Μοναξιά/Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου

[ρωμηός]

Μοναξιά

Θα σας μιλήσω απόψε για μια άλλη μοναξιά
αγαπητή, αλήθεια, κι ωραία
στην αρχή τη φοβάσαι αρκετά
μετά κάπως.

Όταν αρχίζεις ν\' ανακαλύπτεις όμως
περιοχές άγνωστες
χώρους τόσο κοντινούς
απορείς και συλλογιέσαι
την εκπληκτική ανασφάλεια
τη μηδαμινότητα και μοναδικότητα
την εξαίσια αλήθεια
την κάθοδο του νου
το εύρος της καρδιάς
την υπερουράνια ειρήνη
τα θερμά δάκρυα
ευχαριστίας και δοξολογίας
για τη μόνωση κι ανεύρεση
του άγνωστου εαυτού σου.

Μόνος με μόνο τον Θεό
τα γλυκά μεσάνυχτα
δίχως λόγια
δίχως φιλίες
δίχως στηρίγματα
αιωρούμενος
δορυφορούμενος από δάκρυα.

Πηγή: Σύναξη, τεύχος 100

[βίκυ]

\"Θα σας μιλήσω απόψε για μια άλλη μοναξιά
αγαπητή, αλήθεια, κι ωραία
στην αρχή τη φοβάσαι αρκετά
μετά κάπως\"
     και αυτη τη μοναξια δηλαδη παντα θα τη φοβασαι είτε λίγο είτε πολυ....Άρα?
     Το ποιημα περισσοτερο στην εννοια \"ησυχια\"με παραπεμπει παρα στη μοναξια....

Και κατι άλλο: Τη μοναξια ούτε ο Θεός δεν την ήθελε για τον άνθρωπο, σωστα? Γι αυτό και έφτιαξε και την Ευα! Εξαλλου, κ ο Ίδιος είναι κοινωνια προσωπων....Διορθωστε με αν κανω λάθος...