Τά άκρα τών μέτρων!

[Iaspis]

Ακούμε καθημερινά από πολλούς ανθρώπους νά περιγράφουν τόν εαυτό τους σάν «άνθρωπο τών άκρων», μέ μία δόση  αυταρέσκειας!

Είναι νομίζω γεγονός πώς παντού (κυρίως όπου υπάρχει σύναξη ανθρώπων) ακούγονται φράσεις όπως: «γιά μένα μέση οδός δέν υπάρχει,  κρύο ή ζέστη, άσπρο ή μαύρο...τέλος», είτε «είμαι άνθρωπος τών άκρων, δέν μπορώ νά συγκρατηθώ...», είτε «εμένα άν μού γυρίσει...τέλος! ή τού ύψους ή τού βάθους. Μέση οδός δέν υπάρχει!». είτε «Τά μέτρα είναι γιά άλλους,...εγώ είμαι τών άκρων άνθρωπος», καί άλλα παρόμοια πού ακούγονται κατά κόρον...
Νομίζω ότι τέτοιου είδους τοποθετήσεις απαντώνται καθημερινά σέ όλα τά επίπεδα τής κοινωνικής ζωής τού τόπου μας, σέ όλα σχεδόν τά μέρη όπου συναθροίζονται καί επικοινωνούν  άνθρωποι, ανεξάρτητα από τήν μόρφωση καί τήν παιδεία πού έχουν λάβει, έτσι ώστε νά δημιουργείται η εντύπωση πώς οι «άνθρωποι τών άκρων» είναι μία υπερσυντριπτική πλειοψηφία, πού πολλές φορές συναγωνίζεται γιά τό ποιός είναι πιό «ακραίος». Οι δέ άνθρωποι τών μέτρων- είτε αυτοί πού πράγματι καταφέρνουν κάποια μέτρα, είτε αυτοί πού επιθυμούν τά μέτρα-χαρακτηρίζονται ως καί....αξιολύπητοι, καί δέν ενδιαφέρουν κανέναν! Όλοι θέλγονται από τά «άκρα» καί τά «μέτρα» φαίνεται νά είναι απαξιωμένα!!
Συμβαίνει κάτι τέτοιο; Κι άν πράγματι συμβαίνει γιατί άραγε; Θέλετε νά πείτε κάτι;

[Θεοδώρα]

[font size=2]
Το ότι είμαι \"άνθρωπος των άκρων\" το έχω εκφράσει κι εγώ για τον εαυτούλη μου αραιά και πού,
θέλοντας να εκφράσω κάτι το αρνητικό και όχι το θέτικο.
Η αλήθεια είναι πως ίσως να ισχύει αυτό σε ορισμένες καταστάσεις και όχι στις περισσότερες......δηλαδή να γινόμαστε υπερβολικοί σε ορισμένες μόνο περιστάσεις –ίσως και ελάχιστες- αλλά με ευκολία να κρεμάμε μία ταμπέλα είτε δική μας, είτε σε άλλον. (γιατί η ανάγκη μας για ΚΡΙΣΗ, δεν στερεύει με τίποτα!!!!)
Και όταν το λέω ή ακούω κάποιον άλλον να το λέει, στο νου μου έχω έναν άνθρωπο που φέρεται μάλλον υπερβολικά, (αγαπάει πολύ, τρώει πολύ, κάνει κάτι «πολύ» ή «πολύ λίγο») ή έναν άνθρωπο που δεν αρέσκεται σε μετριότητες (από την εγωιστική σκοπιά –κοιτάχτε με διαφέρω-).
Όπως και να΄ναι, όταν προσδίδουμε μία ιδιότητα σε κάποιον ή στον εαυτό μας, αυτό δεν παύει να είναι μία κριτική. Γι΄αυτό έχω καταλήξει να μην χρησιμοποιώ πλέον ταμπέλες για τους ανθρώπους και γιατί δεν ισχύουν ή είναι άδικες ή λανθασμένες αλλά και διότι δεν είναι δική μου-μας δουλειά αυτή.
 Πολλοί χριστιανοί θέλοντας να δικαιολογήσουν κάποιες ακραίες συμπεριφορές έναντι των αδελφών τους, και ιδιαίτερα μία σκληρότητα απέναντι τους σε αρκετά θέματα, χρησιμοποιούν την φράση του Κυρίου πως θα εμμέσει τους χλιαρούς (εν ημέρα κρίσεως) και την έχουν καραμέλλα. (ευτυχώς ξεχωρίζουν από μακρυά και έτσι δεν τους επιτρέπουμε να μας \"κοπανάνε\" κι αυτοί) Και βεβαίως ο Κύριος αναφερόταν στον Ίδιο –και όχι πως εμείς οφείλουμε να είμαστε σκληρόκαρδοι και να «αποβάλουμε» με οιονδήποτε τρόπο τους αδελφούς μας- όταν αυτοί δεν φτάνουν τα πνευματικά τα μέτρα τα δικά μας (!!!!!)

Συμφωνώ με το παρακάτω: "Νομίζω ότι τέτοιου είδους τοποθετήσεις απαντώνται καθημερινά σέ όλα τά επίπεδα τής κοινωνικής ζωής", ότι δηλαδή και η δική μου τοποθέτηση αφορά το καθαρά «κοινωνικό» κομμάτι και όχι το πνευματικό. Εκεί δεν υπάρχουν όρια και μέτρα και είναι ένα θέμα που αφορά την σχέση του καθενός μας με τον Ίδιο τον Κύριο (και όχι τις μεταξύ μας σχέσεις)

Εάν τώρα θέλαμε να μιλήσουμε σαν χριστιανοί άνθρωποι, έχω την αίσθηση πως όλοι οι Άγιοι, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι, τους οποίους επιθυμούμε να μιμούμαστε, είναι «άνθρωποι των άκρων» και έτσι φαίνονται στα μάτια των κοινωνικών ανθρώπων .......... πάρτε για π.χ. τον μοναχισμό, τις νηστείες, τις αγρυπνίες, την ταπείνωση, την αγάπη προς όλους, κλπ[/fonts]

[ntina]

\"Να βαδίζετε πάντα τη μέση οδό. Τα άκρα σε καμιά περίπτωση δεν ωφελούν.\"

[Iaspis]

Βρίσκω πώς η Θεοδώρα ξεκαθάρισε αρκετά πράγματα μέ τήν παράθεσή της, σχετικά μέ τίς διάφορες εκλάμψεις τών μέτρων καί τών άκρων. Συμφωνώ πώς τά άκρα εκλαμβάνονται σάν υπερβολή στίς κοινωνίες, κάτι πού χαρακτηρίζεται ώς αρνητικό, ώς επί τό πλείστον. Από τήν άλλη μεριά τά άκρα θέλγουν τούς ανθρώπους, οι οποίοι, πολλές φορές  τά ενδύονται πρός κάθε κατεύθυνση, αδιαφορώντας όχι μόνο γιά τήν όποια κριτική τής κοινωνίας, αλλά καί γιά τυχόν αρνητικές επιπτώσεις στήν υγεία π.χ., ή ακόμη καί τήν σωματική  ακεραιότητα...

Τά μέτρα, χαρακτηρίζονται πολλές φορές σάν μετριότητα, χλιαρότητα κ.ο.κ., καί σάν τέτοια είναι ανεπιθύμητα ώς επί τό πλείστον. Όμως ώς μέτρα, μέση όδός (όπως είπε η Ντίνα), ή χρυσή τομή, θεωρούνται ιδεατά, καί μάλιστα διδάσκονται  σάν η πιό ωφέλιμη, όσο καί δύσκολη οδός πού πρέπει ο άνθρωπος νά προσπαθή νά βαδίζει. Εάν δέ δεχθούμε πώς οι Άγιοι, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι είναι άνθρωποι τών άκρων (όπως είπε η Θεοδώρα), γιατί πράγματι οι καταστάσεις πού βίωσαν φαίνονται ακραίες στά μάτια τών άλλων ανθρώπων,..τότε φαίνεται πώς οι «ακραίοι» διδάσκουν ένθερμα τά μέτρα....

Τί λοιπόν υπάρχουν δύο ειδών άκρα, δηλαδή τά καταστροφικά καί τά ευεργετικά γιά τόν άνθρωπο, καί αντιστοίχως πάλι δύο ειδών μέτρα, δηλαδή η μετριότητα καί η μέση οδός ή χρυσή τομή;

Ή μήπως...Τά καταστροφικά άκρα μέ τήν μετριότητα είναι καταστάσεις πού συγγενεύουν, όπως καί τά ευεργετικά άκρα  μέ τήν μέση οδό αντιστοίχως;

Καί άν είναι έτσι τί είδους συγγένειες είναι αυτές καί από πού μπορεί νά προκύπτουν; Συσχετίζονται ίσως μέ τόν διαχωρισμό πού έκανε η Θεοδώρα ανάμεσα στήν «κοινωνική» καί τήν πνευματική ζωή τού ανθρώπου; Δηλαδή.... σαρκική καί πνευματική, απ\' ότι καταλαβαίνω.

Υπάρχει άραγε αδελφοί, λόγος περί άκρων καί μέτρων πού νά μπορεί νά τά συμπεριλάβει όλα αυτά κατά κάποιον τρόπο;

[Θεοδώρα]

[font size=2]Ένας από τους πολλούς, λόγος που με εκφράζει αδελφέ μου Iaspis -περί άκρων καί μέτρων- είναι του......... (Παΐσιος? Άγιος Αυγουστίνος? Μέγας Βασίλειος? γερόντισσα Γαβριηλία, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ με το παράδειγμά τους?    :blush: ) [/fonts]
[font size=4]
\"Α Γ Α Π Α παιδί μου
ΚΑΙ ΚΑΝΕ Ο,ΤΙ ΘΕΣ\" [/fonts]

[Iaspis]

Μέ τό θέλημα τού Θεού οδηγείται ο άνθρωπος!

Προσκυνούμε  τόν βίο τών Αγίων μας! Διευρύνει τά μέτρα, όλων τών ανθρώπων.

Τί ωραίο νά διαβάζουμε τούς βίους τών Αγίων, περιστατικά από τήν ζωή τους κ.ο.κ. Ιδίως κάποιοι, γιά τούς οποίους δέν έχουν γραφτεί καί τόσα πολλά.

[ntina]

όλοι οι Άγιοι, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι, τους οποίους επιθυμούμε να μιμούμαστε, είναι «άνθρωποι των άκρων»

Τα άκρα συνδέονται με τα όρια. Όταν αγαπήσεις με όλη σου την καρδιά τον Θεό, καταργούνται τα όρια. Βρίσκεσαι σε μια άλλη διάσταση, είσαι γεμάτος Χάρη. Κι αυτή η Θεία Χάρη  σου επιτρέπει να κάνεις πράγματα που ούτε τα είχες φανταστεί. Οπότε δεν τους θεωρώ ανθρώπους των άκρων. :)

Να πω κι ένα παράδειγμα για να γίνω αντιληπτή. Σε ένα μωράκι 2 μηνών δε θα δώσουμε κρέας ή σκληρή τροφή. Είναι \"ακραίο\" να κάνουμε κάτι τέτοιο. Ωστόσο για τους άλλους ανθρώπους είναι \"φυσιολογικό\" να τρώνε τέτοια τροφή. Θα είναι \"ακραίο\" να πάμε να δαγκώσουμε μία πέτρα, γιατί θα σπάσουμε τα δόντια μας. Ωστόσο, αν τα δόντια μας είχαν αυτή τη δυνατότητα, θα ήταν κάτι \"φυσιολογικό\". Το ίδιο πράγμα λοιπόν κάτω απο διαφορετικές συνθήκες είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Άρα λοιπόν το \"ακραίο\" και το \"μη ακραίο\" δεν έχει να κάνει με την πράξη αυτή καθαυτή, αλλά σε τι περιβάλλον γίνεται, σε τι συνθήκες, με ποια κίνητρα κτλ

Όταν οι άνθρωποι ενωθούν πνευματικά με τον Θεό που έχει πλάσει ολόκληρο το σύμπαν και γι\'αυτόν δεν υπάρχει τίποτα το αδύνατο και ακατόρθωτο και τους παρέχει άφθονη τη Χάρη Του, δεν είναι δύσκολο ακόμη και θαύματα να κάνουν (\"θαύματα\" βέβαια για μας, γιατί για το Θεό δεν υπάρχουν θαύματα, αφού μπορεί και κάνει τα πάντα). Όχι μόνο δεν είναι ακραία αυτά που κάνουν, αλλά είναι εντελώς \"φυσιολογικά\" για την πνευματική κατάσταση στην οποία βρίσκονται.

Αν εγώ πχ πω ότι δε θα φάω τίποτα, ούτε θα πιω νερό για 40 μέρες επειδή το έκαναν ασκητές στην έρημο (και άρα είναι κάτι εφικτό), δεν είναι απλά \"ακραίο\", αλλά θα φτάσω στα όριά μου, θα θέσω σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια μου τη ζωή! Γιατί δεν ξυπνάς ένα πρωί και λες, να δω ποια είναι τα όριά μου. Και γι\'αυτό υπάρχει στην εκκλησία μας η διάκριση. Δεν είναι όλα για όλους. Και το ίδιο πράγμα δε σημαίνει το ίδιο για όλους. Οι Άγιοι ούτε μας ωθούν στα άκρα, ούτε μας προ(σ)καλούν να τα ακολουθήσουμε. Ούτε ο Θεός θέλει κάτι τέτοιο. Θέλει απλά να τον αγαπάμε και όλα τα υπόλοιπα θα μας τα χαρίσει Αυτός.

[staboz]

Πολύ σωστά, Ντίνα!
Θεοδώρα, το ακριβές κείμενο του αγίου Αυγουστίνου λέει: Αγάπα τὸν Θεό και κάνε ό,τι θέλεις!

[ntina]

Και μία συμπλήρωση. Μιμούμαστε τους Αγίους στις αρετές και όχι στα χαρίσματα που τους έδωσε ο Θεός (τα οποία μπορεί να μας φαίνονται \"ακραία\"). :)

[Iaspis]

Όλα τά αποσπάσματα από:
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ
Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως
Πηγή: http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/Pateres/Ekdosis%20akrivis.htm

Γι' αυτό και πήρε το όνομα \"ξύλο της γνώσεως του καλού και του κακού\"· διότι έδινε σε όσους το δοκίμαζαν τη δύναμη να γνωρίσουν τη φύση τους· αυτό όμως ήταν καλό για τους τέλειους, αλλά κακό για τους ατελείς και τους επιρρεπείς στις επιθυμίες· ακριβώς όπως η ξηρά τροφή κάνει κακό στα βρέφη που τρέφονται ακόμη με γάλα...

...Το δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού είναι η διάκριση της κάθε είδους παρατηρήσεως. Και αυτή είναι η τέλεια γνώση της φύσεως, η οποία είναι βέβαια καλή για τους τέλειους και γι' αυτούς που ζουν τη θεωρία του Θεού, διότι τους καθιστά γνωστή την παντοδυναμία του Δημιουργού και δεν φοβούνται την πτώση, καθώς με την πάροδο του χρόνου έχουν φθάσει σε κάποιο βαθμό αυτής της θεωρίας· δεν είναι όμως καλή για τους νέους και επιρρεπείς στις επιθυμίες, διότι η φροντίδα για το σώμα τους τραβά την προσοχή και τους αποσπά, καθώς είναι ασταθείς στην παραμονή στο αγαθό και δεν σταθεροποιήθηκαν ακόμη στην αφοσίωση στο μοναδικό καλό.

Εδώ είναι τά όρια καί η διάκριση, οι «τέλειοι», «που ζουν τη θεωρία του Θεού», καί η διαρκής εξάσκησή τούς «καθιστά γνωστή την παντοδυναμία του Δημιουργού και δεν φοβούνται την πτώση» τά διευρύνουν πρός όφελος όλων μας. Οι Πατέρες καί οι Άγιοι τής Εκκλησίας μας είναι λοιπόν τά μέτρα, καί η μέση οδός, καί τήν βαδίζει όποιος προαιρείται καί αγωνίζεται διαρκώς. Καί η αρχή βρίσκεται στήν υποταγή τής επιθυμίας στό λογικόν, πού σταθεροποιεί τόν άνθρωπο στήν αρετή.
Αυτά είναι μέτρα, καί όσο ο άνθρωπος δέν προαιρείται παίρνει τήν αντίθετη οδό, εκείνη τών άκρων, η οποία αρχίζει μέ τήν μετριότητα, όπου παρότι ο άνθρωπος ξέρει ποιός είναι ο δρόμος, δέν προαιρείται από αδυναμία καί έτσι υποδύεται τήν οδό αντί νά τήν βαδίζει...Καί καταλήγουν αυτά τά άκρα....στήν πτώση καί τόν όλεθρο!

Ή πρέπει να θεωρήσουμε ως δένδρο της ζωής την πιο βαθιά έννοια για το Θεό που προέρχεται από τα κτιστά, και την αναγωγή μέσω αυτών στον Πλάστη, Δημιουργό και Αίτιο όλων των όντων· και αυτό το ονόμασε \"παν ξύλον\", εννοώντας δηλαδή την πληρότητα και την ενότητα, που μας παρέχει την μοναδική μετοχή του καλού· και \"δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού\" ονόμασε την αισθητή και ηδονική βρώση, η οποία φαίνεται γλυκιά, αλλά στην πραγματικότητα οδηγεί αυτόν που την γεύεται στην μετοχή των κακών· διότι λέει ο Θεός: «Από κάθε δένδρο του Παραδείσου μπορείς να φας»· νομίζω είναι σαν να λέει ο Θεός, \"με όλα τα κτιστά οδηγήσου σε μένα τον Πλάστη και δοκίμασε τον μοναδικό καρπό, εμένα,την όντως ζωή. Όλα ας σου προσφέρουν ως καρπό την ζωή, και την κοινωνία μαζί μου να την κάνεις συστατικό της υπάρξεώς σου· διότι έτσι θα γίνεις αθάνατος\". «Και δεν θα φάτε από το δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού. Την ημέρα που θα φάτε απ' αυτό, θα πεθάνετε». Διότι η αισθητή τροφή είναι από τη φύση της αναπλήρωση αυτών που αποβάλλονται και πηγαίνει στον αφεδρώνα και χάνεται· και είναι αδύνατον να μένει άφθαρτος αυτός που καταναλώνει την αισθητή τροφή.

....τήν «ηδονική βρώση, η οποία φαίνεται γλυκιά, αλλά στην πραγματικότητα οδηγεί αυτόν που την γεύεται στην μετοχή των κακών», τήν σαρκική ζωή  πού αποχωρίζεται τήν Αγάπη καί οδηγείται στήν φθορά καί τόν θάνατο! Αυτά είναι τά άκρα!

Οί πραγματικοί «ακραίοι» από τούς πρωτόπλαστους μέχρι σήμερα αδελφοί... κλαίνε, ντρέπονται, θρηνούν, μετανοούν λίγο πρίν χαθούν, καί αναζητούν τά μέτρα τής σωτηρίας εν Κυρίω, τόν δρόμο τής επιστροφής στήν Αγάπη, γιατί αυτή ήταν καί είναι η απώλεια πού προέρχεται από τήν πτώση! καί δέν θέλουν νά ακούνε πιά γιά ακραίες καταστάσεις, καί γίνονται αγωνιστές τών μέτρων μέ τήν Χάρη τού Κυρίου, πού άνοιξε τόν δρόμο τής μετανοίας διά τού ακραίου καί ασύληπτου σταυρικού θανάτου τού Θεού, πρίν τήν ένδοξο Ανάσταση καί τήν κατάργηση τής ακρότητος τού θανάτου!..... Πολύ περισσότερο δέν πρέπει -οι νέοι κυρίως- νά θεωρούν τά λεγόμενα «άκρα» ή τούς «ακραίους» ελκυστικά, γιατί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ! Τό αντίθετο συμβαίνει!

Ο άγγελος  δεν έχει τη δυνατότητα να μετανοήσει, διότι είναι και ασώματος. Αντίθετα ο άνθρωπος, εξαιτίας της αδυναμίας του σώματός του, μπορεί να μετανοήσει.

Ο τόπος του σώματος είναι τα όρια αυτού που το περιέχει ως περιεχόμενο· για παράδειγμα, ο αέρας περιέχει, ενώ το σώμα περιέχεται. Όλος ο αέρας που περιέχει δεν είναι ο τόπος του σώματος που περιέχεται, αλλά τα όρια του περιέχοντος αέρα τα οποία αγγίζουν το περιεχόμενο σώμα. Γενικά ισχύει, αυτό που περιέχει να μη βρίσκεται μέσα στο περιεχόμενο.

Ο Θεός, λοιπόν, που είναι άϋλος και απερίγραπτος, δεν βρίσκεται σε τόπο· διότι ο ίδιος είναι τόπος του εαυτού του, αφού γεμίζει τα πάντα και είναι πάνω απ' όλα και όλα τα συνέχει. Λέγεται βέβαια ότι βρίσκεται σε τόπο. Και ονομάζεται τόπος Θεού εκείνος όπου αποκαλύπτεται η ενέργειά του. Διότι ο ίδιος χωρίς ανάμειξη διέρχεται μέσω όλων και μεταδίδει σ' όλα την ενέργειά του, ανάλογα με την καταλληλότητα και την δεκτική ικανότητα του καθένα· εννοώ την καθαρότητα της φύσεως και της προαιρέσεως· καθώς είναι πιο καθαρά τα άϋλα από τα υλικά και τα ενάρετα από τα προσκολλημένα στην κακία. Γι' αυτό, λοιπόν, τόπος Θεού ονομάζεται εκείνος που μετέχει περισσότερο στην ενέργεια και τη χάρη Του.

Αμήν!

[staboz]

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο κουραστικές είναι αυτές οι σχοινοτενείς παραθέσεις μεγάλων πατερικών κειμένων, συνοδευόμενες από δυσνόητα δικά σου κείμενα... Μεχρι πότε; Λίγα λόγια απλά και κατανοητά δεν μπορούμε να γράφουμε;

[Αρτέμης]

Να γράψω και γω κάτι πάνω στο ενδιαφέρον αυτό θέμα το οποίο πιστεύω πως χαρακτηρίζει την ζωή του καθενός μας ανάλογα με τον δρόμο που ακολουθεί.. Συμφωνώ στο γεγονός ότι η φράση σχετικά με την μέση οδό αναφέρεται στην διάκριση και στο γεγονός πως δεν πρέπει ν\' αντιμετωπίζονται όλοι οι άνθρωποι με τα ίδια κριτήρια. Επίσης αυτοί που αυτοαποκαλούνται/μαστε άνθρωποι των άκρων μάλλον λένε/με κατά το ήμισυ ψέματα αφού φτάνουν/ουμε στα άκρα στα θέματα όπου δεν μπορούν/ουμε να παλέψουν/ουμε με τα πάθη τους/μας(ακαταίσχυντη διασκέδαση, τσιγάρο,αλκοόλ,νεύρα,θυμός κτλ) ή φθάνουν στα άκρα μόνο και μόνο για το θεαθήναι, ενώ όταν πρέπει να φτάσουν/ουμε σε άκρα αρετής(ελεημοσύνες,αγάπη προς πλησίον,υπομονή κτλ)τότε προβάλουν/ουμε επιχειρήματα όπως \'\'..κουράστηκα..\'\', \'\'..υπάρχουν και όρια..\'\', \'\'..δεν αντέχω άλλο..\'\'. Όπως και να έχει, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κάποιον αν έχει πάθος π.χ με την μουσική ή την ζωγραφική ή την φωτογραφία κτλ και ασχολείται μανιωδώς με αυτό, ΑΡΚΕΙ να μην γίνεται αυτή η μανία του εμπόδιο στην σχέση του με τον Πατέρα που μας δίνει την δυνατότητα να χαιρόμαστε αυτό με το οποίο ασχολούμαστε. Όταν συνδυάζεται αυτή η \'μανία\' με δοξολογία και ευχαριστία προς τον Θεό που μας χαρίζει αυτές τις στιγμές χαράς τότε ίσως τα άκρα αυτά είναι θεμιτά. Τα παραδείγματα των ακραίων συμπεριφορών και τρόπων ζωής κάποιων Αγίων αλλά και η ταυτόχρονη διάκριση τους προς τον κάθε άνθρωπο χωριστά δείχνει περίτρανα την σωστή χρήση των μέτρων και των άκρων στην ζωή μας.

[Iaspis]

Εάν τά μέτρα καί η μέση οδός καί η χρυσή τομή, προέρχονται γιά τόν άνθρωπο από τήν αγάπη τού Κυρίου, τότε η ακρότητα προέρχεται από τήν  έλειψή της, καί προκύπτει απ\' τήν πτώση.

Δηλαδή τά μέτρα μετέχουν τής αγάπης, πού είναι παράδεισος,  καί τό «πάν ξύλο», είναι η πνευματική εργασία τού ανθρώπου πού αποσκοπεί στήν λατρεία τού Θεού γιατί μόνον μέ αυτόν τόν τρόπο Τόν γνωρίζει καί ενώνεται καί κοινωνεί μαζί Του αισθανόμενος πλήρης, καταργώντας τά όρια πού προκύπτουν από τήν σωματική φύση του η οποία βρίσκεται σέ τόπο, καί ο οποίος γίνεται κατά χάρη «τόπος τού Θεού» όταν εκεί εμφανίζεται η θεία ενέργεια εξαιτίας τής καθαρότητος καί τής προαιρέσεως πού εξομοιώνει τό σώμα του μέ τήν σχεδόν άυλη ενάρετη φύση τών αγγέλων, ομοιώνοντάς τον μέ τήν αγάπη τού Θεού!

Ενώ τά άκρα εκπίπτουν από τήν αγάπη τού Κυρίου μέσω τής αισθητής καί ηδονικής βρώσης πού φαίνεται γλυκειά στούς ατελείς, όμως δέν είναι γιατί μάς βγάζει από τόν τόπο τής λατρείας τού Θεού,  καί θεοποιώντας μας αυθαιρέτως, μετατρέπεται σέ μέγιστη πίκρα, αρχή φθοράς καί ποτήριον θανάτου, αποχωρισμός τού τόπου τού ανθρώπου από τήν χάρη τού Θεού, απώλεια τής ψυχής πού χρόνισε στόν κρανίου τόπο  τών παθών καί τής αμαρτίας, καί βλέποντας τό σώμα της ωσάν βαρύ φορτίο πήγε νά εξωμοιωθεί μέ αμετανόητο δαίμονα καί νά χαθεί απρόσωπη δίχως τήν χάρη γιά τήν οποία επλάσθη.

Αυτά τά άκρα ενδύθηκε η τέλεια θεïκή φύση τού Σωτήρα μας καί μέ τήν αναμάρτητη ζωή, τά πάθη τήν σταύρωση, τόν θάνατο καί τήν Ανάστασή Του, άνοιξε τόν δρόμο τών τελείων γιά τόν άνθρωπο, πού μετανοούν  γιά τήν απώλειαν στόν αφεδρώνα πού προέρχεται από τήν αισθητή βρώση, καί αναγνωρίζοντας τήν πίκρα της στρέφουν εν συντριβή καρδίας τόν οφθαλμό τής ψυχής τους, τόν νού, πρός τόν Κύριο καί βαδίζουν τήν οδό Τού Θεού, αυτήν τής αναστάσεως, πού προσέδωσε στήν ανθρώπινη φύση ο Κύριος ενδύοντάς την, πρός γνώσιν τής παντοδυναμίας τού Θεού ο οποίος διαρηγνύει τά δεσμά τού θανάτου, κάνοντας τόν προαιρούμενο άνθρωπο νά ζεί στήν θεωρία τού Θεού, μή φοβούμενος πλέον τήν πτώση πού προέρχεται από τήν αστάθεια τής παραμονής καί τής αφωσίωσης  στό αγαθό!

Στήν κτίση ο Θεός δημιούργησε τόν εαυτό Του σέ τόπο, αυτό είναι νομίζω ο άνθρωπος, καί στήν νέα κτίση άγιασε ο Θεός τόν τόπο τού ανθρώπου! Αυτά είναι τά μέτρα τού ανθρώπου πού είναι ο τόπος τής χάρης τού Θεού!

Τά άκρα είναι τών μέτρων άκρα, τά όρια εκείνου- τού ανθρώπου δηλαδή- πού δέν περιέχει αυτό στό οποίο περιέχεται, αλλά μετέχει αυτού, δηλαδή μετέχει τής χάριτος τού Θεού, συγκρατώντας τον τόπο του στίς εντολές τού Θεού πού γίνονται τά μέτρα του, λατρεύοντας τόν Κύριο, τόν απέραντο, αχώρητο, χωρίς όρια Θεό του, τόν παντοδύναμο πού  κάνει τόπο Του καί αγιάζει τόν προαιρούμενο, βγάζοντάς τον έξω από τά όρια τού θανάτου στήν Ανάσταση!

«Αγάπα τὸν Θεό και κάνε ό,τι θέλεις!»  Τό θέλημα Του είναι η αγάπη!

[Iaspis]

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο κουραστικές είναι αυτές οι σχοινοτενείς παραθέσεις μεγάλων πατερικών κειμένων, συνοδευόμενες από δυσνόητα δικά σου κείμενα... Μεχρι πότε; Λίγα λόγια απλά και κατανοητά δεν μπορούμε να γράφουμε;

Κύριε Σταύρο νομίζω πώς από καλή διάθεση έχετε τήν εντύπωση πώς εγώ είμαι δυσνόητος. Όμως η αλήθεια είναι πώς δέν είμαι παρά ανόητος. Βέβαια δέν γεννήθηκα ανόητος, όμως έγινα ανόητος μέσα από μία ακραία  ζωή, μακρυά απ\' τόν τόπο της...
Τό φόρουμ γιά μένα είναι μέρος μελέτης - δέν μπορεί νά είναι κάτι άλλο, παρότι ο πειρασμός έχει πολλά πλοκάμια- καί σάν τέτοιο γίνεται αιτία, ώστε νά ανατρέχω στά Πατερικά καί τίς Γραφές, μελετώντας όχι κάτι άλλο εκτός από τόν εαυτό μου! Τόν ανόητο δηλαδή!
Συγχωρέστε μου τήν περιαυτολογία, όμως μού είναι αναγκαίο νά πώ, γιά άλλη μία φορά, πώς η μελέτη μου (αυτή πού προανέφερα) μέσα σέ αυτό τό φόρουμ λειτουργεί στήν βάση τών προσωπικών σχέσεων πού έχω συνάψει μέ όλους τούς συνδαιτημόνες, πράγμα πού αποτελεί τήν συνολική άποψή μου γιά τήν επικοινωνία μεταξύ τών ανθρώπων.
Καταλαβαίνω ότι (ιδίως) εσάς πράγματι ίσως νά σάς κουράζουν αυτά τά μακρυνάρια μου, μίξη Πατερικών κειμένων καί τής μελέτης πού προανέφερα....Δέν τό κάνω γιά νά προκαλέσω, καί γνωρίζω καί αποδέχομαι τήν (ας τό πώ κομψά αυτή τήν φορά) ανεπάρκειά μου,  όμως μού είναι πρός τό παρόν αναγκαίο, καί σάς παρακαλώ νά μήν σταματήσετε νά ρίχνετε μία ματιά, ώστε νά μέ διορθώνεται όπου σφάλλω. Διότι αυτήν τήν διόρθωση επιζητώ στίς σχέσεις μου μέ τούς συνανθρώπους μου, καί άν δέν σκεφτόμουν πώς θά γινόμουν άκρως γραφικός (όπως στό παρελθόν)....θά ζητούσα συγγνώμη από αρκετούς αδελφούς καί αδελφές συνδαιτημόνες....!!

Πάντως θά προσπαθήσω (όπως λέτε καί εσείς, αλλά καί ο Ανδρέας) νά εκφράζομαι πιό κατανοητά καί μέ λιγώτερα λόγια.
Εξάλου σέ μία περίπου  εβδομάδα θά αναγκασθώ νά κάνω παύση ΣυνΕυωχίας γιά 3 εβδομάδες περίπου, γιατί θά πρέπει νά υποστώ τήν δοκιμασία τών καλοκαιρινών διακοπών. Οπότε θά φύγω γιά 3 εβδομάδες.....μάλλον θά έρθω γιά 3 εβδομάδες!
Εύχομαι αδελφοί νά αντέξω μακρυά σας.....δηλαδή κοντά σας!

[planaria]

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο κουραστικές είναι αυτές οι σχοινοτενείς παραθέσεις μεγάλων πατερικών κειμένων, συνοδευόμενες από δυσνόητα δικά σου κείμενα... Μεχρι πότε; Λίγα λόγια απλά και κατανοητά δεν μπορούμε να γράφουμε;

Κύριε Σταύρο νομίζω πώς από καλή διάθεση έχετε τήν εντύπωση πώς εγώ είμαι δυσνόητος. Όμως η αλήθεια είναι πώς δέν είμαι παρά ανόητος. Βέβαια δέν γεννήθηκα ανόητος, όμως έγινα ανόητος μέσα από μία ακραία  ζωή, μακρυά απ\' τόν τόπο της...
Τό φόρουμ γιά μένα είναι μέρος μελέτης - δέν μπορεί νά είναι κάτι άλλο, παρότι ο πειρασμός έχει πολλά πλοκάμια- καί σάν τέτοιο γίνεται αιτία, ώστε νά ανατρέχω στά Πατερικά καί τίς Γραφές, μελετώντας όχι κάτι άλλο εκτός από τόν εαυτό μου! Τόν ανόητο δηλαδή!
Συγχωρέστε μου τήν περιαυτολογία, όμως μού είναι αναγκαίο νά πώ, γιά άλλη μία φορά, πώς η μελέτη μου (αυτή πού προανέφερα) μέσα σέ αυτό τό φόρουμ λειτουργεί στήν βάση τών προσωπικών σχέσεων πού έχω συνάψει μέ όλους τούς συνδαιτημόνες, πράγμα πού αποτελεί τήν συνολική άποψή μου γιά τήν επικοινωνία μεταξύ τών ανθρώπων.
Καταλαβαίνω ότι (ιδίως) εσάς πράγματι ίσως νά σάς κουράζουν αυτά τά μακρυνάρια μου, μίξη Πατερικών κειμένων καί τής μελέτης πού προανέφερα....Δέν τό κάνω γιά νά προκαλέσω, καί γνωρίζω καί αποδέχομαι τήν (ας τό πώ κομψά αυτή τήν φορά) ανεπάρκειά μου,  όμως μού είναι πρός τό παρόν αναγκαίο, καί σάς παρακαλώ νά μήν σταματήσετε νά ρίχνετε μία ματιά, ώστε νά μέ διορθώνεται όπου σφάλλω. Διότι αυτήν τήν διόρθωση επιζητώ στίς σχέσεις μου μέ τούς συνανθρώπους μου, καί άν δέν σκεφτόμουν πώς θά γινόμουν άκρως γραφικός (όπως στό παρελθόν)....θά ζητούσα συγγνώμη από αρκετούς αδελφούς καί αδελφές συνδαιτημόνες....!!

Πάντως θά προσπαθήσω (όπως λέτε καί εσείς, αλλά καί ο Ανδρέας) νά εκφράζομαι πιό κατανοητά καί μέ λιγώτερα λόγια.

Αγαπητέ Δημήτριε αν θες απλά, άκου μία σκέψη. Μήπως αν γράφεις πιο \'\'συμμαζεμένα\'\' καταφέρεις να δημιουργήσεις περισσότερες \'\'γέφυρες\'\' επικοινωνίας με όλα τα μέλη του φόρουμ? Το λέω αυτό γιατί εσύ είσαι αυτός που θεωρεί τόσο σπουδαίο την επικοινωνία μεταξύ των αδερφών (κ με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο). Αν θες προσπάθησε ίσως λίγο να έρθεις κ στην θέση των υπολοίπων. Δικαίωμά σου πάντως είναι να διατηρήσεις το ίδιο \'\'στυλ\'\'. Κανείς δεν μπορεί να στο απαγορεύσει. Εμείς απλώς σου εκφράζουμε μια δυσκολία που έχουμε κ ο μοναδικός λόγος που το κάνουμε αυτό είναι γιατί θέλουμε να έρθουμε σε μεγαλύτερη επικοινωνία μαζί σου μέσω των σχόλιών σου κ των κειμένων σου.

Εξάλου σέ μία περίπου  εβδομάδα θά αναγκασθώ νά κάνω παύση ΣυνΕυωχίας γιά 3 εβδομάδες περίπου, γιατί θά πρέπει νά υποστώ τήν δοκιμασία τών καλοκαιρινών διακοπών. Οπότε θά φύγω γιά 3 εβδομάδες.....μάλλον θά έρθω γιά 3 εβδομάδες!
Εύχομαι αδελφοί νά αντέξω μακρυά σας.....δηλαδή κοντά σας!

Αν κ να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα τις δύο τελευταίες σου προτάσεις, απλά δεν θα συμφωνήσω με την άποψή για τις καλοκαιρινές διακοπές....     :judge::judge::judge:
Είναι τουλάχιστον προκλητικό για τους υπολοίπους. Ακούς εκεί!! :P (Ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι αυτό το τελευταίο είναι πείραγμα...) :)

[Iaspis]

Αν κ να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα τις δύο τελευταίες σου προτάσεις,

Έχεις δίκαιο Αλέξανδρε! Δέν μπορεί νά γνωρίζει κάθε συνάνθρωπος μου, ότι εγώ κατοικώ στό εξωτερικό. Αυτό πάντως  σημαίνει ότι, όταν φεύγω γιά διακοπές από τόν τόπο πού κατοικώ,....έρχομαι πίσω στήν πατρίδα. Γι αυτό είπα πώς φεύγοντας μακρυά σας γιά διακοπές,  μάλλον έρχομαι κοντά σας, δηλαδή στόν τόπο μου...
Δηλαδή, μέ δυό λόγια κατάφερα μέχρι τώρα στήν ζωή μου νά κάνω τό φεύγω.... έρχομαι καί τό έρχομαι....φεύγω! Είναι νά μήν τά μπερδεύω μετά, αδελφέ μου τά ζητήματα εν γένει;....Άς είναι...έχει ο Θεός!

...απλά δεν θα συμφωνήσω με την άποψή για τις καλοκαιρινές διακοπές....

Αυτό αγαπητε Αλέξανδρε εκτός από τό ότι είναι, κατ\' εμέ, πολύ ενδιαφέρον θέμα γιά συζήτηση είναι καί πολύ επίκαιρο, λόγω καλοκαιριού! Γι αυτό επέτρεψέ μου σέ παρακαλώ, νά τό μεταφέρω σέ μία νέα ενότητα, έτσι ώστε νά τό συζητήσουμε.
Εγώ τήν έχω ανάγκη αυτήν τήν συζήτηση, γιά αυτό τό θέμα, περισσότερο από ποτέ, καί θά προσπαθήσω νά μήν τά μπερδέψω!
Εδώ τό λοιπόν αδελφοί: http://sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=15219#p15219