Οι αγριότεροι διωγμοί εναντίον των Χριστιανών

[Βασιλείου Μάριος]

1. Διωγμός του Νέρωνα (64-68 μ.Χ.). Ο αυτοκράτορας αυτός έκαψε τη Ρώμη για δική του ευχαρίστηση, και για να στρέψει την οργή τού όχλου εναντίον άλλων εκτός αυτού τού ιδίου, επίσημα διέταξε το διωγμό τών Χριστιανών. Τότε θανατώθηκαν οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος.

2. Διωγμός του Δομιτιανού (94-96 μ.Χ.). Αυτός βρήκε αφορμή το \"φόρο τού διδράχμου\", που δεν πλήρωναν οι Χριστιανοί, επειδή έπαυαν να είναι Ιουδαίοι και άρχισε σκληρό διωγμό κατά τών Χριστιανών. Τότε μαρτύρησαν ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και ο Τιμόθεος στην Έφεσο, μαθητής τού Αποστόλου Παύλου.

3. Διωγμός του Τραϊανού (97-116 μ.Χ.). Τους χρόνους τής αυτοκρατορίας του ο Τραϊανός όρισε με οδηγίες ειδικές τον τρόπο δίωξης τών Χριστιανών. Όταν οι Χριστιανοί αρνούνταν να θυσιάσουν στους θεούς τών Ρωμαίων, τους καταδίκαζαν σε θάνατο. Ο λαός, πολύ φανατισμένος, δεν τηρούσε τη διαταγή που έλεγε ότι χρειάζεται έγγραφη καταγγελία για να γίνει η δίωξη. Οι διωγμοί συνεχίσθηκαν και από τους διαδόχους τού Τραϊανού, τον Αδριανό και τον Αντώνιο Πίο, αλλά όχι τόσο άγριοι.

4. Του Αδριανού (118-129 μ.Χ.)

5. Διωγμός του Μάρκου Αυρηλίου (161-178 μ.Χ.). Αν και λέγεται ότι ήταν αγαθός άνθρωπος, έδωσε διαταγή για το βασανισμό και τη θανάτωση με άγρια και απάνθρωπα βασανιστήρια. Τα χρόνια αυτά βασανίσθηκε και αποκεφαλίσθηκε η Αγία Παρασκευή.

6. Διωγμός του Σεπτιμίου Σεβήρου (193-212). Την εποχή τού Σεβήρου ανανεώθηκε ένας νόμος το 202, που δεν επέτρεπε τον προσηλυτισμό. Άρχισε τότε διωγμός (200-211 μ.Χ.) εναντίον τών Χριστιανών στην Αίγυπτο κυρίως, στη Βόρ. Αφρική και στη Γαλλία (Γαλατία). Τότε μαρτύρησαν και πέθαναν ο πατέρας τού Ωριγένη, ο Λεωνίδας, ο Ειρηναίος, επίσκοπος τού Λουγδούνου (σημερινής Λυών τής Γαλλίας) και η Αγία Περπέτουα στην Καρχηδόνα.

7. Μαξιμίνου του Θράκα (235-237 μ.Χ.).

8. Διωγμός τού Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Από τους πιο σκληρούς και άγριους. Θεωρούσε τους Χριστιανούς αιτία τού ξεπεσμού τής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τότε συλλάμβαναν και βασάνιζαν κυρίως τον κλήρο και τους Επισκόπους. Τους διωγμούς αυτούς συνέχισε ο διάδοχος τού Δεκίου, ο Βαλεριανός.

9. Του Βαλεριανού (257-259 μ.Χ.).

10. Ο διωγμός τού Διοκλητιανού και Μαξιμιανού (285-305) ήταν ο φοβερότερος και πιο απάνθρωπος. (Το 286 ο Διοκλητιανός έκανε κόμμα με τον Μαξιμιανό). Τα αίτια ήταν τα ίδια με τού Δεκίου και κράτησε συνολικά 9 χρόνια (296-305). Ο Γαλέριος με συστάσεις που του έκανε, τον έπεισε να διώξει τους Χριστιανούς. Στη Μ. Ασία λέγεται ότι θανατώθηκαν 15.000 Χριστιανοί, στην Αίγυπτο 140.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Τότε θανατώθηκαν και οι Άγιοι Δημήτριος και Γεώργιος. Οι διωγμοί έπαυσαν λίγα χρόνια αργότερα, όταν έγινε αυτοκράτορας ο Μ. Κωνσταντίνος.

11. Μέγας Κωνσταντίνος (μεγάλη η χάρη του-αρκετοί συγγενείς του την ένιωσαν σαν λεπίδα στο λαιμό τους).....η καταστροφή ενός ολόκληρου πολιτισμού...

[ρωμηός]

Το τελευταίο το 11, δεν το κατάλαβα. Ποιόν πολιτισμό κατέστρεψε ακριβώς;

Πάντως είναι γεγονός πως με αυτούς τους απάνθρωπους και σκληρούς διωγμούς ποτίστηκε το δέντρο της Εκκλησίας από το αίμα των χιλιάδων μαρτύρων. \"Περικείμενον έχοντες νέφος μαρτύρων\"! Αξίζει να εντρυφήσουμε στη ζωή της Εκκλησίας των κατακομβών για να θαυμάσουμε τη ζωή και τη στάση των πρώτων χριστιανών, τον ένθεο ζήλο τους και την αυταπάρνησή τους, ώστε να μην προδώσουν, όχι μια ιδεολογία, όχι μια πίστη αλλά κυρίως ένα πρόσωπο (που μπορεί να μην τον είχαν δει με τα φυσικά τους μάτια αλλά Τον γνώριζαν βαθιά και υπαρξιακά) τον Χριστό! Πολλοί στην ιστορία έδωσαν τη ζωή τους χάριν μιας απρόσωπης ιδεολογίας, ποτέ όμως τόσοι πολλοί για ένα πρόσωπο, για κάπιον που πέθανε με τον πιο ατιμωτικό θάνατο της εποχής του, για τον Σταυρωθέντα Χριστό! Φανταστείτε \"παράνοια\"! Πόσο αυτοί οι άνθρωποι ένιωθαν έντονα στην ζωή τους την \"πραγματικότητα\" του Χριστού και πόσο εμείς σήμερα αντιλαμβανόμαστε τον Χριστό, περισσότερο σαν έννοια \"ηθική\", ενίοτε δε και μυθική!