Γειά σου Σταύρο καί κύρ Σταύρο, καί όλα τά πουλιά τού δάσους.

[Iaspis]

[font size=4]Γειά σου Σταύρο καί κύρ Σταύρο, καί όλα τά πουλιά τού δάσους.[/fonts]

Τό πιό καλό γιά τίς σχέσεις τών ανθρώπων είναι η συναίσθηση τής παρουσίας τού Θεού τήν κάθε στιγμή στήν  επικοινωνία μεταξύ μας.
Φυσικά ένα θεολογικό, φόρουμ μέ ορθόδοξο χαρακτήρα, μπορεί μέ τήν χάρι τού Θεού νά γίνει μία ζεστή γωνία, όπου πολλοί αδελφοί θά μπορούσαν νά διδαχθούν από άλλους, καί θά μπορούσαν νά δημιουργηθούν σχέσεις βασισμένες στήν εν Χριστώ επικοινωνία, αληθινές φιλίες, απόμακρες από τήν απάτη τής συναναστροφής, καί τής πολυκοσμικής επικοινωνίας πού φθείρει τίς σχέσεις τών ανθρώπων, κυρίως γιατί τίς κατεβάζει στήν πλάνη καί τήν απάτη τών αισθήσεων, όπου η κοσμική βουή εμποδίζει τήν πνευματική εγρήγορση, καί διευκολύνει τόν ψίθυρο τών πονηρών πνευμάτων, πού εξαπατούν καί μεταστρέφουν τήν προαίρεση τού ανθρώπου, κολάζοντάς τον. Η πραγματική απομόνωση, η κοσμική συναναστροφή.

Τί είναι αυτό πού βγάζει τόν άνθρωπο από αυτήν τήν απομόνωση; Πολλά μπορεί νά πεί κανείς, αναλόγως μέ τήν εμπειρία του καί κυρίως τήν πνευματική του πρόοδο. Σκέφτομαι πώς αντί κάποιος νά λέει τήν γνώμη του, θά ήταν πολύ καλύτερα λ.χ. νά εξομολογείται· επάνω σέ οποιοδήποτε θέμα πού θά μπορούσε νά αποτελέσει αφορμή γιά μία εξομολόγηση, μικρή ή μεγαλύτερη. Η εν Χριστώ επικοινωνία μεταξύ αδελφών, δέν μένει παρά νά έχει κάποια-όσα μπορεί νά γίνει-χαρακτηριστικά τής επικοινωνίας μας μέ τόν Δημιουργό Πατέρα μας. Χαρακτηριστικά προσευχής, μέ λίγα λόγια. Εξομολόγηση, συγγνώμη, παράκληση, ευχαριστία, ευγνωμοσύνη, μετάνοια, ταπείνωση, καί ότι άλλο πού ίσως δέν βλέπω.

Ανοίγω αυτήν τήν ενότητα στίς διαπροσωπικές σχέσεις, σάν συμπληρωματική, τής ενότητας «Γειά σου Σταύρο καί κύρ Σταύρο», πού βρίσκεται στά πνευματικά θέματα. Οι παραθέσεις πού θά ακολουθήσουν, έχουν σκοπό νά αναδείξουν  τίς σχέσεις μεταξύ τών μελών αυτού τού θεολογικού φόρουμ, σχέσεις πού κατά καιρούς δοκιμάζονται από τήν απομόνωση στήν οποία μάς ρίχνει η εν δυνάμει κοσμική συναναστροφή, πού όμως στήν ουσία τους είναι σχέσεις στοργής, επικοδομητικής εν Χριστώ φιλίας, ενδιαφέροντος καί αγάπης . Ελπίζοντας πώς έχουμε τήν δύναμη νά αντιπαρέλθουμε στίς δοκιμασίες, προτείνω μία συζήτηση μεταξύ εν Χριστώ αδελφών, πού θά μάς οδηγήσει στήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή αδελφωμένους, στόν εσπερινό τής συγχωρήσεως, στήν είσοδο όλων μας στόν χώρο τού Θεού.


Συγκεντρώνοντας  τίς 1148 παραθέσεις τού κυρίου Σταύρου (μέχρι τόν αποχαιρετισμό), σκόπευα νά φτιάξω ενότητες, όπου πίστευα πώς θά υποστηριχθούν καί από άλλους αδελφούς, μέ σκοπό νά επανέλθη ο staboz στό φόρουμ καί νά λυθεί η παρεξήγηση. Έτσι  καί έγινε περίπου...καί λέω περίπου, γιατί γιά νά είμαι ειλικρινής, νόμισα πώς θά χρειαστεί καιρός καί συλλογική προσπάθεια γιά νά επανέλθει ο κ. Σταύρος. Χαίρομαι πού έπεσα έξω, σέ αυτό τό σημείο, καί ομολογώ πώς σκέφθηκα πολύπλοκα (κρίνοντας  ίσως εξ ιδίων τά αλλότρια). Ο staboz βλέποντας τό φόρουμ ερημωμένο, γύρισε, παρ\' όλες τίς υποχρεώσεις του, γρήγορα πίσω, καί απευθύνεται σέ όλους μας όπως πρίν, αποδεικνύοντας εμπράκτως, μία ειλικρινή διάθεση πού δέν κρατάει χρωστούμενα...
Θά πώ μόνο ακόμα, πώς κάποιοι λείπουν, καί καλό (καί κάπου απαραίτητο) θά ήταν νά επιστρέψουν πίσω, γιά νά ξαναζωντανέψουμε τό φόρουμ. Νισάφι πιά ρέ παιδιά, είναι δυνατόν νά αρχίσουμε νά συναγωνιζόμαστε στήν αρνητική διάθεση; Άς μή πώ άλλο τίποτα, εξάλου έχω καί εγώ κάνει τό ίδιο λάθος, κατακρίνοντας ή πειράζοντας κάποιους αδελφούς, καί ζητώ γιά μιά φορά ακόμα συγγνώμη.
Άς μιλήσουμε μέ ειλικρίνια, μέ σεβασμό καί σοβαρότητα γιά όσα θέματα  μάς απασχολούν. Εξάλου είναι προτιμότερη μία Χριστιανική συμπεριφορά, από μία Χριστιανική θεώρηση, όπως είναι πολύ ανώτερη η πίστη, από τήν γνώση τής πίστεως...

Επειδή η καλή μέρα, από τό πρωΐ φαίνεται, παραθέτω γιά αρχή τίς καλημέρες τού κυρίου Σταύρου, πού αποτελούν έκτός τών άλλων, και μία καλαίσθητη μικρή φωτογραφική έκθεση, καί περιμένω μέ τήν φώτιση τού Θεού μιά κάποια ανταπόκριση.

[Ιωάννα]

:clap2: σύμφωνοι!

http://sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=12451#p12451

[Iaspis]

1.2.2008

                                   Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΚΡΗ

Ο Ξέρξης, καθώς οδηγούσε τη στρατιά του εναντίον της Ελλάδος, ρώτησε τον έκπτωτο βασιλιά της Σπάρτης Δημάρατο, που είχε καταφύγει στην Περσία και τον ακολουθούσε στην εκστρατεία, αν υπήρχε περίπτωση να τολμήσουν οι Έλληνες να αντισταθούν στο τεράστιο στράτευμά του. Ο Δημάρατος πριν απαντήσει τον ρώτησε: «Βασιλεύ, κότερα αληθείη χρήσομαι προς σε ή ηδονή;»· βασιλιά, ποιό από τα δύο να κάνω; Να σου πώ την αλήθεια ή αυτό που θα σε ευχαριστήσει;
Και όταν ο Ξέρξης τον παρότρυνε να πεί άφοβα την αλήθεια, ο Δημάρατος τον βεβαίωσε ότι οι Έλληνες θα πολεμήσουν με γενναιότητα τον στρατό του, διότι η Ελλάδα έχει μεν παντοτινό σύντροφο τη φτώχεια αλλά έχει και αρετή που την δημιουργεί η σοφία και η ισχυρή νομοθεσία, με αυτή δε την αρετή και γενναιότητα καταπολεμεί πάντοτε και τη φτώχεια και την τυραννία.

1.2.2008

Ήθελα κυρίως να τονίσω την αντίθετη πλευρά. Δηλαδή το να είμαστε πρόθυμοι (τουλάχιστον όσο ο Ξέρξης) να ακούμε και να δεχόμαστε την αλήθεια (αυτό που ο άλλος μας υποδεικνύει θεωρώντας το αλήθεια), και να μην κολακευόμαστε από τα ανειλικρινή ως επί το πλείστον λόγια των ανθρώπων που είτε από δειλία είτε από υπολογισμό μας λένε μόνο αυτά που μας είναι ευχάριστα.

Το άλλο θέμα για το πώς και πότε θα πρέπει εμείς να λέμε την αλήθεια είναι επίσης πολύ σημαντικό.

Θα υπογράμμιζα τρία βασικά στοιχεία:
1. Απαιτείται τόλμη και θάρρος.
Δεν είναι εύκολο πράγμα να ομολογήσει και να υποδείξει κάποιος την αλήθεια. Συχνά αυτό δημιουργεί αντιδράσεις, προκαλεί ειρωνείες και εκθέτει σε πειρασμούς και κινδύνους. Κορυφαίο παράδειγμα εδώ είναι αυτό τού Τιμίου Προδρόμου πού ήλεγξε τον Ηρώδη και το πλήρωσε αυτό με τον αποκεφαλισμό του. Άλλο παράδειγμα είναι αυτό με τον αρχαίο ποιητή Φιλόξενο. Όταν ο φοβερός τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος του έδωσε ένα ποίημά του για να το κρίνει, ο Φιλόξενος, αντίθετα από όλους τους άλλους κόλακες, δεν δίστασε να του πεί ότι δεν αξίζει τίποτε. Οργισμένος ο τύραννος διέταξε να τον φυλακίσουν στη χειρότερη φυλακή, «τας λατομίας». Μετά από καιρό τον ξανακάλεσε. Του έκανε τραπέζι και του διάβασε ένα καινούργιο ποίημά του για να του πεί τη γνώμη του. Ο Φιλόξενος δεν είπε λέξη, μόνο σηκώθηκε και άρχισε να βαδίζει προς την έξοδο. –̶Πού πας; ρώτησε ο τύραννος. –«Εις τας λατομίας», ήταν η απάντηση του ατρόμητου Φιλόξενου. Χρειάζεται επομένως τόλμη και θάρρος για να φανερώσει κανείς στους άλλους την αλήθεια.
2. Χρειάζεται αγάπη.
Εξίσου σημαντικό και απαραίτητο στοιχείο είναι η αγάπη. Η αλήθεια, όταν φανερώνεται χωρίς αγάπη, ενεργεί περισσότερο σαν δηλητήριο παρά σαν φάρμακο που θα θεραπεύσει. Και πρέπει να ομολογήσουμε ότι συχνά ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι δεν δέχονται την αλήθεια, δεν είναι η ίδια η αλήθεια αλλά ο τρόπος με τον οποίο αυτή τους προσφέρεται. Έχει ειπωθεί σωστά ότι μια αλήθεια που λέγεται με κακία κάνει πιο πολύ κακό και από το χειρότερο ψέμα.
3. Είναι απαραίτητη η διάκριση.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διαλέγει κανείς τις κατάλληλες περιστάσεις προκειμένου να υποδείξει σε κάποιον την αλήθεια. Σε έναν θυμωμένο άνθρωπο, επί παραδείγματι, είναι λάθος να του υποδείξει κανείς την αλήθεια την ώρα του θυμού του. Θα του μιλήσει αργότερα, όταν θα έχει κατασιγάσει ο θυμός. Γι᾿ αυτό και λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ότι «το καλόν ου καλόν, εάν μη καλώς γένηται»· το καλό δεν είναι καλό, αν δεν γίνει με καλό τρόπο. Ένας μύθος του Αισώπου λέγει ότι ένα παιδί μπήκε σε κάποιο ποτάμι για να λουστεί, αλλά επειδη δεν ήξερε κολύμπι, άρχισε να πνίγεται και ζήτησε βοήθεια από κάποιον περαστικό. Εκείνος βούτηξε αμέσως, αλλά την ώρα που το έβγαζε το μάλωνε: –Τί ήθελες και μπήκες  στο νερό, αφού δεν ήξερες κολύμπι; Και τότε το παιδί του απάντησε: –Σώσε με πρώτα κι ύστερα με μαλώνεις όσο θέλεις! Ο μύθος θέλει να πει πως οι υποδείξεις που γίνονται σε λάθος στιγμή, καταντουν να είναι προσβολές.

4.2.2008

 Εννοώ αυτό που εμείς θεωρούμε ότι είναι η αλήθεια. Η όντως αλήθεια είναι άλλη - δύσκολη! - υπόθεση.
\"Δυσθήρατός εστιν ο της αληθείας λόγος\"· δύσκολο θήραμα είναι το να βρεθεί η αλήθεια! (Μ.Βασίλειος, Εις το πρόσεχε σεαυτώ).
Την όντως αλήθεια μπορεί να τη βεβαιώσει μόνο ο Θεός.
Αλλά βέβαια ο Θεός δεν επεμβαίνει κάθε στιγμή στα ανθρώπινα για να τη φανερώνει.
Επομένως εμείς καταθέτουμε αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως αλήθεια, με πλήρη συνείδηση ότι μπορεί και να κάνουμε λάθος.

[Iaspis]

18.07.2007

Κατά τον Παπαδιαμάντη, ο γραπτός λόγος πρέπει να έχει άλλο επίπεδο, υψηλότερο του προφορικού. Διότι, όπως είπε, στην Ελληνική γλώσσα : «άλλως νοούμεν, άλλως ομιλούμεν και άλλως γράφομεν». Το συμπέρασμα το έβγαλε μετά από συνομιλία με αγράμματη γριά η οποία του είχε ζητήσει να γράψει γράμμα στον γαμπρό της για να τον πληροφορήσει ότι η σύζυγός του και θυγατέρα της ήταν «γκαστρωμένη». Όταν, όμως, ο Παπαδιαμάντης της ξαναδιάβασε ό,τι είχε γράψει του είπε : «Δεν το γράφουν έτσι». και του ζήτησε αντί «γκαστρωμένη» να γράψει «παραβαρεμένη».

Αυτό ως ένα σχόλιο στη γλώσσα που οφείλουμε να χρησιμοποιούμε στο γραπτό λόγο και μάλιστα στον δημόσιο, όπως αυτός εδώ, ανεξαρτήτως του πως μιλάμε προφορικά στις μεταξύ μας συναντήσεις.

10.09.2007

Συχνά συμβαίνει να έχουμε άλλα ερωτήματα μέσα μας και δεν προσέχουμε επακριβώς τα λεγόμενα των άλλων.
Και φυσικά αυτό δεν είναι μικρό λάθος.

10.09.2007

Μερικές φορές, έχοντας προβληματιστεί για ένα θέμα, όταν ακούμε κάτι παρεμφερές από κάποιον άλλο, νομίζουμε ότι είναι αυτό ακριβώς για το οποίο είχαμε προβληματιστεί, οπότε σπεύδουμε να απαντήσουμε, χωρίς να δώσουμε την απαραίτητη προσοχή στα λεγόμενά του. το αποτέλεσμα είναι ότι απαντάμε σε ζητήματα που εκείνος δεν είχε θέσει ποτέ.

Γενικότερα ας μην γινόμαστε ανώτεροι και των αγίων μας και αυτού του Κυρίου, ο Οποίος συνέστησε:\'\'Γίνεσθε φρόνιμοι ως οι όφεις... \'\' (Ματθ. ι΄16). Ο δε απόστολος Παύλος επανειλημμένως συνιστά προσοχή στις σχέσεις μας με ωρισμένους ανθρώπους: \'\'και ίνα ρυσθώμεν από των ατόπων και πονηρών ανθρώπων· ου γάρ πάντων η πίστις\'\'. (Β΄Θεσ. γ΄2).

1.7.2008

Άκρα του τάφου σιωπή σήμερα.
Και τώρα τί θα απογίνουμε χωρίς αυτά; Η διαμάχη αυτή ήταν μια κάποια λύση, για να θυμηθώ τον Καβάφη.


Περιμένοντας τους Βαρβάρους

-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ\' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;


-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.


-Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;


-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.


-Γιατί οι δυό μας ύπατοι κ\' οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ\' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;


Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπόνουν τους βαρβάρους.


-Γιατί κ\' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;


Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαριούντ\' ευφράδειες και δημηγορίες.


-Γιατί ν\' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ\' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ\' οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;


Γιατί ενύχτωσε κ\' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ\' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.


Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.

Κ. Καβάφης

[Iaspis]

Ακολουθεί μία ανασκόπηση τών αδελφικών σχέσεων μεταξύ τών μελών τού φόρουμ, από τήν αρχή σχεδόν τής λειτουργίας του. Τό σημείο αναφοράς είναι φυσικά ο κύριος Σταύρος, στόν οποίον ανήκουν καί όλα τά προηγούμενα πού παρατέθηκαν.

 «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.» (Ματθ. κε' 40)

Άς δούμε στό πρόσωπο τού αδελφού μας τόν ίδιο τόν Κύριο. Τί άλλο θά μπορούσε νά σημαίνει η επικοινωνία εν Κυρίω;

@Ρωμηός

27.2.2008

Λίγο αργά μπαίνω και εγώ να χαιρετήσω. Είχα περάσει κάποια στιγμή και το πρωί αλλά έφυγα κατόπιν και μετά από σειρά εργασιών επέστρεψα μόλις πριν από λίγο.
Γράφω κάτι παραπάνω, επειδή διαισθάνομαι μια γενικότερη δυσφορία κατά του Ρωμηού, που δείχνει να έχει εγκαταλείψει το Φόρουμ.
Υποθέτω ότι ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό είναι η φροντίδα που έχει αναλάβει για την έκδοση της εφημερίδας \"ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΒΗΜΑ\". Όσοι δεν έχετε ασχοληθεί με εκδόσεις δεν μπορείτε να φανταστείτε τί σημαίνει να αναλάβει κανείς μια τέτοια ευθύνη. Εγώ συμβαίνει να γνωρίζω αρκετά καλά αυτή την ιστορία, γι᾿ αυτό και καλώ όλους να δείξουμε κατανόηση στον Ρωμηό για τις απουσίες του. Και όχι μόνο αυτό αλλά και να φιλοτιμηθούμε όλοι να αναπληρώσουμε κάπως το σίγουρα δυσκολοαναπλήρωτο κενό. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με το να καταθέτουμε όλοι περισσότερο τις σκέψεις μας εδώ. Μην αρκούμαστε σε μια απλή επίσκεψη και την ανάγνωση των θεμάτων που έχουν τοποθετηθεί. Να γράφουμε κάτι και από τις δικές μας σκέψεις πάνω σε αυτά. Έστω και απλώς τη συμφωνία ή τη διαφωνία μας. Ας μη διστάζουμε. Όλοι έχουμε κάτι να προσφέρουμε. Συχνά μια απλή παρατήρηση αποδεικνύεται πολύ σημαντικότερη και δημιουργικότερη ακόμη και από ολόκληρη συστηματική μελέτη ενός ζητήματος.

Υπάρχουν ήδη αυτή τη στιγμή αρκετά ενδιαφέροντα ζητήματα που έχουν τοποθετηθεί, στα οποία μπορούμε και πρέπει να βοηθήσουμε καταθέτοντας και τις δικές μας σκέψεις.

Το έχω γράψει και άλλοτε: Το Φόρουμ είναι κοινή ευθύνη όλων μας!

02.07.2007

« Όσο για τη διαφωνία σου στη \"συμβουλή\", νομίζω είναι καιρός να απαλλαγούμε κάποτε από την τάση αντιδράσεως σε οτιδήποτε δείχνει να έχει χαρακτήρα καθοδηγητικό και συμβουλευτικό. Το συμβουλεύειν είναι και Αγιογραφικό και Αγιοπατερικό και παραδοσιακό, Ρωμέικο, όπως το λέτε εσείς.

22.10.2007

Περίεργο πράγμα! Πώς συνέπεσε το πρόβλημα στο Φόρουμ με τις αλλαγές στο Καμπέρειο; Υποψιάζομαι δράση ανθελληνικών κέντρων που απεργάζονται την καταστροφή του Ρωμαίικου πολιτισμού. Κίσιγκερ. CIA, Σιωνιστές, Μασσόνοι και πάει λέγοντας.
Πραγματικά μυστήρια πράγματα!
Πάντως ο Ρωμηός βρήκε άλλοθι ισχυρό. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζει.

4.12.2007

Ρωμηέ, υποκλίνομαι στη μεγαλωσύνη σου!!!!!!!
Μπορείς να προσθέσεις και λίγα ακόμη, αλλά την ουσία την έπιασες και μάλιστα από την πρώτη στιγμή.
Απλώς στη συνέχεια την ολοκλήρωσες.
Βέβαια ίσως ήταν λάθος η ώρα που έβαλα την εικόνα, διότι οι περισσότεροι δεν πρόλαβαν ακόμα να μπούν, αλλά η πραγματικότητα είναι αναμφισβήτητη. Κέρδισες επάξια και καθαρά! Αναγνωρίζω βέβαια και τη συμμετοχή του Αρχάγγελου. Αρκετά καλή η προσπάθειά του! Νομίζω δικαιούται ένα 20-30%.

Περιμένω να μου πείτε, τί δώρο θέλετε και πώς θα το παραλάβετε. 100€!!!

18.12.2007

Σπουδαίο το κείμενο και αξιολογότατες οι παρατηρήσεις σου, Παύλε!

30.11.2007

Εμείς είχαμε πολύ πρωινή λειτουργία σήμερα. Τον θυμηθήκαμε στον οικείο τόπο, ευχόμαστε όμως και εδώ να ευλογεί ο Θεός τον σεβαστό μας πατέρα τού Ρωμηού, τον κ. Ανδρέα Βαταβάλη. Και πολλά χρόνια να του χαρίσει και κάθε χαρά και χάρη στην ευλογημένη οικογένειά του. Και καλή προκοπή στον προκομένο γιό του!
Το \"προκομένο\"το λέω με την καλή του έννοια. (Διότι είναι πραγματικά προκομένος. Απόδειξη και αυτό εδώ το Φόρουμ).

Θα μεταφέρεις τις ευχές μας;

6.6.2008

Ο Ρωμηός είναι εμπερίστατος. Είναι ο πατέρας του άρρωστος στο Νοσοκομείο και έχει τρεχάματα. Παρακαλώ όλα τα μέλη του Φόρουμ να κάνουμε προσευχή να δώσει ο Κύριος την υγεία στον κ. Ανδρέα.

12.8.2008

Μόλις πριν από λίγα λεπτά πληροφορήθηκα από τον Πέτρο για την εκδημία του σεβαστού Ανδρέα Βαταβάλη, πατέρα του αγαπητού μας Ρωμιού.
Εγώ που είχα την ευτυχία να τον γνωρίσω, μπορώ να βεβαιώσω ότι ο αείμνηστος κ. Ανδρέας ήταν ένας αληθινός άνθρωπος του Θεού. Θεολόγος καθηγητής ο κ. Ανδρέας πρόσφερε επί πολλά χρόνια από ψυχής τον λόγο του Θεού στις ψυχές των παιδιών που τον είχαν καθηγητή. Άνθρωπος ταπεινός και αγνός, είχε την σπάνια απλότητα και αδολότητα των αληθινών, των αγιασμένων ανθρώπων. Σαν να μην είχε μεγαλώσει ποτέ, είχε παραμείνει ένα παιδί· και ποτέ δεν γέρασε! Ακόμη και στην πιο προχωρημένη ηλικία του είχε την εργατικότητα και τον ενθουσιασμό του νέου και, όπως έγραψα, την απλότητα και καθαρότητα του μικρού παιδιού.
Στην υπέροχη και υπεραγαπητή σύζυγό του Βασιλική, που υπήρξε εκλεκτή φιλόλογος καθηγήτριά μου στα γυμνασιακά μου χρόνια, και στον πολύ αγαπητό Παύλο (τον Ρωμιό μας) εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου την από Θεού παρηγορία. Οι ευχή και οι προσευχές τού κυρ-Ανδρέα μας να τους σκεπάζουν πάντοτε και η μορφή του να μένει φωτεινή και ολόλαμπρη στη μνήμη τους.
Εμείς ευχόμαστε ολόψυχα να τον κατατάξει ο Κύριος μετά των αγίων του.
Και τον παρακαλούμε να εύχεται για όλους μας με την παρρησία που έχει ενώπιον του Κυρίου.



21.9.2008

Σήμερα ήταν και το μνημόσυνο του αειμνήστου Ανδρέα Βαταβάλη στον ναό του Αρχιμανδρειού των Ιωαννίνων. Όπως πληροφορήθηκα, έγινε με πολλή συγκίνηση και κατάνυξη. Ας ευχηθούμε για μια ακόμη φορά για την ανάπαυση της ψυχής του και να παρακαλέσουμε να παρηγορεί και να στηρίζει ο Κύριος την εκλεκτή σύζυγό του Βασιλική και τα παιδιά του. Να παρακαλέσουμε ακόμη, τώρα που τελέστηκε και το μνημόσυνο του καλού του πατέρα, να ξαναεμφανιστεί και ο Ρωμιός στο Φόρουμ, διότι έχει χαθεί τελείως. Εγώ και τηλεφωνικώς τον παρακίνησα γι᾿ αυτό, αλλά ακόμα δεν βλέπω αποτέλεσμα. Είναι βέβαια επιβαρυμένος και με μια έκτακτη εργασία αυτό το διάστημα, αλλά και εδώ έχει κάποια υποχρέωση. Ας βοηθήσει και κανείς άλλος σ᾿ αυτό.

3.12.2007

Ωραίο το κείμενό σου, Ρωμηέ.

Εμένα πάντως τα λαμπιόνια με συγκινούν!
Ακόμα και η καθαρά εμπορική διακόσμηση! Ακόμα και τα γλυκανάλατα τραγουδάκια!
(Όχι βέβαια οι \"Αρχαγγελικές\" λίστες...)
Και περισσότερο απ᾿ όλα, ξέρεις ποιό;
Αυτό που λέει:
Στη γωνιά μας κόκκινο τ᾿ αναμμένο τζάκι...
....................
(και μάλιστα ο τελευταίος στίχος):
σού᾿ στρωσα, Χριστούλη μου, για να ζεσταθείς!

Το ίδιο και η τελευταία στροφή από το Χιόνια στο καμπαναριό...
Αυτή δηλαδή που την παραλείπουμε συνήθως
(διότι εμείς, βλέπεις, είμαστε σοβαροί Χριστιανοί, δεν είμαστε παιδάκια):

Και γεννήθηκες χωρίς
μια σκουφίτσα, καλέ μας Χριστούλη.
Και γεννήθηκες χωρίς
Μια σκουφίτσα να φορείς...


Είμαι λίγο ονειροπόλος, έ;

22.12.2007

                                        Θεμιστοκλής Παπαθεμιστοκλέους

Σήμερα η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του αγίου μάρτυρος Θεμιστοκλέους.

                                               21 Δεκεμβρίου
Μαρτύρων Ιουλιανής και των συν αυτή 500 εν Νικομήδεια (†304), Θεμιστοκλέους (†251). Οσίου Πέτρου μητροπολίτου πάσης Ρωσίας, του θαυματουργού.

Θυμήθηκα, με την ευκαιρία της εορτής, ένα πρόσωπο πολύ αγαπητό σε μένα, τον θεολόγο καθηγητή μου στο Γυμνάσιο-Λύκειο της Κόνιτσας,
αείμνηστο πλέον (εδώ και 3 μήνες), Θεμιστοκλή Παπαθεμιστοκλέους, θείο του Ρωμηού (αδελφού της μητέρας του).

Αυτός ο άνθρωπος εμένα με δίδαξε πολύ. Όχι τόσο όταν τον είχα καθηγητή στο Λύκειο, όσο τα τελευταία χρόνια που ξανασυναντηθήκαμε, την περίοδο 2000-5, που ήμουν στα Ιωάννινα ως θεολόγος του Συλλόγου \"Απόστολος Παύλος\".
Στο διάστημα αυτό ο αείμνηστος καθηγητής μου, που συμμετείχε ενεργά στο έργο του \"Αποστόλου Παύλου\", μου έδειχνε τόσο σεβασμό που ακόμη δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Φερόταν σαν να ήταν αυτός μαθητής μου και να είχα διατελέσει εγώ καθηγητής του! Ήταν πρόθυμος να κάνει οτιδήποτε καταλάβαινε ότι χρειαζόμουν. Στεκόταν μπροστά μου σαν μικρό παιδί! Με μια διάθεση υπακοής απίστευτη!
Μπορεί και άλλοι καθηγητές να έχουν σταθεί με σεβασμό σε μαθητές τους. Αλλά θεολόγος καθηγητής σε μαθητή του που έγινε θεολόγος δεν γνωρίζω άν έχει άλλος έτσι ταπεινωθεί, τόσο πρόθυμα και τόσο φυσικά, σαν να έκανε το πιο αυτονόητο πράγμα του κόσμου.
Το θυμάμαι και τα μάτια μου βουρκώνουν.
Πραγματικά στην περίπτωσή του είδα εφαρμοσμένο τον λόγο του Χριστού μας που λέγει ότι μόνον όσοι στραφούν και γίνουν ταπεινοί και άκακοι σαν μικρά παιδιά θα μπούν στον Παράδεισο. Ακόμα και τώρα που γράφω με διατρέχει ρίγος!

Είμαι βέβαιος πως απολαμβάνει πλέον την άπειρη χαρά και ευτυχία της Βασιλείας του Θεού.

Στη μνήμη του τοποθετώ μια φωτογραφία που είχαμε βγάλει τον Αύγουστο του 2006 στο κέντρο \"Πλατανάκια\" της Κόνιτσας, σε μια συνάντηση συμμαθητών μου (απολυτήριο Λυκείου του 1970) με μερικούς καθηγητές μας.
Στο 1 ο αείμνηστος Θεμιστοκλής, στο 2 η αδελφή του, εκλεκτή καθηγήτριά μας, Βασιλική Βαταβάλη-Παπαθεμιστοκλέους, μητέρα του Ρωμηού μας.




27.11.2008

Αυτοί που αγαπούν τον Χρυσόστομο ίσως χρειάζεται να προσέξουν και τα παρακάτω λόγια του:

\" Ὁ μὲν γὰρ ὄπισθεν ἔχει κόμην νέος ὢν, καὶ τὴν φύσιν ἐκθηλύνων, καὶ τῷ βλέμματι, καὶ τῷ σχήματι, καὶ τοῖς ἱματίοις, καὶ πᾶσιν ἁπλῶς εἰς εἰκόνα κόρης ἁπαλῆς ἐκβῆναι φιλονεικεῖ\" (P.G. 57.426)

10.9.2008

 Ο μόνος που ασχολείται επιστημονικά με τη μαγειρική εδώ είναι ο ιδρυτής του Φόρουμ, ο λεγόμενος Ρωμιός.


@Αρχάγγελος

7.12.2007

Μη στενοχωρείσαι άλλο, Βασίλη. Όλοι δικαιούμαστε κάποιες φορές στη ζωή μας να κάνουμε λάθη. Τα αφήνουμε πίσω μας και συνεχίζουμε αποφασιστικότερα.

1.3.2008

Βασίλη, εύχομαι ολόψυχα σύντομα να ξεπεραστεί το πρόβλημα και να είσαι και πάλι κοντά μας χαρούμενος, δημιουργικός και ευχάριστος.
Με όλη μου την καρδιά εύχομαι καλή δύναμη!


Ο Κύριος μαζί σου!

6.6.2008

ΥΓ. Φοβάμαι ότι και ο Αρχάγγελος θα είναι άρρωστος. Έχει και αυτός πολύ καιρό να φανεί. Συγγνώμη και για τις δικές μου απουσίες, είμαι αρκετά πιεσμένος τελευταία.

10.9.2008

Ξέρει κανείς τί γίνεται ο Αρχάγγελος;
Νομίζω έχει πάρα πολύ καιρό να φανεί.
Μάριε;

13.9.2008

Τί γίνεται, παιδιά; Τόσο δύσκολο είναι να μάθουμε τί γίνεται ο Αρχάγγελος; Ρωτάω, μήπως τυχόν είναι άρρωστος. Πράγμα που εύχομαι βέβαια ολόψυχα να μην συμβαίνει. Πάντως όποιος ξέρει ή μάθει κάτι, ας μας το πει.

3.10.2008

Τί γίνεται; Ακόμα δεν έμαθε κανείς κάτι για τον Αρχάγγελο;
Έ! Γιαννιώτες! Κάντε κάτι. Τί έγινε αυτό το παιδί;

20.10.2008

ΕΠΙΣΗΣ
Κάποιος επιτέλους να μας πεί κάτι περισσότερο για τον Αρχάγγελο.
Τόσον καιρό, τί γίνεται αυτό το παιδί;
Μια επίσκεψη, αν είναι άρρωστος, δεν θα του κάνει κανείς;
Ακούει κανείς;;;;

26.10.2008

Καλώς ήρθες, Αρχάγγελε!
Χαιρόμαστε που σε ξαναβλέπουμε!
Μας έλειψες πολύ.
Ευχόμαστε να είσαι καλά. Και υπομονή πολλή, όταν βρίσκεσαι σε δυσκολίες.

@βίκυ

26.10.2008

Και μια και βρέθηκε ο Αρχάγγελος, δεν ψάχνει κάποιος ή μάλλον κάποια για τη Βίκυ;
Λείπει ένα μήνα τώρα...
Τί έγινε;

@Xenia

27.11.2008

Χαίρομαι για τις πολὺ σωστές σκέψεις σου, Ξένια.

1.12.2007

 Πάντως εμφανίστηκε η katewoman, αλλά αυτή τα λόγια της τα έχει μετρημένα.
Ενώ η quality χάθηκε!
Το ίδιο και η Ξένια! Εμφανίζεται αλλά σιωπηλή.

6.2.2008


Επί τη ευκαιρία σε συγχαίρω, διότι αρκετές φορές με καταθέσεις και κυρίως με εύστοχες και σημαντικές ερωτήσεις δίνεις αφορμή για ωραίες και ενδιαφέρουσες ουσιαστικές τοποθετήσεις και συζητήσεις. Μακάρι και άλλοι να συμμετείχαν όπως εσύ (και η Βίκυ).
Η οποία παραδόξως έχει εξαφανιστεί αρκετό καιρό τώρα. Δεν ξέρει κανείς τί γίνεται;


@quality

7.12.2007

Ετοιμαζόμουν τώρα να γράψω: Τί έγινε αυτή η quality τέλος πάντων;
Αλλά μόλις είδα ότι εμφανίστηκε!
Καλό κι᾿ αυτό. Τουλάχιστον είδαμε ότι είναι ζωντανή...

9.4.2008

Απίστευτο! Βλέπω ότι εμφανίστηκε η quality (Ευθυμία)! Και χαίρομαι ιδιαίτερα που είμαι ο πρώτος που την βλέπει!
Απόψε θυσίασε την μελέτη των μαθημάτων της και ήρθε να την χαρούμε και εμείς.
Την καλωσορίζω και εύχομαι να μελετάει καλά, να θυμάται όμως και το Φόρουμ της όποτε βρίσκει λίγο χρόνο.

15-10-2008




@thanos

16.2.2008

Νά κάτι ελπιδοφόρο!
Μακάρι να μπορούσαν όλοι να τον βαρεθούν και να γίνει ο υπολογιστής απλό εργαλείο δουλειάς και όχι τυραννικό αφεντικό, όπως έχει καταλήξει να είναι σήμερα.

Ευχαριστούμε και για τις φωτογραφίες από το χιονισμένο Κομπότι.
Έτσι το γνωρίσαμε και εμείς.

27.2.2008

Ωραία, Θάνο! Εύχομαι ολόψυχα επιτυχή ολοκλήρωση της εργασίας σου.

@MaRiOsV

1.3.2008

Ωραία! Ωραία! Όμορφη η έκπληξή σου, Μάριε!
Ευχαριστούμε για τις ευχές σου, όπως και του Θάνου.

20.11.2007

Με ευχές θερμές και αγάπη πολλή το αφιερώνω στον αγαπητότατό μας Μάριο!

28.11.2007

Δεν παίζεσαι με τίποτε!
Τέλειο!
Είμαστε ευγνώμονες για τον κόπο, την επιμέλεια, τη σαφήνεια και το άκρως συγκαταβατικό στην άγνοιά μας.

30.10.2007

 Έκανα ένα προσκυνηματικό ταξίδι στην Ι. Μονή Παναγίας Στομίου στην Κόνιτσα. Και βέβαια περνώντας από τα Ιωάννινα επισκέφθηκα για λίγα λεπτά τον Ρωμηό στο Γραφείο του (με τρόπο που αποφεύγω εδώ να περιγράψω). Εκεί έγινε και η γνωριμία με τον Μάριο, ο οποίος μένει ακριβώς απέναντι από το Γραφείο και τον ειδοποίησε ο Ρωμηός να βγεί για λίγο στη βεράντα. Τί να σας περιγράψω; Αντίθετα με το αυστηρό και απότομο ύφος που δείχνει στα γραπτά του και στις φωτογραφίες του, ο φίλος μας από κοντά είναι η ενσάρκωση της ταπείνωσης, της ευγένειας και της καλωσύνης. Βέβαια δεν είχα περισσότερο χρόνο. Όλα αυτά έγιναν σε διάστημα το πολύ 5 λεπτών. Έπρεπε να φύγω για να προλάβω το λεωφορείο. Περιττό να σημειώσω ότι χάρηκα ιδιαιτέρως γι\' αυτή τη διπλή συνάντηση.

@petros

30.11.2007

Μόλις τοποθέτησα την απάντησή μου, διεπίστωσα ότι ο Πέτρος είχε ήδη απαντήσει.
Κατατοπιστικότατα και με απόλυτη σχεδόν ακρίβεια.

Πέτρο, πραγματικά με εξέπληξες ευχάριστα!
(ή μάλλον Peter, για να ξαναθυμηθούμε τη γνωστή προσφώνηση!)

@Μαρκήσιος de Karampa

1.12.2007

Άς είναι καλά ο Μαρκήσιος. Αυτός είναι ζωντανός. Ακόμη!


@giannis

21.4.2008

Πολλά μάθαμε, αγαπητέ μου Γιάννη, σ᾿ αυτόν τον ψεύτικο κόσμο των πλαστικών ιδεών.
Αλλά όπως είπες:

    \"Εδώ δεν με ξέρω εγώ... θα με μάθετε εσείς;;;\"

Το επαναλαμβάνω και εγώ!
Έμαθα πολλά... Αγνοώ παντελώς τον αληθινό εαυτό μου.
Χαίρομαι ιδιαίτερα για την εδώ παρουσία σου.
Εύχομαι καλή επιτυχία στο μεταπτυχιακό...
Και καλύτερη ακόμη στο... \"ενδοπτυχιακό\", αν επιτρέπεται ο νεολογισμός αυτός που υποθέτω είναι φανερό από τα παραπάνω τί σημαίνει...

29.4.2008

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΓΙΑΝΝΗ!


@mistral

16.7.2008

Κάτι δεν πάει καλά εδώ πέρα!
Τί συνέβη και τόσο ξαφνικά μας εγκαταλείπει ο αγαπητός Mistral;
Μου μοιάζει σαν απόφαση ανθρώπου που αποφασίζει να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και να ασκητέψει σε καμμιά αγιορείτικη σπηλιά! Αυτό θα ήταν πραγματικά μια πειστική εξήγηση.
Σίγουρα το Διαδίκτυο έχει και τα θετικά του και τα πολλά δυστυχώς αρνητικά, όπως έγραψε και ο αγαπητός Θάνος.
Τί να πώ;
Συμμερίζομαι απολύτως τις σκέψεις του Ρωμιού...
Σέβομαι την απόφαση του αδελφού...
Στενοχωρούμαι που φεύγει...
Εύχομαι να ξανασκεφτεί μήπως υπάρχουν περιθώρια αναθεώρησης της απόφασής του...
Και τελικά, αν επιμείνει σε οριστική αποχώρηση, ελπίζω τουλάχιστον σε εξωδικτυακή επικοινωνία.


13.12.2008

Καλημέρα!
Χάθηκε ο Μιστράλ χάθηκε κι ο Αρχάγγελος!
Τί γίνονται;
Ποιός ξέρει να μας πει;

@Ioannis40

12.11.2008

Τα τρία αστεράκια παραγματικά συμβολίζουν το αειπάρθενο, όπως παρατήρησε σωστά ο Ioannis40

24.10.2008

Ωραίο το κείμενο που παρέθεσες, Ιωάννη.


@Iaspis

18.10.2008

Μην το παίρνεις κατάκαρδα, Δημήτρη! Έχεις ωραίο στοχασμό και διεισδυτική σκέψη. Και βέβαια δεν παρεξετράπης σε τίποτε. Οποιεσδήποτε ελλειπείς ή αδόκιμες εκφράσεις δεν συνιστούν παρεκτροπή. Και βέβαια ευτυχώς που δεν είσαι θεολόγος ή κάτοχος αξιόπιστου εκκλησιαστικού λόγου. Έτσι μπορείς πιο ελεύθερα να ξεδιπλώνεις τις σκέψεις σου.
Συνέχισε... Οι τοποθετήσεις σου μας ωφελούν όλους. Ακόμη και όταν παράγουν αντίλογο. Αυτό είναι δημιουργική αναζήτηση και διάλογος ουσιαστικός. Η παρέμβασή μου δεν ήταν ελεγκτική. Αποσκοπούσε στο να παρακινήσει σε δημιουργικό επανέλεγχο των γραπτών μας, για να διαπιστωθούν τυχόν αποτυχημένες ή ελλειπείς διατυπώσεις των σκέψεών μας.
Όλοι μας βέβαια έχουμε ανάγκη να θέτουμε το στοχασμό μας κάτω από τον έλεγχο της διδασκαλίας του Ευαγγελίου και των Πατέρων της Εκκλησίας μας, για να μην κινείται ασύδοτος και αυθαιρετεί. Με τη διατύπωση \"όλοι μας\" κυριολεκτώ· δεν είναι σχήμα λόγου.

@forum

18.4.2008

Πολύ κόσμο βλέπω αυτή την ώρα εδώ πέρα!
Τί έγινε;
Αναστήθηκε το Φόρουμ σαν τον Λάζαρο!

19.10.2007

Επιτέλους! Το Φόρουμ ξαναζωντάνεψε. Έτσι είναι τα ανθρώπινα πράγματα. Ευμετάβολα και αβέβαια.

9.9.2008

Το έχω ξαναγράψει: Το Φόρουμ είναι βασικά χώρος συζητήσεως επί ποικίλων θεμάτων. Στο σημείο αυτό υπάρχει δυσλειτουργία. Εγώ συνειδητά αποφεύγω τα συνηθισμένα καλημέρα, καλησπέρα κ.τ.λ. Τα αποφεύγω, διότι δημιουργούν ψευδαίσθηση συμμετοχής, ενώ είναι κάτι επιδερμικό, άκοπο και ανέξοδο. Η καλύτερη καλημέρα είναι η τοποθέτησή μας σε κάποιο θέμα συζήτησης ή η δημιουργία καινούργιου θέματος.
Αν ακολουθήσουμε τον τρόπο που υποδεικνύω, τότε οι χαιρετισμοί θα πηγάσουν αυθόρμητα στις περιστάσεις που πρέπει. Και θα έχουν και αυτοί κάτι παραπάνω από μια τυπικότητα.
Αν αρκεσθούμε σ᾿ αυτό που γίνεται εν πολλοίς τώρα, τότε θα σβήσουμε...

30.7.2008

Φίλτατοι,
Σας εγκατέλειψα και εγώ.
Έχω μεταναστεύσει στα υψώματα. Βρίσκομαι εδώ και 6 μέρες στο χιονοδρομικό της Βασιλίτσας!
Μόνος!
Υψόμετρο 1780!
Τις 3 πρώτες μέρες είχαμε συνθήκες Σιβηρίας: Τη νύχτα 6 βαθμούς! Κι έναν μανιασμένο αέρα! Και ομίχλη να μη βλέπεις στα 5 μέτρα! Ονειρικά!
Αυτή τη στιγμή έχουμε \"βαρύτατο καύσωνα\"! 16 ολόκληρους βαθμούς!
Τί να σας περιγράψω... δεν μεταφέρονται! Άλλος κόσμος!
Πού μένω;
Στην \"Αλπική Ζώνη\", ένα ξύλινο κατάστημα (και σχολή) σκι! Επάνω στη Σοφίτα, που χωράω μόνο μπουσουλώντας!
Και από φαγητό: \"ακρίδες και μέλι άγριο\" σαν τον Τίμιο Πρόδρομο.
Τουλάχιστον έτσι ξεκίνησα. Διότι στο μεταξύ κατέφθασε ένας ξάδερφός μου με τη σύζυγό του... και τί να σας περιγράψω! Την πίττα; Το ψωμί; δεν τά ᾿χετε δοκιμάσει ούτε στο όνειρό σας...
Σας χαιρετώ και πάλι από το βασίλειό μου της Βασιλίτσας!


27.09.2007

Εμένα τουλάχιστον, με ενοχλεί αυτή η τάση να ανακατεύουμε τα πάντα: από τη μιά υψηλή θεολογία περί θεώσεως και ευχαριστιακής ζωής και μεγαλόστομες διακηρύξεις περί ρωμαίϊκης παράδοσης, και από την άλλη ανέκδοτα με κατσίκες και διατυπώσεις τέτοιες για τις οποίες ένας πιστός με στοιχειώδη συνέπεια στη ζωή του θα έπρεπε να ντρέπεται να τις χρησιμοποιεί. Αν η τοποθέτησή μου αυτή φαίνεται αυστηρή, συγχωρέστε με. Το ίδιο με εκνεύρισε ένα τραγούδι που τοποθετήθηκε σε άλλη σελίδα. Αλλά γι\' αυτό θα γράψω στην κατάλληλη θέση. Λυπάμαι που αναγκάζομαι να μιλάω με επικριτικό τρόπο, αλλά το να σιωπήσω και να κάνω πως δεν καταλαβαίνω, μου φαίνεται υποκριτικό και σίγουρα με κάνει να αισθάνομαι συμμέτοχος και άρα συνένοχος.

Ταπεινά παρακαλώ τα αταίριαστα σημεία να αφαιρεθούν.

27.09.2007

Όσο επέκρινα το άλλο τραγούδι, τόσο αισθάνομαι την ανάγκη να επαινέσω αυτό εδώ. Εξαίρετο. Με όλο τον πόνο της ξενητιάς που έχουν τα πιο πολλά ηπειρώτικα τραγούδια. Αλλά και τα υπόλοιπα τραγούδια που βρίσκονται στη συλλογή μαζί του είναι πολύ σπουδαία. Όσο για την ξενητιά αυτή είναι έννοια που σήμερα, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, έχει σχεδόν καταργηθεί. Όχι μόνο διότι οι αποστάσεις έχουν εκμηδενιστεί, αλλά και επειδή οι δυνατότητες επικοινωνίας είναι τέτοιες, που δεν αφήνουν περιθώριο να αναπτυχθεί πόνος στην ψυχή, ούτε του ξενητεμένου, ούτε αυτών που έχουν πρόσωπα αγαπητά στην ξενητιά.

Εσείς δεν ζήσατε αυτές τις καταστάσεις σε καιρούς που δεν υπήρχαν καν τηλέφωνα και οι γονείς περίμεναν μήνες να πάρουν γράμμα από το ξενητεμένο παιδί τους.

Κρατάω ακόμα γράμματα συγκλονιστικά της μάννας μου από την εποχή που ήμουν φοιτητής στην Αθήνα-σου σφάζουν την ψυχή! Από τέτοιο πόνο γράφτηκαν αυτά τα μοναδικά τραγούδια και είναι αδύνατον πια να ξαναγραφούν όμοιά τους.

28.09.2007

Θα προσθέσω δυο λόγια ανεξάρτητα πλέον από το συγκεκριμένο τραγούδι. Η σημερινή τεχνολογία προσφέρει απίστευτες δυνατότητες, τέτοιες που ακόμη και κάποιος άσχετος από αληθινή μουσική παιδεία, έχοντας μόνο τεχνικές γνώσεις και στοιχειώδη γνώση μουσικών σημείων, να μπορεί να δημιουργήσει εντυπωσιακά τραγούδια. Εντυπωσιακά αλλά άψυχα και εφήμερα. Άλλο πράγμα είναι η αληθινή μουσική, αυτή την οποία παράγουν οι αληθινοί δημιουργοί. Αυτή η μουσική απαιτεί άθλημα πνεύματος για να μπορέσει να μπει κάποιος στον κόσμο της και τιτάνια προσπάθεια για να την κατακτήσει. Είναι η μουσική που δεν εντυπωσιάζει επιδερμικά, αλλά συναρπάζει βαθιά. Μουσική που μένει. Το ίδιο βέβαια είναι και η αληθινή ποίηση και η ζωγραφική. Και κάθε αληθινό δημιούργημα του πνεύματος.

14.09.2007

Λυπάμαι που κατέληξα να κάνω επιτιμήσεις. Τουλάχιστον μια τελευταία μου ξέφυγε στη διατύπωση και ενώ την σκεφτόμουνα ως πειρακτική, τελικά έφτασε να διατυπωθεί ως παρατήρηση δασκάλου προς μαθητή. Το διεπίστωσα την επόμενη μέρα, όταν ξαναδιάβασα όλη την ενότητα. Εννοώ αυτή της ενότητας Ιδεογκράφιτι και του θέματος \'\'Γρηγορίου του θεολόγου\'\'. Γι\' αυτό και τη διορθώνω.

22.09.2007

Ε! Τι γίνεται εδώ; Δεν υπάρχει λόγος να αποτελέσει αφορμή αντιπαραθέσεων αυτό το θέμα. Αυτό που ήθελε στην ουσία να πει η Ξένια δεν έχει βέβαια να κάνει με τις οποιεσδήποτε, υπερτιμημένες δυστυχώς από μερικούς, τοποθετήσεις μου στο Φόρουμ, αλλά με την ηλικία μου. Την οποία εγώ δεν έχω κανένα λόγο να μην θέλω να την φανερώσω. Είμαι ήδη 55 χρονών. Γι\' αυτό μπορεί να ξενίζει, όσους με γνωρίζουν, ο ενικός τον οποίο με απλότητα χρησιμοποιούν οι 16άρηδες που βέβαια δεν με έχουν δει ποτέ. Άλλωστε, Ξένια, ΠΑΝΤΑ ΝΙΚΑ Η ΑΓΑΠΗ, αυτό έχει τελικά σημασία.
Σας ευχαριστώ όλους ούτως ή άλλως για την ανοχή σας στις, μερικές φορές αυστηρές, τοποθετήσεις μου και την πολλή σας αγάπη προς το μηδαμινό πρόσωπό μου.

27.11.2007

Έι! Τί πάθατε; Σκεφθείτε λίγο βαθύτερα, πριν γράψετε...!

22.07.2007

«Ετσι είναι εάν έτσι νομίζετε»

Λουίτζι Πιραντέλλο (1867-1936)

21.11.2008

Ας καταφύγουμε για μια φορά ακόμα στον Λουΐτζι Πιραντέλο:

\"Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε!\"

1.1.2008

Σήμερα, πρωτοχρονιά, ευχόμαστε σε όλα τα μέλη του Φόρουμ να είναι πολύχρονοι, ευλογημένοι και με πλούσια τη χάρη του Κυρίου μας στη ζωή τους.

6.2.2008

Εκ πεποιθήσεως σπανίως γράφω στην ενότητα αυτή για να πω απλα μια καλημέρα. Τη χρησιμοποιώ μόνο όταν υπάρχει σημαντικός λόγος. Τη συμμετοχή μου στο Φόρουμ την εννοώ κυρίως ως προσπάθεια να συζητήσουμε διάφορα θέματα, ανταλάσσοντας σκέψεις, προβληματισμούς και γνώσεις, πράγμα το οποίο εμένα τουλάχιστον πολλά με έχει διδάξει και ωφελήσει. Δεν απορίπτω την ανταλλαγή χαιρετισμών από εδώ. Απλά εγώ δεν τη χρησιμοποιώ. Όπως επίσης εκ πεποιθήσεως δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ κάποιο από τα εικονιδιάκια.

Αν εξαντλούμε τη συμμετοχή μας στο Φόρουμ λέγοντας απλά μια καλημέρα, νομίζω ότι το κατεβάζουμε πολύ.
Το Φόρουμ είναι Συν-ευωχία ιδεών και έτσι πρέπει να μείνει ως προς τον ουσιαστικό του χαρακτήρα.
Και θεωρώ ότι αυτό είναι κοινή ευθύνη όλων μας.

1.3.2008

Μιά ανοιξιάτικη καλημέρα και από μένα, με την ευχή να ευλογήσει ο Κύριος και αυτή την περίοδο, τον Μάρτη και την Άνοιξη, και να μας αξιώσει να φτάσουμε ωφελημένοι και αναγεννημένοι στην Ανάσταση του Χριστού μας, ο Οποίος έφερε την αιώνια και αληθινή Άνοιξη σε όλο το Σύμπαν!

15.9.2008

Ευχαριστώ όλους σας για τις ευχές σας.
Εύχομαι και εγώ σε όλους να έχετε πλούσια τη χάρη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού στη ζωή σας, να βρίσκεστε πάντα κάτω από τη σκέπη του Σταυρού και να αποτελεί ο Σταυρός το ανίκητο όπλο στον πόλεμό μας εναντίον των δαιμονικών δυνάμεων.
Η καρτούλα που τοποθετώ εδώ είναι παρμένη από τη Βασιλίτσα και δείχνει τη λίμνη του Διστράτου μπροστά και στο βάθος τις κορυφές του Σμόλικα:



9.3.2008

Επι τη ευκαιρία, καθώς απόψε στην Εκκλησία μας τελείται ο πρώτος Κατανυκτικός Εσπερινός, ο λεγόμενος Εσπερινός της συγχωρήσεως, κατά τη διάρκεια του οποίου οι πιστοί Χριστιανοί δίνουν και λαμβάνουν συγχώρεση, επιθυμώ και εγώ να ζητήσω τη συγχώρεση όλων σας και μάλιστα όσων τυχόν έχει συμβεί να τους έχω αδικήσει ή με οποιοδήποτε τρόπο στενοχωρήσει.

Και εύχομαι ολόψυχα: ΚΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!

[Iaspis]

Στά χνάρια τού καλού παραδείγματος τού κυρίου Σταύρου, ζητώ καί εγώ τήν συγχώρεση από:

-Τόν Παύλο τόν ρωμηό, γιά τόν οποίον αργά κατάλαβα πώς έχοντας τήν ευθύνη καί τήν φροντίδα γιά όλη τήν λειτουργία καί τήν οργάνωση τού φόρουμ, έχει εκ τών πραγμάτων επωμισθεί τόν δύσκολο ρόλο νά διατηρεί τίς ισορροπίες, έτσι ώστε νά μπορούμε νά εκφραζόμαστε όλοι ελεύθερα σέ ένα χώρο πού έχει σάν στόχο νά διευκολύνει καί νά προάγει τήν εν Χριστώ επικοινωνία. Δύσκολο τό έργο σου αδελφέ, ελπίζω πάντοτε στήν συγχωρεσή σου, υπολογίζοντας στόν ήπιο χαρακτήρα πού έχω καταλάβει πώς διαθέτεις. Εύγε! (όπως καί σύ θά έλεγες) γιά τό διαδυκτιακό σου έργο.

-Τό  Ανδρέα τόν mistral, γιά τόν οποίον αργά κατάλαβα ότι ο χρόνιος καί συνεπής αγώνας του, καί η προσήλωσή του στήν Εκκλησία μας, τού δημιούργησε τήν διάκριση μίας δόκιμης εν Χριστώ επικοινωνίας, πού κάνει λιακάδα... Εις το επανιδείν αδελφέ.

-Τόν Ιωάννη (ioannis40), γιά τόν οποίον πολύ αργά κατάλαβα πώς οι καυστικές, πολλές φορές, παρεμβάσεις του καί ο (συμπαθής πλέον γιά μένα) λύκος στό avatar του, είναι απαθείς καί έχουν παιδευτικό χαρακτήρα, πού σκοπεύει νά δημιουργήσει ένα κλίμα επικοινωνίας, όπου κάποιος θά σκεφθεί βαθύτερα προτού ομιλήσει παρορμητικά, κερδίζοντας στήν σύνεση. Λυπούμαι πού δέν μπαίνεις τώρα τελευταία αδελφέ. Ο λόγος σου γιά μένα είναι ακριβής καί τό ύφος σου ωφέλιμο.

-Τόν Βασίλη τόν arhaggelo, γιά τόν οποίον αργά κατάλαβα πώς είναι ένας γέροντας νέος. Αρχικά αδελφέ καί γιά πολύ καιρό νόμιζα πώς είσαι άνω τών 65 ετών, αλλά τελικά κατάλαβα πώς πρόκειται γιά  νέο άνθρωπο μέ θεολογική γνώση, ενθουσιώδη χαρακτήρα, καί καλή καρδιά. Εύχομαι πρός στενότερη γνωριμία...

-Τήν Ξένια (Xenia), γιά τήν οποία αργά κατάλαβα πώς όταν τής παίρνεις 10 θέλει νά σού πάρει 11, καί όταν τής δίνεις 1 θέλει νά σού δώσει 12...Κράτησε τόν ενθουσιασμό σου Ξένια...κι ας ξεχειλίζει, τί νά κάνουμε!

-Τήν Ευθυμία τήν  quality, γιά τήν οποία αργά κατάλαβα πώς τό nickname της σχετίζεται σέ μεγάλο βαθμό μέ τήν προσωπικότητά της. Ελπίζω στήν επάνοδο τής δόκιμης νεανικής άποψης σου, καί τήν επανεμφάνιση τών δημοσιεύσεών σου.

-Τόν Μάριο (MaRiOsV), γιά τόν οποίον αργά κατάλαβα πώς φέρει πανάξια είς πέρας  εργασία γιά τήν οποία απαιτείται ολόκληρη υπηρεσία μέ πολύ προσωπικό, όπως Technical Team, Team επικοινωνίας, διεκπεραίωσης, πυροσβεστική υπηρεσία, καί άλλα παρόμοια στρατιωτικά σώματα...Πάνω απ\' όλα βέβαια βρίσκεται ένας ήπιος καί δυναμικός νέος άνθρωπος, μέ  ορθή χριστιανική άποψη.

-Τήν Ιωάννα, από τήν οποία αργά κατάλαβα πώς η σωστή γνώμη είναι καί ήπια καί απαθής, χωρίς υπερβολές καί εξάρσεις, καί όποιος τήν εκφράζει βοηθεί αθόρυβα καί ουσιαστικά, μέ τήν απλή καί απέρριτη παρουσία του. Κάτι παραπάνω απ\' τό λεγόμενο καλό γούστο! Πολλές φορές σκέφτηκα πώς δέν σέ καλωσόρισα από αμέλεια. Καλώς όρισες τό λοιπόν!

-Τόν Αρτέμη, από τόν οποίον αργά κατάλαβα πώς, η αγνή καί ταπεινή καρδιά διακρίνει τό φώς απ\' τό σκοτάδι, καί όχι στό φώς ή στό σκοτάδι.

-Τόν Θάνο (Thanos), από τόν οποίο αργά κατάλαβα πώς η εργασία είναι προτιμωτέρα από τήν ομιλία.

-Τόν Πέτρο (Petros), από τόν οποίο αργά κατάλαβα πώς όποιος ξέρει νά σωπαίνει, γνωρίζει καί νά ομιλεί μέ νόημα.

-Τόν Φώτη τόν Μαρκήσιο de Karampa, από τόν οποίο αργά κατάλαβα πώς όποιος πατά γερά στά πόδια του, δέν ζηλεύει τό πέταγμα τών πουλιών. Καθώς ξέρω πώς κάνουμε τό ίδιο επάγγελμα, εύχομαι πρός στενότερη γνωριμία.

-Τόν diabaths, από τόν οποίον αργά κατάλαβα πώς η ευθύτητα στόν άνθρωπο είναι η αρχή, πού τόν αναδεικνύει καί στήν ηρεμία καί στήν ένταση, καί επίσης τόν κάνει νά υπάρχει καί ομιλώντας καί σωπαίνοντας.

-Τόν Ratsas, από τόν οποίον αργά κατάλαβα πώς οι αρχές, προσδίδουν τήν διάθεση στόν άνθρωπο ώστε νά λειτουργεί καί νά εκφράζεται συλλογικά μέ τούς άλλους.

-Τόν Αλέξανδρο τόν planaria,  από τόν οποίον αργά κατάλαβα πώς η βοήθεια πού προσφέρεται χωρίς νά ζητηθεί είναι δείγμα διάκρισης αυτού πού τήν προσφέρει, καί ξανακάνει ακέραιο αυτό πού κόπηκε στήν μέση...

-Από τήν Ειρήνη (eirini), από τήν οποία αργά κατάλαβα πώς η ευσέβεια είναι τό κλειδί πού ανοίγει τίς πόρτες τών περισσοτέρων αρετών γιά τόν άνθρωπο.

-Τήν βίκυ, τήν adriana, τόν giannis, τήν Heaven, από τούς οποίους  αργά κατάλαβα πώς η έκφραση αδελφικής εν Χριστώ αγάπης, μονιμοποιεί τήν παρουσία τών ανθρώπων πού τήν εκφράζουν, ανεξάρτητα άν γιά οποιονδήποτε λόγο αυτοί απουσιάζουν.

-Όλα τά υπόλοιπα μέλη, καί τούς φίλους μας, πού μέ οποιονδήποτε τρόπο προσέβαλα τήν ευαισθησία τους, ή τόν τρόπο σκέψης τους.

-Τέλος από τόν κύριο Σταύρο τόν staboz, γιά τόν οποίον αργά κατάλαβα πώς δέν μάς ανέχεται, μά πώς μάς αγαπά!


Άς προσπαθούμε τήν κίνηση πού λυτρώνει τίς ανθρώπινες σχέσεις απ\' τήν φθορά.Τήν συγχώρεση! Άς πάρουμε σάν κύριο πρόσωπο τού συνανθρώπου μας αυτό πού έχει μέσα του τόν Χριστό, καί φυσικά υπάρχει μέσα στόν καθένα μας, όπως υπάρχουν καί οι αδύναμες στιγμές πού τ\' αμαυρώνουν.
Άς σκεφθούμε πού, πότε καί πώς θίξαμε τόν συνάνθρωπο, κι ας κάνουμε τό πρώτο βήμα πράττοντας τό: «ἀλλ᾿ ὁ μείζων ἐν ὑμῖν γινέσθω ὡς ὁ νεώτερος, καὶ ὁ ἡγούμενος ὡς ὁ διακονῶν» (Λουκ.22, 26)...
Άς σκεφθούμε πότε θά παρουσιασθεί ξάνα η ευκαιρία νά βιώσουμε στήν πράξη αυτό πού όλοι θεωρούμε; Άς κάνει κάποιος τήν αρχή...δέν είναι μίκρο ή ασήμαντο. Κι άν είναι, από τά μικρά οδηγούμεθα καί στά μεγαλύτερα...
Η συγγνώμη είναι τό μέσο πού μάς ενώνει, είναι τό αίμα τού Θεού, η επάνοδος απ\' τόν θάνατο στήν ζωή, αυτή πού κάνει τήν τραγική μας μοίρα χαρμόσυνο άκουσμα, η κρούση στήν θύρα τού Θεού.

Εύχομαι ΚΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!

[Iaspis]

28.2.2008

Σίγουρα άξιζε ο άνθρωπος το βραβείο. Εκπληκτική φωτογραφία! Και απίστευτα γλυκό το κοριτσάκι με την αφωσίωσή του στο γράψιμο! Από τις πιο συγκινητικές φωτογραφίες που έχω δει. Ευχαριστούμε Ρωμηέ.
Αν την έβλεπαν, θα μπορούσαν να ελεγχθούν λίγο και τα δικά μας τεμπελόπαιδα που \"μαθαίνουν\" πίνοντας φραπεδάκια (αφήνω άλλα πράγματα) στις καφετέριες κι όταν βαριούνται αποφασίζουν και καμιά κατάληψη για να σπάσει λίγο η μονοτονία τους.
Δυό κόσμοι τόσο διαφορετικοί και με τόσα μηνύματα!

28.2.2008

Λέει μάλιστα ότι κάθε φορά που επιχειρούσε να τη φωτογραφήσει, αυτή κάλυπτε το πρόσωπό της με τα χεράκια της!
Γι\' αυτό κατέφυγε στη λύση του τηλεφακού.

[Iaspis]

14.11.2007

Οι καλοί τρόποι λένε ότι, ακόμη κι άν έχουν άδικο, όταν ζητούν κάτι οι κυρίες, οφείλουμε να το κάνουμε. Εκτός άν έρχεται σε αντίθεση με το Ευαγγέλιο και την Ορθόδοξη Χριστιανική μας πίστη.

10.10.2007

Δεν χρειάζεται να σκοτιστούμε περισσότερο. Βρε αδελφέ, έλεγε ένας καλόγερος, είναι που είναι η ζωή μας δύσκολη, γιατί να την κάνουμε δυσκολότερη;

30.12.2008

Αλλά, όπως λέμε, «φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δε η αλήθεια»!

[Iaspis]

18.4.2008

Και μια και είναι του αγίου Λαζάρου, αξίζει να σημειώσουμε κάτι.
Στο Δίστρατο λοιπόν λένε τα εξής κάλαντα:

\"Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
Ήρθε των Παθών η εβδομάδα.
Για κοπιάσετε στην Εκκλησία,
για ν᾿ ακούσετε χρυσά βιβλία.

Κλαίει η Μάρθα και η Μαρία,
με τα δάκρυα στα μάτια,
και φωνάζουν, Λάζαρέ μου!
Λάζαρέ μου κι ἀδελφέ μου!

Πού \'ναι ο Λάζαρος, ο αδελφός μας
και ο φίλος μας, ο αγαπητός μας;
Είναι μες στη γη βαθιά χωμένος
κι από τους νεκρούς αναστημένος!

[Iaspis]

[font size=3]Ιδιαιτέρως σήμερα ευχόμαστε σε όλα τα μέλη του Φόρουμ που εορτάζουν.[/fonts]


   

   

      

      

         

      

      

      

      


Η ΕΥΘΥΜΙΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ
Στην αγαπητή μας Ευθυμία ευχόμαστε να ευθυμεί πάντοτε με τη χαρά του Χριστού μας. να έχει πλούσια την ευλογία, τη χάρη και την προστασία του αγίου της Ευθυμίου του Μεγάλου και να πορεύεται με ηρωικό φρόνημα και αγωνιστική διάθεση το δρόμο προς τη Βασιλεία του Θεού.

Δυστυχώς η κατάσταση του υπολογιστή δεν μου επιτρέπει αυτή τη στιγμή να της ετοιμάσω κάποια κάρτα, όπως θα ήθελα.
Παρακαλώ τον Μάριο να της μεταφέρει τις ευχές μας, διότι παρατηρώ ότι έχει πολύ καιρό να επισκεφθεί το Φόρουμ.

Τοποθετώ εδώ την εικόνα του αγίου Ευθυμίου:

[mistral]

Στά χνάρια τού καλού παραδείγματος τού κυρίου Σταύρου, ζητώ καί εγώ τήν συγχώρεση από:

-Τό  Ανδρέα τόν mistral, γιά τόν οποίον αργά κατάλαβα ότι ο χρόνιος καί συνεπής αγώνας του, καί η προσήλωσή του στήν Εκκλησία μας, τού δημιούργησε τήν διάκριση μίας δόκιμης εν Χριστώ επικοινωνίας, πού κάνει λιακάδα... Εις το επανιδείν αδελφέ.

Η συγχώρεση είναι εκ των ουκ άνευ δεδομένη Δημήτριε
Όμως ..
Δεν κατάλαβες αργά, κατάλαβες λάθος.
Χρονίως και συνεπώς διάγω μέσα στις αμαρτίες μου στα σίγουρα.
Kαι το πάτωμα της Εκκλησίας είναι περισσότερα χρόνια από μένα στην Εκκλησία
Και λοιπόν; Πρόκοψε πνευματικά; Το στουρνάρ\' στουρνάρ\' παραμένει πάντα.

Βέβαια έχουμε και την διάκριση.. ε ναί! που το πάς;
Όταν βλέπω μια καλλίγραμη μίνι-φορούσα με βαθύ ντεκολτέ
η διάκρισή μου δίνει ρέστα! Διακρίνω τα πάντα! Ειλικρινά.
Αν βέβαια μιλάς για άλλου είδους διάκριση .. μάλλον αναφέρεσαι σε άλλον άνθρωπο.

Τώρα για την λιακάδα τι να πω;
Όταν είναι νύχτα με πανσέληνο ή ηλιόλουστη μέρα ας όψεται ο Μεγαλοδύναμος
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η ΔΕΗ.

Για να το πω όμως πιο πνευματικά τηρώντας τα προσχήματα:
Αν δεν μπορείς να μου προσθέσεις πνευματικό όφελος
μην προσπαθείς να με ζημιώσεις κιόλας πνευματικώς!
Άσε με στα ίδια μου τουλάχιστον.
Δεν επιτρέπω στην εαυτό μου τέτοια χασούρα πνευματική.
Διότι οι έπαινοι, οι κολακείες και τα παρόμοια μόνο πνευματική χασούρα είναι.

Θα σε παρακαλέσω λοιπόν να σβήσεις όλες αυτές τις κολακείες, επαίνους κλπ
Και σε αυτό το πόστ και κάπου αλλού που μίλαγες για λιακάδες και τα παρόμοια
Και από τούδε και στο εξής αν μέν έχεις το θάρρος να μου χτυπάς κατάμουτρα
όλα μου τα πάθη, κοινώς να με βοηθάς πνευματικά κάντο, αλλοιώς άστο καλύτερα.
Πνευματική βοήθεια σε έναν άνθρωπο είναι ένα και μόνον πράγμα:
Να του δώσουμε να καταλάβει τα πάθη του! Να του τα βγάλουμε στην φόρα.
Αν αντέχει το ξεμπρόστιασμα των παθών του του δίνουμε να καταλάβει.
Αν δούμε ότι δεν το αντέχει ο άνθρωπος τον αφήνουμε εκεί που είναι.
Στην ώρα του κάθε πράγμα και με το μαλακό.

Οι κολακείες και ο έπαινοι είναι η εν ψυχρώ εκτέλεση του κάθε
πνευματικού κέρδους που έχει ο κατά θεόν πορευόμενος ανθρώπος.
Ας μην δίνουμε τέτοιο δώρο στον διάβολο, έστω και εν αγνοία μας
Είναι παντελώς ανεπίτρεπτο!

Και το «κατά άνθρωπον» δεν δικαιολογεί κολακείες και επαίνους.
Το κατά άνθρωπον επιτρέπεται εάν εξασφαλίζεται πρώτα το κατά Θεόν σωστό.
Διαφορετικά το ξεχνάμε το ανθρώπινο και μένουμε μόνο στο κατά Θεόν.

Και ευτυχώς που δεν είδα αυτό το πόστ κατά την Μ. Σαρακοστή.
Μάλλον δεν θα μου ξαναμίλαγε κανένας απ αυτά που θάγραγα
Ας όψεται που είμαστε σε γιορτινή περίοδο.

Να θυμίσω επίσης πως ο κατά Θεόν πορευόμενος άνθρωπος δεν κρίνει ποτέ κατά κόσμον
Ο κατά Θεόν πορευόμενος άνθρωπος δεν κρίνει τους ανθρώπους κατά σάρκα.
Ο κατά Θεόν πορευόμενος άνθρωπος δεν κρίνει ποτέ κατ\' όψιν.
Όλες οι παραπάνω κρίσεις είναι πάντα εσφαλμένες και δεν είναι δίκαιες.
Ο κατά Θεόν άνθρωπος κρίνει την δικαίαν κρίσιν αποκλειστικά και μόνον.
Μην πω καλύτερα ότι δεν κρίνει ποτέ για νάναι πιο σίγουρος ότι δεν σφάλλει.
 
Χριστός Ανέστη!

Υγ. αναφέρομαι αποκλειστικά και μόνον στον εαυτό μου.
    Σε κάποιους μπορεί να αρέσουν τα «γλυκόλογα» και να τους τα λές.

[Iaspis]

Ανδρέα μου νά σού πώ πώς εγώ όταν βλέπω ένα πάθος στόν συνάνθρωπο, ακόμη κι άν αυτό είναι εμφανές, αμέσως λυπούμε πού είδα γιά άλλη μιά φορά λάθος, καί ξεμπροστιάζω τόν λογισμό μου πού βλέπει τόσο λάθος. Θέλω ειλικρινά νά βοηθώ πνευματικά τόν αδελφό μου, όπως καί εγώ χρειάζομαι βοήθεια, καί γνωρίζω πώς ίσως δέν τό κατορθώνω,  όπως καί εγώ αισθάνομαι κάποτε αβοήθητος καί αποξενωμένος από τόν συνάνθρωπο.

Δέν θέλω ούτε καί μπορώ πράγματι νά σχολιάσω τήν παράθεσή σου. Αυτό πού έγραψα εγώ γιά σένα καί γιά όλους τούς υπόλοιπους φίλους μου εδώ, δέν είναι ούτε κρίση, δέν είναι ούτε κολακεία, δέν είναι ούτε έπαινος...
Επίσης δέν προσπάθησα νά σέ ζημιώσω πνευματικά, ούτε καί νά σού προσθέσω πνευματικό όφελος (άν καί αυτό τό τελευταίο θά τό επιθυμούσα άν μπορούσα νά τό κάνω...). Λυπούμε άν πράγματι τά λόγια μου λειτούργησαν μέσα σου έτσι όπως τό περιγράφεις, καί άν σέ πρόσβαλλα σού ζητώ συγγνώμη!

Εγώ αδελφέ μου Ανδρέα δέν γνωρίζω πράγματι άν πορεύομαι κατά Θεόν. Τό μόνο πού γνωρίζω καί ομολογώ είναι ότι θέλω νά πορεύομαι κατά Θεόν, καί γι αυτό προσπαθώ (ίσως πολλές φορές ανάξια) νά διορθώσω κάθε τί πού λανθάνει μέσα μου, κάθε τί πού αποτελεί προσβολή στόν λογισμό μου, καί υπάρχουν τέτοιες λανθάνουσες στιγμές σέ μένα καθημερινά. Ελπίζω στόν Κύριο αλλά καί στόν εν Κυρίω αδελφό μου.

Σήμερα κάποιος μέ αγκάλιασε, μ\' έναν πρωτόγνωρο γιά μένα τρόπο, καί μού είπε: «Μήν στεναχωρείσε Δημήτρη, τά πράγματα γύρω σου δέν είναι η αμαρτία, μά ούτε καί η αρετή. Ο τρόπος μέ τόν οποίον συσχετίζεσαι μέ αυτά είναι ενάρετος είτε αμαρτωλός».
Ήταν η κουβέντα πού χρειαζόμουν γιά νά αναπαυθώ, καί εύχομαι κάποτε καί μία δική μου κουβέντα  νά αναπαύσει κάποιον συνάνθρωπο.

Δέν θέλω αγαπητέ μου νά σού φέρνω αντιρήσεις, όμως τήν παράθεση μου δέν τήν διαγράφω, καί ούτε τήν μετανιώνω, γιατί, εκτός τών άλλων, σέ αυτόν τόν Εσπερινό τής Συγχωρήσεως προσπάθησα νά τά χωρέσω όλα μέσα μου, εκτός από τήν προσβολή. Ίσως καί νά μήν τό κατάφερα...Η ελπίδα μου στόν Κύριο!

Χριστός Ανέστη!

Αληθώς ο Κύριος!

[Iaspis]

Αν δεν μπορείς να μου προσθέσεις πνευματικό όφελος
μην προσπαθείς να με ζημιώσεις κιόλας πνευματικώς!
Άσε με στα ίδια μου τουλάχιστον.

http://www.sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=13699#p13699


[font size=4]Αυτήν τήν παράθεση, παρακαλώ νά τήν θεωρήσεται διεγραμμένη. Είναι λάθος μού νά προσπαθώ νά ομιλήσω μέ ξένα αγαθά. Λυπούμε, παρασύρθηκα καί ζητώ συγγνώμη!
Τήν αφήνω παρόλα αυτά γιά νά μέ εκθέτει...
Ανδρέα συγχώρα με! [/fonts]