Ὁ Χριστὸς κοιμᾶται στοὺς δρόμους (ἢ ὁ ζωντανὸς θάνατος...)

[staboz]

[font size=4]Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
ἢ ὁ ζωντανὸς θάνατος...[/fonts]



[font size=4]Πρὶν ἀπὸ 20 αἰῶνες γύριζε στοὺς δρόμους τῆς Ἰουδαίας μαζὶ μὲ τοὺς Μαθητές Του. Ποῦ κοιμόταν; Ποῦ ἔτρωγε; «οὐκ εἶχε ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ».
Πέρασαν 2000 χρόνια κι ἀκόμα σπίτι νὰ μείνει δὲν βρῆκε. Δυὸ χιλιάδες χρόνια γυρίζει στοὺς δρόμους τοῦ κόσμου, κοιμᾶται στὰ παγκάκια, στὶς στοὲς τῶν πολυκατοικιῶν, πάνω στὸ χώμα τῶν πάρκων. Πάντα ἄστεγος, πάντα νηστικός, πάντα γυμνός, ταλαιπωρημένος, ἀγνοημένος, περιφρονούμενος.
Ποῦ βρίσκει τῶν πόνων Του καὶ τῶν πληγῶν Του γιατρειά; Χτυπάει τὶς πόρτες τῶν ἀνθρώπων μία πρὸς μιά, τὰ χέρια Του ἁπλώνει τὰ στεγνά, τὰ μάτια Του ἱκετεύουν, τρέμουν τὰ μέλη Του...
Κι οἱ πιστοί Του, οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ ποὺ φέρουν τὸ ὄνομά Του; Ὤ! Ναί, Τὸν ἀγαποῦν... ἀναμφιβόλως Τὸν ἀγαποῦν. Τὸν λατρεύουν στοὺς ναούς, προσεύχονται σ᾿ Αὐτὸν μὲ θέρμη, κάποιοι συχνὰ ἀγρυπνοῦν στὴν προσευχή, ἀκοῦν τὰ λόγια Του μὲ πόθο, δίψα ψυχῆς...
Μά... κάπου, κάτι, κάπως, κάτι ἐδῶ δὲν φαίνεται νὰ πάει καλά. Εἶναι σὰν μιὰ παράκρουση τοῦ νοῦ, κάτι σὰν ἀμνησία τῆς ψυχῆς... ἕνας ἀπίστευτος τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐφιαλτικὸς διαχωρισμός. Ἄλλος ὁ Χριστὸς τοῦ ναοῦ, τῆς προσευχῆς... κι ἄλλος Αὐτὸς ποὺ γυρίζει στοὺς δρόμους γυμνὸς καὶ πεινασμένος! Τὸν ἕνα Τὸν λατρεύουμε μὲ ἀγάπη. Τὸν ἄλλο Τὸν ἀγνοοῦμε, σὲ μᾶς ἀρκεῖ μᾶς φαίνεται ἡ προσευχή.
Εἶναι λοιπὸν αὐτὸ σωστό; Δὲν εἶναι τὰ λόγια Του ξεκάθαρα, σαφῆ; Δὲν εἶπε στὴν πιὸ φοβερὴ τῶν λόγων Του Παραβολή, ποὺ δὲν εἶναι ἁπλῶς παραβολή ἀλλὰ ἀκριβὴς τῶν ἐσχάτων περιγραφή, «Ἐμοὶ ἐποιήσατε», «Ἐμοὶ οὐκ ἐποιήσατε»;
Κανεὶς αὐτὸ δὲν τὸ ἀγνοεῖ. «Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με» (Ματθ. κε΄ 35-6).
Πότε, Κύριε, σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾶς, νὰ διψᾶς, νὰ εἶσαι ξένος, γυμνός, φυλακισμένος, ἀσθενής; «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (στ. 40).
«Ἐμοὶ ἐποιήσατε»!
Καλὲς οἱ προσευχές σας, ἅγιες οἱ ἀγρυπνίες σας, ἐπαινετὰ τὰ δῶρα σας, τὰ τάματα τὰ ἱερὰ γιὰ τοὺς ναούς Μου!
Ναί... ἀλλά... Ἐγὼ πεινάω! Πεινάω, τὸ καταλαβαίνετε; Πεινάω, πονάω, περνάω τὶς νύχτες Μου στὸ δρόμο, στὰ παγκάκια, στὸ κρύο, στὴ βροχή, στὴ λάσπη!
Φθινόπωρο τοῦ 2011. Ἡ εἴδηση στὴν ἐφημερίδα, στὴν πρώτη σελίδα, μὲ τίτλους πηχυαίους: «ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ»! Καὶ στὴ συνέχεια: «Κοινωνικὸ σόκ - πάνω ἀπὸ 20.000 οἱ ἄστεγοι σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα... Θύματα τῆς κρίσης ἄνθρωποι τῆς διπλανῆς πόρτας».
Καὶ συνεχίζει ἡ ἐφημερίδα: «Πρωτοφανεῖς διαστάσεις ἔχει πάρει τὸ φαινόμενο τῶν ἀστέγων στὴν Ἀθήνα καὶ τὰ ἄλλα ἀστικὰ κέντρα. Σὲ 20.000 ὑπολογίζονται οἱ ἄνθρωποι ποὺ κοιμοῦνται στὸ δρόμο, σὲ ἐγκαταλειμένα σπίτια ἢ σὲ ἄδειες ἀποθῆκες. Πολὺ περισσότεροι βρίσκονται μόλις ἕνα βῆμα πρὶν τὴν τραγικὴ αὐτὴ κατάσταση. Νοικοκύρηδες μόλις χτές, φτάνουν στὴν ἀπόλυτη ἐξαθλίωση λόγῳ τῆς κλιμακούμενης ἀνεργίας, τῶν ἀνύπαρκτων ἢ συρρικνωμένων εἰσοδημάτων.
Εἶναι ὁ Παναγιώτης, ὁ Λεωνίδας, ὁ Λάμπρος. Ἄνθρωποι τοῦ μεροκάματου. Κάποιοι μὲ σπουδές, ἄλλοι μὲ οἰκογένεια. Ἕλληνες «νοικοκυραῖοι» ποὺ ἔμεναν στὸ νοῖκι, ἢ πλήρωναν στεγαστικό. Ἡ κρίση καὶ ἡ ἀνεργία τοὺς χτύπησε ἀλύπητα. Σήμερα εἶναι οἱ «νεο-άστεγοι». Ἡ νέα γενιὰ τοῦ δρόμου...
''Ποτὲ δὲν μοῦ εἶχε περάσει ἀπὸ τὸ μυαλὸ ὅτι θὰ καταντήσω ἔτσι. Ἔχω κλάψει πολύ. Εἰδικὰ στὴν ἀρχή, ὅταν κοιμόμουν σὲ παγκάκι στὸ Σύνταγμα. Εἶδες πῶς τὰ φέρνει ἡ ζωή;''...
Αὐτὸ ποὺ θυμοῦνται οἱ νεο-άστεγοι εἶναι ἡ πρώτη νύχτα στὸ δρόμο. Ὁ Λεωνίδας γύριζε σὰν τρελός. ''Μετὰ ἀπὸ πολλὲς ἡμέρες ἀϋπνίας μὲ πῆρε ὁ ὕπνος σὲ ἕνα παγκάκι στὸ Σύνταγμα. Ὅταν ἄνοιξα τὰ μάτια μου, ὁ κόσμος μὲ κοιτοῦσε. Μοῦ ἦρθε μιὰ ντροπή''... Ἄλλος: ''Στὸ δρόμο γνώρισα ἀνθρώπους ποὺ μοῦ πρότειναν νὰ μπουκάρουμε σὲ μαγαζιά, νὰ μοῦ δώσουν ὅπλο, ναρκωτικά. Δὲν εἶχα ποτὲ τέτοιες συναναστροφές. Ἤμουν οἰκογενειάρχης. Ἐγὼ δουλειὰ ζητάω. Δὲν εἶμαι κλέφτης''... Πῶς ἦταν ἡ πρώτη νύχτα του στὸ δρόμο; ''Γεμάτη φόβο. Δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ τὴν ξεχάσω''. Σήμερα κοιμᾶται σὲ ξενώνα ἀστέγων. ''Τὸ νὰ κοιμᾶσαι στὸ δρόμο εἶναι σὰν ζωντανὸς θάνατος. Γίνεσαι ἄγριο θηρίο''. (ΕΘΝΟΣ 26.11.2011).
Ἑλλάδα τοῦ 2011-2012.
Ἐγώ, ὁ Χριστός, κοιμᾶμαι στοὺς δρόμους!
Κι ἐσεῖς, οἱ πιστοί μου...
«Ἐμοὶ ἐποιήσατε»![/fonts]

[staboz]

[Iaspis]

Κορυφαῖο κ. Σταῦρο! Ἐλέγχει τὶς συνειδήσεις μας....

(Η τρίτη πράξη της ευχάριστης ταινίας: \"Ψυχοφελείς Ιστορίες και Παραβολές\". Λευκορωσικής παραγωγής, με πολύ διδακτικό περιεχόμενο. Μετάφραση Ευγενία Τελιζένκο. Υποτιτλισμός: Ενορία Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών, Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.)

[staboz]

[font size=4]Καταπληκτικὴ ἡ συμπλήρωσή σου, Δημητρό![/fonts]