Άγγιγμα Ψυχής-Χατζηγιάννης

[quality]

Εγώ μιλώ με προσευχές,

για \'σένα μάγισσά μου

και συ κεντάς τις ενοχές,

κέντημα στην καρδιά μου.

 

(Ρεφρέν)

Αν βρεις αγάπη ν\' αγαπάς

σαν αίμα σου να την πονάς

μην την προδώσεις.

Γιατί στο φως μιας αστραπής

θα γίνει ο χρόνος δικαστής

και θα πληρώσεις.

 

Εγώ σιωπώ μες στις φωνές

και δένω την καρδιά μου

και συ μετράς τις αντοχές

μάγισσα, μάγισσά μου.

 

Με ένα άγγιγμα ψυχής

άκουσε, άκουσέ με.

 

(Ρεφρέν)

Αν βρεις αγάπη ν\' αγαπάς

σαν αίμα σου να την πονάς

μην την προδώσεις.

Γιατί στο φως μιας αστραπής

θα γίνει ο χρόνος δικαστής

και θα πληρώσεις.

 

Εγώ μιλώ με προσευχές,

για \'σένα μάγισσά μου

και συ κεντάς τις ενοχές,

κέντημα στην καρδιά μου.

[ρωμηός]

Το τραγούδι από την ομώνυμη (φαντάζομαι) σειρά που έδειχνε παλιά ο Αντ1, έτσι δεν είναι;
Οι στίχοι είναι του Χατζηγιάννη ή απλώς δανείζει τη φωνή του;;;

[Βασιλείου Μάριος]

Ναι, από τη σειρά του Ant1 είναι!

Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Χατζηγιάννης

Οκ Παυλάκη?

[Μαρκήσιος de Karampa]

Tη συγκεκριμένη σειρά την (ξανα)δείχνει ο ΑΝΤ1 αργά το βράδυ...
Ωραίο τραγουδάκι,ανάλαφρος ο στίχος, αλλά όλα τα λεφτά είναι η Θεοφανία!:P

[Βασιλείου Μάριος]

όλα τα λεφτά είναι η Θεοφανία!:P

Πονηρούλη! :hump:

[quality]

,ανάλαφρος ο στίχος,:P

Καθόλου ανάλαφρος ο στίχος,αν θες τη γνώμη,και καθόλου ανάλαφρη η εν λόγω σειρά...

[ρωμηός]

Πως ορίζετε το ανάλαφρο, για να μπούμε και εμείς στην κουβέντα;;;

Ελάχιστα έχω παρακολουθήσει την εν λόγω σειρά (άλλωστε ελάχιστα βλέπω και τηλεόραση) αλλά ξέρω το story σε γενικές γραμμές. Δεν θα έλεγα ότι με συγκινεί ιδιαίτερα να παρακολουθώ ένα εξωραϊσμένο \"πάθος\" ενός ιερομονάχου, που έχει αποφασίσει να δώσει τη ζωή του στην υπηρεσία του Θεού (διότι αυτό σημαίνει να είναι κανείς μοναχός, με κάποια τολμηρή ίσως έκφραση έχει ήδη \"παντρευτεί\" το Χριστό) αλλά αντ΄αυτού ερωτεύεται μια γυναίκα, όπως δεν θα με συγκινούσε να βλέπω ταινίες με συζυγικές απάτες έστω κι εξωραϊσμένες. Βεβαίως, σαν υπόθεση, αγγίζει έστω και με κάποια επιείκια το θλιβερό φαινόμενο των αμονάχων μοναχών, που διαμένουν σε διαμερίσματα flat με flat τιβι και πλεϋστέσιον!!! Αλλό αυτό είναι μια άλλη κουβέντα και ελλοχεύει και ο κίνδυνος της καταλαλιάς, οπότε το αφήνω...

[Βασιλείου Μάριος]

Ούτε και εμένα μου αρέσει η συγκεκριμένη σειρά!

Ας μην ξεφεύγουμε όμως διότι εδώ είναι το \"Στίχοι τραγουδιών\"

[ρωμηός]

Ε, μην είσαι και συ τόσο \"γερμαναράς\"!!! Έλληνες ρωμηοί είμαστε και τα ψιλο-μπαχαλεύουμε και λίγο αλλά όλα δουλεύουν!!!

[Βασιλείου Μάριος]

Ich bin griechisch und kein Deutscher! In Ordnung?

[Μαρκήσιος de Karampa]

Θα συμφωνήσω με το ρωμηό...
Πάντως θυμάμαι, όταν είχε πρωτοβγει τις επίμονες παραινέσεις του Π.Α.Σ. (για τους μυημένους...) για μποικοτάζ της σειράς αυτής!

Ich bin griechisch und kein Deutscher! In Ordnung?

Μάριε είσαι και συ γερμανομαθής;

[Βασιλείου Μάριος]

Κάτι λίγα...

[quality]

Θα διαφωνήσω.Πρώτα απ\'όλα,δε συμφωνώ Πάυλο με τη λέξη \"πάθος\" και μάλιστα εξωραϊσμένο.Θέλω,αντί στη θέση του παππά,να βάλεις κάποια άλλο που λόγω της \"θέσης\" του είναι αππαγορευτικό να νιώσει ορισμένα πράγματα και να χτίσει κάτι πάνω τους.Ευθύς αμέσως,συνειδητοποιείς ότι το θέμα που διαπραγματεύεται η σειρά δεν είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα.Επίσης,αν παρακολουθούσες πιο σσυστηματικά τη σειρά θα καταλάβαινες ότι ο παππάς αγάπησε τη νεαρή Δέσποινα,δεν πόθησε το σώμα της,αλλά αγάπησε τον αυθορμητισμό και τη φρεσκάδα της,την ίδια τη Δέσποινα.Από τη ματιά της μέχρι ένα της τυχαίο άγγιγμα.Το ίδιο κι εκείνη.Όταν σε ένα επεισόδιο,σε ένα τυχαίο σημείο,ο πατέρας Μεγαπάνος βασανίζεται από τα πάθη του(με την ευρεία έννοια)που μοιάζουν με τα πουλιά τα ταξιδιάρικα,έρχονται για λίγο κι ύστερα ξαναφεύγουν,όπως χαρακτηριστικά λέει,για μένα το έργο έχει μπει σε άλλη διάσταση...

[ρωμηός]

Επίσης,αν παρακολουθούσες πιο σσυστηματικά τη σειρά θα καταλάβαινες ότι ο παππάς αγάπησε τη νεαρή Δέσποινα,δεν πόθησε το σώμα της,αλλά αγάπησε τον αυθορμητισμό και τη φρεσκάδα της,την ίδια τη Δέσποινα.Από τη ματιά της μέχρι ένα της τυχαίο άγγιγμα.Το ίδιο κι εκείνη.

Αυτό ακριβώς εννοώ όταν λέω εξωραϊσμένο. Πράγματι η σκέψη σου όπως την αναλύεις εδώ (και φαντάζομαι έτσι θα μεταφέρεται και στην οθόνη) είναι μια πολύ όμορφη και δυνατή εικόνα. Προβάλει τον έρωτα στην πραγματική του διάσταση, δηλαδή στην καθ\' ολοκληρίαν αγάπη και όχι στη διχοτομημένη μορφή του, που ταλανίζει σήμερα τους νέους ανθρώπους.  

Εκεί που διαφφωνούμε είναι αυτό το σημείο:

Θα διαφωνήσω.Πρώτα απ\'όλα,δε συμφωνώ Πάυλο με τη λέξη \"πάθος\" και μάλιστα εξωραϊσμένο.Θέλω,αντί στη θέση του παππά,να βάλεις κάποια άλλο που λόγω της \"θέσης\" του είναι αππαγορευτικό να νιώσει ορισμένα πράγματα και να χτίσει κάτι πάνω τους.Ευθύς αμέσως,συνειδητοποιείς ότι το θέμα που διαπραγματεύεται η σειρά δεν είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα.

Ο παππάς δεν κατέχει κάποια απλή θέση. Δεν είναι υπάλληλος του Δημοσίου. Καταρχήν, δεν είναι απλός παππάς. Είναι μοναχός. Κι ένας μοναχός έχει δώσει άπαξ την ιερή υπόσχεση αγαμίας. Και δεν την έχει δώσει σε κάποιο ανθρώπινο δικαστήριο ούτε την έχει καταθέσει με αίτηση και παράβολα. Την έχει δώσει στον ίδιο το Θεό. Και δεν την έχει δώσει χωρίς να το θέλει. Δεν τον ανάγκασε κανένας. Οι απαγορεύσεις για τις οποίες μιλάς που ερείδονται; Σε κάποιον δεοντολογικό \"σύνταγμα\" βίου; Και ποιός είναι ο απαγορεύων; Ο Άρειος Πάγος;

Ο μοναχός αφιερώνει τη ζωή του στο θεό, διότι ακριβώς ερωτεύεται τον ίδιο το Θεό, προσκολλάται στο Θεό και μόνο σ\' αυτόν. Έχει κατανοήσει ότι εδώ στη ζωή είναι περαστικός και πολιτεύεται ωσάν ξένος και παρεπίδημος. Θεωρεί την επίγεια ζωή του μέσα από το βλέμμα της εσχατολογικής αποκαλύψεως της Βασιλείας του Θεού. Θεωρεί μόνον μόνος μόνω το Θεό και άρα τίποτα σε αυτόν τον κόσμο, ούτε πλούτη ούτε δόξα ούτε τίποτα δεν είναι ικανό σε εκείνη την ψυχή να την κάνει να αφήσει τη θέα του Θεού για τη θέα των ανθρώπων, τόν έρωτα για το θεό για τον έρωτα των ανθρώπων. Και τους ανθρώπους επίσης αγαπά και τρόπον τινά ερωτεύαται, διό και προσεύχεται διηνεκώς για όλους. Όποιος έχει φτάσει σε αυτό το σημείο, δηλαδή ποιό; Να ερωτευτεί το Θεό και γίνεται μοναχός, δεν μπορεί, δεν δύναται να ερωτευτεί τίποτα άλλο!!!

Άρα λοιπόν εδώ έχουμε πολλά πάθη έστω κι αν εξωραϊζονται από τον τρόπο του έρωτος που περιέγραψες.  Πρώτον, ότι ενώ είναι μοναχός εγκαταλείπει την αγάπη του Θεού για την αγάπης της Δεσπονιώς. Προφανώς ο εν λόγω μοναχός δεν ήταν και τόσο μοναχός, αφού αν είχε γνωρίσει τον Θεό και εξ αγάπης και έρωτος προς Αυτόν αφιερωνόταν (όπως και αφιερώθηκε) σε Αυτόν, δεν θα μπορούσει να ερωτευτεί το Δεσποινιώ. Τουτέστιν, πάθος πρώτο: αρνησικυρία εαυτού και εφετού! Ακυρώνει εν αυτώ την ιερά υπόσχεσή του, προδίδει τον πρώτο του έρωτα, αποκαθιστά μέσα του ως ερωτικό αντικείμενο τη Δεσποινιώ αντί του Θεού! Πάθος δεύτερο: Πλήρης σύγχυση και ψιλομπαχαλάκι, τουτέστιν δεν μπορεί να έγινε το παραπάνω, διότι είναι εξαιρετικά απίθανο. Εικάζω ότι ποτέ δεν είχε ερωτευτεί το Θεό - άρα διά κοσμικήν και \"ταξικήν\"  συνήθεια ή αιτία προσήλθε στις τάξεις των μοναχών. Τουτέστιν , ευθύς εξ αρχής πάθος πρωταίτιον: Κακώς και για λανθασμένους λόγους εκάρη μοναχός.

Κοντολογίς: Ο μοναχός δεν είναι ο μπακάλης της γειτονιάς. Είναι τρόπον τινά σύζυγος Χριστού και τρόπον τινά νυμφευμένος! Τουτέστι: Αν εγώ ως έγγαμος, παρατήσω τη Γκόλφω μου και τρέξω πίσω από τα γλυκανάλατα μάτια της Δεσποινιώς, έστω και για λόγους \"εξωραϊσμένου\" έρωτος δεν υποπίπτω σε έστω \"εξωραϊσμένο πάθος;;;

[Ξένια]

to idiaitero se ayti ti seira einai akribws to gegonos oti den prokeitai gia enan \"pappa\" pou egine \"meta lypis\" h \"ex anagis\" pappas...einai vatheia syniditopoiimenos...gi ayto kai den endidei me ti mia sta aisthimata tou...giayto kai exei typseis...

[Μαρκήσιος de Karampa]

Θα διαφωνήσω.Πρώτα απ\'όλα,δε συμφωνώ Πάυλο με τη λέξη \"πάθος\" και μάλιστα εξωραϊσμένο.Θέλω,αντί στη θέση του παππά,να βάλεις κάποια άλλο που λόγω της \"θέσης\" του είναι αππαγορευτικό να νιώσει ορισμένα πράγματα και να χτίσει κάτι πάνω τους.Ευθύς αμέσως,συνειδητοποιείς ότι το θέμα που διαπραγματεύεται η σειρά δεν είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα.Επίσης,αν παρακολουθούσες πιο σσυστηματικά τη σειρά θα καταλάβαινες ότι ο παππάς αγάπησε τη νεαρή Δέσποινα,δεν πόθησε το σώμα της,αλλά αγάπησε τον αυθορμητισμό και τη φρεσκάδα της,την ίδια τη Δέσποινα.Από τη ματιά της μέχρι ένα της τυχαίο άγγιγμα.Το ίδιο κι εκείνη.Όταν σε ένα επεισόδιο,σε ένα τυχαίο σημείο,ο πατέρας Μεγαπάνος βασανίζεται από τα πάθη του(με την ευρεία έννοια)που μοιάζουν με τα πουλιά τα ταξιδιάρικα,έρχονται για λίγο κι ύστερα ξαναφεύγουν,όπως χαρακτηριστικά λέει,για μένα το έργο έχει μπει σε άλλη διάσταση...

Δηλαδή με όλο το θάρρος αγαπητή quality πιστεύεις ότι ο Μανούσος Μανουσάκης αυτό είχε στον νου όταν έγραφε το σενάριο...;
Για μένα δε χρειάζονται αναλύσεις επί αναλύσεων...
Τα πράγματα είναι απλά...
Ήθελε να γράψει κάτι \"πιασάρικο\" ο Μανούσος...
Τι θα πούλαγε ως σειρά; Ένας παπάς που μετανιώνει για την επιλογή του για τα μάτια μιας Θεοφανίας(και τί Θεοφανίας ε; )...
Αυτό είναι που λέμε \"κολάζει και άγιο...\"
Επίσης η καλύτερη συνταγή επιτυχίας είναι να θίξεις κάτι ιερό (καλή ώρα το θρησκευτικό συναίσθημα).
Ή μήπως ξεχνάς αγαπητή quality την \"αγάπη που ήρθε από μακριά\";
Εννοώ ότι και πάλι τότε είχε ξεσπάσει ένας μικρο-σάλος με την ηρωίδα που αρνείται τα πλούτη για την καρδιά ενός καλογυμνασμένου Αλβανού (Κώστας Σόμμερ).

[Ξένια]

τα πράγματα είναι απλά...
Ήθελε να γράψει κάτι \"πιασάρικο\" ο Μανούσος...

Ναι κάτι πιασάρικο όπως το είπες...Τι νομίζεις λοιπόν ότι θα πούλαγε περισσότερο, να παρουσιάσει έναν παπά που έχει στο νου του μόνο το πως θα ικανοποιήσει τις ορέξεις του ή κάποιον ο οποίος δέχεται έναν δυνατό πειρασμό μέσα στη γαλήνια και θεάρεστη ζωή του? Νομίζω πως το δεύτερο πουλάει περισσότερο...και πούλησε καλώς ή κακώς... και σχετικά με την υπόθεση του έργου, θαρρώ πως δε μετανοιώνει για την επιλογή του να γίνει ιερέας. Αυτό θα έδινε μια εύκολη τροπή στις εξελίξειςθα πέταγε με τη μία τα ρασα και τέλος...αντίθετα βρίσκεται σε απόγνωση όπως παραδέχεται ο ίδιος σε κάποια φάση...δες το λίγο πιο βαθεία το θέμα...δεν λέω ότι είναι το σωστό, αλλά ότι δεν ήταν θεός ο παπάς, ήταν άνθρωπος...

[quality]

Δεν το έχει γράψει ο Μανούσος το σενάριο.Επίσης,ο μοναχός δεν παύει να είναι άνθρωπος.Ακόμα,είναι τουλάχιστον παιδιάστικο να κρίνουμε κάτι λόγω κάποιων ονομάτων που έχουν συμμετάσχει στη σειρά.Η άποψη ότι ο Μανούσος κάνει ένα μόνο στυλ έργων είναι λάθος και επιπόλαιη.Υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.Έγκειται στον καθένα να βρει αυτό που πραγματικά αξίζει(σε όλους τους τομείς άρα και στην τηλεόραση)και να το ξεχωρίσει.Ας μη γενικεύουμε.Η γενίκευση είναι η αρχή του φασισμού λένε...:P

[Μαρκήσιος de Karampa]

H αλήθεια είναι ότι δεν πολυθυμάμαι το τέλος και πως αυτό εξελίχθηκε...
Αλήθεια είναι επίσης ότι δεν παρουσιάζει το αυτονόητο...
Δεν παρουσιάζει τον ιερομόναχο να ασκητεύει αλλά να γκομενίζει...
Δε λέω ότι αυτό δε γίνεται στη ζωή... απλά δε μπορεί να αποτελεί σενάριο τηλεοπτικής σειράς...
Γιατί δεν απευθύνεται μόνο σε κατασταλαγμένους ενήλικες αλλά και σε παιδιά - εφήβους.
Οι οποίοι όταν θα βλέπουν έναν παπά στην εκκλησία ή και στο δρόμο θα αποτελεί έναν εν δυνάμει Σταύρο Ζαλμά...
Θα μου πείτε, θα είχε τηλεθέαση μια σειρά με έναν ασκητή;
Δε νομίζω, αλλά δεν το εξετάζουμε από αυτήν την πλευρά...

[Ξένια]

epimeneis akoma file markisie na ta iswpedwneis ola...

[quality]

epimeneis akoma file markisie na ta iswpedwneis ola...

Επιμένει και μάλιστα με έναν τρόπο που είναι λίγο εριστικός.Τέλος πάντων,σέβομαι και την άποψή του αλλά ΦΥΣΙΚΑ δεν την ασπάζομαι και δεν την υιοθετώ!

[Μαρκήσιος de Karampa]

Δεν το έχει γράψει ο Μανούσος το σενάριο.

Όντως βιάστηκα να το γράψω. Το σενάριο είναι της Ειρήνης Ριτσώνη, η οποία απ\' ότι έψαξα και βρήκα έχει γράψει και άλλα έργα που έχουν γυριστεί για την τηλεόραση. Η ποιότητά τους για μένα μετριότατη. Δεν πιστεύω να προσβληθείς πάντως... Σκοπός μου δεν είναι αυτός.

Ας μη γενικεύουμε.Η γενίκευση είναι η αρχή του φασισμού λένε...

Δεν γενικεύω.Είπα την άποψή μου για τον Μανουσάκη.Το περί φασισμού το επιστρέφω αφού αρχή του είναι και η μισαλλοδοξία από την οποία διακατέχεσαι απ΄ότι βλέπω.

epimeneis akoma file markisie na ta iswpedwneis ola...

Δηλαδή τί να κάνω, να μη πω την άποψή μου;Σώνει και καλά να συμφωνήσουμε φίλη Xenia;

Επιμένει και μάλιστα με έναν τρόπο που είναι λίγο εριστικός.Τέλος πάντων,σέβομαι και την άποψή του αλλά ΦΥΣΙΚΑ δεν την ασπάζομαι και δεν την υιοθετώ!

Λες ότι ο τρόπος μου είναι εριστικός. Δεν γράφεις όμως σε ποιο σημείο είμαι προκλητικός ή προσβλητικός. Δε σε χαρακτήρισα όπως το έκανες ήδη 2 φορές...
Και εριστικός και φασίστας λοιπόν....

Και κάτι τελευταίο....
Δεν γράφω για να υιοθετήσει κάποιος τη σκέψη μου...
Φιλοξενούμαστε σε έναν χώρο ανταλλαγής και όχι υιοθεσίας απόψεων ...

[ρωμηός]

Όταν οι αρχιτρίκλινοι μας ανασκαλοπίζονται αγαπητικώς πολύ το γουστάρω!!! Έτσι Έτσι!!! Διότι και το ψιλομπαχαλάκι είναι ίδιον της φύσεως μας (τρυγμόν έχουν αι φύσεις των βροτών)!!! Λοιπόν να ψιλοπλακωθώ τώρα και εγώ λίγο με όλους....

den prokeitai gia enan \"pappa\" pou egine \"meta lypis\" h \"ex anagis\" pappas...einai vatheia syniditopoiimenos...gi ayto kai den endidei me ti mia sta aisthimata tou...giayto kai exei typseis...

Αυτό Ξένια μου δεν στέκει από εκκλησιαστικής πλευράς.  Πρώτον, ήδη κατέδειξα προηγουμένως ότι δεν πρόκειται απλώς για έναν ιερέα αλλά για μοναχό. Μοναχός που ενδιατρίβει εν τω κόσμω δεν είναι μοναχός! Τουλάχιστον συνειδητοποιημένος. Αλλά και ως μη μοναχός, ως απλός κληρικός εν τω κόσμω να ήταν και πάλι δεν είναι συνειδητοποιημένος, σύμφωνα πάντα όχι με τα κριτήρια τα προσωπικά μου αλλά με τα εκκλησιαστικά κριτήρια. Κι αυτά τα κριτήρια δεν διαμορφώνονται από το σημερινό μπάχαλο των εκκλησιαστικών πραγμάτων και καταστάσεων. Αλλά από την παράδοση και τους κανόνες της Εκκλησίας. Κάνε ένα κόπο, για παράδειγμα, και διάβασε τους 6 περί ιερωσύνης λόγους του Ιερού Χρυσοστόμου (θα τους βρείς στον 28 τόμο των εκδόσεων της Ε.Π.Ε.)! Εκεί προσδιορίζονται με πολλή σαφήνεια οι προϋποθέσεις και τα ελατήρια, η αληθής εν Χριστώ «συνειδητοποίηση» προς το μέγα λειτούργημα της ιερωσύνης: «Η γάρ ιερωσύνη τελείται μεν επί της γης, τάξιν δε επουρανίων έχει ταγμάτων... αυτός ο Παράκλητος ταύτην διετάξατο την ακολουθίαν και έτι μένοντας εν σαρκί την των αγγέλων έπεισε φαντάζεσθαι διακονίαν. Διο χρη τον ιερωμένον, ώσπερ εν αυτοίς εστώτα τοις ουρανοίς  μεταξύ των δυνάμεων εκείνων, ούτως είναι καθαρόν» (σελ 120).

Ας μην παρασυρόμαστε και αποδίδουμε την εν τω νυν παθογένεια της σημερινής κατάστασης στο υψηλό υπούργημα της ιερωσύνης. Το τι γίνεται σήμερα, το πώς γίνονται σήμερα οι ιερείς δεν μπορεί να αποτελέσει ασφαλές εκκλησιαστικό κριτήριο «συνειδητοποίησης»! Άκου τον Χρυσόστομο που λέει παρακάτω: «Επεί πόθεν, ειπέ μοι, νομίζεις τας τας τοσαύτας εν ταις Εκκλησίαις τίκτεσθαι ταραχάς; Εγώ μεν γάρ ουδέ άλλοθεν πόθεν, οίμαι, ή εκ του τας των προεστώτων αιρέσεις και εκλογάς απλώς και ως έτυχε γίνεσθαι» (σελ.138)

Το ότι δεν ενδίδει με τη μια στα αισθήματά του, το ότι έχει τύψεις δεν τα αντιπαρέρχομαι. Αλλά δεν είναι αυτά τα στοιχεία που κάνουν έναν ιερέα συνειδητοποιημένο. Μπορεί να τον κάνουν συνειδητοποιημένο χριστιανό, ναι! Αλλά όχι συνειδητοποιημένο ιερέα.

θαρρώ πως δε μετανοιώνει για την επιλογή του να γίνει ιερέας

Το να γίνεις ιερέας δεν είναι μια επιλογή κατ' αντιστοιχία του θα γίνω υδραυλικός, πυροσβέστης ή δικηγόρος! «Προ γε των άλλων εκείνο...» Ποιο πρέπει να χει περισσότερο από όλα μέσα του; «πανταχόθεν της του πράγματος (της ιερωσύνης δηλαδή) επιθυμίας καθαρεύειν δει την ψυχήν».

Όσο δεν για το ότι δεν μετανιώνει, εδώ η κορυφή της «α-συνειδητοποίησής» του: «Εχρήν δε, οίμαι, τοσαύτην του πράγματος έχειν ευλάβειαν, ως και της αρχής εκφύγειν τον όγκον και μετά το γενέσθαι εν αυτή, μη περιμένειν τας παρ' ετέρων κρίσεις, ει ποτε συμβαίη αμάρτημα καθαίρεσιν ικανόν εργάσασθαι, αλλά προλαβόντα εκβάλλειν εαυτόν της αρχής...το δε αντέχεσθαι παρά το πρέπον της αξίας πάσης ευατόν αποστερείν συγγνώμης εστί και μάλλον εκκαίειν του Θεού την οργήν»

Αυτά από εκκλησιαστική έποψη και όχι από «σιριαλική»!!!

Επίσης, ο μοναχός δεν παύει να είναι άνθρωπος.

Ναι σαφώς. Δεν διαφώνησε κανείς με αυτό. Ούτε είπα ποτέ ότι ο παππάς είναι Θεός και όχι άνθρωπος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έτσι πρέπει να έχουν τα πράγματα και ότι αυτός ο Ζαλμάς αντιπροσωπεύει τον «συνειδητοποιημένο» ιερομόναχο. Αυτά πόρρω απέχουν από το γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα. Αυτό ήθελα να καταδείξω αφενός. Κι αφετέρου, η προβολή τέτοιων χαρακτήρων ως αντιπροσωπευτικών (η τηλεόραση τα κάνει αντιπροσωπευτικά) των κληρικών δημιουργεί κι ανάλογη εικόνα στην κοινωνία. Το είπε και ο Μαρκήσιος και δεν θα διαφωνούσα μαζί του.

Ας κάνω όμως έναν παραλληλισμό, προεκτείνοντας την αρχική μου σκέψη, που την πέρασες χωρίς να την σχολιάσεις. Αν μια τηλεοπτική σειρά έδειχνε μια οικογένεια, ένα ανδρόγυνο και τον σύζυγο να αγαπάει πραγματικα... Αλλά ας το πάρουμε αλλιώς για να γίνει κατανοητό. Υποτιθέσθω ότι ο Ζαλμάς (δεν θυμάμαι το όνομα του ιερωμένου που υποδύεται) δεν είναι μοναχός και είναι παντρεμένος με κάποια που λέγεται «Εκκλησία». Κάνοντας αυτό το νταραβέρι με τη Θεοφανεία έστω και τόσο «εξωραϊσμένα» δεν είναι κάτι που δεν αντιπροσωπεύει τον γνήσια αγαπώντα σύζυγο; Αν ο σύζυγος σου έκανε τα ίδια ακριβώς με το Ζαλμά, θα έλεγες ποτέ μετά ότι και ο «παντρεμένος δεν παύει να είναι άνθρωπος», για να παραφράσω λίγο τα λόγια σου;;;

Έγκειται στον καθένα να βρει αυτό που πραγματικά αξίζει (σε όλους τους τομείς άρα και στην τηλεόραση) και να το ξεχωρίσει.

Σε αυτό συμφωνώ και το υπογραμμίζω.

Ας μη γενικεύουμε. Η γενίκευση είναι η αρχή του φασισμού λένε...:P

Μη ξεχνάς όμως ότι και η φράση «Η γενίκευση είναι η αρχή του φασισμού» είναι εξίσου μια γενίκευση!!! Και μιας και περί γενικεύσεων ο λόγος, ο Παπαδιαμάντης λέει: «Όπου γενικότης εκεί και επιπολαιότης»!

Το περί φασισμού το επιστρέφω αφού αρχή του είναι και η μισαλλοδοξία από την οποία διακατέχεσαι απ΄ότι βλέπω.

Προφανώς κανείς δεν κατηγορεί κανέναν για μισσαλοδοξίες και φασισμούς. Νομίζω είναι αυτονόητο. Όπως και την ατάκα που έβαλα ανωτέρω του παπαδιαμάντη δεν μπορεί και δεν πρέπει να ερμηνευθεί ως μομφή επιπολαιότητας. Αλλοίμονο. Μου αρέσουν οι έντονοι διάλογοι. Δεν νομίζω πως κανείς έγινε εριστικός, ούτε ακόμα κι όταν με πάθος, έστω, υποστηρίζει την άποψή του. Άλλωστε ρωμηοί είμαστε και θα συμφωνούμε διαφωνώντας και τανάπαλιν, πάντοτε στο περίπου, ποτέ δε στο ακριβές!

Άντε μη σας αρχίσω τώρα στα :guns: :guns: :guns:

[Ξένια]

ΠΡΩΤΟΝ, θεωρώ τουλάχιστον αδόκιμο να εκφέρεις γνώμη για έναν ρόλο που δεν έχεις παρακοληθήσει φίλε Ρωμηέ όπως ο ίδιος παραδέχτηκες...δεν την ξέρεις τη σειρά άρα δεν ξέρεις εσύ αν ο μοναχός ήταν συνειδητοποιημένος ή όχι...Εγώ το είδα και μπορώ να σε διαψεύσω σε αυτό το σημείο τουλαχιστον...Έπεσε σε ένα αμάρτημα...τι θα πει αυτό?οτι δεν ήταν συνειδητοποιημένος?με αυτή τη λογική κανείς δεν είναι...
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, Φίλε ΜΑΡΚΉΣΙΕ, άλλο το να λες τη γνώμη σου και άλλο να τα ισοπεδώνεις όλα...δε σε κατηγόρησε κανείς για το πρώτο...

[Βασιλείου Μάριος]

Φίλε Ρωμηέ, στην είπε! :mua: