Ανθρωποι μοναχοι

[Ξένια]

Είπα μέσα στη σαρακοστή να ξεφύγω όσο μπορώ από τα κοσμικά τραγούδια...
Αλλά νομίζω αυτό το τραγούδι διαφέρει λίγο από τα άλλα... Ίσως πάλι όχι.
Θα ήθελα και τη γνώμη σας όμως... Πώς θα το χαρακτηρίζατε.. Απαισιόδοξο, αληθινό, αδιάφορο...πώς.

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ

Και μια δεύτερη εκτέλεση που μου άρεσε ιδιαίτερα...

[Iaspis]

Είναι ένα συμπαθητικό τραγουδάκι, πού περιγράφει μέ κάπως φυσικό τρόπο τήν ανθρώπινη μοναξιά.
Άν έκανε βέβαια έστω  μία νύξη γιά τό αίτιο της,  θά ήταν πολύ καλύτερο...

Πάντως βρίσκω τό τραγούδι ωραίο! Αφήνει τόν ακροατή νά σκεφθεί ότι εκείνος θέλει, χωρίς νά τόν περιορίζει σέ κάτι!



Μού ήρθε στόν νού τό ποίημα «ΒΗΘΛΕΕΜ» τής Μαργαρίτας Λαμπρινού, πού ανέβασε ο κ. Σταύρος παλαιότερα, καί σίγουρα σού αρέσει Ξένια. Εκεί περιγράφεται, στήν αρχή πολύ όμορφα η  μοναξιά, καρδιά γεμάτη μέ «ξένους πολλούς περαστικούς»· καί στό τέλος η πληρότητα, ψυχή πού φτερουγίζει μέ τήν «αγνή φωνή» τού Λόγου, δηλαδή μέ τόν Χριστό.Τί ωραίο ποίημα!

Τό αντιγράφω (παρότι off-topic) γιατί ταιριάζει νομίζω μέ τήν περίσταση.


ΒΗΘΛΕΕΜ

Ήρθες αργά, πολύ αργά...
Δεν έχει τόπο η καρδιά
     να σου χαρίσει.
Ήρθαν εδώ απ᾿ το πρωί
ξένοι πολλοί περαστικοί
     κι έχει γεμίσει...

Μα στάσου... έχω μια σπηλιά
σε μια απόμερη γωνιά
     εκεί πιο πέρα.
Μπορείς για λίγο να σταθείς
μα άλλο πια μη μ᾿ ενοχλείς
     θα φτάσει η μέρα.

Νά! θα σ᾿ ανάψω εδώ φωτιά
με λίγα φρύγανα ξερά...
     μα συ δακρύζεις;
Οι ξένοι μου με καρτερούν
-δεν τους ακούς που τραγουδούν;-
     μή μ᾿ εμποδίζεις.

Πώς με κυττάς; Πώς να στο ᾿πώ;
Δεν έχω μέρος πιο καλό,
     πιο βολεμένο...
Άγνωστε, σήμερα στη γη
γιορτάζουμε το Θείο παιδί
     και δεν προφταίνω.

Ξένε, παράξενα κυττάς...
Πές μου ποιός είσαι, τί ζητάς;
     Δεν σε γνωρίζω.
Μια Βηθλεέμ μικρή, φτωχή,
σαν τότε πούχες γεννηθεί,
     λες, σου θυμίζω...

Μίλησε κι άλλο, αγνή φωνή·
να φτερουγίζει μου η ψυχή
     νοιώθω βαθιά μου·
έλα πιο μέσα, στην καρδιά
μή φεύγεις, μή... Μορφή γλυκειά
     μείνε κοντά μου...

[mistral]

Υπάρχουν άνθρωποι που ζούν μονάχοι.
Υπάρχουν άνθρωποι μονάχοι που ζούν εντελώς μονάχοι και είναι θλιβερό.
Υπάρχουν άνθρωποι που ζούν μονάχοι αλλά με τον Χριστό στην καρδιά.
Μονάχοι για τον κόσμο, αλλά μαζί με όλους και με τα πάντα για τον Θεό.
Γι αυτούς τους μοναχούς ανθρώπους δεν χρειάζεται θλίψη αλλά χαρά.
Γιατί απλά επέλεξαν την συντροφιά του Χριστού αντί για των ανθρώπων.
Γιατί η χαρά τους δεν εξαρτάται από τίποτε απ όσα παρέχει αυτός ο κόσμος
Γιατί η χαρά τους εξαρτάται μόνον απ τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους, τις Αγίες
Και γιατί αυτήν την χαρά μπορούν να την έχουν και όταν το σώμα γίνει χώμα.
Ενώ οι άνθρωποι που εξαρτούν την χαρά τους απ τον κόσμο και τους ανθρώπους όταν θάρθει η ώρα εκείνη που ούτε ο κόσμος ούτε οι άλλοι άνθρωποι θα μπορούν να τους δώσουν χαρά με τι θα χαίρονται;
Μονάχοι αλλά συμπάσχοντες και συναισθανόμενοι τα αγαπημένα πρόσωπα
Μονάχοι αλλά και συνσυντριβόμενοι και συνθλιβόμενοι με τις πτώσεις των φίλων
Μονάχοι αλλά και συνανασταινόμενοι με την ανάσταση των αγαπημένων αδελφών.
Μονάχοι αλλά με την καρδιά γεμάτη αγάπη και θείο έρωτα.
Μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες.

Αντί να θλιβόμαστε ας προσευχόμαστε για τους εντελώς μονάχους που ζούν χωρίς Χριστό
Αντί να θλιβόμαστε ας χαιρόμαστε για τους εντελώς μονάχους που ζούν με τον Χριστό


Χριστός Ανέστη!

[Ξένια]

Καλώς ήρθες Ανδρέα!
 Σε ευχαριστώ για τα σχόλια στο θέμα που έβαλα!:)

[mistral]

Το λάθος φαντάζομαι να διορθώθηκε.