Περί τελέσεως μνημοσύνου

[ρωμηός]

Εκ μεταφοράς, παραθέτω το ερώτημα του Ίασπις.

Θέλω νά σάς ρωτήσω:
Μπορεί όποιος θέλει να κάνει μνημόσυνο ; Το επιτρέπει  η εκκλησία ; Ποιά ακολουθία διαβάζει κάποιος γιά ετήσιο μνημόσυνο ; Η Κυριακή, μετά τήν θεία λειτουργία είναι η καταλληλη μέρα ;
Πώς μπορεί κάποιος νά τό κάνει καλύτερα, όταν δέν υπάρχει η δυνατότητα νά παρεβρεθεί ιερέας;
Μπορείτε νά μέ βοηθήσετε;

Όλες οι ακολουθίες είναι προσευχητικές. Και μπορούμε κάλλιστα να προσευχηθούμε, διαβάζοντας την ακολουθία, σε περίπτωση απουσίας ιερέως. Σάββατο θα ήταν πιο πρέπον. Κυριακή είναι μέρα αναστάσεως και σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησία δεν τελούνται μνημόσυνα. Δεν υπάρχει, νομίζω, κατάταξη ακολουθιών μνημοσύνου, με βάση τη χρονική διάρκεια (ετήσια ή 9μηνα). Η ακολουθία είναι η ίδια.

Τέλος, καλύτερο μνημόσυνο είναι η ελεημοσύνη!!! Αυτή να γίνει οπωσδήποτε.

[Iaspis]

Ρωμηέ σέ ευχαριστώ πολύ αδελφέ. Μού είναι πολύτιμα, αυτά πού έγραψες.

[staboz]

Σωστά, Ρωμηέ, με μικρή διαφωνία:
Άλλο η προσευχή μας για τους κεκοιμημένους και άλλο το εκκλησιαστικό μνημόσυνο.
Το μνημόσυνο κανονικά γίνεται μαζί με θεία Λειτουργία. Χρειάζονται οπωσδήποτε κόλλυβα και αναμφιβόλως ιερέας.
Το σωστό είναι να προσφέρεται και πρόσφορο με το όνομα για μνημόνευση.
Η ακολουθία είναι ίδια είτε ετήσιο είτε οτιδήποτε άλλο.
Η ταιριαστότερη μέρα είναι το Σάββατο, ημέρα αφιερωμένη πάντοτε στους κεκοιμημένους.
Γίνεται όμως και οποιαδήποτε άλλη... Κατά παραχώρηση γίνεται και Κυριακή.
Κατά παραχώρηση, διότι η Κυριακή είναι αφιερωμένη στην Ανάσταση του Κυρίου και δεν επιτρεπόταν παλαιότερα να γίνονται μνημόσυνα Κυριακή.
Αυτό ήταν η αφορμή που ξέσπασε η γνωστή διαμάχη στο Άγιον Όρος, με τους Κολλυβάδες να αγωνίζονται εναντίον της καταργήσεως αυτής της απαγόρευσης από νεωτερίζοντες μοναχούς.
Τελικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο τους βόλεψε όλους: «Οι ποιούντες τα μνημόσυνα το Σάββατον καλώς ποιούσι· και οι ποιούντες αυτά την Κυριακήν ουχ αμαρτάνουσι».
Εμείς μπορούμε να διαβάζουμε την ακολουθία οποτεδήποτε, αλλά αυτό δεν είναι μνημόσυνο.
Μικρό μνημόσυνο, χωρίς Κόλλυβα, είναι το λεγόμενο Τρισάγιο, που πάλι το διαβάζει ιερεύς.
Μνημόνευση στη θεία Λειτουργία γίνεται μόνο βαπτισμένων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Για τους άλλους προσευχή κατ᾿ οίκον και ελεημοσύνη υπερ αυτών.
Ποιό είναι το καλύτερο μνημόσυνο;
Όχι βέβαια η ελεημοσύνη μόνη της.
Είναι η μνημόνευση στη θεία Λειτουργία, συνδυασμένη με ελεημοσύνη και μάλιστα με αγώνα αγιασμού μας υπερ του κεκοιμημένου αδελφού.
Εύχεσθε...

[Iaspis]

Μνημόνευση στη θεία Λειτουργία, καί ελεημοσύνη υπέρ τών κεκοιμημένων, είναι κατανοητά.
Άν θέλει κάποιος νά τιμήση τήν μνήμη τού κεκοιμημένου αδελφού (βαπτισμένος Ορθόδοξος) στό μνήμα του, όμως δέν υπάρχει δυνατότητα νά παρεβρεθεί ιερέας, μπορεί νά διαβάστεί τό Τρισάγιο, ή καί κάτι άλλο ακόμη (τί είναι κατάλληλο;);
Όχι εκκλησιαστικό μνημόσυνο (εκφράστηκα λάθος), εννοώ απλώς προσευχή, ενθύμηση κεκοιμημένου αδελφού, γιά τόν οποίον τελούνται τά μνημόσυνα, εκ τών πραγμάτων, σέ άλλο τόπο από αυτόν πού κηδεύτηκε, καί τό μνήμα του είναι μακρυά, καί δέν είναι κάν σέ ορθόδοξο νεκροταφείο.

[arhaggelos]

Για το μνημόσυνο συμφωνώ με τον staboz
Όσο για το τρισάγιο...
Νομίζω πως το Τρισάγιο υπερ του κεκοιμημένου μπορεί να διαβαστεί και στο ναό, δε νομίζω οτι είναι υποχρεωτικό να διαβαστεί στο μνημείο του κεκοιμημένου (αφού δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα)
Αν κάνω λάθος παρακαλώ διορθώστε με

[staboz]

Αν δεν υπάρχει ιερεύς, στο μνήμα ή οπουδήποτε αλλού μπορεί να διαβάσει κανείς ό, τι σχετικό θέλει (ακολουθία Μνημοσύνου, απλού Τρισαγίου ή ό,τι άλλο). Απλώς όπου τα λόγια του ιερέως δίνουν συγχώρεση τα παραλείπει: π.χ. \"παν αμάρτημα το παρ᾿ αυτού πραχθέν δι᾿ εμού του αναξίου συγχώρησον\".
Αυτό όμως δεν θεωρείται ούτε Μνημόσυνο, ούτε Τρισάγιο. Είναι μια απλή δική μας προσευχή υπέρ ενός κεκοιμημένου αδελφού, η οποία μπορεί να γίνεται παντού, είτε με δικά μας λόγια, είτε με τα κείμενα των εκκλησιαστικών ακολουθιών, αρκεί να τηρείται αυτό που σημείωσα προηγουμένως για κάποια από τα λόγια του ιερέως.

[Iaspis]

Ευχαριστούμε κύριε Σταύρο. Τώρα είναι κατανοητό πώς πρέπει νά γίνεται.