Ομιλία εις την Γ΄ Κυριακήν των νηστειών (Μακαριστού πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς)

[Iaspis]

«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυ­τόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Μάρκ. η\' 34).

Αίροντες τον σταυρό, ευαρεστούμε τον Κύριο Ιησού Χρι­στό, Τον ακολουθούμε. Αν ακολουθούμε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να ακολουθούμε Εκείνον. Όποιος δεν απαρνηθή τον εαυτό του, δεν μπορεί να Με ακολουθήση (Ματθ. ι\' 38).
Αν ακολουθήσης τον δικό σου νου και όχι τον νου του Χριστού, αν ακολουθήσης το θέλημά σου και όχι το θέλημα του Χριστού, όπως αναφέρεται στο άγιο Ευαγγέλιο, η ψυ­χή σου δεν είναι καθαρή, δεν είναι αγιασμένη, είναι χαμένη στην ζούγκλα των ψυχοφθόρων και φρικτών πλανών. Διότι η αμαρτία, το κακό, κατόρθωσε να χτίση μέσα μας, δίπλα σε εκείνη την θεοειδή ψυχή που ελάβαμε από τον Θεό, την δική της ψυχή. Αν η αμαρτία μας γίνη έξις, δημιουργεί μέσα μας την δική της ψυχή. Αν πράττωμε την αμαρτία, εκείνη σταδια­κά μορφώνεται στην ψυχή μας. Κοντά σε εκείνη την θεοειδή ψυχή, την οποία ο Θεός σου έδωσε, εσύ φέρνεις ένα ξένο, ο οποίος σε αιχμαλωτίζει. Αυτός διαφεντεύει, ενώ ό,τι θεϊκό είναι μέσα σου, είναι σαν κοιμισμένο, σαν μουδιασμένο. Το απέρριψες, και εκείνο δεν ζη μέσα σου, πεθαίνει.

Η αμαρτία δημιουργεί μέσα μας δικό της κόσμο, δημι­ουργεί μέσα μας δική της φιλοσοφία, δική της αντίληψι για τον κόσμο. Η αμαρτία επιδιώκει να καταλάβη την θέσι του Θεού στην ψυχή σου, την θέσι της Εικόνος του Θεού. Αυτό θέλει να κάνη η αμαρτία. Η αμαρτία στην πραγματικότητα θέλει να στερήση τον άνθρωπο από εκείνες τις θεϊκές ωραιότητες που έχει στην ψυχή του. Ναι, αυτός ο διάβολος αγωνί­ζεται δια μέσου της αμαρτίας να δημιουργήση μέσα σου και μέσα μου την δική του εικόνα. Διότι η αμαρτία πάντοτε ο­μοιάζει στον διάβολο. Πάντοτε, όταν την εναγκαλιζόμαστε, τυπώνει σιγά-σιγά στην ψυχή μας την δική του σκοτισμένη μορφή. Έτσι, με την αμαρτία, με την έξι στην αμαρτία, μορ­φώνεται μέσα μας ένα άλλο εγώ, μία άλλη ψυχή, ένας άλ­λος εαυτός, εκείνος ο εαυτός, τον οποίο ζητεί ο Κύριος να απαρνηθούμε: «ου γαρ ο θέλω ποιώ αγαθόν, αλλ\' ο ου θέλω κακόν τούτο πράσσω» (Ρωμ. ζ\' 19). Το κακό το δημιουργή­σαμε εμείς οι ίδιοι, ενώ το καλό είναι από τον Θεό, λέγει ο απόστολος Παύλος (Α\' Τιμ. δ\' 4). Εγώ θέλω να ζω σωστά, αλλά την δύναμι να το κάνω δεν την έχω. Δεν βρίσκω την δύναμι γι\' αυτό, δεν βρίσκω την δύναμι μέσα μου.
Να, το σημερινό Ευαγγέλιο μας αποκαλύπτει τον τρόπο για να πραγματοποιήσουμε στην ζωή μας το καλό που επιθυ­μούμε. Αυτός είναι η απάρνησις του εαυτού σου, της αμαρ­τίας σου, αυτής της αμαρτωλής ψυχής που δημιουργήθηκε, χτίστηκε, μορφώθηκε μέσα σου. Με την νηστεία στην πρα­γματικότητα απωθούμε την αμαρτωλότητα που είναι μέσα μας. Αντικαθιστούμε σταδιακά τον εαυτό μας με τον Χρι­στό, μέχρις ότου φθάσουμε στην τελειότητα που έφθασε ο απόστολος Παύλος, ο οποίος λέγει: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. β\' 20). Να, τι σημαίνει «απαρνησάσθω εαυτόν»: Σημαίνει να απαλείψουμε όλες τις (κακές) μας επιθυμίες, κάθε τι ανθρώπινο, εφάμαρτο, και να τα αντικα­ταστήσουμε με τον Χριστό. Να αλλάξουν, να γίνουν όλα Χριστός!
«Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυ­τήν· ος δ\' αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν» (Μάρκ. η\' 35). Εάν, βεβαί­ως, απαρνηθούμε κάθε αμαρτία μας, κάθε πάθος μας· και αν ξέρουμε, αν αισθανόμαστε και αν θέλουμε να γίνη ο Χρι­στός ψυχή μέσα στην ψυχή μας, καρδιά μέσα στην καρδιά μας, να αντικαταστήση τον εαυτό μας, το εγώ μας με τον Εαυτό Του. Αυτή είναι η μόνη οδός, για να φυλάξουμε εγώ και εσύ και κάθε άνθρωπος την ψυχή μας από την κόλασι, α­πό την καταστροφή, από τον διάβολο, από κάθε κακό, από τα αιώνια βάσανα, να βρούμε μέσα μας εκείνη την θεοειδή ψυχή, εκείνη την θεϊκή ψυχή, την οποία ο Θεός μας έδωσε.
Θεοειδής ψυχή! -Πού είναι άραγε;- Στον Χριστό. Ο Χρι­στός έγινε άνθρωπος για να μας ειπή: Να, έτσι πρέπει να εί­ναι ο άνθρωπος. Εκείνος, ο Θεός, έγινε άνθρωπος. Εκείνος έδειξε στον εαυτό Του την Εικόνα του Θεού. Εμείς είμαστε πλασμένοι κατ\' Εικόνα Θεού. Οφείλουμε να ζούμε σύμφωνα με αυτήν. Τί είναι ο νους μας; Εικόνα του νου του Χριστού, του νου του Θεού. Η δική μας υποχρέωσις είναι να κάνουμε τον νου μας όμοιο με τον νου του Χριστού, δηλαδή να χριστοποιήσουμε όλο τον νου μας και να μπορούμε να πούμε με τον απόστολο Παύλο: «ημείς νουν Χριστού έχομεν» (Α\' Κορ. β\' 16). Αλλά μέχρι να ταυτίσουμε το θέλημά μας με το θέλημα του Χριστού, του Θεού, το δικό μας θέλημα πάντα περιπλανιέται, είναι πάντα αδύνατο, πάντα σκοντάφτει και βυθίζεται στην αμαρτία. Εάν έχουμε τον Κύριο Ιησού Χρι­στό ως το αιώνιο πρότυπό μας, το αιώνιο όραμά μας, τότε ταυτίζουμε τον εαυτό μας με το δικό Του θέλημα. Τότε λέμε: δεν θέλω να γίνη το θέλημά μου, αλλά το δικό Σου (Κύριε). «Πάτερ ημών, γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης».
Όταν εμείς, τηρώντας τις εντολές του Θεού, θέλουμε να θεραπεύσουμε το θέλημά μας από όλες τις αδυναμίες, από όλες τις αρρώστειες του, από όλο τον θάνατό του, στην πρα­γματικότητα θεραπεύουμε τον εαυτό μας από κάθε αμαρτία και εξορίζουμε από τον εαυτό μας κάθε τι εφάμαρτο. Ναί! Όσο ολόκληρος ο άνθρωπος επιποθεί τον Θεό, όσο στ\' α­λήθεια αγωνίζεται να απαρνηθή τον εαυτό του και να ακο­λουθή τον Χριστό, να σηκώνη τον Σταυρό, να σηκώνη τον Σταυρό του Χριστού, τότε αληθινά λαμβάνει από τον Κύριο Ιησού Χριστό την θεία δύναμι. Διότι, όπως έχει λεχθή, ο Σταυρός «ημίν τοις σωζομένοις δύναμις Θεού εστί» (Α\' Κορ. α\' 18). Ημίν, για μένα και για σένα και για κάθε άνθρωπο. Όταν αποφασίσης να βιάσης τον εαυτό σου να σηκώσης τον σταυρό σου, να! εσύ την ίδια στιγμή λαμβάνεις θεία δύ­ναμι. Αυτή την δύναμι την δίνει ο Κύριος για να μπορέσης να νικήσης κάθε αμαρτία μέσα σου, να μπορέσης να νικήσης κάθε κακό, κάθε κακή συνήθεια, να μπορέσης να παιδαγωγήσης την γλώσσα σου να μη λέγη άπρεπα λόγια, να παιδαγωγήσης το μάτι σου να μη βλέπη εκείνα που δεν πρέπει να βλέπη. Όλη η ζωή σου να γίνη χριστοειδής. Χάριν τίνος; Χά­ριν του Χριστού. Για να εγκατοικίσης τον Χριστό μέσα σου! Να, αυτός είναι ο σκοπός μας, αυτό είναι το όραμά μας, αυ­τό είναι η ανάπαυσις και η ειρήνη και ο αιώνιος παράδεισος της ψυχής μας, κάθε ανθρώπινης ψυχής. Χωρίς τον Χριστό η ανθρώπινη ψυχή δεν ειρηνεύει...
Η δική μας οδός, η οδός των Αγίων και της νηστείας, είναι βία στον εαυτό μας να πράττωμε κάθε αγαθό, διηνε­κής βία του εαυτού μας προς κάθε καλό. Διότι η φύσις μας δεν θέλει το καλό. Εκείνη κλίνει στο κακό. Εσύ όμως βίασε τον εαυτό σου να πνίγης κάθε κακό που υπάρχει μέσα σου. Ο Κύριος θα σου δώση την δύναμι της Αναστάσεως για να κάνης πραγματικά κάθε καλό. Να σηκώνουμε τον σταυρό μας, να χριστοποιούμε τον εαυτό μας και να προσέχουμε ότι νηστεία δεν είναι άλλο από το να αντικαταστήσουμε τον ε­αυτό μας με τον Χριστό, τον Θεό μας. Μέσω κάθε αρετής ο άνθρωπος πρέπει να αντικαθιστά τον εαυτό του με τον Θεό, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Διότι, «θεός η αρετή», όπως λέγει ο άγιος Μάξιμος. Και αυτή η θεία δύναμις είναι πιο δυνατή από αυτόν εδώ τον κόσμο, αυτή η δύναμις μας χαρίσθηκε για να υπερνικούμε κάθε κακό, να υπερνικούμε κάθε αμαρτία, κάθε διαβολική δύναμι. Βίασε τον εαυτό σου σε κάθε καλό και ο Αγαθός Κύριος θα σου δώση την δύναμι της Αναστάσεως, ώστε να πορεύεσαι από την μεγαλύτερη θλίψι στην μικρότερη και από την μικρότερη χαρά στην μεγαλύτε­ρη χαρά. Να βαδίζουμε όλοι προς την βασιλεία των ουρα­νών, έως ότου μπορέσουμε να πούμε με την Χάρι του Θεού και εμείς: «Κύριε Ιησού Χριστέ, δεν ζω πλέον εγώ· εσύ ζης μέ­σα μου δια των αγίων Μυστηρίων και των αγίων αρετών». Σε Εσένα ανήκει η δόξα και η ευχαριστία, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

[Μετάφρασις αδελφών της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, από το βιβλίο PASHALNE BESEDE (Πασχαλινές Ομιλίες), Βελιγράδι 1998]

(Πηγή: «Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ», τ.31, 2006, Περιοδική έκδοσις υπό των πατέρων της Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Από: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=549

[paroikos]

Έχω και εγώ ένα link που με εκφράζει απόλυτα και είναι και επίκαιρο.
Αναφέρετε την Ε\' Κυριακή των νηστειών και ποστάρω ένα μικρό απόσπασμα

«Πολλές φορές ὁ Ἰησοῦς Χριστός μέσα στό Εὐαγγέλιο ἐπαναλαμβάνει, ὅτι οἱ \"τελῶναι καί αἱ πόρναι προάγουσιν ἡμᾶς εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν\", καί ἡ ἄποψη αὐτή ξενίζει τούς Φαρισαίους κάθε ἐποχῆς, οἱ ὁποῖοι σκανδαλίζονται ἐπί πλέον, γιατί ὁ Ἰησοῦς δέν περιφρονεῖ, ἀλλά ἀγκαλιάζει τούς ἁμαρτωλούς.
 Ὁ Χριστός προβαίνει στήν προσφορά ἑνός νέου Νόμου χάριτος καί φιλανθρωπίας. Ἀποκαλύπτει στόν λαό Του ἕνα Θεό ἀγάπης καί συγγνώμης. Ἕνα Θεό σώζοντα τόν κόσμο. Ἕνα Θεό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ πατέρας, ὁ φίλος, ὁ ἀδελφός, ὁ ὑπερασπιστής τοῦ ἀνθρώπου.
 Ὁ Κύριος παραμερίζει ὅλα τά ἀνθρώπινα τεκμήρια καί ἀπευθύνεται στόν κρυπτό τῆς καρδίας ἄνθρωπο. Ἔτσι Τόν βλέπουμε, στό Εὐαγγέλιο, νά ἐμπιστεύεται τήν μοιχαλίδα γυναίκα. Δέν πηγαίνει ἀντίθετα στόν Νόμο, ἀλλά ἀντιμετωπίζει τήν γυναίκα πέρα ἀπό τά φαινόμενα. Ἡ μοιχαλίδα εἶχε καταδικασθῆ σέ λιθοβολισμό. Ὁ Χριστός τήν ἐλευθερώνει, τήν ἀφήνει νά φύγη ἀναστημένη σέ μιά νέα ζωή. Εἶδε τήν καρδιά της, μίλησε στόν βαθύτερο ἑαυτό της. Τά φαινόμενα ξεπεράσθηκαν ἀπό μιά μεγάλη καί σωτηριώδη ἀλήθεια: τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν μετάνοια τοῦ ἀνθρώπου.»

Ἡ μνήμη μιᾶς Ἁγίας γυναικός, πού ἦταν πόρνη στόν πρότερό της βίο,
μᾶς κάνει νά ἐμβαθύνουμε στό μυστήριο τῆς σωτηρίας μας.

Τί ἀνοίγει ἀπό μέρους μας τόν δρόμο πρός τόν Κύριο, πού ἔρχεται νά σταυρωθῆ γιά τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου, ἤ τί εἶναι ἐκεῖνο πού μᾶς σώζει; Ἡ εὐσέβεια καί ἡ ἀρετή, ἡ σοφία καί δύναμή μας, ὅλη ἐκείνη ἡ ἀξιόμισθη φλυαρία καί πολυπραγμοσύνη σέ κάποιο σχῆμα τυπικῆς θρησκευτικότητας καί ἐπιβαλλόμενου ἠθικισμοῦ, ἤ οἱ οἰκτιρμοί καί τά ἐλέη, ἡ χάρη καί φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἔρχεται μέ ὑπερβολή ἐρωτικῆς ἀγαθότητας, γιά νά σώση τόν ἄνθρωπο;

H Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία μᾶς μαθαίνει, ὅτι ἐκεῖνο πού εἶναι ἀπαιτητό ἀπό ἐμᾶς εἶναι ἡ αἴσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας ἤ ἡ ἀπόγνωση ἀπό τόν ἑαυτό μας, πού μᾶς στρέφει, ὅταν μᾶς κατακαίει ἡ δίψα τῆς προσωπικῆς ἐπικοινωνίας καί τῆς ἀγάπης καί μᾶς φλογίζη ὁ ἄνθρωπος τῆς ὀδύνης καί τοῦ θείου πόθου, στήν ἀγάπη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Δέν μποροῦμε νά ἐλπίζουμε στόν ἑαυτό μας, ἀλλά νά ἔχουμε πεποίθηση μόνο στόν Θεό, πού ἐγείρει τούς νεκρούς, \"τούς νεκρωθέντας τῇ ἁμαρτίᾳ\". Ἐκεῖνο πού τελικά μᾶς σώζει εἶναι ἡ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία σφραγίζει τό μυστήριο τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ καί τῆς αἰωνιότητας τοῦ ἀνθρώπου.

Τα υπόλοιπα στο παρακάτω link

http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=selides_katixisis/contents_MegaliSarakosti.asp&main=kat007&file=2.6.htm


Όπως προανέφερα με εκφράζει απόλυτα.

[Iaspis]

Ευχαριστούμε Πάροικε γιά τήν παράθεση τού κειμένου καί τού συνδέσμου. Τό βρίσκω πολύ αξιόλογο!

Ξεχώρισα καί εγώ μερικά σημεία πού μού άρεσαν ιδιαιτέρως:

«γιατί ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία ἔζησε τό χάος τῆς ἁμαρτίας καί ἀπεκάλυψε τό νόημα τῆς ἀληθινῆς μετάνοιας καί συγγνώμης, ζώντας σαράντα ἑπτά ὁλόκληρα χρόνια στήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνου.»

» Τό \"προνόμιο\" ἑνός ἀνθρώπου πού πουλάει τό σῶμα του, τόν ἑαυτό του, καί προσποιεῖται τήν ἀγαπητική σχέση, εἶναι οἱ ἐμπειρίες τῆς ζωῆς του καί τό βίωμα τῆς κολάσεως. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος ζεῖ τήν μεγαλύτερη κόλαση. Γιατί πραγματικά ὁ ἄνθρωπος πού ὑποβιβάζει τήν ἱερώτερη σχέση καί τήν κάνει ἀντικείμενο συναλλαγῆς, ζεῖ τήν πιό μεγάλη τραγωδία. Ἀρνεῖται οὐσιαστικά τήν κοινωνία καί τήν δημιουργία.»

» Ἡ τρομακτική ὅμως ἐμπειρία τῆς κακῆς ἀλλοιώσεως τοῦ ἀνθρώπου μπορεῖ, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, νά γίνη ἀφετηρία γιά μιά νέα ζωή. Αὐτό συνέβη καί μέ τήν Ὁσία Μαρία τήν Αἰγυπτία, πού ἔθεσε ὡς μοναδικό σκοπό τῆς ζωῆς της τήν μετάνοια καί τήν συγγνώμη.»

» Ὁ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία μᾶς μαθαίνει, ὅτι ἐκεῖνο πού εἶναι ἀπαιτητό ἀπό ἐμᾶς εἶναι ἡ αἴσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας ἤ ἡ ἀπόγνωση ἀπό τόν ἑαυτό μας, πού μᾶς στρέφει, ὅταν μᾶς κατακαίει ἡ δίψα τῆς προσωπικῆς ἐπικοινωνίας καί τῆς ἀγάπης καί μᾶς φλογίζη ὁ ἄνθρωπος τῆς ὀδύνης καί τοῦ θείου πόθου, στήν ἀγάπη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.»

»γιατί \"δέν εἶναι κακό ἡ γυναίκα, ἀλλά ἡ πορνεία\", γράφει ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός. Μποροῦμε καί πρέπει νά μισοῦμε τήν πορνεία, ἀλλά ὀφείλουμε νά ἀγαπᾶμε τήν πόρνη, πού δέν παύει νά εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ κι ὅταν φέρνει τήν πληγή καί τήν ὀδύνη τῶν πταισμάτων της.»

»Δίνει ἀκριβῶς αὐτό πού γνωρίζει καί περιμένει ὁ Θεός ἀπό τόν ἄνθρωπο: τήν ἄβυσσο τοῦ μυστηρίου τῆς καρδιᾶς, τήν μετάνοια, ἡ ὁποία μᾶς σώζει καί μᾶς ἁγιάζει.»

» Τό πρότυπο στό ὁποῖο ἀπέβλεπε πάντοτε ἡ Ἐκκλησία δέν ἦταν ἡ πληρότητα τῆς ἠθικῆς αὐτάρκειας, ἀλλά ὁ θρῆνος τῆς ἀδιάκοπης μετάνοιας, βεβαίωση τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ ἐπάνω στήν ἁμαρτία, πού προϋποθέτει μιά προσωπική καί βαθειά αἴσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας.»

» \"Ὁ αἰσθηθείς τῶν ἑαυτοῦ ἁμαρτιῶν, κρείττων ἐστί τοῦ ἐγείροντος τούς νεκρούς\" καί αὐτό σημαίνει ὄχι ἁπλῶς \"νά πουλήσουμε ὅ,τι ἔχουμε\" - κατά τόν εὐαγγελικό λόγο - ἀλλά \"νά πουλήσουμε ὅ,τι εἴμαστε\". »

»ἡ μετάνοια δέν ἐξαντλεῖται σέ ὁρισμένες ἀντικειμενικές βελτιώσεις τῆς συμπεριφορᾶς, οὔτε σέ τύπους καί σχήματα ἐξωτερικά, ἀλλά ἀναφέρεται σέ μιά βαθύτερη καί καθολική ἀλλαγή στήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου.»

» Μετάνοια εἶναι ἡ ἀλλαγή τοῦ νοῦ, τό νέο φρόνημα, ἡ δυναμική μετάβαση \"ἐκ τοῦ παρά φύσιν εἰς τό κατά φύσιν, καί ἐκ τοῦ διαβόλου πρός τόν Θεόν ἐπάνοδος δι\' ἀσκήσεως καί πόνων\". Αὐτός ὁ ὁρισμός καθιστᾶ σαφές, ὅτι ἡ μετάνοια δέν εἶναι συμμόρφωση πρός τόν Νόμο, ἀλλά συγκλονιστική συνάντηση μέ τόν Χριστό. »

» Ἡ ὀρθοδοξία καί ἡ μετάνοια δέν διαδραματίζονται ἀνάμεσα στό καλό καί τό κακό μιᾶς ἀνθρώπινης ἠθικῆς, ἀλλά ἀνάμεσα στούς δύο ληστές, δεξιά καί ἀριστερά στόν Ἰησοῦ Χριστό, ἀνάμεσα στόν μετανοήσαντα καί ἀμετανόητο ληστή. »

» \"Ἐγγίσατε τῷ Θεῷ καί ἐγγιεῖ ὑμῖν\". Ἐμεῖς ἔχουμε χρέος ν\' ἀρχίσουμε. Ἄν κάνουμε ἕνα βῆμα πρός τόν Θεό, Ἐκεῖνος κάνει δέκα πρός ἐμᾶς.»

» Ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νά λέγη στόν κάθε ἄνθρωπο: Τίποτε μήν φοβᾶσαι, ποτέ μήν φοβᾶσαι καί μήν θλίβεσαι. Μιά καί μετανοεῖς ὅλα θά στά συγχωρέση ὁ Θεός. Μά κι οὔτε ὑπάρχει οὔτε μπορεῖ νά ὑπάρχη, νά γίνη στόν κόσμο τέτοιο κρῖμα, πού νά μήν τό συγχωρέση ὁ Θεός σέ κεῖνον πού μετανοεῖ ἀληθινά. Μά κι οὔτε μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά κάνη ἕνα τόσο μεγάλο ἁμάρτημα πού θά μποροῦσε νά ἐξαντλήση τήν ἀστείρευτη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.»

[Αρχαίος]

Να, τι σημαίνει «απαρνησάσθω εαυτόν»: Σημαίνει να απαλείψουμε όλες τις (κακές) μας επιθυμίες, κάθε τι ανθρώπινο, εφάμαρτο, και να τα αντικα­ταστήσουμε με τον Χριστό. Να αλλάξουν, να γίνουν όλα Χριστός!

Στο πρωτότυπο κείμενο στα σέρβικα οι λέξη «(κακές)» δεν πρέπει να υπάρχει. (με μικρή επιφύλαξη)
Και ο μεταφραστής του κειμένου εδώ έχει κάνει ερμηνεία και όχι μετάφραση της φράσης.
Το σωστό είναι όταν κάποιος μεταφράζει να μην ερμηνεύει αλλά να μεταφράζει κατά λέξη.
Και αν ήθελε μπορούσε να βάλει μια παραπομπή και να γράψει και την δική του ερμηνεία της φράσης.

Η σωστή μετάφραση της φράσης έπρεπε να είναι όπως παρακάτω....
Σημαίνει να απαλείψουμε όλες τις επιθυμίες μας, κάθε τι ανθρώπινο, εφάμαρτο, και να τα αντικα­αστήσουμε με τον Χριστό

Δεν παίρνω θέση σχετικά με το αν σωστά ή λάθος προστέθηκε η λέξη «(κακές)».
Είμαι απλά της άποψης πως η μετάφραση πρέπει να είναι πιστή μετάφραση και όχι ερμηνεία.

Αν δεν θυμάμαι καλά το πρωτότυπο ζητάω συγγνώμη για την παράθεση.

[staboz]

να απαλείψουμε όλες τις επιθυμίες μας

Αρχαίε, η νέκρωση του επιθυμητικού ήταν βασική διδασκαλία του Βαρλααμιτισμού, την οποία ανήρεσε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.

[Αρχαίος]

να απαλείψουμε όλες τις επιθυμίες μας

Αρχαίε, η νέκρωση του επιθυμητικού ήταν βασική διδασκαλία του Βαρλααμιτισμού, την οποία ανήρεσε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.

Δεν τοποθετήθηκα επί της ουσίας όπως σαφώς διατύπωσα παραπάνω - [όταν έγραφα ότι δεν εξετάζω αν καλώς ή κακώς προστέθηκε η λέξη (κακές)] - αλλά η παράθεσή μου αφορούσε αποκλειστικά και μόνον στο αν έγινε σωστά ή όχι η μετάφραση από το πρωτότυπο.. Και κατά την γνώμη μου η μετάφραση δεν είναι ακριβής επαναλαμβάνω με την επιφύλαξη ότι θυμάμαι σωστά το πρωτότυπο κείμενο.  Δεν αναφέρθηκα σε δογματικά θέματα ούτε και είχα την πρόθεση -  ούτε και τώρα έχω - να το συζητήσω ή να αναφερθώ σε αυτά.


Καλή Ανάσταση!

[staboz]

με την επιφύλαξη ότι θυμάμαι σωστά το πρωτότυπο κείμενο

Αυτό σημαίνει ότι γνωρίζεις Σερβικά και ότι το έχεις διαβάσει στα Σερβικά;

[Αρχαίος]

[Μετάφρασις αδελφών της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους,
από το βιβλίο PASHALNE BESEDE (Πασχαλινές Ομιλίες), Βελιγράδι 1998]

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=549

[mistral]

@paroikos
Ωραίο το θέμα με την Οσία Μαρία την Αιγυπτία.
Στην γιορτή της πάντα κερνάω ως εορτάζων αν και δεν με λένε Μάριο.

Τώρα οι υπόλοιποι καλό είναι να τσακώνεστε για την μετάφραση.
Κυκλοφορεί το αίμα γρηγορότερα και αυτό κάνει καλό.
Όμως όπως κάθε καλό στην υπερβολή του βλάπτει
έτσι και στην κυκλοφορία του αίματος.
Μην το παρακάνετε.

[staboz]

[Μετάφρασις αδελφών της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους,
από το βιβλίο PASHALNE BESEDE (Πασχαλινές Ομιλίες), Βελιγράδι 1998]

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=549

Μάλλον είμαι λίγο καθυστερημένος...
Δεν καταλαβαίνω τί σημαίνει αυτή η παραπομπή, που άλλωστε υπάρχει και στην αρχή του θέματος...
Μήπως να είμαστε προσεκτικότεροι στις θέσεις που διατυπώνουμε;

[mistral]

Υποθέτω πως ο Αρχαίος εννοεί ότι αφού είναι στα Σέρβικα το βιβλίο ξέρει και την γλώσσα
Γιατί πως αλλοιώς θα έγραφε παραπάνω «αν θυμάμαι καλά το πρωτότυπο»;

Αυθαίρετη υπόθεση, απλά έτσι το κατάλαβα.

[Αρχαίος]

[Μετάφρασις αδελφών της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους,
από το βιβλίο PASHALNE BESEDE (Πασχαλινές Ομιλίες), Βελιγράδι 1998]

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=549

Μάλλον είμαι λίγο καθυστερημένος...
Δεν καταλαβαίνω τί σημαίνει αυτή η παραπομπή, που άλλωστε υπάρχει και στην αρχή του θέματος...
Μήπως να είμαστε προσεκτικότεροι στις θέσεις που διατυπώνουμε;

To αν είσαι καθυστερημένος το γνωρίζεις μόνον εσύ

Αυτή η παραπομπή σημαίνει ότι το πρωτότυπο κείμενο είναι ομιλίες γραμμένες στα σέρβικα
Αυτό σημαίνει πως έχω διαβάσει το πρωτότυπο
Εννοείται στα σέρβικα αφού στα σέρβικα είναι γραμμένο.
Δεν γίνεται να το διαβάσω στα ελληνικά και στο πρωτότυπο επειδή δεν υπάρχει. Σαφές;
Όπως έγραψα παραπάνω δύο φορές!!! με την επιφύλαξη ότι θυμάμαι σωστά

Είμαι προσεκτικότατος στο τι γράφω και δεν διατύπωσα θέση!
Και αυτό το έγραψα δύο φορές!!! αλλά .. στου κουφού (?) την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.
Διάβαζε άνθρωπέ μου τι γράφω! Διάβαζε!!!
Μίλησα για μεταφραστικό σφάλμα! το αντιλαμβάνεσαι; Ή όχι;
Δεν μίλησα για δογματική θέση ούτε και έχω τέτοια πρόθεση! (4η φορά το λέω;)

Και αν και σου μίλησα μέχρι τώρα με ήπιο τόνο συνεχίζεις με ένα υφάκι ....κάπως
Σου ανταποδίδω το λοιπόν και γώ..
Μήπως να είμαστε προσεκτικότεροι όταν διαβάζουμε τι γράφει ο άλλος;
Μήπως να μιλάμε σε συνομιλητές  και όχι σαν να μιλάμε στα μαθητούδια του νηπιαγωγείου μας;

Τι λές staboz;

Χριστός Ανέστη!

[staboz]

αλλά .. στου κουφού (?) την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.

Είναι πολύ σωστό αυτό. Τελευταία όντως δεν παρακούω καλά. Κοντεύω, βλέπεις, τα 60 (57 για την ακρίβεια)!

Τι λές staboz;

Τί να πώ;
Αληθώς Ανέστη;
Φαίνεται πως αρχίζω να αμφιβάλω...
Στου κουφού την πόρτα... και... Χριστός Ανέστη μαζί!!!
Ωραία υπερορθόδοξη θεολογία...
και ρωμέικη, βεβαίως βεβαίως...!

[Αρχαίος]

αλλά .. στου κουφού (?) την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.

Είναι πολύ σωστό αυτό. Τελευταία όντως δεν παρακούω καλά. Κοντεύω, βλέπεις, τα 60 (57 για την ακρίβεια)!

Τι λές staboz;

Τί να πώ;
Αληθώς Ανέστη;
Φαίνεται πως αρχίζω να αμφιβάλω...
Στου κουφού την πόρτα... και... Χριστός Ανέστη μαζί!!!
Ωραία υπερορθόδοξη θεολογία...
και ρωμέικη, βεβαίως βεβαίως...!

Eντάξει οφείλω να ομολογήσω πως παραήμουν υπερβολικός στις διατυπώσεις μου.
Όχι βέβαια επειδή είστε 57 χρόνων αυτό εμένα δεν μου λέει τίποτε
Αν πω εγώ ότι είμαι 67 δηλαδή θα πρέπει να ανέχεστε ότι σας λέω;
Δεν νομίζω πως οι συμπεριφορές μας έχουν να κάνουν με την ηλικία μας

Ε ναί.
Το Χριστός Ανέστη! δεν έχει να κάνει σε τίποτε με τις προσωπικές διαμάχες των ανθρώπων
Ο Χριστός Ανέστη είτε εμείς διαπληκτιζόμαστε είτε εναγκαλιζόμαστε.
Δεν νομίζω η διαφωνία μας έστω και υπερβολική να αναιρέσει και την Ανάσταση!

Ζητώ συγγνώμη για ότι απ τα γραφόμενά μου ενόχλησε.

Χριστός Ανέστη!

[staboz]

Ωραία! Τώρα βρήκες καλύτερα και τον δρόμο και τον τρόπο!
Αληθώς Ανέστη, αδελφέ Αρχαίε!
Και για να το χαρούμε καλύτερα, πάρε και μια καρτούλα:

[Αρχαίος]

Καταπληκτική καρτούλα!
Την κάνω save πάραυτα!
Ευχαριστώ staboz!

Χριστός Ανέστη!

[mistral]

Τέτοια να βλέπω Πασχαλιάτικα!
Όχι καυγάδες και εντάσεις..
Όπως έλεγε και μια γνωστή μου ...
«αφού βρε αδερφέ θα πεθάνουμε όλοι μας! τι το ψάχνεις;»
Ότι και να της έλεγε κάποιος αυτή το βιολί της.
Αισιόδοξος άνθρωπος! .. δεν λέω...