Περί συνειδήσεως

[ρωμηός]

«Οὐδὲν βιαιότερον συνειδότος κατηγοροῦντος, καὶ οὐδὲν τούτου συνηγοροῦντος παρρησιαστικώτερον»

«τίποτα δὲν ἀσκεῖ τόση ἀνυπόφορη βία στὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν συνείδησή του, όταν αυτή τὸν κατηγορεῖ γιὰ κάτι. Καὶ τίποτα δὲν δίνει περισσότερο θάρρος ἀπὸ τὴν συνείδηση ποὺ ἐπιδοκιμάζει τὰ ἔργα του».

(Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Ἐξήγησις τῆς κινήσεως γενομένης μεταξὺ τοῦ κυροῦ ἀββᾶ Μαξίμου καὶ τῶν συν αὐτῷ καὶ τῶν ἀρχόντων ἐπὶ Σεκρέτου,  Φιλοκαλία, Ε.Π.Ε. τ. 15Γ, σελ. 98).

«Μὴ ἀτιμάσῃς τὴν συνείδησιν, ἄριστά σοι ἀεὶ συμβουλεύουσαν. Γνώμην γὰρ θείαν καὶ ἀγγελικήν σοι ὑποτίθεται καὶ τῶν κρυπτῶν τῆς καρδίας μολυσμάτων ἐλευθεροῖ  καὶ παρρησίαν πρὸς τὸν Θεὸν ἐν τῇ ἐξόδω σοι χαρίζεται»

«Μὴ περιφρονήσεις τὴν συνείδηση, ποὺ πάντοτε σοῦ δίνει ἄριστες συμβουλές. Διότι σοῦ ὑποδεικνύει θεία καὶ ἀγγελική συμβουλή, σ' ἐλευθερώνει ἀπὸ τοὺς κρυφοὺς μολυσμοὺς τῆς καρδιᾶς καὶ σοῦ χαρίζει παρρησία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸν θάνατό σου».

(Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Κεφάλαια Περὶ Ἀγάπης, Ἑκατοντὰς τρίτη, Ε.Π.Ε. Φιλοκαλία τ. 14ος, σελ. 298-300).