Βέβαια τό παιδάκι φαίνεται νά αγριεύει. Όμως μόνον φαίνεται, γιατί τά παιδιά ξεφεύγουν γρήγορα από τήν καταπίεση τής αυτοπεποίθησης καί συνεχίζουν τό παιχνίδι τους ελεύθερα.
χμ... Λίγα λόγια για την \"καταπίεση της αυτοπεποίθηση\" μπορούμε να έχουμε, Iaspis; ενδιαφέρον ακούγεται...
Η καταπίεση τής αυτοπεποίθησης, ξεκινάει από τό ανθρωποκεντρικό μοντέρνο «σύστημα διαπαιδαγώγησης», τό οποίο τό έφτιαξαν άθεοι (δηλαδή ανόητοι). Βασική του αρχή (καί τέλος του), είναι πώς τό κάθε παιδί πρέπει όσο πιό γρήγορα καί οριστικά νά αποκτήση εμπιστοσύνη στόν εαυτό του, γινόμενο υπεύθυνο γιά τίς πράξεις του καί τήν ζωή του, νά πιστέψει στίς δυνάμεις του, νά αποδεχθεί τίς αποτυχίες του, νά γευθεί τίς επιτυχίες του, οι οποίες αμφότερες είναι οριοθετημένες καί προσαρμοσμένες στόν γνωστό (;) τρόπο ζωής τού δυτικού κόσμου, ο οποίος χαρακτηρίζεται πρωτίστως από τήν συναίνεση, σέ ένα σύστημα αρχών καί αξιών μέ κέντρο τόν άνθρωπο.
Τό αποτέλεσμα είναι η αιχμαλωσία καί η καταπίεση πού ασκείται από τόν εχθρό, τής ψυχής πού δέν έχει μάθει νά βλέπη τόν εαυτό της όπως πράγματι είναι: Ένα απειροελάχιστο μέλος μιάς Ολότητας, πού δέν συλαμβάνεται κατ\' ουδένα τρόπο, παρά μόνο κατά Χάριν. Τήν στιγμή δέ τής Χάριτος τό απειροελάχιστο αυτό μέλος αποκτά τά χαρακτηριστικά τής Ολότητος, καί μετέχει στήν αληθινή γνώση. Τού Θεού βεβαίως!
Αυτό είναι πού δημιουργεί τόν ευεργετικό αντίποδα τής καταπιεστικής αυτοπεποίθησης, πού είναι η πίστη στόν Θεό, καί φυσικά καί τόν συνάνθρωπο. Τά δέ ευεργετικά αποτελέσματα, είναι περίπου τά αντίθετα από τά προηγούμενα· δηλαδή εμπιστοσύνη στήν Πρόνοια καί τήν βοήθεια τού Παρακλήτου, μή αποδοχή τής δυσκολίας σάν αποτυχία, αλλά συνέχιση τού αγώνα ώσπου νά έρθει η Χάρις, μή γεύση καί μή αναγνώριση τής δήθεν επιτυχίας (παρά μόνο σάν παρηγορία από τόν Κύριο), πού φέρνει εφησυχασμό, ψυχική αμέλια, καί νοητική αναισθησία, καί τέλος (καί αρχή) μία εν γένει κατανόηση τής ματαιότητας τού εφήμερου αισθητού κόσμου.
Τό αποτέλεσμα είναι η ελευθερία (συνδεδεμένη μέ τήν αφθαρσία), μίας ψυχής πού βλέπει τόν εαυτό της, όχι κάτω από τό πρίσμα τής ματαιότητος, αλλά κάτω από τήν λάμψη τής αλήθειας.
