Τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου

[ρωμηός]

«... οὐράνιος, χθόνιος, τυκτὸς Θεός, ἔργον ἄληστον,
τοῖς Χριστοῦ παθέεσσιν ἐς ἄφθιτον εὖχος ὁδεύων.
Τοὔνεκα μὴ σάρκεσσι χαρίζεο, μὴ τὰ περισσὰ τοῦδε βίου φιλέειν...»

Μετ.: «... εἶσαι οὐράνιος κι ἐπίγειος, Θεὸς ποὺ έγινες καὶ ἔργο ἀΐδιο,
μὲ τοῦ Χριστοῦ τὰ πάθη βαδίζοντας πρὸς ἄφθαρτη δόξα.
Γι' αὐτὸ μὴ χαρίζεσαι στὸ σῶμα, νὰ μὴν ἀγαπᾶς τὰ περιττὰ τῆς ζωῆς αὐτῆς».

(Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη Ἠθικά, Ποίημα Θ΄, Περὶ Ἀρετῆς, Ε.Π.Ε. τ. 9, σελ. 156)