Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ στην Ελλάδα

[staboz]

Πλήθη πιστών προσκύνησαν τα λείψανα του Αγ.Σεραφείμ    
Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης, 07.10.08



Χιλιάδες κόσμου με περισσή ευλάβεια υποδέχθηκαν το απόγευμα της Παρασκευής 3 Οκτωβρίου στην Παλλήνη το τίμιο Λείψανο του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ.
 Η επιβλητική πομπή ξεκίνησε από την οδό Μαραθώνος με τη συμμετοχή των Φιλαρμονικών του Λιμενικού Σώματος και της Ελληνικής Αστυνομίας.
Προηγούνταν τα λάβαρα των παλαιών ναών των Μεσογείων, οι σημαίες των σχολείων της περιοχής, η ηγουμένη της Μονής του Ντιβέεβο Σεργία με αντιπροσωπεία μοναχών, τα μέλη της 40μελούς Ρωσικής αποστολής που συνόδευαν το Ιερό λείψανο, 35 αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος, η εικόνα του Αγίου από τη Ρωσία, 300 ιερείς και ακολουθούσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος με το ιερό Λείψανο συνοδευόμενος από τον Αρχιεπίσκοπο Νίζνι Νόβγκοροντ και Αρζαμάς κ. Γεώργιο.



Στον ναό προσφώνησε ο Σεβασμιότατος Νικόλαος και εκ μέρους της Ελληνικής Κυβερνήσεως ο Υφυπουργός Εξωτερικών κ. Θεόδωρος Κασσίμης αντιφώνησε δε ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος.
Το βράδυ της Παρασκευής τελέσθηκε παμμοναστική αγρυπνία στον κατάμεστο από κληρικούς, μοναχές και πιστούς ναό του Αγίου Τρύφωνος.
Το πρωί της Κυριακής 5 Οκτωβρίου τελέσθηκε πολυαρχιερατική Θεία Λει­τουργία, στον Ιερό Ναό Αγίου Τρύφωνος Παλλήνης, στην οποία προεξήρχε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθη­νών κ. Ιερώνυμος, συλλειτουργούντος του Αρχιεπισκόπου Νίζνι Νόβγκοροντ και Αρζαμάς κ. Γεωργίου.
Αντιπροσωπευτικά από όλα τα διαμερίσματα της Ελλάδος συμμετείχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος (Θράκη), Βεροίας & Ναούσης κ. Παντελεήμων (Μακεδονία), Νικοπόλεως & Πρεβέζης κ. Μελέτιος (Ήπειρος), Δημητριάδος & Αλμυρού κ. Ιγνάτιος (Θεσσαλία), Αιτωλίας & Ακαρνανίας κ. Κοσμάς (Στερεά Ελλάδα), Νέας Σμύρνης κ. Συμεών (Αττική), Μονεμβασίας & Σπάρτης κ. Ευστάθιος (Πελοπόννησος), Κερκύρας & Παξών κ. Νεκτάριος (Ιόνια Νησιά),  Ύδρας, Σπετσών & Αιγίνης κ. Εφραὶμ (Νησιά Αιγαίου), Ιερα­πύτνης & Σητείας κ. Ευγένιος (Κρήτη) και Μεσογαίας & Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος.
Η Θεία Λειτουργία τελέστηκε στη Σλαβονική και Ελληνική με τη συμμετοχή της Ρωσικής χορωδίας του Ιδρύματος του Αγίου Σεραφείμ και Βυζαντινού χορού υπό τη διεύθυνση του κ. Κ. Αγγελίδη.
Στις εκδηλώσεις της Κυριακής παρευρέθηκαν ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Προκόπης Παυλόπουλος  και ο Υφυπουργός  Εξωτερικών κ. Πέτρος Δούκας, ο πρέσβης της Ρωσικής Ομοσπονδίας κ. Αντρέϋ Βδόβιν ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. Αντι­στρά­τη­γος Βασίλειος Τσιατούρας, ο Υπαρ­χηγός του Λιμενικού Σώματος Αντι­ναύ­αρχος Αθανάσιος Μπούσιος, βουλευτές όλων σχεδόν των κομμάτων, ο Νομάρχης Ανατολικής Αττικής κ. Λεωνίδας Κουρής και όλο το Νομαρχιακό Συμβούλιο, Δήμαρχοι κ.ά.


Η συμμετοχή του κόσμου στο προσκύνημα είναι εντυπωσιακή. Μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής είχαν περάσει περισσότεροι από 20.000 να προσκυνήσουν. Καθημερινά τελούνται ακολουθίες, παρακλήσεις, αγρυπνίες. Ενορίες με λεωφορεία προσέρχονται από όλη την Ελλάδα να προσκυνήσουν το Λείψανο του μεγάλου Αγίου που για πρώτη φορά εξέρχεται από τη Ρωσία.
Την Τετάρτη 8 Οκτωβρίου, στις 6 μ.μ., το τίμιο λείψανο θα μεταφερθεί στον Ιερό Ναό Παναγίας Σουμελά Αχαρνών, όπου θα παραμείνει μέχρι την Κυριακή 2 Νοεμβρίου, οπότε και 20μελής αποστολή υπό τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπί­σκοπο Νίζνι Νόβγκοροντ και Αρζαμάς κ. Γεώργιο θα το παραλάβει για να το μεταφέρει πίσω στη Ρωσία.

Εδώ θα βρείτε μια χυδαία επίθεση κατά του αγίου Σεραφείμ και τις σχετικές συζητήσεις και με δικές μου παρεμβάσεις

http://roides.wordpress.com/2008/09/27/corpusmania/#comment-13063

[ρωμηός]

Χαρά στο κουράγιο σας! Καλή δύναμη! Έξυπνος ο τρόπος υποβολής των αντεπιχειρημάτων!

[Αρτέμης]

Τελικά κύριε Σταύρο βγάλατε άκρη με αυτόν τον τύπο?Γενικά αξίζει να συνεχίζουμε τέτοιες συζητήσεις ακόμα και όταν οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν, ή μήπως τους ζημιώνουμε αντί να τους ωφελούμε?

[ioannis40]

Καλήν Εσπέραν άρχοντες χαρά στην υπομονή σας και ειδικά στον κ. Σταύρο.
    Επισκεύθηκα την σελίδα που αναφέρεις στο τέλος της σύντομης παρουσίασης της υποδοχής του αγίου λειψάνου. Τί να πώ; Νόμιζα ότι επισκεύθηκα την κόλαση. Τέτοιο κρύο, τέτοιο μίσος, τόση κακία, τόση έλειψη ανθρωπιάς - αγάπης. μου θύμιζαν αυτό το \"Γραφικό\", που λέει πόσο σκληρό είναι κάποιος να χτυπάει πάνω στα καρφιά. :wall:Αλλά και το άλλο που λέει ότι είναι φοβερό να πέσει κάποιος στα χέρια ζωντανού Θεού. Ευτυχώς που αυτός ο Ζών Θεός είναι Θεός αγάπης, γιά να ήταν απο τους άλλους των εθνών:shoot2:, που ρίχνουν κάτι, μα κάτι βόμβες, να δούμε τότε τί θα έλεγαν αν τους περίμενε κανένας σε καμία γωνία:guns:. Αλλά είπαμε είναι ο μόνος Θεός που έχυσε το Αίμα ΤΟΥ και το αίμα των πιστών Του χύθηκε γι\' Αυτόν, Οι άλλοι θεοί χύνουν το ξένο. Κυρ Σταύρο γνωρίζω ποιός είσαι ο Θεός να φωτίζει το δρόμο σου και να σε δυναμώνει στο έργο σου.  
               ioannis40

[ρωμηός]

Ο Αρτέμης έθεσε ένα σπουδαίο ζήτημα... που μπορεί να απαγκιστρωθεί από το συγκεκριμένο παράδειγμα και να τύχει σοβαρής συζήτησης και προβληματισμού... Αρτέμη ίσως μεταφερθεί το ερώτημα σου σε ξεχωριστό τόπικ!

[staboz]

Αρτέμη, οφείλουμε να δίνουμε τη μαρτυρία μας οπουδήποτε η πίστη μας συκοφαντείται.
Η σιωπή δεν είναι διάκριση. Μάλλον δειλία θα συνιστούσε.
Και με τη χάρη του μεγάλου αγίου μας Σεραφείμ του Σάρωφ και του αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης η αναμέτρηση έληξε νικηφόρα!
Όλα τα επιχειρήματά τους αναιρέθηκαν μέχρι λεπτομερείας.
Για μένα και μόνο η παρουσία ενός αντίλογου μέσα στο Ιστολόγιο αυτό είναι πολύ σπουδαίο πράγμα.
Και πρέπει να αναγνωρίσω ότι σε μένα φέρθηκαν τίμια, διότι δημοσίευσαν όλα τα κείμενά μου.
Αυτό και μόνο θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό.

Την περασμένη Παρασκευή πήγα και προσκύνησα το τεμάχιο του ιερού λειψάνου του αγίου Σεραφείμ στον ιερό ναό Παναγίας Σουμελά στο Μενίδι (Αχαρνές). Ο εφημέριος π. Γρηγόριος Πιγκάλοβ, ποὺ είναι γνωστός, μού έλεγε αφάνταστα συγκινημένος ότι πανελλήνιο προσκύνημα έγινε. Και μάλιστα ότι και από τη Βουλγαρία και τη Σερβία και τη Γαλλία πήγαν προσκυνητές.
Μεγάλη ευλογία!
Χθες το ιερό λείψανο αναχώρησε και πάλι για τη Ρωσία.

Δέστε εδώ και μια ακόμη νικηφόρα αναμέτρηση:
http://roides.wordpress.com/2008/10/26/sxoles_vatopedio/

[mistral]

Τελικά κύριε Σταύρο βγάλατε άκρη με αυτόν τον τύπο?Γενικά αξίζει να συνεχίζουμε τέτοιες συζητήσεις ακόμα και όταν οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν, ή μήπως τους ζημιώνουμε αντί να τους ωφελούμε?

\"αἱρετικὸν ἀνθρώπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ\" Τίτον 3:10
Ως προς το θέμα που θέτεις Αρτέμη η παραπάνω ρήση με αντιπροσωπεύει και το ακολουθώ

Επειδή προφανώς οι γνώσεις μου δεν επαρκούν για να αντιπαρατίθεμαι επί θεολογικών θεμάτων προτιμώ την λούφα και την παραλλαγή όπως βλέπετε καλυπτόμενος πίσω από δικαιολογίες. Ήμαρτον Κύριε!

[mistral]

Την περασμένη Παρασκευή πήγα και προσκύνησα το τεμάχιο του ιερού λειψάνου του αγίου Σεραφείμ στον ιερό ναό Παναγίας Σουμελά στο Μενίδι (Αχαρνές). Ο εφημέριος π. Γρηγόριος Πιγκάλοβ, ποὺ είναι γνωστός, μού έλεγε αφάνταστα συγκινημένος ότι πανελλήνιο προσκύνημα έγινε. Και μάλιστα ότι και από τη Βουλγαρία και τη Σερβία και τη Γαλλία πήγαν προσκυνητές.
Μεγάλη ευλογία!
Χθες το ιερό λείψανο αναχώρησε και πάλι για τη Ρωσία.

Ήμουν και εγώ εκεί και πράγματι οι προσκυνητές ήταν στον αριθμό πέρα από κάθε περιγραφή

Δέστε εδώ και μια ακόμη νικηφόρα αναμέτρηση:
http://roides.wordpress.com/2008/10/26/sxoles_vatopedio/

Κύριε Σταύρο μπήκα σε αυτό αλλά πραγματικά \"φρίκαρα\" με όσα διάβαζα και ειλικρινά θαύμασα το κουράγιο σας

Επειδή ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ είναι ένας απ τους πολύ αγαπημένους μου Άγιους παραθέτω και ένα απόσπασμα απ\' την ομιλία του προς τον Μοτοβίλωφ για τον σκοπό της χριστιανικής ζωής.

Λέει λοιπόν ο Άγιος στον Μοτοβίλωφ:

  Ο Κύριος μου αποκάλυψε, λέει ο στάρετς, ότι από την παιδική σου ηλικία έχεις μεγάλη επιθυμία να γνωρίσεις τον σκοπό της χριστιανικής ζωής και ότι συνέχεια ρωτούσες πολλούς ονομαστούς πνευματικούς ανθρώπους γι\' αυτό.
  Κανένας όμως, συνέχισε ο όσιος Σεραφείμ, δε σου έδωσε μιά ικανοποιητική απάντηση. Σου έλεγαν: Πήγαινε στην εκκλησία, προσευχήσου στον Θεό, εφάρμοσε τις εντολές του Θεού, πράξε το καλό. αυτός είναι ο σκοπός της χριστιανικής ζωής. Μερικοί ακόμα αγανακτούσαν μαζί σου, επειδή σε απασχολούσε αυτή η \"ανίερη\" περιέργεια και σου έλεγαν: Μη ζητάς πράγματα που είναι πάνω από τις δυνάμεις σου. Δε μίλησαν όμως σωστά. Και τώρα ο φτωχός Σεραφείμ θα σου εξηγήσει ποιός είναι ο σκοπός της χριστιανικής ζωής.
  Η προσευχή, η νηστεία, η αγρυπνία, και κάθε άλλη χριστιανική άσκηση, όσο καλή και αν είναι από μόνη της, δεν αποτελεί σκοπό της χριστιανικής ζωής μας αν και υπηρετεί σαν ένα απαραίτητο μέσο για να φτάσει κανείς σ\' αυτό τον σκοπό.  Ο πραγματικός σκοπός της χριστιανικής ζωής μας είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος του Θεού.
  Αλλά σημείωσε, γιέ μου, μόνο οι καλές πράξεις που γίνονται για τον Χριστό μας φέρνουν τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Οτιδήποτε δεν γίνεται για τον Χριστό, ακόμα και αν είναι καλό, δεν φέρνει ούτε ανταμοιβή στη μέλλουσα ζωή, ούτε την ευλογία του Θεού σ\' αυτή τη ζωή. Γι\' αυτό και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε: \"Ο μή συνάγων μετ\' εμού σκορπίζει\" (Λουκ. ια\' 23).

Τα παραπάνω είναι απ\' το βιβλίο: Α\' ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ Σελ 103 -104 Εκδόσεις Μπότση

Επειδή προσκύνησις ενός Αγίου δεν είναι μόνον η σωματική προσκύνησις των Αγίων Λειψάνων του και ο σεβασμός και η αγάπη που του δείχνουμε αλλά επιπλέον και το να γνωρίζουμε και τι κήρυξε ο Άγιος με τα έργα του και με τον Λόγο του και να αγωνιζόμαστε να ακολουθήσυομε το παράδειγμά του και τα κηρύγματά του καθότι  \"Λόγος Αγίου είναι Λόγος Θεού\".

[Iaspis]

Η αγαθότητα καί η πονηρία ξεκινούν από δύο πολύ διαφορετικά «σημεία» . Η πρώτη από τή Ύπαρξη καί η δεύτερη απ`τό τίποτα. Όμως στόν κόσμο μας έφάπτονται, καί απ` τό σημείο επαφής τους μπορεί η μία νά μεταπέσει στήν άλλη. Έτσι η κακιά γνώμη εξουθενωμένη καί αδιέξοδη είναι εύκολο νά ακολουθήσει τήν φυσική ροή τών πραγμάτων καί νά διορθωθεί. Αυτό γίνεται εύκολα καθώς η κακιά γνώμη στόν άνθρωπο συνδέεται κατά κόρον μέ τήν άγνοια, τήν απειρία, τήν οχλαγωγία, καί η διόρθωση της συμβαίνει άπαξ. Τό αντίθετο (δηλαδή η πτώση από τήν αγαθότητα στήν κακία) χρειάζεται τόν αγώνα τής μετανοίας γιά επιστροφή, πού είναι δύσκολος, καί συμβαίνει διά παντός.

Άν διαβάσει κανείς όλο τό blog πού παρέθεσε πιό πάνω ο κ. Σταύρος, θά διαπιστώσει, ότι μετά τό γράμμα τού Λασκαράτου υπάρχει μία απίστευτη οχλαγωγία ένα πάρτυ από τίποτα..Μόλις παρεμβαίνουν τρείς-τέσσερις άνθρωποι μέ σωστή γνώμη καί αίσθηση (PARMENAS, Pilotos91, Aνδρέας, καί κυρίως ο κ. Σταύρος πού επιχειρηματολογεί επί τής ουσίας) οί πολλοί σταδιακά εξαφανίζονται καί στό τέλος μένουν μόνον ελάχιστοι αμετανόητοι πού αντιλογούν, μέ τίς σωστές παραθέσεις νά υπερτερούν. Η ωφέλεια είναι εμφανής.

[ioannis40]

Χαιρετισμούς σε όλους.  
Ας μου επιτραπεί το εξής.
Αυτοί οι φουκαράδες δεν νομίζω ότι έχουν επιχειρήματα κατά της πίστεώς μας χτισμένα πάνω στην πέτρα, αλλά πάνω στην άμμο. Δεν νομίζω ότι κατακρίνουν την διδασκαλία του Ευαγγελίου. Μάλλον εμάς τους Χριστιανούς (Ορθόδοξους;) κακοκρίνουν και ίσως απο δικές μας αφορμές. Εμείς (κλήρος και πιστοί, γιατί όλοι είμαστε λαός Του) δεν δείχνουμε συνέπεια στον τρόπο ζωής μας και στο περιεχόμενο της πίστης μας. Έχουμε άλλο τρόπο ζωής απο αυτόν που πρέπει. Έχουμε καταντήσει την Αποκάλυψη, θρησκεία. Αντί του Ορθοδόξου βιώματος θρησκεύουμε. Κρατούμε τον τύπο (το γράμμα του Νόμου) και όχι το πνεύμα. Ο κάθε πιστός λατρεύει μόνος του κρυμμένος μέσα στο στασίδι του τον θεό του, και πού είναι ο Θεός όλων μας; Που είναι η ευχαριστιακή σύναξη, η Αναφορά του Σώματος στην Κεφαλή; Η προσφορά του όλου της κτίσεως στον Κτίστη. Η αυτοπροσφορά μας. Είναι δύσκολο να είναι κάποιος Χριστιανός στην ψυχή; Μόνο το σώμα μας δείχνει την πίστη μας;
 \"...αλλ΄έρχεται ώρα, και νύν εστίν, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί προσκυνούσιν τω πατρί εν πνεύματι και αληθεία...πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία ΔΕΙ προσκυνείν.\". Ιωά.,4,24 - 25).
   Δεν είναι και τόσο απαραίτητο, νομίζω, να είμαστε δυνατοί στα επιχειρήματα αλλά, τόσο αδύναμοι στα έργα.  Κάπου  λέει ο ιερός Χρυσόστομος, νομίζω στην Ερμηνεία του \"Κατά Ματθαίον\", ο \"ποιήσας και διδάξας\". Χτίζουμε την σωτηρία μας πάνω στην άμμο;
    Τρέχουμε στα προσκυνήματα, δεν λέω ότι είναι κακό, και καλό και χρήσιμο είναι αλλά, άλλο τιμητική προσκύνηση και άλλο λατρεία. Το θαύμα το κάνει ο Θεός και όχι οι Άγιοι. Η Θεία Χάρις κρατάει τα λείψανα τόσα χρόνια άφθαρτα. Μέσα απο την προσκύνηση, την τιμητική, φθάνουμε στην θεωρία Αυτού που εξαγιάζει το λείψανο; Μας οδηγούν οι άγιοι σ΄Αυτόν που τους εξαγίασε; Ή σταματούμε μόνον στο ορατό. Έχουμε υποβάλει τον ευαυτό μας στην κατάλληλη προετοιμασία για αυτήν την επίσκεψη ή είναι μία μορφή τουρισμού, ένα είδος θρησκευτικού τουρισμού;
    Αποζητάμε τόσο έντονα το θαύμα ενώ ο κάθε Χριστιανός έχει τα δικά του Θεοφάνεια, την δική του Πεντηκοστή με το Βάπτισμα - Χρίσμα. Εγώ πρώτα και ο καθένας μας χωριστά ας προσέξουμε μήπως κάνουμε κάτι λάθος. Μήπως έχει καταντήσει η πίστη μας έξη, συνήθεια, ρουτίνα.
   Πρίν τους απορρίψουμε ας κοιτάξουμε μήπως έχουν να μας δώσουν κάτι χρήσιμο. Ο Κύριος απο όπου θέλει και με ότι τρόπο θέλει φροντίζει για τη σωτηρία μας.


    Μήπως αυτοί είναι τα φάρμακα που μας κρατούνε ταπεινούς; Μήπως μας κατηγορούνε δίκαια; Μήπως είναι η συνείδησή μας;



     Γίνομαι αυτοκατάκριτος, να ζητήσω συγγνώμη για την φλυαρία.
                                            ioannis40

[mistral]

\"...αλλ΄έρχεται ώρα, και νύν εστίν, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί προσκυνούσιν τω πατρί εν πνεύματι και αληθεία...πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία ΔΕΙ προσκυνείν.\". Ιωά.,4,24 - 25).

Όμορφα τα λές φίλε μου και συμφωνώ. Ας θυμηθούμε και σε ποιά ερώτηση έδωσε αυτήν την απάντηση ο Κύριος

   

Δεν είναι και τόσο απαραίτητο, νομίζω, να είμαστε δυνατοί στα επιχειρήματα αλλά, τόσο αδύναμοι στα έργα.  Κάπου  λέει ο ιερός Χρυσόστομος, νομίζω στην Ερμηνεία του \"Κατά Ματθαίον\", ο \"ποιήσας και διδάξας\". Χτίζουμε την σωτηρία μας πάνω στην άμμο;

\"οὐκ ἐν πειθοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ\' ἐν ἀποδείξει Πνεύματος καὶ δυνάμεως\"
 Καλά τα πάμε :) σύμφωνοι.
Μόνο που υπήρξαν στην Πίστη μας και δεινοί πεφωτισμένοι ρήτορες που υπεράσπιζαν την Πίστη μας
Πεφωτισμένοι ίσως όχι τόσο με την θεολογική γνώση που υπάρχει σήμερα αλλά απ\' την Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Και κάπου αν θυμάμαι καλά ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος αναφέρει πως δεν είναι καλό να κατηγορούμε αυτούς
που λένε πολλά - καλή (?) ώρα - ακόμα και αν τα έργα τους δεν είναι σύμφωνα με τα λόγια τους επειδή μπορεί
κάποιες ψυχές να ωφεληθούν απ τα λόγια τους και έμμεσα και οι ίδιοι να σώσουν την ψυχή τους.
Οπότε - κατά την γνώμη μου που σαν γνώμη δεν γίνεται να είναι και ταπεινή - \"ο καθείς εφ\' ό ετάχθη\"


 

Τρέχουμε στα προσκυνήματα, δεν λέω ότι είναι κακό, και καλό και χρήσιμο είναι αλλά, άλλο τιμητική προσκύνηση και άλλο λατρεία. Το θαύμα το κάνει ο Θεός και όχι οι Άγιοι. Η Θεία Χάρις κρατάει τα λείψανα τόσα χρόνια άφθαρτα. Μέσα απο την προσκύνηση, την τιμητική, φθάνουμε στην θεωρία Αυτού που εξαγιάζει το λείψανο; Μας οδηγούν οι άγιοι σ΄Αυτόν που τους εξαγίασε; Ή σταματούμε μόνον στο ορατό. Έχουμε υποβάλει τον ευαυτό μας στην κατάλληλη προετοιμασία για αυτήν την επίσκεψη ή είναι μία μορφή τουρισμού, ένα είδος θρησκευτικού τουρισμού;

Ας μην το πολυψάχνουμε φίλε μου αυτό το θέμα του θρησκευτικού τουρισμού.
Ακόμα και έτσι νάναι δεν χάθηκε ο κόσμος. Και για δύο λεπτά να πάει κάποιος στην Εκκλησία όφελος τόχει
Γιατί όπως λέει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής \"όπου γυρίζει το σώμα εκεί γυροφέρνει και ο νούς\"
Άρα το ότι και για λίγο να πάει κάποιος για προσκύνημα δείχνει μια πρόθεση της ψυχής, της καρδιάς προς τον Θεό
Ακόμα και από συνήθεια κακό δεν είναι
Αν κάποιος πάει με περισσότερη συνειδητοποίηση του γιατί και το πως - όπως λές - σίγουρα ακόμα καλύτερα

Αποζητάμε τόσο έντονα το θαύμα ενώ ο κάθε Χριστιανός έχει τα δικά του Θεοφάνεια, την δική του Πεντηκοστή με το Βάπτισμα - Χρίσμα. Εγώ πρώτα και ο καθένας μας χωριστά ας προσέξουμε μήπως κάνουμε κάτι λάθος. Μήπως έχει καταντήσει η πίστη μας έξη, συνήθεια, ρουτίνα.

Με αυτό και αν συμφωνώ! και για να σε συμπληρώσω
Και την δική του Γέννηση - εν Χριστώ - έχει ο κάθε χριστιανός (κοντά σιμά..), και τον δικό του Ευαγγελισμό και την δική του Σταύρωση και την δική του Ανάσταση και την δική του Ανάληψη. Γιατί αν δεν τάχει . χμμ.. ας το αφήσουμε καλύτερα

Πρίν τους απορρίψουμε ας κοιτάξουμε μήπως έχουν να μας δώσουν κάτι χρήσιμο. Ο Κύριος απο όπου θέλει και με ότι τρόπο θέλει φροντίζει για τη σωτηρία μας.

Δεν νομίζω πως απορρίπτουμε τους ανθρώπους. Για όνομα του Θεού!
Απορρίπτουμε και αντιπαρατιθέμεθα στις ιδέες που έχουν στον νού τους - ίσως και δικαιολογημένα εν μέρει - αλλά όχι στους ανθρώπους. Εξ άλλου ο σημερινός αμαρτωλός είναι αυριανός άγιος, ο σημερινός Σαούλ είναι ο αυριανός Απόστολος των Εθνών ο Παύλος. Και αυτό επειδή \"για όλους έχει μια Δαμασκό ο Θεός\" όπως είχα ακούσει από κάποιο γεροντάκι στο Άγιον Όρος πριν χρόνια.  




   

Μήπως αυτοί είναι τα φάρμακα που μας κρατούνε ταπεινούς; Μήπως μας κατηγορούνε δίκαια; Μήπως είναι η συνείδησή μας;

Εννοείται πως μας κατηγορούν δίκαια!
Εννοώ εμάς τους σύγχρονους και κατ\' ευφημισμόν χριστιανούς
Μόνο που δεν κατηγορούν δίκαια τους Αγίους του Θεού που δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν
Και αν αντιπαρατιθέμεθα ο λόγος είναι για να προστατέψουμε την τιμή των Αγίων
και όχι - που να την βρούμε εξ άλλου - την δική μας. Ούτε τον εαυτό μας που είναι αξιοκατάκριτος.



       

Γίνομαι αυτοκατάκριτος, να ζητήσω συγγνώμη για την φλυαρία.
                                            ioannis40

Αυτό το τελευταίο τι τόθελες; :)
Απ την στιγμή που εκφέρουμε γνώμη και την υπερασπιζόμαστε κιόλας (!) για κάτι όλοι είμαστε αξιοκατάκριτοι. Ισχύει και για μένα στο ακέραιο η τελευταία σου φράση (πλήν του nick σου σαφώς)

[ioannis40]

Mistral,εν συμποσίω αγαπητέ, χαίρε.

Μου γράφεις, σου γράφω κ.ο.κ.

<<Αυτό το τελευταίο τι τόθελες;>>  Πώς, να μην δείξω τον φαρισαϊσμό μου.
 
<<Και κάπου αν θυμάμαι καλά ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος αναφέρει πως δεν είναι καλό να κατηγορούμε αυτούς
που λένε πολλά - καλή (?) ώρα - ακόμα και αν τα έργα τους δεν είναι σύμφωνα με τα λόγια τους επειδή μπορεί..>> Για μένα το γράφω όπως και στο παραπάνω. Εγώ λέω πολλά. Δεν ακούω τον Ισαάκ τον Σύρο και να αγαπήσω την σιωπή, είναι το (νεο)Ορθόδοξο πρόβλημά μου.

<<Ακόμα και από συνήθεια κακό δεν είναι.>> Δεν λέω ότι είναι κακό και εγώ απο συνήθεια εκκλησιάζομαι. Μου λείπει το βίωμα. Αλλά τι να γίνει μήπως για μένα θα πεί ότι δεν με γνωρίζει κι ας λέω το Όνομά Του.

<<Γιατί όπως λέει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής \"όπου γυρίζει το σώμα εκεί γυροφέρνει και ο νούς\">>. Μάλλον κάτι άλλο εννοεί ο άγιος. Θυμίσου αυτόν που ήταν για ψάρεμα και ο νούς του ήτανε στη Λειτουργία και αυτόν που ήτανε στο Ναό και σκεφτόταν αυτόν που ψάρευε.

<<Ας μην το πολυψάχνουμε φίλε μου αυτό το θέμα του θρησκευτικού τουρισμού. Ακόμα και έτσι νάναι δεν χάθηκε ο κόσμος. >>. Δέν χάθηκε τίποτε. Μόνον η αγάπη. Οι μεγάλοι προσκυνητές δεν αντέχουν να εκκλησιάζονται μαζί με τους συντοπίτες τους. Η ενορία τους δεν χωράει την \"αγιότητά τους\". Το να αλλάζουμε χώρο εκκλησιασμού, νομίζω είναι σαν το Μοναχό που αλλάζει Μονές. Υπάρχει ένα πρόβλημα όμως ως πρός το τί είναι η σημερινή ενορία. Αυτό το ζώ σε καθημερινή βάση. Τα μεγάλα τάματα στις Μονές έχουν διαλύσει τις ενορίες. <<Κάποιος>> ή <<κάτι>> προσπαθεί να κρυφτεί απο την αντίληψή μας με το ένδυμα της ευσέβειας, όλων μας, και νομίζω ότι το καταφέρνει. Αυτό το μέρος της ζωής μας κρύβει πολλά και δεν λύνεται απο τέτοιες συζητήσεις. Κρύβουμε πολλά πίσω απο τα προσκυνήματα, τα τάματα και την καθηκοντολογία μας.

<<Μόνο που δεν κατηγορούν δίκαια τους Αγίους του Θεού που δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν>>. Αυτό πώς το καταλαβαίνης υπάρχει δίκαια κατηγορία; Άλλωστε οι άγιοι τρέχουνε όπου τους κατηγορούν για περισσότερο κέρδος. Δεν λέει ο Παύλος \"ο λόγος του σταυρού τοις μέν απολλυμένοις μωρία εστι, τοις δε σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστι.\" (Κορ Α΄α΄ 18)

<<Και αν αντιπαρατιθέμεθα ο λόγος είναι για να προστατέψουμε την τιμή των Αγίων >>. !!!! Εμείς συνήγοροι των Αγίων; Δεν λέει ο Απ. Παύλος, \"ως περικαθάρματα του κόσμου εγενήθημεν\" και τα σχετικά στην Κορ Α΄, δ΄9 -  16. Περιέχει βέβαια και το \"Εάν γάρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ\' ου πολλούς πατέρας\". Αν είμαστε \"παιδαγωγοί εν Χριστώ\" αλλάζει το θέμα.  
 
 Φίλε μου, \"Ο καυχώμενος εν Κυρίω καυχάσθω\", (Ιερεμ. θ΄23). Σαν τους περισσότερους Ορθοδόξους συμφωνούμε μέσα στη διαφωνία μας. Είναι καλό που σε απασχόλησαν τόσο τα λόγια μου.

\"ελθών πρός υμάς, αδελφοί, ήλθον ου καθ΄υπεροχήν λόγου ή σοφίας.\"(Κορ. Α΄ α΄30). Κάτι θα βγάλω για την άγνοιά μου απο αυτό τον διάλογο, άλλωστε η Εκκλησία πάντοτε διαλέγεται προς όλους δια των πεφωτισμένων της. Kάθαρση, φωτισμός, θέωση τα στάδια του Χριστιανού.

Ευχαριστώ που ασχολήθηκες μαζί μου.
ioannis40

[mistral]

O γέρων Παΐσιος έλεγε:
το να χλευάσουν εμένα ευπρόσδεκτο και ότι και να μου πούν και να μου κάνουν καλοδεχούμενο
Όμως, αν κάποιος υβρίσει την πίστη μου μπροστά μου θα χειροδικήσω πάνω του.
Η ύβρις προς τους Αγίους - κατά την γνώμη μου - είναι ύβρις προς την Πϊστη μας
Και αν επιτρέπεται η λεκτική ή η όποια αντίδραση αυτή επιτρέπεται μόνον επειδή η Πίστη μας υβρίζεται
Εμείς σαφώς και
\"ως περικαθάρματα του κόσμου εγεννήθημεν.. όνειδος τοις γείτοσιν ημών.. κίνησιν κεφαλής εν τοις λαοίς κλπ κλπ\"

[ioannis40]

Φίλε μου οι άγιοι δέχονται μεγαλύτερη προσβολή απο την δική μου - μας ζωή παρά απο τις αλογίες των \"έξω\". Καλό είναι που έχεις την πίστη και την διάθεση του άγιου Γέροντα. Εγώ πάσχω απο κενοδοξία πίστεως και ταπεινοφροσύνης. Ακόμη μέσα μου  δεν \"εγεννήθη ο Χριστός\", πώς λοιπόν να \"ακολουθήσω, ένθα οδεύει ο αστήρ\".
    Δεν μιλάω για Χριστιανισμό της πολυθρόνας γι΄αυτό χρησιμοποιώ τέτοιες εκφράσεις, Προσπαθώ να είμαι σκληρός με τον εαυτό μου και όχι με τους άλλους. <<Πεφωτισμένοι ίσως όχι τόσο με την θεολογική γνώση που υπάρχει σήμερα>>, υπάρχει πληθος  τέτοιας γνώσης σήμερα η οποία υστερεί  <<απ\' την Χάρη του Αγίου Πνεύματος>>, όπως λές παρακάτω, όσο ο ήλιος από τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, το Αληθινό Φώς της Ζωής. Βέβαια μας βοηθάει, όμως και μας καταστρέφει. Μάλλον δεν μιλάμε με αγάπη σε όσους μας πολεμάνε ή δεν υπάρχει ταύτηση λόγου και έργων στην ζωή μας και δεν έχουμε πρακτικό κήρυγμα. Ή έχουν κακή προαίρεση.
    Τώρα αν θελήσουμε να ταυτιστούμε με τον Κύριο της δόξας ως πρός την ύβρη νομίζω ότι είναι ατυχής ο παραλληλισμός απέχουμε πολύ.
    Επιμένω ότι έχουμε ασυμφωνία, συμφωνώ όμως ότι, είμαστε πρός πορεία εξαγιασμού και όλοι, ο καθένας με το μέτρο του αγωνιζόμεθα να την πολεμήσουμε. Βλέπω ότι είσαι μέσα περιμένω απάντηση, όχι με χωρία έχω μποχτίσει απο τέτοια, γι΄αυτό φωνάζω λίγο. Με ενδιαφέρει κάτι - κάποιος που να ζεί όπως μιλάει. Αυτό απουσιάζει απο ΕΜΑΣ σήμερα. ioannis40

[Iaspis]

Οί Άγιοι καί τό Άγιο Πνεύμα δέν προσβάλει καί δέν προσβάλλεται από κανέναν. Αύτό πού προσβάλει καί προσβάλλεται είναι τό πνεύμα τού πονηρού, τό οποίο προσβάλει τούς ανθρώπους στήν (θνητή) αδύνατη στιγμή τους (τότε πού χάνουν τήν αγάπη), καί προσβάλλεται από τούς ανθρώπους τήν (αιώνια) στιγμή πού εκείνοι είναι μέ τόν Χριστό, καί αγωνίζονται γι αυτόν (τότε πού έρχεται η αγάπη). Αυτό είναι τό «μέσα-έξω» γιά κάθε άνθρωπο, μορφωμένο ή αγράμματο, θρήσκο ή άθρησκο, ταπεινό ή κενόδοξο, μετανοιωμένο ή επηρμένο. Τό «μέσα» στό θέλημα τού Θεού, καί τό «έξω» δέσμιος τού ιδίου θέληματος, πού εμπαίζεται από τόν μισόκαλο. Αυτό πού διαφοροποιεί, είναι η συχνότητα, η διάρκεια καί η ένταση πού ο κάθε άνθρωπος είναι «μέσα» ή «έξω». Καί δέν αλλάζει μόνο από άνθρωπο σέ άνθρωπο, αλλά αλλάζει καί μέσα στόν ίδιο άνθρωπο από χρόνο σέ χρόνο, μέρα σέ μέρα, στιγμή σέ στιγμή. Έτσι καί οι χειρότεροι από εμάς μπορούν νά γίνουν κάποια στιγμή  μέτοχοι τής αγάπης  (καί θεολόγοι ακόμη, σάν τόν ληστή), καί οι καλύτεροι από εκείνους  νά δυσπιστήσουν  προτού αλέκτωρ λαλήσει...
Ο Χριστός γεννιέται κάθε στιγμή μέσα μας, καί ο αγώνας εκείνου πού τό θέλει, είναι νά κρατάει αυτήν τήν στιγμή σέ διάρκεια καί ένταση κατά τό δυνατόν. Η στιγμή τής αγάπης τόν μόνο πού κατακαίει είναι τόν διάβολο, ο οποίος προσπαθεί μονίμως νά  μάς παρασύρει μακρυά από αυτή στρέφοντας μας στήν ιδιορυθμία. Η ιδιορυθμία είναι η αφύσικη συμπεριφορά πού  μας οδηγεί στήν ιδεοληψία, μάς περιχαρακώνει, μας απομονώνει καί μας φυλακίζει κάνοντας μας νά παρατηρούμε κάθε τι μέ κατάκριση. Έτσι μάς στερεί τήν στιγμή τής αγάπης, τής στοργής καί τής κατανόησης γιά τόν συνάνθρωπό μας, αρχικά γιά εκείνον πού η ιδεοληψία μας τόν θεωρεί εχθρό μας, καί τελικά ακόμα καί γιά τόν ίδιο τόν αδελφό μας. Άν διαβάσουμε τό blog πού παρέθεσε πιό πάνω ο κ. Σταύρος, θά δούμε ιδεοληπτικές συμπεριφορές γεμάτες έπαρση καί κατάκριση, καί τό ερώτημα είναι : Αυτοί οί άνθρωποι (οί λεγόμενοι «έξω») ζούν όπως μιλούν, δηλαδή ζούν μέσα στήν έπαρση τήν απιστία καί τήν κατάκριση ; Εγώ λέω πώς όχι, γιατί τότε θά έμοιαζαν μέ τούς δαίμονες!  Όμως σίγουρα γίνονται επιρρεπείς στήν απάτη τού πονηρού μέ αποτέλεσμα τήν ιδιορυθμία, τήν ιδεοληψία καί τήν κατάκριση. Εμείς (οί λεγόμενοι «μέσα») προτού ζήσουμε  καί μιλήσουμε σάν Άγιοι, άς αποφύγουμε γιά λίγο μόνο τήν κατάκριση, άς ομολογήσουμε τήν αδυναμία μας καί τά αδιέξοδά μας, καί κυρίως άς έχουμε αγάπη φιλία καί κατανόηση μεταξύ μας...
Η μεγάλη μάχη είναι γιά αυτούς πού έχουν τήν μεγάλη διάκριση, καί τό μεγαλείο πού πράγματι απουσιάζει από ΕΜΑΣ (τούς μικρούς μέ κεφαλαία) είναι μιά απλή στοργή καί μιά αδελφική εν Χριστώ φιλία. Μία φιλία πού θά μάς κάνει νά μιλούμε όπως ζούμε. Αδελφικά !

[ioannis40]

Για τον iaspis, με αγάπη.
<<Έτσι καί οι χειρότεροι από εμάς μπορούν νά γίνουν κάποια στιγμή  μέτοχοι τής αγάπης...>>. Έτσι είναι και έτσι ελπίζω ότι θα συμβεί για τον κάθε άνθρωπο και γι΄αυτό προσεύχεται κάθε στιγμή η Εκκλησία μας, το κλειδί είναι πότε και αν καταλάβουμε ότι χτυπάει Αυτός την πόρτα μας. Όμως αν θελήσουμε να γίνουμε ρεαλιστές τα πράγματα μας διαψεύδουν. Ο Κύριος μέχρι την τελευταία στιγμή προσπάθησε να οδηγήσει τον Ιούδα στην μετάνοια, (δες ερμηνεία Ιωάννου Χρυσοστόμου στο Κατα Ματθαίον), όμως δεν τα κατάφερε όχι γιατί δεν μπορούσε αλλά γιατί ως Θεός δεν παραβιάζει το αυτεξούσιο του ανθρώπου.
Υπάρχει και η Κρίση, ο Χριστός είναι και Κριτής. Μας φοβίζει ότι θα μας κρίνει και έτσι αυτός ο φόβος γίνεται αρχή σοφίας. Η σκληροκαρδία όμως διώχνει τον σωτήριο φόβο έτσι χάνεται η πίστη και η αγάπη δεν γεμίζει τη ζωή μας.
 <<Αυτοί οί άνθρωποι (οί λεγόμενοι «έξω») ζούν όπως μιλούν, δηλαδή ζούν μέσα στήν έπαρση τήν απιστία καί τήν κατάκριση ; Εγώ λέω πώς όχι, γιατί τότε θά έμοιαζαν μέ τούς δαίμονες!>>  Τίνος εικόνα αμαυρώσαμε, και σε τίνος εικόνα μοιάσαμε δια της παρακοής; Απο το περιεχόμενο της καρδιάς μας στάζουν τα χείλη μας. Εσύ αγαπάς όλο τον κόσμο  τους βλέπεις σαν εικόνα του Θεού γιατί προσπαθείς να αποκαταστήσεις αυτή την εικόνα. Έτσι έκαναν και οι άγιοι, βλέπανε μέσα σε κάθε άνθρωπο τον Χριστό. Δεν σε βλέπουν και αυτοί όμως έτσι. Όμως αυτό δεν είναι δικό σου - δικό μου πρόβλημα. Εμείς έχουμε Κυριακή εντολή να αγαπάμε αλλήλους, και αποστολικό παράδειγμα αυτό του δρομέα που θέλοντας να φτάσει στο τέρμα δεν κοιτάζει πίσω του.

Μ΄αυτό δεν κακολογώ κανέναν ούτε και θέλω το κακό κανενός. Ίσα - ίσα αυτό που τους συμβαίνει είναι αιτία προσευχής \"ίνα πάντες εν ώσι\". Αυτό μου δίνει κουράγιο και δύναμη για να δοξάζω το Θεό γιατί γνωρίζω ότι η Θεία Χάρη αν μας αφήσει θα πέσουμε άσχημα και χειρότερα απο αυτούς.
Η κατάκριση θα είναι η αιτία της πτώσης μας, <<Εμείς (οί λεγόμενοι «μέσα») προτού ζήσουμε  καί μιλήσουμε σάν Άγιοι, άς αποφύγουμε γιά λίγο μόνο τήν κατάκριση, άς ομολογήσουμε τήν αδυναμία μας καί τά αδιέξοδά μας, καί κυρίως άς έχουμε αγάπη φιλία καί κατανόηση μεταξύ μας...>>. Μάλλον, όπως και στα προηγούμενά σου, και εδώ συμφωνώ. Αυτή η \"κρίση\" αυτοκριτικής δεν είναι παράξενη για κάποιον με το δικό σου επίπεδο αναζήτησης και αγώνα και πιστεύω ότι είναι ικανή να προβληματίσει και άλλους προς αυτή την κατεύθυνση. Και κυρίως, << Εμείς (οί λεγόμενοι «μέσα»)>>, είμαστε που την έχομε περισσότερη ανάγκη, για να μπορέσουμε με την βοήθειά Του να δούμε πότε Αυτός μας αφήνει και πότε κενοδοξούμε και κινούμεθα εξαιτίας της Χάρης και της Γνώσεως κατά όσων δεν τις έχουν(Χάρη και Γνώση). Ώστε μή έχοντες Χάρη να ζούμε ως να μη μας άφησε, μεχρισότου πάλι μας επισκευθεί. Έχω παρατηρήσει ότι οι περισσότερες δοκιμασίες μας έρχονται σ΄αυτά που λέμε, συζητάμε - αλληλοδιδάσκουμε - περιφανευόμαστε ότι γνωρίζουμε, και σε αυτά που κατακρίνουμε στους άλλους για να αισθανθούμε την πίκρα που αισθάνονται στην θέση που αυτοί είναι. Το μαστίγιο της συνειδήσεως χτυπάει  τους <<έξω>>, όμως δυνατότερα χτυπάει τους <<μέσα>> όταν έχοντας τη Χάρη και τη Γνώση οικεία βουλή γίνονται αρνητές των.

   Αναμένω φιλέ. ioannis40

[Iaspis]

Αναμένω φιλέ. ioannis40

Καλέ μου Ιωάννη, θαρρώ πώς σέ επίπεδο συζήτησης εξαντλήθηκε τό θέμα.

Ioannis40
Η κατάκριση θα είναι η αιτία της πτώσης μας

Δέν έχω παρά νά συμφωνήσω μαζί σου καί νά σού στείλω καί εγώ τήν φιλία μου.

Γεροντικό:
Ένας άγιος άνθρωπος, μόλις είδε κάποιον νά αμαρτάνη, είπε μέ δάκρυα. «αυτός ημάρτησε σήμερα καί εγώ οπωσδήποτε αύριο».

[ioannis40]

<<Καλέ μου Ιωάννη, θαρρώ πώς σέ επίπεδο συζήτησης εξαντλήθηκε τό θέμα.>>
Την ίδια γνώμη έχω κι εγώ, το να αναμασάμε τα ίδια πράγματα και να λέμα το ίδιο πράγμα με διαφορετικά λόγια είναι σαν και αυτήν που βαριότανε να ζυμώσει και όλη μέρα κοσκίνιζε. Ούτως ειπείν αντί να διεξάγουμε την πρακτική φιλοσοφία, αντί να είμαστε ποιητές έργων και ακροατές λόγων, κάνουμε το αντίθετο είμαστε ποιητές λόγων και ακροατές έργων.

Να έχουμε την ευχή του αγίου Ιωάννη του ελεήμονα, Πατριάρχου Αλεξανδρείας.
 
Καλή νύχτα.  ioannis40