Σάββατο Λαζάρου

[staboz]

Σάββατο τοῦ Λαζάρου σήμερα.
Ὅσο κι ἂν ἔψαξα στὸ διαδίκτυο δὲν βρῆκα κάπου τὰ κάλαντα ποὺ ψάλλαμε τὴν ἡμέρα αὐτὴ στὸ Δίστρατο.
Παραθέτω τὸ συγκινητικὸ καὶ  θεολογικότατο κείμενό τους:

Ἦρθε ὁ Λάζαρος, ἦρθαν τὰ Βάγια,
Ἦρθε τῶν Παθῶν ἡ ἑβδομάδα.
Γιὰ κοπιάσετε στὴν Ἐκκλησία,
γιὰ ν᾿ ἀκούσετε χρυσά βιβλία.

Κλαίει ἡ Μάρθα καὶ ἡ Μαρία,
μὲ τὰ δάκρυα στὰ μάτια,
καὶ φωνάζουν, Λάζαρέ μου!
Λάζαρέ μου κι ἀδελφέ μου!

Ποῦ 'ναι ὁ Λάζαρος, ὁ ἀδελφός μας
καὶ ὁ φίλος μας, ὁ ἀγαπητός μας;
Εἶναι μὲς στὴ γῆ βαθιὰ χωμένος
κι ἀπὸ τοὺς νεκροὺς ἀναστημένος!

(Ἐπειδὴ κάποιοι μπορεῖ νὰ δυσκολευτοῦν νὰ καταλάβουν τὴ φράση «κι ἀπὸ τοὺς νεκροὺς ἀναστημένος»,
σημειώνω πὼς «ἀπὸ τοὺς νεκροὺς» σημαίνει ἀπὸ τὴ χώρα τῶν νεκρῶν, ἀπὸ τὸν Ἅδη).