Η δύναμις της άσκησης

[ρωμηός]

Η δύναμις της άσκησης


Αισχύλος εν Ισθμώ αγώνα ορών πυκτών
και επί πληγή του θεάτρου βοήσαντος
προς Ίωνα έφη
όρα οίόν εστιν η άσκησις
ο πεπληγώς σιωπά οι δε θεώμενοι βοώσιν


Ο Αισχύλος παρακολουθούσε στα Ίσθμια αγώνα πυγμάχων. Όταν σε κάποιο χτύπημα αναβόησε όλο το θέατρο, είπε σε έναν Ίωνα: " κοίτα τι σπουδαίο πράγμα είναι η άσκηση: να σιωπά αυτός ο ίδιος που δέχτηκε το χτύπημα και να κραυγάζουν εκείνοι που βλέπουν!"

[βίκυ]

πότε η σιωπή είναι άσκηση και πότε ανοχή μιας κατάστασης λόγω φόβου ή συμφέροντος?

[βίκυ]

ΟΙ ΔΕ ΦΟΡΟΥΜΙΤΕΣ ΣΙΩΠΟΥΣΑΝ.....:D

[giorgakis]

Παίρνω το θάρρος να προσπαθήσω να απαντήσω στο ερώτημά σου και που  αποτελεί «θέμα» για διπλωματική εργασία...
Η σιωπή αποτελεί άσκηση για την Εκκλησία και  συνδέεται άμεσα με την προσευχή «αδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α' Θες έ 17) μας προτρέπει ο Απ. Παύλος διότι η προσευχή είναι η πηγή και η αιτία της υπάρξεώς μας. «Είσελθε εις ταμιείον σου, και κλείσας την θύραν σου πρόσευξαι τω πατρί σου εν τω κρυπτώ» (Ματθ. στ. 6). Με τα λόγια αυτά καλούμαστε να εισέλθουμε στον εαυτό μας και να φτιάξουμε ένα ιερό. Ο «ιερός τόπος» είναι η ανθρώπινη καρδιά. Η ζωή της προσευχής, η πυκνότητα, το βάθος και ο ρυθμός της είναι το μέτρο της πνευματικής μας υγείας και μας αποκαλύπτουν το εαυτό μας.
«Και πρωί έννυχα λίαν αναστάς εξήλθε και απήλθε, εις έρημον τόπον, κακεί προσηύχετο» (Μάρκ. Α' 35). Ο έρημος τόπος, η σιωπή,  κατά τους ασκητές εσωτερικεύεται και σημαίνει την αυτοσυγκέντρωση ενός πνεύματος συγκεντρωμένου στον εαυτό του και σιωπηλού. Σε αυτό το επίπεδο όπου ο άνθρωπος κατορθώνει επιτέλους να σιωπήσει, τοποθετείται η αληθινή προσευχή και ο άνθρωπος δέχεται την επίσκεψη του μυστηρίου. Για να ακούσουμε τη φωνή του Λόγου, πρέπει να μάθουμε να ακούμε τη σιωπή του και πρέπει να μάθουμε κυρίως γιατί αυτή είναι η γλώσσα του «μέλλοντος αιώνος». Η «σιωπή του πνεύματος»  είναι ανώτερη ακόμη και από την προσευχή. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας είναι κατηγορηματικοί: αν στην ζωή μας δεν ξέρουμε να δίνουμε θέση στην περισυλλογή και στην σιωπή, είναι αδύνατον να φθάσουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο και να μπορέσουμε να προσευχόμαστε στους δημόσιους χώρους. Οι πατέρες της Εκκλησίας μας επίσης έλεγαν χαρακτηριστικά πως «για ότι δεν μπορούμε να μιλήσουμε, οφείλουμε να σιωπούμε...»
Ο νόμος του δυνατού και ο νόμος του ισχυρού δημιουργούν και επιβάλλουν σιωπή λόγω φόβου ή συμφέροντος με απόλυτο εκφραστή τα απολυταρχικά πολιτεύματα που καταλύουν την έννοια της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Βέβαια αυτό μπορεί να συμβεί και δυστυχώς συμβαίνει τόσο σε επίπεδο κρατών (δυνατών – αδύνατων), όσο και σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών, κοινωνικών τάξεων οικογενειών, ομάδων, πανεπιστημίων, οργανισμών, εταιρειών  κλπ
:rolleyes: