Τι μου λείπει απ την επικοινωνία μου με τους ανθρώπους;

[paroikos]

Έκανε κάποιος αυτήν την ερώτηση στον εαυτό του;
Και απάντησε με ειλικρίνεια;
Και τι απάντηση πήρε;

Τι μας λείπει ή τι θα θέλαμε να αισθανόμαστε στην επικοινωνία μας με τους ανθρώπους;

Όσο και να το έχω ψάξει πάντα καταλήγω σε κάποια απλά πράγματα.

Απ την επικοινωνία μου με τους ανθρώπους μου λείπουν..

... μια ζεστή σαν τον ήλιο καρδιά
... ένα μελαγχολικό φθινοπωρινό χαμόγελο
... μια εντελώς ανθρώπινη, απονήρευτη, ανιδιοτελής, ανυπόκριτη επικοινωνία
... μια καλημέρα που να μην ζητάει ανταπόδοση
... μια ματιά καθαρή και απλή σαν πεντακάθαρος ουρανός

Μάλλον ψάχνω πολλά για την σημερινή εποχή...

Τι βαριέμαι αφόρητα απ τους ανθρώπους και αποστρέφομαι;

Όλα τα υπόλοιπα και κυρίως
...την ιδιοτέλεια, την πονηριά, την υποκρισία, την σκοπιμότητα.

Ευπρόσδεκτες και οι δικές σας απαντήσεις στο ερώτημα...

[ειρήνη]

Όντως έτσι είναι, Πάροικε!Αυτά ζητάει νομίζω ο καθένας μας και κάτι άλλο που περιλαμβάνεται σ\' αυτά και ίσως γι\' αυτό δεν το έγραψες. Αυτό είναι η ΑΓΑΠΗ. Όλοι μας την έχουμε ανάγκη σε κάθε μας σχέση με τους άλλους. Όταν νιώθουμε ότι το πρόσωπο που έχουμε μπροστά μας μας αγαπάει πραγματικά χωρίς ιδιοτέλεια τότε μπορούμε να πούμε ότι έχουμε αληθινή επικοινωνία. Γιατί δε φτάνει μόνο να μιλήσουμε ειλικρινά,αλλά χρειάζεται και η αντίστοιχη ανταπόκριση. Θέλουμε να νιώθουμε ότι ο άλλος μας καταλαβαίνει και συμπάσχει μαζί μας. Είναι η λεγόμενη \"ενσυναίσθηση\". Δε μας φτάνει να μας απαντήσει ο άλλος με ένα \"ναι,σε καταλαβαίνω\" αλλά θέλουμε να ακούσουμε και κάτι δικό του, αν κι αυτός έχει ζήσει κάτι παρόμοιο με μας που μπορεί να μας παρηγορήσει.Αυτό σε περίπτωση που η επικοινωνία έχει να κάνει με ένα συγκεκριμένο θέμα. Γενικά, όμως, είναι όμορφο όταν ο συνομιλητής σου σε αντιμετωπίζει όχι μόνο ως ίσο αλλά και ως ανώτερό του,σε αναγνωρίζει και χαίρεται να επικοινωνεί μαζί σου. Μήπως όλα αυτά ακούγονται λίγο ουτοπικά για τους σημερινους ανθρώπους;;;

[paroikos]

Έχεις δίκηο.. η αγάπη - η ανιδιοτελής και η ανυπόκριτος - είναι η πεμπτουσία της ζωής Ειδικά αν πρόκειται για πιο προσωπικές - στενές σχέσεις επικοινωνίας είναι όπως τα λές. Και σίγουρα σήμερα τέτοιες συζητήσεις ανάγονται στον χώρο της ουτοπίας, του ανέφικτου Τι να σου πω; όσο ζώ πιστεύω να μ\' αξιώνει ο Θεός να ζώ απλά, ανθρώπινα, με ανιδιοτέλεια. Δεν ξέρω γιατί αυτή η λέξη «ανιδιοτέλεια» από τότε που την διάβασα σ\' ένα βιβλίο ενός γέροντα δεν λέει να μου φύγει απ το μυαλό και απ την καρδιά.  Στρώθηκε για τα καλά και δεν λέει να με αφήσει.

[Iaspis]

Πολλές φορές τήν έκανα καί τήν κάνω τήν ερώτηση στόν εαυτό μου. Καί η πιό ειλικρινής απάντηση προκαλεί καί τήν μεγαλύτερη απογοήτευση, τό μόνιμο καί γνωστό  αδιέξοδο....
Άς προσπαθήσω τήν αναπαράσταση Πάροικε· αισθάνομαι καλή προαίρεση:

«Τί μού λείπει Θέε μου καί δέν βρίσκω ανάπαυση, ηρεμία, καί ησυχία ποτέ καί πουθενά;»
«Τί γίνεται μέ μένα, πού θά πάει τό κακό;»
«Γιατί δέν μού αρκεί τίποτα, καί όλα μού περισεύουν;»
«Γιατί όταν αισθάνομαι καλά ανησυχώ, καί στίς δυσκολίες μέ πιάνει απόγνωση;»
«Γιατί δέν αντέχω νά βρίσκομαι ανάμεσα σ\' ανθρώπους, κι όταν απομονώνομαι τούς αναπαριστώ;»
«Γιατί δέν είμαι φίλος μέ τόν εαυτό μου, μά μόνιμα είμαι εχθρός;»
«Τί φοβάμαι, γιατί δειλιάζω, γιατί φταίω πάντα, γιατί δέν μπορώ, γιατί δέν θέλω;»
«Γιατί όλα εμφανίζονται στά μάτια μου παράταιρα, δύσκολα, αγχωμένα, υπερκινητικά, ανεξήγητα, αυθαίρετα, άτακτα, άσκοπα, απειλητικά, μελαγχολικά...Πού είμαι έγώ;»

Αγαπητέ Πάροικε, εμένα δέν μού λείπουν αυτά τά όμορφα καί απλά πού ανέφερες. Αυτά τά έχω συναντήσει πολλές φορές στήν ζωή μου, όμως δέν λύθηκαν τά προβλήματα.

Εμένα μού λείπει ο εαυτός μου Πάροικε, καί επειδή δέν είμαι πιά έφηβος, αποφάσισα πώς πρέπει νά μάθω νά ζώ χωρίς αυτόν! Καί τότε....σέ βρίσκω Πάροικε! Ενώ πρίν ήσουν χαμένος!


ΥΓ: Συγγνώμη γιά τήν παρρησία. Πήρα τά ερωτήματα προσωπικά. Μπορεί κάποιος νά πεί όμορφα θεολογημένα πράγματα γιά τήν ανθρώπινη επικοινωνία. Νά, όπως λ.χ., τοποθετήθηκε η Ειρήνη!

[paroikos]

@iaspis
Διαφέρουν οι εμπειρίες μας φαίνεται στην ζωή.
Γιατί εγώ δεν έχω κανένα παράπονο απ τον Θεό ούτε είχα και ποτέ
Ποτέ δεν με παράτησε και ότι μέχρι σήμερα του ζήτησα μου τάδωσε
Πολλές φορές και πράγματα επουσιώδη και δευτερεύοντα πριν τα σκεφτώ κάν μου τάδωσε
Όμως αυτό που πραγματικά μου λείπει είναι όσα ακριβώς έγραψα
Και αυτά δεν έχουν να κάνουν σε τίποτε με τον Θεό έχουν να κάνουν με τους ανθρώπους
Και δυστυχώς πολλές φορές έχουν να κάνουν με ανθρώπους που υποτίθεται είναι κοντά στον Θεό
Και να πείς ότι δεν έχω φίλους, φίλες ή παρέες;
Έχω τόσους που κυριολεκτιά δεν προλαβαίνω ποιόν να πρωτοδώ.
Γι αυτό έβαλα το θέμα σε αυτήν την ενότητα.. έχει να κάνει με τους ανθρώπους
Και ο τίτλος του θέματος αυτό λέει και όχι «τι μου λείπει απ την επικοινωνία μου με τον Θεό»

Γιατί είναι εύκολο να τα φορτώνουμε όλα στον Θεό όμως ο Θεός μας έδωσε και ζεστή καρδιά και χαμόγελο και ανιδιοτέλεια και ειλικρίνεια και απλότητα και καθαρότητα και πολλά άλλα. Αν εμείς δεν τα μοιραζόμαστε με τους ανθρώπους δεν μας φταίει ο Θεός.

[staboz]

Ωραίο το θέμα!
Πολύ απλά, φίλτατοι:
Δεν μπορούμε να έχουμε αληθινή επικοινωνία με τους άλλους, διότι δεν έχουμε αληθινή αγάπη μέσα μας γι᾿ αυτούς!

[Iaspis]

Πρός paroikos:

Ίσως Πάροικε δέν έχω μάθει ακόμη, νά παρακαλώ, νά προσεύχομαι καί νά στέκομαι εμπρός στόν Θεό όπως πρέπει.
Όσα παρακαλώ καί αναρωτιέμαι, δέν είναι τά παράπονα πού έχω απ\' τόν Θεό. Απεναντίας μάλιστα, εμένα ο Θεός δέν μού έδωσε όσα τόν παρακάλεσα, μού έδωσε άλλα πολύ καλύτερα γιά τά οποία ήμουν ανάξιος νά τόν παρακαλέσω, καί έτσι μού έδειξε πώς Εκείνος γνωρίζει τό καλό μου καλύτερα απ\'  ότι τό γνωρίζω εγώ!

Δέν λείπει τίποτε από τήν επικοινωνία μου μέ τούς ανθρώπους,...εκτός από εμένα τό ίδιο. Γι αυτό, όχι μόνο δέν έχω πολλούς φίλους καί παρέες, αλλά καί αυτούς τούς λίγους πού έχω φροντίζω νά τούς βλέπω ελάχιστα καί σπανίως. Μόνον τόσο όσο χρειάζεται,...ώστε νά μένη (άν γίνεται)  η επικοινωνία καθαρή καί απρόσμικτη από τίς ασθένειες τού δικού μου «είναι». Τού είναι τών αισθήσεων καί τών παραισθήσεων πού περιέγραψα πιό πάνω...
Ή άν θέλεις, τίς ασθένειες τής συναναστροφής, πού είναι  διανθισμένες μέ αισθητά χρώματα, εικόνες καί αρώματα! Εκεί Πάροικε, πού είμαστε όλοι πάροικοι!

Οι εμπειρίες τών ανθρώπων αδελφέ διαφέρουν, όμως η ανθρώπινη ουσία είναι ίδια γιά όλους. Εγώ δέν ψάχνω πλέον γιά εμπειρίες...., όμως  βρίσκομαι στό μέσον τής τέταρτης δεκαετίας τής ζωής μου. Τό είπα καί πρίν πώς απάντησα στό ερώτημα σου προσωπικά, γιατί τό είδα στίς διαπροσωπικές σχέσεις καί γιατί ο τρόπος πού τό τοποθέτησες  μού δίνει μιά κάποια ευκαιρία νά ομολογήσω πώς ψάχνω μέσα μου αυτό πού δέν έχω αληθινά, όπως ακριβώς τό είπε ο κ. Σταύρος. Αληθινή αγάπη!

[paroikos]

@staboz
Συμφωνώ.
Θα συμπλήρωνα βέβαια πως πρώτα λείπει η αγάπη για τον ίδιο μας τον εαυτό.
Γιατί πως να αγαπήσω τον άλλον άνθρωπο αν δεν αγαπώ τον εαυτό μου πρώτα;
Γι αυτό νομίζω πως και η εντολή λέει: αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν.
Δεν λέει αγαπήσεις τον πλησίον σου αλλά δίνει και παράδειγμα πως να τον αγαπήσεις
Σαν τον εαυτό σου.
Που σημαίνει πως προϋπόθεση για να αγαπήσω τον πλησίον μου είναι το να αγαπώ τον εαυτό μου

@iaspis
Δεν ψάχνω για νέες εμπειρίες αλλά αφού ζώ επικοινωνώ με ανθρώπους
Και πως να το πω πιο απλά.. με χαλάει η πονηριά, η ιδιοτέλεια, η πολυπραγμοσύνη
Δεν είναι θέμα ότι δεν συννενοούμαι, μια χαρά συνεννοούμαι με τους ανθρώπους
Όμως όταν ο άλλος λέει «καλημέρα!» και αυτό που καταλαβαίνω είναι «λεφτά!» στενοχωριέμαι
Χάθηκε η απλότητα και η ανθρωπιά... αυτό λέω.

[Iaspis]

@iaspis
Δεν ψάχνω για νέες εμπειρίες αλλά αφού ζώ επικοινωνώ με ανθρώπους
Και πως να το πω πιο απλά.. με χαλάει η πονηριά, η ιδιοτέλεια, η πολυπραγμοσύνη
Δεν είναι θέμα ότι δεν συννενοούμαι, μια χαρά συνεννοούμαι με τους ανθρώπους
Όμως όταν ο άλλος λέει «καλημέρα!» και αυτό που καταλαβαίνω είναι «λεφτά!» στενοχωριέμαι
Χάθηκε η απλότητα και η ανθρωπιά... αυτό λέω.

Αγαπητέ αδελφέ, σέ παρακαλώ μήν νομίζεις πώς όταν προσθέτω κάτι γιά εμένα, τό αφαιρώ από εσένα!
Δέν βλέπω τίποτα κακό στό νά ψάχνει κάποιος γιά εμπειρίες. Συσχετίζεται καί μέ τήν ηλικία καί μέ πολλά άλλα πράγματα προσωπικά γιά τόν καθένα. Είναι πολλοί οι δρόμοι πού οδηγούν στήν ενότητα τής πίστεως...Ίσως τόσοι, όσοι καί οι άνθρωποι!

Τό ότι επικοινωνείς «μία χαρά» μέ τούς ανθρώπους, γιά μένα είναι εμφανές, καί σού λέω νά μήν στεναχωρείσαι πού όντως κάποτε χάνεται η ανθρωπιά καί η απλότητα, γιατί ο Κύριος μάς τά φέρνει εκ νέου -μάλλον εκ προïμίου- πάλι πίσω μέ άλλο πρόσωπο!
Χαίρε εν Κυρίω! Πάντοτε!

[Iaspis]

...με χαλάει η πονηριά, η ιδιοτέλεια, η πολυπραγμοσύνη

Μήπως Πάροικε γνωρίζεις κάποιον άνθρωπο, πού νά υποστηρίζει πώς όλα αυτά πού εσύ λέγεις πώς σέ «χαλούν», εκείνον τόν «φτιάχνουν»; Δέν νομίζω πώς υπάρχει τέτοιος...
Τί είναι λοιπόν αυτό πού  μάς «χαλάει»;

..αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν.

Όπως είπες σωστά πιό πάνω, αγαπάμε τόν συνάνθρωπο όπως (όποτε καί όσο θά προσέθετα) τόν εαυτό μας. Τήν εικόνα τού Θεού μέσα μας, καί έξω μας. Καί όταν η εικόνα αμαυρώνεται, (καί αυτό συμβαίνει στόν κάθε άνθρωπο, μέ τέτοιο τρόπο, ώστε νά θεωρούμε οι προαιρούμενοι, αγώνα τήν διατήρηση τής εικόνας καθαρής), τότε δημιουργείται μέσα μας η κάθε πιθανή διαστροφή, πού μάς αφήνει τήν πικρή αίσθηση έλλειψης αγάπης!
Καί τότε η αμαύρωση πού συμβαίνει μέσα μας υποδέχεται τήν αντίστοιχη εικόνα της απ\' έξω...
Τό αποτέλεσμα είναι αυτό πού υπάρχει κατά κόρον στήν ζωή μας:
Η πονηρία νά υποδέχεται πονηρίαν, η ιδιοτέλεια ιδιοτέλεια, η πολυπραγμοσύνη πολυπραγμοσύνη...κ.ο.κ.

Η ελπίδα μας καί η πίστη μας είναι πώς όλα αυτά δέν είναι η ουσία μας, μά μόνον η κακιά μας ώρα, η προσβολή, καί πώς μέ τήν βοήθεια τού Παρακλήτου θά πάψωμε νά αμαυρώνουμε τήν θεία εικόνα μέσα μας, σταδιακά· καί όσο  (καί όταν θά προσέθετα) αυτό θά γίνεται, τόσο θά βλέπουμε μέσα μας τήν χάριν,... πού νομίζουμε πώς ο συνάνθρωπος μάς αρνείται. Τήν χάρι πού στερούμε εμείς οι ίδιοι από τόν εαυτό μας, καί πού γίνεται αυτή η στέρηση αιτία νά ψάχνουμε σέ λάθος τόπο καί μέ λάθος τρόπο!

Εγώ δέν βλέπω νά λείπει τίποτα από τήν επικοινωνία μου μέ τούς ανθρώπους παρά μόνον η κάθαρση τής εικόνας μέσα μου, πού υποδέχεται μέ απόλυτη αντιστοιχία τό κάθε τί απ\' έξω!

[paroikos]

Τίποτα δεν είναι έξω απ τον Θεό
Όμως εγώ μερικά απλά πράγματα προτιμώ να τα βλέπω εντελώς ανθρώπινα
Όπως και την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων
Είναι ζήτημα της καρδιάς μας, αν έχουμε καρδιά ζωντανή
Γιατί μερικές φορές η καρδιά του ανθρώπου απ την πολυπραγμοσύνη γίνεται απάνθρωπη
Γίνεται φαρισαϊκή.. τα κάνει όλα σωστά, τα ξέρει όλα, τα ερμηνεύει όλα σύμφωνα με τον Θεό.

«Άσε με να κάνω λάθος..» λέει ένα τραγουδάκι.

[Iaspis]

Θεός μέσα καί έξω!
Θεός η ουσία, Θεός τά πρόσωπα!Τρία

Κάτι έμαθα!