Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, του Τάσου Λειβαδίτη

[ρωμηός]

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν\' αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ\' τις φωνές
Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ\' τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου θα \' ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα \'ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ\' τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια!

[βίκυ]

Ρωμιέ,
 σ\'ευχαριστω παρα πολυ που εγραψες αυτο το ποιημα!!!! Ηταν ενα απο το ποιηματα που ειχα πει στο σχολειο και το μονο που με αγγιξει  τοσο, ωστε να το θυμαμαι ακομα απεξω...

[quality]

Ευχαριστούμε πολύ που μοιράστηκες αυτό το μοναδικό ποίημα μαζί μας...

[ρωμηός]

Από τους αγαπημένους ποιητές ο Τάσος Λειβαδίτης, ανάμεσα στα άλλα, σε μια αποστροφή του λόγου του είπε και το εξής συγκλονιστικό: \"Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο, κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλο είμαστε κιόλας νεκροί\"!!!