Θεωρία-Πράξη

[Iaspis]

Τί είναι πράξη; Τί είναι θεωρία; Σχετίζονται μεταξύ τους; Συνορεύουν; Θέλω νά πώ περνάει τό ένα μέσα από τό άλλο; Μέ ποιό τρόπο; Είναι αμφότερα συνδεδεμένα, καί μέ τόν αισθητό κόσμο καί μέ τόν κόσμο τού πνεύματος; Δηλαδή μήπως μπορεί νά υπάρξει, θεωρητική πρακτική, είτε πρακτική θεώρηση; Πώς; Ίσως κάποια παραδείγματα; Τί άραγε νά λένε οί Πατέρες καί οί Γραφές γιά τό ζήτημα; Υπάρχουν θεολογικές αναφορές; Η Εκκλησία πώς τό  τοποθετεί αυτό τό θέμα; Μήπως όλη η θεολογία γιά τόν άνθρωπο συσχετίζεται μέ τήν θεωρία, φυσικά καί μέ τήν πράξη; Γιατί πάντα όταν μάς πλημυρίζει η αλήθεια (ο Χριστός όπως αλλού ωραία είπε ο Ρωμηός), καί εκφράζουμε μία ορθή σκέψη, αμέσως τήν διαχωρίζουμε από τήν πράξη; Θέλω νά πώ είναι η θεωρία συνδεδεμένη μέ τίς σκέψεις μας, καί ή πράξη μέ τό πώς διάγουμε; Πάντα;

Εύχομαι τήν κατανόηση τών συνδαιτημόνων γιατί ρωτώ πολλά, τά οποία σίγουρα καί δέν μπορώ νά απαντήσω, όμως καί μερικές πτυχές αυτού τού σημαντικού (κατά τήν γνώμη μου) ζητήματος, άν θίξουμε καλά θά ήταν. Εξάλου επειδή είμαστε σέ φόρουμ , έχουμε ένα πλεονέκτημα καί ένα μειονέκτημα, ως πρός τήν αντιμετώπιση αυτού τού ζητήματος. Τό πλεονέκτημα είναι ότι άν τοποθετηθούμε, θά τό κάνουμε αναπόφευκτα  μέσω γραπτού λόγου, καί τό μειονέκτημα είναι ότι άν τοποθετηθούμε,  θά τό κάνουμε αναπόφευκτα  μέσω γραπτού λόγου...επίσης...

[Iaspis]

Ο Θεός έπλασε διά τού Λόγου τόν κόσμο καί τόν άνθρωπο.
Ο άνθρωπος, «κατ\' εικόνα» τού Δημιουργού, προορίζεται, διά τής Χάριτος καί μέσω τής προαιρέσεώς του νά ομοιάσει στό Θεό Πατέρα καί Δημιουργό του, στόν αδημιούργητο· πρέπει δηλαδή νά φθάση νά δεί Αυτόν  πού δέν φαίνεται, νά ταυτισθεί μ\' Αυτόν πού δέν περιχωρείται, πρέπει μέσα από τήν μεταβολή νά φθάσει στό αμετάβλητο. Είναι ξεκάθαρο γιατί κοντά στήν ανθρώπινη προαίρεση, χρειάζεται καί η Χάρις τού Θεού. Αλλιώς πώς θά μπορέσει τό δημιούργημα νά ομοιάσει μέ τό αδημιούργητο; Μέ κανέναν άλλο τρόπο. Αυτή είναι η θεωρία (Θεός+ορώ). Η εκπλήρωση τού «καθ\' ομοίωση». Διότι αυτό πού βλέπει τόν Θεό, δέν μπορεί παρά νά είναι καί τό ίδιο Θεός· κι αφού πρόκειται γιά άνθρωπο θά είναι θεωμένος, θά έχει μέ τήν Χάριν εκπληρώσει τό σκοπό γιά τόν οποίον δημιουργήθηκε.
Άν η προαίρεση τού ανθρώπου, καί ότι απορρέει από αυτήν, είναι η πράξη του, τότε η πράξη διά τής Χάριτος οδηγεί στήν θεωρία, καί αυτή θά ήταν η φυσική εξέλιξη  τού ανθρώπου άν δέν «έπεφτε». Εξαιτίας τής πτώσεως, δηλαδή τής μεταστροφής τής προαίρεσης πρός τό ατομικό θέλημα πού εμπαίζεται, ο Θεός μάς φανέρωσε, τη γνώση του εαυτού Του με τον μονογενή Υιό του, τον Κύριο και Θεό μας,  Σωτήρα Ιησού Χριστό. Έτσι διά τής θεωρίας (Θεός+ορώ) τού σαρκωμένου Λόγου,  επανήλθε η προαίρεση τού ανθρώπου, δηλαδή η πράξη του, μέ τήν Χάριν καί πάλι, εν Κυρίω καί Θεώ.

Φαίνεται πώς είτε  από τήν πράξη πρός τήν θεωρία, είτε από τήν θεωρία πρός τήν πράξη, μεσολαβεί πάντα η Χάρις τού Αγίου Πνεύματος. Συνεπώς τό πρώτο συμπέρασμα είναι πώς πράξη καί θεωρία δέν συνορεύουν μεταξύ τους, δηλαδή δέν οδηγεί τό ένα στό άλλο άμεσα, αλλά οδηγείται τό ένα πρός τό άλλο μόνον μέσω τής Χάριτος.


Θά ήθελα νά συνεχίσουμε, έως ίσως φθάσουμε στά απλά (;) ζητήματα τής καθημερινότητας, όλα αυτά πού έχουν σχέση μέ τήν ατομική θεώρηση τών πραγμάτων από τήν μιά, καί μέ τίς πράξεις μας από τήν άλλη. Όμως είναι αναγκαίο νά τό θέσουμε σέ θεολογική βάση, (η μοναδική  πραγματικότητα γιά τόν άνθρωπο). Κάποιος συνδαιτημόνας έγραψε παλαιότερα, πολύ ορθώς, ότι «η παραμικρή λέξη της «Θεολογίας» έχει τρομερή δύναμη την οποία δεν γνωρίζουμε αφού δεν την πράξαμε ακόμη», καί γι αυτόν τό λόγο παρακαλώ όποιον μπορεί καί θέλει νά μέ διορθώσει άν κάπου σφάλω, ή εκφράζομαι αδόκιμα...Τό νά ομιλή κανείς γιά τόν Θεό είναι...ακατόρθωτο. Βέβαια εδώ είναι ένα θεολογικό φόρουμ, άς τό κάνουμε προσεκτικά καί αλληλοβοηθούμενοι. Άν μπορούμε βέβαια!

[mistral]

Τι εννοείς όταν γράφεις για «θεωρία»;
Με την έννοια την πατερική ή την κοσμικο-επιστημονική;
Γιατί αν μεν αναφέρεσαι στην «θεωρία» ως πνευματική κατάσταση του ανθρώπου
τότε δεν τίθεται θέμα κάν για συζήτηση. Όποος βρίσκεται «εκεί» απλά γεύεται παράδεισο
Και σίγουρα αυτές οι πνευματικές καταστάσεις δεν περιγράφονται ούτε συζητούνται, απλά βιώνονται

Τώρα αν αναφέρεσαι στις συζητήσεις περί πνευματικών θεμάτων, κηρύγματα και τα λοιπά
τότε εντάξει συζητιέται το θέμα. Καλή είναι αυτή η ενασχόληση του νού του ανθρώπου με τα
σχετικά περί του Θεού - που σε καμμία περίπτωση ΔΕΝ είναι ο Θεός! - γιατί έτσι και αλλοιώς
με κάτι πρέπει να ασχολείται ο νούς. Και αν δεν ασχοληθεί με τα του Θεού θα ασχοληθεί
με τα του πονηρού. Μέση λύση μάλλον δεν υπάρχει.
Οπότε και η συζήτηση «περί του Θεού» χρήσιμη είναι.

Βεβαίως με την προϋπόθεση ότι ο άνθρωπος γνωρίζει ότι τα λεγόμενα «περί του Θεού» ΔΕΝ είναι ο Θεός
Γιατί αν πιστέψει κάτι τέτοιο τότε βρίσκεται στην χειρότερη πλάνη που μπορεί να βρεθεί ποτέ
Και αυτό επειδή νομίζοντας πως οι συζητήσεις και το φόρτωμα του μυαλού με θεολογική γνώση
είναι ο ίδιος ο Θεός σταματάει πιά να Τον αναζητά. Και ως εκ τούτου δεν πρόκειται ποτέ να Τον βρεί.

Τώρα για την πράξη δεν γνωρίζω και πολλά. Ας τα πούν όσοι έχουν εμπειρία.
Αυτό που ο λογισμός μου λέει τώρα είναι
«Πηγαίνοντας το δώρο σου στο θυσιαστήριο αν θυμηθείς ότι έχει κάτι μαζί σου ο αδελφός σου άσε
το δώρο και μην το πάς στο θυσιαστήριο. Πήγαινε και βρές τον αδελφό σου και βρές τα μαζί του.
Και αφού τα βρείς μετά πάς και το δώρο στο θυσιαστήριο»
Και εγώ θα το έλεγα  «αν έχεις κάτι με τον αδελφό σου και δεν έχεις συγχωρεθεί μην πάς στην εκκλησία, μην κοιμηθείς, μην φάς, μην πιείς νερό και προπαντός μην προσέλθεις στην Θεία Κοινωνία. Τράβα ταλαίπωρε άνθρωπε και βρές τον αδελφό σου, βρές τα μαζί του, συγχωρεθείτε και μετά πάς στην εκκλησία».  Γιατί «αν δεν συγχωρέσεις τα σφάλματα και τις πτώσεις των ανθρώπων ούτε ο Θεός θα συγχωρέσει τις αμαρτίες σου»

Αυτή για μένα είναι η υπ\' αριθμόν ένα πράξη - υποχρέωση του κάθε χριστιανού
Αν αυτή δεν την εφαρμόζει κάθε ώρα και στιγμή στην ζωή του όλα τα άλλα είναι εντελώς άχρηστα.
Και τα λόγια, και οι θεωρίες περί Θεού και ότι και αν λέει ή γνωρίζει ή συζητάει ή σκέφτεται. Άχυρα!

[Iaspis]

Τι εννοείς όταν γράφεις για «θεωρία»;
Με την έννοια την πατερική ή την κοσμικο-επιστημονική;
Γιατί αν μεν αναφέρεσαι στην «θεωρία» ως πνευματική κατάσταση του ανθρώπου
τότε δεν τίθεται θέμα κάν για συζήτηση. Όποος βρίσκεται «εκεί» απλά γεύεται παράδεισο
Και σίγουρα αυτές οι πνευματικές καταστάσεις δεν περιγράφονται ούτε συζητούνται, απλά βιώνονται

Η θεολογική προσέγγιση έχει γιά τόν άνθρωπο ενδιαφέρον, γιατί εκτός από τό ότι περιέχει καί κάθε άλλη, περιέχει καί τόν ίδιο τόν άνθρωπο.
Η θεωρία καί η πράξη γιά Εκείνους πού γεύονται παράδεισο, όπως εύστοχα είπες, είναι ταυτόσημες.

Τώρα αν αναφέρεσαι στις συζητήσεις περί πνευματικών θεμάτων, κηρύγματα και τα λοιπά τότε εντάξει συζητιέται το θέμα. Καλή είναι αυτή η ενασχόληση του νού του ανθρώπου με τα σχετικά περί του Θεού - που σε καμμία περίπτωση ΔΕΝ είναι ο Θεός! - γιατί έτσι και αλλοιώς με κάτι πρέπει να ασχολείται ο νούς. Και αν δεν ασχοληθεί με τα του Θεού θα ασχοληθεί με τα του πονηρού. Μέση λύση μάλλον δεν υπάρχει. Οπότε και η συζήτηση «περί του Θεού» χρήσιμη είναι.

Οί συζητήσεις γιά τά πνευματικά, τά κηρύγματα καί τά λοιπά, προέρχονται από τόν λόγο τού Θεού, τίς Γραφές, καί από τούς βίους εκείνων πού γεύονται παράδεισο, τούς Αγίους δηλαδή.
Γιά μένα, έναν πιστό πού χάνει καί επαναβρίσκει τήν προαίρεση εκατοντάδες φορές τήν ημέρα (καί τήν νύχτα), προκύπτει ζήτημα ατομικό  σέ κάθε περίπτωση, πού θά τό πώ, κρίνοντας εξ ιδίων τά αλλότρια, χ ά σ μ α, μεταξύ θεωρίας καί πράξεως. Καί δέν μιλώ γιά τήν περίπτωση πού κάποιος δέν έκανε ελεημοσύνη· γιατί αυτό μπορεί νά τό θέσει ο καθένας στόν εαυτό του καί νά τό πράξει (καί σίγουρα θά ωφεληθεί άμεσα καί έμεσα). Μιλώ γιά τήν άμεση καθημερινότητα πού ξεκινάει από τήν προσβολή, τού συνανθρώπου, τήν έλειψη εμπράκτου συγγνώμης, τό μπαïράκι πού σηκώνει τό «εγώ», καί πού αμαυρώνει τήν εικόνα τού Θεού μέσα μας...Καί όλα αυτά ενώ συνεχίζουμε θεωρητικώς (εκκλησία, κοινωνία, μελέτη, κήρυγμα, κατήχηση) αλλά καί πρακτικώς (ελεημοσύνη, διακονία, προσευχή) νά «διάγομε» εν Κυρίω.
Μέ αυτήν τήν έννοια έθεσα τό ζήτημα θεωρίας/ πράξεως, καί τό θέτω πρωτίστως απέναντι στόν εαυτό μου, γιατί μού είναι εύκολο νά πώ καί νά εννοήσω πώς πρέπει νά ζητάμε συγγνώμη, όμως δυσκολεύομαι (καί συγχωρήστε με) νά ζητήσω συγγνώμη, καί ιδίως τήν στιγμή πού έχω εμφανώς εκτεθεί...Καί μιλάω σέ πρώτο ενικό πρόσωπο γιατί μόνο έτσι μπορεί νά τεθεί. Αλλιώς ξεχάστε το! Άλλο νά είναι κάποιος στό χειρουργείο σάν χειρουργημένος καί άλλο σάν χειρούργος....

Θέλω λοιπόν νά ρωτήσω: Μήπως αυτό πού συχνά αναφέρουμε σάν βίωμα ή εμπειρία (καί μιλώ γιά τά πνευματικά), δέν είναι, παρά η έκφραση μέ οποιονδήποτε τρόπο (πράξη, λόγος, εκδήλωση), αυτού πού πράγματι μάς συμβαίνει,όχι ακαδημαïκά, αλλά ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ; ΙΔΙΩΤΙΚΑ; Πώς αλλιώς νά τό πώ; Μήπως αυτή η συγγνώμη μέ τόν συνάνθρωπο, όπως ωραία αναφέρει ο mistral, σέ πολλές περιπτώσεις (ίσως στίς περισσότερες) μένει στά χαρτιά, ενώ είμαστε σέ θέση νά τήν διατυπώσουμε θεωρητικώς σάν Άγιοι, ή καί καλύτερα ακόμη;
Συγχωρέστε με όμως, μού έχει στοιχίσει σημαντικά τό ότι σέ ετούτο τό φόρουμ  μέ τίς προσωπικές σχέσεις εν Κυρίω, πού ο καθένας μέσα του αισθάνεται, εμπαιχθήκαμε άγρια ακριβώς γιά τό ότι η θεωρία μας απέχει από τήν πράξη, όχι γιατί δέν γευόμεθα παράδεισο, αλλά γιατί δέν είμαστε σέ θέση νά μετανιώσουμε, καί νά συγχωρέσουμε καί νά συγχωρεθούμε. Στήν πράξη νά διορθώσουμε τά λάθη, νά καθαρίσουμε τίς πληγές, νά γίνει πάλι λιακάδα. Είναι δύσκολο;

Έτσι σκέφτηκα, παρόλο πού δέν φτάνει ο νούς μου, νά προσεγγίσω τό θέμα θεωρία/πράξη, θεολογικά μήπως καί φανεί γιά ποιό λόγο στήν ζωή τού ανθρώπου είναι χωρισμένο ποικίλως (θεωρία/πράξη) αυτό πού θά έπρεπε νά είναι ενωμένο. Όμως χρειάζεται πολύ μελέτη όταν ο άνθρωπος ζεί έξω από τίς κατακόμβες, καί εγώ δέν τά καταφέρνω καλά!

ΥΓ: Καθώς αναφέρομαι προσωπικώς, τό τελευταίο πού θέλω είναι νά αναμοχλεύσω τά πάθη.

[mistral]

Τρείς φορές προσπάθησα να απαντήσω σε αυτό το ποστ και την τρίτη έκανε reboot το pc μόνο του.
Οπότε.. δεν κρίνω πως είναι φρόνιμο να επιμείνω και να δοκιμάσω να ποστάρω και πάλι..

[diabaths]

Για προσπάθησε και μια τέταρτη να δούμε... Σήμερα τα πνεύματα μπορεί να εχουν κέφια.

[Αρχαίος]

Eίχε ερωτευτεί ο Ιακώβ την όμορφη Ραχήλ αλλά δεν είχε χρήματα για να την παντρευτεί. Συμφώνησε με τον πατέρα της (και θείο του, αδελφό της μάνας του, τον Λάβαν) να του δουλέψει εφτά χρόνια χωρίς αμοιβή για να του δώσει την Ραχήλ για γυναίκα του. Ο θείος του όμως το βράδυ του γάμου τον μέθυσε και εξαπατώντας τον του έστειλε στο κρεβάτι την Λεία που δεν ήταν όμορφη. Όταν το πρωί ο Ιακώβ ξύπνησε είδε πως είχε εξαπατηθεί απ τον θείο του και πως είχε παντρευτεί την Λεία και όχι την Ραχήλ με την οποία ήταν ερωτευμένος. Ο Ιακώβ βέβαια ήθελε για γυναίκα του την Ραχήλ και έτσι συμφώνησε να δουλέψει άλλα εφτά χρόνια χωρίς αμοιβή στον θείο του και πήρε και την Ραχήλ για γυναίκα του. Εννοείται βέβαια πως συνέχιζε να έχει και την Λεία για σύζυγο με την οποία έκανε και παιδιά.

Λεία είναι η πράξις.
Ραχήλ είναι η θεωρία.

[mistral]

Πράξις λέγεται όχι το να δοκιμάση κανείς και να υποχωρήση.
Αλλά «πράξις» λέγεται το να εισέλθη, να μονομαχήση·
να νικήση, να νικηθή·
να κερδίση, να χάσει·
να πέση, να εγερθεί·
να αναμοχλεύση τα πάντα,
και να εκδέχεται αγώνα και πάλην μέχρι τελευταίας αναπνοής.
Και ποτέ να μην ξεθαρρεύση στον εαυτόν του έως η ψυχή του να βγή.
Αλλά, όταν ανεβαίνη στον ουρανό,
πρέπει να περιμένει την επομένην να κατεβεί εις τον Άδην.
Αφήνω ότι και την ιδίαν στιγμήν γίνεται η κατάβασις.
Δι\' αυτό δεν πρέπει να ξενίζεται εις τας αλλοιώσεις,
αλλά να έχει προ οφθαλμών ότι αμφότερα είναι εδικά του


Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής.

[Ιωάννα]

Επικοινωνούμε σ\' αυτή την ενότητα? :) ή δεν είναι απαραίτητο??? :P :p
Ή μήπως αύριο μπορεί να αισθάνομαι καλύτερα :)

[paroikos]

Επικοινωνούμε σ\' αυτή την ενότητα? :) ή δεν είναι απαραίτητο??? :P :p
Ή μήπως αύριο μπορεί να αισθάνομαι καλύτερα :)

Bρίσκω τις παραθέσεις εντός θέματος με βάση τον τίτλο τουλάχιστον.
Σε ένα θέμα νομίζω πως δεν είναι και τόσο απαραίτητο να υπάρχει μία συνεχής εναλλαγή παραθέσεων και αντιπαραθέσεων. Μπορούν φαντάζομαι να γράφονται και «ανεξάρτητες» παραθέσεις εκτός νήματος αλλά on topic με βάση το περιεχόμενο του θέματος και τον τίτλο.
 
Μάλλον αύριο θα αισθάνεσαι καλύτερα από ...μεθαύριο :P

[staboz]

Τώρα... μάλιστα!
Συνεννοηθήκαμε για τα καλά!

[paroikos]

Τώρα... μάλιστα!
Συνεννοηθήκαμε για τα καλά!

Δεν το θεωρώ ούτε κάν απαραίτητο το να συννενοούμαστε.

Μπορούμε μια χαρά νάχουμε τις απόψεις μας και να μην συννενοούμαστε.
Γιατί αυτό θα πρέπει νάναι σώνει και καλά πρόβλημα;

Συμφωνούμε ότι διαφωνούμε και γράφουμε ο καθένας τις απόψεις του.
Χωρίς βεβαίως να προσβάλλουμε τον συνομιλητή μας που δεν μας αρέσει η άποψή του.
Τόσο απλά.

Αυτό επιβάλλει η ελευθερία έκφρασης
Και νομίζω πως η ελεύθερη έκφραση απόψεων δεν απαγορεύεται στο forum
Αν απαγορεύεται ας μας κοινοποιηθεί να το γνωρίζουμε
έτσι ώστε να τα μαζεύουμε σιγά σιγά ή και άμεσα.

[staboz]

Πρᾶξιν προτιμήσειας, ἢ θεωρίαν;
Ὄψις τελείων ἔργον, ἡ δὲ πλειόνων.
Ἄμφω μέν εἰσι δεξιαί τε καὶ φίλαι·
Σὺ δὲ πρὸς ἣν πέφυκας, ἐκτείνου πλέον.
(Γρηγορίου του Θεολόγου)

ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Θα επιθυμούσες να προτιμήσεις την πράξη ή την θεωρία;
Η θέα (των θείων) είναι έργο μόνο των τελείων, η πράξη όμως των πολλών.
Αυτές όμως είναι μαζί καρδιακές και φίλες·
Και εσύ, προς όποια σου ταιριάζει, να επεκτείνεσαι περισσότερο.

[staboz]

Γιατί παρεξηγήθηκες πάροικε;
Δεν σε έβρισε κανείς.
Έγραψες τη γνώμη σου, γράψαμε τη δική μας...

[staboz]

Σκέψιν νοητῶν, τὴν θεωρίαν νόει.
Πρᾶξις δ᾽ ἐνέργειά τις εἰς τὰ πρακτέα.
(Γρηγόριος Θεολόγος)

ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Να εννοείς την θεωρία ως ενασχόληση με τα νοητά.
Η πράξη πάλι είναι ενεργητική ενασχόληση σ᾿ αυτά που πρέπει να κάνει κανείς.

[staboz]

Εἰς δύο γὰρ ταῦτα διῃρημένης πάσης φιλοσοφίας, θεωρίαν τε λέγω καὶ πρᾶξιν·
καὶ τῆς μὲν ὑψηλοτέρας οὔσης, δυστεκμάρτου δέ·
τῆς δὲ ταπεινοτέρας, χρησιμωτέρας δέ·
ἡμῖν μὲν ἀμφότερα δι᾽ ἀλλήλων εὐδοκιμεῖ·
καὶ γὰρ θεωρίαν συνέκδημον πρὸς τὰ ἐκεῖθεν ποιούμεθα,
καὶ πρᾶξιν θεωρίας ἐπίβασιν·
οὐδὲ γὰρ οἷόν τε εἶναι σοφίας μετέχειν μὴ σοφῶς ἀναστραφέντας.
(Γρηγόριος Θεολόγος)

ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Στα δύο αυτά χωρίζεται κάθε φιλοσοφία, εννοώ την θεωρία και την πράξη.
Και η μεν θεωρία είναι υψηλότερη αλλά δυσκολα διαπιστούμενη.
Η δε πράξη ταπεινότερη αλλά και χρησιμότερη.
Σε μας όμως (τους Χριστιανούς) και τα δύο ευδοκιμούν αλληλοβοηθούμενα.
Διότι και την θεωρία την έχουμε συνοδοιπόρο προς τα πέραν του κόσμου τούτου,
και τὴν πράξη την έχουμε βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η θεωρία.
Διότι ούτε καν είναι δυνατόν να μετέχουμε στη σοφία, αν δεν αναστρεφόμαστε με σοφία

[paroikos]

Καθόλου δεν παρεξηγήθηκα.
Γιατί να παρεξηγηθώ;
Απλώς όπως τόπες..
έγραψα την γνώμη μου σεβόμενος την δική σου
έγραψες την γνώμη σου σεβόμενος την δική μου.
Όλα νορμάλ.

[staboz]

Μίλησες όμως για απαγορεύσεις.
Ποιός απαγόρευσε κάτι εδώ πέρα;

[paroikos]

Παρακαλώ.. δεν μίλησα για απαγορεύσεις.

«ΑΝ» απαγορεύεται... έγραψα.

[paroikos]

Αν μας μετέφραζες και στα ελληνικά ότι γράφεις ειδικά εδώ staboz
καλύτερα θα καταλαβαίναμε. Με όλο τον σεβασμό δεν πολυκαταλαβαίνω...

[staboz]

Καλὸν θεωρία, καὶ καλὸν πρᾶξις·
ἡ μὲν, ἐντεῦθεν ἐπανιστᾶσα, καὶ εἰς τὰ Ἅγια τῶν ἁγίων χωροῦσα, καὶ τὸν νοῦν ἡμῶν πρὸς τὸ συγγενὲς ἐπανάγουσα·
ἡ δὲ, Χριστὸν ὑποδεχομένη, καὶ θεραπεύουσα, καὶ τοῖς ἔργοις τὸ φίλτρον ἐλέγχουσα.
(Γρηγόριος Θεολόγος)

ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Καλό πράγμα είναι η θεωρία, καλό και η πράξη.
Η θεωρία μεν, διότι φεύγει απ᾿ αυτόν τον κόσμο και εισέρχεται στα Άγια των Αγίων, και επαναφέρει τον νού μας στην συγγένειά του (με τον Θεό).
Η δε πράξη, διότι υποδέχεται τον Χριστό (στα πρόσωπα των αδελφών) και τον υπηρετεί και εμπράκτως αποδεικνύει την προς Αυτόν αγάπη της.

[staboz]

Θα μεταφράσω αργότερα...

[staboz]

Βούλει θεολόγος γενέσθαι ποτὲ, καὶ τῆς θεότητος ἄξιος;
τὰς ἐντολὰς φύλασσε· διὰ τῶν προσταγμάτων ὅδευσον·
πρᾶξις γὰρ ἐπίβασις θεωρίας·
ἐκ τοῦ σώματος τῇ ψυχῇ φιλοπόνησον.
(Γρηγόριος Θεολόγος)

ΕΡΜΗΝΕΙΑ
επιθυμείς να γίνεις κάποτε θεολόγος και άξιος της θεότητος;
Να φυλάττεις τις εντολές του Θεού και να περπατάς με βάση τα προστάγματά Του.
Διότι η πράξη είναι η βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η θεωρία.
Με τις πράξεις του σώματος λοιπόν απόκτησε καρπούς για την ψυχή σου.

[paroikos]

Θα μεταφράσω αργότερα...

Αναμένομεν εναγωνίως..

[staboz]

Συνοπτικά:
Θεωρία είναι η ενασχόληση με τα πνευματικά και ουράνια, που στην υψηλότερη μορφή της σημαίνει ένωση με τον Θεό. Κάτι που λίγοι κατακτούν.
Πράξη δε η εφαρμογή των εντολών του Χριστού, κυρίως με την διακονία των αδελφών. Και αυτό είναι η βάση και η απαραίτητη προϋπόθεση, ώστε να προχωρήσει κανείς στη θεωρία, χωρίς να κινδυνεύει να πέσει θύμα δαιμονικής πλάνης.