Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή

[staboz]

Μεταφέρω εδώ, στον φυσικό της χώρο, την απάντησή μου στην κριτική που άσκησε σε προηγούμενα κείμενά μου για τον Ρωμανίδη ο επισκέπτης μας με το όνομα pistos.

Ο pistos έγραψε:

Θα θίξω μόνο ένα: Την άδικη επίθεση του stampo στον Καθηγητή π.Ιωάννη Ρωμανίδη (βλ. ενότητα περι λειψάνων αλλά και ενότητα για την Δογματική του), ο οποίος μας έβγαλε από την βαβυλώνεια αιχμαλωσία της σχολαστικής θεολογίας. Αλλά δυστυχώς ο κ.Stampo τόσα κατάλαβε τόσα λέει!... Του προτείνω να αφήσει τις παρωπίδες και να τον μελετήσει βαθύτερα και δίχως πάθος και φανατισμό και θα καταλάβει ότι είναι από τους μεγαλύτερους πανεπιστημιακούς θεολογους του αιώνα μας. Πατερικότατος!

1. Ο φίλος μας ο pistos έχει εν μέρει δίκαιο. Ο Ρωμανίδης δεν είναι τυχαία προσωπικότητα. Εμφανίστηκε στο θεολογικό στερέωμα με ιδέες πρωτότυπες, συναρπαστικές και (κατά το φαινόμενο) παραδοσιακότατες και πατερικότατες. Εγώ, οφείλω να το ομολογήσω, υπήρξα φανατικός μελετητής και θαυμαστής του Ρωμανίδη. Διαβάζοντας πολλές φορές το βιβλίο του ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ έκλαιγα από τη συγκίνηση και τον ενθουσιασμό. Όντως αισθάνεται κανείς συγκλονισμένος μπροστά στο μεγαλειώδες όραμα της Ρωμιοσύνης που ξανοίγεται μπροστά του με τις σκέψεις του Ρωμανίδη. Επί πολλά χρόνια ήμουν σαγηνευμένος από το όραμα αυτό. Χρειάστηκε πολύς χρόνος και κόπος για να μπορέσω να αποδεσμευτώ από την μακάρια νάρκη στην οποία είχα περιέλθει. Διότι ο Ρωμανίδης αυτό επιτυγχάνει: Σε ναρκώνει με το υπέρτατο όραμα της Ρωμιοσύνης και παραδίνεσαι, παύεις πλέον να σκέφτεσαι έστω και στοιχειωδώς λογικά και θεολογικά. Είναι ουσιαστικά ένας μάγος· σε αιχμαλωτίζει, σε υπνωτίζει!
Αρκετοί παράγοντες συνετέλεσαν στο να ανανήψω κάποτε και να αρχίσω να διαβάζω με κριτικό βλέμμα τα κείμενά του. Στην ερώτηση: \"Αυτό γιατί είναι έτσι;\", έπαυσα να δίνω την στερεότυπη απάντηση: \"Επειδή το λέει ο Ρωμανίδης!\". Άρχισα πλέον να αναρωτιέμαι: \"Μα πραγματικά, είναι έτσι; Ας το ερευνήσουμε\". Έτσι ξέφυγα από τον ασφυκτικό κλοιό τού Ρωμανιδικού εντυπωσιασμού και προσπάθησα να σκέφτομαι με το δικό μου μυαλό και όχι με το δικό του.
Και φυσικά τότε είδα λάθη και πλάνες και αυθαιρεσίες που, όταν μου τις υπεδείκνυε κάποιος πριν, γινόμουν έξαλλος και τον απέριπτα με περιφρόνηση ως άγευστο νηπτικής, πατερικής, παραδοσιακής Ρωμαίικης θεολογίας.
Αυτή είναι η προϊστορία μου. Έτσι εξηγείστε και το γεγονός ότι τώρα μιλάω με τέτοιον τρόπο για τον Ρωμανίδη. Απλά κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι ήταν ένας λαοπλάνος στο χώρο της θεολογίας, και αυτό δεν μπορώ να το αντέξω και να το αντιμετωπίσω ήρεμα.

Ο Ρωμανίδης υπήρξε πράγματι μέγας λαοπλάνος. Παρουσίασε σε σύγχρονη εκδοχή το θαύμα της Βυζαντινής (Ρωμαίικης) αυτοκρατορίας και συνήρπασε τις καρδιές των όντως Ρωμιών με την ιδέα που είναι αληθινή και που πάντα βρίσκει απήχηση στον τόπο μας, ότι δηλαδή εδώ και αιώνες εξυφαίνεται σχέδιο εξαφανισμού της Ρωμιοσύνης από τους δυτικούς. Όντως υπάρχει τέτοιο σχέδιο. Ο Ρωμανίδης όμως το σχηματοποίησε και το συστηματοποίησε παρεμβάλλοντας συνδετικούς κρίκους σε ασύνδετα γεγονότα, συμπληρώνοντας με τη φαντασία του τα κενά, παραβλέποντας και αποσιωπώντας τα αντίθετα στοιχεία και παρουσιάζοντας στο τέλος ένα σύνολο συναρπαστικότατο του τύπου «Κώδικας Ντα Βίντσι».
Το κατόρθωμά του είναι μεγαλειώδες, αλλά βέβαια είναι μυθιστόρημα! Με πολλά αναμφιβόλως σωστά στοιχεία, αλλά και με πλήθος φανταστικά ή διαστρεβλωμένα. Τα σωστά στοιχεία και το προβαλλόμενο όραμα ξεγελούν τον αναγνώστη του και τον παρασύρουν σε έναν κόσμο φανταστικό, όπου η λογική παύει να λειτουργεί και όπου σκέφτεται κανείς μόνο με τη σκέψη του μεγάλου δάσκαλου, όπως οι Πυθαγόριοι με τον Πυθαγόρα: «Αυτός έφα»! (Το είπε αυτός, ο Πυθαγόρας δηλαδή. Άρα είναι σωστό!). Ο Ρωμανίδης καλλιέργησε συστηματικά αυτή την εικόνα για τον εαυτό του. Παρουσιαζόταν ως ο μέγας μύστης της αληθινής θεολογίας που ήρθε να ελευθερώσει την αιχμάλωτη Ορθοδοξία. Και αυτό το πέρασε ως αντίληψη στους οπαδούς του, οι οποίοι σαν τον φίλο μας θεωρούν ότι «μας έβγαλε από την βαβυλώνια αιχμαλωσία της σχολαστικής θεολογίας». Σε όσους αμφισβητούσαν το αλάθητό του ήταν αμείλικτος. Τους ύβριζε και τους διέσυρε με απίστευτη μανία. Κάποτε το έκανε αυτό για όλη τη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης, επειδή ενέκρινε μια διατριβή που ερχόταν σε αντίθεση με δικές του θέσεις! Όποιος διαβάσει το μανιακό κείμενό του στο περιοδικό «Θεολογία», κυριολεκτικά θα φρίξει!

2. Ότι ο Ρωμανίδης «μας έβγαλε από την βαβυλώνια αιχμαλωσία της σχολαστικής θεολογίας» πάει πολύ να το υποστηρίζουμε σήμερα. Φυσικά οι ναρκωμένοι ακόμα από τη Ρωμανίδεια σκέψη το θεωρούν αυτό αδιαπραγμάτευτο. Οι Γιανναρικοί πάλι θεωρούν απελευθερωτή μας τον Δημήτρη Κουτρουμπή, οι Ζηζιουλικοί τον Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα και πάει λέγοντας. Όμως όλοι υπερβάλλουν και μεγαλοποιούν τα ινδάλματά τους και βέβαια κάνουν λάθος. Υπήρξαν πολλές και πολύ μεγάλες μορφές που συνετέλεσαν ώστε η θεολογία μας να αποδεσμευτεί από την πρόσδεσή της στη δυτική θεολογική οπτική, ανάμεσα στους οποίους κορυφαίος φαντάζει ο μέγας θεολόγος π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ.
Η ιστορία ωστόσο δεν τελειώνει εδώ. Διότι η αποδέσμευση αυτή συνοδεύτηκε από νέα, χειρότερη, υποδούλωση. Την υποδούλωση κατά κράτος στο κοσμικό πνεύμα. Η νέα θεολογία είναι πέρα ως πέρα πατερική εξωτερικά, με πλήθος παραπομπές στα πατερικά συγγράμματα. Είναι όμως παντελώς ξένη προς το πνεύμα των Πατέρων.
Το θέμα αυτό το έχω διαπραγματευτεί εκτενέστερα στην εργασία «ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΖΩΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ», απ᾿ όπου παραθέτω εδώ ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα, που βασικά περιέχει τις αντίστοιχες διαπιστώσεις του Σμέμαν. Έγραφα εκεί τα εξής:

«Ὁ σπουδαῖος αὐτὸς θεολόγος, ἀφοῦ διαπιστώνει αὐτὴν τὴν «θεολογικὴ ἀναγέννηση, ποὺ τὴν ἐκφράζει πρωταρχικὰ ἡ ἐπιστροφὴ τῆς θεολογίας μας στὴν οὐσιαστική της πηγή: στὴν πατερικὴ παράδοση», σημειώνει: «Ἀπὸ τὴν ἄλλη, πλευρά, ὅμως, ἔχω τὴν παράξενη ἐντύπωση, πὼς σπάνια στὸ παρελθὸν ἔχει ἡ θεολογία διαχωριστεῖ τὸσο πολὺ ἀπὸ τὴν ἐκκλησία ὅσο σήμερα.  Σπάνια εἶχε τόση λίγη ἐπιρροὴ στὴν ζωή της, σπάνια εἶχε γίνει μιὰ ἀποκλειστικὰ "θεολογία γιὰ τοὺς θεολόγους" ὅσο σήμερα στὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησία.  Συχνὰ ἔχει λεχθεῖ πὼς "ἡ ἐκδυτικοποιημένη" θεολογία ποὺ διδασκόταν στὶς Ὀρθόδοξες σχολὲς τὸν δέκατο ἔνατο αἰῶνα – γιὰ ἀρκετὸ καιρὸ μάλιστα στὰ Λατινικά!! (Αὐτὸ συνέβαινε στὴν πλήρως δυτικοποιημένη Ρωσικὴ θεολογία) – ἦταν διαζευγμένη ἀπὸ τὴν ἐκκλησία.  Αὐτὸ βεβαίως εἶναι ἀλήθεια ἂν μ᾿ αὐτὸ ἐννοοῦμε τὴ βαθιά της ἀποξένωση ἀπὸ τὶς πηγὲς καὶ ἀπὸ ὁλόκληρο οὐσιαστικὰ τὸ "ἦθος" τῆς Ἀνατολικῆς Παράδοσης.  Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν ἐπιρροὴ ποὺ ἀσκοῦσε.  Ἡ ἀποξένωσή της ὅμως δὲν ἐμπόδιζε αὐτὴ τὴ θεολογία ἀπὸ τοῦ νὰ ἔχει μιὰ βαθιὰ ἐπίδραση στὴν ἐκκλησία, στὴ ζωή της, στὴν εὐσέβεια, στὴν πνευματικότητα κ.λ.π.» (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΜΕΜΑΝ, «Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ», ἔκδ. «ΑΚΡΙΤΑΣ», Ἀθήνα 1993², σελ. 23, 24).
Ἀντίθετα, κατὰ τὸν Σμέμαν, «ἡ σημερινή μας θεολογία μὲ ὅλες τὶς πατερικές της ἀναφορὲς καὶ τὴν ἔμπνευση, μὲ ὅλη της τὴν πιστότητα στὴν Παράδοση τῶν Πατέρων καὶ τῶν Συνόδων, φαίνεται ὅτι ἔχει πολὺ μικρὴ ἐπιρροὴ καὶ ὅταν ἀκόμη γίνεται ἀποδεκτὴ καὶ τῆς χαρίζεται ὁ πρέπων σεβασμός.  Εἶναι σὰν ἡ "πραγματικὴ" ἐκκλησία νὰ μὴ γνωρίζει τί νὰ τὴν κάνει, πῶς νὰ τὴν ἐφαρμόσει στὴν "πραγματική" της ζωή» (σελ. 24).
Καὶ ὁ Σμέμαν συνεχίζει: «Τὸ ἀναπόφευκτο λοιπὸν συμπέρασμα εἶναι ὅτι κάτι πρέπει νὰ πηγαίνει στραβὰ στὴ θεολογία.  Τί εἶναι αὐτό;  Πιστεύω ὅτι βρίσκεται στὴν ἀποτυχία της νὰ ἀποκαλύψει τὸ ἀληθινὸ νόημα καὶ τὴ δύναμη, τὴ σωστικὴ καὶ μεταμορφωτικὴ δύναμη τῆς γνήσιας Ὀρθόδοξης παράδοσης στὰ ὅρια τῆς σημερινῆς κατάστασης» (σελ. 25).  Αὐτὴ ἡ σημερινὴ θεολογία «ὁδηγεῖ πάντοτε (γιατὶ στὴν πραγματικότητα βρίσκεται στὴ ρίζα της) σὲ μιὰ ἐκτίμηση τῆς "Ἐκκλησίας", τῆς πίστης καὶ τῆς ζωῆς της μὲ ὅρους τοῦ κόσμου, τῆς φιλοσοφίας του, τῶν τάσεων καὶ τῶν ἀναγκῶν του καὶ ποὺ τελικὰ ἔτσι ὁδηγεῖται σὲ μιὰ παράδοση στὸν κόσμο».  «Ἡ σύγχρονη θεολογία μερικὲς φορὲς ἐπιτυγχάνει στὸ νὰ ἐξαναγκάζει τὴν ἴδια τὴ βιβλικὴ καὶ πατερικὴ γλώσσα νὰ μεταφέρει ἰδέες ἀπελπιστικὰ ξένες, ἂν μὴ ἀντίθετες, πρὸς τὴ Χριστιανικὴ πίστη καὶ ὅραμα ζωῆς» (σελ. 30).
Αὐτὴ ἡ τελευταία παρατήρησι τοῦ Σμέμαν εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ καίρια.  Δείχνει δὲ καὶ τί εἴδους ἀνθοφορία προκύπτει ἀπὸ μιὰ θεολογικὴ «ἀναγέννησι» ποὺ δὲν στέκεται μὲ ἐκτίμησι καὶ σεβασμὸ στὸν εἰλικρινῆ μόχθο τῶν παλαιοτέρων γενεῶν.
Κλείνοντας αὐτὸ τὸ κεφάλαιο θὰ πρέπει νὰ ἐπισημάνουμε καὶ κάτι ἀκόμη.  Στὸ ἐρώτημα τοῦ Σμέμαν γιὰ τὸ τί εἶναι αὐτὸ ποὺ πηγαίνει στραβά στὴ σημερινὴ «πατερικὴ» θεολογία, ἐμεῖς θὰ ἀπαντήσουμε, συμπληρώνοντας τὶς δικές του παρατηρήσεις, ὅτι τὸ βασικὸ πρόβλημα μὲ τὴν «νεοπατερικὴ» θεολογία εἶναι ἡ ἔλλειψι σεβασμοῦ πρὸς τὸ ἴδιο τὸ περιεχόμενό της, ἡ ἀπουσία συναισθήσεως τῆς ἱερότητός της καὶ ἡ ἀπουσία βιωματικῆς ἀκτινοβολίας της.
Αὐτὸ δὲ ἀκριβῶς εἶναι καὶ τὸ διακριτικὸ στοιχεῖο τῆς «νέας θεολογίας» ἀπὸ τὴν θεολογία τῶν παλαιοτέρων γενεῶν.  Ἡ θεολογία τῶν παλαιῶν γενεῶν ἔπασχε ἴσως ὡς πρὸς τὴν ὁρολογία, ἀλλὰ μόνο ὡς πρὸς αὐτὴν.  Τὸ περιεχόμενό της ἦταν ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξο καὶ ἔντονα βιωματικό.  Ἦταν θεολογία, ὄχι ἐντυπωσιασμῶν καὶ κοσμικῆς προοπτικῆς, ἀλλὰ προσευχῆς.  Ἐφαρμογὴ τῆς γνωστῆς παρακελεύσεως τοῦ ὁσίου Νείλου τοῦ ἀσκητοῦ: «Εἰ θεολόγος εἶ, προσεύξῃ ἀληθῶς.  Καὶ εἰ ἀληθῶς προσεύχῃ, θεολόγος εἶ» (ΝΕΙΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ, «ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ», ξα', «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ», τόμ. Α', ἔκδ. «ΑΣΤΗΡ», Ἀθῆναι 1957, σελ. 182).
Ἡ θεολογία αὐτή, μὲ τὴν ἔστω ἐλλιπῆ δογματικὴ ὀρολογία, ἦταν ἀρωματισμένη μὲ τὸ θυμίαμα τῆς προσευχῆς καὶ ὄχι μὲ τὰ «ἰνδικὰ θυμιάματα» ποὺ οἱ δραπέτες τῶν «καταφυγίων τῶν ἰδεῶν» χρησιμοποιοῦν στὶς νεορθόδοξες πτήσεις τους.  Γι᾿ αὐτὸ καί, κατὰ τὴν παρατήρησι τοῦ Σμέμαν, ἡ θεολογία αὐτὴ τῶν παλαιῶν γενεῶν εἶχε ἄμεση καὶ οὐσιαστικὴ ἀπήχησι στὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν, ἀφοῦ δὲν ἦταν ἄπρακτος καὶ ἄσαρκος λόγος περὶ θεολογίας, ἀλλὰ μετάγγισι ζωῆς καὶ μυστικῶν βιωμάτων.
Καὶ ἐπειδὴ αὐτὸ δὲν εἶναι μία λεπτομέρεια, ἀλλὰ οὐσιαστικὴ καὶ εἰδοποιὸς διαφορὰ μεταξὺ τῆς θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς θεολογίας τῶν ὁποιωνδήποτε ἐντυπωσιακῶν δημιουργιῶν, θεωροῦμε ἀπαραίτητο νὰ ἀφήσουμε νὰ τὸ ἐξηγήσῃ αὐτὸ ξεκάθαρα ἕνας ἐκ τῶν μεγάλων καθηγητῶν τῆς θεολογίας τῆς ἐρήμου:

«Ἄλλος ἐστὶν ὁ λόγος τῆς πράξεως καὶ ἄλλος ὁ καλὸς λόγος.  Καὶ χωρὶς πείρας τῶν πραγμάτων οἶδεν ἡ σοφία κοσμῆσαι τοὺς λόγους αὐτῆς, καὶ τοῦ λαλῆσαι ἀλήθειαν μὴ γινώσκουσα αὐτήν, καὶ τοῦ φανερῶσαι περὶ τῆς ἀρετῆς, καὶ αὐτὸς μηδέπω λαβὼν πεῖραν τοῦ ἔργου αὐτῆς.  Ὁ λόγος ὁ ἐκ τῆς πράξεως, ταμεῖον τῆς ἐλπίδος•  καὶ ἡ ἄπρακτος σοφία, παραθήκη αἰσχύνης.
Ὥσπερ τεχνίτης ἐστι ζωγραφῶν τὸ ὕδωρ ἐν τοῖς τοίχεσι, καὶ οὐ δύναται τὸ ὕδωρ ἐκεῖνο τὴν δῖψαν αὐτοῦ ἀναψύξαι, καὶ ὥσπερ ἄνθρωπος θεωρῶν ἐνύπνια καλά, οὕτω καὶ ὁ ἄπρακτος λόγος.  Ὁ ἐκ τῆς πείρας τοῦ ἔργου αὐτοῦ λαλῶν περὶ ἀρετῆς, μεταδίδωσι τῷ ἀκούοντι αὐτοῦ, ὥσπερ τις μεταδίδωσιν ἐκ τοῦ χρήματος τῆς πραγματείας αὐτοῦ» (ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ, ΛΟΓΟΣ Α', «ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΥΡΕΘΕΝΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ», ἔκδ. Χ. ΣΠΑΝΟΣ, Ἀθῆναι, σελ. 7).

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Ἄλλος εἶναι ὁ λόγος ποὺ προέρχεται ἀπὸ πρακτικὴ ἐμπειρία καὶ ἄλλος ὁ ὡραῖος λόγος.  Καὶ χωρὶς τὴν ἔμπρακτη πεῖρα γνωρίζει ἡ ἐξυπνάδα νὰ διακοσμήσῃ τὰ λόγια της καὶ νὰ ἐκφέρῃ ἀλήθεια τὴν ὁποία δὲν γνωρίζει καὶ νὰ ἑρμηνεύσῃ τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ἀρετή, καὶ ὅμως ὁ ἴδιος νὰ μὴν ἔχῃ ποτέ του πεῖρα ἀπὸ τὴν ἐφαρμογή της.  Ὁ λόγος ποὺ βγαίνει ὡς καρπὸς ἐμπράκτου ἐφαρμογῆς εἶναι ταμεῖο γεμάτο ἐλπίδα•  ἐνῷ ἡ ἄπρακτη σοφία εἶναι παρακαταθήκη ἐντροπῆς.
Ὁ ἄπρακτος λόγος εἶναι ὅπως ὁ τεχνίτης ἐκεῖνος ποὺ ζωγραφίζει νερὸ στοὺς τοίχους καὶ δὲν μπορεῖ τὸ νερὸ αὐτὸ νὰ δροσίσῃ τὴν δίψα του•  ἢ εἶναι ὅπως ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ποὺ βλέπει ὄνειρα καλά.  Ἐκεῖνος ὅμως ὁ ὁποῖος ὁμιλεῖ περὶ τῆς ἀρετῆς ἀπὸ τὴν πεῖρα τῆς ἐφαρμογῆς της ποὺ ἔχει, αὐτὸς μεταδίδει σ᾿ αὐτὸν ποὺ τὸν ἀκούει, ὅπως κάποιος ποὺ δίνει χρήματα ἀπὸ τὴν περιουσία ποὺ ἀπέκτησε μὲ τὴν ἐργασία του.  

Τὸ κείμενο ποὺ παραθέσαμε προέρχεται ἀπὸ τὸν πρῶτο λόγο τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ, τοῦ καθηγητοῦ αὐτοῦ τῆς ἀληθινῆς θεολογίας.  Μποροῦμε ὅμως νὰ ἐπισφραγίσουμε αὐτὲς τὶς ἐπισημάνσεις μὲ ἕνα ἀκόμη κείμενο τοῦ ἰδίου καθηγητοῦ ἀπὸ τὸν τελευταῖο λόγο του, τὴν δ´ ἐπιστολή του τὴν ἀπευθυνόμενη «Πρὸς τὸν ὅσιον πατέρα Συμεώνην τὸν θαυματουργόν»:

«Ταῦτα εἶπον ἐνταῦθα οὐ ματαίως, ἀλλ᾿ ἵνα μάθωμεν τὸν ἐμπαιγμὸν τῶν δαιμόνων, τῶν διψώντων τὴν ἀπώλειαν τῶν ἁγίων, καὶ μὴ ἐπιθυμήσωμεν ἐν οὐ καιρῷ τὰ ὑψηλὰ τῶν πολιτειῶν τῆς διανοίας, ἵνα μὴ καταγελασθῶμεν ὑπὸ τοῦ πονηροῦ καὶ ἀντιπάλου ἡμῶν.  Διότι ὁρῷ καὶ σήμερον, ὅτι νεώτεροι οἱ πλήρεις παθῶν βαττολογοῦσι καὶ δογματίζουσι περὶ τῶν μυστηρίων τῆς ἀπαθείας ἀφόβως» (σελ. 395).

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:

Τὰ εἶπα αὐτὰ ἐδῶ ὄχι χωρίς λόγο, ἀλλὰ γιὰ νὰ γνωρίσουμε τὸν ἐμπαιγμὸ τῶν δαιμόνων οἱ ὁποῖοι διψοῦν τὴν αἰώνια καταστροφὴ τῶν πιστῶν καὶ νὰ μὴν ἐπιθυμήσουμε ἀκαίρως τὶς καταστάσεις ὑψηλῆς πνευματικότητος, ὥστε νὰ μὴν κατεξευτελισθοῦμε ἀπὸ τὸν πονηρὸ καὶ ἀντίπαλό μας.  Διότι παρατηρῶ καὶ σήμερα ὅτι νεώτεροι στὴν ἡλικία, ποὺ εἶναι γεμάτοι ἀπὸ πάθη, φλυαροῦν καὶ ἀποφαίνονται γιὰ τὰ μυστήρια τῆς καταστάσεως τῆς ἀπαθείας χωρὶς φόβο.

Ὅλη ἡ ἀσθένεια τῆς θεωρούμενης «νεοπατερικῆς» θεολογίας βρίσκεται ἀκριβῶς σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο, ποὺ τόσο εὔστοχα περιέγραψε ὁ ἀσκητὴς τῆς ἐρήμου: «καὶ σήμερον νεώτεροι οἱ πλήρεις παθῶν βαττολογοῦσι καὶ δογματίζουσι περὶ τῶν μυστηρίων τῆς ἀπαθείας ἀφόβως».
Αὐτὴ δὲ ἡ ἀσθένεια δὲν φαίνεται δυστυχῶς νὰ εἶναι κάτι πρόσκαιρο καὶ παροδικὸ γιὰ τὴ νέα αὐτὴ θεολογία, «γιατὶ στὴν πραγματικότητα βρίσκεται στὴ ρίζα της», (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΜΕΜΑΝ, «Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ», ἔκδ. «ΑΚΡΙΤΑΣ», Ἀθήνα 1993², σελ. 30), τὴν ἀκολουθεῖ σὰν ἄλλο προπατορικὸ ἁμάρτημα καὶ τὴν φθείρει ἐσωτερικά, καθιστῶντας την μιὰ ἐντυπωσιακὴ γιὰ τὰ μέτρα τοῦ κόσμου παρουσία, ἀλλὰ ξένη πρὸς τὸ φρόνημα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀφοῦ «θεμέλιός ἐστι τῆς καθ᾿ ἡμᾶς φιλοσοφίας ἡ ταπεινοφροσύνη» (Χρυσόστομος, P.G. 51, 312).  Καὶ ἆραγε δὲν κινδυνεύει ἔτσι νὰ μεταβληθῇ σὲ θεολογία μιᾶς ἄλλης, ἀοράτου ἴσως, Ἐκκλησίας Προτεσταντικοῦ τύπου;»

Την εκκοσμίκευση αυτή την φανέρωσε και αυτός ο Ρωμανίδης με την όλη πολιτεία του, αφού, όντας ιερεύς, κυκλοφορούσε χωρίς ράσα (γι᾿ αυτό και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης δεν του επέτρεπε να λειτουργεί) και επιπλέον, όπως σημείωσα και αλλού, κατέβηκε στην πολιτική ως υποψήφιος βουλευτής ακροδεξιού κόμματος, πράγμα πρωτοφανές στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, και το οποίο οι οπαδοί του, μη μπορώντας με τίποτε να το χωνέψουν, προσπαθούν να το μπαλώσουν με γελοίες υποθέσεις και δικαιολογίες επιπέδου νηπιαγωγείου.


3. Τελικά όντως η επίθεσή μου, όπως ονομάζει την κριτική μου για τον Ρωμανίδη ο pistos, υπήρξε άδικη. Διότι δεν φανέρωσα όλο το μέγεθος των εκτροπών του, κορυφαία από τις οποίες υπήρξε η προδοτική υπογραφή του των ΚΟΙΝΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ με τους Μονοφυσίτες, σε κατά μέτωπον αντίθεση με τις Οικουμενικές Συνόδους. Μια υπογραφή που έχει τρομερό βάρος, διότι αυτός παρέσυρε και τους άλλους Ορθοδόξους αντιπροσώπους να υπογράψουν! Αυτός πρωτοστάτησε και αυτός παρεπλάνησε τους υπόλοιπους, βεβαιώνοντάς τους ότι έχουμε την ίδια πίστη με τους αιρετικούς και επωμιζόμενος έτσι την τρομερή ευθύνη της προδοσίας. Αλλά θα χρειαζόταν πολύ περισσότερος χώρος για να αναφερθώ εκτενέστερα στο μεγάλο αυτό θέμα.

                      Στ.

[pistos]

Καλό θα ήταν επειδή είναι κληρικός της Ορθοδόξου Εκκλησίας να προσφωνείται όπως πρέπει να προσφωνείται δηλ. με το επίθετο πατήρ. Όπως και να το κάνουμε δεν είναι ούτε λαϊκός ούτε φίλος σας !

Ας μην αφήνουμε την εμπάθειά μας να τα ισοπεδώνει όλα. Ο σωστός τίτλος λοιπόν πρέπει να είναι: <<Ο π.Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή>>. Αυτή ως πρώτη παρατήρηση κ.staboz...

[pistos]

Ο Ρωμανίδης δεν είναι τυχαία προσωπικότητα. Εμφανίστηκε στο θεολογικό στερέωμα με ιδέες πρωτότυπες, συναρπαστικές και (κατά το φαινόμενο) παραδοσιακότατες και πατερικότατες. Εγώ, οφείλω να το ομολογήσω, υπήρξα φανατικός μελετητής και θαυμαστής του Ρωμανίδη. Διαβάζοντας πολλές φορές το βιβλίο του ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ έκλαιγα από τη συγκίνηση και τον ενθουσιασμό. Όντως αισθάνεται κανείς συγκλονισμένος μπροστά στο μεγαλειώδες όραμα της Ρωμιοσύνης που ξανοίγεται μπροστά του με τις σκέψεις του Ρωμανίδη. Επί πολλά χρόνια ήμουν σαγηνευμένος από το όραμα αυτό. Χρειάστηκε πολύς χρόνος και κόπος για να μπορέσω να αποδεσμευτώ από την μακάρια νάρκη στην οποία είχα περιέλθει. Διότι ο Ρωμανίδης αυτό επιτυγχάνει: Σε ναρκώνει με το υπέρτατο όραμα της Ρωμιοσύνης και παραδίνεσαι, παύεις πλέον να σκέφτεσαι έστω και στοιχειωδώς λογικά και θεολογικά. Είναι ουσιαστικά ένας μάγος· σε αιχμαλωτίζει, σε υπνωτίζει!
Αρκετοί παράγοντες συνετέλεσαν στο να ανανήψω κάποτε και να αρχίσω να διαβάζω με κριτικό βλέμμα τα κείμενά του. Στην ερώτηση: \"Αυτό γιατί είναι έτσι;\", έπαυσα να δίνω την στερεότυπη απάντηση: \"Επειδή το λέει ο Ρωμανίδης!\". Άρχισα πλέον να αναρωτιέμαι: \"Μα πραγματικά, είναι έτσι; Ας το ερευνήσουμε\". Έτσι ξέφυγα από τον ασφυκτικό κλοιό τού Ρωμανιδικού εντυπωσιασμού και προσπάθησα να σκέφτομαι με το δικό μου μυαλό και όχι με το δικό του.
Και φυσικά τότε είδα λάθη και πλάνες και αυθαιρεσίες που, όταν μου τις υπεδείκνυε κάποιος πριν, γινόμουν έξαλλος και τον απέριπτα με περιφρόνηση ως άγευστο νηπτικής, πατερικής, παραδοσιακής Ρωμαίικης θεολογίας.
Αυτή είναι η προϊστορία μου. Έτσι εξηγείστε και το γεγονός ότι τώρα μιλάω με τέτοιον τρόπο για τον Ρωμανίδη. Απλά κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι ήταν ένας λαοπλάνος στο χώρο της θεολογίας, και αυτό δεν μπορώ να το αντέξω και να το αντιμετωπίσω ήρεμα.

Ο Ρωμανίδης υπήρξε πράγματι μέγας λαοπλάνος. Παρουσίασε σε σύγχρονη εκδοχή το θαύμα της Βυζαντινής (Ρωμαίικης) αυτοκρατορίας και συνήρπασε τις καρδιές των όντως Ρωμιών με την ιδέα που είναι αληθινή και που πάντα βρίσκει απήχηση στον τόπο μας, ότι δηλαδή εδώ και αιώνες εξυφαίνεται σχέδιο εξαφανισμού της Ρωμιοσύνης από τους δυτικούς. Όντως υπάρχει τέτοιο σχέδιο. Ο Ρωμανίδης όμως το σχηματοποίησε και το συστηματοποίησε παρεμβάλλοντας συνδετικούς κρίκους σε ασύνδετα γεγονότα, συμπληρώνοντας με τη φαντασία του τα κενά, παραβλέποντας και αποσιωπώντας τα αντίθετα στοιχεία και παρουσιάζοντας στο τέλος ένα σύνολο συναρπαστικότατο του τύπου «Κώδικας Ντα Βίντσι».
Το κατόρθωμά του είναι μεγαλειώδες, αλλά βέβαια είναι μυθιστόρημα! Με πολλά αναμφιβόλως σωστά στοιχεία, αλλά και με πλήθος φανταστικά ή διαστρεβλωμένα. Τα σωστά στοιχεία και το προβαλλόμενο όραμα ξεγελούν τον αναγνώστη του και τον παρασύρουν σε έναν κόσμο φανταστικό, όπου η λογική παύει να λειτουργεί και όπου σκέφτεται κανείς μόνο με τη σκέψη του μεγάλου δάσκαλου, όπως οι Πυθαγόριοι με τον Πυθαγόρα: «Αυτός έφα»! (Το είπε αυτός, ο Πυθαγόρας δηλαδή. Άρα είναι σωστό!). Ο Ρωμανίδης καλλιέργησε συστηματικά αυτή την εικόνα για τον εαυτό του. Παρουσιαζόταν ως ο μέγας μύστης της αληθινής θεολογίας που ήρθε να ελευθερώσει την αιχμάλωτη Ορθοδοξία. Και αυτό το πέρασε ως αντίληψη στους οπαδούς του, οι οποίοι σαν τον φίλο μας θεωρούν ότι «μας έβγαλε από την βαβυλώνια αιχμαλωσία της σχολαστικής θεολογίας». Σε όσους αμφισβητούσαν το αλάθητό του ήταν αμείλικτος. Τους ύβριζε και τους διέσυρε με απίστευτη μανία. Κάποτε το έκανε αυτό για όλη τη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης, επειδή ενέκρινε μια διατριβή που ερχόταν σε αντίθεση με δικές του θέσεις! Όποιος διαβάσει το μανιακό κείμενό του στο περιοδικό «Θεολογία», κυριολεκτικά θα φρίξει!

Σ\' όλο αυτό το μακροσκελές κείμενο που αποτελεί την 1η από τις 3 παραγράφους του staboz, τί μας λέει στην ουσία.
Στην ουσία μας λέει ότι ο ίδιος, -ο staboz-, πρώτα θαύμαζε τον π.Ρωμανίδη και μάλιστα φερόμενος σαν χαζός έλεγε όπως ο ίδιος ομολογεί <<αυτός έφα>>. Και στην συνέχεια -κάποτε, κάπου και για κάποιους λόγους- τον παράτησε και άρχισε να τον θεωρεί ως λαοπλάνο. Είναι λοιπόν αυτό απόδειξη τί; Τίποτα απολύτως δεν λέει, κανένα στοιχείο δεν προσκομίζει, και απλά μας λέει τις εντυπώσεις και τις περιπετειώδεις εμπειρίες του! Και εμείς τί θέλεις να κάνουμε; Να σε ακολουθήσουμε στον κατήφορό σου; Να αρχίσουμε να λέμε τον μεγάλο έλληνα Θεολόγο π. Ιωάννη Ρωμανίδη, ως λαοπλάνο; Δεν γίνεται! Τί να κάνουμε!
Άδικοι εμείς δεν γινόμαστε! Φέρε στοιχεία περισσότερα! Φέρε αποδείξεις! Μίλα συγκεκριμένα για να μας πείσεις.

Τελικά δεν ήταν ο π.Ρωμανίδης μάγος όπως τον χαρακτηρίζει συκοφαντικά. Απλά το κεφάλι του staboz -για κάποιους λόγους που μόνο ο Κύριος ξέρει- δεχόταν μαγικά τα λεγόμενα του π.Ρωμανίδη.
Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι τον υποστηρίζουν, τον υποστηρίζουν επειδή δέχονται άκριτα και μαγικά τα λεγόμενα του! Αν κάποιος δηλ. δέχεται μαγικά και χωρίς ερευνητική διάθεση τον ορθό λογισμό 1+1=2, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι λάθος το 1+1=2! Λίγη σοβαρότητα κ.staboz!
Αν εσείς ναρκωθήκατε, δεσμευθήκατε, μαγευθήκατε, συναρπαστήκατε, αιχμαλωτιστήκατε σαν χάνος, αυτό δεν σημαίνει ότι φταίει ο π.Ρωμανίδης;; Τόσοι και τόσοι με κριτικότατη σκέψη δέχονται και αποδέχονται την τεράστια συμβολή του π.Ιωάννου στην ανάνηψη της θεολογικής μας πορείας και στην στροφή της στην πατερικότητα της, και ποτέ δεν μετάνοιωσαν γι\' αυτή τους την άποψη. Λοιπόν; Επειδή εσάς σαν ξίνισε ίσως και επειδή δεν ταίριαζε με τις αγκυλώσεις σας τις πνευματικές, σημαίνει ότι φταίει ο π.Ιωάννης; Λίγη σύνεση!

[pistos]

Και φυσικά τότε είδα λάθη και πλάνες και αυθαιρεσίες

Να τις ακούσουμε. Συγκεκριμένα. Όχι αοριστίες.

Αυτή είναι η προϊστορία μου. Έτσι εξηγείστε και το γεγονός ότι τώρα μιλάω με τέτοιον τρόπο για τον Ρωμανίδη. Απλά κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι ήταν ένας λαοπλάνος στο χώρο της θεολογίας, και αυτό δεν μπορώ να το αντέξω και να το αντιμετωπίσω ήρεμα.

Αν δεν μπορείτα να αντιμετωπίζετε τα πράγματα με νηφαλιότητα και δεν μπορείτε να ηρεμήσετε, δεν σας φταίει ούτε ο π.Ιωάννης ούτε εμείς να άκούμε τις συκοφαντίες σας. Πηγαίνετε σε κανένα ερημικό μέρος κάντε προσευχή και βρείτε τα με τον εαυτό σας. Δεν είναι σωστό να πληρώνουμε εμείς τα δικά σας σπασμένα. Δηλ. τα συμπλέγματα σας. Ούτε τα ψυχολογικά σας τραύματα που ο ίδιος προκαλέσατε με τον εγωισμό σας, στον εαυτό σας.



 

Ο Ρωμανίδης όμως το σχηματοποίησε και το συστηματοποίησε παρεμβάλλοντας συνδετικούς κρίκους σε ασύνδετα γεγονότα, συμπληρώνοντας με τη φαντασία του τα κενά, παραβλέποντας και αποσιωπώντας τα αντίθετα στοιχεία και παρουσιάζοντας στο τέλος ένα σύνολο συναρπαστικότατο του τύπου «Κώδικας Ντα Βίντσι».

Να μας πείτε συγκεκριμένα τί αντίθετα στοιχεία αποσιώπησε. Μεχρι τώρα δεν έχω ακούσει κανένα να καταφέρεται κατά του π.Ρωμανίδη ή να μιλάει για αποσιώπηση στοιχείων. Αντίθετα ο π.Ιωάννης ήταν μεγάλης ολκής πανεπιστημιακός διδάσκαλος που δύσκολα θα φθάσουν στο νυχάκι του, οι διάφοροι εμπαθείς θεολόγοι, που έχουν μεταβάλλει την θεολογία σε αφηρημένο φιλοσοφικό στοχασμό!

Ο Ρωμανίδης καλλιέργησε συστηματικά αυτή την εικόνα για τον εαυτό του. Παρουσιαζόταν ως ο μέγας μύστης της αληθινής θεολογίας που ήρθε να ελευθερώσει την αιχμάλωτη Ορθοδοξία.

Αποδείξτε μας αυτό που λέτε με στοιχεία. Διαφορετικά είναι δική σας αυθαίρετη άποψη. Πότε μίλησε για τον εαυτό του; Με ποιές ενέργειες καλλιέργησε όπως λέτε αυτή την εικόνα για τον εαυτό του; Εκτός αν εννοείται το γεγονός ότι με δυναμισμό υποστήριζε τις (πατερικές) απόψεις του και πολεμούσε τον σχολαστικισμό. Αν είναι έτσι τότε να καταδικάσουμε καθένα που υποστηρίζει τις απόψεις του και να δεχόμαστε άκριτα ότι λέει ο κ.staboz!!

Σε όσους αμφισβητούσαν το αλάθητό του ήταν αμείλικτος. Τους ύβριζε και τους διέσυρε με απίστευτη μανία. Κάποτε το έκανε αυτό για όλη τη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης, επειδή ενέκρινε μια διατριβή που ερχόταν σε αντίθεση με δικές του θέσεις! Όποιος διαβάσει το μανιακό κείμενό του στο περιοδικό «Θεολογία», κυριολεκτικά θα φρίξει!

Πότε είπε ότι ήταν αλάθητος;
Ποιές βρισιές χρησιμοποίησε και εναντίον ποιών;
Και ποιά στοιχεία το αποδεικνύουν;
Τι εννοείται διασυρμό;
Φέρτε μας ένα θύμα του διασυρμού του π.Ιωάννη και αποδείξτε μας την μανία του.
Δώστε μας το μανιακό κείμενο να το διαβάσουμε και εμεις για να ...φρίξουμε

Μιλήστε συγκεκριμένα και με στοιχεία. Όχι με ανόητα γενικόλογα, που μόνο τους άσχετους μπορούν να κοροϊδέψουν.

[pistos]

2. Ότι ο Ρωμανίδης «μας έβγαλε από την βαβυλώνια αιχμαλωσία της σχολαστικής θεολογίας» πάει πολύ να το υποστηρίζουμε σήμερα. Φυσικά οι ναρκωμένοι ακόμα από τη Ρωμανίδεια σκέψη το θεωρούν αυτό αδιαπραγμάτευτο. Οι Γιανναρικοί πάλι θεωρούν απελευθερωτή μας τον Δημήτρη Κουτρουμπή, οι Ζηζιουλικοί τον Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα και πάει λέγοντας. Όμως όλοι υπερβάλλουν και μεγαλοποιούν τα ινδάλματά τους και βέβαια κάνουν λάθος. Υπήρξαν πολλές και πολύ μεγάλες μορφές που συνετέλεσαν ώστε η θεολογία μας να αποδεσμευτεί από την πρόσδεσή της στη δυτική θεολογική οπτική, ανάμεσα στους οποίους κορυφαίος φαντάζει ο μέγας θεολόγος π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ.
Η ιστορία ωστόσο δεν τελειώνει εδώ. Διότι η αποδέσμευση αυτή συνοδεύτηκε από νέα, χειρότερη, υποδούλωση. Την υποδούλωση κατά κράτος στο κοσμικό πνεύμα. Η νέα θεολογία είναι πέρα ως πέρα πατερική εξωτερικά, με πλήθος παραπομπές στα πατερικά συγγράμματα. Είναι όμως παντελώς ξένη προς το πνεύμα των Πατέρων.
Το θέμα αυτό το έχω διαπραγματευτεί εκτενέστερα στην εργασία «ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΖΩΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ», απ᾿ όπου παραθέτω εδώ ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα, που βασικά περιέχει τις αντίστοιχες διαπιστώσεις του Σμέμαν. Έγραφα εκεί τα εξής:............

Οι ναρκωμένοι από τον σχολαστικισμό της Δύσεως και έχοντας την έπαρση που δίνει η σχολαστική θεολογία, μπορούν να λένε ό,τι θέλουν για τον π.Ρωμανίδη. Στοιχεία όμως αρνούνται να μας δώσουν. Αρκούνται μόνο σε γενικόλογα του τύπου <<παντελώς ξένη από το πνεύμα των Πατέρων>>.

Όσο για τον π.Φλωρόφσκυ, συμφωνώ ότι και αυτός συντέλεσε, όπως και ο π.Ρωμανίδης στην λύτρωση μας από την βαβυλώνεια αιχμαλωσία του σχολαστικισμού. Ας γνωστοποιήσουμε όμως στον πολύξερο κ.staboz, ότι οι δύο αυτοί επι πολύ καιρό έμεναν στο ίδιο διαμέρισμα στην Αμερική, και ο καθένας ωφελήθηκε και ανδρώθηκε θεολογικά βοηθούμενος από τον άλλο. Και ας του γνωστοποιήσουμε επίσης την αδελφική σχέση του ενός προς τον άλλον, ώστε όταν διώξανε τον ένα (π.Φλωρόφσκυ) από την Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού (στην Αμερική) παραιτήθηκε ο άλλος (π.Ρωμανίδης).

Το τί γράφετε στην εργασία σας δεν μας ενδιαφέρει. Πολλοί λαμβάνουν άσχετα αποσπασματα από μεγάλους θεολόγους για να εντυπωσιάσουν.

Την εκκοσμίκευση αυτή την φανέρωσε και αυτός ο Ρωμανίδης με την όλη πολιτεία του, αφού, όντας ιερεύς, κυκλοφορούσε χωρίς ράσα (γι᾿ αυτό και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης δεν του επέτρεπε να λειτουργεί) και επιπλέον, όπως σημείωσα και αλλού, κατέβηκε στην πολιτική ως υποψήφιος βουλευτής ακροδεξιού κόμματος, πράγμα πρωτοφανές στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, και το οποίο οι οπαδοί του, μη μπορώντας με τίποτε να το χωνέψουν, προσπαθούν να το μπαλώσουν με γελοίες υποθέσεις και δικαιολογίες επιπέδου νηπιαγωγείου.

Αυτά είναι τα μοναδικά στοιχεία που μας δίνει.
Το ότι αρκετές φορές δεν φορούσε ράσα. Αυτό είναι από τα μειονεκτήματα του. Το οποίο δεν είναι και τόσο ουσιώδες. Όμως ήθελε να τονίσει ότι οι εξωτερικοί τύποι (γένια, και ράσα) όταν δεν συνοδεύονται από ορθόδοξο αληθινά φρόνημα είναι χωρίς σημασία. Τι να το κάνουμε να έχει ο άλλος ράσα, γένια, και έχει προτεσταντικό ή παπικό πνεύμα; Δεν αρκούν ούτε τα γένια ούτε τα ράσα για να κάνουν κάποιον ορθόδοξο.

Για το ότι κατέβηκε ως υποψήφιος βουλευτής ας ακούσουμε τις <<γελοίες υποθέσεις και δικαιολογίες επιπέδου νηπιαγωγείου>> από τον staboz, να δούμε τί εννοεί.

Πάντως και το ένα και το άλλο δεν αφορούν το ορθόδοξο πατερικό πνεύμα αλλά εξωτερικές εκδηλώσεις που κάτι ήθελαν να τονίσουν στην κάθε μια περίπτωση. Δεν είναι ουσιαστικά αυτά για να χαρακτηριστεί κανείς ως λαοπλάνος.

[pistos]

3. Τελικά όντως η επίθεσή μου, όπως ονομάζει την κριτική μου για τον Ρωμανίδη ο pistos, υπήρξε άδικη. Διότι δεν φανέρωσα όλο το μέγεθος των εκτροπών του, κορυφαία από τις οποίες υπήρξε η προδοτική υπογραφή του των ΚΟΙΝΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ με τους Μονοφυσίτες, σε κατά μέτωπον αντίθεση με τις Οικουμενικές Συνόδους. Μια υπογραφή που έχει τρομερό βάρος, διότι αυτός παρέσυρε και τους άλλους Ορθοδόξους αντιπροσώπους να υπογράψουν! Αυτός πρωτοστάτησε και αυτός παρεπλάνησε τους υπόλοιπους, βεβαιώνοντάς τους ότι έχουμε την ίδια πίστη με τους αιρετικούς και επωμιζόμενος έτσι την τρομερή ευθύνη της προδοσίας. Αλλά θα χρειαζόταν πολύ περισσότερος χώρος για να αναφερθώ εκτενέστερα στο μεγάλο αυτό θέμα.

Αυτό θέλει ιδιαίτερη επεξεργασία και ανάλυση. Για το τώρα έχω να πώ τα εξης. Ακόμα και αν έγινε αυτό έτσι όπως το παρουσιάζει ο κ.staboz, o π.Ιωάννης δεν κινήθηκε από προδοτική διάθεση ούτε από οικουμενιστικό πνεύμα. Ο π. Ιωάννης πίστευε ότι παρεξηγήσεις και μόνο μας χωρίζουν με τους Μονοφυσίτες. Δηλαδή οι Μονοφυσίτες πιστεύουν Ορθόδοξα αλλά δεν εκφράζονται σωστά, και δεν εννοούν σωστά αυτά που λέμε εμείς. Με λίγα λόγια από σύγχυση των εννοιών των λέξεων βρισκόμαστε σ\' αυτή την διάσταση. Κατα το πνευμα λοιπόν οι μονοφυσίτες, πίστευε ο π.Ιωάννης μέσα στην αγαθότητα του, είναι ορθόδοξοι. Και μόνο έτσι υπέγραψε, αυτή την κοινή δηλωση.

Αρα δεν μπορούμε να τον κατηγορήσουμε ούτε για αιρέση, ούτε για θεολογική πλάνη, ούτε για προδοσία. Μέσα στην καλή θέληση του ενδεχομένως να έσφαλλε.

Επειδή δεν είναι τόσο απλά όσο τα νομίζουν κάποιοι, οι οποίοι με περισσή αναίδεια σηκώνουν το μικρό αναστημα τους και καταφέρονται κατα του γίναντος της Ορθοδοξης Θεολογίας π. Ιωάννου Ρωμανίδη με τέτοιο τρόπο.

Ας διαβάσουν όσοι έχουν φυσικά κάποια θεολογική εξοικείωση την απάντηση του π.Ιωάννου, στην κατηγορία ότι αυτός φταίει που διακινδυνεύτηκε η ακεραιότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στην Μικτή Επιτροπή Αντιχαλκηδόνιων και Ορθοδόξων, την σελίδα: http://www.romanity.org/htm/rom.e.22.oi_antixalkidonoi_den_isan_kai_den_einai_orthodoxoi.htm
Εκεί αναφέρει στο τέλος αφού έχει παραθεσεί την ισχυρή θεολογική επιχειρηματολογία του για τις θέσεις του, με βάση πατερικά κείμενα, ότι:
<<Μεγάλην εντύπωσιν προκαλεί το γεγονός ότι οι γράψαντες τα ανωτέρω ασχολούνται μόνον με το πρόσωπόν μου και με κανένα άλλο μέλος του εν λόγω εν Aarhus της Δανίας διαλόγου του 1964, όπως π.χ. των αειμνήστων Ιωάννου Καρμίρη, Γεωργίου Φλωρόφσκυ, Γερασίμου Κονιδάρη, John Meyendorff, κτλ.>>
Και τελειώνει με τρόπο πολύ ταπεινό που αναιρεί τις φαντασίες του staboz, ότι δήθεν καλλιεργούσε για τον εαυτό του υπερήφανες ιδέες  <<Εν πάση περιπτώσει εάν η Μικτή Επιτροπή Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Ανατολικών Ορθοδόξων Εκκλησιών εις τινά σημεία εκινδύνευσεν την ακεραιότηταν της Ορθοδόξου ημών πίστεως και εάν ο μοναδικός υπεύθυνος είναι ο συγγράφων ταύτα ευπρόσδεκτη είναι κάθε αδελφική καλοπροαίρετος παραίνεσις>>.

[pistos]

Για όσους είναι απροκατάληπτοι και αφανάτιστοι, θα δώσω και τις παρακάτω ιστοσελίδες όπου στην μια είναι τα μεγαλειώδη έργα του. Στην άλλη μεγάλες προσωπικότητες της Θεολογίας και της Εκκλησίας μιλάνε για τον π.ΙΩΑΝΝΗ ΡΩΜΑΝΙΔΗ, η μνήμη του οποίου ας είναι ΑΙΩΝΙΑ , εις πείσμα των συκοφαντών του και των θελόντων να σπιλώσουν την ιερή του μνήμη.

Επικήδειοι: http://www.romanity.oodegr.com/parartima.html

και τα έργα του:http://www.romanity.org/conte.htm

[staboz]

Παρακαλώ, σ᾿ αυτήν εδώ την ενότητα ας μην γράφει κανείς άλλος (επί του παρόντος τουλάχιστον), πλήν του pistos και εμού. Για τον λόγο αυτό θα διαγράψω τις ήδη γενόμενες τοποθετήσεις της Ξένιας και του Μάριου.
Λυπάμαι μόνον που ο φίλος μας ήδη έχει εκτραπεί σε ύβρεις.

Ας μείνει επομένως η παρουσίαση αυτή των θέσεών μας ασχολίαστη, για να γίνεται φανερό και το αντίστοιχο ήθος.

[ρωμηός]

Για να γίνει λίγο πιο συγκεκριμένος ο διάλογος (και να με συγχωρείτε για την παρεμβολή μου... άλλωστε υπήρξα και γω μελετητής των έργων του Ρωμανίδη, τον οποίο και εθαύμαζα) θα ήθελα να παραθέσω στην αγάπη σας ένα παράδειγμα, απτό και κατανοητό. Θα σας καταθέσω δύο αποσπάματα, όπου για το ίδιο ζήτημα μιλάει στο μεν πρώτο ο παπαΓιάννης ο Ρωμανίδης στο δε δεύτερο ένας άλλος θεολόγος συγγραφέας (η επιλογή του δευτέρου δεν είναι τυχαία - ίσασιν οι μεμυημένοι...). Στο απόσπασμα αυτό γίνεται λόγος για το βάπτισμα και για το ποιοί είναι μέλη της Εκκλησίας και ποιοί όχι.

Το πρώτο απόσπασμα εμπεριέχεται στην Εισαγωγή της Δογματικής του παπαΓιάννη και αποτελεί αναδημοσίευση από τον τόμο \"Ορθοδοξίας, Ελληνισμός, πορεία στην 3η χιλιετηρίδα\" της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου (1996) με τίτλο: \"Η θρησκεία είναι νευροβιολογική ασθένεια, η δε Ορθοδοξία η θεραπείας της\"!

Εκεί ο αείμνηστος π.Ιωάννης λέγει:

\"Πιστός με το βάπτισμα του ύδατος μη εισελθών ακόμη εις την κατάστασιν του φωτισμού, δηλαδή εις το βάπτισμα του Πνεύματος, και ως εκ τούτου ουχί ακόμη μέλος του σώματος του Χριστού και του «βασιλείου ιερτεύματος.» Δια τούτο και λέγεται ιδιώτης, αφού ιδιωτεύει.\"
Για το αντίστοιχο ζήτημα πήρα \"τυχαία\" ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο ενός θεολόγου που λέγει τα εξής:

\"Όλοι οι πιστοί -οι συγκροτούντες την Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού - συναποτελούν μία κοινωνία αδελφικής ζωής... Όλοι οι πιστοί λαμβάνοντες το Άγιο Βάπτισμα και το Χρίσμα γίνονται \"βασιλείς και ιερείς\" του Θεού\".

Βλέπεις αδελφέ εδώ από ένα από τα πιο τρανταχτά και σπουδαιότερα ζητήματα της Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας μας. Βλέπεις πως ο παπαΓιάννης πια με την άνευ μέτρου ενασχόληση και τον μονισμό που επέδειξε με τον \"δοξασμό\", τη \"θέωση\" έφτασε στο σημείο να μηδενίζει τα μυστήρια της ΕΚκλησίας λέγοντας πως το Άγιο Βάπτισμα δεν γεννά πιστούς στη Βασιλεία του Θεού, δεν γεννά Ουρανοπολίτες αλλά απλά ιδιώτες. Αυτή η παραγνώρηση ενός εκ των βασικοτάτων μυστηρίων της Εκκλησίας μας σαφώς συνιστά εκτροπή και αλλοίωση της Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας μας.

Σε ερωτώ λοιπόν αδελφέ ποιό από τα δύο στέκει θεολογικά?

ΥΓ. Υπάρχουν πολλά ακόμα... Κάποτε επιχείρησα να συλλέξω κάποια τέτοια μαργαριτάρια αλλά δυστυχώς ἑπιλήψει με διηγούμενον ο χρόνος\".

[auxsvr]

Χαίρετε,

Αντιγράφω από το το λόγο Ι\'  του Αγίου Συμεών του νέου θεολόγου (P.G 120) (του οποίου «διατυπώσεις τινες και εκφράσεις [] μαρτυρούσι επίδρασιν εκ των Μεσσαλιανών» (!) κατά τον Τρεμπέλα... (Ορθοδοξία και Δύση στη νεώτερη Ελλάδα, Χρήστου Γιανναρά, εκδ. Δόμος, 2006)):

Μηδέ εἴπῃ τις· «Ἐγώ ἀπό τοῦ ἁγίου βαπτίσματος τόν Χριστόν λαβών ἔχω», ἀλλά μανθανέτω ὅτι οὐχί πάντες οἱ βαπτιζόμενοι λαμβάνουσι διά τοῦ βαπτίσματος τόν Χριστόν, μόνοι δέ οἱ βεβαιόπιστοι καί ἐν γνώσει τελείᾳ ἤ καί προκαθάρσει ἑαυτούς εὐτρεπίσαντες καί οὕτως ἐλθόντες ἐπί τό βάπτισμα. Καί τοῦτο εἴσεται ὁ ἐρευνῶν τάς Γραφάς ἀπό τῶν ἀποστολικῶν λόγων καί πράξεων· γέγραπται γάρ· «Ἀκούσαντες δέ οἱ ἐν Ἱερουσαλύμοις ἀπόστολοι ὅτι δέδεκται ἡ Σαμάρεια τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλαν πρός αὐτούς τόν Πέτρον καί Ἰωάννην, οἵτινες καταβάντες προσηύξαντο περί αὐτῶν ὅπως λάβωσι Πνεῦμα Ἅγιον· οὔπω γάρ ἦν ἐπ᾿ οὐδενί αὐτῶν ἐπιπεπτωκός, μόνον δέ βεβαπτισμένοι ὑπῆρχον εἰς τό ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τότε ἐπετίθουν τάς χεῖρας ἐπ᾿ αύτούς καί ἐλάμβανον Πνεῦμα Ἅγιον». Εἶδες πῶς οὐ πάντες οἱ βαπτιζόμενοι εὐθύς τό Ἅγιον Πνεῦμα λαμβάνουσιν; Ἔμαθες παρά τῶν ἀποστόλων ὅτι, καί πιστεύσαντές τινες καί βαπτισθέντες, τόν Χριστόν διά τοῦ βαπτίσματος οὐκ ἐνεδύσαντο; Εἰ γάρ τοῦτο ἐγένετο, οὐκ ἄν μετά ταῦτα εὐχῆς καί τῆς
τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐδεήθησαν ἐπιθέσεως· λαμβάνοντες γάρ Πνεῦμα Ἅγιον, τόν Κύριον Ἰησοῦν ἐλάμβανον. Οὐ γάρ ἄλλο ὁ Χριστός καί ἄλλο τό Πνεῦμα· καί τίς τοῦτο φησίν; Αὐτός ὁ Θεός Λόγος τῇ Σαμαρείτιδι (302) προσειπών· «Πνεῦμα ὁ Θεός». Εἰ οὖν ὁ Χριστός Θεός, πνεῦμα κατά τήν τῆς θεότητος φύσιν ἐστίν καί ὁ ἔχων αὐτόν, Πνεῦμα Ἅγιον ἔχει· ὁ δέ τό Πνεῦμα ἔχων, αὐτόν πάλιν ἔχει τόν Κύριον, καθώς καί ὁ Παῦλός φησι· «Τό δέ Πνεῦμα ὁ Κύριος ἐστι».

Γενικότερα, θέση του Συμεών είναι ότι αν δεν αντιλαμβάνεσαι ότι φέρεις το Πνεύμα, δεν το φέρεις. Είναι προφανές τίνος η άποψη συμφωνεί με το προηγούμενο απόσπασμα. Ο άγιος μιλά ξεκάθαρα, απορώ γιατί τίθεται καν τέτοιο ζήτημα.

Θα ήθελα να αναφερθώ και εγώ στον κ. staboz, καθώς θεωρώ τον π. Ρωμανίδη ως πατέρα. Έτυχε πριν από καιρό να πέσει στα χέρια μου το βιβλίο του με τη μετάφραση του λόγου περί ιερώς ησυχαζόντων του Γρηγορίου Παλαμά και κυριολεκτικά μου άνοιξε τα μάτια. Ο λόγος του Ρωμανίδη μοιάζει πολύ με το λόγο των Πατέρων στο ότι ανάβει τέτοια φλόγα, που μπορεί να ανάψει μόνο το Πνεύμα, αυτός με βοήθησε να δω (να πάθω και να μάθω) το πώς νίκησε ο Χριστός το θάνατο. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε, αυτό φαίνεται στην ολοκληρωτική αποτυχία της θεολογίας των Τρεμπέλα, Ανδρούτσου, κ. ά. να βοηθήσουν τον άνθρωπο να αναγεννηθεί, η θεολογία αυτού του τύπου είναι απλή φιλοσοφία, οδηγεί πολύ δύσκολα στη σωτηρία και πλάθει ανθρώπος κουρασμένους, που δεν έχουν πυξίδα στη ζωή το Χριστό αλλά ακολουθούν άκριτα ένα εγχειρίδιο, δηλαδή τον συγγραφέα του.

Σχετικά με τις ιστορικές του μελέτες δεν μπορώ να σχολιάσω, αν γίνετε πιο συγκεκριμένος θα το ψάξω το θέμα. Όπως και να \'χει, ο Ρωμανίδης ασχολούνταν με την ιστορία από τότε που έγραψε το «Προπατορικό αμάρτημα», προσπαθούσε να αντιληφθεί με ποιο τρόπο ο σατανάς πέτυχε το σχίσμα της Εκκλησίας, αυτό είναι ουσιαστική προϋπόθεση ώστε να γίνει η επανένωση των σχισματικών. Δεν βλέπω το λόγο που αναφέρετε ότι «κόλλησε» στη Ρωμηοσύνη, αν δεν γνωρίζει κανείς την ιστορία της εποχής του σχίσματος δεν μπορεί να ερμηνεύσει τα αίτια ούτε να βρει κοινή γλώσσα επικοινωνίας με τους Δυτικούς. Σχετικά με την εμμονή για «η Εκκλησία ως θεραπευτήριο ψυχασθενών και η μετοχή σ᾿ αυτήν μόνο των κεκαθαρμένων.», αυτή είναι «εμμονή» των Πατέρων αδιακρίτως, απ\' όσο γνωρίζω. Κάνω λάθος;

«Από κεί και πέρα αποδιοργανώθηκε εντελώς η σκέψη του και οδηγήθηκε από την μία πτώση στην άλλη, με αποκορύφωμα την υπογραφή των δύο ΚΟΙΝΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ με τους Αντιχαλκηδόνιους (Μονοφυσίτες), που ουσιαστικά αποτελούν προδοσία της πίστεως.» Σύμφωνα με το Ρωμανίδη, την ίδια ομολογία («προδοσία πίστεως») υπέγραψαν διακεκριμένοι καθηγητές θεολογίας της εποχής, συμπεριλαμβανομένων Τρεμπέλα και Φλωρόβσκι. Ο Ρωμανίδης πίστευε ότι η διαφορά μας είναι διαφορά στον τρόπο έκφρασης και όχι ουσίας (δόγμα), κάτι που εγώ δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω, και εσείς δεν σχολιάζετε. Παρεμπιπτόντως, ποιες είναι οι άλλες πτώσεις στις οποίες οδηγήθηκε;

«Αυτών τα σώματα διατηρούνται τοιουτοτρόπως αφού η νοερά ενέργεια τους συνεχίζει να στροφαλίζεται κυκλικώς εντός της καρδίας τους εν κοινωνία με την θεωτικήν ενέργειαν της Αγίας Τριάδος. Πιθανόν, θα ημπορούσαμεν να δούμεν τον στροφαλισμόν αυτόν με μαγνητικό αξονικό τομογράφο. Φαίνεται ότι έχουν δίκαιον εκείνοι πού πιστεύουν ότι αι μέλαναι οπαί ευρίσκονται όχι μόνον εις το κέντρον των Γαλαξιών δίνοντες εις αυτάς την κυκλικήν τους κίνησιν, αλλά και εις μικροσκοπικά μεγέθη παντού εις το σύμπαν και αναμεσά μας και μέσα μας.»
Ο Ρωμανίδης εδώ προσπαθεί να εξηγήσει τον τρόπο που δρα η θεία Χάρις στην ύλη, εν προκειμένω σε μικρή κλίμακα στο σώμα του ανθρώπου και σε μεγάλη κλίμακα στο σύμπαν. Δεν μπορώ να κρίνω αν έχει δίκιο αυτή τη στιγμή, το πείραμα εν πάσει περιπτώσει είναι απλό να γίνει, αν και δεν γνωρίζω πώς θα μπορούσε να ερμηνεύσει κανείς το αποτέλεσμα με ακρίβεια. Εδώ φαίνεται κατά τη γνώμη μου η τεράστια απόσταση στον τρόπο σκέψης των Πατέρων και της εμπειρικής γνώσης τους σε σχέση με το σχολαστικισμό και τη θεολογία των βιβλίων και των πανεπιστημίων, ή αλλιώς του γλυκού νερού. Ο Ρωμανίδης προτείνει τρόπο να αποδειχθεί πειραματικά η αιτία (όσο φαίνεται στην κτίση, δεν αναφέρομαι στη θεία ενέργεια εδώ) της αφθαρσίας των λειψάνων, προτείνει ερμηνεία για την ύπαρξη τάξης εκεί που ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα υπήρχε αταξία σύμφωνα με τους νόμους της φύσης. Για να πει κάποιος «Βλακώδης είναι. Και δεν είναι απλά βλακώδης, είναι βλακώδης σε φρικιαστικό, σε εξοργιστικό βαθμό!» πρέπει να έχει ιδία πείρα του γεγονότος της θέωσης ή γνώση λόγων αγίων που συμφωνούν με αυτά τα λόγια, και γνώση των επιστημονικών δεδομένων σχετικά με την εμφάνιση τάξης στην κτίση. Τέτοια πείρα και γνώση δεν επιδεικνύετε με το λόγο σας μέχρι στιγμής.

«Την εκκοσμίκευση αυτή την φανέρωσε και αυτός ο Ρωμανίδης με την όλη πολιτεία του, αφού, όντας ιερεύς, κυκλοφορούσε χωρίς ράσα» Μία ερμηνεία είναι αυτή, άλλη ερμηνεία είναι ότι υπήρχε αιτία να κάνει το Ρωμανίδη να υφίσταται τις κατηγορίες ανθρώπων άδικα σχετικά με αυτό το θέμα. Η εκκοσμίκευση του κλήρου έχει ως περιεχόμενο την αλλοτρίωση της διδασκαλίας περί τη σωτηρία και την αναγωγή της σε ηθικιστική ιδεολογία, η οποία είναι εξ ορισμού υποκρισία. Όταν κάποιος σκανδαλίζεται βλέποντας επίσκοπο σε πολυτελή λιμουζίνα, δεν είναι το αυτοκίνητο καθ\' αυτό που συνιστά εκκοσμίκευση, είναι ο τρόπος ζωής που συνεπάγεται η μετακίνηση με αυτό. Δεδομένου ότι η γενίκευση από την παρατήρηση στον τρόπο ζωής στη μία περίπτωση είναι βάσιμη (δημοσιεύματα εφημερίδων) και στην άλλη έωλη (ζωή μοναχού κατά μαρτυρίες, τα γραπτά φανερώνουν πόθο Χριστού), η πρώτη περίπτωση μπορεί να χαρακτηριστεί εκκοσμίκευση και η δεύτερη όχι.

«κατέβηκε στην πολιτική ως υποψήφιος βουλευτής ακροδεξιού κόμματος, πράγμα πρωτοφανές στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, και το οποίο οι οπαδοί του, μη μπορώντας με τίποτε να το χωνέψουν, προσπαθούν να το μπαλώσουν με γελοίες υποθέσεις και δικαιολογίες επιπέδου νηπιαγωγείου.» Υπαινίσσεστε εδώ ότι ήταν ακροδεξιός, επομένως πρέπει να είστε σε θέση να δείξετε πώς συμβιβάζεται αυτό με τα γραπτά του γενικότερα, τον τρόπο ζωής, και το ότι δεν διορίστηκε στην έδρα που εξελέγη στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης για δύο χρόνια, κατηγορούμενος ότι ήταν κομμουνιστής. Δεν γνωρίζω καλά την ιστορία της περιόδου, κρίνοντας όμως από τα χρόνια που έπονται βρίσκω λόγους να στηρίξω την απόφαση αυτή του Ρωμανίδη, μπορεί αν βρισκόμουν στη θέση του να έκανα και εγώ το ίδιο.

« Και απ᾿ ότι φαίνεται σύντομα θα μου χρειαστούν, δεδομένου ότι η ρωμανιδική κομπανία ετοιμάζεται να εκδόσει την αλληλογραφία Ρωμανίδη-Τρεμπέλα για να χτυπήσουν τον Τρεμπέλα.» Κρίμα, εδώ χάνετε κάθε πρόσχημα κριτικής επί τη θεολογία και αποκαλύπτετε την εμπάθειά σας.
Από την ιστορία των παρεκκλησιαστικών οργανώσεων στην Ελλάδα συμπεραίνω ότι ο μόνος λόγος να προσπαθεί κάποιος να μειώσει την ουσιώδη μεταβολή που συντελέστηκε με την εμφάνιση των έργων του Ρωμανίδη στην ελληνική θεολογία είναι ότι βρίσκεται σε κοινωνία με τις οργανώσεις αυτές. Ο φανατισμός με τον οποίο αντέδρασε ο Τρεμπέλας στη διδακτορική διατριβή του Ρωμανίδη δικαιολογείται από το ότι η ορθοδοξία είναι στην ουσία της αντίθετη με το σκοπό των οργανώσεων αυτών. Αυτό φαίνεται πολύ απλά στο ότι η ορθοδοξία βοηθά τον άνθρωπο να γίνει πραγματικά ελεύθερος ώστε να αναγεννηθεί εν Χριστώ, ενώ οι οργανώσεις αποσκοπούν στο να επιβιώσουν χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε μέσο, ακόμη και την αίρεση (στην ουσία, όχι στους τύπους), πόσο μάλλον τη χειραγώγηση των πιστών τους, Ο Ρωμανίδης το διαλαλούσε αυτό όπου βρισκόταν, αποκαλύφθηκε πλήρως ότι είχε δίκιο με την επιστολή της ιεράς κοινότητας του Αγίου Όρους σχετικά με το τελευταίο έργο του Τρεμπέλα «Μυστικισμός-Αποφατισμός. Καταφατική θεολογία», στην οποία ουσιαστικά επιβεβαιώνεται ότι ο Τρεμπέλας δεν είναι ορθόδοξος!

Είμαι έτοιμος να δεχτώ ότι κάνω λάθος στα προηγούμενα, αν μου δείξετε πού είναι το λάθος αυτό. Προηγουμένως όμως θέλω να εξηγήσετε για ποιο λόγο έχετε τόση εμπάθεια προς τον π. Ρωμανίδη. Το ότι έκανε, αν έκανε, ιστορικά σφάλματα δεν είναι η αιτία.

[staboz]

Μόλις τώρα είδα το κείμενο του αγαπητού auxsvr.
Πρώτα-πρώτα να σε καλωσορίσω και στη συνέχεια να ευχαριστήσω για την παρέμβασή σου.
Απαντώ με συντομία στις παρατηρήσεις σου:

1.   Το παράδειγμα που αναφέρει ο άγιος Συμεών ουσιαστικά βεβαιώνει ότι για να γίνουν μέτοχοι των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος οι πιστοί δεν αρκούσε το Βάπτισμα. Έπρεπε να δεχθούν την επίθεση των χειρών των Αποστόλων για να λάβουν αυτά τα χαρίσματα. Αντίστοιχα και οι σημερινοί πιστοί λαμβάνουμε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος όχι διά του Βαπτίσματος αλλά με το Ιερό Μυστήριο του αγίου Χρίσματος, το οποίο τελείται αμέσως μετά το άγιο Βάπτισμα. Άλλο ότι για να ενεργοποιηθούν αυτά τα χαρίσματα απαιτείται και ο πνευματικός αγώνας του πιστού. Γενικώς οι θέσεις του αγίου Συμεών έχουν στο σημείο αυτό μία μονομέρεια, λόγω της πολεμικής που δεχόταν από τους ίδιους τους μοναχούς της Μονής του, οι οποίοι ζούσαν ράθυμη ζωή, και τους οποίους ο άγιος προσπαθούσε να αφυπνίσει, λέγοντάς τους ότι δεν πρέπει να επαναπαύονται στο ότι είναι βαπτισμένοι, αλλά να αγωνίζονται ώστε πράγματι και ενεργεία να έχουν τον Χριστό ένοικο των ψυχών τους.
2.   Για το ποιού η θεολογία βοηθεί τον πιστό να αναγεννηθεί (Τρεμπέλα ή Ρωμανίδη) έχεις αδικήσει τον Τρεμπέλα, όσο δεν μπορείς να φανταστείς! Προφανώς εξ αγνοίας, δεν το αμφισβητώ αυτό. Δεν κάνεις τον κόπο να διαβάσεις έστω λίγες σελίδες ας πούμε από το βιβλίο του Τρεμπέλα «ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΛΑΤΡΕΙΑΝ ΜΑΣ», για να δεις τι σημαίνει θεολογία που αναγεννά τον άνθρωπο... Κρίμα που τόσο λίγα γνωρίζεις για τον πραγματικά μεγάλο αυτό άνδρα!
3.   Για τις ιστορικές μονομέρειες του Ρωμανίδη θα χρειαζόταν ολόκληρη μελέτη. Έχουν πάντως γίνει αντικείμενο εκτενών συζητήσεων και εντόνων επικρίσεων από πολλούς και σημαντικούς ερευνητές. Όμως δεν χρειάζεται να κάνει κανείς τόσο μεγάλες έρευνες. Μια προσεκτική προσωπική μελέτη με ελάχιστα κριτικό βλέμμα των έργων του Ρωμανίδη αρκεί για να φανερώσει το μέγεθος των αυθαιρεσιών του.
4.   Τα περί των Αντιχαλκηδονίων τα αγνοείς πλήρως. Ο Τρεμπέλας και ο Φλωρόφσκυ είχαν πεθάνει 10ετίες πριν υπογραφούν οι προδοτικές ΚΟΙΝΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ! Αυτό που υποστηρίζει ο Ρωμανίδης είναι ότι και οι δύο αυτοί έλαβαν μέρος στον ΔΙΑΛΟΓΟ, όχι ότι υπέγραψαν τις ΔΗΛΩΣΕΙΣ! Πώς να τις υπογράψουν, αφού δεν ζούσαν! Και πώς να τις υπογράψουν, αφού διαφωνούσαν! Ο Τρεμπέλας με ειδική μελέτη του με τον τίτλο «ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΝ AARHUS ΔΙΑΣΚΕΨΕΩΣ», επικρίνει σφοδρότατα τα λάθη των Ορθοδόξων κατά την πρώτη ανεπίσημη συνεδρία με τους Αντιχαλκηδόνιους. Το ίδιο έκανε και με εισήγησή του στη δεύτερη Συνεδρία. Αν θέλεις, φίλτατε, αναζήτησε το βιβλίο μου «ΤΑ ΑΙΩΝΙΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΧΑΛΚΗΔΟΝΙΟΙ» και μελέτησέ το. Υπάρχουν τα πάντα με αδιάσειστα στοιχεία.
5.   Ότι μέλη της Εκκλησίας είναι μόνο οι κεκαθαρμένοι, αυτό κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν το έχει διδάξει. Κάνεις λοιπόν βαρύτατο σφάλμα γράφοντας: «Σχετικά με την εμμονή για «η Εκκλησία ως θεραπευτήριο ψυχασθενών και η μετοχή σ᾿ αυτήν μόνο των κεκαθαρμένων.», αυτή είναι «εμμονή» των Πατέρων αδιακρίτως, απ\' όσο γνωρίζω. Κάνω λάθος;»; Κάνεις πραγματικά πολύ μεγάλο λάθος! Τέτοια «εμμονή» είχαν διάφοροι αιρετικοί, ποτέ όμως οι Πατέρες. Είναι γνωστές αρκετές αιρέσεις με παρόμοιες αντιλήψεις. Οι Μοντανοί, οι Νοβατιανοί, οι Βογόμιλοι και οι νεώτερες αιρέσεις των «Καθαρών» στη Δύση. Οι τελευταίες χώριζαν τους πιστούς σε δύο τάξεις: Τους «αποστόλους» (perfecti, τελείους) και τους ιδιώτες (απλούς πιστούς). Ακριβώς σαν τον Ρωμανίδη. Τραγικότατο λάθος!
6.   Για την αντίληψη του Ρωμανίδη περί αξονικής τομογραφίας των ιερών λειψάνων για να φανεί η Θεία Χάρις... λυπάμαι δεν θα απαντήσω. Οφείλω να κρατήσω ένα επίπεδο στις θέσεις μου. Δεν θά ᾿θελα να επαναλάβω εδώ τους χαρακτηρισμούς που ήδη έχω κάνει. Και που δυστυχώς είναι πολύ επιεικείς μπροστά στο μέγεθος του ατοπήματος.
7.   Αν η αποβολή του ράσου από τον Ρωμανίδη δεν θεωρείται εκκοσμίκευση, φίλτατε auxsvr, λυπάμαι και γι᾿ αυτό. Απέχουμε πολύ στα κριτήριά μας. Το ίδιο και για την κάθοδο του Ρωμανίδη στην πολιτική με ακροδεξιό μάλιστα κόμμα. Αφού μπορείς και τα δικαιολογείς όλα αυτά, μπράβο σου! Πραγματικά, μπράβο σου! Φανερώνεις πόσο πραγματικά ελεύθερος, όπως διατείνεσαι, είσαι! Τόσο πολύ δεν βλέπεις λοιπόν; Κρίμα!
8.   Για την επιστολή της Κοινότητος του Αγίου Όρους θα ήταν καλό να διαβάσεις πόσο μετάνιωσε γι' αυτό ο π. Θεόκλητος Διονυσιάτης, που ομολογεί σε συζήτησή του με φοιτητές που δημοσιεύτηκε στον ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ ότι παρασύρθηκε από τον τότε ηγούμενο της Μονής Σταυρονικήτα π. Βασίλειο Γοντικάκη και δέχτηκε να υπογράψει ως Πρωτεπιστάτης το κείμενο αυτό.
9.   Για τον ουσιώδη λόγο που κατά τη γνώμη σου εξηγεί την αντίθεσή μου προς τον Ρωμανίδη και που όπως λες είναι η κοινωνία με τις οργανώσεις, μάθε ότι εγώ δεν έχω απλώς κοινωνία. Είμαι μέλος της Αδελφότητος «Ο ΣΩΤΗΡ». Αυτό όμως δεν είναι ο λόγος της αντίθεσής μου, διότι, όπως ήδη έχω γράψει, επί πολύ διάστημα ήμουν φανατικός ακόλουθος του Ρωμανίδη όντας μέλος της Αδελφότητος! Αν κάπου μιλάω με εμπάθεια, όπως γράφεις, αυτό δεν οφείλεται στο ότι είμαι μέλος της Αδελφότητος, αλλά στο ότι υπάρχει μια πραγματική τύφλωση πολλών ως προς τα κραυγαλέα ατοπήματα του Ρωμανίδη. Κάπου δεν αντέχει κανείς και ξεσπάει! Σύμφωνοι, θα έπρεπε να είμαι πιο συγκρατημένος! Απλώς είμαι αγανακτισμένος και παρασύρομαι.
                                         Στ. Μποζοβίτης

ΥΓ. Σχετικές ενότητες στο Φόρουμ:
1.http://www.sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=4191#p4191
2.http://www.sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?id=820

[parmenas]

Το θέμα Ρωμανίδη είναι τεράστιο!

Η ανάλυση του περί Φιλιοκβε είναι εξαιρετικα τεκμηριωμενη και μου εχει λυσει τα ερωτηματα μου για το θεμα.  

Επισης πολυ καλη ειναι και η επιτομη δογματικη του που εχει εκδοσει π. Γ. Δραγας.  Με την εννοια οτι αναφερεται σε βασικα πραματα με πολυ κατανοητο τροπο.

Σιγουρα υπαρχουν ακροτητες στα περι Ρωμιοσυνης, αγιων και λειψανων (απολυτοποιησης), μια ταση υποβαθμισης των μυστηριων.  Νομιζω οτι πραγματικά εχει πει χαζομαρες, αλλα και πολυ σπουδαια πραματα.  Νομιζω και ο π. Μεταλληνος ακροβατει σε καποια πραματα ακολουθωντας το Ρωμανιδη.  Εχει πει εξαιρετικα πραματα, αλλα λεει και καποια πραματα χωρις ειδικη γνωση (πχ. οτι στην παραδοση της Εκκλησιας δεν υπαρχει ο θεσμος του αγαμου κληρικου εν τω κοσμω, πραγμα τελείως ανιστόρητο)

Κατα τη γνωμη μου η συμβολη του Ρωμανιδη ειναι θετικη.

Για τα περι της περιβολης του, περι συμμετοχης σε πολιτικη παραταξη, νομιζω πρεπει να τα δουμε πιο φιλανθρωπα.  Ο ανθρωπος μεγαλωσε στη Ν. Υορκη, με οτι αυτο συνεπαγεται.

Θεωρω απιθανο, εχοντας διαβασει την αλληλογραφια του, ο ανθρωπος αυτος να μην ειχε φοβο Θεου.  Εχω ακουσει οτι πολεμουσε με δαιμονες, όπως οι ασκητες.

Νομιζω οτι επιβάλλεται να τον δουμε κριτικά, αλλα και ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΑ.

[ioannis40]

Οι φωτιές στο Σύνταγμα δεν είναιτίποτε μπροστά σ΄αυτές εδώ.

«καὶ σήμερον νεώτεροι οἱ πλήρεις παθῶν βαττολογοῦσι καὶ δογματίζουσι περὶ τῶν μυστηρίων τῆς ἀπαθείας ἀφόβως». Μήπως δεν του δώσαμε την δέουσα προσοχή αγαπητοί;

Γράφει ο μακάριος Ιωάννης: \"Και το γεγεννημένον εκ του πνεύματος πνεύμα εστιν. Μή θαυμάσης ότι είπόν σοι, Δεί υμάς γεγεννηθήναι άνωθεν. Το πνεύμα ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙ πνεί και την φωνή αυτού ακούεις, αλ΄ουκ οίδας πόθεν έρχεται και πού υπάγει. ούτως εστίν πας ο γεγεννημένος εκ πνεύματος\".

Και αλλού: \"Ο πιστεύων εις εμέ καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος. τούτο δε είπεν περί του πνεύματος ο έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύσαντες εις αυτόν\".

Και ο εξίσου μακάριος Παύλος: \"Ο δέ καρπός του πνεύματος εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραϋτης, εγκράτεια, κατα των τοιούτων ουκ έστι νόμος\".

Τα Μυστήρια είναι τα μέσα για να γίνουμε θεοφόροι, δεν σημαίνει ότι επειδή μετέχουμε σ΄αυτά ότι κάναμε και κάτι. Αν είμαστε θεούμενοι φαίνεται απο τους καρπούς μας, όπως είπε και ο Κύριος. Άλλωστε δεν υπάρχουν Μυστήρια αλλά, το Μυστήριο του Θεού, για το οποίο μιλάνε αυτοί που φθάσανε στην απάθεια. Εμείς έχουμε πλάνη αν τα σωστά μας κρύβουν κατάσταση πάθους. Άλλωστε το κορυφαίο Μυστήριο είναι αντί για θεραπεία μας, γίνεται ο θάνατός μας, κατάκριμα.

\"Λoιπόv, για vα ξεκιvήσoυμε με τα γvωρίσματα της σημεριvής επoχής. Πρώτo γvώρισμα. Τo σημεριvό παιδί και o έφηβoς σημαδεύεται από απoυσία σχετικώv παραστάσεωv γύρω από τov Θεό και τηv Εκκλησία. Και τίπoτε δεv είvαι αυτovόητo πια. Αυτό πoυ στηv παραδoσιακή κoιvωvία ήταv αυτovόητo και κατακτημέvo, ότι κάθε παιδί θα είχε πάρει μερικά πράγματα από τo σπίτι τoυ, λίγα ή πoλλά, αλλά και αυτά πoυ δεv θα είχε πάρει από τo σπίτι τoυ θα τα είχε ζήσει στηv ζωή της Κoιvότητας, στηv ζωή τoυ χωριoύ ή της πόλης, της εvoριακής πόλης, αλλά πάvτως μία ζωή η oπoία χαρακτηριζόταv από επικέvτρωση γύρω από τηv Εκκλησία, σήμερα δεv υπάρχει αυτό. Και επoμέvως τίπoτα δεv είvαι αυτovόητo. Οταv λέμε τίπoτε, εvvooύμε τίπoτε. Δηλαδή θα έχoυμε παιδιά μπρoστά μας τα oπoία μόvo τυπικά είvαι βαφτισμέvα και χρισμέvα. Στηv πραγματικότητα κάπoια από αυτά τα παιδιά βρίσκovται στo επίπεδo αvθρώπωv πoυ δεv άκoυσαv πoτέ για τo παραμικρό. Οχι μόvo αυτό, αλλά μπoρεί vα έχoυv ακoύσει και λάθoς αυτά τα λίγα πoυ άκoυσαv.\".
π. Βασίλειος Θέρμος:  <<Το παιδί που κατηχούμε σήμερα>>. Από την Αποστολική Διακονία στο θέμα: <<Θεολογία και Ζωή>>.
 Αυτό να μας απασχολεί και να στρέψουμε το βλέμμα μας.

[ioannis40]

<<5.    Ότι μέλη της Εκκλησία είναι μόνο οι κεκαθαρμένοι αυτό κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν το έχει διδάξει.>>
Μία ερώτηση και μία απάντηση: \"Οι αιρετικοί και οι αλλόθρησκοι είναι ή όχι μέλη της Εκκλησίας Του;\".

Ευχαριστώ. ioannis40

[staboz]

Όσο για τον π.Φλωρόφσκυ, συμφωνώ ότι και αυτός συντέλεσε, όπως και ο π.Ρωμανίδης στην λύτρωση μας από την βαβυλώνεια αιχμαλωσία του σχολαστικισμού. Ας γνωστοποιήσουμε όμως στον πολύξερο κ.staboz, ότι οι δύο αυτοί επι πολύ καιρό έμεναν στο ίδιο διαμέρισμα στην Αμερική, και ο καθένας ωφελήθηκε και ανδρώθηκε θεολογικά βοηθούμενος από τον άλλο. Και ας του γνωστοποιήσουμε επίσης την αδελφική σχέση του ενός προς τον άλλον, ώστε όταν διώξανε τον ένα (π.Φλωρόφσκυ) από την Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού (στην Αμερική) παραιτήθηκε ο άλλος (π.Ρωμανίδης).

[font size=3]Πάει καιρὸς ἀπὸ τότε ποὺ ἔχουν γραφεῖ αὐτά...
Ἐπειδὴ ὄμως μπορεῖ κάποιος κάποτε νὰ τὰ διαβάσει, σκέφθηκα να γράψω δυὸ λόγια, εξ ἀφορμῆς τῆς μελέτης ἑνὸς βιβλίου ποὺ μόλις ὁλοκλήρωσα.
Πρόκειται γιὰ μιὰ ἐξαίρετη καὶ λεπτομερέστατη 400 σελίδων βιογραφία τοῦ Φλωρόφσκυ, ποὺ πρόσφατα ἐκδόθηκε στὴν Ἑλληνικὴ γλώσσα ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ»:
«π. Γεώργιος Φλωρόφσκι, Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ» τοῦ Andrew Blane.

Λοιπόν ὅλη αὐτὴ ἡ ἱστορία περὶ διαμονῆς τοῦ Ρωμανίδη στὸ ἴδιο διαμέρισμα μὲ τὸν Φλωρόφσκυ δὲν εἶναι παρὰ ἕνα ἀκόμη παραμύθι ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ξεφουρνίζουν τὰ ρωμανιδόπουλα γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσουν. Ὁ Φλωρόφσκυ ἦταν ἔγγαμος καὶ ἔμενε μὲ τὴ σύζυγό του μέχρι τὸ θάνατό της το 1977.  Μπορεῖ νὰ ἔμεναν στὴν ἴδια πολυκατοικία, διότι ἡ Σχολὴ νοίκιαζε κάποια δωμάτια στὴν πολυκατοικία διαμονῆς των Φλωρόφσκυ γιὰ νὰ μένουν οἱ σπουδαστές της καὶ δὲν ἀποκλείεται νὰ ἔμεινε καὶ ὁ Ρωμανίδης σὲ κάποιο ἀπὸ αὐτά. Αὐτὸ ὅμως οἱ ἄρρωστοι ρωμανιδικοὶ τὸ ἔκαναν συγκατοίκηση στὸ ἴδιο διαμέρισμα!
Καὶ βέβαια εἶναι γελοῖο νὰ θεωροῦν ὅτι ὁ Φλωρόφσκυ βοηθήθηκε νὰ ἀνδρωθεῖ θεολογικὰ ἀπὸ τὸν Ρωμανίδη! Ἔχουν 34 χρόνια διαφορὰ στὴν ἡλικία!
Ὁ Φλωρόφσκυ ἀνδρώθηκε θεολογικὰ βοηθούμενος ἀπὸ τὸ Ρωμανίδη; Οἱ ἄνθρωποι δὲν εἶναι στὰ καλά τους...
Ὁ Φλωρόφσκυ ἦταν πρύτανης στὸ θεολογικὸ Σεμινάριο τοῦ ἁγίου Βλαδιμήρου, ὅταν πῆγε νὰ σπουδάσει ἐκεῖ ὁ Ρωμανίδης.

Γιὰ τὸ ἄλλο ζήτημα τὸ πρᾶγμα ἔχει ὡς ἑξῆς: Ὁ Φλωρόφσκυ ἐκδιώχθηκε ἀπὸ Πρύτανης τοῦ Σεμιναρίου τοῦ ἁγίου Βλαδιμήρου τῆς Νέας Ὑόρκης καὶ ὄχι ἀπὸ τὴ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τῆς Βοστώνης.
Ἐκδιώχθηκε τὸ 1955. Ἀπὸ τὸ 1956 μέχρι τὸ 1965 δίδαξε στὸ Χάρβαρντ καὶ περιστασιακὰ 2 μέρες κάθε δεύτερη ἑβδομάδα δίδασκε στὴ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στὴ Βοστώνη.
Δὲν ἀναφέρεται οὔτε λέξη γιὰ ἐκδίωξή του ἀπὸ τὴ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Τὸ 1965 συνταξιοδοτήθηκε ἀπὸ τὸ Χάρβαρντ καὶ πῆγε στὸ Πρίνστον. Προφανῶς γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ σταμάτησε νὰ πηγαίνει στὴ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, λόγῳ ἀποστάσεως ἀλλὰ καὶ τῆς ἡλικίας του (ἦταν τότε 73 ἐτῶν)
Θεωρῶ ἀδύνατο νὰ ἐκδιώχθηκε καὶ ἀπὸ τὴ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ νὰ μὴν ἀναφέρεται οὔτε λέξη γι᾿ αὐτὸ στὴ λεπτομερέστατη βιογραφία του.
Ἁπλῶς ὀ Ρωμανίδης παραμύθιαζε τοὺς ἐδῶ... καὶ αὐτοὶ τὰ πίστευαν, δὲν νομίζω νὰ τὰ ἔφτιαξαν μόνοι τους.[/fonts]

[Ιωάννα]

Δὲν εἶναι ἄδικο ἀπὸ τὴ μία νὰ μπορεῖ κάποιος μὲ ἐλάχιστὴ εὐκολία νὰ λέει τόσα ψέματα καὶ νὰ γίνεται καὶ πιστευτὸς, ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ χρειάζεται ἐμπεριστατωμένη μελέτη, ὧρες ἐργασίας γιὰ νὰ ἀποκαλυφθεῖ αὐτὸ τὸ ψέμα;

[Ἰωάννης]

Γειά σας! Εγγράφηκα σήμερα στο forum σας για να απαντήσω επιστημονικά και πατερικά προς αναίρεση των πεπλανημένων θέσεων του κ. Στάυρου Μποζοβίτη για το πρόσωπο και την θεολογία του αειμνήστου πατρός Ιωάννου Σάββα Ρωμανίδου, καθηγητού της δογματικής θεολογίας του Α.Π.Θ. Η απάντησις θα δοθεί τις προσεχείς μέρες... Με εκτίμηση και χαιρετισμούς προς όλα τα μέλη!     Ιωάννης Αλεξόπουλος, πρωτοέτης φοιτητής της θεολογικής σχόλης Αθηνών...

[Ξένια]

Γιατί μας το κάνεις αυτό Ιωάννη? Πάνω που πήγαινα να σε καλωσορίσω!

[Ἰωάννης]

Γιατί αγαπητή μου Xenia ?  Τι έκανα?

[Ξένια]

Δεν μπορώ να σου περιγράψω αγαπητέ! Αλλά αν μπουν και απαντήσουν ένα δυό συγκεκριμένα άτομα, θα καταλάβεις!

[Ἰωάννης]

Αγαπητοί αδελφοί μου,θα ήθελα αρχικώς να τονίσω και να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και παρερμηνειών. Δέν εντάσσω τον εαύτο μου ουτε εις τα <<ρωμανιδόπουλα>>,ουτε εις την <<ρωμανιδικήν κομπανία>>,ουτε εις τίποτα το παρεμφερές που έχει αναφέρει ο αγαπητός κύριος Μποζοβίτης για τους μελετητές του έργου του π.Ρωμανίδη. Είμαι ακόμη 18 ετών,αλλά έχω πιστέυω το φιλότημο και το μεράκι να μελετώ και να ψάχνω την ΑΛΗΘΕΙΑ... Είχα ξεκινήσει να μελετώ τα έργα του παπα-Γιάννη από πέρυσι το καλοκαίρι. Πραγματικά ενθουσιάστηκα! Τόσα πράγματα που δεν ειχα μελετήσει τα προηγούμενα χρόνια και φώτιζαν τα πάντα,μου έδιναν απαντήσεις! Τι ειναι η εκκλησία, ποιος ο σκοπος της,κ.τ.λ έβρισκαν απάντηση και αγιοπατερική τεκμηρίωση! Τον αγάπησα τον παπα-Γιάννη και ήμουν ευγνόμων  για αυτα που μου έμαθε... Βέβαια πολλά δεν τα καταλάβαινα αρχικώς και είχα αμφιβολίες για την ορθότητα τους [οπως για την ύπαρξη της νοεράς ενεργείας και της στρομφαλικής κινήσεως της μεσα εις την καρδίαν] Ηταν παράξενα ακόμα αυτα για μενα, μεχρι που πήρα να διαβάσω ο ίδιος τους πατέρες και με συγκίνηση διαπίστωσα οτι στον Συμεών τον νεο θεολόγο, τον Αγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και σε ολοκληρη την Φιλοκαλία αναφέρονται ακριβώς τα ιδια που γραφει ο πατήρ Ιωάννης! Δεν ειμαι όμως σαν ορισμένους Κορινθίους που ελεγαν <<εγώ μεν ειμι Παύλου,εγω δε Απολλώ,εγω δε Κηφά,εγω δε Χριστού.>> [Α\'ΚΟΡ.Α-12] . ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΡΩΜΑΝΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Εγω εις τον ΧΡΙΣΤΟΝ ΕΛΠΙΖΩ ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ! Απλά επειδή διαπίστωσα οτι παρερμηνεύοντας τον Ρωμανίδη σε ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΗΜΕΙΑ, ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΥΕΤΑΙ Η ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ! ΓΙΑΥΤΟ ΑΠΑΝΤΩ!

[Ἰωάννης]

Ο μακαριστός άγιος γέροντας πατήρ Θεόκλητος Διονυσιάτης συνδεόταν με μια πολύ βαθια φιλία και αγάπη με τον παπα-Γιάννη.Ειχε μελετήσει όλα του τα έργα, και οντας πολυ μεγάλος γνωστης της αγιοπατερικής παράδοσης έγραψε για αυτόν τα εξής.<< Ο καλός μου φίλοςκαι ευλαβέστατος Πρεσβύτερος Ιωάννης Ρωμανίδης δεν ειναι θεολόγος της σειράς.Την ορθοδοξίαν την έμαθε σε δυο-τρια πανεπιστήμια και με την βοήθειαν της ασκήσεως που φωτίζει την ψυχή.Κατοχος 4 γλωσσών με βαθυτάτην επιστημονικήν αρτίωσιν έδωκεν αληθινήν μάχην τελευταίως με καθηγητάς του πανεπιστημίου Αθηνών,επι του πεδίου της ορθοδόξου θεολογίας,δια να λάβη την διδακτορίαν του με το περισπούδαστον Θεολογικόν του σύγγραμμα υπο τον τιτλον ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑ. ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΩΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΣ ΤΡΕΦΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΝ ΖΩΗΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΥΜΝΩΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΕΠΤΑΚΙΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ>>.

[Ἰωάννης]

Αρχικώς, θα πρέπει να τοποθετήσουμε τα πράγματα στη σωστή τους σειρά. Ο τίτλος της παρούσης σελίδος είναι <<Ο ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΚΑΙ Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ>>. Αρα επικεντρώνεται ο κύριος Μποζοβίτης στην ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ  ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΤΟΥ ΖΩΗ! Ομως με λύπη παρατήρησα ότι συκοφαντείται και η προσωπική του ζωή! Οπως οι λόγοι για τους οποίους δεν φορούσε ράσο, ότι είχε κατέβει ως υποψήφιος βουλευτής της ακροδεξιάς [Ε.Π.Ε], ότι αν και κληρικός δεν λειτουργούσε και αλλα παρόμοια που αναφέρει ο κύριος Μποζοβίτης... ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΨΑΞΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΝΤΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ!!! Είμαι σίγουρος οτι αυτά εχουν παρθεί απτο έργο του καθηγητή κυρίου Χρήστου Γιανναρά <<ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΔΥΣΗ ΣΤΗΝ ΝΕΩΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ>> Ο κύριος Γιανναράς όμως δεν τα γράφει αυτά στον αέρα αλλά τα αντλεί παρακαλώ απτο έργο του καπουτσίνου κληρικού και επισκόπου των ρωμαιοκαθολικών της Κέρκυρας πατρός ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΠΙΤΕΡΗ <> Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΓΙΑ ΟΣΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ!!! ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΗΛΟ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ Π.Ι.ΡΩΜΑΝΙΔΗ ΓΙΑΥΤΟ ΓΡΑΦΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΘΕΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΛΑΤΙΝΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ!!! Διαβάζουμε λοιπόν στην σελίδα 283 <<Για τον Ρωμανίδη μιλούν σήμερα μόνο οι θερμότεροι οπαδοί και οι μαθηταί του. Μολονότι εν ζωή, έχει περάσει κατα κάποιο τρόπο στο περιθώριο, όχι λόγω των θεολογικών ιδεών του, αλλά λόγω των πολιτικών του δραστηριοτήτων. Αναμείχθηκε με τη φασιστική Δεξιά στην εποχή των συνταγματαρχών και μετα την πτώση τους παρουσιάσθηκε ως υποψήφιος της υπερεθνικιστικής άκρας Δεξιάς. Αυτό ήταν αρκετό για να προκαλέσει την εξαφάνιση του και απο την θεολογική σκηνή. Στην πραγματικότητα έχει εγκαταλείψει την διδασκαλία και εχει αποσυρθεί στην ιδιωτική ζωή. Πρέπει να σημειωθεί οτι μολονότι χειροτονημένος κληρικός, ποτέ δεν άσκησε την ιερωσύνη του>>. ΕΧΟΥΝ ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ??????            
   Ο Π.ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΗΚΕ ΤΟ 1951, ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΩΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΤΟΥ Waterbury ΣΤΟ ΚΟΝΕΚΤΙΚΑΤ , ΑΠΟ ΤΟ 1951 ΕΩΣ ΤΟ 1954. ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ ΣΤΟ Yale ΜΕΤΕΤΕΘΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΡΟΣ ΤΟΥ 1954 ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΓΙΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ. ΕΚΕΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ  ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ. ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΩΣ ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΡΩΣΙΚΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΕΙΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΚΛΗΡΙΚΟ. ΟΤΑΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΠΟΛΥ ΜΕΙΩΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΟΥ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΥΤΕ ΚΑΤΕΙΧΕ ΘΕΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΟΥ. ΟΤΑΝ ΠΗΡΕ ΤΟ ΝΤΟΚΤΟΡΑ ΤΟΥ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΟΠΟΥ Ο ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΟΡΙΣΕΙ ΕΦΗΜΕΡΙΟ ΣΕ ΕΝΟΡΙΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ, ΜΕΓΑΣ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΚΥΡΗΞ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΕΜΠΕΛΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΟΝ ΜΙΧΑΗΛ ΩΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΙΚΟΤΑΤΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕ ΤΟΤΕ [ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΤΡΕΜΠΕΛΑ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΙ ΕΡΓΑ ΤΟΥ]
ΟΤΑΝ ΕΚΛΕΧΘΗΚΕ ΝΕΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΔΙΟΡΙΣΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ Holly Cross Kai ΕΦΗΜΕΡΙΟ ΤΟΥ Newport Hamshire To 1958 ΚΑΙ ΤΟ 1959-1965 ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ Arlington Conn. MetaΞΥ ΤΩΝ ΕΤΩΝ 1965 ΚΑΙ 1968 ΔΙΕΤΕΛΕΣΕ ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΣΤΟ Haverail ThΣ ΜΑΣΣΑΧΟΥΣΕΤΤΗΣ.
  Ο Π.ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΔΙΔΑΞΕ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠ. ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΤΗ 1970-1984. ΕΠΕΙΔΗ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΕΠΕ ΣΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΝΑ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΥΟ ΘΕΣΕΙΣ [ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ] ΔΕΝ ΤΟΝ ΔΙΟΡΙΣΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΝΑΟ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ. ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ Ο ΣΤΑΜΠΟΖ ΟΤΙ ΤΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΦΟΡΟΥΣΕ ΡΑΣΑ [ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ ΚΙ ΑΥΤΟ].
  Ο Π.ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ. ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΘΗΚΕ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟ 1984 ΑΠΟ ΤΟ Α.Π.Θ. ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ Balamand ΣΤΟ ΛΙΒΑΝΟ ΑΠΟ ΤΟ 1970.
 ΔΥΟ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣ. ΑΠΟΛΥΘΗΚΑΝ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΩΝ. ΟΠΩΣ Ο ΚΑΘ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΕΒΗ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΔΥΟ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ. Ο Π.ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΘΗΚΕ ΓΙΑ  ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΕΣ. ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ!!! ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ , Ο ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΘΗΚΕ ΩΣ ΝΟΜΙΜΟ ΘΥΜΑ ΤΩΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΩΝ ΑΦΟΥ ΕΙΧΕ ΕΚΛΕΓΕΙ ΜΟΝΙΜΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΤΙΣ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ 1968 ΚΑΙ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΤΟΙΟΥΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ [ΦΑΣΙΣΤΩΝ] ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΤΟΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΑΝ ΓΙΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΕΣ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΤΟΝ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ. ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 1970.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. ΑΝΤΙΧΟΥΝΤΙΚΟΙ ΒΑΣΙΛΙΚΟΙ ΠΛΗΣΙΑΣΑΝ ΤΟΝ Π.ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΑΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ. ΟΝΤΑΣ ΜΗ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ Ο ]ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΛΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ [ΤΟ ΑΝΑΠΤΥΣΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ] ΑΡΝΗΘΗΚΕ!!! ΑΛΛΑ ΕΙΔΕ ΠΡΟΣ ΕΚΠΛΗΞΗΝ ΤΟΥ ΟΤΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΚΑΤΑΛΕΧΘΗΚΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΣΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ!!! ΖΗΤΗΣΕ ΜΕΣΩ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΟΣ ΤΗΝ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ!!! ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΕΚΕΙ!!!
 Ο Π.ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΩΣ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ Π.Σ.Ε ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΥΣ ΑΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ <<ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ  ΣΚΗΝΗ>>!!!! ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΘΕΛΕΙ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΟΙΚΤΟΥΣ.  Ο Π.ΣΠΙΤΕΡΗΣ ΛΟΙΠΟΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΟΛΕΥΕΙ ΤΗΝ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΑΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ!!!! ΑΣ ΜΗΝ ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΨΕΥΔΗ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!!!
     A} ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΝΑ ΤΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΗ ΜΕΛΕΤΗ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ANDREW J. SOPKO ME ΤΙΤΛΟ <     B} ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΣΗΣ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΙΑ 20 ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ <<ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΒΒΑΣ ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ- Ο \'\'ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ\'\' ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕΝΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΑ Η\' ΛΙΓΟ ΓΝΩΣΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ).
     Γ} ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΦΥΓΕΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΠΑΝ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
     Δ} ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ [ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΠΙΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΑΛΛΟΥ ] ΣΥΝΕΛΕΞΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ.
Υ.Γ 1)
ΤΑ ΠΕΡΙ ΡΑΣΟΥ ΘΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΟ ΜΝΜ ΜΟΥ.
Υ.Γ.2)
ΤΑ ΠΕΡΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΡΡΕΚΛΙΣΕΩΝ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΘΟΥΝ ΑΛΛΗ ΣΤΙΓΜΗ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΣΑΣ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΑΙ!!!

[Ἰωάννης]

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ , Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΠΟΖΟΒΙΤΗΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΩΣ Ο ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΦΟΡΟΥΣΕ  ΡΑΣΟ ΗΤΑΝ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΜΕΝΟΣ!!! Ο ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΟΝΤΩΣ ΔΕΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΕ ΜΕ ΡΑΣΟ ΠΛΗΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ , ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΕΝΔΕΔΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΕΝΑ ΣΚΟΥΡΟ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙ... ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΔΗΛΩΝΕΙ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ??? ΗΤΑΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΝΑ ΦΟΡΑΕΙ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΡΑΣΟ Η\' ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΝ ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ??? ΑΛΛΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΕΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΠΕΡΙΤΡΑΝΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ!!!
    ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΕΝΑ ΘΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ ΟΤΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ Π. ΡΩΜΑΝΙΔΗ , Ο ΣΤΕΝΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣ ΠΑΤΗΡ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΕΚΛΙΠΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΥ ΤΟΥ ΠΟΥ ΓΙΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΝ ΕΖΗΣΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΣ ( ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΒΕΒΑΙΑ ΤΗΝ  ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΠΩΣ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΑΛΛΟΥ ΣΥΓΚΑΤΑΛΕΓΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΟΠΩΣ Ο ΠΑΤΗΡ ΠΑΙΣΙΟΣ,ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ,ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ) ΖΩΗΣ ΤΟΥ. ΣΕ ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Ο ΠΑΠΑ-ΓΙΩΡΓΗΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ Π.ΡΩΜΑΝΙΔΗ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΗ Η ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΗΔΗ Ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ( ΠΕΡΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ 227 ) ΕΧΕΙ ΕΠΙΣΗΜΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ << ΣΧΕΔΟΝ ΕΙΚΟΝΑ ΕΚΑΣΤΟΣ ΤΗΣ ΕΑΥΤΟΥ ΨΥΧΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ. ΚΑΙ ΕΣΤΙ ΜΕΝ ΚΑΙ ΕΞΑΛΛΟΥ ΛΟΓΟΥ ΠΑΝΤΟΣ ΙΔΕΙΝ ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΟΣ, ΕΞΟΥΔΕΝΟΣ ΔΕ ΟΥΤΟΣ ΩΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ>>.
   ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙ ΤΟΥ Π. ΙΩΑΝΝΗ.
ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΑΝΕΡΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΑΤΕΡΑ ΙΩΑΝΝΗ ΩΣ ΦΙΛΟ , ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ , ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ , ΘΕΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΛΑΤΡΗ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ!  
    Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΤΟΥ Π.ΙΩΑΝΝΗ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΡΧΟΝΤΙΑ ΤΗΣ ΟΣΙΟΤΑΤΗΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ ,ΣΕΒΑΣΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑΣ , ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΙΛΕΙΚΡΙΝΗ ΣΕΒΑΣΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ, ΠΟΥ ΤΡΕΦΕΙ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Π.ΙΩΑΝΝΗ. Η ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ ΤΗΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΝΩΣΤΟΣ Ο ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΚΔΗΛΩΤΙΚΟΣ Π.ΙΩΑΝΝΗΣ, ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΚΕΣ ΤΟΥ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΧΕΣΕΙΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΤΟΝ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΕΔΩ ΕΞΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΠΙΤΗΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ!!!
   Η ΑΔΕΛΦΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΑΝΕΛΑΒΕ ΝΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΣΕΙ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΣΤΟΝ Π. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΔΕΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙ << ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΡΑΣΑ, Η  ΣΕΒ. ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ,ΜΕ ΤΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΤΟΝ ΠΙΕΖΕ ΠΟΛΥ. ΟΣΟ ΗΤΑΝ ΜΑΖΙ ΤΗΣ Ο Π. ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΦΗΝΕ ΛΙΓΑ ΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΦΟΡΟΥΣΕ ΡΑΣΑ. ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΤΗΣ ΕΞΗΓΗΣΕ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕ Ο ΥΙΟΣ ΚΑΡΜΙΡΗΣ. ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΗ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΧΩΡΙΣ ΡΑΣΑ! ΗΤΑΝ ΑΠΛΟΣ Ο Π.ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΕΠΗΡΕΑΖΟΤΑΝ ΕΥΚΟΛΑ!>>.
   ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ Ο Π.ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ <<ΤΟ ΡΑΣΟ ΗΤΑΝ Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ ΤΟΥ Π.ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΙ ΕΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣΕ ΤΙΣ ΣΥΧΝΕΣ ΚΑΙ ΚΑΚΕΝΤΡΕΧΕΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ  ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΩΝ ΤΟΥ . ΗΤΑΝ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥΣ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΩΝ \'\'ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ\'\', ΠΟΥ ΠΑΡΕΒΛΕΠΟΥΝ ΟΤΙ ΠΟΛΛΕΣ \'\'ΑΘΕΙΕΣ\'\', ΑΣΕΒΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΡΥΠΤΟΝΤΑΙ ΣΥΧΝΑ ΚΑΤΩ ΑΠΤΑ ΚΑΛΟΣΙΔΕΡΩΜΕΝΑ ΡΑΣΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΚΝΑ ΓΕΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΤΣΟΥΣ !!! ΒΕΒΑΙΑ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΠΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ. ΑΠΑΓΕ ΤΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ !!! ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑΣ ΟΡΚΙΣΜΕΝΟΣ -ΚΑΙ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟΣ ΓΙΑΥΤΟ- ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΕΞΗΓΗΣΗ. ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΗΤΕΥΣΕ Ο Π.ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΙΝ ΕΛΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΑΡΙΤΗΣ ΝΙΚ. ΚΑΡΜΙΡΗΣ - ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΟΥ ΙΩ. ΚΑΡΜΙΡΗ, ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΤΕ - ΟΠΩΣ ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ , ΠΟΥ ΤΟΥ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΑ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟ ΤΡΩΤΟ  ΤΟΥ  Π. ΙΩΑΝΝΗ ΣΗΜΕΙΟ ΩΣ  ΕΛΛΗΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ, ΤΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕ ΠΙΕΣΤΙΚΑ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΜΕ ΣΚΟΥΡΟ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕ ΓΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΔΡΙΑ Η\' ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ  ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ Balamand ( ΛΙΒΑΝΟΣ ), ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΑΝΕΤΟΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΗΜΕΙΟ , ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΙΑΦΩΝΟΥΣΑΜΕ ΡΙΖΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ Π .ΙΩΑΝΝΗ . ΟΦΕΙΛΩ ΟΜΩΣ ΝΑ ΔΗΛΩΣΩ ΟΤΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΚΑΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ , ΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΘΕΡΜΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ>>.
   ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΩΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ( ΤΑ ΟΠΟΙΑ Ο ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΠΙΣΤΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΚΑΘΑΡΗ ΜΑΤΙΑ ) ΓΡΑΜΜΑΤΑ (14-7-1958) Ο Π.ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ ΓΡΑΦΕΙ
<<ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΘΑ ΓΙΝΩΜΕΝ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΟΥΝΙΤΑΣ , ΤΟΥΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ,ΑΛΛΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝ. ΕΤΣΙ ΕΧΟΜΕΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΗΜΕΙΣ. ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ ΕΙΣ ΟΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ ΜΟΝΟΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥΣ ΤΥΠΟΥΣ!!!>>
  ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ ΟΡΘΟΤΑΤΑ Ο ΠΑΠΑ-ΓΙΩΡΓΗΣ <<Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΥΤΗ ΙΣΧΥΕΙ ΕΝ ΠΟΛΛΟΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΙΟΤΙ ΣΩΖΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΤΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥΣ ΤΥΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΦΙΕΣΗ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ (ΡΑΣΑ). ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΧΩ ΠΙΣΤΕΥΣΕΙ ΟΤΙ Ο Π.ΙΩΑΝΝΗΣ  ΖΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ  ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΤΗΤΟΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΕΙ . <<ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΣΤΗΡΙΖΕΤΕ ΣΤΑ ΡΑΣΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΓΕΝΕΙΑ>> ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΣΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΙΕΡΑΣ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΕΩΣ...>>  Η ΦΡΑΣΗ ΑΥΤΗ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ <<ΤΑ ΡΑΣΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑ>> ΑΛΛΑ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΠΑΤΕΡΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ, Η ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ. ΑΥΤΑ ΘΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΡΟΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΓΡΑΦΟΜΕΝΩΝ !!! ΟΥΔΕΜΙΑ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΛΟΙΠΟΝ ΚΥΡΙΕ ΜΠΟΖΟΒΙΤΗ ΑΛΛΑ ΑΠΟΛΥΤΗ ΥΠΑΚΟΗ , ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΕΦΑΡΜΟΖΕ Ο ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΟΠΩΣ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ!!! ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΕΛΕΤΑΤΕ ΚΑΛΑ ΠΡΙΝ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΕ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ...
 ΜΕ ΠΟΛΥ ΕΚΤΙΜΗΣΗ  ΣΕ ΣΑΣ
 ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΛΛΗΣ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΓΑΠΗΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ.

[staboz]

[font size=3]Ἀγαπητέ, Ἰωάννη, πρωτίστως καλῶς ἦρθες!
Ἀπουσιάζω ἐπὶ ἑβδομάδες ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ δύσκολα παρακολουθῶ τὴν διαδικτυακὴ κίνηση.
Σημειώνω ἑπομένως μόνο κάτι λίγα ἐπιγραμματικὰ πάνω στὶς παρεμβάσεις σου:
1. Γράφε, σὲ παρακαλοῦμε, μὲ πεζὰ γράμματα. Ἀφενὸς διότι στο Διαδίκτυο δὲν ἐπιτρέπεται νὰ γράφει κάποιος μὲ κεφαλαῖα (θεωρεῖται ὅτι «φωνάζει»), ἀφετέρου διότι εἶναι φοβερὰ κουραστικὸ καὶ ἐκνευριστικὸ νὰ τὰ διαβάζει κανείς. Δὲς καὶ ἐδῶ τοὺς κανονισμοὺς τοῦ Φόρουμ: http://sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=16543#p16543
2. Ἐκτιμῶ τὸν ζῆλο σου γιὰ τὸν π. Ἰωάννη Ρωμανίδη, ἐκτιμῶ καὶ τὸν ἤπιο τρόπο σου, δὲν μπορῶ ὅμως νὰ πῶ τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τὶς σκέψεις ποὺ διατυπώνεις, τὶς ὁποῖες ἀναμφιβόλως σέβομαι καὶ τὶς ὁποῖες πάντως ἐλπίζω πώς, μὲ τὴ νηφαλιότητα καὶ τὸ φιλέρευνο ποὺ διαπιστώνω ὅτι σὲ διακρίνει, κάποτε θὰ ἀναθεωρήσεις. Προσπάθησε νὰ σκέφτεσαι, αὐτὸ μόνο σοῦ συνιστῶ. Μὴ δέχεσαι ἀνεξέταστα ὅσα μυθολογήματα διαδίδονται περὶ Ρωμανίδη. Ὁρισμένα ἀπὸ αὐτά (ὅπως τὰ περὶ παραπλανήσεώς του γιὰ τὴν κάθοδό του στὴν πολιτικὴ μὲ ἀκροδεξιὸ κόμμα καὶ τὰ ἄλλα περὶ πιέσεώς του ἀπὸ τὸν Νικόλαο Καρμίρη στὸ θέμα τοῦ ράσου), ἐγγίζουν τὰ ὅρια τῆς γελοιότητας καὶ τῆς χαζοχαρούμενης βλακείας.
3. Ἡ πλήρης θεολογικὴ ἀποδόμηση τοῦ φαινομένου Ρωμανίδη καὶ τῆς ἀρωστημένης θεολογίας του ἔγινε στὸ τελευταῖο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ «Θεολογία». Μελέτησέ το, θὰ σοῦ φανερώσει πολλά.

Αὐτὰ ἐπὶ τοῦ παρόντος...
Φιλικά, Στ.[/fonts]