Μια παράξενη εικόνα από την Ανάσταση!

[staboz]

Για πουλάκια μου, για να δω, πέστε μου τί βλέπετε σ᾿ αυτήν την πρωτότυπη εικόνα από τον εορτασμό του Πάσχα;

[Ιωάννα]

Ανδρούτσος, Καραϊσκάκης, Κολοκοτρώνης, Μπουμπουλίνα.... τους υπόλοιπους δεν τους αναγνωρίζω.
Πού την βρήκατε αυτή την εικόνα;;;
Iaspis, δώσε την πνευματική διάσταση της εικόνας!!!
Έχει, δεν έχει;;;; :)

[Ξένια]

Εμένα μου κάνουν εντύπωση οι εκφράσεις των προσώπων...

[Iaspis]

Iaspis, δώσε την πνευματική διάσταση της εικόνας!!!
Έχει, δεν έχει;;;; smile

Τώρα μάλιστα....Άν περιμένεις από εμένα πνευματική διάσταση Ιωάννα μου....Τί νά πώ; Σώθηκες!
Ο Ρωμηός νομίζω ότι θά μπορούσε!

Για πουλάκια μου, για να δω, πέστε μου τί βλέπετε σ᾿ αυτήν την πρωτότυπη εικόνα από τον εορτασμό του Πάσχα;

Εγώ βλέπω πώς οι ήρωες τής επανάστασης είναι ετοιμοπόλεμοι, καί κρατούν μαύρα αναμένα κεριά, ενώ ο Ιερέας δίνει τό Άγιο φώς στό παιδάκι κρατώντας καί οι δύο λευκά κεριά.
Ο ουρανός είναι δίχρωμος...Τολμώ νά υποθέσω μπαρουτοκαπνισμένος, κατά τό ήμισυ.

[Ξένια]

Τα μαύρα κεριά ήθελα ναξερα που τα είδες...

[Iaspis]

Τα μαύρα κεριά ήθελα ναξερα που τα είδες...

Έχεις δίκαιο,....εννοώ σκούρα. Όχι λευκά!
Άν βλέπω καλά βέβαια....

[Ξένια]

Τώρα μάλιστα! Συμφωνούμε!
Αν κι εγώ όπως προανέφερα, κατευθύνομαι προς τις εκφράσεις των προσώπων... Μου φαίνονται σαν ... πως να το πω.. Σαν να \"ταχουν πάρει\" με κάτι!
Κανείς δεν είναι χαρούμενος, δεν χαμογελάει, αυτό είναι σίγουρο..

[staboz]

Μπράβο, Ιωάννα!
Τρίποντο κατευθείαν!
Από αριστερά λοιπόν προς τα δεξιά:
Καραϊσκάκης, Ανδρούτσος, Αθανάσιος Διάκος.
Ο δεσπότης προφανώς είναι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός.
Δεξιά: Κολοκοτρώνης,
στο βάθος με το άσπρο μουστάκι Κουντουριώτης,
Μπουμπουλίνα,
στο βάθος Κίτσος Τζαβέλλας, Μαντώ Μαυρογένους[;],
Μάρκος Μπότσαρης[;]
Πιστεύω να είναι κάπου κοντά στην πραγματικότητα...

[staboz]

Τα μαύρα κεριά ήθελα ναξερα που τα είδες...

Πού είδε τα μαύρα κεριά;
Εκεί που είδε χθες τη λιακάδα... http://sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=13424#p13424
Και εκεί που...
Πού είναι αυτό, βρε παιδιά, που ζήταγε συγνώμην από όλο τον κόσμο;
Ψάχνω τόσην ώρα να το βρω και δεν τα καταφέρνω...!!!

Φαίνεται πως μερικές φορές τον

επηρεάζει τό πορτοκαλί χρώμα πού έχει τό φόρουμ τού Ρωμηού. Αλλιώς δέν εξηγείται!

[Ξένια]

Πού είναι αυτό, βρε παιδιά, που ζήταγε συγνώμην από όλο τον κόσμο;
Ψάχνω τόσην ώρα να το βρω και δεν τα καταφέρνω...!!!

Ποιό απόλα?? χαχαχα!

[Ξένια]

Πού είναι αυτό, βρε παιδιά, που ζήταγε συγνώμην από όλο τον κόσμο;
Ψάχνω τόσην ώρα να το βρω και δεν τα καταφέρνω...!!!

http://sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=13391#p13391 μήπως λέτε αυτό?

[staboz]

Ά! μπράβο, Ξενάκι!
Αυτό είναι.
Δεν θα το έβρισκα ποτέ. Δεν φανταζόμουν ότι το είχε στα... δικά μου!
Και για να μην παιδευόμαστε με τις παραπομπές, το μεταφέρω εδώ:

By Iaspis λοιπόν:

ζητώ καί εγώ τήν συγχώρεση από:

-Τόν Παύλο τόν ρωμηό, γιά τόν οποίον αργά κατάλαβα πώς έχοντας τήν ευθύνη καί τήν φροντίδα γιά όλη τήν λειτουργία καί τήν οργάνωση τού φόρουμ, έχει εκ τών πραγμάτων επωμισθεί τόν δύσκολο ρόλο νά διατηρεί τίς ισορροπίες, έτσι ώστε νά μπορούμε νά εκφραζόμαστε όλοι ελεύθερα σέ ένα χώρο πού έχει σάν στόχο νά διευκολύνει καί νά προάγει τήν εν Χριστώ επικοινωνία. Δύσκολο τό έργο σου αδελφέ, ελπίζω πάντοτε στήν συγχωρεσή σου, υπολογίζοντας στόν ήπιο χαρακτήρα πού έχω καταλάβει πώς διαθέτεις. Εύγε! (όπως καί σύ θά έλεγες) γιά τό διαδυκτιακό σου έργο.

-Τό  Ανδρέα τόν mistral, γιά τόν οποίον αργά κατάλαβα ότι ο χρόνιος καί συνεπής αγώνας του, καί η προσήλωσή του στήν Εκκλησία μας, τού δημιούργησε τήν διάκριση μίας δόκιμης εν Χριστώ επικοινωνίας, πού κάνει λιακάδα... Εις το επανιδείν αδελφέ.

-Τόν Ιωάννη (ioannis40), γιά τόν οποίον πολύ αργά κατάλαβα πώς οι καυστικές, πολλές φορές, παρεμβάσεις του καί ο (συμπαθής πλέον γιά μένα) λύκος στό avatar του, είναι απαθείς καί έχουν παιδευτικό χαρακτήρα, πού σκοπεύει νά δημιουργήσει ένα κλίμα επικοινωνίας, όπου κάποιος θά σκεφθεί βαθύτερα προτού ομιλήσει παρορμητικά, κερδίζοντας στήν σύνεση. Λυπούμαι πού δέν μπαίνεις τώρα τελευταία αδελφέ. Ο λόγος σου γιά μένα είναι ακριβής καί τό ύφος σου ωφέλιμο.

-Τόν Βασίλη τόν arhaggelo, γιά τόν οποίον αργά κατάλαβα πώς είναι ένας γέροντας νέος. Αρχικά αδελφέ καί γιά πολύ καιρό νόμιζα πώς είσαι άνω τών 65 ετών, αλλά τελικά κατάλαβα πώς πρόκειται γιά  νέο άνθρωπο μέ θεολογική γνώση, ενθουσιώδη χαρακτήρα, καί καλή καρδιά. Εύχομαι πρός στενότερη γνωριμία...

-Τήν Ξένια (Xenia), γιά τήν οποία αργά κατάλαβα πώς όταν τής παίρνεις 10 θέλει νά σού πάρει 11, καί όταν τής δίνεις 1 θέλει νά σού δώσει 12...Κράτησε τόν ενθουσιασμό σου Ξένια...κι ας ξεχειλίζει, τί νά κάνουμε!

-Τήν Ευθυμία τήν  quality, γιά τήν οποία αργά κατάλαβα πώς τό nickname της σχετίζεται σέ μεγάλο βαθμό μέ τήν προσωπικότητά της. Ελπίζω στήν επάνοδο τής δόκιμης νεανικής άποψης σου, καί τήν επανεμφάνιση τών δημοσιεύσεών σου.

-Τόν Μάριο (MaRiOsV), γιά τόν οποίον αργά κατάλαβα πώς φέρει πανάξια είς πέρας  εργασία γιά τήν οποία απαιτείται ολόκληρη υπηρεσία μέ πολύ προσωπικό, όπως Technical Team, Team επικοινωνίας, διεκπεραίωσης, πυροσβεστική υπηρεσία, καί άλλα παρόμοια στρατιωτικά σώματα...Πάνω απ\' όλα βέβαια βρίσκεται ένας ήπιος καί δυναμικός νέος άνθρωπος, μέ  ορθή χριστιανική άποψη.

-Τήν Ιωάννα, από τήν οποία αργά κατάλαβα πώς η σωστή γνώμη είναι καί ήπια καί απαθής, χωρίς υπερβολές καί εξάρσεις, καί όποιος τήν εκφράζει βοηθεί αθόρυβα καί ουσιαστικά, μέ τήν απλή καί απέρριτη παρουσία του. Κάτι παραπάνω απ\' τό λεγόμενο καλό γούστο! Πολλές φορές σκέφτηκα πώς δέν σέ καλωσόρισα από αμέλεια. Καλώς όρισες τό λοιπόν!

-Τόν Αρτέμη, από τόν οποίον αργά κατάλαβα πώς, η αγνή καί ταπεινή καρδιά διακρίνει τό φώς απ\' τό σκοτάδι, καί όχι στό φώς ή στό σκοτάδι.

-Τόν Θάνο (Thanos), από τόν οποίο αργά κατάλαβα πώς η εργασία είναι προτιμωτέρα από τήν ομιλία.

-Τόν Πέτρο (Petros), από τόν οποίο αργά κατάλαβα πώς όποιος ξέρει νά σωπαίνει, γνωρίζει καί νά ομιλεί μέ νόημα.

-Τόν Φώτη τόν Μαρκήσιο de Karampa, από τόν οποίο αργά κατάλαβα πώς όποιος πατά γερά στά πόδια του, δέν ζηλεύει τό πέταγμα τών πουλιών. Καθώς ξέρω πώς κάνουμε τό ίδιο επάγγελμα, εύχομαι πρός στενότερη γνωριμία.

-Τόν diabaths, από τόν οποίον αργά κατάλαβα πώς η ευθύτητα στόν άνθρωπο είναι η αρχή, πού τόν αναδεικνύει καί στήν ηρεμία καί στήν ένταση, καί επίσης τόν κάνει νά υπάρχει καί ομιλώντας καί σωπαίνοντας.

-Τόν Ratsas, από τόν οποίον αργά κατάλαβα πώς οι αρχές, προσδίδουν τήν διάθεση στόν άνθρωπο ώστε νά λειτουργεί καί νά εκφράζεται συλλογικά μέ τούς άλλους.

-Τόν Αλέξανδρο τόν planaria,  από τόν οποίον αργά κατάλαβα πώς η βοήθεια πού προσφέρεται χωρίς νά ζητηθεί είναι δείγμα διάκρισης αυτού πού τήν προσφέρει, καί ξανακάνει ακέραιο αυτό πού κόπηκε στήν μέση...

-Από τήν Ειρήνη (eirini), από τήν οποία αργά κατάλαβα πώς η ευσέβεια είναι τό κλειδί πού ανοίγει τίς πόρτες τών περισσοτέρων αρετών γιά τόν άνθρωπο.

-Τήν βίκυ, τήν adriana, τόν giannis, τήν Heaven, από τούς οποίους  αργά κατάλαβα πώς η έκφραση αδελφικής εν Χριστώ αγάπης, μονιμοποιεί τήν παρουσία τών ανθρώπων πού τήν εκφράζουν, ανεξάρτητα άν γιά οποιονδήποτε λόγο αυτοί απουσιάζουν.

-Όλα τά υπόλοιπα μέλη, καί τούς φίλους μας, πού μέ οποιονδήποτε τρόπο προσέβαλα τήν ευαισθησία τους, ή τόν τρόπο σκέψης τους.

-Τέλος από τόν κύριο Σταύρο τόν staboz, γιά τόν οποίον αργά κατάλαβα πώς δέν μάς ανέχεται, μά πώς μάς αγαπά!


Άς προσπαθούμε τήν κίνηση πού λυτρώνει τίς ανθρώπινες σχέσεις απ\' τήν φθορά.Τήν συγχώρεση! Άς πάρουμε σάν κύριο πρόσωπο τού συνανθρώπου μας αυτό πού έχει μέσα του τόν Χριστό, καί φυσικά υπάρχει μέσα στόν καθένα μας, όπως υπάρχουν καί οι αδύναμες στιγμές πού τ\' αμαυρώνουν.
Άς σκεφθούμε πού, πότε καί πώς θίξαμε τόν συνάνθρωπο, κι ας κάνουμε τό πρώτο βήμα πράττοντας τό: «ἀλλ᾿ ὁ μείζων ἐν ὑμῖν γινέσθω ὡς ὁ νεώτερος, καὶ ὁ ἡγούμενος ὡς ὁ διακονῶν» (Λουκ.22, 26)...
Άς σκεφθούμε πότε θά παρουσιασθεί ξάνα η ευκαιρία νά βιώσουμε στήν πράξη αυτό πού όλοι θεωρούμε; Άς κάνει κάποιος τήν αρχή...δέν είναι μίκρο ή ασήμαντο. Κι άν είναι, από τά μικρά οδηγούμεθα καί στά μεγαλύτερα...
Η συγγνώμη είναι τό μέσο πού μάς ενώνει, είναι τό αίμα τού Θεού, η επάνοδος απ\' τόν θάνατο στήν ζωή, αυτή πού κάνει τήν τραγική μας μοίρα χαρμόσυνο άκουσμα, η κρούση στήν θύρα τού Θεού.

Εύχομαι ΚΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!

[staboz]

Πού τα βρήκες όλα αυτά, βρε απίθανε!
Χαλάλι σου πάντως, μας ξαναμάζεψες.
Αν καταφέρεις να φέρεις πίσω και τον Αρχάγγελο και πιο ενεργητικά τον ψευτορωμιό, θα σε παραδεχτώ περισσότερο.
Για να δούμε θα εμπνευστείς τίποτε;

[Iaspis]

Πού τα βρήκες όλα αυτά, βρε απίθανε!
Χαλάλι σου πάντως, μας ξαναμάζεψες.
Αν καταφέρεις να φέρεις πίσω και τον Αρχάγγελο και πιο ενεργητικά τον ψευτορωμιό, θα σε παραδεχτώ περισσότερο.
Για να δούμε θα εμπνευστείς τίποτε;

Τά βρήκα αφαιρώντας απ\' τό νού μου όλες τίς προσβολές (πολύ συζήτηση γιά τήν προσβολή σήμερα). Καί έμειναν αυτά πού αληθεύουν. Εσείς μέ εμπνεύσατε νά τίς αφαιρώ κ. Σταύρο! «Αναγκάστηκα» νά διαβάσω ότι έχετε γράψει!

Η μεγαλύτερη έμπνευση είναι η υπομονή. Γιατί πετυχαίνει κάθε στόχο, αποφεύγοντας  καί τίς παγίδες...
Εγώ πάντως δέν «μάζεψα» κανέναν. Όλοι μόνοι τους γύρισαν. Ο μόνος πού ήρθε γιά χάρη μου είστε εσείς. Οι χάρες βέβαια, από αλλού πηγάζουν...

Θά έρθουν κάποτε καί ο Παύλος μέ τόν Βασίλη. Ίσως νά είναι λίγο απασχολημένοι τώρα ή τό πιθανότερο νά αλλάζει κάτι στήν ζωή τους.

Μόλις γίνει η αλλαγή, καταλαβαίνει ο άνθρωπος, όλα εκείνα όσα  δέν πρέπει νά αλλάξουν. Όλα όσα χρειάζεται νά παραμείνουν....

[Iaspis]

Για πουλάκια μου, για να δω, πέστε μου τί βλέπετε σ᾿ αυτήν την πρωτότυπη εικόνα από τον εορτασμό του Πάσχα;

Τελικά, νομίζω πώς η πρωτότυπη αυτή εικόνα δείχνει τήν παλλιγεννεσία: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ.

Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος νά περιορίσει τόν εαυτό του μέσα στά όρια τής εντολής τού Πατρός. Η απώλεια τής ελευθερίας του είναι η υποδούλωση στόν θάνατο.
Η σταυρική θυσία τού Σωτήρα πού πεθαίνει, απελευθερώνει τόν άνθρωπο από τήν υποδούλωση, καί διά τής Αναστάσεως τόν αναγεννά καί πάλι ελεύθερο.

Οί ήρωες τού γέννους πού έδωσαν τήν ζωή τους, κρατούν αναμένα τά σκούρα κεριά τού Επιτάφιου.
Τό μικρό παιδάκι πού λαμβάνει τό Άγιο φώς από τήν Εκκλησία, κρατά τό αναστάσιμο λευκό κερί!

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ

Χριστός Ανέστη!

[Iaspis]

Η Ανάσταση τού Κυρίου καί Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, αναγεννά τόν άνθρωπο ελεύθερο. Καί αυτή η ελευθερία είναι ο αυτοπεριορισμός τού ανθρώπου μέσα στίς εντολές τού Θεού. Αυτή η ελευθερία ήταν πού απώλεσαν οι πρωτόπλαστοι οδηγώντας τό γέννος τών ανθρώπων στήν υποδούλωση πού είναι η φθορά καί ο θάνατος, καθώς δέν κατόρθωσαν νά περιορίσουν τήν υπαρξή τους μέσα στά όρια τής εντολής τού Πατρός-δηλαδή νά ζήσουν ελεύθεροι- καί πέρασαν από τό φώς στό σκοτάδι.

Ο Κύριος, τό Φώς τής ζωής μας, πέρασε διά τής σταυρικής θυσίας του μέσα από τό σκοτάδι, καί ανέστησε τό γέννος τών ανθρώπων, σφραγίζοντας στίς καρδιές μας τήν Αγία Φώτιση πού κατευθύνει τόν νού πρός τήν ελευθερία, δηλαδή τόν εκούσιο περιορισμό τής ύπαρξης μας στίς εντολές τού Θεού. Αυτή η ελευθερία είναι πού απαξιώνει τόν πειρασμό, καί τόν εκμηδενίζει στίς είσόδους τών αισθήσεών μας, όπου εμφωλεύει ο πονηρός...άρχων τής φθοράς.  Αυτόν εξαφάνισε από τήν καρδιά τού ανθρώπου η Ανάσταση τού Σωτήρα μας, καί τόν άφησε σάν φίδι νά σέρνεται στίς παρυφές τής αισθητής μας πλάνης.

Ο ακατανόμαστος δέν έχει τόπο στήν καρδιά τού ανθρώπου, όσο κι άν ο άνθρωπος ενδίδει στήν ματαιότητα καί υποδουλώνεται στά πάθη καί τήν φθορά. Καί άν δυστυχώς οι άνθρωποι συχνά πλανώμαστε από ένα εφάμαρτο «καρδιακό» συναίσθημα, πού τό βαπτίζουμε αγάπη είτε μίσος είτε όλα τά ενδιάμεσα, είναι γιατί κακομάθαμε τήν καρδιά μας βγάζοντάς την βόλτα στίς αισθήσεις μας. «Πᾶσα κεφαλὴ εἰς πόνον καὶ πᾶσα καρδία εἰς λύπην» (Ησ. α\', 5). Αυτή η λύπη σκοτεινιάζει τόν νού, καί τόν κάνει αδιάκριτο!
«Νεφέλη μικρά σκεπάζει τόν κύκλον τού ηλίου, μετά δέ τήν νεφέλην ο ήλιος λίαν εστί θερμός· ούτω καί η ακηδία μικρά καλύπτει τήν ψυχήν εκ τού θείου φωτός, η δέ μετ\' αυτήν χαρά μεγάλη εστίν.
Όταν πληθυνθή η υπομονή εν ταίς ψυχαίς ημών, σημείον εστιν, ότι ελάβομεν εν κρυπτώ τήν χαράν τής παρακλήσεως, η δέ ισχύς τής υπομονής δυνατωτέρα εστί τών εννοιών τής χαράς τών εμπιπτουσών εν τή καρδία» (Τού Αγίου Ισαάκ)
 

Ώστε λοιπόν, στά βάθη τής καρδιάς μας υπάρχει ο Χριστός, Φώς,  Αλήθεια καί Ζωή πού αφανίζει τό σκοτάδι, τήν πλάνη καί τόν θάνατο...Τίποτα άλλο!


ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ : Εκούσιος περιορισμός στά όρια πού θέτει ο Λόγος!
Ή ΘΑΝΑΤΟΣ: Εκούσια θυσία, πού αναγεννά, καί ανασταίνει!

Χριστός Ανέστη!