Σ. Σπανουδάκης: Πρώτα αγάπησα τα πρόσωπα και μετά τις μουσικές

[petros]

http://www.skai.gr/news/culture/article/179576/s-spanoudakis-prota-agapisa-ta-prosopa-kai-meta-tis-mousikes-/

Ποια έργα σας θα παρουσιάσετε στη μεγάλη συναυλία σας στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού αυτή την Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου; Στο ρεπορτόριο περιλαμβάνονται και νέες συνθέσεις σας;

Πάντα \"μικραίνω\" τα πράγματα, για να τα καταλάβω. Είναι μια προσωπική \"ιδιομορφία\". Αυτό βέβαια ισχύει και για όλα τα δικά μου. Άρα, απαντώ, λέγοντας ότι η συναυλία θα είναι ένα γλυκό χαμόγελο προς πρόσωπα, που είχα επιθυμήσει. Αυτό το χαμόγελο δίνεται με μουσική, με λόγια, ή και με στίχους. Καινούργιους και παλιούς.

- Κατά την επικύρωση του εισιτηρίου στην είσοδο του θεάτρου κάθε θεατής θα αποκτήσει τον τελευταίο δίσκο σας «Θέλω να 'μαι πάντα μαζί σου». Τι σας ώθησε σ' αυτή την προσφορά;

Η πλήρης απαξίωση του CD πια στην εποχή μας, αλλά και ειδικά στην χώρα μας. Τουλάχιστον έτσι, χαρίζω κάτι, ελπίζω ουσιαστικό, σ΄ αυτούς που αγαπάνε τη μουσική μου και με τιμούν με την παρουσία τους.

- Μέρος των καθαρών εσόδων από τη συναυλία σας θα δοθεί στην Εστία Κοριτσιού «Φιλοθέη η Αθηναία». Ποια είναι η αποστολή αυτού του φορέα;

Θα απαντήσω με λίγα λόγια για το σύλλογο «Φιλοθέη η Αθηναία». Είναι μια αθόρυβη κοινωνική προσπάθεια, που εδώ και μισό αιώνα φιλοξενεί και μεγαλώνει κορίτσια ηλικίας από λίγων μηνών έως 18 ετών, ορφανά ή προερχόμενα από διαλυμένες οικογένειες. Φανταστείτε πού θα μπορούσαν να είχαν καταλήξει αυτά τα κορίτσια, αν δεν μεγάλωναν με αγάπη και ασφάλεια στην Εστία, μακριά από κάθε είδους εκμετάλλευση.

- Γράφετε ερωτικούς στίχους; Σε ποιον απευθύνεται ο νέος δίσκος σας «Θέλω να \'μαι πάντα μαζί σου»;

Σ΄ όποιον θέλετε. Διατηρώ, όμως, ακέραιο το δικαίωμα του πνευματικού δημιουργού τουλάχιστον, να τον απευθύνω κι εγώ σ΄ Αυτόν πού θέλω. Κι έτσι, είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.

- Έχετε δηλώσει παλαιότερα ότι «η έμπνευση είναι σαν το Άγιο Πνεύμα. "Όπου θέλει πνει". Δεν την ορίζεις ποτέ». Ποιος είναι τότε ο ρόλος του συνθέτη;

Να ΄ναι παρών τη στιγμή, η οποία δυστυχώς, περνάει και χάνεται.

- Στα έργα σας φαίνεται να είστε ανθρωποκεντρικός. Τα αγαπημένα σας πρόσωπα είναι ο Αλέξανδρος, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο Νικόλαος Πλαστήρας. Γιατί αποτελούν πηγή έμπνευσης για σας;

Όντως, είμαι απόλυτα ανθρωποκεντρικός. Δεν κατανοώ τα υψηλώς ασαφή και τα απευθυνόμενα δήθεν στους πολλούς. Προτιμώ το άλας της γης. Λίγο και αλμυρό. Το μυστικό, πάντως, είναι η αγάπη. Πρώτα αγάπησα τα πρόσωπα και μετά έκανα τις μουσικές τους. Αποτελούν πηγή έμπνευσης, γιατί ο καθένας είναι μοναδικός για μένα και έχει αφήσει το ανεξίτηλο σημάδι του στη ψυχή μου.

- Σε κάποια συνέντευξή σας είχατε πει: «Πάντα θα μετανοώ, που δεν έκανα έναν ολόκληρο δίσκο με τον Στέλιο Καζαντζίδη». Σας λείπει κάποια άλλη συνεργασία;

Καμμία απολύτως. Ο Καζαντζίδης ήταν, αλλά και είναι, η φωνή της Ελλάδας στο δικό μου μουσικό κόσμο.

- «Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι το πρόβλημα της χώρας μας, είναι οικονομικό. Είναι πρωτίστως ηθικό. Δεν υπάρχει κρίση θεσμών. Υπάρχει κρίση ψυχών», επισημάνατε πρόσφατα. Πώς θεραπεύεται η κρίση των ψυχών κατά τη γνώμη σας, ώστε να αντιστραφεί το κακό κλίμα;

Ένας είναι ο τρόπος, όπως μια είναι η νύχτα, μια η ημέρα, μία η γέννηση και ένας ο θάνατος. Ο Χριστός. Όχι ως φιλοσοφία ή θρησκεία, αλλά ως απόλυτη, διαρκής και σταθερή παρουσία δίπλα ή μέσα μας, τότε, τώρα και για πάντα. Η αγκαλιά, που όλα τα συγχωρεί και πάντα περιμένει, δεν κλείνει ποτέ.