Επιτέλους και κάποιες αλήθειες...

[ρωμηός]

Επιτέλους και κάποιες αλήθειες... για το επίμαχο και πολύκροτο ζήτημα της δήθεν απομονώσεως των Τουρκοκυπρίων....

Επικίνδυνος Δούρειος Ιππος

Του Α. ΛΥΚΑΥΓΗ*

Η λεγόμενη «απομόνωση των Τουρκοκυπρίων» (στην οποίαν ατυχώς αναφέρεται στην ανακυκλούμενη έκθεσή του για την Ειρηνευτική Δύναμη και ο γ.γ. του ΟΗΕ) αποτελεί σήμερα την αιχμή της τουρκικής στρατηγικής για την προαγωγή πολιτικής και της θεσμικής αναβαθμίσεως του αποσχιστικού μορφώματος στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οχι μόνο σε όσους εθελοτύφλως (και για λόγους προφανείς) πείθονται, αλλά και σε άλλους, καλόπιστους τρίτους, αυτό το τουρκικό εφεύρημα τείνει να βρει ανταπόκριση. Καθώς: α) προβάλλεται ως ανθρωπιστικό αίτημα μιας υπό καταπίεση εθνικής ομάδος, που τελεί περίπου υπό ασφυκτικό περιορισμό! Και β) αποσυναρτάται από τον βασικότερό του συντελεστή, που είναι η κατοχική πραγματικότης, η οποία στηρίζεται στην παρουσία τριών και πλέον τουρκικών μεραρχιών αφενός και κάπου 170.000 εποίκων, ως εμβολίμου πληθυσμιακού στοιχείου, που ανατρέπει άρδην την τουρκοκυπριακή δημογραφική πραγματικότητα. Επομένως -και χειρότερο- την ταυτότητα. Οτι όντως υπάρχει απομόνωση των Τουρκοκυπρίων, αυτό είναι γεγονός. Το θέμα όμως είναι: α) γιατί, β) τι την προάγει και γ) ποιοι την επιβάλλουν. Και η απάντηση δεν είναι καθόλου δύσκολη. Αντίθετα, την παρέχουν οι πραγματικότητες, με κραυγαλέες διαλεκτικές.

1 Κανένας Τουρκοκύπριος δεν είναι με οποιονδήποτε τρόπο απομονωμένος. Αντιθέτως, είναι απολύτως ελεύθερος και να διακινηθεί και να εγκατασταθεί οπουδήποτε στην κυπριακή επικράτεια και ν\' ασκήσει τα πολιτικά και ιδιοκτησιακά του δικαιώματα.

2 Απομονωμένοι -στον βαθμό που οι δυνατότητες παρέχουν στο νόμιμο κράτος- είναι οι παράνομοι θεσμοί και γενικότερα το μόρφωμα που η Τουρκία καθίδρυσε ως πολιτικό προγεφύρωμα στην Κύπρο, με στόχο τον στρατηγικό έλεγχο αυτής της γεωγραφίας.

3 Τις πρακτικές της απομονώσεως δεν τις προσδιορίζει (λόγω καταθλιπτικής ανισοσθένειας) η ημικατεχόμενη Κύπρος, αλλά πρωταρχικά η διεθνής νομιμότης. Την οποίαν ακόμη και κέντρα ισχύος που δεν το επιθυμούν αναγκάζονται να τη σεβαστούν εξ ανάγκης. Εστω και αν επιδιώκουν να την υπερβούν. Ορα ΗΠΑ και Βρετανία με τις απευθείας πτήσεις, τις οποίες θέλουν, αλλά δεν επιχειρούν. Οχι ασφαλώς από τον φόβο των κυπριακών αντιδράσεων.

Αυτή τη στιγμή, πέραν των 58.000 Τουρκοκυπρίων έχουν ταυτότητα και διαβατήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και όλο και περισσότεροι ζητούν και λαμβάνουν. Χιλιάδες εργοδοτούνται στις ελεύθερες περιοχές. Και περισσότεροι κατακλύζουν τα κρατικά νοσηλευτικά ιδρύματα καθημερινά. Παίρνοντας πολλά, χωρίς να εισφέρουν τίποτα. Ποιο είναι λοιπόν το πρόβλημα; Το πρόβλημα, όπως προκύπτει, αφορά τις απόπειρες της Αγκυρας και των εγκαθέτων της στα κατεχόμενα να επιτύχουν έξοδο του ψευδοκράτους από την απομόνωση όπου η διεθνής κοινότητα το καταδίκασε (με ομόφωνες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας) και πολιτική του ανάταξη. Με ό,τι αυτό σημαίνει. Και σημαίνει, πρωταρχικά, νομιμοποίηση των τετελεσμένων και μονιμοποίηση της τουρκικής κηδεμονίας σ\' αυτή τη γεωγραφία.

Η αντίθεση της Λευκωσίας στο λεγόμενο «απευθείας εμπόριο με τους Τουρκοκυπρίους» δεν αφορά την ανάσχεση της οικονομικής ανακάμψεως των Τουρκοκυπρίων. Αφορά μόνο την ανακοπή διαδικασιών οι οποίες επενεργούν κυριολεκτικά ως Δούρειος Ιππος νομιμοποιήσεως και, συνεπώς, παγιώσεως της κατοχικής παρανομίας. Με όλα τα έωλα συνεπόμενα.

* Σύμβουλος Επικοινωνίας της Κύπρου στην Ελλάδα



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/06/2007

[Βασιλείου Μάριος]

:thankyou: