Εξαιτίας τους υπάρχουμε!

[Iaspis]

Χωρίς σχόλια...

[staboz]

[font size=3]Το κορυφαίο των κορυφαίων...
Ξέχασε μόνο τον Καποδίστρια![/fonts]

[staboz]

[font size=3]Δεῖτε κι αὐτό: Ο ΧΑΖΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ! [/fonts]

[Iaspis]

Εξαιρετικό, καί ελπιδοφόρο! Βλέποντας τέτοιους «χαζούς πολίτες» διατηρείται η ελπίδα ότι δέν έχουν ισοπεδωθεί όλες οι συνειδήσεις στόν τόπο μας! Υπάρχουν άνθρωποι πού «βλέπουν», καί εκφράζουν καί εμάς τούς υπόλοιπους πού δυσκολευόμαστε καί σιωπούμε!

Γιά τόν υπουργό, τί νά πεί κανείς; Τυπικό δείγμα αντιμετώπισης τών .....κρίσεων! Τό μεγάλο πρόβλημα μέ τίς κρίσεις είναι ότι ενώ δέν αντιμετωπίζονται μέ τίποτα (παρά μόνο προλαμβάνονται), υπάρχουν «υπεύθυνοι» γιά τήν αντιμετωπισή τους! Οι υπουργοί, οι κυβερνώντες, ο κρατικός μηχανισμός.
Μού ήρθε στόν νού ένας λόγος τού Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, πού μιλά γιά τήν κρίση τού κόσμου. Λέει λοιπόν ο Αγιος:

»Έως τώρα οι ευρωπαϊκοί λαοί χρησιμο­ποιούσαν την λέξη «δίκη», αντί για τη λέ­ξη «κρίση», όποτε και να τους έβρισκε κά­ποια συμφορά. Τώρα η καινούργια λέξη αντικατέστησε την παλιά, και το κατανοη­τό έγινε ακατανόητο. Όταν γινόταν ξηρα­σία, πλημμύρα, πόλεμος ή έπεφτε επιδημία, όταν έρριχνε χαλάζι, γίνονταν σεισμοί, πνιγ­μοί και άλλες συμφορές, λέγανε «Θεία δί­κη!».
Και αυτό σημαίνει: κρίση μέσα από ξη­ρασίες, κρίση μέσα από πλημμύρες, μέσα από πολέμους, μέσα από επιδημίες κ.λπ. Και τη σημερινή χρηματικο-οικονομική δυ­σκολία ο λαός την θεωρεί ως Θεία δίκη, όμως δεν λέει η δίκη αλλά η κρίση. Έτσι ώστε η δυσκολία να πολλαπλασιάζεται με το να γίνεται ακατανόητη! Εφόσον όσο ονομαζόταν με την κατανοητή λέξη «δίκη», ήταν γνωστή και η αιτία, λόγω της οποίας ήρθε η δυσκολία, ήταν γνωστός και ο Δι­καστής, ο Οποίος επέτρεψε την δυσκολία, ήταν γνωστός και ο σκοπός της επιτρεπό­μενης δυσκολίας. Μόλις όμως χρησιμοποι­ήθηκε η λέξη «κρίση», λέξη ακαταλαβίστι­κη σε όλους, κανείς δεν ξέρει πια να εξη­γήσει ούτε για ποιο λόγο, ούτε από Ποιόν, ούτε ως προς τι. Μόνο σ' αυτό διαφέρει η τωρινή κρίση από τις κρίσεις που προέρ­χονται από την ξηρασία ή την πλημμύρα ή τον πόλεμο ή την επιδημία ή τους πνιγμούς ή κάποιους άλλους πειρασμούς.
Με ρωτάς για την αιτία της τωρινής κρί­σης, ή της τωρινής Θείας δίκης! Η αιτία είναι πάντα η ίδια. Η αιτία για τις ξηρασίες, τις πλημμύρες, τις επιδημίες και άλλα μαστιγώματα της γενιάς των ανθρώπων, εί­ναι η αιτία και για την τωρινή κρίση. Η αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό.»

»Μέχρι πότε θα διαρκέσει η κρίση; Όσο το πνεύμα των ανθρώπων παραμείνει δίχως αλλαγή. Ώσπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής της κρίσης να παραιτηθούν μπροστά στον Παντοδύναμο. Ώσπου οι άνθρωποι και οι λαοί να θυμηθούν, την ακαταλαβί­στικη λέξη «κρίση», να τη μεταφράσουν στη γλώσσα τους, ώστε με αναστεναγμό και με­τάνοια να φωνάξουν: «η Θεία δίκη»!

Μήπως γιά τίς «κρίσεις» ευθύνονται πρωτίστως αυτοί πού υποτίθεται ότι εργάζονται γιά τήν αντιμετώπισή τους; Εν γένει!