Μιὰ ἀπὸ τὶς αὐθεντικότερες ἐκπροσώπους τοῦ Δημοτικοῦ τραγουδιοῦ ἔφυγε πέρισυ τέτοιο καιρό.
Ἀφιερωμένο ἀπὸ τὴν φίλη μου, Ἀναστασία Κόκκινου
Τ’ αηδόνι απ’ την Ανατολή
(στη μνήμη της Δόμνας Σαμίου)
Τ’ αηδόνι απ’ την Ανατολή
φωλιάζει στην Καισαριανή.
Στης προσφυγιάς του το σκοπό
λυγάει το δέντρο τ’ αψηλό.
Από κλαράκι σε κλαρί
σε μοιρολόι και γιορτή
μαζεύει μύριες μουσικές
σε θάλασσες και σε στεριές.
Τον κυρ-Βοριά παρακαλεί
σ’ ένα σχολειό να μπουν μαζί.
Τα παραθύρια τ’ αψηλά
βροντούν κι ανοίγουν τα παιδιά.
- Αηδόνι, από πού κρατάς
ποιο τ’ όνομά σου, τι ζητάς;
Κι εσύ Βοριά, καλέ Βοριά
πώς και μας έφερες βιολιά;
- Δόμνα το λένε το πουλί
γυρίζει Δύση, Ανατολή,
τον πόνο του έκαμε χαρά
και τραγουδάει για τα παιδιά.
Αναστασία Κόκκινου,
Μουσικό Σχολείο, 8-3-2013