Θείοι έρωτες

[mistral]

Στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ

MONO ἀφῆστε με, στὸ κελλὶ κλεισμένο,
ἀφῆστε με στὸν Θεό, τὸν μόνο φίλο,
φύγετε, πᾶτε μακριά, ἀφῆστε με μόνο
στὰ μάτια τοῦ δημιουργοῦ μου νὰ πεθάνω.
Κανεὶς μὴ χτυπήσει τὴν πόρτα, κανεὶς μὴν ἀφήσει φωνή,
κανεὶς μὴν ἔρθει νὰ μὲ δεῖ, συγγενὴς οὔτε φίλος
κανεὶς μὴν ἀποδιώξει τὸν νοῦ μου ἀπὸ τὴν Ὄψη
τοῦ ἀγαθοῦ Κυρίου, τοῦ Ὄμορφου.
Κανεὶς μὴ μοῦ δώσει φαΐ, κανεὶς μὴ μοῦ φέρει νερό!
Νὰ πεθάνω μπροστὰ στὸν Θεό μου : φτάνει αὐτὸ καὶ περισσεύει!
Θεὸ τὸν Ἐλεήμονα, Θεὸ Φίλο τοῦ ἀνθρώπου,
Ἐκεῖνον ποὺ ἦρθε στὴ γῆ, κατέβηκε, μαζί Του νὰ καλέσει ἁμαρτωλούς,
νὰ τοὺς φέρει στὴ θεία ζωή Του.

Δὲν θέλω πιὰ νὰ δῶ τὸ φῶς αὐτοῦ τοῦ κόσμου,
οὔτε τὸν ἥλιο αὐτόν, οὔτε ὅσα εἶναι στὸν κόσμο.
Βλέπω τὸν Κύριό μου!  Βλέπω τὸν Βασιλιᾶ!
Βλέπω αὐτὸν ποὺ ὄντως εἶναι Φῶς, καὶ κάθε φωτὸς αἰτία.
Βλέπω τὴν Πηγὴ κάθε ὀμορφιᾶς, τὴν Αἰτία γιὰ ὅλα, Αὐτήν βλέπω!

Ἀφῆστε με! Θὰ κλάψω, θὰ θρηνήσω τὶς μέρες καὶ τὶς νύχτες ποὺ ἔχασα,
κοιτάζοντας τὸν κόσμο αὐτό,
κοιτάζοντας τὸν ἥλιο αὐτό, τὸ φῶς τὸ κοσμικό,
ὅ,τι βλέπουν τὰ μάτια τοῦ καθενός,
τὸ σκοτεινὸ φῶς, ποὺ δὲν φωτίζει τὴν ψυχή.
Χωρίς του μποροῦν νὰ ζοῦν στὸν κόσμο καὶ οἱ τυφλοί,
κι ὅταν πεθάνουν, ἴσοι θἆναι μ' αὐτοὺς ποὺ τώρα τὸ κοιτάζουν. ...

Ἂν ἔρθει ὁ ἄρχοντας τῶν σκοταδιῶν, καὶ δὲν δεῖ
νὰ εἶναι ἡ Δόξα Σου μαζί μου,
ἂν τελείως δὲν ντροπιαστεῖ ὁ σκοτεινός,
ἂν δὲν καεῖ τελείως στὸ ἀπρόσιτο Φῶς Σου,
καὶ μαζὶ ὅλες οἱ ἐνάντιες δυνάμεις, οἱ δικές του,
ἂν τὴ Σημείωση τῆς σφραγίδας Σου δὲν δοῦν, νὰ τραποῦν σὲ φυγή,
τὴν ὥρα ποὺ ἐγὼ θὰ πάρω θάρρος ἀπ' τὴ Δόξα Σου καὶ θὰ διαβῶ,
χωρὶς καθόλου φόβο, θὰ πλησιάσω, θὰ προσπέσω σὲ Σένα,
ποιό τ' ὄφελος ἀπ' ὅσα μέσα μου ἐργάζεσαι τώρα;
Ἀλήθεια κανένα, μόνο θὰ φουντώσουν τὴν κόλασή μου.
Γιατὶ ἐλπίζω νἄχω μέρος στ' ἀγαθὰ καὶ τὴν αἰώνια Δόξα,
νὰ εἶμαι δοῦλος, νὰ εἶμαι φίλος Σου,
κι ἂν στερηθῶ ἀπ' ὅλα κι ἀπ' τὸν ἴδιο Ἐσένα, Χριστέ,
πῶς δὲν θἆναι ἡ δική μου πιὸ φρικτὴ ἀπ' τὴ θλίψη ὅσων δὲν πίστεψαν,
δὲν Σὲ γνώρισαν, δὲν εἶδαν νὰ λάμψει τὸ Φῶς Σου,
μὲ τὴ γλυκύτητά Σου δὲν γέμισαν...

                    Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

[mistral]

Θείος Ἔρωτας

ΤΟ θεῖον οἱ θεολόγοι, ποτέ μέν ἔρωτα, ποτέ δέ ἀγάπην,
ποτέ δέ ἐραστόν καί ἀγαπητόν καλοῦσιν. Ὅθεν, ὡς μέν ἔρως
ὑπάρχον καί ἀγάπη, κινεῖται· ὡς δέ ἐραστόν καί ἀγαπητόν, κινεῖ πρός ἑαυτό
πάντα τά ἔρωτος καί ἀγάπης δεκτικά. Καί τρανότερον αὖθις φάναι, κινεῖται
μέν ὡς σχέσιν ἐμποιοῦν ἐνδιάθετον ἔρωτος καί ἀγάπης τοῖς τούτων δεκτικοῖς·
κινεῖ δέ, ὡς ἑλκτικόν φύσει, τῆς τῶν ἐπ᾿ αὐτό κινουμένων ἐφέσεως.
Καί πάλιν κινεῖ καί κινεῖται, ὡς διψῶν τό διψᾶσθαι,
καί ἐρῶν τό ἐρᾶσθαι, καί ἀγαπῶν τό ἀγαπᾶσθαι.

Ἔστι δέ καί ἐκστατικός ὁ θεῖος ἔρως, οὐκ ἐῶν ἑαυτῶν εἶναι τούς
ἐραστάς, ἀλλά τῶν ἐρωμένων. Καί δηλοῦσι τά μέν ὑπέρτερα, τῆς προνοίας τῶν
καταδεεστέρων γινόμενα· καί τά ὁμόστοιχα, τῆς ἀλλήλων συνοχῆς· καί τά ὑφειμένα,
τῆς πρός τά πρῶτα θειοτέρας ἐπιστροφῆς. Διό καί Παῦλος ὁ μέγας ἐν κατοχῇ
τοῦ θείου γεγονώς ἔρωτος, καί τῆς ἐκστατικῆς αὐτοῦ δυνάμεως μετειληφώς,
ἐνθέῳ στόματι, Ζῷ ἐγώ,φησίν, οὐκέτι, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός·
ὡς ἀληθής ἐραστής καί ἐξεστηκώς, ὡς αὐτός φησί, τῷ Θεῷ, καί οὐ τήν
ἑαυτοῦ ζῶν, ἀλλά τήν τοῦ ἐραστοῦ ζωήν, ὡς σφόδρα ἀγαπητήν.

Τολμητέον καί τοῦτο ὑπέρ ἀληθείας εἰπεῖν· ὅτι καί αὐτός ὁ πάντων αἴτιος,
τῷ καλῷ καί ἀγαθῷ τῶν πάντων ἔρωτι, δι᾿ ὑπερβολήν τῆς ἐρωτικῆς ἀγαθότητος,
ἔξω ἑαυτοῦ γίνεται, ταῖς εἰς τά ὄντα πάντα προνοίαις, καί οἷον
ἀγαθότητι καί ἀγαπήσει καί ἔρωτι θέλγεται· καί ἐκ τοῦ ὑπέρ πάντα,καί πάντων
ἐξῃρημένου, πρός τό ἐν πᾶσι κατάγεται κατ᾿ ἐκστατικήν ὑπερούσιον δύναμιν,
ἀνεκφοίτητος ἑαυτοῦ. Διό καί ζηλωτήν αὐτόν οἱ τά θεῖα δεινοί προσαγορεύουσιν,
ὡς πολύν τόν εἰς τά ὄντα ἀγαθόν ἔρωτα, καί ὡς πρός ζῆλον ἐγερτικόν τῆς ἐφέσεως
αὐτοῦ τῆς ἐρωτικῆς, καί ὡς ζηλωτήν αὐτόν ἀποδεικνύντα, ᾧ καί τά ἐφιέμενα ζηλωτά,
καί ὡς τῶν προνοουμένων ὄντων αὐτῷ ζηλωτῶν.

Τῆς ἀγάπης καί τοῦ ἔρωτος, αὐτόν, δηλαδή τόν Θεόν, προβολέα φασί δέ γεννήτορα.
Αὐτός γάρ ταῦτα ἐν ἑαυτῷ ὄντα, προήγαγεν εἰς τά ἐκτός, τουτέστι περί τά κτίσματα·
καί κατά τοῦτο εἴρηται,  Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί· Καί πάλιν, Γλυκασμός καί ἐπιθυμία,
ὅ ἐστιν ἔρως· τό δέ ἀγαπητόν καί ὄντως ἐραστόν, αὐτός ἐστι. Τῷ μέν οὖν τόν ἀγαπητικόν
ἔρωτα ἐξ αὐτοῦ προχεῖσθαι, αὐτός κινεῖσθαι λέγεται ὁ τούτου γεννήτωρ· τῷ δέ αὐτόν
εἶναι τό ἀληθές ἐραστόν καί ἀγαπητόν καί ἐφετόν καί αἰρετόν, κινεῖ τά πρός τοῦτο ὁρῶντα·
καί οἷς ἡ τοῦ ἐφίεσθαι δύναμις, ἀναλόγως αὐτοῖς.

Προαγωγικόν καί κινητικόν πρός ἐρωτικήν συνάφειαν τήν ἐν πνεύματι, τόν Θεόν εἶναί
μοι νόει, τουτέστι μεσίτην ταύτης, καί πρός αὐτήν συναρμοστήν, τοῦ ἐρᾶσθαι αὐτόν ὑπό τῶν
αὐτοῦ ποιημάτων καί ἀγαπᾶσθαι. Κινητικόν δέ φησιν, ὡς κινοῦντα ἕκαστα κατά τόν οἰκεῖον
λόγον πρός αὐτόν ἐπιστρέφεσθαι. Τό δέ τῆς προαγωγίας ὄνομα, εἰ καί παρά τοῖς ἔξωθεν
πρᾶγμα σημαίνει οὐκ εὐαγές, ἀλλ᾿ ἐνταῦθα τήν πρόξενον τῆς ἐν Θεῷ ἑνώσεώς φησι μεσιτείαν.

Ἡ ἐρωτική κίνησις τοῦ ἀγαθοῦ προϋπάρχουσα ἐν τῷ ἀγαθῷ, ἁπλῆ καί ἀκίνητος οὖσα, καί ἐκ
τοῦ ἀγαθοῦ προϊοῦσα, αὖθις ἐπί τό αὐτό ἐπιστρέφει, ἀτελεύτητος καί ἄναρχος οὖσα· ὅπερ
δηλοῖ τήν ἡμῶν ἀεικίνητον ἔφεσιν πρός τό θεῖον καί ἕνωσιν. Ἡ γάρ πρός Θεόν ἀγαπητική
ἕνωσις, πάσης ἐξῄρηται καί ὑπέρκειται ἑνώσεως.

Τόν ἔρωτα εἴτε θεῖον εἴτε ἀγγελικόν, εἴτε νοερόν εἴτε ψυχικόν, εἴτε φυσικόν εἴποιμεν,
ἑνωτικήν τινα καί συγκρατικήν ἐννοήσωμεν δύναμιν· τά μέν ὑπέρτερα κινοῦσαν ἐπί πρόνοιαν
τῶν καταδεεστέρων· τά δέ ὁμόστοιχα πάλιν, εἰς κοινωνικήν ἀλληλουχίαν· καί ἐπ᾿ ἐσχάτων,
τά ὑφειμένα πρός τήν τῶν κρειττόνων καί ὑπερκειμένων ἐπιστροφήν.

                                                                                      Άγιος  Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής

[Iaspis]

ὡς ἑλκτικόν φύσει....ὡς διψῶν τό διψᾶσθαι,
καί ἐρῶν τό ἐρᾶσθαι, καί ἀγαπῶν τό ἀγαπᾶσθαι.

καί ἐκ τοῦ ὑπέρ πάντα,καί πάντων
ἐξῃρημένου, πρός τό ἐν πᾶσι κατάγεται κατ᾿ ἐκστατικήν ὑπερούσιον δύναμιν,
ἀνεκφοίτητος ἑαυτοῦ.

Ἡ γάρ πρός Θεόν ἀγαπητική ἕνωσις, πάσης ἐξῄρηται καί ὑπέρκειται ἑνώσεως.

Πολύ ωραία! Ξεχώρισα τρείς προτάσεις. Ευχαριστούμε γιά τήν παράθεση mistral!

[mistral]

Ἡ γάρ πρός Θεόν ἀγαπητική ἕνωσις, πάσης ἐξῄρηται καί ὑπέρκειται ἑνώσεως.

Πολύ ωραία τις ξεχώρισες iaspis!

Ειδικά σε αυτήν την φράση βρίσκεται νομίζω και το μυστήριο της
απεξάρτησης του ανθρώπου απ τους σαρκικούς έρωτες και τις επιθυμίες.
Όταν συμβεί στην καρδιά και στην ψυχή του ανθρώπου αυτή η αγαπητική ένωσις
τότε η επιθυμία για όλες τις άλλες ενώσεις εξαφανίζεται φυσιολογιά χωρίς δυσκολία.

Αρκεί βεβαίως να συμβεί .. γιατί μέχρι τότε ο άνθρωπος υποφέρει των παθών του τον τάραχον.

Όπως τουλάχιστον λένε οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας και οι σύγχρονοι γεροντάδες.

[quality]

Το πρώτο που δε δυσκολεύτηκα τόσο να το διαβάσω όσο το δεύτερο(ντρέπομαι που το λέω αλλά δεν ξέρω καλά αρχαία)μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ.Μοιάζει με κόσμημα.

[mistral]

Το πρώτο που δε δυσκολεύτηκα τόσο να το διαβάσω όσο το δεύτερο(ντρέπομαι που το λέω αλλά δεν ξέρω καλά αρχαία)μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ.Μοιάζει με κόσμημα.

Συγγνώμη ειλικρινά που δεν μπήκα στον κόπο να το μεταφράσω
Όχι από τεμπελιά αλλά επειδή ούτε και γώ θεωρώ ότι μπορώ να κάνω μια σωστή μετάφραση
Και κείμενα πνευματικού περιεχομένου το θεωρώ επικίνδυνο να να αποδίδω λάθος
Και πάλι συγγνώμη για την παράλειψη ..
αν βρώ κάπου μετάφραση θα την ποστάρω

[quality]

Αυτό που λες τώρα mistral είναι μεγάλη αλήθεια.Εγώ πιστεύω ότι θα τα κατάφερνες και πολύ καλά μάλιστα στη μετάφραση αλλά καταλαβαίνω αυτό τον ενδοιασμό...
Μακάρι να βρεις κάπου μετάφραση.