Όταν οι αρχιτρίκλινοι μας ανασκαλοπίζονται αγαπητικώς πολύ το γουστάρω!!! Έτσι Έτσι!!! Διότι και το ψιλομπαχαλάκι είναι ίδιον της φύσεως μας (τρυγμόν έχουν αι φύσεις των βροτών)!!! Λοιπόν να ψιλοπλακωθώ τώρα και εγώ λίγο με όλους….
den prokeitai gia enan \"pappa\" pou egine \"meta lypis\" h \"ex anagis\" pappas...einai vatheia syniditopoiimenos...gi ayto kai den endidei me ti mia sta aisthimata tou...giayto kai exei typseis...
Αυτό Ξένια μου δεν στέκει από εκκλησιαστικής πλευράς. Πρώτον, ήδη κατέδειξα προηγουμένως ότι δεν πρόκειται απλώς για έναν ιερέα αλλά για μοναχό. Μοναχός που ενδιατρίβει εν τω κόσμω δεν είναι μοναχός! Τουλάχιστον συνειδητοποιημένος. Αλλά και ως μη μοναχός, ως απλός κληρικός εν τω κόσμω να ήταν και πάλι δεν είναι συνειδητοποιημένος, σύμφωνα πάντα όχι με τα κριτήρια τα προσωπικά μου αλλά με τα εκκλησιαστικά κριτήρια. Κι αυτά τα κριτήρια δεν διαμορφώνονται από το σημερινό μπάχαλο των εκκλησιαστικών πραγμάτων και καταστάσεων. Αλλά από την παράδοση και τους κανόνες της Εκκλησίας. Κάνε ένα κόπο, για παράδειγμα, και διάβασε τους 6 περί ιερωσύνης λόγους του Ιερού Χρυσοστόμου (θα τους βρείς στον 28 τόμο των εκδόσεων της Ε.Π.Ε.)! Εκεί προσδιορίζονται με πολλή σαφήνεια οι προϋποθέσεις και τα ελατήρια, η αληθής εν Χριστώ «συνειδητοποίηση» προς το μέγα λειτούργημα της ιερωσύνης: «Η γάρ ιερωσύνη τελείται μεν επί της γης, τάξιν δε επουρανίων έχει ταγμάτων… αυτός ο Παράκλητος ταύτην διετάξατο την ακολουθίαν και έτι μένοντας εν σαρκί την των αγγέλων έπεισε φαντάζεσθαι διακονίαν. Διο χρη τον ιερωμένον, ώσπερ εν αυτοίς εστώτα τοις ουρανοίς μεταξύ των δυνάμεων εκείνων, ούτως είναι καθαρόν» (σελ 120).
Ας μην παρασυρόμαστε και αποδίδουμε την εν τω νυν παθογένεια της σημερινής κατάστασης στο υψηλό υπούργημα της ιερωσύνης. Το τι γίνεται σήμερα, το πώς γίνονται σήμερα οι ιερείς δεν μπορεί να αποτελέσει ασφαλές εκκλησιαστικό κριτήριο «συνειδητοποίησης»! Άκου τον Χρυσόστομο που λέει παρακάτω: «Επεί πόθεν, ειπέ μοι, νομίζεις τας τας τοσαύτας εν ταις Εκκλησίαις τίκτεσθαι ταραχάς; Εγώ μεν γάρ ουδέ άλλοθεν πόθεν, οίμαι, ή εκ του τας των προεστώτων αιρέσεις και εκλογάς απλώς και ως έτυχε γίνεσθαι» (σελ.138)
Το ότι δεν ενδίδει με τη μια στα αισθήματά του, το ότι έχει τύψεις δεν τα αντιπαρέρχομαι. Αλλά δεν είναι αυτά τα στοιχεία που κάνουν έναν ιερέα συνειδητοποιημένο. Μπορεί να τον κάνουν συνειδητοποιημένο χριστιανό, ναι! Αλλά όχι συνειδητοποιημένο ιερέα.
θαρρώ πως δε μετανοιώνει για την επιλογή του να γίνει ιερέας
Το να γίνεις ιερέας δεν είναι μια επιλογή κατ’ αντιστοιχία του θα γίνω υδραυλικός, πυροσβέστης ή δικηγόρος! «Προ γε των άλλων εκείνο…» Ποιο πρέπει να χει περισσότερο από όλα μέσα του; «πανταχόθεν της του πράγματος (της ιερωσύνης δηλαδή) επιθυμίας καθαρεύειν δει την ψυχήν».
Όσο δεν για το ότι δεν μετανιώνει, εδώ η κορυφή της «α-συνειδητοποίησής» του: «Εχρήν δε, οίμαι, τοσαύτην του πράγματος έχειν ευλάβειαν, ως και της αρχής εκφύγειν τον όγκον και μετά το γενέσθαι εν αυτή, μη περιμένειν τας παρ’ ετέρων κρίσεις, ει ποτε συμβαίη αμάρτημα καθαίρεσιν ικανόν εργάσασθαι, αλλά προλαβόντα εκβάλλειν εαυτόν της αρχής…το δε αντέχεσθαι παρά το πρέπον της αξίας πάσης ευατόν αποστερείν συγγνώμης εστί και μάλλον εκκαίειν του Θεού την οργήν»
Αυτά από εκκλησιαστική έποψη και όχι από «σιριαλική»!!!
Επίσης, ο μοναχός δεν παύει να είναι άνθρωπος.
Ναι σαφώς. Δεν διαφώνησε κανείς με αυτό. Ούτε είπα ποτέ ότι ο παππάς είναι Θεός και όχι άνθρωπος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έτσι πρέπει να έχουν τα πράγματα και ότι αυτός ο Ζαλμάς αντιπροσωπεύει τον «συνειδητοποιημένο» ιερομόναχο. Αυτά πόρρω απέχουν από το γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα. Αυτό ήθελα να καταδείξω αφενός. Κι αφετέρου, η προβολή τέτοιων χαρακτήρων ως αντιπροσωπευτικών (η τηλεόραση τα κάνει αντιπροσωπευτικά) των κληρικών δημιουργεί κι ανάλογη εικόνα στην κοινωνία. Το είπε και ο Μαρκήσιος και δεν θα διαφωνούσα μαζί του.
Ας κάνω όμως έναν παραλληλισμό, προεκτείνοντας την αρχική μου σκέψη, που την πέρασες χωρίς να την σχολιάσεις. Αν μια τηλεοπτική σειρά έδειχνε μια οικογένεια, ένα ανδρόγυνο και τον σύζυγο να αγαπάει πραγματικα… Αλλά ας το πάρουμε αλλιώς για να γίνει κατανοητό. Υποτιθέσθω ότι ο Ζαλμάς (δεν θυμάμαι το όνομα του ιερωμένου που υποδύεται) δεν είναι μοναχός και είναι παντρεμένος με κάποια που λέγεται «Εκκλησία». Κάνοντας αυτό το νταραβέρι με τη Θεοφανεία έστω και τόσο «εξωραϊσμένα» δεν είναι κάτι που δεν αντιπροσωπεύει τον γνήσια αγαπώντα σύζυγο; Αν ο σύζυγος σου έκανε τα ίδια ακριβώς με το Ζαλμά, θα έλεγες ποτέ μετά ότι και ο «παντρεμένος δεν παύει να είναι άνθρωπος», για να παραφράσω λίγο τα λόγια σου;;;
Έγκειται στον καθένα να βρει αυτό που πραγματικά αξίζει (σε όλους τους τομείς άρα και στην τηλεόραση) και να το ξεχωρίσει.
Σε αυτό συμφωνώ και το υπογραμμίζω.
Ας μη γενικεύουμε. Η γενίκευση είναι η αρχή του φασισμού λένε...
Μη ξεχνάς όμως ότι και η φράση «Η γενίκευση είναι η αρχή του φασισμού» είναι εξίσου μια γενίκευση!!! Και μιας και περί γενικεύσεων ο λόγος, ο Παπαδιαμάντης λέει: «Όπου γενικότης εκεί και επιπολαιότης»!
Το περί φασισμού το επιστρέφω αφού αρχή του είναι και η μισαλλοδοξία από την οποία διακατέχεσαι απ΄ότι βλέπω.
Προφανώς κανείς δεν κατηγορεί κανέναν για μισσαλοδοξίες και φασισμούς. Νομίζω είναι αυτονόητο. Όπως και την ατάκα που έβαλα ανωτέρω του παπαδιαμάντη δεν μπορεί και δεν πρέπει να ερμηνευθεί ως μομφή επιπολαιότητας. Αλλοίμονο. Μου αρέσουν οι έντονοι διάλογοι. Δεν νομίζω πως κανείς έγινε εριστικός, ούτε ακόμα κι όταν με πάθος, έστω, υποστηρίζει την άποψή του. Άλλωστε ρωμηοί είμαστε και θα συμφωνούμε διαφωνώντας και τανάπαλιν, πάντοτε στο περίπου, ποτέ δε στο ακριβές!
Άντε μη σας αρχίσω τώρα στα :guns: :guns: :guns:
