Oργίζεσθε και μή αμαρτάνετε...

[Ξένια]

\"Oργίζεσθε και μή αμαρτάνετε...\"
Αυτή η φράση με εχει απασχολήσει αρκετές φορές... Αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει την ουσία της... δηλαδή τί ακριβώς θελει να πει...
Φαίνονται δύο έννοιες φαινομενικά αντίθετες... Πως είναι δυνατόν να οργιζόμαστε και να μην αμαρτάνουμε?? Μπορώ να έχω τις γνώμες σας?

[Ξένια]

Μπορώ να έχω τις γνώμες σας?

Προφανώς όχι...:tongue:
 Άντε μωλέ πείτε κάτι!

[petros]

Χωρίς να είμαι καθόλου σίγουρος... Πιστεύω πως η οργή δεν είναι πάντα κακή... Ας πούμε ίσως είναι καλό να οργιζόμαστε με την αμαρτία! Ο Κύριος ο ίδιος οργίστηκε με το κατάντημα του Ναού από τους εμπόρους αλλά σε καμία περίπτωση δε μπορείς να πεις ότι αμάρτησε... Η αγάπη που είχε και για εκείνους τους εμπόρους δε μπορεί να αμφισβητηθεί! Έτσι ίσως όταν οργιζόμαστε με την αμαρτία είναι φυσιολογικό, αντίθετα όταν οργιζόμαστε με αυτόν που την κάνει αυτό δεν είναι καλό... Κι έρχομαι σε μία φράση που κάπου έχω ακούσει.. \"Μπορείς να πεις ότι μία πράξη είναι βλακεία αλλά δε μπορείς να πεις αυτόν που την έκανε βλάκα...\" Τέλος, αν ότι είπα παραπάνω δεν ισχύει φαντάζομαι είναι καλύτερα να οργιζόμαστε με κάτι και να το λέμε και να τελειώνει (χαρακτηριστικό ανθρώπου έξω-καρδιά) παρά να τα κρατάμε μέσα μας και να μνησικακούμε...

[Iaspis]

Εἰς τὸ τέλος, ἐν ψαλμοῖς· ᾠδὴ τῷ Δαυΐδ. - 2 ΕΝ τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσάς μου, ὁ Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου· ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς με. οἰκτείρησόν με καὶ εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου. 3 υἱοὶ ἀνθρώπων, ἕως πότε βαρυκάρδιοι; ἱνατί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καὶ ζητεῖτε ψεῦδος; (διάψαλμα). 4 καὶ γνῶτε ὅτι ἐθαυμάστωσε Κύριος τὸν ὅσιον αὐτοῦ· Κύριος εἰσακούσεταί μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτόν. 5 ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ἃ λέγετε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἐπὶ ταῖς κοίταις ὑμῶν κατανύγητε. (διάψαλμα). 6 θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης καὶ ἐλπίσατε ἐπὶ Κύριον. 7 πολλοὶ λέγουσι· τίς δείξει ἡμῖν τὰ ἀγαθά; ᾿Εσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε. 8 ἔδωκας εὐφροσύνην εἰς τὴν καρδίαν μου· ἀπὸ καρποῦ σίτου, οἴνου καὶ ἐλαίου αὐτῶν ἐπληθύνθησαν. 9 ἐν εἰρήνῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ κοιμηθήσομαι καὶ ὑπνώσω, ὅτι σύ, Κύριε, κατὰ μόνας ἐπ᾿ ἐλπίδι κατῴκισάς με.

Είναι ο Ψαλμός 4, πού παρακαλεί γιά προστασία από τήν συμπεριφορά σκληρόκαρδων ανθρώπων πού μάς κατηγορούν.
Η φράση στήν 5η παράγραφο ερμηνεύεται ως «άς οργίζεσθαι εναντίον μου, μήν αμαρτάνετε όμως εναντίον τού Θεού», υπό τήν έννοια νομίζω, νά μήν μείνη η οργή αμετανόητη.

[Αρχαίος]

Όταν η οργή στρέφεται ενάντια στα πάθη είναι αρετή.
Όταν χρησιμοποιείται για τον λόγο που ο Θεός την έδωσε στον άνθρωπο δεν είναι αμαρτία.
Όταν αντί να στρέφεται ενάντια στα πάθη στρέφεται εναντίον ανθρώπων τότε είναι αμαρτία.