πιθανὸν νὰ μὴν κατάλαβα...
θὰ μιλήσω προσωπικά:
ὅταν οἱ φίλοι μου, μὲ κρίνουν ἤ μὲ συμβουλεύουν διαφωνώντας μὲ τὴ θέση μου:
ἀνεβαίνουν στὴν ἀντίληψή μου ὡς ἄνθρωποι τῆς εἰλικρίνειας,
στερεώνεται ἡ σχέση μας γιατὶ μὲ ἀγαποῦν πραγματικά ἀντὶ νὰ φοβοῦνται μήπως χαλάσει αὐτὴ ἡ σχέση,
μοῦ δίνουν δυνατότητα νὰ βλέπω μία ἄλλη ὀπτικὴ γωνία τοῦ θέματος ἤ πιθανὸν καὶ τὸν πραγματικό μου ἑαυτό!
δὲν τὸ ἀντέχουμε πάντα, ἀλλα πάντα μᾶς ὥφελεῖ!
Κατάλαβες καὶ μάλιστα πολὺ καλὰ! Ὁ «πραγματικὸς μας ἐαυτὸς» εἶναι ἰσάγγελος κι ἀκόμα παραπέρα... Ἀπὸ ἐκεῖ πρέπει νὰ ξεκινοῦμε πάντοτε, καὶ γιὰ νὰ βαδίζουμε σύμφωνα πρὸς τὴν αἰώνια φύση μας, αὐτὸν τὸν ἰσάγγελο πρέπει νὰ τὸν βλέπουμε στὰ μάτια τοῦ ἀδελφοῦ, καὶ ὄχι στὸν καθρέφτη τοῦ σπιτιοῦ μας! Τοῦ
κάθε ἀδελφοῦ καὶ τοῦ
ὅποιου σπιτιοῦ μας ἐννοῶ! Ἔτσι ἀκριβὼς ἐνισχύεται μέσα μας ἡ δυνατότητα νὰ γνωρίζουμε τὸν ἐαυτὸ μας, καὶ βαδίζει παράλληλα μὲ τὴν προοδευτικὴ ἀπαξίωση τοῦ καθρέφτη τοῦ ὅπιου σπιτιοῦ μας! Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ μοναδικὸ μας σπίτι, ποὺ εἶναι καὶ σπίτι τοῦ ἄλλου.., καὶ δὲν ἔχει καθρέφτες, μὰ ΕΙΝΑΙ τὸ ἴδιο ὁ καθρέφτης τῆς ἀληθινῆς ἰσάγγελης καὶ ἀκόμα παραπέρα ἀγίας φύσης μας! Καὶ εἶναι βέβαια ἡ Ἐκκλησία!
Μακρυὰ τὸ λοιπὸν, τὸ κατὰ δύναμη, ἀπὸ τὴν ἀπάτη τοῦ κόσμου! Τὴν κάθε ἀπάτη!
Δὲν εἶναι πάντα εὔκολο, καθότι ἡ ἀπάτη εἶναι αὐτὸ ποὺ ἐκπίπτει τῆς ἀγιότητος, τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς αἰωνιότητος, καὶ ὡς ἐκ τούτου ἐνδύεται ψευδεπίγραφα τὰ χαρακτηριστικὰ τους... Γι αὐτὸ καὶ ὁ μοναδικὸς μας ἐχθρὸς, αὐτὸς τῆς Σωτηρίας μας, ἐπεξεργάζεται τὴν ἀπώλεια μὲ ὅσα ἡ φύση μας μπορεῖ νὰ κατεργάζεται. Ἀκόμα καὶ μὲ τὰ πνευματικώτερα (ἂν ὅχι κυρίως μὲ αὐτά..).
Ἔτσι ἐξηγεῖται τὸ γιατὶ ὑπάρχει στὸν αἰώνα ἠδυπαθὴς «ἀγάπη», δόλια «ἀλήθεια», ὠφελιμιστικὴ «δικαιοσύνη», ὑποκριτικὴ «εὐσέβεια», προσβλητικὴ «πίστη», καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ἄγια σὲ πτωτικὴ πορεία ποὺ ὀδηγεῖ στὸν θάνατο, ἀπ᾽ τὸν ὁποῖο εἶναι γεμᾶτος ὁ αἰώνας!
Θέλει λοιπὸν τὸ «Πρόσεχε σεαυτῷ»! Ὄχι στὸν ἄλλον, μὰ στὸν ἐαυτὸ μας. Ἐκεῖ μέσα αἴρετε ἡ κατάρα τοῦ θανάτου ποὺ μᾶς ἀκολουθεῖ, ὄχι ἔξω στὴν βουὴ τοῦ ἀπατεώνα κόσμου!