Αποσπάσματα: Ο δρόμος των ασκητών

[ntina]

Μη λες τίποτε σε άλλους για τις καινούριες σου αποφάσεις που αφορούν την εσωτερική σου ζωή. Δεν χρειάζεται να φλυαρείς για την καινούρια ζωή που έχεις αρχίσει και τη βαθιά εμπειρία που πιστεύεις πως αποκτάς. Η πνευματική ζωή είναι μυστική στην ουσία της. Είναι υπόθεση ανάμεσα σε σένα και τον Θεό. Ανάμεσα στους δυο σας μονάχα. Η μοναδική εξαίρεση μπορεί να'ναι ο πνευματικός σου πατέρας.

Αυτή η σιωπή είναι πολύ αναγκαία και ζωτικής σημασίας για την πνευματική σου πορεία. Γιατί καθένας που μιλάει για την προσωπική του ζωή δίνει τροφή στο ναρκισσισμό και τη φιλαυτία του. Και αυτά πρέπει με κάθε τρόπο να κατανικηθούν! Η σιωπή αντίθετα βοηθάει την αύξηση της εμπιστοσύνης στο Θεό, ο οποίος βλέπει «εν τω κρυπτώ». Μέσα από τη σιωπή ασκείται κανείς στο να συνομιλεί με το Θεό, που ακούει ό,τι του λέμε χωρίς να χρειάζονται λόγια και λέξεις. Αυτός είναι το στήριγμά σου και σ'αυτόν πρέπει να να'χεις αποθέσει όλη την εμπιστοσύνη σου. Είσαι αγκυροβολημένος στην αιωνιότητα. Και εκεί δεν υπάρχουν κανενός είδους λόγια.

[ntina]

Μάθε να σιωπάς. Μην αφήνεις να βλέπουν οι άλλοι τι κρατάς στα χέρια σου. Δουλεύεις για τον Αόρατο. Ας είναι το έργο σου αόρατο. Όταν σκορπίζει κανείς γύρω του ψίχουλα, μαζεύονται τα πουλιά που στέλνει ο διάβολος, λένε οι Άγιοι. Πρόσεχε την αυτοϊκανοποίηση. Καρποί που τους πέτυχε κανείς με πολύ κόπο μπορεί να γίνουν μονάχα μια μπουκιά για το διάβολο. Γι'αυτό οι πατέρες δίνουν τη συμβουλή: Να ενεργείς με διάκριση. Από δύο κακά διάλεγε το μικρότερο. Βρίσκεσαι κάπου και σου προσφέρουν κάτι. Διάλεξε το μικρότερο κομμάτι, αν τίθεται θέμα εκλογής. Αν όμως κάποιος ή κάποιοι βλέπουν τι θα κάνεις τότε προτίμησε να ακολουθήσεις τη μέση οδό, που θα προκαλούσε την πιο μικρή αίσθηση στους άλλους. Προσπάθησε δηλαδή, με κάθε τρόπο να μένεις αφανής και να περνάς όσο πιο πολύ μπορείς απαρατήρητος. Να το έχεις αυτό σαν έναν κανόνα πάντοτε. Μη μιλάς για τον εαυτό σου, πώς κοιμήθηκες, τι ονειρεύτηκες, τι σου συνέβηκε. Μη λες τη γνώμη σου ευκαίρως-ακαίρως και μάλιστα χωρίς να ερωτηθείς. Μην κάνεις λόγο για τις ανάγκες σου και τις υποθέσεις σου. Όταν διαρκώς γι'αυτά μιλάς τρέφεις απλούστατα τον ναρκισσισμό σου με την αυτοαπασχόλησή σου.

Δέξου τις παρατηρήσεις που σου κάνουν χωρίς μουρμούρα. Να αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη, όταν σε υποδέχονται με σκαιότητα, χωρίς εκτίμηση ή και χωρίς να σου δώσουν προσοχή. Αλλά μη δημιουργείς ο ίδιος ταπεινωτικές καταστάσεις. Παρουσιάζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας τόσο άφθονα όσα έχεις ανάγκη! Παρατηρούμε εκείνον που διαρκώς υποκλίνεται και επιδεικτικά εξυπηρετεί τους άλλους και ίσως να πούμε πόσο ταπεινός είναι! Αλλά ο πραγματικά ταπεινός διαφεύγει την προσοχή του περιβάλλοντός του˙ο κόσμος δεν τον παρατηρεί (Α' Ιωάν. γ' 1). Για τον κόσμο συνήθως είναι ένα μηδενικό.

[Iaspis]

Πολύ ωραία κείμενα. Ο αγώνας τού ανθρώπου χωρίς τέλος... μία διαρκής φροντίδα, μέ τόν νού μας άγρυπνο οφθαλμό, καί τήν καρδιά μας θύρα ανοικτή  στήν Χάρη τού Κυρίου!
Ευχαριστούμε ntina !

[ntina]

Για την προσευχή...

Πρόσεξε, ώστε η φαντασία σου και οι σκέψεις σου να είναι υπάκουα σε σένα σαν ένα καλά γυμνασμένο σκυλί. Στο σκυλί σου δεν επιτρέπεις να τρέχει αδέσποτο εδώ κι εκεί, να γαυγίζει και να ανακατεύει διάφορα δοχεία και να χώνεται μέσα σε ακαθαρσίες και απορρίματα. Το φωνάζεις να γυρίσει πάλι κοντά σου. Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να μπορείς πάντα να ανακαλείς στην τάξη τη σκέψη και τη φαντασία σου. Και αυτό πρέπει να γίνεται αναρίθμητες φορές, κάθε στιγμή που τυχαίνει να παρεκτραπούν. Αν δεν το κάνεις, τότε μοιάζει η φαντασία σου και ο νους σου με άλογο που δεν έχει έναν ορισμένο καβαλάρη, αλλά το παίρνει πότε ο ένας και πότε ο άλλος, λέει ο άγιος Αντώνιος, με αποτέλεσμα να πέσει κάτω εξαντλημένο από τον κόπο και την κακομεταχείριση.

Η προσευχή πρέπει  να προκαλεί μια εσωτερική γαλήνη, μια ήρεμη χαλάρωση στη θλίψη. Πρέπει να δημιουργήσει αγάπη, ευγνωμοσύνη, ταπείνωση. Αν όμως, αντίθετα, γίνεσαι πάρα πολύ ανήσυχος ή πάρα πολύ χαρούμενος˙ αν απογοητεύεσαι πολύ γρήγορα˙ αν νιώθεις πικρία ή υπερβολική διάθεση για εξωτερική δραστηριότητα˙ αν περιπίπτεις σε μυστικές εκστάσεις και συναισθηματισμούς, που μοιάζουν μ'αυτούς που νιώθει κανείς όταν ακούει μουσική˙ αν αισθάνεσαι γενικά ευχαριστημένος και ικανοποιημένος με τον εαυτό σου, γιατί «είσαι εντάξει με τον εαυτό σου και με τους άλλους», τότε βρίσκεσαι σε λαθεμένο δρόμο. Έχεις οικοδομήσει, ό,τι οικοδόμησες, πάνω στον εαυτό σου και στις φτωχές ανθρώπινες δυνάμεις σου. Συγκεντρώσου χωρίς αναβολή και άρχισε να επιτιμάς τον εαυτό σου, πράγμα που πρέπει πάντα να'ναι η αφετηρία της σωστής και αληθινής προσευχής.