Περὶ ματαιότητος...

[ρωμηός]

[ρωμηός]

[staboz]

ἢ πάντων κρατέουσα, Θεοῦ πίπτειν ἀπάνευθεν
παρὰ ἐξουσιάζοντας τὰ πάντα νὰ βρεθῶ μακρὰν τοῦ Θεοῦ

[ρωμηός]

«Μὴ θελήσωμεν ἔχειν ἄπερ κρατεῖν οὐ δυνάμεθα, μήτε μὴν ὡς αἰωνίοις προστεθῶμεν τοῖς πάντως παρερχομένοις»

«Ἂς μὴ θελήσουμε νὰ ἔχουμε αὐτὰ ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ κρατήσουμε, οὔτε νὰ δεθοῦμε σὰ νὰ εἶναι αἰώνια ἀυτὰ ποὺ ὁπωσδήποτε παρέρχονται».

(Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Ἐπιστολὴ Α΄, Λόγος παραινετικὸς ἐν εἴδει ἐπιστολῆς, Πρὸς τὸν δοῦλον τοῦ Θεοῦ Κύριον Γεώργιον τὸν πανεύφυμον ἔπαρχον Ἀφρικῆς,  Φιλοκαλία, Ε.Π.Ε. τ. 15Β, σελ. 30).

[ρωμηός]

«πλάνος γὰρ ὄντως ὁ παρὼν κόσμος ὑπάρχει, δι' ἀπάτης ἀεὶ δελεάζων πρὸς ἐπιθυμίαν τῶν φθειρομένων, καὶ τῇ δουλείᾳ τῶν ὑλικῶν ἐνδιασφίγγων τοὺς κατὰ φύσιν ἐλευθέρους καὶ τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν κληρονόμους, τὸ παίζειν δι' ἡδονῆς καὶ ὑποκλέπτειν τοὺς κρατεῖσθαι τούτοις ἀνεχομένους»

«Εἶναι πλάνος πραγματικὰ ὁ κόσμος αὐτὸς, διότι δελεάζει μὲ ἀπάτη τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἐπιθυμοῦνε ὅσα φθείρονται καὶ μὲ τὴν ὑποδούλωσή τους στὴν ὕλη τοὺς κρατεῖ σφιχτά δεμένους, ἐκείνους ποὺ ἀπὸ τὴ φύση τους εἶναι ἐλεύθεροι καὶ κληρονόμοι τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν, περιπαίζοντάς τους μὲ τὴν ἡδονὴ καὶ ξεγελώντας ἐκείνους, ποὺ ἀνέχονται νὰ γίνονται ὑποχείριοι σὲ αὐτά».

(Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Ἐπιστολὴ πρὸς Ἰωάννην Κουβικουλάριον,  Φιλοκαλία, Ε.Π.Ε. τ. 15Β, σελ. 440).

[ρωμηός]

«Λουκιανοῦ:

Γῆς ἐπέβην γυμνός, γυμνὸς δ' ἐπὶ γαῖαν ἄπειμι,
καὶ τί μάτην μοχθῶ, γυμνὸν ὁρῶν τὸ τέλος;»

«Τοῦ Λουκιανοῦ:

Στὴ γῆ ἦρθα γυμνὸς καὶ γυμνὸς πηγαίνω στὴ γῆ,
καὶ γιατὶ κοπιάζω μάταια, ἀφοῦ βλέπω γυμνὸ τὸ τέλος;»

(Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ,  Κεφάλαια Θεολογικά, ἤτοι Ἐκλογαὶ ἐκ διαφόρων βιβλίων τῶν τε καθ' ἡμᾶς καὶ τῶν θύραθεν, Λόγος ΙΒ΄ Περὶ πλούτου καὶ πενίας καὶ φιλαργυρίας, Ε.Π.Ε. Φιλοκαλία τ. 15Ε, σελ. 130).