Εισηγήσεις Θεολογικού Συνεδρίου 2007

[ρωμηός]

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΕΜ.ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

ΘΕΜΑ: «Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΒΙΟΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΙΟΗΘΙΚΗΣ»

Τα τελευταία χρόνια  25-30 χρόνια γίναμε μάρτυρες μιας βιοιατρικής και βιοτεχνολογικής επανάστασης. Με την αποκάλυψη των αλληλουχιών του ανθρωπίνου γονιδιώματος, την ανάπτυξη νέων ριζοσπαστικών αναπαραγωγικών τεχνολογιών, με την κλωνοποίηση και την δυνατότητα τροποποίησης της ανθρώπινης ζωής στο βασικό της επίπεδο, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ηθικές προκλήσεις , οι οποίες ταυτόχρονα γοητεύουν και τρομάζουν. Αυτές οι προκλήσεις είναι από την ίδια τους τη φύση θεολογικές και άρα ενδιαφέρουν την Θεολογία και την Εκκλησία. Στόχος της εισήγησης αυτής είναι να παρουσιάσει τις σοβαρότερες βιοηθικές προκλήσεις του καιρού μας, έναντι των οποίων η Ορθόδοξη Εκκλησία καλείται να πάρει θέση.
   Τα βιοηθικά ζητήματα και οι προκλήσεις που απορρέουν από αυτά εκτείνονται σε όλο το φάσμα της ανθρώπινης ζωής.
   Η πρώτη περιοχή βιοηθικών ζητημάτων αφορά την αρχή της ζωής και τον χειρισμό του ανθρωπίνου εμβρύου. Η βάση θεώρησης των προβλημάτων της περιοχής αυτής είναι ασφαλώς το status του ανθρωπίνου εμβρύου. Βιολογικά η ανθρώπινη ζωή ξεκινά από τη σύλληψη, δηλαδή από την γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο και την δημιουργία του ζυγωτού. Κατά την όρθόδοξη Εκκλησία η σύλληψη αποτελεί και την αρχή της ψυχοσωματικής συμφυϊας του ανθρώπου, και άρα το έμβρυο από την πρώτη στιγμή είναι έμψυχη ανθρώπινη ύπαρξη. Επομένως κάθε χειρισμός του ανθρωπίνου εμβρύου που δεν σεβεται το ψυχοσωματικό του status , κάθε τροποποίηση της φύσης του με εξωτερικές παρεμβάσεις , κάθε καταστροφή του ή χρησιμοποίησή του για πειραματικούς σκοπούς είναι παρέμβαση βλαπτική σε έμψυχη ανθρώπινη ύπαρξη και άρα μη αποδεκτή. Κάτω από αυτό το πρίσμα συζητείται η ΄εκτρωση, η αντισύλληψη, ο προγεννητικός έλεγχος , η ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή με τις διάφορες τεχνικές εξωσωματικής γονιμοποίησης και η κλωνοποίηση.
   Η Γενετική Μηχανική υπήρξε η επανάσταση του τέλους του προηγούμενου αιώνα. Η δυνατότητα της παρέμβασης και τροποποίησης του γενετικού υλικού των εμβίων όντων της δίνει τεράστιες δυνατότητες. Οι παρεμβάσεις της όμως στο γενετικό υλικό των ανθρωπίνων εμβρύων είτε για την αποκάλυψη γενετικών νοσημάτων , που οδηγεί στην καταστροφή τους είτε για την βελτίωση ορισμένων ιδιοτήτων τους με στόχο την παραγωγή σχεδιασμένων μωρών, είναι παρεμβασεις που πρέπει να μας βρουν αντίθετους.
   Το βιοηθικό ζήτημα στο τέλος της ζωής είναι ο ορισμός του θανάτου, δηλαδή πότε ένας άνθρωπος είναι όντως νεκρός. Εδώ και 40 χρόνια περίπου δημιουργήθηκε ο νευρολογικός ορισμός του θανάτου, ο εγκεφαλικός  θάνατος, ο οποίος στην συνέχεια απέκτησε νομοθετική κατοχύρωση στο δυτικό κόσμο, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης. Το ταυτόσημο του εγκεφαλικού θανάτου με τον βιολογικό θάνατο, έχει αμφισβητηθεί με ιατρικά δεδομένα. Υποστηρίζεται ότι ο εγκεφαλικά νεκρός δεν είναι και βιολογικά νεκρός , αλλά ένας βαρειά ασθενής που πορεύεται στον θάνατο. Ο εγκαφαλικά νεκρός ούτε κλινικά ούτε βιολογικά είναι πτώμα , επομένως η αναφορά σε πτωματικές μεταμοσχεύσεις είναι ανακριβής και παραπλανητική. Δια την συνέχιση των μεταμοσχεύσεων προτείνεται η εγκαταλειψη της ιδέας του εγκεφαλικά νεκρού ως θανάτου και η θεώρησή του ως  νομικής προϋπόθεσης που θα επιτρέπει την αφαίρεση των οργάνων από ένα τέτοιο άτομο, που όμως δεν θα θεωρείται βιολογικά νεκρό.
   Η ευθανασία αποτελεί το τελευταίο αλλά όχι έσχατο, από τα μεγάλα βιοηθικά ζητήματα του καιρού μας . Στις ημέρες μας υπάρχει ισχυρό κίνημα υπέρ της νομιμοποίησης της με υψηλά ποσοστά αποδοχής. Η ενεργητική ευθανασία και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία έχει νομιμοποιηθεί σε ελάχιστες περιοχές του πλανήτη. Όμως η παθητική ευθανασία είναι αρκετά διαδεδομένη μέσα στα νοσοκομεία και τις  Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Στις μέρες μας διαφαίνεται και μία τάση κοινωνικής ευθανασίας δηλαδή χρησιμοποίησης της ευθιανασίας για την απαλλαγή της κοινωνίας μας από ορισμένες ομάδες ανθρώπων που θεωρούνται «βάρος» για την ωφελιμιστική κοινωνία μας. Για τις ομάδες αυτές πολλοί ισχυρίζονται ότι η ευθανασία πρέπει να είναι όχι μόνο δυνατότητα αλλα και υποχρέωση. Η στάση μας απέναντι στο ζήτημα της ευθανασίας εξαρτάται από την απάντηση στο ερώτημα: Πιστεύουμε στην ιερότητα και μοναδικότητα της κάθε ανθρώπινης ζωής ως δώρο Θεού ανεξάρτητα από την ποιότητα της και δεχόμαστε ότι υπάρχει ζωή που δεν αξίζει να βιωθεί?
   Η βιοϊατρική και βιοτεχνολογική έρευνα , όπως και κάθε πειστημονική έρευνα είναι αδύνατον να αναχαιτισθεί. Οι όποιες απαγορεύσεις δεν έχουν πρακτικά αποτελέσματα. Οι βιοηθικές προκλήσεις θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν και νέες θα προστίθενται . Το ζήτημα είναι η στάση μας απέναντι τους και οι λύσεις που δίνουμε όταν βρεθούμε αντιμέτωποι με αυτές. Η Εκκλησία με την αντίστοιχη ποιμαντική της μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά προς την κατεύθυνση αυτή.
   
   
Υγ. Θερμές ευχαριστίες στη Βίκυ που μου απέστειλε την παρούσα περίληψη εισηγήσεως.

[quality]

Γίνεται αναφορά στο θέμα της ευθανασίας στο παραπάνω κείμενο.Ποια η γνώμη σας;

[Βασιλείου Μάριος]

Η γνώμη μου...
Πιστεύω ότι η ευθανασία κάνει έναν άνθρωπο αχάριστο διότι αρνείται και θέλει να καταστρέψει το μεγαλύτερο δώρο που του έχει κάνει ο Θεός, τη ζωή! Η μοναδική περίπτωση που θα έκρινα την ευθανασία ως τη μόνη λύση είναι σε κάποιον άνθρωπο που ταλαιπωρείται από κάποια ασθένεια και δεν μπορεί να την ξεπεράσει! Ή επίσης σε ανθρώπους που είναι σε κώμα και δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας!

[quality]

Χωρίς να θέλω να επηρεάσω,έχουν υπάρξει περιπτώσεις ανθρώπων που βρίσκονται σε κώμα μήνες ολόκληρους και ξαφνικά ξύπνησαν...

[arhaggelos]

ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΕΠΑΝΗΛΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΣΕ ΚΩΜΑ 19 ΧΡΟΝΙΑ! ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΑΞΙΖΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ;;;

[βίκυ]

Για αρχή θα θελα να επισημάνω ότι σύμφωνα με την ιατρική άλλο είναι  ενας άνθρωπος που είναι \"φυτό\" σε κώμα και άλλο \"εγκεφαλικά νεκρός\"

Μάριε, λες \"η ευθανασία κάνει έναν άνθρωπο αχάριστο διότι αρνείται και θέλει να καταστρέψει το μεγαλύτερο δώρο που του έχει κάνει ο Θεός, τη ζωή! \" Συχνα βιαζόμαστε να κρίνουμε καταστάσεις, διότι δεν ζούμε μεσα σε αυτές (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δικαιολογώ την ευθανασία)Και μαλλον εδω θιγεις περισσότερο μάλλον  το θέμα των αυτοκτονιών...

«Η μοναδική περίπτωση που θα έκρινα την ευθανασία ως τη μόνη λύση είναι σε κάποιον άνθρωπο που ταλαιπωρείται από κάποια ασθένεια και δεν μπορεί να την ξεπεράσει!» Αυτό είναι και ένα από τα επιχειρήματα όσων είναι υπέρ της ευθανασίας.  Και εδω τιθεται το ερώτημα: Ποιός κρίνει ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει κανείς μια αρρώστια? Ξέρεις πόσοι εχουν ιαθεί από ασθένειες που οι γιατρόι ελεγαν πως δεν πρόκειται να απαλυφθούν? Μην ξεχνάς επίσης και πόσα θαύματα γίνονται....

«Ή επίσης σε ανθρώπους που είναι σε κώμα»
Θα συμφωνήσω με τον Αrhaggelo+quality

«και δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας!»
Ποιός το κρίνει αυτό?

[Βασιλείου Μάριος]

Βασικά εγώ προσωπικά δεν πολυπιστεύω στα θαύματα και για το λόγο αυτό το ανέφερα! Δεν είμαι υπέρ της ευθανασίας απλά σε ορισμένες πριπτώσεις που ένας άνθρωπος ταλαιπωρείται, θα το ενέκρινα!

[quality]

«και δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας!»
Ποιός το κρίνει αυτό?

Αυτό είναι το θέμα.Πόσο σίγουρος μπορείς να είσαι για την εξέλιξη ενός ασθενή;Άσε που όταν βλέπω τη λέξη \"ελπίδα\",η σιγουριά δεν ταιριάζει να βρίσκεται δίπλα της...