Αγάπη καί γνώση

[Iaspis]

Τού Αγίου Διαδόχου
«Όπως ακριβώς τά πράγματα τού παρόντος κόσμου, πού φαίνονται είς ημάς καλά καί ωραία, παρασύρουν πρός εαυτά μετά σφοδρότητος τάς αισθήσεις μας, τοιουτοτρόπως καί η ψυχή κατευθύνεται πρός τά επουράνια καί αόρατα αγαθά, οδηγουμένη από τήν ενόρασιν τού νοός, εφ\' όσον ο άνθρωπος δοκιμάσει τήν θείαν καλωσύνην. διότι κάθε ένα από τά δύο συστατικά τού ανθρώπου επιθυμεί μετά σφοδρότητος τάς συγγενείς, τάς ομοειδείς μέ αυτό καταστάσεις.
Δηλαδή η μέν ψυχή ώς ασώματος επιθυμεί τά ουράνια αγαθά, ενώ τό σώμα έχει ανάγκην επιγείου τροφής. Εάν λοιπόν κατορθώσωμεν, μέ τούς κόπους τής ασκήσεως καί τής αρετής, νά περιορίσωμεν τόν όγκον τής ύλης, τότε ασφαλώς θά δοκιμάσωμεν, μετά σταθερότητος, τήν ηδονήν καί ευχαρίστησιν τής υψηλής καί πνευματικής αισθήσεως τού Θεού.

Ενόρασις τού νοός, σύλληψις πνευματικής αισθήσεως, όχι διά τής λογικής αλλά διά τής πίστεως. Η αρχή τής γνώσεως εκείνων πού ελπίζομεν, καί τά οποία δέν φαίνονται. Η αναζήτηση μέσω τής ασκήσεως στήν αρετή.

«Εστί δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων.» (Εβρ. ια\' 1)

»Επί πλέον πρέπει νά γνωρίζωμεν καί τούτο. εκείνος είς τού οποίου τήν ψυχήν ενεργεί ο Θεός μίαν τοιαύτην θερμήν αγάπην, φθάνει είς επίπεδον ανώτερον καί τής πίστεως ακόμη, κατά τήν περίοδον τής τοιαύτης ενεργείας. διότι η καρδία τού φιλοθέου πλημμυρίζει από μίαν ανωτέραν καί υψηλήν αίσθησην τού Θεού καί ούτω διά τής πολλής αγάπης συγκρατεί σταθερώς καί, τρόπον τινά, αιχμαλωτίζει Αυτόν πού διά τής πίστεως τιμά. Αυτό υπαινίσσεται καί ο Άγιος Απόστολος Παύλος, όταν λέγη.  «νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.» (Α\' Κορ. ιγ\' 13).
Ώστε, όπως είπον , αυτός πού μέ τόν πλούτον τής αγάπης του κατέχει πλέον τόν Θεόν, ώς πραγματικότητα τής καρδίας του, αυτός υπερέβη τήν πίστην, διότι ησθάνθη ενεργώς τήν παρουσίαν τού Θεού»

Υπέρβαση τής Πίστεως, τέλεια γνώση. Τέλεια γνώση η Αγάπη!

»Η θεία γνώσις, η οποία ενυπάρχει υπό τού Θεού, είς τήν συνείδησιν τού ανθρώπου, μάς διδάσκει, ότι η ψυχή διαθέτει μίαν έμφυτον αίσθησιν. η αίσθησις αυτή, εξ αιτίας τής παραβάσεως τού Αδάμ, διηρέθει είς δύο ενεργείας. Η μία αισθητική ενέργεια διαμορφούται είς αυτήν υπό τής δυνάμεως τού Αγίου Πνεύματος καί διακρίνεται διά τήν απλότητα τού χαρακτήρος της. Αυτήν τήν αισθητικήν ενέργεια ουδείς δύναται νά γνωρίση, εκτός εκείνων οί οποίοι ευχαρίστως απηλλάγησαν από τά φευγαλέα καλά τού παρόντος κόσμου καί μέ τήν εγκράτειαν κατεμάραναν τήν φιλήδονον διάθεσιν τών σωματικών αισθήσεων, χάριν τής ελπίδος τών μελλόντων αγαθών τού Παραδείσου.»

Ο άνθρωπος πού απαλλάσεται μέσω τής εξασκήσεως από τήν «φιλήδονον διάθεσιν τών σωματικών αισθήσεων», απελευθερώνει τήν ψυχήν του, ώστε εκείνη δεχόμενη τήν ενέργεια τού Αγίου Πνεύματος, νά κινηθεί πρός τήν «έμφυτον αίσθησιν» της, πού είναι η γνώση τού Θεού, δηλαδή η Αγάπη!
Η πλάνη διάθεση τών σωματικών αισθήσεων, είναι συνεπώς υπεύθυνη γιά τήν πνευματική αιχμαλωσία στά αισθητά, πού επιφέρει άγνοια τού Θεού, απιστία, καί πνευματική ανεπάρκεια ανεξαρτήτου κοσμικού μορφωτικού επιπέδου...

«Καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει,  ἵνα κριθῶσι πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλλ\' εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ.» (Θεσσ.Β\'  β\' 11-12)

Η Αγάπη διά τής αγάπης γνωρίζεται...