Από Θεού άρχεσθαι

[Iaspis]

Κλίμαξ, Αγ. Ιωάννου Σιναΐτου

Το «ΑΠΟ ΘΕΟΥ άρχεσθαι» είναι ορθόν καί πρέπον, εφ΄όσον απευθύνομαι πρός υπηρέτας του Θεού. Αυτού λοιπόν του αγαθού και υπεραγαθού και παναγάθου Θεού και βασιλέως μας, ο οποίος ετίμησε όλα τα λογικά όντα πού εδημιούργησε με το δώρο του αυτεξουσίου, άλλοι είναι φίλοι Του και άλλοι γνήσιοι δούλοι Του. Άλλοι είναι αχρείοι δούλοι Του και άλλοι τελείως αποξενωμένοι απ΄Αυτόν. Υπάρχουν τέλος και αυτοί πού είναι εχθροί Του, καίτοι είναι αδύνατοι και ανίσχυροι.

Όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης τής Κλίμακος, άλλοι είναι φίλοι τού Θεού, άλλοι γνήσιοι, καί άλλοι αχρείοι δουλοι Του, άλλοι αποξενωμένοι, καί τέλος κάποιοι εχθροί Του, όπως νομίζουν...

Μέ απασχολεί αδελφοί έντονα τελευταία ένα θέμα, πού άν θέλετε ας τό συζητήσουμε.
Τοποθετούνται οι άνθρωποι απέναντι στόν Θεό κατά τό πώς προαιρούνται. Υπάρχει, μέσα σέ όλα, ένας τύπος ανθρώπου, ο οποίος ζεί μέ Χριστιανικές αρχές, αλλά μακρυά από τά μυστήρια τής Εκκλησίας, κυρίως λόγω αμαθείας, είτε λόγω πολυμαθείας.
Εννοώ μέν σάν αμάθεια,πώς ίσως νά μεγάλωσε κάποιος χωρίς νά δεσπόζει στήν οικογενειακή του παράδοση ο εκκλησιασμός καί η συμμετοχή στά μυστήρια, χωρίς όμως αυτό νά σημαίνει πώς μεγάλωσε αντίχριστα ή άνευ αρχών δικαίου καί αγαθού. Άρα αυτός δέν τοποθετείτε εχθρικά απέναντι στόν Θεό, αλλά ούτε λέγει πώς πιστεύει...
Εννοώ δέ σάν πολυμάθεια μία κοσμική γνώση πού αυτός ο άνθρωπος απέκτησε μέ κόπο καί μέ συνέπεια σπουδάζοντας, ας πούμε μία τέχνη ή μία επιστήμη. Αυτή λοιπόν η κοσμική γνώση τόν οδηγεί, χωρίς βέβαια εμπάθεια, σέ μία όχι ακριβώς αθεΐα (καθώς αυτό κανείς μή εμπαθής, όσο καί σοβαρός δέν τό υποστηρίζει), αλλά σέ μία αθρησκεία, μέ επιχειρήματα κατά βάση απηλλαγμένα από τό θρησκευτικό  ή άλλο συναίσθημα, κυρίως κοινωνικού καί πολιτικού χαρακτήρα, πού όμως απαξιώνουν όχι μόνο τό Ορθόδοξο δόγμα, αλλά καί κάθε άλλο.

Πώς μπορούμε σέ έναν τέτοιο νά μιλήσουμε γιά τήν πίστη, φυσικά όχι μέ σκοπό αντιπαραθέσεως, αλλά μέ σκοπό νά τού θέσουμε έναν προβληματισμό, πού θά ενεργοποιήσει αυτό πού μάλλον (κατά πώς δείχνουν τά δεδομένα) υπάρχει κοιμισμένο μέσα του. Πιό συγγεκριμένα, από πού θά μπορούσαμε νά αρχίσουμε μία συζήτηση περί πίστεως μέ έναν τέτοιον άνθρωπο;

Θέλετε νά πείτε κάτι; Δέν είναι η ερώτηση θεωρητική. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι γύρω μας πού ίσως μπορούμε νά τούς επηρεάσουμε, έτσι ώστε νά κάνουν τό πρώτο βήμα πρός τόν Χριστό!

[staboz]

Δημήτρη, έχεις ήδη δώσει την απάντηση μόνος σου: «ΑΠΟ ΘΕΟΥ άρχεσθαι»!
Χρειάζεται προσευχή για να φωτίσει ο Κύριος. Δεν υπάρχει κάποια άλλη σταθερή, εν είδει συνταγής, απάντηση.

[Iaspis]

Έτσι είναι φυσικά κ. Σταύρο «ΑΠΟ ΘΕΟΥ άρχεσθαι»!
Πιστεύω πώς ο Κύριος έχει μοναδικό σχέδιο γιά τόν κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.

Μού έκανε εντύπωση η απάντηση πού έδωσε μία γριούλα 81 ετών, σέ αυτό τό θέμα.
Άκουε μία συζήτηση περί Θεού καί θρησκειών, καί πίστης, καί κοινωνιών, καί ιστορίας, και,καί,καί....ατελείωτη όπου υπήρχαν κάποιοι μέ θεολογική γνώση πού πίστευαν, καί κάποιοι μέ κοσμική γνώση πού δέν πίστευαν, όμως δέν αντιδρούσαν στείρα, καί γι αυτό η συζήτηση συνεχίζετο ατελείωτα.
Άκουε λοιπόν η καημένη η γιαγιά καί δέν καταλάβαινε τίποτα, καθώς δέν είχε πάει παρά μόνο μέχρι 3η δημοτικού, καί κάποια στιγμή λέει:
«Μέ ζαλίσατε πιά, πάτε πιό κεί...».
Από σεβασμό τής λέει κάποιος:
«Πές μας κι εσύ γιαγιά τήν γνώμη σου γιά τόν Θεό».
Κι η γιαγιά τού λέει:
«Εσύ πιστεύεις  πώς όλα αυτά γύρω σου γίναν μόνα τους; Ο ήλιος, η γή, ο άνθρωπος, η γονιμοποίηση;» (έτσι ακριβώς τά είπε) «χωρίς καμμία δύναμη νά τά οδηγήσει εδώ πού είναι; Ή μήπως θαρρείς πώς τάφτιαξες εσύ;»
Λέει κι αυτός:
«Ε, σίγουρα υπάρχει κάποια ανώτερη δύναμη από τόν άνθρωπο γιαγιά»
Καί τού λέει κι εκείνη:
«Καί τί σού κοστίζει νά τήν πείς Θεό, αυτήν τήν δύναμη;»
Τής λέει κι αυτός:
«Τίποτα γιαγιά, μπορώ νά τήν πώ Θεό, όμως αυτό δέν σημαίνει πώς πιστεύω»
Καί τού λέει:
«Πές εσύ Θεός, καί μετά μήν σέ νοιάζει, μά Εκείνος θά σέ κάνει νά πιστέψης».
Καί εκεί τελείωσε η συζήτηση....Σάν νά τού είπε κάνε ένα μόνο βήμα, γιά νά μπεί τό σχέδιο τού Θεού γιά σένα σέ εφαρμογή. Καλύτερα γιά νά μπαίνει τό σχέδιο σέ εφαρμογή, πού σημαίνει πώς τό πρώτο βήμα, αυτό τής προαίρεσης, είναι πάντα τού ανθρώπου! Τά υπόλοιπα στό χέρι τού Θεού...
Μεγαλείο η γιαγιά!