Καιροὶ ἐξαθλίωσης

[staboz]

[font face=arial][font size=3]Πρὸς ἔχοντες τόλμη...
Ἔγραψε σὲ ἕνα ποίημά του ὁ Πούσκιν:

«Στὸν αἰώνα τῆς ἐξαθλίωσης,
παντοῦ, σ᾿ ὅλες τὶς τάξεις,
ὀ ἄνθρωπος εἶναι τύραννος, δεσμώτης ἢ προδότης»

Ὁ Σουλούμπιν (πρόσωπο στὸ μυθιστόρημα τοῦ Σολζενίτσυν «Σταθμὸς τοῦ καρκίνου) ἀπαγγέλοντας αὐτοὺς τοὺς στίχους συμπήρωσε:
«- Τὸν ἠλίθιο δὲν τὸν ἔβαλε στοὺς στίχους του. Κι ὅμως τὄξερε πολὺ καλὰ ὅτι στὴ ζωὴ ὑπάρχουν καὶ ἠλίθιοι. Ὄχι, μόνο σ᾿ αὐτὰ τὰ τρία πρέπει νὰ διαλέξουμε. Κι ἀπ᾿ τὴ στιγμὴ ποὺ θυμᾶμαι πολὺ καλὰ πὼς ποτὲ δὲ μ᾿ ἔκλεισαν φυλακή, ποὺ ξέρω μὲ σιγουριὰ πὼς ποτὲ δὲν ὑπῆρξα τύραννος, λοιπόν... λοιπόν;»[/fonts][/fontf]

[Σωτήριος]

Το ζητούμενο και αυτό πρέπει να αναδειχθεί, είναι το κατά πόσον στον καιρό της εξαθλίωσης που πάντα είναι επίκαιρος, πάντα θα υπάρχει και αυτό, λόγω της πτώσης και μέχρι της κρίσης, από Τον Άγιο Θεό, την Αγία τριάδα, οι άνθρωποι πρέπει και ξέρουν τη θέλουν, δεν μείναμε έρμαια στην τύχη, έχουμε, έχουν πίστη, έχουν ιδανικά, ότι προσβλέπουν προς τα άνω, δεν ζούμε, ζουν ευκαιριακά, καθώς προσπαθούν να μας πείσουν μερικοί πονηρούληδες, που ούτε λίγο ως και πολύ προσπαθούν να μας πείσουν το ότι, δηλαδή, τυχαία, καπρίτσιο της φύσης είμαστε, και εμείς οι άνθρωποι μέρος της, οπότε ας φάμε το ότι, ας σκυλέψουμε, ας λοιδορήσουμε και εν πάση περιπτώσει το μόνο που πρέπει είναι η επιβίωση, όμως και ύστερα τι;:cowboy:

[Ξένια]

Αν το διαβάσεις θα δεις πιστεύω ότι δεν έχεις βάλει ούτε μία τελεία.
εγώ τουλάχιστον δεν βγάζω νόημα. Πως θα γίνει η δουλειά να καταλάβουμε κι εμείς τί θέλει να πει ο ποιητής....?

[Ξένια]

Για να είμαι ειλικρινής ούτε την πρώτη δημοσίευση μπόρεσα να καταλάβω.
Όχι λόγω σύνταξης όμως.

[Iaspis]

[font face=arial][font size=3]Πρὸς ἔχοντες τόλμη...
Ἔγραψε σὲ ἕνα ποίημά του ὁ Πούσκιν:

«Στὸν αἰώνα τῆς ἐξαθλίωσης,
παντοῦ, σ᾿ ὅλες τὶς τάξεις,
ὀ ἄνθρωπος εἶναι τύραννος, δεσμώτης ἢ προδότης»

Ὁ Σουλούμπιν (πρόσωπο στὸ μυθιστόρημα τοῦ Σολζενίτσυν «Σταθμὸς τοῦ καρκίνου) ἀπαγγέλοντας αὐτοὺς τοὺς στίχους συμπήρωσε:
«- Τὸν ἠλίθιο δὲν τὸν ἔβαλε στοὺς στίχους του. Κι ὅμως τὄξερε πολὺ καλὰ ὅτι στὴ ζωὴ ὑπάρχουν καὶ ἠλίθιοι. Ὄχι, μόνο σ᾿ αὐτὰ τὰ τρία πρέπει νὰ διαλέξουμε. Κι ἀπ᾿ τὴ στιγμὴ ποὺ θυμᾶμαι πολὺ καλὰ πὼς ποτὲ δὲ μ᾿ ἔκλεισαν φυλακή, ποὺ ξέρω μὲ σιγουριὰ πὼς ποτὲ δὲν ὑπῆρξα τύραννος, λοιπόν... λοιπόν;»[/fonts][/fontf]

Πολὺ ὡραῖο, καὶ ἀληθεύει!
Θὰ  ταίριαζε  βέβαια νομίζω περισσότερο ὁ σύνδεσμος «καὶ», ἀπὸ τὸ διαζευκτικὸ «ἤ», συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς ἠλιθιότητος..

Αν το διαβάσεις θα δεις πιστεύω ότι δεν έχεις βάλει ούτε μία τελεία.
εγώ τουλάχιστον δεν βγάζω νόημα. Πως θα γίνει η δουλειά να καταλάβουμε κι εμείς τί θέλει να πει ο ποιητής....?

Ξένια νομίζω ὅτι ὁ «ποιητὴς» θέλει νὰ πεῖ ὅτι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπελευθερώνει αὐτὸν ποὺ προαιρεῖται ἀπὸ τὴν τυρανία, τὰ δεσμὰ καὶ τὴν προδοσία, καὶ τὸν κάνει καρδιογνώστη. Ἡ μοναδικὴ γνώση ποὺ δὲν ἠλάσκει (περιπλανιέται).

[staboz]

[font size=3][font face=arial]Δημήτριε, σὰν νὰ μοῦ φαίνεται πὼς δὲν κατάλαβες τὸ νόημα...

Στοὺς καιροὺς τῆς ἐξαθλίωσης ὁ ἄνθρωπος γίνεται ἢ τύραννος (ἀσκώντας βία πάνω στοὺς ἄλλους), ἢ δεσμώτης (φυλακίζεται, ἀρνούμενος νὰ συμβιβαστεῖ μὲ τὸ ψέμα), ἢ προδότης (προδίδοντας τὶς ἀρχές του καὶ καταδίδοντας τοὺς ἄλλους).
Ἑπομένως κατὰ τὸν Σουλούμπιν, ἀφοῦ ὁ ἴδιος δὲν φυλακίστηκε ποτέ, καὶ ἀφοῦ ποτὲ δὲν ἔγινε τύραννος, αὐτὸ σημαίνει πὼς εἶναι ἕνας προδότης, ποὺ συμβιβάστηκε μὲ τὴν τυραννικὴ ἐξουσία καὶ πρόδοσε τὶς ἀρχές του!

Θὰ μποροῦσε βέβαια νὰ εἶναι καὶ ἠλίθιος... ἀλλὰ βλέπεις, τόνισε, πὼς τελικὰ μόνο ἀνάμεσα στὰ τρία θὰ πρέπει νὰ διαλέξουμε...[/fontf][/fonts]

[staboz]

[font face=arial][font size=3]Ἐγὼ διαβάζοντάς το ἀνατρίχιασα μὲ φρίκη...[/fonts][/fontf]

[Ξένια]

Kατάλαβα τώρα......

[Iaspis]

[font size=3][font face=arial]Δημήτριε, σὰν νὰ μοῦ φαίνεται πὼς δὲν κατάλαβες τὸ νόημα...

Στοὺς καιροὺς τῆς ἐξαθλίωσης ὁ ἄνθρωπος γίνεται ἢ τύραννος (ἀσκώντας βία πάνω στοὺς ἄλλους), ἢ δεσμώτης (φυλακίζεται, ἀρνούμενος νὰ συμβιβαστεῖ μὲ τὸ ψέμα), ἢ προδότης (προδίδοντας τὶς ἀρχές του καὶ καταδίδοντας τοὺς ἄλλους).
Ἑπομένως κατὰ τὸν Σουλούμπιν, ἀφοῦ ὁ ἴδιος δὲν φυλακίστηκε ποτέ, καὶ ἀφοῦ ποτὲ δὲν ἔγινε τύραννος, αὐτὸ σημαίνει πὼς εἶναι ἕνας προδότης, ποὺ συμβιβάστηκε μὲ τὴν τυραννικὴ ἐξουσία καὶ πρόδοσε τὶς ἀρχές του!

Θὰ μποροῦσε βέβαια νὰ εἶναι καὶ ἠλίθιος... ἀλλὰ βλέπεις, τόνισε, πὼς τελικὰ μόνο ἀνάμεσα στὰ τρία θὰ πρέπει νὰ διαλέξουμε...[/fontf][/fonts]

Μπορεῖ νὰ μὴν τὸ κατάλαβα κ. Σταῦρο, δὲν εἶναι τὸ μοναδικὸ ποὺ δὲν καταλαβαίνω.
Ἔχω τὴν γνώμη πὼς πρέπει νὰ διαλέγουμε ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ, καὶ πὼς ἡ ἐπιλογὴ αὐτὴ κάνει τὸν κάθε ἄνθρωπο -ποὺ ἀκόμα ζεῖ στὸν αἰώνα τῆς ἐξαθλίωσης- καὶ τύραννο, καὶ δεσμώτη. Ἄν τὸν κάνει καὶ ταυτόχρονα γίνεται αἰσθητὴ καὶ ἡ προδοσία.
Κι ἄν ἀποφάσιζε νὰ ἐκφρασθεῖ θὰ φαινόταν τελικὰ κι ἡ ἠλιθιότητα, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν περιπλάνηση στὸν αἰώνα τῆς ἐξαθλίωσης. Νομίζω τελικὰ  πὼς ὁ Πούσκιν τὴν ἔβαλε κρυφὰ στὴν ἀρχὴ τοῦ στίχου....

Πράγματι ὁ στίχος προκαλλεῖ  φρίκη, γιατὶ ὅσο ζοῦμε δὲν μᾶς ἀφήνει κανένα περιθώριο ἀποφυγῆς ἀπὸ τὴν προδοσία. Ἔτσι εἶναι δυστυχώς!

Τώρα βέβαια .... , ἴσως εἶπα τὸ ἰδιο πράγμα μὲ ἄλλα λόγια. Δὲν ξέρω ... μὰ τὸ διαζευκτικὸ «ἤ» μπορεῖ  νὰ ὁδηγήσει (ἐξ ἰδίων τὰ ἀλλότρια), στὴν  ἄγνοια τῆς προδοσίας, ποὺ φαίνεται ἀναπόφευκτη ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο  στὸν αἰώνα τῆς ἐξαθλίωσης!
Αὐτὴ δὲ ἡ ἄγνοια μπορεῖ νὰ προέλθει εἴτε ἀπὸ τὴν πλήρη καὶ ὁριστικὴ ἀναισθησία τοῦ τυράννου, εἴτε ἀπὸ τὴν πλήρη καὶ ὁριστικὴ αὐτοδικαίωση τοῦ δεσμώτη. Αὐτὸ νομίζω εἶναι πιὸ ἐπικίνδυνο καὶ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν προδοσία, γιατὶ ἀγγίζει τὴν ἀπώλεια!

ΥΓ: Σίγουρα τὰ μπέρδεψα, μὰ ἔτσι μοῦ προκύπτουν.

[staboz]

[font size=3]Ὁ καθένας δικαιοῦται νὰ σχολιάσει σύμφωνα μὲ τὶς δικές του ἰδέες ἕνα ποίημα (τοῦ Πούσκιν ἐν προκειμένῳ...).
Ἡ δική μου σημείωση ἀφοροῦσε στὸ νὰ γίνει ἀντιληπτὸ τὸ νόημα ποὺ δίνει στὸ ποίημα ὁ Σολζενίτσυν[/fonts]