητικό πείραμα! Τι θα συνέβαινε αν κάποιος δαίμονας σου έλεγε οτι αυτή τη ζωή -όπως τη ζεις τώρα και όπως την έχεις ζήσει στο παρελθόν- πρέπει να τη ζήσεις ξανά, αμέτρητες φορές; Και χωρίς να συμβαίνει τίποτα καινούριο;
\"Όπου κάθε πόνος και κάθε χαρά κι ό,τι ήταν άφατα μικρό ή μεγάλο στη ζωή σου θα επιστρέφει σε σένα, όλα στην ίδια διαδοχή και ακολουθία -ακόμα κι αυτός ο άνεμος και τα δέντρα κι αυτά τα γλιστερά βράχια, ακόμα και το νεκροταφείο κι ο τρόμος, ακόμα κι αυτή η γλυκιά στιγμή κι εσύ κι εγώ, πιασμένοι απ\' το μπράτσο, μουρμουρίζοντας αυτά τα λόγια;\"

Καθώς ο Μπρόιερ έμεινε σιωπηλός, ο Νίτσε συνέχισε: \"Φαντάσου την αιώνια κλεψύδρα της ύπαρξης ν\'αναποδογυρίζει ξανά και ξανά και ξανά. Και κάθε φορά, αναποδογυρίζουμε κι εσύ κι εγώ, απλοί κόκκοι στη διαδικασία\".

Ο Μπρόιερ έκανε μια προσπάθεια να τον καταλάβει.\"Αυτή η -η- η φαντασίωση, πώς-;\"

\"Είναι κάτι παραπάνω από φαντασίωση\" επέμεινε ο Νίτσε, \"είναι κάτι παραπάνω από ένα νοητικό πείραμα. Άκου μόνο τα λόγια μου! Άσε απ\' έξω όλα τ\' άλλα! Σκέψου την αιωνιότητα. Δες πίσω σου -φαντάσου- να κοιτάζεις ατέλειωτα πίσω στο παρελθόν.
Ο χρόνος εξαπλώνεται προς τα πίσω για όλη την αιωνιότητα. Και, αν ο χρόνος εξαπλώνεται συνεχώς προς τα πίσω, οτιδήποτε θα μπορούσε να συμβεί δεν έχει ήδη συμβεί;
Οτιδήποτε γίνεται τώρα δεν θα έχει γίνει έτσι παλιά; Οτιδήποτε περπατάει εδώ δεν έχει περπατήσει το ίδιο μονοπάτι στο παρελθόν;\"

(μερικές πληροφορίες που βρήκα!)